Nico is bijna 3 weken weg......tijd om even te evalueren wat Jutta allemaal geleerd heeft in het (tijdelijke) drukke één-ouder-gezin.
Als je overdag te lang in de kennel moet zitten mag je: - een plasje doen in de kennel - alle mensen omver springen, inclusief 5-jarige kindjes - je moeder serieus ambeteren in de tuin - sleuren aan de leiband op wandeling - wegspurten naar de geiten, kippen en ganzen van de buren zodra je los bent - selectief doof zijn als je door de wei spurt - het wasrek helemaal leeghalen en alle kledij verspreiden over de zetel, en hier en daar een klein gaatje in bijten - de speelgoedkast leeghalen en hier en daar een doos kapot bijten - genieten van een borstelbeurt - spijbelen (OK....1 keer maar) - het logisch vinden dat de lasagne die het baasje vastheeft voor jou is - verwachten dat het baasje 's morgens ten laatste om 6u opstaat
Maar.....er is ook een positief puntje, Jutta eet haar korrels nu ook zonder vlees. Tja.....in een één-ouder-gezin lukt het niet altijd om op tijd de diepvriezer te vullen .
Het zalige weer vraagt om waterpret! Heel de familie trekt naar de rivier voor wat verfrissing. De 3 honden denken elk anders over het water.....Tito is bang, Dembe wil gewoon baasje volgen maar als het niet echt moet wil ze toch liever niet door het diepste stuk Lesse met veel stroming, en Jutta denkt niet na (zoals gewoonlijk ) en rent door de rivier. Samen met haar krijgen we zelfs Tito zo ver om over te steken. We splashen in het water, iedereen wordt kletsnat (en dus zijn er geen foto's van ). Als de helft van de familie de honden aan de leiband houdt aan de ene kant van de rivier, en ik via de brug naar de overkant ga wordt Jutta gek, als ik haar roep rent ze aan een ongelofelijk tempo door de Lesse naar mij toe . De rest, mensen inbegrepen, komen op een rustiger tempo over de stenen geklauterd.
Geen foto's is ook maar triestig, dus hier een paar van onze langharige monsters !
Hier is mijn langste speelgoedje!
Wie is de sterkste......
Oei, mama gaat winnen, die kan er al bij gaan liggen.
En gelukkig voor het ego van Jutta breekt het lange speeltje in 2 korte
Drie weken geleden vond Dirk, de voorzitter (én lesgever, én pakwerker) van de club in Aalst dat Jutta er fysiek snel doorzat bij het pakwerk. Vanavond ga ik enkel naar de gehoorzaamheid, geen tijd voor pakwerk want Lisa moet mee. Jutta is compleet over haar toeren het uur voor de les, en dolgelukkig als we vertrekken. Dirk geeft de les, en het gaat goed, in het begin is het volgen een beetje knoeien wegens te hevig, maar de rest gaat goed. Het springen vindt ze geweldig, zelfs met blok in haar bek. Alles gaat goed tot we gaan apporteren....Jutta brengt het wel een keer, maar na 2 keer legt ze zich hijgend aan mijn voeten. Opnieuw zegt Dirk dat ze er precies fysiek doorzit. Yeah right, fysiek erdoor, die ziet niet wat Jutta soms allemaal uitsteekt hé, van zo'n klein trainingske er door zitten, ik geloof er niks van. En dus zeg ik dat ik het toch moeilijk vind om te weten wanneer ze moe is, en wanneer ze geen zin heeft. Dirk blijft overtuigd dat ze er door zit. Vervolgens neemt hij haar mee voor een kleine privé training....op zijn Jutta's natuurlijk, heel de tijd omkijkend naar mij (smelt smelt, mijn klein schatje ), maar toch heel goed vond ik. Dirk traint serieus door, en uiteindelijk komt hij met Jutta terug bij mij. Heel serieus reikt hij mij de leiband aan en zegt "het is allemaal komedie, die zit er helemaal niet door" . Als we thuiskomen, en Dembe oppikken bij oma en opa, laat ik de honden los in de tuin terwijl ik Lisa in bed steek. Als ik beneden kom zie ik twee bouviers die rond de kennels rennen, Dembe op kop, maar af en toe kan Jutta haar inhalen, en ze blijven rennen.....fysiek erdoor, yeah right!
