Het is 2 graden buiten en het regent dat het giet. Ideaal weer om richting hondenschool te vertrekken met Jutta . Als ze haar vriendinnetje de rottweiler (8 maanden) ziet gaat ze helemaal uit haar dak . Het volgen en voet gaan zoals steeds meer dan behoorlijk. "Hoog" over de planken vindt ze de meest geweldige oefening op aarde (misschien moet ik agility gaan doen??). "Zit blijven" lijkt nu moeilijker dan het enkele weken geleden was, ze plakt nu veel meer aan mij en vindt het bijgevolg maar niks dat ik haar achterlaat. Apporteren blijft een beetje met mijn voeten spelen.....dat moet ik dringend wat meer oefenen. Jutta haar tanden zijn allemaal gewisseld, en staan er ook volledig door. Bijgevolg is het tijd voor de pakwerktest, met de vod! Jutta, die apporteert op haar manier (zonder erg te bijten), Jutta die ons toch regelmatig verbaast, komt ook nu onverwacht uit de hoek. De eerste keren staat ze een beetje te kijken, springt ze naast de vod, maar dan heeft ze het spelletje plots door en hapt ze raak. Als ze na flink wat trekken de vod 'wint', is ze zo fier als een gieter, en loopt ze vrolijk met mij een rondje. Daarna gaat ze meteen de pakwerker uitdagen, met de vod in haar bek gaat ze grommend (en kwispelend ) voor hem staan! Grappig ding toch die Jutta. Ik heb geen tijd om te wachten op de mening van de pakwerker, die al met een andere hond bezig is als ik Jutta wegbreng, maar enkele andere mensen zijn lachend vol lof ! Ik hoor het volgende week wel, in elk geval ben ik (weeral) fier op Jutta. Helemaal verkleumd (ik), helemaal smerig (vooral Jutta), en wild enthousiast (beiden ) komen we terug thuis. Onze mede-bewoners zijn iets minder enthousiast.....Nico moppert op Jutta die met een grote sprong boven op hem in de zetel springt. Ik moet toegeven dat, ondanks het droogwrijven, Jutta er echt uitziet als een heel erg smerige rioolrat . Ook Dembe, die vredig ligt te slapen, is allesbehalve geamuseerd als Jutta ook op haar springt. Ondertussen is het bijgelegd met Dembe (die likt Jutta haar oren alweer), maar nog niet helemaal met Nico. Jutta is nog steeds helemaal opgefokt van haar geweldige uitje en valt hem lastig in de zetel. Terwijl ik dit schrijf geeft ze het op, ze gaat liggen, en mijn laptop krijgt likjes . Nico zucht "eindelijk".
Ergens tussen 6 en 7 's morgens is Jutta toch wel altijd wakker tijdens de week. We horen haar dan bewegen in de bench, soms zacht een liedje zingen, tijd voor de nieuwe dag. Maandagochtend horen we niets, en ook al moet ik naar het werk, ik blijf nog even liggen, genieten van de stilte. Als ik beneden kom krijg ik even de deur niet goed open, er ligt, letterlijk, een tochthond voor de deur: Jutta . Nico kan het zich niet meer herinneren (nochtans had hij niet gedronken ), hij is even na mij naar boven gekomen, en ofwel is hij gewoon vergeten Jutta op te sluiten, ofwel heeft hij de bench niet goed toegedaan. In elk geval, Jutta rekt zich uit, Dembe ook, en het huis is zoals het was, geen plasje, niets stuk gebeten (nochtans ligt er meer dan rommel en speelgoed genoeg op Jutta-oog-hoogte). De volgende avond ligt Jutta zo gelukzalig in de zetel te slapen, dat we het maar weer zo laten. Ik fluister in haar oor dat ze maar 1 keer iets stuk moet bijten om terug in de bench te vliegen, en zowaar, het fluisteren helpt, want ook de volgende ochtend vinden we Jutta, naast Dembe, slapend in de zetel terug . Ik heb nog een beetje een trauma van Dembe die als pup toch zeker een tiental paar schoenen op haar geweten had , maar Jutta lijkt iets vroeger de puppy-tijd ontgroeid, kleine meisjes worden groot. Hiermee is nu ook mijn wekker weg, want Jutta gaan we niet meer horen. Nu nog even nadenken hoe we dat in de ardennen gaan doen, want daar is het ofwel opsluiten, ofwel pure vrijheid.......geen deuren, ze kan recht naar de slaapkamer dan, en ik ben 100% zeker dat ze dat zal doen ook!
