Ons logeetje van 1 jaar gaat meedogenloos tegen de grond (herhaaldelijk ), onze zieke dochter van 6 wordt besprongen (langs voor, langs achter en langs opzij), ons vliegenraam in de schuifdeur heeft nu een groot in- en uitloopgat waar duizend vliegen tegelijk doorkunnen, de achtbaan van polly pocket is verbouwd (beetje korter gemaakt), de gieter heeft extra water-gaatjes (zeg maar gaten), de stenen van de terrasmuur liggen plots allemaal los, het grote stenen bord onder de grote yuka is helemaal stuk, het stukje rubber achteraan in de jeep is spoorloos verdwenen, de sterkte van de prikkeldraden in de weien werd getest (en ze zijn sterk bevonden!),...... De olifant is gepasseerd in onze porseleinwinkel. De olifant, onze olifant, heeft een hekel aan het begin van het nieuwe schooljaar.....boeken kaften, oudercontacten, danslessen, vioollessen, en vroege winterinfecties.......veel te weinig tijd voor de olifant.
Zoals beloofd nog een vakantieverslag! Nico moest werken, maar Lisa en ik blijven een weekje met de honden in de ardennen. Er komen heel wat vriendinnetjes spelen, en de honden zijn uiteraard overal bij! Weer maar eens valt het op hoe ongelofelijk geweldig Dembe is....er bestaat toch echt geen gemakkelijkere hond dan zij. Ze rent als een jonge hond achter de jeep, en ze ligt als een oude oma te slapen onder tafel terwijl een 2-jarig meisje zich stiekem boven op haar legt. En zo zijn er veel voorbeelden van onze lieve lieve Dembe. Naast Jutta wordt ze steeds onzichtbaarder, ze is zo braaf, en steekt zo weinig kuren uit dat ze zelfs zelden op de foto staat. Maar geen nood, Dembe was overal bij, en de nachten blijven zoals altijd....Jutta in haar bench, en Dembe zalig languit naast mij op bed . Wij zeggen al jaren dat Dembe een halve mens is, maar Jutta is nog straffer..... Jutta zit in de jeep naast mij, met haar rug tegen de zetel geleund, en met 1 pootje op het raam naast haar, menselijker kan haast niet. Jutta springt mee op de trampoline met de kinderen, en zwemt met de kinderen in de vijver. Als ik water geef aan de paarden springt ze in de waterbak en blijft ze staan terwijl de bak vult. Jutta is gestoord, maar héél erg prettig gestoord . Als mijn vakantie voorbij is, blijft Nico 2 dagen in de ardennen. We zitten op dat moment met 2 honden, maar ook met 5 kittens, dus ik vertrek naar Vlaanderen, met de kittens. Ten minste, dat was het plan. Nico zou met Lisa en de honden achterblijven. Maar dat is buiten Jutta gerekend.....ze voelt dat ik aan het inpakken ben en kronkelt als een slang rond mij. Als ik even stilsta in de badkamer legt ze zich op mijn voeten, als ik mij even op bed zet springt ze ook op bed en legt ze zich tegen mij aan. Nico komt binnen en wil Jutta niet meer bijhouden.....ze zou toch maar heel de avond en nacht janken . En zo vertrek ik naar Vlaanderen, met Jutta en 5 kittens...... Ook met de kittens wil Jutta spelen. Niets aan te doen, Jutta is prettig gestoord. Hier een paar foto's om jullie mee te laten genieten!
