Op zaterdag 13 september ( 9.00 in de school Tourmalijn) is er de koordag van het Ruysscheveldekoor: een absoluut noodzakelijke dag om onze aanloop te nemen naar het kerstconcert. Probeer in je hart te kijken om te zien of je echt wel een heel belangrijk excuus hebt om er niet te zijn. Al te dikwijls kiest men voor een gemakkelijkheidsoplossing en laat men het koor niet primeren op andere zaken. Dze keer mag je dat niet doen. In een koor zijn betekent een engagement!
Een paar dagen geleden hadden we het over SEMU, die zgn kopieerrechten beheert van partituren. Het wordt toch wel hoe langer hoe waziger. Annie Bank (muziekuitgevers uit Nederland - één van de groten van Europa) schrijft in zijn laatste nieuwsbrief: "... wordt ook gesteld dat je voor eigen gebruik van elk origineel één kopie mag hebben. Helaas! We willen nogmaals stellen: een auteursrechtelijk beschermd werk mag nooit in zijn geheel worden gefotokopieerd, ook niet voor eigen gebruik, ook niet één enkel exemplaar, ook niet voor een repetitie of studiedoeleinden ... Ook aan de overeenkomst met Musicopy wordt een merkwaardige draai gegeven, maar een overeenkomst met Musicopy behelst het aanvullend kopiëren: is vlak voor een uitvoering een kop koffie over de bladmuziek gegaan of is er een enkel exemplaar te weinig, dan mag u eventjes een kopie maken. Die kopie moet bij gelegenheid natuurlijk wel vervangen worden. Een overeenkomst met Musicopy is echt geen licentie voor het ongelimiteerd fotokopiëren. " Daarvoor betalen we toch niet aan SEMU? Hou in elk geval je partituren (en je computer) weg van de koffie.
Natuurlijk moet ik jullie in Leest en omstreken er niet aan herinneren dat we morgen opnieuw starten met de repetities. Na zo een lange tijd van onthouding zullen jullie wel gretig zijn (hoop ik). Morgen zijn we er dus weer allemaal in ons vertrouwd lokaal (St. Cecilia). Allemaal? nou ja, Nancy neemt een tijdje verlof wegens te druk met haar pianostudie. Ze heeft in elk geval beloofd dat ze een pintje komt drinken als het heimwee toeslaat.
Weer eens iets anders dan muziek. Ik heb gisteren nog wat zitten werken aan de stamboom van onze familie. Mijn eigen afkomst geraakt al heel gauw in de nevelen van de geschiedenis gehuld, daar is nog heel wat werk aan. Maar die van mijn vrouw ziet er spectaculair uit: als ik naar de oudste van haar rechtstreekse voorouders kijk dan kom ik uit bij ene Wago die in 1190 geboren is. Er zijn nog hopen werk te verzetten om alles wat helderder te maken, maar dit belooft een boeiende zaak te worden.
Bij het begin van het nieuwe werkjaar ben ik nog maar eens naar de website van SEMU gesurft. Niet dat ik veel hoop had dat deze obscure licentieorganisatie, met zetel in Kieldrecht (God betere het!), duidelijker zou worden. Maar je weet maar nooit of ze niet door het evangeliewoord zouden getroffen zijn: er is meer vreugde in de hemel over de bekering van één zondaar dan over negen en negentig rechtvaardigen.
Laat mij echter eerst heel duidelijk zijn: de twee koren die ik dirigeer betalen plichtsgetrouw hun bijdrage aan SEMU. Maar door het gebrek aan openheid van deze organisatie, weten we eigenlijk niet waarvoor we juist betalen, en nog veel minder welke uitgeverijen in het fonds van SEMU zitten. Het is wel heel gemakkelijk voor hen om te zeggen dat de lijst op hun zetel ter beschikking ligt, misschien kan je ze wel inkijken als je er al (binnen) geraakt.