Mijn berichtje gisterenavond was zo dwaas nog niet....misschien moet ik maar gewoon blij zijn dat ik mijn klein monstertje toch zo goed aanvoel. Als ik 's morgens de deur van de living open doe staat mijn hart even stil. Heel de woonkamer is verbouwd. Op het wasrek lagen gisterenavond nog tientallen kledingstukken (jaja, ik sta wat achter), en nu ligt al die kledij her en der verspreid over de zetel en de vloer. De open speelgoedkast van Lisa bevat plots ook bitter weinig inhoud. Overal liggen dozen met puzzles, boeken enz... Dembe staat te kijken, met haar hoofd laag en haar oren naar achter, helemaal schuldig. Jutta staat hijgend, met haar kop scheef en de tong ver uit haar bek mij vrolijk aan te kijken. Daar heb ik niet veel aan toe te voegen. Vanavond gaat Lisa dan maar een uurtje later slapen, want wij gaan wandelen, lang wandelen. De dames gaan uit hun dak, proberen konijnen te vangen, rennen en racen achter elkaar aan. Dembe is weer helemaal de oude, ze is een paar kilos kwijt, is superfit en kan haar hevige dochter echt wel aan. Het zijn 8 poten op 1 buik, geen speld tussen te krijgen. Lisa en ik zijn niet zo zeker dat wij hen wel aankunnen. Slaapwel Jutta, slaap zacht in de niet al te grote bench, het zal je leren .
Elke vrije minuut zijn de boefjes bij me, maar er zijn niet veel vrije minuten . Ze moeten het een paar weken met alleen maar mij en Lisa doen, en dat is toch niet zo simpel, want ook Dembe (die steeds meer bij Nico aandacht zoekt) komt nu bij mij, dus dan zit ik daar in de zetel, met 2 bouviers op mij. Maar ik krijg veel in ruil, ze steunen me zelfs tot na middernacht, en liggen op mijn voeten als ik een budget probeer af te werken voor het werk, maar ze snurken wel . De verwaarlozing gaat zo ver dat Jutta blij is als ze geborsteld wordt, ze geniet van haar kwartiertje pure aandacht van mij voor haar. Dembe weet wel beter, dan toch maar liever geen aandacht. Dembe staat op dieet, maar ze heeft een hekel aan die light voeding, en dus eet ze niet. Hoeft ook niet, want dochterlief schuift elke ochtend haar pot met lekker puppykorrels onder de tralies van de kennel door, voor mama. Ach ja, het is bijna moederdag hé.....maar ik ga toch maar eens een hogere pot kopen voor Jutta. Of het nu door het doorschuiven van het eten komt of niet, Dembe is helemaal gek op haar dochter. Oren en ogen worden dagelijks uitgewassen, er wordt samen gespeeld met het harde been enz....grote liefde (volgens mij nog steeds een beetje hormonaal bij Dembe, maar goed, ze kunnen er maar van genieten!).
Dembe zwemt alleen als het warm is. Jutta zwemt in elk geval ook als het warm is . Lisa is zwaar onder de indruk want Jutta kan 'diep zwemmen'. Onze Jan Zonder Vrees springt 3 keer na elkaar zonder veel twijfel het water in om een stok te gaan halen, maar dan neemt ze een bocht wat kort, krijgt wat water binnen en is toch even onder de indruk. Maar mits wat overtuigen blijft ze stokken uit het water halen. En ja, ik weet het, zwemmen is niet goed voor de vacht als je shows wil lopen. Maar wat kan ons dat schelen op een mooie warme Paasdag . Zie http://www.youtube.com/watch?v=cBkXyY1qHDc
Nul keer gespeurd op een hele week, en 1 keer een beetje gehoorzaamheid gedaan op de hondenschool, het is een schande. Maar wel heel veel geknuffeld in de zetel, en dat is ook héél belangrijk voor de goede band tussen hond en baas . Binnen een paar dagen vertrekt Nico voor 3 weken naar Canada, dan is het "girls only", nog meer kans om te knuffelen in de zetel, nog meer excuses om niet te speuren of te trainen . Fijn Paasweekend iedereen!