Vele jaren geleden was Dembe heel even een BB (bekende bouvier). Voor het Eén-programma 'vriend of vijand' stonden 5 benchen naast elkaar op een wei, met in elke bench een hond, en één van die honden was Dembe. Vervolgens moest een kandidaat raden welke persoon bij welke hond hoorde. Gek genoeg zette de kandidaat mij onmiddellijk naast de bench met Dembe . En nu is het aan Jutta voor een publiek optreden. Twee mensen van de hondenschool in de ardennen gaan hun practisch examen doen om 4B gehoorzaamheidsinstructeur te worden. Ze moeten zelf 6 honden en geleiders meebrengen. Dembe ging deze rol natuurlijk met glans spelen, maar door haar loopsheid kon het niet. Dus......"bij gebrek aan beter", zal Jutta haar moeder vervangen! Zaterdag om half tien spreken we af ergens in de buurt van Binche. Jutta springt uit de auto, en haar staart gaat hoog de lucht in als ze alle andere honden ziet. Zij ziet het alvast zitten . Onze 2 'studenten' zijn bloednerveus.....het is dus aan de 6 geleiders om ervoor te zorgen dat er weinig opmerkingen nodig zijn. Het eerste examen is voor student Michel, hij krijgt van de jury de opdracht te doen alsof dit een A-groep is, oef, dat komt goed. Jutta volgt meer dan behoorlijk, Michel krijgt de opdracht aan mij uit te leggen hoe ik mijn hond moet doen zitten, en alles gaat goed. Het examen duurt 20 minuten, Jutta heeft het wel een beetje gehad, want ze moet veel stilzitten, en begint een zacht liedje te zingen. Dan is het aan student 2, Justine, zij krijgt de opdracht ons te behandelen als een B-groep......slik. Nu ja, alles gaat goed, Jutta volgt zo goed dat ze echt wel kan doorgaan voor een B-hondje. Maar dan moet Justine een lotje trekken voor de volgende oefening, en ze trekt het lotje 'los volgen', wat een grap. Ze zegt tegen de 2 juryleden dat dat toch maar moeilijk is met een pup van 5 maanden. De jury zegt dat ze dan maar andere honden moest meebrengen, ik krijg een aanval van koud zweet . Vooral omdat ook de 5 andere honden maar een vreemd allegaartje zijn van bij elkaar gesprokkelde honden, 3 van de 5 anderen lopen niet eens met hun eigen baas.....dus ik weet dat als Jutta een sprintje doet, er zeker 3 van de andere 5 meespurten. Waar is mijn Dembe als ik haar nodig heb!!! Alle hondjes aan de voet, alle leibanden volledig uit, en "volg".....kwartdraai rechts, hondjes staan, vooruit, looppas, kwartdraai rechts, en alle hondjes aan de voet. Vanaf dat moment vergeten de twee juryleden onze student Justine. Ze komen naar mij, zeggen hoe mooi Jutta wel is, dat ze super goed werkt, dat ik daar echt wel iets mee kan bereiken enz.... mijn dag is goed, Jutta heeft het los volgen, op vreemd terrein, met hoeken en houdingen die ze niet eens kent (staan), PERFECT doorstaan . Wat een ongelofelijk zalig hondje. Zaterdagavond eet ik iets wat ik beter niet gegeten had, met als resultaat dat mijn zondag wat om zeep is, en ik 's middags een paar uur in bed kruip. Nico, Lisa en Dembe gaan wandelen, naar de paarden, en Nico komt Jutta zoeken, die uiteraard op mijn bed ligt. Ze gromt en blaft vervaarlijk als ze iemand hoort dichterbij komen, maar als ze ziet dat het Nico en Lisa zijn begint ze te kwispelen. Als ze haar roepen, met de belofte in het bos te gaan spelen, vertikt ze het, ze beweegt niet.....ze ligt tegen mij aan, en blijft zo nog een paar uur liggen. Ik ben het met Nico eens, Jutta overdrijft. Dembe vindt het vreselijk als Nico en ik elk een aparte kant opgaan in het bos, ze wil 'haar groepje' bij elkaar houden. Jutta vindt dat niet zo'n probleem, zelfs als Nico en Lisa haar roepen en ik zwijg, loopt ze nog achter mij aan. Ik snap wel dat het frustrerend is voor Nico, maar stiekem geniet ik toch heel erg van mijn kleine lieve Jutta (en uiteraard ook van Dembe die nu toch ook weer met haar kop op mijn linkerbeen ligt, en de laptop op mijn rechterbeen ).