Als de ministers nu eens openheid zouden eisen van dhr Hofkens en co., en hen bijvoorbeeld verplichten een cursus "hoe schrijf ik een duidelijke website" te volgen, en als de verantwoordelijken van SEMU ook nog eens zouden onderworpen worden aan een proef over hun kennis van de recente (Europese en andere) richtlijnen terzake ... dan, ja dan zou het allemaal wat eenvoudiger zijn voor goedmenende koorbesturen, die alleen maar tot doel hebben aan cultuur te doen. Koren zijn voor 95 % geen geldmachines. Kan dit ook gezegd worden over SEMU?
En nog dit: misschien laten we gewoon onze moderne, veelbelovende componisten terzijde en wachten we 70 jaar. Dan staan zij ook op de website http://imslp.org en gaan we vanaf dan hun partituren gratis kunnen uitvoeren.
Ter gelegenheid van zijn 30-jarig bestaan organiseert het bestuur van het Ruysscheveldekoor een reis naar Rome (i.s.m. Fratelzon).
Datum: 8-12 augustus 2009. Prijs voor de koorleden : 650 euro, all-in: vliegtuigreis, transfers naar de luchthavens, 3 maaltijden per dag, metrotickets, toegangen tot de musea, kleine reisgids van Rome, begeleider van Fratelzon. Prijs voor niet-koorleden: 750 euro. Er worden desgevallend 3 programma's voorzien: eentje voor nieuwelingen in Rome, eentje voor doorwinterde Romegangers en eentje voor mensen die wat moeilijk te been zijn.
Indien de bezetting evenwichtig is, kunnen we één of 2 kooroptredens organiseren in Rome.
Gisteren deed ik al een warme oproep om mee te gaan naar het 17e Europa Cantat in Utrecht van 17 tot 26 juli 2009. Ik heb al wat vorige edities meegemaakt, en iedere keer kom ik enthousiast en helemaal opgeladen terug van zo een bijeenkomst waar 3à 4000 zangers van alle hoeken van de wereld bij mekaar komen om de hoogmis van de koormuziek te celebreren. Je moet het meegemaakt hebben om te weten wat het betekent voor jezelf als koorzanger of als dirigent. Je krijgt er nu eenmaal de kans om met gerenommeerde dirigenten uit alle werelddelen werken in te studeren en uit te voeren waar je anders niet aan toe komt. Het is een echt feest dat je nooit meer vergeet.
Ik suggereerde gisteren het atelier waar Psalm 98 van Mendelssohn en de Ambrosian Hymn van Alphonse Diepenbrock voor dubbel koor en orkest zullen aangepakt worden. Er zijn echter misschien nog andere ateliers die je kunnen boeien: Karl Jenkins' Music: hedendaags Fins componist, waarvan het Stabat Mater voor koor en orkest gebracht wordt; Händel's Utrecht Te Deum, o.l.v. onze eigen Florian Heyerick Icons from Central-Eastern Europe met orthodoxe muziek uit Rusland, Oekraïne Servië en Roemenië.
Je zal wel zeggen dat het nog vroeg is om al te beginnen overwegen of je meedoet met Europa Cantat 2009 in Utrecht: 17 tot26 juli 2009 is nog veraf. De brochures zijn al een tijdje in de brievenbus gerold en dan weet je dat ze allemaal wakker worden in Europa. Wil je één van de atliers van je voorkeur, dan moet je er vlug bij zijn.
Ik zou het geweldig vinden, mocht ik volgend jaar met een groepje bekenden naar Utrecht kunnen. Mijn voorkeur gaat uit naar een atelier waarin er Mendelsohn en Diepenbrock gezongen wordt: om duimen en vingers van af te likken. Koor met orkest en solisten.
Neem maar gauw contact met mij dan kunnen we samen inschrijven. Voor de nieuwsgierigen: www.ecu2009.nl
Nu we mekaar zo lang hebben moeten missen, is het ogenblik gekomen om terug van start te gaan met onze koorrepetities. Ik verwacht dan ook iedereen met frisse moed en veel enthousiasme op
woensdag20 augustus 08
19.30 uur stipt
Op het programma staan uiteraard de voorbereiding van onze twee grote concerten.
In een koor zingen is leuk, maar het is ook een engagement. Ik durf hopen dat jullie er even veel zin in hebben als ik, en verwacht dat je zo weinig mogelijk repetities gaat missen (en zeker de koordag van 13 september niet).