Zoals beloofd nog een vakantieverslag! Nico moest werken, maar Lisa en ik blijven een weekje met de honden in de ardennen. Er komen heel wat vriendinnetjes spelen, en de honden zijn uiteraard overal bij! Weer maar eens valt het op hoe ongelofelijk geweldig Dembe is....er bestaat toch echt geen gemakkelijkere hond dan zij. Ze rent als een jonge hond achter de jeep, en ze ligt als een oude oma te slapen onder tafel terwijl een 2-jarig meisjes zich stiekem boven op haar legt. En zo zijn er veel voorbeelden van onze lieve lieve Dembe. Naast Jutta wordt ze steeds onzichtbaarder, ze is zo braaf, en steekt zo weinig kuren uit dat ze zelfs zelden op de foto staat. Maar geen nood, Dembe was overal bij, en de nachten blijven zoals altijd....Jutta in haar bench, en Dembe zalig languit naast mij op bed . Wij zeggen al jaren dat Dembe een halve mens is, maar Jutta is nog straffer..... Jutta zit in de jeep naast mij, met haar rug tegen de zetel geleund, en met 1 pootje op het raam naast haar, menselijker kan haast niet. Jutta springt mee op de trampoline met de kinderen, en zwemt met de kinderen in de vijver. Als ik water geef aan de paarden springt ze in de waterbak en blijft ze staan terwijl de bak vult. Jutta is gestoord, maar héél erg prettig gestoord . Als mijn vakantie voorbij is, blijft Nico 2 dagen in de ardennen. We zitten op dat moment met 2 honden, maar ook met 5 kittens, dus ik vertrek naar Vlaanderen, met de kittens. Nico zou met Lisa en de honden achterblijven. Maar dat is buiten Jutta gerekend.....ze voelt dat ik aan het inpakken ben en kronkelt als een slang rond mij. Als ik even stilsta in de badkamer legt ze zich op mijn voeten, als ik mij even op bed zet springt ze ook op bed en legt ze zich tegen mij aan. Nico komt binnen en wil Jutta niet meer bijhouden.....ze zou toch maar heel de avond en nacht janken . En zo vertrek ik naar Vlaanderen, met Jutta en 5 kittens...... Ook met de kittens wil Jutta spelen. Niets aan te doen, Jutta is prettig gestoord. Hier een paar foto's om jullie mee te laten genieten!
Jutta gaat een weekje op vakantie naar de ardennen, maar daarover later meer. Jay gaat op vakantie naar Duitsland en zijn baasjes zijn vol lof over zijn gedrag . Iedereen is gek op hem overal waar hij gaat, en meneer Jay laat het allemaal met plezier over zich heengaan. Hij slaapt op hotel alsof hij het al jaren doet, en zoekt verkoeling onder de parasol als het wat te warm is. Als ik de verhalen hoor dan lijkt het wel over Dembe te gaan! Alles rustig aan, en super gemakkelijk. Net zoals Dembe en Jutta die regelmatig tussen de paarden moeten wandelen, volgt ook Jay de hobby van zijn baasjes, en zo ontmoet hij wereldkampioen rally Sébastien Loeb, waarvan hieronder bewijs! Bedankt Mieke en Cor voor de leuke foto's!
Jutta gaat een weekje op vakantie naar de ardennen, maar daarover later meer. Jay gaat op vakantie naar Duitsland en zijn baasjes zijn vol lof over zijn gedrag . Iedereen is gek op hem overal waar hij gaat, en meneer Jay laat het allemaal met plezier over zich heengaan. Hij slaapt op hotel alsof hij het al jaren doet, en zoekt verkoeling onder de parasol als het wat te warm is. Als ik de verhalen hoor dan lijkt het wel over Dembe te gaan! Alles rustig aan, en super gemakkelijk. Net zoals Dembe en Jutta die regelmatig tussen de paarden moeten wandelen, volgt ook Jay de hobby van zijn baasjes, en zo ontmoet hij wereldkampioen rally Sébastien Loeb, waarvan hieronder bewijs! Bedankt Mieke en Cor voor de leuke foto's!
