En nu we toch begonnen zijn met hommages: gisteren is onze voorzitster 27 geworden (oeps ik heb ineens dysgrafie).Maar ik draai de cijfertjes niet om als ik zeg dat ze ondertussen al 30 jaar voorzitster, drijvende kracht, moeder, van het Ruysscheveldekoor is. Nu zegt ze wel dat 30 jaar genoeg geweest is, maar ik heb daar toch mijn twijfels over. Ik vraag me af of 35 jaar geen mooier getal is om te eindigen. Gelukkig weten we één ding: zingen blijft ze doen, hopelijk nog in lengte van jaren.
Dan slaat ne mens al eens per ongeluk een dagje over op zijn blog en al dezelfde avond zijn er klachten van ons aller Nadia.
Nadia is de assistent-dirigente van het Ruysscheveldekoor, en organiste-begeleidster wanneer wij in de kerk weer eens aan het zoveelste optreden toe zijn. Zij "neemt" tijdens de repetities vaak de sopranen en alten voor haar rekening. Het is ook ons Nadia die in Stekene de kinderen van de Tourmalijn-school op het rechte muzikale spoor zet, en altijd gereed is om de communiekantjes muzikaal te ondersteunen. Sommigen appreciëren het te weinig dat zij een vleugelpiano ter beschikking gesteld heeft van het gemeentebestuur. En haar appel (ik weet niet of de beeldspraak klopt) is niet ver van de boom gevallen want zij heeft een muzikale dochter die zang studeert aan het conservatorium in Antwerpen.
Om het dus goed te maken dat ik gisteren aan het zwijgen was, deze hommage aan ons aller Nadia, zonder wie het allemaal een stuk moeilijker zou gaan.
Gisteren ontstond er een discussie (over wat een mens al niet kan redetwisten) over de vraag wat het oudste instrument was : het orgel of de (voorlopers van ) de piano. De uitvinding van het orgel wordt toegeschreven aan de Alexandrijnse werktuigbouwkundige Ksetibios, die leefde in de 3e eeuw voor Christus. Hij plaatste een rij auloi (pijpen) naast elkaar. Die pijpen werden dan aangeblazen door een mechaniek dat bestond uit twee in lkaar geplaatste vaten met water en een zuigerpomp die in het middelste vat een luchtkamer maakte. Hij noemde het instrument hydraulos (wateraulos). Onverwacht werd dit instrument heel populair in de Griekse wereld. Een inscriptie in Delphi uit ongeveer 90 voor Chr. vermeldt dat een zekere Antipatros een orgelwedstrijd glorieus gewonnen had. Via de Grieken maakten ook de Romeinen kennis met het orgel. Keizer Nero schijnt een liefhebber van het orgel te zijn geweest en er zijn aanwijzingen dat thetarevoorstellingen en gladiatorenspele, door orgelspel, al dan niet in combinatie met koperblazers, werden opgeluisterd. Na de ondergang van het Romeinse Rijk verdween het orgel uit West-Europa. In het Oosten bleef het echter bestaan, vooral aan het keizerlijk hof in Byzantium. Ook in de Arabische wereld, bijvoorbeeld in Bagdad, stonden orgels. Uiteraard in goud en rijkversierd, waren deze instrumenten vooral een symbool van macht en rijkdom.
Het blijft altijd moeilijk kiezen voor een bescheiden koor, welk instrument je gebruikt bij een concert. Zeker als je het kooroptreden afwisselt met wat instrumentaal werk. Een electronisch instrument heeft ieder koor dat zich een beetje respecteert wel als repetitie-instrument. Of je dit ook gebruikt voor een optreden is maar de grote vraag. Het is natuurlijk geen geringe kost, zo een huur van een vleugelpiano : je zit al gauw aan 600 - 900 euro. Daar staat natuurlijk tegenover dat voor aandachtige luisteraars die muziek kennen er een wereld van verschil is in de klank: mooie volle bassen, sterk verbeterde repeticiteit, en ... zeker een stuk meer motivatie voor de begeleider. Denk, denk, denk.