Woensdag krijg je ook een uitgebreide nieuwsbrief over het komend jaar, inclusief alles wat je wil weten over onze Romereis en ons jubileumjaar.
De vakantie heeft al lang genoeg geduurd, nu heb ik er echt zin in om terug aan de slag te gaan. Ik heb gisteren een zalig kerst/slaapliedje ontdekt. Italiaans van Perosi: Dormi, non piangere. Dat wordt misschien een cadeautje voor de koordag van het Ruysscheveldekoor, die we op 13 september houden.
En straks bestuursvergadering in Stekene. Het werkjaar gaat beginnen en het is wat speciaal: een lustrumjaar met een paar grote concerten en de Romereis. Of het vergaderen wordt is niet zeker, maar het wordt zeker al een blij weerzien.
Nog maar net terug van Tarragona en Barcelona en nu maken we ons klaar voor een korte trip naar Parijs. Ik verheug mij bijzonder op de Hoogmis op 15 augustus in de Saint Eustachekerk. Het koor stelt niet zo bijzonder veel voor (maar is dit niet typerend voor het hele Franse koorlandschap?). Maar het Vandenheuvel orgel en zijn titualris-organist Jean Guillou zijn schitterend. Een must voor iedere bezoeker van Parijs.
En ondertussen kan je wegdromen bij de rijke geschiedenis van de Saint Eustache. Van de 17e euw tot aan de Franse revolutie was het de "koninklijke parochie", vlakbij het Louvre. Richelieu, Madame de Pompadour en Molière werden hier gedoopt. Lodewijk XIV deed er zijn plechtige communie, en o.m. Lafontaine, maar ook de moeder van Mozart kregen er een begrafenisdienst.
En als we toch aan de kerken bezig zijn: Saint Sulpice staat zeker ook op het programma en dat zeker niet (alleen) om zijn rol in de Da Vinci code. Het Cavaillé-Collorgel is één van de grootste van de wereld en werd bespeeld door groten als Charles-Marie Widor en Marcel Dupré.
Ook gekeken naar de weergaloze opening van de Olympische Spelen in Peking? Prachtig thema ook: "One world, one dream". Ooit wordt het misschien eens waar, en hoe dan ook mogen we er blijven van dromen.
Maar achter dit alles zit competitie die de komende weken hoogtepunten van geluk, en diepe dalen van verslagenheid zal zien. Competities kennen we ook in de muziek: wie van ons kent niet een van de meest prestigieuze wedstrijden van de wereld: de Koningin Elisabethwedstrijd?
Maat vandaag wil ik iets overnemen van Fred Brouwers, uit zijn eerste verzameling "Brouwerijen" uit 1993, waar in hij als volgt vertelt over Louis Marchand. Op 2 februari 1696 werd in Lyon de Franse componist-organist Louis Marchand geboren. De man geniet waarschijnlijk meer bekendheid om zijn muzikale 'confrontatie' met Johann Sebastian Bach dan om zijn artistieke waarde. Nochtans was hij destijds over heel Europa bekend als toetsenimprovisator en als rijkelijk betaalde hoforganist van Lodewijk XIV. Hij trok in zes kerken tegelijk een salaris op, hoewel hij zich daar overal maar even liet horen. Hij vroeg één louis d'or per lesuuur waar vooral vrouwelijke kandidaten zich voor verdrongen. En al gauw werd hij "Jean-Louis pour les intimes" want ze wilden nog wel wat meer dan muziekles. Omdat hij er nogal op losleefde en zijn vrouw had verlaten, hield de koning de helft van zijn salaris in om het direct aan Marchands vrouw te betalen. Tijdens een mis hield hij -pal in het midden van de eredienst - op met spelen. Iedereen dacht dat de maestro onwel was geworden, maar hij gaf later zelf tekst en uitleg aan de koning. Omdat de helft van zijn salaris naar zijn echtgenote ging, vond hij het billijk dat zij dan ook de andere helft van de mis speelde.