Het is donderdagavond en ik verveel me, gelukkig ben ik niet alleen. Lisa is 'uitbesteed' aan oma, Nico is gaan fietsen, Dembe ligt languit te rusten in de zetel. Maar Jutta verveelt zich ook. En zo vertrekken Jutta en ik richting Gijzegem, ergens achter Aals, want daar, ergens in een café, wordt er 'showtraining' gegeven. Ten minste, dat hoop ik. Als het met IPO dan niets wordt kan Jutta nog altijd een "show-carrière" uitbouwen . De GPS stuurt me in de juiste richting, en heel even waan ik me in de film 'de helaasheid der dingen', in die kleine straatjes achter Aalst. Aan het café zitten een aantal motorrijders buiten op de stoep. Gewapend met Jutta loop ik het zijdeurtje in, en ik kom uit in een oude feestzaal waar dames op hoge hakken en met chihuahua's aan dunne leibandjes heen en weer lopen. Jutta trekt haar ogen open, zoiets heeft ze nog nooit gezien . De les van de kleine hondjes is bezig, de grote moeten nog even wachten. Ongeduldig en jankend kijkt Jutta naar de chihuahua's, vlinderhondjes, en een paar staffords. En dan is het de beurt aan de 'groten', maar de groten zijn blijkbaar allemaal met vakantie, en dus is het aan ons, in gezelschap van een cocker spaniel. Jutta vindt het allemaal maar raar en springt tegen mij dat het een lieve lust is, niet goed dus. De vriendelijke lesgeefster neemt Jutta even over, op zich gaat dat beter, maar ze is aan het klappertanden van stress, en ze begint er zowaar van te telgangen. "Mooi staan" is het nieuwe bevel, want voordat Jutta haar staart blij omhoog kan zwieren op een show moet ze eerst leren 'mooi staan'. En dat is niks voor Jutta, de Cocker staat aan de kant, en er loopt nog een poes in de zaal ook. Oefenen, veel oefenen is de boodschap, maar 'zit' en 'af' lijkt me momenteel veel eenvoudiger dan 'mooi staan'....... Onze avond was alvast goed gevuld en best wel leuk, maar ik ga er toch nog eens een nachtje over slapen vooraleer ik beslis of showen wel echt mijn ding is.
Dembe is jarig vandaag. Dembe wordt 7......Dembe wordt "al" 7 . Al een paar dagen hebben we het erover. Lisa staat op en geeft Dembe een knuffel en een tekening, op de tekening staat Dembe met een dikke buik, en een pupje erachter, het pupje is Jutta maar er zitten er ook nog in haar buik. Plots zegt Lisa verdrietig "mama, gaat Dembe nog 9 worden?". Ja, natuurlijk wordt Dembe 9, én 10, én 11, én 12.......!! Dembe is super in form eigenlijk, vorig weekend rende ze nog als een jonge hond rond de auto, maar ze snurkt iets meer, en als je heel goed kijkt zijn haar eerste stapjes 's morgens net iets stijver dan vroeger.... Pfff, van mij mag Dembe gewoon 50 worden. De dames zijn ook allebei naar de kapper geweest, foto's volgen. Jutta is er smal en grijs (wit op sommige plaatsen) onderuit gekomen, en Dembe wordt steeds zwarter en zachter, misschien is ook dat wel een teken van de leeftijd..... Jutta is ondertussen een bekende figuur geworden op de hondenschool, bekend en berucht........ - Jutta geeft iedereen een kus op de wang als ze toekomt - Jutta wordt helemaal gek als ze het rottweilerteefje ziet waarmee ze samen begon (janken, springen,....) - Jutta spurt er af en toe van puur plezier vandoor om iedereen 'goeiendag' te zeggen (NOT DONE op een IPO hondenschool......vol agressieve mechelaars enzo.....) - Jutta huilt als een wolf als ze in de bench in de auto zit te wachten op haar pakwerk-beurt Maar ondanks de onnozele puberstreken doet ze het toch niet zo vreselijk slecht, vandaag ging zelfs het apporteren prima . Het is een kwestie van volhouden, de puber laten puberen en denken aan later . Bij het pakwerk begint ze zowaar zelfs te blaffen, ha! Zou het haar dan toch ooit gaan interesseren?? Speuren is een ramp.........na speur-rust van 2 maanden (schande, ik weet het, en ik heb niet eens een deftig 'excuus', gewoon geen tijd/zin om op mijn eentje zo'n spoor te gaan trekken) gaat Jutta vrolijk zigzaggend door de wei.....morgen toch nog maar eens proberen...... Maar Jutta blijft vooral het super vrolijke hondje dat zo ongelofelijk dankbaar is als je iets met haar doet. En Dembe blijft de lieve lieve knuffelhond. Wat zou het geweldig zijn als die 2 samen met ons oud konden worden......