Terwijl Nico op latten de bergen in Oostenrijk verkent gaan de dames heel de week door met de dagelijkse routine, die dan helaas niet echt heel veel tijd laat voor de boefjes. Als het dan eindelijk zaterdag is, vertrekken we vroeg naar Heist voor Jutta haar eerste trimbeurt, het wordt wel tijd voor onze langharige puppy. Dembe staat zoals steeds braaf stil op de tafel, voor Jutta vrees ik het ergste, hoe kan die meer dan een uur stilstaan . Maar wonder boven wonder, Jutta is flink, staat stil, maar zingt wel een liedje . Als ik even bij Dembe ga kijken gaat ze een toonladder hoger met haar liedje, maar ze blijft wel heel braaf staan! Wij dachten dat er onder al dat haar niet veel soeps zat, maar toch, onder het haar komt een redelijk groot, en niet eens heel mager, grijs monstertje tevoorschijn dat wel een kruising lijkt tussen Dembe en een Ierse wolfshond . Zo zien we plots dat Jutta eigenlijk gewoon Dembe haar hoofd heeft, en ook voor de rest heel erg op haar lijkt, maar dan in het grijs. Ook Dembe is heel erg mooi!!
Heel het weekend rijden de boefjes met mij mee in de jeep, want er is veel werk, hooi geven, water geven, stront eten , enz.... Alleen zaterdagavond is het een beetje triestig voor de 2 meisjes, ik drop Lisa bij oma, maar de boefjes blijven alleen achter en ik kom pas een stuk in de nacht weer thuis. Ik wil maar 1 ding, mijn bed, en Dembe is het roerend met mij eens, maar Jutta uiteraard niet, en zo sta ik midden in de nacht nog met een puppy te spelen in de tuin (je moet er iets voor over hebben hé ). Rond 6u krijgt Dembe plots een onweerstaanbare drang om een liefdesverklaring te doen, en legt ze liefkozend haar poot rond mijn nek en begint mij af te likken, ook goeiemorgen. Jutta blijft nog een half uurtje stil in de bench, maar dan is de nacht definitief voorbij . Ach ja......ik kan het hen moeilijk kwalijk nemen, en dus sta ik op, wandel wat, en vertrek dan met Jutta naar de hondenschool.
Nico vindt dat Jutta teveel aan mij hangt, maar na hem een weekje niet gezien te hebben, krijgt hij zondagavond toch wel heel wat liefde van "zijn" hondje !!
Ik ben net terug van de hondenschool met Jutta, maar mijn verhalen daarover worden afgezaagd: - volgt prima - doet zit-oefening prima - apporteert goed - springt solo over 3 planken op bevel - is gewoon een superhondje
Daarom even een paar broers in de spotlights . Jay gaat naar de kapper, en wie mooi wil zijn moet even afzien, maar het resultaat mag er wezen!! Jay is een stevige jongen ondanks zijn jonge leeftijd, en zijn hoofd blijft geweldig .