Hij werd uit Frankrijk verdreven en kwam aan het hof van Dresden terecht, waar hij zich opnieuw een Parijse status wist te verwerven en waar die memorabele wedstrijd met Bach plaats vond. Er werd een 'match' op het getouw gezet tussen een musicus strijdend voor Frankrijk, en eentje die opkwam voor de Duitse muziek. De proeven : het op zicht spelen van een onbekend muziekstuk, het spelen van een fuga op een opgegeven thema en het vrij improviseren. Net als nu was er publiek, een jury, maar ... slechts één deelnemer. Terwijl de volle zaal naar de wachtende Bach zat te kijken, kwam een bode meedelen dat Marchand uit pure schrik met de ijlpostkoets Dresden had verlaten.
Wat is de overeenkomst tussen een trombonesolo in de jazz en een vroegtijdig orgasme? Je voelt het aankomen maar je kan het niet tegenhouden
Wat is de overeenkomst tussen een stier en een zangkoor? Ze reageren allebei op iets dat zwaait.
Wat is de definitie van een russische strijkkwartet? Een russische symfonieorkest na een wereldtournee.
Je joopt op een weg en je komt aan een driesprong. Op de ene weg staat een goede dirigent, op de middenste een slechte dirigent, aan de andere kant een goede fee. Welke van de drie zou je volgen? Antwoord: de slechte dirigent, de andere twee bestaan niet.
Als uw vijand u kwaad heeft gedaan ... koop dan voor elk van zijn kinderen een viool.
Nog is de vakantie niet ten einde, en ik heb al heimwee naar verre reizen, nieuwe ontdekkingen, grote muzikale belevenissen.
Ik denk aan mijn reizen naar Sint-Petersburg, de avonden in het Mariinskytheater met zijn onvergetelijke balletten, schitterende optredens in het conservatorium, varen op de Neva, wodka drinken met vrienden, paddestoelen zoeken bij de datsja van Genadi, ... Ik denk aan een lange autoreis door de Verenigde Staten in tempore non suspecto, de Rocky Mountains doorkruisen, de zon zien opkomen boven de Grand Canyon, dwalen door de jachtvelden van de Hope-indianen. Ik denk aan Israel vijandig en intrigerend, de gesprekken in de kibboets, het gebogen binnenkruipen in de geboortekerk van Bethlehem, de gezangen op vrijdagavond bij het begin van de sjabbath. Ik denk aan Istambul, zijn Aya Sophia, zijn buikdanseressen, het Topkapipaleis, de unieke schat aan christelijke mozaieken in de buitenwijk.
Ik denk aan Marokko met zijn luidruchtige bevolking, de roots van vele van onze landgenoten, de blauwe stad, de nachten in Rabat, de frissen morgenden in Tetouan, de warmte van de avonden in Marrakech. Ik denk aan Romeinse nachten, aan Barcelonese muziekavonden, aan de fado in Lissabon, aan het ontbijt met zalm in Noorwegen, aan de vikingen van Stockholm, aan de doedelzakspeler die ons wekt in Saint Andrews in Schotland, aan het orgel van de Saint Eustache in Parijs. Ik zie de Acropolis in Athene en de Abbeye van Westminster.
Maar vooral zie ik veel lieve mensen die ik in al die jaren mocht ontmoeten, mij aan warmen, rijker worden dankzij hun aanwezigheid. Ik denk, ik zie, ik droom ...
Op zondag 16 november luistert KORILE de zondagsdienst op in het UZ Gatshuisberg in Leuven. We worden verwacht tegen 10 uur in de kapel van het ziekenhuis (eerste verdieping). Inzingen om 10 uur en de viering starten om 10.45 uur. Na de dienst worden we uitgenodigd op een kopje koffi in de cafetaria, samen met de pastorale werkers. We spreken nog verder af wat we nog gaan doen in Leuven nadien.
Dit optreden kadert in een initiatief van de pastorale dienst van het UZ, waarbij iedere zondag een ander koor uitgenodigd wordt. Andere geïnteresseerde koren kunnen contact opnemen met Monique De Wil. (monique.dewil@uz.kuleuven.ac.be).