Lisa (5jaar) blijft een dagje bij oma en opa die naast ons wonen, terwijl wij werken. Ze speelt buiten met een buurmeisje van 6 jaar en vraagt aan oma of ze haar nieuwe fiets mag gaan tonen aan haar vriendinnetje. Maar de meisjes blijven lang weg, en oma gaat op zoek. Ze roept, maar de meisjes reageren niet. Als oma richting onze tuin gaat ziet ze de 2 meisjes in de kennel van Dembe zitten! Oma haar hart staat stil en ze loopt roepend onze tuin in. De 2 meisjes zitten gezellig met Dembe opgesloten in de kennel. Lisa snapt niets van de boosheid van oma. Als ik 's avonds thuis kom zit Lisa aan tafel en oma, opa en papa hebben haar duidelijk de preek van haar leven gegeven. Lisa moet aan mij opbiechten wat ze gedaan heeft, wat ze ook doet, maar meteen gaat ze in de verdediging. "Dembe is wel mijn beste vriend hé, wij waren haar aan het knuffelen, en zij gaf mij wel likjes hé". Arme Lisa.....maar goed, we moeten opvoedkundig correct blijven, en dus leg ik haar uit dat Dembe dat buurmeisje niet zo goed kent enz.... Maar diep in mijn hart ben ik er zo gerust in, en zo fier op Dembe. Mijn lieve lieve Dembe zou uiteraard nooit iets doen aan kindjes, maar ik denk toch dat Lisa het nooit meer zal doen . En misschien maar best, want als ze dat doet bij de Duitse Herder van oma en opa, dan zou het misschien niet zo goed aflopen. 's Avonds gaan Nico (te voet) en Lisa (met de fiets) wandelen met Dembe, terwijl ik met Jutta naar de hondenschool ga (was SUPER ). Als Lisa voorop fietst wil Dembe vooruit, maar als Lisa achterblijft kijkt Dembe heel de tijd om en moet Nico haar vooruit sleuren. Het is een echt team, Dembe en Lisa! Dembe heeft trouwens een extra lieve periode, ze is duidelijk wat schijndrachtig, en dus krijgt dochterlief Jutta heel veel aandacht, ze wordt dagelijks afgelikt van kop tot teen. Ik denk dat ik maar eens moed moet gaan verzamelen om Dembe te laten steriliseren......
Deze week wordt voor de honden een week van verwaarlozing, tenminste van mijn kant, en daar is Jutta niet blij mee. Druk met de paarden, druk met het werk (en daardoor zelfs een nachtje niet thuis).....helemaal niet goed. En dus is het hoog tijd voor wat multi-tasking, iedereen zegt toch altijd dat vrouwen daar zo goed in zijn . Terwijl ik de droogkast leeghaal en de was opvouw komt Jutta bij me met haar been in haar bek. Tussen 2 T-shirten in probeer ik haar te laten zitten met het been in haar bek. Dat is me bij nog geen enkele hond gelukt.....ofwel gingen ze zitten en lieten ze het voorwerp los (Dembe), ofwel hielden ze het vast en gingen ze niet zitten (Sika). De droogkast is half leeg als Jutta in perfecte zit-voor zit MET been in haar bek. Ik laat de was voor wat het is, en knuffel mijn super-Jutta, ze is zoooo gelukkig met die aandacht en doet de oefening nog 5 keer perfect opnieuw .
Als ik woensdagavond thuiskom van het werk zitten Nico en Dembe verslagen in de zetel. Buiten in de tuin, in de regen, rent Jutta heen en weer langs de omheining. Aan de andere kant van de draad rennen 2 paarden ook heen en weer op de paddock. De paarden rennen zelden, en meestal is Jutta eraan voor de moeite die ze steeds doet om hen in gang te krijgen. Maar vandaag kwam er een pony voorbij op straat, en dus renden de paarden heel even zelf......en Jutta zorgt dat ze blijven rennen. Overtuigd dat mijn kleine lieve Juttemie dolgelukkig zal zijn om mij te zien steek ik mijn hoofd buiten en roep haar. Maar Jutta is blind en doof, en rent als een bezetene heen en weer ....... Na een paar vriendelijke pogingen neem ik een lang touw, stap op haar af, en "vang" haar met een brute ruk aan het touw. Ik neem het vieze monster mee naar binnen, ze doet alsof er niets gebeurd is. Nico en Dembe willen rust, en doen hun uiterste best om mij te overtuigen om toch naar de hondenschool te gaan, iets waar ik in de regen, en wegens veel te weinig geslapen de afgelopen dagen, helemaaaaaaaal geen zin in heb. Maar ik ga toch. En wat een geluk. Jutta werkt super. Eén keer gaat ze even in de fout, na het oproepen doet ze een perfecte zit-voor, voet en dan zooeeeffff is ze weg, even kijken wat die boze Mechelaar daar verderop aan het doen is. Gelukkig was haar doofheid tijdelijk en komt ze onmiddellijk teruggerend als ze mij hoort roepen. Ze volgt super, springt met haar apport over de sprong heen en weer (nu 5 plankjes hoog), doet 'zit', en ze blijft de enige niet-agressieve hond op de club, en de enige die iedereen een tongkus geeft als ze de kans krijgt (zoveel intimiteit is nu ook niet echt nodig, maar bon ). Hoe meer aandacht Jutta vraagt met al haar fratsen, hoe braver Dembe wordt. Veel braver dan superbraaf (wat ze altijd al was) kan wel moeilijk, maar toch, Dembe doet nu helemaal niks meer verkeerd, luistert direct, en lijkt vaak diep te zuchten als dochterlief weer eens haar oor omhoog steekt....HET teken van deugnieterij! Boos zijn op Jutta duurt wel nooit lang......want ze is zoooo ongelofelijk lief en vrolijk .