De gelukzak van de week is Jeroh, want die mag op weekend naar zee. Jeroh doet mij meer dan al de rest enorm denken aan Dembe, op sommige foto's lijkt het wel de reincarnatie van Dembe zelf, op het witte vlekje op zijn borst na. Zijn manier van zijn hoofd en hals te houden....zijn rechtervoorpootje dat hij altijd net iets verder naar buiten zet..... Al die complimenten over deze gelukzak vragen om een fotoshoot!
Jeroh = Dembe
De eenzame wandelaar, prachtige foto!
Jutta is naast (half op) mij in de zetel een nep-kip aan het vermoorden, wat een hondenleven hebben al de Dembe-Estah-kindjes. En Dembe is weer loops, maar niemand hier wil Estah tegenkomen de komende 3 weken !
We doen het al jaren, met 2 bouviers een croque monsieur gaan eten in de taverne Kozakkenhof. Ik zie ons daar nog zitten met Zain als braaf voorbeeld voor de kleine puppy Dembe. En nu zitten we daar weer, Dembe legt zich zoals gewoonlijk languit naast de tafel, je kan er niet naast kijken. Jutta zit/ligt braaf onder de tafel. Er is veel volk, en ik merk dat Dembe toch net iets alerter is dan voor de bevalling. Als een jong gezin zich aan de tafel naast ons zet zie ik aan Dembe haar kop dat ze die man niet moet. Ze is uiteraard superbraaf, maar ik krijg het gevoel dat die man nu toch echt geen brute beweging in onze richting moet maken, en zo slim is hij gelukkig ook wel . Zou Dembe echt mensenkennis hebben?? Bij het binnenkomen had die man heel vies gekeken (echt zijn neus opgetrokken ) naar Dembe...... Nochtans zou blijken dat hun zoontje van een jaar of 3 veel meer lawaai maakt dan Dembe of Jutta. Halverwege ons bezoek merkt ook Lisa dat op "dat jongetje is wel niet flink hé, onze hondjes zijn wel flink" (dat zij zelf flink is staat uiteraard buiten kijf, de hondjes zijn onze kindjes en die mogen dus vergeleken worden met dat jongetje). Tot overmaat van ramp laat het lawaaierige kind een stukje croque monsieur vallen. Jutta heeft het niet door, maar Dembe heeft het lastig....."af" blijven terwijl er op 2 meter een stuk croque ligt , maar ze doet het toch. Aan het einde van ons bezoek aan de taverne horen we heel erg in de verte een klein keffertje blaffen, Dembe blijft liggen, maar plots komt er een vervaarlijk geblaf van onder de tafel. Iedereen schrikt, want niemand had onze onzichtbare Jutta gezien . Als we vertrekken duwt Lisa nog snel een stuk van haar croque monsieur tussen een serviette, en uitgebreid beloont ze de honden als ze in de auto springen, want "onze hondjes zijn toch zooooo flink, en zoooo lief" .
Lisa, 5 jaar, wil dierenarts worden, oorspronkelijk ging ze alleen maar bouviers verzorgen, maar sinds kort heeft ze haar klantenbestand uitgebreid naar "honden" in het algemeen. "Mama, Gust zijn hond is nog groter dan Dembe, dat is een Otlander" "Je bedoelt vast en zeker een Newfoundlander?" "Nee, Lotte heeft een Newfoundlander, maar Gust heeft een Otlander, dat is nog groter dan een Newfoundlander. Lotte haar Newfoundlander is ziek." "Wat heeft hij dan?" "Hij heeft een vuiltje in zijn maag." "Oei, en wat hebben ze dan gedaan?" "Ze zijn ermee naar de dierenarts geweest en die zegt dat komt omdat hij altijd over de poort springt."
Laten we allen hopen dat Lisa, als ze haar ambitie wil verder zetten, een betere dierenarts wordt dan die van de Newfoundlander van Lotte. En één dezer ga ik toch eens op bezoek bij die Otlander denk ik.