Gisteren van Lucien gehoord na het kooroptreden: Ik kwam vorige week Jeanneke tegen, 40 jaar en nog en fris vrouwke. 5 mannen had ze al gehad, maar nu was ze zo zeker als wat dat ze nooit meer zou trouwen. "Weet je" zei ze "ik vind er maar niks aan. 5 keer getrouwd en nog altijd maagd". En als ik haar vroeg hoe dat nu toch mogelijk was kreeg ik deze uitleg: de eerste was een CD & V-er: die draaide altijd maar rond de pot de tweede was een VVD-er: veel beloven maar niks doen de derde was een SPA-er: altijd maar staken de vierde was een ex-VU-er: zijn partie bleef klein en de vijfde was een Groene: die wilde geen bloemekes plukken.
* 6 juni 1934: geboorte van Koning Albert II van België * 6 juni 1868: geboorte van Robert Scott, ontdekkingsreiziger * 6 juni 1875: geboorte van de Duits-Amerikaanse schrijver Thomas Mann * 6 juni 1944: D-Day: landing in Normandië * 6 juni 1968: sterfdag van Robert Kennedy, minister van Justitie en presidentskandidaat in de USA
In het kader van de viering van het 30-jarig bestaan maakt het Ruysscheveldekoor ook een tournee in de omliggende parochiekerken.
Morgen is de Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlektkerk van Klein-Sinaai aan de beurt. Op het programma staan liturgische liederen van Smirnov, Bach, Kickstat, Elgar e.a.
KORILE gaat volgende week een stukje leren uit An Amarican Tail, een animatiefilm van producer Steven Spielberg. Het gaat over de titelsong "Somewhere out there". Fievel is een jonge Russische muis, die - op weg naar Amerika - gescheiden geraakt van zijn ouders. Amerika is het land waarvan deze muizenfamilie denkt dat er geen katten zijn. Wanneer Fievel in New York aankomt, blijft hij hopen en haat op zoek naar zijn famile, niet zonder zijn illusie over de afwezigheid van katten kwijt te raken. Dromerige muziek die bij de muisjes van KORILE past
Eén van de belangrijke musea die we op ons programma voor de Romereis staan hebben is de Villa Borghese. Het is een museum waar meesterwerken van beeldhouwkunst wedijveren (o.a. Bernini, maar ook het prachtige beeld van Pauline Bonaparte) wedijveren met schilderijen van Rafaël, Rubens, Caravaggio en andere Titiaans. Om daar binnen te kunnen moet je verplicht op voorhand reserveren: er wordt telkens maar een beperkt aantal bezoekers toegelaten. Mag ik er van uit gaan dat het deelnemersaantal nu eindelijk definitief vast ligt? Anders wordt het een moeilijke programmatie.
Volgende zondag gaan we dus naar het stemhokje om aan te duiden wie we genoeg vertrouwen om de volgende jaren een gezicht te geven aan Vlaanderen. Ik heb niet de tijd om de programma's van alle partijen uit te vlooien, maar het verbaast mij dat er zo weinig gezegd wordt over één van da onbetwiste pijlers van onze Vlaamse bevoegdheden: cultuur.Nochtans is het daar decennia geleden allemaal mee begonnen. Monumenten als Rika De Backer en Renaat Van Elslande lagen mee aan de basis van een autonomer Vlaanderen en deden dat via de hefboom van cultuurbeleid.
Misschien kunnen jullie mij helpen? Wat zeggen de partijen nu uiteindelijk over het cultuurbeleid, en vooral: waar willen ze naar toe in de huidige crisis? En kom mij niet aandraven met de uitspraken van Fientje Moerman vanmorgen op Radio Eén, dat zij het subsidiëren van buurtfeesten op 11 juli wil afschaffen. Waarom heeft geen van de politici mij nooit aangesproken op mijn stokpaardje: in Vlaanderen zijn er honderdduizenden die bezig zijn met alle mogelijke vormen van muziek. Als we daar nu eens een partij van maakten?
