In het kader van de viering van het 30-jarig bestaan maakt het Ruysscheveldekoor ook een tournee in de omliggende parochiekerken.
Morgen is de Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlektkerk van Klein-Sinaai aan de beurt. Op het programma staan liturgische liederen van Smirnov, Bach, Kickstat, Elgar e.a.
KORILE gaat volgende week een stukje leren uit An Amarican Tail, een animatiefilm van producer Steven Spielberg. Het gaat over de titelsong "Somewhere out there". Fievel is een jonge Russische muis, die - op weg naar Amerika - gescheiden geraakt van zijn ouders. Amerika is het land waarvan deze muizenfamilie denkt dat er geen katten zijn. Wanneer Fievel in New York aankomt, blijft hij hopen en haat op zoek naar zijn famile, niet zonder zijn illusie over de afwezigheid van katten kwijt te raken. Dromerige muziek die bij de muisjes van KORILE past
Eén van de belangrijke musea die we op ons programma voor de Romereis staan hebben is de Villa Borghese. Het is een museum waar meesterwerken van beeldhouwkunst wedijveren (o.a. Bernini, maar ook het prachtige beeld van Pauline Bonaparte) wedijveren met schilderijen van Rafaël, Rubens, Caravaggio en andere Titiaans. Om daar binnen te kunnen moet je verplicht op voorhand reserveren: er wordt telkens maar een beperkt aantal bezoekers toegelaten. Mag ik er van uit gaan dat het deelnemersaantal nu eindelijk definitief vast ligt? Anders wordt het een moeilijke programmatie.
Volgende zondag gaan we dus naar het stemhokje om aan te duiden wie we genoeg vertrouwen om de volgende jaren een gezicht te geven aan Vlaanderen. Ik heb niet de tijd om de programma's van alle partijen uit te vlooien, maar het verbaast mij dat er zo weinig gezegd wordt over één van da onbetwiste pijlers van onze Vlaamse bevoegdheden: cultuur.Nochtans is het daar decennia geleden allemaal mee begonnen. Monumenten als Rika De Backer en Renaat Van Elslande lagen mee aan de basis van een autonomer Vlaanderen en deden dat via de hefboom van cultuurbeleid.
Misschien kunnen jullie mij helpen? Wat zeggen de partijen nu uiteindelijk over het cultuurbeleid, en vooral: waar willen ze naar toe in de huidige crisis? En kom mij niet aandraven met de uitspraken van Fientje Moerman vanmorgen op Radio Eén, dat zij het subsidiëren van buurtfeesten op 11 juli wil afschaffen. Waarom heeft geen van de politici mij nooit aangesproken op mijn stokpaardje: in Vlaanderen zijn er honderdduizenden die bezig zijn met alle mogelijke vormen van muziek. Als we daar nu eens een partij van maakten?
Toen ik met deze blog begon, was ik eigenlijk van plan om af en toe wat meer over de muziek te vertellen die wij in onze koren zingen, en af en toe dit forum te gebruiken om wat mededelingen te doen over aanstaande kooractiviteiten. En enige reclame voor onze verenigingen mocht natuurlijk niet ontbreken: wij kunnen altijd volk gebruiken, als publiek, maar vooral ook als potentiêle nieuwe zangers en zangeressen. Hoe bloeiend het koorleven in Vlaanderen ook mag zijn, traditionele koren hebben het vaak moeilijk om de vernieuwing bij hun leden te realiseren.
Maar ik heb een eigenaardig fenomeen genoteerd. Op de blog staat een teller, handig om te zien of er nog een kat op bezoek komt. Nu heb ik vastgesteld dat de dag nadat er iets heel persoonlijk verschenen is, er steeds meer bezoekers komen. Dat bewijst nog maar eens hoe belangrijk de vriendschapsbanden zijn in een koor. Wat mij betreft, mijn passie voor muziek is stilaan bekend. Maar veel minder mensen realiseren zich dat ik echt wel van de mensen hou die ik iedere week mag ontmoeten. Zij maken mijn leven mooier en rijker en ik zou ze niet kunnen missen. Blijkbaar -dat toont de teller - ben ik niet alleen met dat gevoel. Mooie muziek ontstaat mede door het samen beleven van mooie dingen. Een dikke knuffel voor alle trouwe koorleden.