Over sleepsporen, penslappen, hotspots en sprookjes
Onze tuin is sinds kort langs 2 kanten omringd door dieren, links staan 2 paarden op een paddock, en achteraan staan 3 koeien. Jutta heeft het graven opgegeven (gelukkig maar), en heeft nu een nieuwe hobby. Ze jaagt de paarden (met weinig succes) en de koeien (met iets meer succes) op langs de draad. Hmm....ook weer een slechte gewoonte. Als ze los tussen de paarden in de ardennen loopt doet ze niets......voorlopig tenminste..... Zondag krijg ik nog maar eens hulp en advies van Peter bij het speuren, maar oh jee.....deze keer laat Jutta wel heel duidelijk merken dat ze zowiezo voor iemand anders NIETS wil doen. Dus dan maar weer terug naar mezelf.....en ze speurt, heel eventjes, daarna trekt ze met haar kop omhoog aan de leiband. Het lijkt wel of ze haar neus in de lucht steekt ipv in de grond. Ook de snoepjes onderweg laat ze voor wat ze zijn, geen klein duimpje dus. Op aanraden van Peter ga ik thuis aan de slag met het leggen van een "sleepspoor". Mijn schoonvader kijkt maar raar als hij mij in de wei ziet met een touw tussen mijn benen, en nog raarder als hij ziet wat er aan dat touw hangt, een verse penslap. Maar Jutta heeft precies toch iets door, en gaat als een speer, tot halverwege, dan lijkt het wel of de geur dicht genoeg is, en steekt ze haar kop omhoog, recht op haar einddoel af. Op 1 seconde is de reuze- penslap binnen .
Lisa is een weekje op kamp, en dus zijn de honden haar ochtend-gezelschap kwijt. Meestal staat Lisa samen met mij op, en als ik naar mijn werk vertrek blijft Lisa vaak bij hen. Maar nu vertrek ik heel vroeg, ik laat de honden buiten, knuffel ze, en dan is het voor hen wachten tot Nico opstaat. Vanmorgen besloot Jutta na mijn vertrek zich dan toch maar te verdiepen in het sprookje van klein duimpje. Toen Nico beneden kwam was het sprookjesboek 'uitgelezen', en ja, zonder vingers....niet gemakkelijk, gelukkig heeft ze tanden .
Die tanden dienen ook om die lieve lieve Dembe lastig te vallen. Met als gevolg dat Dembe opnieuw een grote ontsteking (hotspot) heeft op haar kaak. Maar in ruil krijgt Jutta 's avonds tegenwoordig toch nog een liefdevolle oor-wasbeurt, Dembe is echt té goed voor deze wereld.
Gelukkig zijn er af en toe andere slachtoffers om Jutta te entertainen, slachtoffers die het dan vaak nog fijn vinden ook. Hieronder 2 foto's van Jutta met papa Estah op de bank (jaja, niet alleen Jay kan dat ), en met Estah en Hero aan het spelen (en ja, jumpingpuppy....nog steeds).
Is dit bericht nu weer negatief?? Nee hoor, we zien onze kleine, lieve, zotte Jutta doodgraag ! Alleen denken zowel wij, als de eigenaars van de papa, dat haar karakter en zenuwachtigheid, toch ergens uit een ver voorgeslacht komen !