De vakantie lijkt alweer lang geleden.....Dembe en Jutta hadden het prima naar hun zin bij de dogsitter! Jutta haar gedachten werden afgeleid door reutje Tito waardoor zij eigenlijk de hele week haar blije zelve geweest is. Dembe heeft een paar dagen niet zoveel gegeten......zoals gewoonlijk als wij alle 3 weg zijn . Toen we terug thuis kwamen was Jutta ook weer helemaal zichzelf, veel pogingen om over ons hoofd te springen, en héél veel uitbundigheid . De rustige Dembe, die normaal gezien wel altijd heel blij is om ons te zien, maar meestal enkel maar een beetje komt duwen in ruil voor een aaitje, was nu duidelijk BLIJ . Springend, likkend en duwend week ze de komende uren niet van onze zijde, ze ging van mij naar Nico en omgekeerd, haalde zelfs speelgoed van Jutta uit om daarmee ook weer blij en kwispelend rond te lopen. Toch wel fijn zo'n welkom . En zelf hebben we natuurlijk onze hondjes ook gemist!! We sliepen een paar keer bij een vriend, en gelukkig voor Lisa heeft die 2 honden, vooral teefje Snülla was Lisa haar dikke vriend. Als we dan later rondtrokken en kampeerden vroeg Lisa wanneer we teruggingen.....ze miste Snülla. Maar ook onderweg konden honden natuurlijk niet ontbreken, en dus trokken we een dagje met de hondenslee op de gletsjer. Onze slee werd getrokken door 10 honden, en vooral liep 'het brein' Franka, met naast haar de sterke, én beroemde Einstein. Einstein is een internationale beroemdheid, kijk maar in dit filmpje http://www.youtube.com/watch?v=F2Cm_4573fs&ob=av2e ! Einstein had weinig sterallures en trok de slee met veel enthousiasme!! Twee pupjes liepen los mee, en Moonlight bewaakt Lisa bij haar gevaarlijke activiteiten op het kleine sleetje dat was vastgebonden aan de grote slee. We moeten het toegeven.......een vakantie zonder honden lukt ons echt niet, het is al moeilijk genoeg zonder eigen honden!
Lisa met Snülla:
Onderweg op de gletsjer Langjökull op Ijsland:
Puppy knuffelen op de slee (warmer aan de pootjes):
Lisa, bewaakt door Moonlight:
Tijdens onze afwezigheid doet het maatje van papa Estah een wel zeer amibitieuze gooi naar het internationale succes.....Hero en Peter gaan naar het wereldkampioenschap in Parijs!! Wij duimen van op Ijsland, omdat we het Peter & Yvette gunnen, omdat we het fokker Leo & Mia gunnen, omdat Hero het maatje van papa Estah is, omdat de moeder van Hero een volle zus van Dembe is, en natuurlijk omdat we Hero een schitterende hond vinden! Het ondenkbare gebeurt.........HERO WORDT WERELDKAMPIOEN!! Proficiat aan alle betrokkenen!!