Met Cheng (Australië), Gatto (België) en Garnet (Moldavië) heeft de jury van de Koningin Elisabethwedstrijd 3 zeer opmerkelijke laureaten op de eerste drie plaatsen gerangschikt. Kim Suyoen, die bij de grote kanshebbers behoorde had een bijzonder ongelukkige finale, verloor daardoor haar plaats bij het toptrio, maar werd toch door de jury nog erkend als een zeer goede vierde.
Ik ben bijzonder blij dat de jury vooraal ook aandacht gehad heeft voor de persoonlijkheid van de jonge artisten en voor de manier waarop zij in hun muziek met het publiek communiceerden. Of het nu een vioolwedstrijd is, of een kooroptreden, het publiek blijft van primordiaal belang. Als je hen niet weet te raken, of hen stil kan doen worden van bewondering, dan heb je je optreden gemist. Technische perfectie is één ding, maar het hart beroeren, iemand op het puntje van zijn stoel doen zitten ... is minstens even belangrijk. Als dat - bvb. bij een kooroptreden ook nog gepaard gaat met goede smaak in de programmatie en met een verzorgde expressie dan mag je jezelf gelukkig prijzen.
De vetgedrukte schuine titels breng ik mee voor iedereen. Van de nummers 94 en 97 maak ik een paar kopies voor diegenen die het (nog) niet hebben. Wil je ook nr. 124 (All through the night) eens opsnorren en meebrengen.
Gisterenavond hadden wij het kort over de Sixtijnse Kapel in Rome, en het fresco van het Laatste Oordeel van Michelangelo. Onderaan dat fresco is Charon afgebeeld die met zijn gammele bootje de zielen van de overledenen over de Styx moest brengen. Dit was één van de rivieren van de onderwereld. De Grieken en de Romeinen stelden zich het hiernamaals voor als een ondergrondse verblijfplaats, "Hades" genoemd. Om over de Styx te geraken werd op de tong van de overledenen een klein munstuk, de obool, gelegd, waarmee ze de veerman konden betalen. Die werd voorgesteld als een armoedige, oude en vuile man met een baard. De ingang werd bewaakt door Cerberus, de hellehond met drie koppen, die er ook voor zorgde dat zeker niemand uit het hiernamaals kon terugkeren naar de aarde.
Dit klein stukje op het fresco is maar één van de talrijke illustraties waaruit blijkt dat de Renaissancemens moeiteloos de oudheid en het 16e-eeuwse christendom bijeen kon brengen. Geen schilder of beeldhouwer die niet thuis was in de mythen en sagen van de oudheid.
Vanavond om 9 uur is er een voorlichtingsvergadering voor het Ruysscheveldekoor over de reis naar Rome. 30 jaar zingen met mekaar, dat moet gevierd worden. En na de geweldige ervaring die we vijf jaar geleden hadden met onze reis naar Praag staan de verwachtingen hoog gespannen. Het is dus niet de eerste keer dat ik op stap ga met een koor: Londen, Parijs, Praag, Rome ... zijn enkele van de bestemmingen die we aandeden. Bij sommige mensen in Leest begint het blijkbaar ook een beetje te kriebelen.
Zo een koorreis is een unieke gelegenheid om met mekaar iets leuk te doen, cultuur te koppelen aan gezellig samen zijn, en misschien ook eens in het buitenland te zingen. Eén van de leukste momenten is altijd als je je ergens met een groepje op straat zet en begint te zingen: succes verzekerd! Doe je dat in Rome op de Piazza Navona of 's avonds bij de Trevi-fontein, gegarandeerd dat er een charmante Italiaan een roos aanbiedt aan de dames. Ook een fotoshoot van een zingend koor voor het Centre Pompidou in Parijs is leuk, en wat te zeggen over warm applaus op de Karlsbrücke in Praag?