We hebben nieuwe overburen, meneer pastoor op pensioen en de 6-jarige, 40-50 kg zware border collie teef Mira. Als ik met Jutta terug kom van een paar oefeningetje vliegt Mira plots op Jutta. Ik houd Jutta stevig vast, en duw met mijn benen de boze border collie weg. Meneer pastoor komt buiten en excuseert zich meermaals, aiaiai, dat is geen goede intro als nieuwe buurman. Mira heeft geluk dat ik Jutta bij heb, en niet Dembe. In mezelf mopperend om die onnozele Mira ga ik verder naar huis, en meneer pastoor en Mira wandelen verder de straat in. Voor onze deur doe ik Jutta haar leiband uit, Jutta draait zich op een fractie van een seconde om en rent de straat door, richting Mira, die ondertussen 50 meter verder is met haar baas. Brutaal springt ze bovenop Mira, in de hoop een leuk spelletje te kunnen doen. Deze keer is het dus aan meneer pastoor om Jutta weg te duwen. Vol overtuiging roep ik rustig 'kom Jutta' en ik loop de andere richting uit, maar dat was niet rekening houdend met de beginnende puberteit, want Jutta is plots selectief doof geworden. Tot mijn grote ergernis moet ik haar uiteindelijk gaan halen, en is het aan mij om excuses aan te bieden. Grrrrr Jutta!!!!!! En met die puber mis ik dan nog eens de les op de hondenschool ook, want ik ben te laat thuis van het werk . Dus ga ik maar speuren als ik thuis kom. Opnieuw raapt ze de snoepjes niet op, maar ze volgt het spoor wel tot het einde. Daarna doe ik een paar oefeningetjes met haar, maar nee hoor.......zelfs "hier" loopt fout , ze slentert half in mijn richting, half naast mij, en loopt mij dan straal voorbij . Gelukkig gaat het volgen wel goed. Zit blijven ook, maar ze gaat liggen telkens als ik dan terug in haar richting stap. Dat terwijl ze "af" nog niet wil doen zonder hulp. Lang leve de puberteit!! Volhouden is de boodschap zeker?? Tenminste, dat zeg ik elke zondag tegen de leerlingen in mijn puppy- en A-klas, want op 7 maanden is het nog maar net begonnen !
Aan de uitgang van de Grotten van Han is er zondag een demonstratie van reddingswerk in het water met Newfoundlanders! Dembe is moe en blijft bij Nico, maar Jutta is ondanks de lange wandeling van 's morgens, nog erg in form. Als ze uit de auto stapt ziet ze meteen dat er heel wat te zien is.....véél honden, héél véél honden. Aan de oever van de Lesse kijken we naar een mooie demonstratie, Jutta ziet het volledig zitten, en doet een paar keer een poging om mee het water in te springen. Maar ze gedraagt zich verder super, gromt heel even in het begin als ze al de honden ziet, maar blijft daarna braaf, maar alert, bij mij.
Lisa en Jutta aan de uitgang van de grotten:
Toch wel indrukwekkend, zo'n grote hond die uit een boot springt:
Even een drenkeling gaan halen:
Jutta is niet de enige 'van de Zonneberg' die een leuke namiddag heeft. Jay uit Nederland gaat op bezoek bij papa Estah!
Hieronder een foto met van links naar rechts: Hero von Gewdraa Oel (maatje van Estah), Jay van de Zonneberg, en Estah von Gewdraa Oel!
Training....in de gietende regen, en ik ben heel slecht voorbereid, ik vind geen enkele regenjas, vind mijn hondenschool-schoenen niet, en vind mijn regenbroek niet, grrr.... De training gaat bovendien niet goed. Het lijkt wel alsof ik de afgelopen dagen teveel speuroefeningetjes gedaan heb want Jutta loopt met haar neus in de grond. En als ze dan toch haar neus opheft dan loopt ze iets te ver voor mij. Toch blijkt dat ze aandacht heeft, want bij het oefenen voor de socialisatietest gaat Jutta volledig door het lint als ik haar moet vastbinden en 'achterlaten'. Arme Jutta, ze snapt er niks van. Nadat Jutta vorige week het interieur van mijn auto verbouwd had terwijl ze moest wachten op het pakwerk, besluit ik haar vandaag gewoon bij mij te houden. Het is wel duidelijk dat ik dringend tijd moet maken om een bench te kopen die in mijn auto past. Ik sta al een uur in de regen, met alleen maar een jeansbroek, en een fleece, en ik doe er met een jankende, springende Jutta naast me, nog meer dan een uurtje bij voor het aan ons is voor pakwerk. En ook het pakwerk gaat niet zoals anders, ze lost veel te snel en is afgeleid. De oude garde op de club klaagt over de jeugd van tegenwoordig. Er zijn nog maar zo weinig jonge mensen die zich bezig houden met hondensport, en dat is de schuld van de computer. Raar hé, wie wil nu voor zijn computer zitten als je bijna 3 uur in de regen kan staan met een lastige hond die niet echt wil luisteren. Helemaal gratis en voor niets krijg je dan ook nog eens de kans om helemaal verkleumd en doorweekt te geraken. Begrijpen wie kan, want nu lig ik hier in de zetel, met de computer, met een warme tas gemberthee, en een dekentje op mijn voeten. Maar ook dat is niet wat het moet zijn, want Jutta trekt het deken van mijn voeten en legt zichzelf erop. Heeft ze iets goed te maken??? Op een dag als deze is het maar goed dat er toch een paar mensen zijn die mij helpen gemotiveerd te blijven, want het is toch verdomd gemakkelijk om in de zetel te blijven zitten......