En dan moeten we terug naar het gewone leven, slapen-eten-werken-eten-slapen.......en tussendoor nog wat pogingen doen om Jutta op te voeden. Het eerste weekend na onze terugkeer trek ik alleen met Jutta naar de ardennen en Jutta geniet.......ze rijdt de hele dag rond met mij, ligt 's avonds in de zetel bij mij en ligt 's nachts in bed bij mij. Het weekend erop nemen we Jutta alleen mee naar de landbouwbeurs in Libramont, er is een massa volk, en een massa dieren, maar het kan Jutta weinig schelen. Als ik sta aan te schuiven om een broodje te kopen strekt Jutta zich languit op de grond, en iedereen moet over haar stappen. in ruil krijgt ze natuurlijk een stukje worst, een stukje wafel, enz.....ze heeft veel beziens, en een aantal mensen spreken ons aan over het feit dat Jutta voor een bouvier toch wel heel braaf en weinig angstig is . Vreemde kinderen komen haar aaien, schapen en koeien kijken haar aan. Het enige wat Jutta gek maakt zijn de paarden die met veulen door de buitenpiste rennen, wat zou ze die graag gaan helpen opjagen.......
Op de hondenschool gaat het een stuk minder goed met onze dwaze puber. Apporteren hoeft niet zo voor haar, ze wil wel 1 keer per les een apportje terugbrengen, om mij een plezier te doen, maar dat is alles. De gehoorzaamheid gaat moeizaam, er is een nieuw pupje, en haar rottweiler-vriendinnetje is er na lange afwezigheid ook terug. Ik slaag erin om haar onder appèl te houden doorheen volgoefeningen, zit-blijven, af-blijven, oproepen, maar dan volgt de sprong......Jutta springt zo graag dat ze vol enthousiasme springt, opnieuw springt en dan slibbert de leiband uit mijn handen en hopla, Jutta is weg, naar haar vriendinnetje, en daarna rent ze grote toeren op het terrein. Het soort tafereel dat ik zelf vaak, met grote ergernis, aanschouw in de hondenschool waar ik lesgeef, waar de baasjes niets te zeggen hebben over hun honden . Ik roep, loop weg, ga op mijn knieën zitten, niets helpt, Jutta rent, met de staart kwispelend en heel hoog. De voorzitter zijn ergernis stijgt, en terecht want hier lopen een aantal agressieve honden op het terrein. Ik roep en ik tier en plots is de kortsluiting in Jutta haar hersenen voorbij......ze plooit haar oortjes onderdanig naar achter, en sluipt over de grond naar mij toe. Grrr......onnozele puber!!! En ook pakwerk blijft een vreemde zaak, Jutta vindt dat niet echt geweldig, ze bijt alleen maar als de pakwerker haar echt uitdaagt en pest, of als hij mij slaat. Als ze het echt beu is kruipt ze tussen mijn voeten, om zich te verstoppen. Dit is volgens mij de leeftijd waarop de meeste mensen het opgeven om naar de hondenschool te gaan, begrijpelijk. Ik zou het misschien ook overwegen, ware het niet dat Jutta mij na de les zo ongelofelijk geweldig vindt. Nico wordt er slecht van, als we terug binnenkomen zet Jutta zich uitgeput, met de tong ver uit haar bek, naast mij in de zetel, oortjes plat, hoofdje scheef bij elk woord dat ik zeg, en hevig likkend bij elke lach die ik in haar richting doe.
), onze zieke dochter van 6 wordt besprongen (langs voor, langs achter en langs opzij), ons vliegenraam in de schuifdeur heeft nu een groot in- en uitloopgat waar duizend vliegen tegelijk doorkunnen, de achtbaan van polly pocket is verbouwd (beetje korter gemaakt), de gieter heeft extra water-gaatjes (zeg maar gaten), de stenen van de terrasmuur liggen plots allemaal los, het grote stenen bord onder de grote yuka is helemaal stuk, het stukje rubber achteraan in de jeep is spoorloos verdwenen, de sterkte van de prikkeldraden in de weien werd getest (en ze zijn sterk bevonden!),......