Voor diegenen die vanavond geen repetitie hebben (KORILE komt natuurlijk massaal repeteren) : om 10 voor acht vanavond op Canvas + de 2e avond van de Koningin Elisabethwedstrijd met onze overgebleven Belgische laureaat Lorenzo Gatto. Gisterenavond was het al prijs: de panelleden en de bezoekers in de zaal verschilden hartsgrondig van mening. Het tv-panel was echter ongemeen scherp voor de dirigent en zijn orkest. Nu is het zo dat het Nationaal Orkest van België onder leiding van Gilbert Varga ook in het verleden al wel eens de mist in ging. Rudolph Werten noemde het gisterenavond een schande, en zei dat Varga het niet kan en nooit zal kunnen. Volgens Werten heeft Varga de Koreaanse kandidate Ye-Eun Choi de vernieling ingespeeld. Ik ben geneigd om voor een keer Werten te volgen: een mooie muzikante (letterlijk en figuurlijk) moest heel de tijd vechten tegen het orkest. Uiteindelijk geraakte zij zo van slag dat zelfs een deeltje van haar Sjostakovitch-concerto moest overgedaan worden. Dit is een reus zoals de Koningin Elisabethwedstrijd onwaardig. Wat een verschil met de verfijnde uitvoeringen van de Mozartconcerti in halve finale.
Matigheid is wat door de filosofen aangeprezen wordt : niet altijd mijn ding. Naast mijn verslaving aan muziek, boeken, nicotine en de liefde, behoort koffie al jaren bij mijn leven. Typisch voor diegenen die van de een vergadering naar de andere hollen, of in de welzijns- en sociale sector werkzaam zijn. De oorsprong van het koffiegebruik in West-Europa is nogal onduidelijk. Owel werd koffie door islamitische kluizenaars gebruikt om wakker te blijven voor het nachtelijk gebed, ofwel was het een geitenhoeder in Abessinië; Kaldi genaamd, die zijn geitjes op een dag dartel zag rondspringen nadat ze van voor hem onbekende bessen hadden gegeten. Wat er ook van zij: volgens Talleyrand (minister van Napoleon) koffie - en inzonderheid Italiaanse koffie - moet er als volgt uit zien:
" Infuocato come l'inferno nero come il diavolo puro come un angelo, ma dolce come l'amore cosi deve essere il vero caffè."
(Vurig als de hel, zwart als de duivel, zuiver als een engel, maar zoet als de liefde, zo moet echte koffie zijn)
24 mei 1819: de toekomstige koningin Victoria van Engeland wordt geboren 24 mei 1941: geboortedag van Bob Dylan 24 mei 1974: sterfdag van Duke Ellington 24 mei 2007: sterfdag van Jo Röpcke
24 mei 1921: de Belgische regering verleent het stakingsrecht aan de vakbonden 24 mei 1956: het eerste Eurosongfestival met 7 deelnemers. Zwitserland wint.
De vijftigjarige Anneke Wessels (° Den Haag 1959) is een beeldhouwster die sinds jaren werkt met Belgische hardsteen en marmer. Wat haar -naast haar eigen kunstexpressie - interessant maakt is dat zij zelf zegt dat geluid - in de breedste zin van het woord - het centrale thema is in haar werk: de verbeelding van een songtitel, het zichtbaar maken van een muziekterm of het tastbaar maken van de sinus van een geluidstrilling. Naast haar activiteit als beeldhouwster zingt ze al sinds haar tienerjaren in koren en doet mee aan koorprojecten. Haar sculpturaal werk is abstract, in een geometrische stijl, steeds strevend naar eenvoud .