Om dan toch maar positief te eindigen nog wat foto's van de ontmoeting tussen vader en dochter vorige week (dank u Peter & Yvette)
Zelfs Jutta wordt soms moe......
En dan hier nog 2 mooie foto's die ik van Jay zijn baasjes kreeg. Wat een verwende ijsjes-bedelaar die Jay .
Een bouvier met auto's als hobby, de gelukzak mag overal mee naar toe!
Maandag namiddag maak ik met Jutta een wandelingetje in Antwerpen, ze is van niets onder de indruk. 's Avonds ga ik met Peter de laatste 2 stambomen brengen, maar deze keer heb ik Jutta bij, en dus probeert Peter eerst even te speuren met haar, ze is natuurlijk een stuk rustiger dan met mij, dus hij denkt dat het wel goed komt . Dan mag Jutta met papa Estah spelen. Ongelofelijk toch hoe lief die Estah is met haar, voor de zoveelste keer ben ik 100% overtuigd dat we de allerbeste vent voor Dembe gekozen hebben .
Hier Estah en Jutta:
Daarna gaan we James bezoeken, en ook hij mag met Jutta spelen. James leeft net als de anderen als een prins, is helemaal gek op zijn bazin! Eerst is hij wel een beetje onder de indruk van zijn bazige zus, maar al gauw zetten ze samen het huis op stelten!! Arme James krijgt amper de kans om tot bij ons te komen, maar is net als de rest duidelijk een super lief ventje! Ons laatste bezoekje is aan Jari, de hevige uit het nest, maar zijn prinsenbestaan heeft van hem een hele mooie lieve hond gemaakt. Hij komt tussen, en op ons in de zetel zitten, geeft pootjes en veel likjes. Als we vertrekken laten we hem even bij Jutta, en ook hij is wel eventjes onder de indruk van zijn zus, ook al is die kleiner en eigenlijk ook doodmoe.
In elk geval, de Dembe-pups hebben het wel getroffen.....allemaal salon-bouviers, zetel-bouviers, en een deel zelfs bed-bouvier.....wat een hondenleven!!
Nu ben ik net terug thuis van de training met Jutta, het is toch echt een plezier om met haar te werken, ze wil zo graag. Alleen het apporteren is nog een beetje moeilijk soms, als haar rottweiler vriendinnetje tegelijk apporteert zou ze eigenlijk toch liever met haar gaan spelen. Maar als ik haar dan over de sprong laat apporteren doet ze het perfect....in rechte lijn zal te gemakkelijk zijn . De derde pakwerk-training van haar leven gaat ook goed, al is ze duidelijk al 'haar' pakwerker gewend. Ze wisselen af, en Jutta doet het merkelijk beter en heviger met één van de twee. Maar dat komt allemaal dik in orde, dat is voor iedereen op de club wel duidelijk. Met andere woorden: alles wat niet lukt zal mijn schuld zijn!
In het bos staan duizenden wilde paasbloemetjes open, Lisa, Dembe, Jutta en ik gaan plukken. Dembe is nog min of meer voorzichtig, maar Jutta is een olifant in een porseleinkast.......
Hier komt de olifant!
Dan maar even vasthouden voor de foto......
De mooiste, beste, en liefste hond ter wereld......