. Wij zeggen al jaren dat Dembe een halve mens is, maar Jutta is nog straffer..... Jutta zit in de jeep naast mij, met haar rug tegen de zetel geleund, en met 1 pootje op het raam naast haar, menselijker kan haast niet. Jutta springt mee op de trampoline met de kinderen, en zwemt met de kinderen in de vijver. Als ik water geef aan de paarden springt ze in de waterbak en blijft ze staan terwijl de bak vult. Jutta is gestoord, maar héél erg prettig gestoord 
. 
. De les van de kleine hondjes is bezig, de grote moeten nog even wachten. Ongeduldig en jankend kijkt Jutta naar de chihuahua's, vlinderhondjes, en een paar staffords. En dan is het de beurt aan de 'groten', maar de groten zijn blijkbaar allemaal met vakantie, en dus is het aan ons, in gezelschap van een cocker spaniel. Jutta vindt het allemaal maar raar en springt tegen mij dat het een lieve lust is, niet goed dus. De vriendelijke lesgeefster neemt Jutta even over, op zich gaat dat beter, maar ze is aan het klappertanden van stress, en ze begint er zowaar van te telgangen. "Mooi staan" is het nieuwe bevel, want voordat Jutta haar staart blij omhoog kan zwieren op een show moet ze eerst leren 'mooi staan'. En dat is niks voor Jutta, de Cocker staat aan de kant, en er loopt nog een poes in de zaal ook. Oefenen, veel oefenen is de boodschap, maar 'zit' en 'af' lijkt me momenteel veel eenvoudiger dan 'mooi staan'....... Onze avond was alvast goed gevuld en best wel leuk, maar ik ga er toch nog eens een nachtje over slapen vooraleer ik beslis of showen wel echt mijn ding is.
. Al een paar dagen hebben we het erover. Lisa staat op en geeft Dembe een knuffel en een tekening, op de tekening staat Dembe met een dikke buik, en een pupje erachter, het pupje is Jutta maar er zitten er ook nog in haar buik. Plots zegt Lisa verdrietig "mama, gaat Dembe nog 9 worden?". Ja, natuurlijk wordt Dembe 9, én 10, én 11, én 12.......!! Dembe is super in form eigenlijk, vorig weekend rende ze nog als een jonge hond rond de auto, maar ze snurkt iets meer, en als je heel goed kijkt zijn haar eerste stapjes 's morgens net iets stijver dan vroeger.... Pfff, van mij mag Dembe gewoon 50 worden.
. Springend, likkend en duwend week ze de komende uren niet van onze zijde, ze ging van mij naar Nico en omgekeerd, haalde zelfs speelgoed van Jutta uit om daarmee ook weer blij en kwispelend rond te lopen. Toch wel fijn zo'n welkom 
. Ik roep, loop weg, ga op mijn knieën zitten, niets helpt, Jutta rent, met de staart kwispelend en heel hoog. De voorzitter zijn ergernis stijgt, en terecht want hier lopen een aantal agressieve honden op het terrein. Ik roep en ik tier en plots is de kortsluiting in Jutta haar hersenen voorbij......ze plooit haar oortjes onderdanig naar achter, en sluipt over de grond naar mij toe. Grrr......onnozele puber!!! En ook pakwerk blijft een vreemde zaak, Jutta vindt dat niet echt geweldig, ze bijt alleen maar als de pakwerker haar echt uitdaagt en pest, of als hij mij slaat. Als ze het echt beu is kruipt ze tussen mijn voeten, om zich te verstoppen. Dit is volgens mij de leeftijd waarop de meeste mensen het opgeven om naar de hondenschool te gaan, begrijpelijk. Ik zou het misschien ook overwegen, ware het niet dat Jutta mij na de les zo ongelofelijk geweldig vindt. Nico wordt er slecht van, als we terug binnenkomen zet Jutta zich uitgeput, met de tong ver uit haar bek, naast mij in de zetel, oortjes plat, hoofdje scheef bij elk woord dat ik zeg, en hevig likkend bij elke lach die ik in haar richting doe. 