Toen ik met deze blog begon, was ik eigenlijk van plan om af en toe wat meer over de muziek te vertellen die wij in onze koren zingen, en af en toe dit forum te gebruiken om wat mededelingen te doen over aanstaande kooractiviteiten. En enige reclame voor onze verenigingen mocht natuurlijk niet ontbreken: wij kunnen altijd volk gebruiken, als publiek, maar vooral ook als potentiêle nieuwe zangers en zangeressen. Hoe bloeiend het koorleven in Vlaanderen ook mag zijn, traditionele koren hebben het vaak moeilijk om de vernieuwing bij hun leden te realiseren.
Maar ik heb een eigenaardig fenomeen genoteerd. Op de blog staat een teller, handig om te zien of er nog een kat op bezoek komt. Nu heb ik vastgesteld dat de dag nadat er iets heel persoonlijk verschenen is, er steeds meer bezoekers komen. Dat bewijst nog maar eens hoe belangrijk de vriendschapsbanden zijn in een koor. Wat mij betreft, mijn passie voor muziek is stilaan bekend. Maar veel minder mensen realiseren zich dat ik echt wel van de mensen hou die ik iedere week mag ontmoeten. Zij maken mijn leven mooier en rijker en ik zou ze niet kunnen missen. Blijkbaar -dat toont de teller - ben ik niet alleen met dat gevoel. Mooie muziek ontstaat mede door het samen beleven van mooie dingen. Een dikke knuffel voor alle trouwe koorleden.
Met Cheng (Australië), Gatto (België) en Garnet (Moldavië) heeft de jury van de Koningin Elisabethwedstrijd 3 zeer opmerkelijke laureaten op de eerste drie plaatsen gerangschikt. Kim Suyoen, die bij de grote kanshebbers behoorde had een bijzonder ongelukkige finale, verloor daardoor haar plaats bij het toptrio, maar werd toch door de jury nog erkend als een zeer goede vierde.
Ik ben bijzonder blij dat de jury vooraal ook aandacht gehad heeft voor de persoonlijkheid van de jonge artisten en voor de manier waarop zij in hun muziek met het publiek communiceerden. Of het nu een vioolwedstrijd is, of een kooroptreden, het publiek blijft van primordiaal belang. Als je hen niet weet te raken, of hen stil kan doen worden van bewondering, dan heb je je optreden gemist. Technische perfectie is één ding, maar het hart beroeren, iemand op het puntje van zijn stoel doen zitten ... is minstens even belangrijk. Als dat - bvb. bij een kooroptreden ook nog gepaard gaat met goede smaak in de programmatie en met een verzorgde expressie dan mag je jezelf gelukkig prijzen.
De vetgedrukte schuine titels breng ik mee voor iedereen. Van de nummers 94 en 97 maak ik een paar kopies voor diegenen die het (nog) niet hebben. Wil je ook nr. 124 (All through the night) eens opsnorren en meebrengen.
Gisterenavond hadden wij het kort over de Sixtijnse Kapel in Rome, en het fresco van het Laatste Oordeel van Michelangelo. Onderaan dat fresco is Charon afgebeeld die met zijn gammele bootje de zielen van de overledenen over de Styx moest brengen. Dit was één van de rivieren van de onderwereld. De Grieken en de Romeinen stelden zich het hiernamaals voor als een ondergrondse verblijfplaats, "Hades" genoemd. Om over de Styx te geraken werd op de tong van de overledenen een klein munstuk, de obool, gelegd, waarmee ze de veerman konden betalen. Die werd voorgesteld als een armoedige, oude en vuile man met een baard. De ingang werd bewaakt door Cerberus, de hellehond met drie koppen, die er ook voor zorgde dat zeker niemand uit het hiernamaals kon terugkeren naar de aarde.
