Deze week heb ik mij doodgesakkerd. Met geen middel geraakte ik op internet. Maar we zijn er terug, hopelijk deze keer voorgoed.
Zullen we maar doorgaan met in stukjes en brokjes over Tarragona te vertellen?
Tijdens de zangweek in Tarragona hebben we o.m. muziek gezongen van twee componisten die allebei in de bloei van hun leven van ons zijn heengegaan. Franz Schubert werd 31 jaar en Felix Mendelssohn was 38 toen hij stierf. In een thema over liefde en dood worden de ultieme vragen en gevoelens van de mens aan de orde gesteld: wat drijft ons in het leven? Wat gebeurt er als eenmaal de winter is aangebroken?
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Kijk maar eens naar de tekst van het prachtige Herbstlied van Mendelssohn op tekst van Nikolas Lenau.
Holder Lenz, du bist dahin!
Nirgends, nirgends darfst du bleiben.
Wo ich sah dein frohes Blühen,
Braust des Herbstes banges Treiben.
Wie der Wind so traurig fuhr
Durch den Strauch, als ob er weine,
Sterbeseufzer der Natur
Schauern durch die welken Haine.
Wieder ist, wie bald, wie bald!
Mir ein Jahr dahin geschwunden.
Fragend rauscht es durch den Wald
Hat dein Herz sein Glück gefunden?
Waldesrauschen, wunderbar
Hast du mir das Herz getroffen.
Treulich bringt ein jedes Jahr
Neues Laub und neues Hoffen.
|