Plots voel ik me bekeken tijdens de IPO training, een man (nog nooit gezien) staat aan de kant naar ons te staren. Ik doe het apporteren met Jutta, en vol enthousiasme doet ze zelfs de sprong met haar apport in haar bek. Als ik het terrein afwandel pakt de man Jutta vast en hij zegt "ela gij zijt een goed hondje". Dan vraagt hij aan mij waar ik die gehaald heb, en valt bijna achterover als ik zeg dat ik die zelf gefokt heb . Maar goed, ere wie ere toekomt, ik vermeld Gewdraa Oel (toch iets meer 'gewicht' dan "van de Zonneberg" in hondenkringen) en ja, die kent hij. Hij fokt al jaren Rottweilers, maar had helemaal door dat Jutta én mooi, én stabiel, én goed werkend is, slimme man . Hij hoort me uit over de moeder, en komt, na mijn beschrijving, tot de conclusie dat Dembe een alfa hond is, en dus ideaal om mee te fokken. Er komt een roepende dame met blaffende Mechelaar dichterbij, en de nobele onbekende man zegt tegen haar "weet u wat uw hond doet?". Nee, dat weet de vrouw duidelijk niet. "Roepen en tieren" zegt de man, waarop de vrouw een raar gezicht trekt, en zegt dat dat altijd zo is, dat ze daarom straft, bla bla bla.... De man zegt "U doet net hetzelfde, roepen en tieren. U hebt een beta hond, fel, snel met reacties, maar beta honden doen wel het werk in de roedel, en daarom kan het wel een heel erg goede werkhond zijn. Jammer genoeg bent u ook een beta vrouw, u moet minder roepen tegen uw hond." De vrouw druipt af en de man keert zich weer naar mij. Hij wijst naar een andere vrouw op het terrein en zegt "Kijk, dat is een alfa hond, met een beta vrouw, en dat werkt." Ik zeg dat Jutta vast een beta hond is. "Nee, zij is een alfa hond, ze is veel te stabiel om beta te zijn, en u bent een alfa vrouw". Ik bedank hem vriendelijk en ga naar huis. Ik vraag me af waarom de mannen op het terrein niet geanalyseerd werden, zouden die per definitie alfa zijn? Of misschien worden die volgende week geanalyseerd?? Ik kijk er alvast naar uit.
Maandagavond gaan Peter (van Estah) en ik op pad met 3 stambomen, we beginnen bij onze vriend Jeroh, die we beiden wel kennen. Jeroh zijn hoofd, zijn blik, zijn 'gezicht' is 100% Dembe ! Dan rijden we door naar Jannes, en straf, heel straf, die zijn 'gezicht' is helemaal dat van Estah. Voor nummer 3 moeten we naar Nederland, waar Jay op ons wacht. Hij is ook heel erg mooi, en is lijkt meer een mix, ik zie er Dembe wel in, maar er zit nog iets anders bij . Kort over alle 3 omdat de rest van het verhaal voor alle 3 geldt . Alle 3 zijn ze super lief! Jannes lijkt me wel te herkennen, hij is dan ook de enige van die drie die me al 4 maanden niet meer gezien heeft, hij is dolgelukkig met ons bezoek. Maar ook Jay komt bij Peter en mij in de zetel zitten, en Jeroh brengt ons zijn kip. Alle 3 zijn het mooie, grote honden. En het belangrijkste van allemaal: alle 3 leiden ze een prinsen-bestaan, en hebben ze blije bazen!! Dembe en Estah hebben dat toch goed gedaan , volgende week bezoek deel 2, bij James en Jari! Voor de foto's blijf ik op de mensen zelf rekenen want in het donker binnen in huis zwarte Jannes proberen in beeld krijgen die eigenlijk alleen maar op mij wil springen, dat trekt allemaal op niet veel.....
Dan maar terug naar Jutta...... Door de stambomenreis kom ik thuis rond 1u 's nachts, iedereen slaapt......maar Jutta vindt het uiteraard wel de moeite om wakker te worden, dus laat ik haar buiten, knuffel haar even, en ga slapen. Maar Jutta zou Jutta niet zijn als ze mij niet zou straffen voor mijn afwezigheid (en dan nog durven binnenkomen met de geur van haar broertjes!!).......als ik maandagochtend als eerste opsta zie ik een grote plas in de zetel . Dank u Jutta. Het spijt me dat ik je gisteren niet genoeg aandacht gegeven heb . Na het werk kom ik als eerste thuis, ik laat de honden los, speel met hen, maar sluit hen dan weer op om snel even te gaan paardrijden. Hoe durf ik gaan paardrijden terwijl ik ook met Jutta kan bezig zijn. Weerom gestraft, als ik haar later uit haar kennel haal plast ze direct op het terras . Dank u Jutta . Er is nog werk aan!