Nu de lente in het land is, moet ik denken aan die pavane van Thoinot Arbeau die elk koor wel zingt. Arbeau (1520-1595) was kanunnik in Langres en schreef o.m. een bekend handboek Orchésographie dat hij zelf beschrijft als : Tractaat in de vorm van een dialoog waardoor iedereen gemakkelijk de eerbare praktijk van het dansen kan leren en oefenen. Hij was een tijdgenoot van de beroemde Diane de Poitiers, de ongekroonde koningin van Frankrijk, die Hendrik II in de ban van haar schoonheid hield.
Wie kan het mooier zeggen dat in de Pavane: Belle qui tiens ma vie captive dans tes yeux Liefste, gij houdt mijn leven in uw ogen gevangen.
Utrecht komt dichter bij. Tijd om kennis te maken met enkele coryfeeën.
De dirigent Michaël Gohl, die het Open Zingen in Utrecht zal leiden tijdens Europa Cantat, is één van de bekendste Zwitserse dirigenten. Hij werkt vaak als gastdirigent op internationale koorontmoetingen en als jurylid bij grote koorwedstrijden.Hij kende grote successen met het oratorium Salomon van Händel, de Johannespassie van Bach, of de Jaargetijden van Haydn. Naast het Laudate-koor uit Zürich, dirigeert hij ook het Zürichs Jeugdkoor aan het conservatorium.
Binnen het Russische volksmuziekrepertoire zijn veel Kozakkenliederen en -dansen terug te vinden. De Kozakken komen van de Oekraïense steppe, die ten noorden van de Zwarte Zee en de Kaukasus begint. Van oorsprong zijn ze Serven die in de 14de en 15de eeuw uit het Moskouse rijk vluchtten, in de valleien van de rivieren Dnjepr, Don en Oeral woongemeenschappen stichtten en zich bezighielden met het verbouwen van tarwe en het fokken van vee. Deze Kozakkengroepen hadden land in gemeenschappelijke eigendom. Ze werden geregeerd door een soort dorpsvergadering onder leiding van gekozen dorpsoudsten, die ataman of hetman werden genoemd.
Binnen het Russische leger vormden de Kozakken een aparte eenheid. Ze werden gewaardeerd om hun moed. Ze deden meestal dienst als cavaleristen en werden beroemd in de oorlogen van de tsaren tegen de Tataren in de Krim en de Kaukasus.
De Kozakken koesterden hun vrijheidstradities en kwamen daardoor in conflict met de tsaar. In de 17de en 18de eeuw startten ze, met hulp van boeren, een tweetal grote opstanden. In latere jaren gebruikten de tsaren de Kozakken als grenspatrouilles en als speciale militaire politie-eenheid om de interne onrust de kop in te drukken. Successen van de Kozakkenlegers zijn bekend uit de oorlogen tegen Napoleon en Turkije. Aan het eind van de 19de en begin van de 20ste eeuw gebruikte de tsaristische regering Kozakkentroepen om de Russische revolutie van 1905 neer te slaan.
Tijdens de burgeroorlog volgend op de revolutie van 1917 vocht het merendeel van de Kozakken, loyaal aan de tsaar, tegen het Rode Leger. Ongeveer 31.000 van hen werden in 1919 aan de Don vermoord. De meeste Kozakken verlieten Oekraïne en Rusland voor de Verenigde Staten, Canada en andere landen. De Kozakken die bleven, vochten dapper tegen de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog. Meer dan 40.000 geëmigreerde Kozakken die in de Tweede Wereldoorlog tegen Rusland vochten werden in opdracht van Stalin gedood nadat ze door de Britten vanuit Oostenrijk naar Rusland waren overgebracht. Duizenden Kozakken werden naar de Goelag verbannen en kwamen daar om.
De Kozakken hebben een grote muzikale traditie: marsliederen, dansen, enz. Ze zongen ook veel meerstemmige liederen.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