Dit klein stukje op het fresco is maar één van de talrijke illustraties waaruit blijkt dat de Renaissancemens moeiteloos de oudheid en het 16e-eeuwse christendom bijeen kon brengen. Geen schilder of beeldhouwer die niet thuis was in de mythen en sagen van de oudheid.
Vanavond om 9 uur is er een voorlichtingsvergadering voor het Ruysscheveldekoor over de reis naar Rome. 30 jaar zingen met mekaar, dat moet gevierd worden. En na de geweldige ervaring die we vijf jaar geleden hadden met onze reis naar Praag staan de verwachtingen hoog gespannen. Het is dus niet de eerste keer dat ik op stap ga met een koor: Londen, Parijs, Praag, Rome ... zijn enkele van de bestemmingen die we aandeden. Bij sommige mensen in Leest begint het blijkbaar ook een beetje te kriebelen.
Zo een koorreis is een unieke gelegenheid om met mekaar iets leuk te doen, cultuur te koppelen aan gezellig samen zijn, en misschien ook eens in het buitenland te zingen. Eén van de leukste momenten is altijd als je je ergens met een groepje op straat zet en begint te zingen: succes verzekerd! Doe je dat in Rome op de Piazza Navona of 's avonds bij de Trevi-fontein, gegarandeerd dat er een charmante Italiaan een roos aanbiedt aan de dames. Ook een fotoshoot van een zingend koor voor het Centre Pompidou in Parijs is leuk, en wat te zeggen over warm applaus op de Karlsbrücke in Praag?
Voor diegenen die vanavond geen repetitie hebben (KORILE komt natuurlijk massaal repeteren) : om 10 voor acht vanavond op Canvas + de 2e avond van de Koningin Elisabethwedstrijd met onze overgebleven Belgische laureaat Lorenzo Gatto. Gisterenavond was het al prijs: de panelleden en de bezoekers in de zaal verschilden hartsgrondig van mening. Het tv-panel was echter ongemeen scherp voor de dirigent en zijn orkest. Nu is het zo dat het Nationaal Orkest van België onder leiding van Gilbert Varga ook in het verleden al wel eens de mist in ging. Rudolph Werten noemde het gisterenavond een schande, en zei dat Varga het niet kan en nooit zal kunnen. Volgens Werten heeft Varga de Koreaanse kandidate Ye-Eun Choi de vernieling ingespeeld. Ik ben geneigd om voor een keer Werten te volgen: een mooie muzikante (letterlijk en figuurlijk) moest heel de tijd vechten tegen het orkest. Uiteindelijk geraakte zij zo van slag dat zelfs een deeltje van haar Sjostakovitch-concerto moest overgedaan worden. Dit is een reus zoals de Koningin Elisabethwedstrijd onwaardig. Wat een verschil met de verfijnde uitvoeringen van de Mozartconcerti in halve finale.
Matigheid is wat door de filosofen aangeprezen wordt : niet altijd mijn ding. Naast mijn verslaving aan muziek, boeken, nicotine en de liefde, behoort koffie al jaren bij mijn leven. Typisch voor diegenen die van de een vergadering naar de andere hollen, of in de welzijns- en sociale sector werkzaam zijn. De oorsprong van het koffiegebruik in West-Europa is nogal onduidelijk. Owel werd koffie door islamitische kluizenaars gebruikt om wakker te blijven voor het nachtelijk gebed, ofwel was het een geitenhoeder in Abessinië; Kaldi genaamd, die zijn geitjes op een dag dartel zag rondspringen nadat ze van voor hem onbekende bessen hadden gegeten. Wat er ook van zij: volgens Talleyrand (minister van Napoleon) koffie - en inzonderheid Italiaanse koffie - moet er als volgt uit zien:
" Infuocato come l'inferno nero come il diavolo puro come un angelo, ma dolce come l'amore cosi deve essere il vero caffè."
(Vurig als de hel, zwart als de duivel, zuiver als een engel, maar zoet als de liefde, zo moet echte koffie zijn)
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