Maar het is niet allemaal kommer en kwel, Jutta en Dembe babbelen met de buren (ook al klinkt dat niet altijd even vriendelijk, en slaat Jutta haar oor er zelfs helemaal van in de war ). http://www.youtube.com/watch?v=Pep0bmIWGNo
En Jutta mag eendjes vangen, of beter, mag geen eendjes vangen van Lisa.....didactisch (voor de hond ) niet verantwoord al dat 'neeeeeee Jutta', dus maar gestopt met filmen om het zelf recht te zetten. http://www.youtube.com/watch?v=OAsJD9vXhXI
En Jutta krijgt zelfs een nieuw speelgoedje, want ja, ook zij leidt een prinsessenbestaan (al beseft ze dat zelf nog niet altijd ....). Alleen is filmen niet simpel aangezien Jutta alleen maar rond mij cirkelt om haar nieuwe aanwinst te tonen . http://www.youtube.com/watch?v=ZcV0Ur8wbEY
Nog 2 fotootjes om het af te leren.....haar blik op de tweede foto spreekt boekdelen, dit is Jutta !
.
) en rent door de rivier. Samen met haar krijgen we zelfs Tito zo ver om over te steken. We splashen in het water, iedereen wordt kletsnat (en dus zijn er geen foto's van 
. De rest, mensen inbegrepen, komen op een rustiger tempo over de stenen geklauterd.
!
.
.
. Ze moeten het een paar weken met alleen maar mij en Lisa doen, en dat is toch niet zo simpel, want ook Dembe (die steeds meer bij Nico aandacht zoekt) komt nu bij mij, dus dan zit ik daar in de zetel, met 2 bouviers op mij. Maar ik krijg veel in ruil, ze steunen me zelfs tot na middernacht, en liggen op mijn voeten als ik een budget probeer af te werken voor het werk, maar ze snurken wel 
en ze loopt roepend onze tuin in. De 2 meisjes zitten gezellig met Dembe opgesloten in de kennel. Lisa snapt niets van de boosheid van oma. Als ik 's avonds thuis kom zit Lisa aan tafel en oma, opa en papa hebben haar duidelijk de preek van haar leven gegeven. Lisa moet aan mij opbiechten wat ze gedaan heeft, wat ze ook doet, maar meteen gaat ze in de verdediging. "Dembe is wel mijn beste vriend hé, wij waren haar aan het knuffelen, en zij gaf mij wel likjes hé". Arme Lisa.....maar goed, we moeten opvoedkundig correct blijven, en dus leg ik haar uit dat Dembe dat buurmeisje niet zo goed kent enz.... Maar diep in mijn hart ben ik er zo gerust in, en zo fier op Dembe. Mijn lieve lieve Dembe zou uiteraard nooit iets doen aan kindjes, maar ik denk toch dat Lisa het nooit meer zal doen 
). 
zware border collie teef Mira. Als ik met Jutta terug kom van een paar oefeningetje vliegt Mira plots op Jutta. Ik houd Jutta stevig vast, en duw met mijn benen de boze border collie weg. Meneer pastoor komt buiten en excuseert zich meermaals, aiaiai, dat is geen goede intro als nieuwe buurman. Mira heeft geluk dat ik Jutta bij heb, en niet Dembe. In mezelf mopperend om die onnozele Mira ga ik verder naar huis, en meneer pastoor en Mira wandelen verder de straat in. Voor onze deur doe ik Jutta haar leiband uit, Jutta draait zich op een fractie van een seconde om en rent de straat door, richting Mira, die ondertussen 50 meter verder is met haar baas. Brutaal springt ze bovenop Mira, in de hoop een leuk spelletje te kunnen doen. Deze keer is het dus aan meneer pastoor om Jutta weg te duwen. Vol overtuiging roep ik rustig 'kom Jutta' en ik loop de andere richting uit, maar dat was niet rekening houdend met de beginnende puberteit, want Jutta is plots selectief doof geworden. Tot mijn grote ergernis moet ik haar uiteindelijk gaan halen, en is het aan mij om excuses aan te bieden. Grrrrr Jutta!!!!!!
, ze slentert half in mijn richting, half naast mij, en loopt mij dan straal voorbij 