Gewapend met een massa goede raad van Peter en Dirk begin ik zaterdag aan Jutta haar eerste speuroefening. En het is knoeien geblazen, Jutta springt en springt en springt tegen mij, snapt er niks van, het is heel duidelijk, ik doe iets grondig mis. Het is pas vanavond, na een gesprek met Dirk dat ik besef wat ik verkeerd doe. Mijn hand, die ruikt naar salami moet op de grond het spoor tonen, terwijl ik maar mijn best doe om mijn hand te verstoppen, arme speurneus Jutta, hoe kan ze het nog snappen met zo'n baas..... . Ook het volgen vanavond in de les laat te wensen over, ik lijk wel iemand die nog nooit een hond heeft vastgehad, kijk teveel naar haar, loop scheef, bots tegen haar, corrigeer niet kort genoeg enz..... Er is nog werk (aan mij dan ). De zitoefening gaat prima, en 'hoog' over de planken doet ze nu alleen, gelukkig maar want met mijn korte beentjes ging het springen over 3 planken al niet zo vreselijk elegant meer . Apporteren is nog steeds maar zus en zo, maar wat wil je, met de laatste hoektand die zijn best doet om er helemaal door te komen.
Broertje Jeroh is al naar de kapper geweest, en het valt nog mee, er zit écht hond onder al dat haar ! Broertje Jay zet op eigen initiatief een gaskraan open terwijl het baasje boodschappen aan het doen is . Hij is wel zo slim om daarna naar de gang te gaan, en de deur toe te doen. Straffe kerel! Hij is ook heel lief, en geniet van de aandacht van de kleindochter.
Hieronder een paar foto's van Jutta, Jay, Jeroh (met Dasha) en uiteraard Dembe !
Jeroh met zijn nieuwe kapsel en zijn vriending Dasha:
Jay met zijn vriendinnetje Renske:
Jutta, spelend in een beekje:
Jutta haar engelachtige hoofdje (of moet ik 'tante nonneke' zeggen met die oren zo geplakt? ):
. Als ze haar vriendinnetje de rottweiler (8 maanden) ziet gaat ze helemaal uit haar dak 
. Het volgen en voet gaan zoals steeds meer dan behoorlijk. "Hoog" over de planken vindt ze de meest geweldige oefening op aarde (misschien moet ik agility gaan doen??). "Zit blijven" lijkt nu moeilijker dan het enkele weken geleden was, ze plakt nu veel meer aan mij en vindt het bijgevolg maar niks dat ik haar achterlaat. Apporteren blijft een beetje met mijn voeten spelen.....dat moet ik dringend wat meer oefenen.
) voor hem staan! Grappig ding toch die Jutta. Ik heb geen tijd om te wachten op de mening van de pakwerker, die al met een andere hond bezig is als ik Jutta wegbreng, maar enkele andere mensen zijn lachend vol lof 
) komen we terug thuis. Onze mede-bewoners zijn iets minder enthousiast.....Nico moppert op Jutta die met een grote sprong boven op hem in de zetel springt. Ik moet toegeven dat, ondanks het droogwrijven, Jutta er echt uitziet als een heel erg smerige rioolrat 
. Ook Dembe, die vredig ligt te slapen, is allesbehalve geamuseerd als Jutta ook op haar springt. Ondertussen is het bijgelegd met Dembe (die likt Jutta haar oren alweer), maar nog niet helemaal met Nico. Jutta is nog steeds helemaal opgefokt van haar geweldige uitje en valt hem lastig in de zetel. Terwijl ik dit schrijf geeft ze het op, ze gaat liggen, en mijn laptop krijgt likjes 
. 
. Maar wonder boven wonder, Jutta is flink, staat stil, maar zingt wel een liedje 
) naar Dembe...... Nochtans zou blijken dat hun zoontje van een jaar of 3 veel meer lawaai maakt dan Dembe of Jutta. Halverwege ons bezoek merkt ook Lisa dat op "dat jongetje is wel niet flink hé, onze hondjes zijn wel flink" (dat zij zelf flink is staat uiteraard buiten kijf, de hondjes zijn onze kindjes en die mogen dus vergeleken worden met dat jongetje). Tot overmaat van ramp laat het lawaaierige kind een stukje croque monsieur vallen. Jutta heeft het niet door, maar Dembe heeft het lastig....."af" blijven terwijl er op 2 meter een stuk croque ligt 