Deze week heb ik mij doodgesakkerd. Met geen middel geraakte ik op internet. Maar we zijn er terug, hopelijk deze keer voorgoed. Zullen we maar doorgaan met in stukjes en brokjes over Tarragona te vertellen?
Tijdens de zangweek in Tarragona hebben we o.m. muziek gezongen van twee componisten die allebei in de bloei van hun leven van ons zijn heengegaan. Franz Schubert werd 31 jaar en Felix Mendelssohn was 38 toen hij stierf. In een thema over liefde en dood worden de ultieme vragen en gevoelens van de mens aan de orde gesteld: wat drijft ons in het leven? Wat gebeurt er als eenmaal de winter is aangebroken?
Kijk maar eens naar de tekst van het prachtige Herbstlied van Mendelssohn op tekst van Nikolas Lenau.
Holder Lenz, du bist dahin!
Nirgends, nirgends darfst du bleiben.
Wo ich sah dein frohes Blühen,
Braust des Herbstes banges Treiben.
Wie der Wind so traurig fuhr
Durch den Strauch, als ob er weine,
Sterbeseufzer der Natur
Schauern durch die welken Haine.
Wieder ist, wie bald, wie bald!
Mir ein Jahr dahin geschwunden. Fragend rauscht es durch den Wald
Bijna vijftig jaar geleden schreef Godfried Bomans in zijn "Wandelingen door Rome" hoe kleine jongentjes zich oefenden op een pop met belletjes om zich te bekwamen in de edele kunst van het zakkenrollen. Waar ze tegenwoordig op oefenen is mij niet bekend, omdat ik deze kringen niet frequenteer. De afstand die ik in deze bewaar, behoort niet tot de kwaliteiten van de hedendaagse Barcelonese specialisten. Na een heerlijk maal in Set Portes (echt een aanrader als je in Barcelona wil eten) , voelde ik in de metro dat er iets tekort was aan mijn gevoelig plekje (portefeuille in de voorzak van mijn broek). Om zeker te zijn dat ik mij in mijn gelukzaligheid van de paëlla niet vergist had, vroeg ik aan mijn maatje Emmy om even mijn rugzak te checken. Grote verbijstering toen ook zij zich realiseerde dat ze vlak ervoor een duwtje had gekregen en dat ook haar portefeuille was verdwenen. Na 5 uur Barcelona eindigde onze eerst avond op het politiebureel, waar we het leger lichter gemaakte mensen mochten vervoegen. Leuk was echt wel anders, al kon Emmy de aanwezigheid van een charmante Catalaanse politieman achteraf - toen zij bekomen was - wel appreciëren. Met heel wat geld minder, geblokkeerde lredietkaarten, en een bezoek aan het consulaat voor een voorlopig identiteitsbewijs, kon onze echte zangweek beginnen.
11 dagen Spanje om muziek te maken, cultuur op te snuiven, te genieten van een stralend hete zon. Je zou voor minder je blogvriendjes in de steek laten. Maar nu zijn we er weer, met een verslag in schuifjes over deze laatste dagen.
Zullen we het eerst maar over de muziek hebben? (Dat hoort bij de naam van deze blog).Het thema van het atelier dat wij gekozen hadden luidde: "Liefde en dood". Het werd geleid door een befaamde Hongaarse dirigent: Peter Erdei. Met zijn charme, zijn onuitputtelijk geduld, zijn diepe gevoelens over leven en dood, maar vooral met zijn fenomenale muzikale bagage, was hij de ideale man om ons door de in te studeren muziekstukken te loodsen. Het was dan ook een geweldig succes wanneer wij op het einde van de zangweek Schubert, Mendelssohn en Bardos aan een opgetogen publiek presenteerden. 90 zangers en zangeressen waren heel gelukkig met deze studieweek in Tarragona (Spanje).
Onze grootste zorg: Pakoetnal van Bardos (waar we bleven struikelen over Hongaarse woorden) werd een mooie apotheose. Later deze week vertel ik je wel meer over elk van de liederen, en breng ik het verhaal van liefde, dood, én diefstal.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
