Het werkjaar 2013-2014 voor mijn kooractiviteit is gisterenavond gestart. Eigenlijk had het al zijn aanloop gekregen in Frankrijk waar ik onder leiding van Catherine Simonpietri meer dan een week aan de slag was. Mijn oorspronkelijke kritische kijk op deze dirigente, veranderde met de dag in bewondering en inspiratie, door de manier waarop zij bleef hameren op perfectie, op muzikale kwaliteit in elke phrase die wij moesten zingen. En nu terug met de voetjes op de grond. Bijna twee maanden stilliggen laat zich in een "amateurkoor" voelen. Vooral de techniek en de basisinstelling zijn wij een beetje vergeten. Niet erg, maar een aansporing om hard te werken en om het koor weer op een hoger niveau te tillen. Het wordt misschien wat schrikken bij de koorleden, de voldoening achteraf zal des te groter blijken. En daarom maar deze slogan voor vandaag: altior et fortior: hoger en sterker.
Een telefoontje van Jenny deed mijn hart wat rapper kloppen en was aanleiding tot het produceren van (excusez le mot) kwijl. Dankzij een waterlek in haar huis kwamen zij en Bert toe aan een grote opruimbeurt in hun boekenbestand. Of ik kon langskomen voor de dozen naar de rommelmarkt gingen. De ramp is natuurlijk dat mijn huis zo stilaan bezwijkt onder de boeken. Maar het fijne is dat boeken behoed worden voor de definitieve ondergang en een plaatsje vinden in de Bremstraat. Dat wordt weer grasduinen en smullen. Want voor heel wat van die boeken heb ik toch een plaatsje gevonden. Dank u wel!!
Het koorseizoen kom er aan. De eersten die van start gaan zijn de zangers van KORILE. Ik verwacht jullie vol ongeduld op dinsdagavond. En uiteraard mogen jullie de koordag niet vergeten waar we enthousiast wat nieuwe dingen instuderen. KORILE is een rups die zich dit jaar weer gaat ontpoppen tot een prachtige vlinder.
De
tweede adem is een kamerkoor voor hedendaagse muziek onder leiding van Maarten
van Ingelgem, Op 18 augustus brengen ze in de binnentuin van monasterium
Poortackere (Gent) smaakmakers uit o.a. 'Van Parys tot Bilbao', een concert dat
ons de muzikale wereld schetst van 11 hedendaagse Vlaamse componistes.
Waar?Monasterium Poortackere, Oude Houtlei 56,
9000 Gent
We
blijven vandaag in Antwerpen, waar Laus Polyphoniae zijn twintigste verjaardag
viert.
De
website van AMUZ geeft uitsluitsel over wat er te gebeuren staat tijdens dit
feestjaar dat in het teken staat van de muziek uit de periode van de Engelse
Elisabeth, the Virgin Queen. Grote evenementen, waar iedere muziekliefhebber
naar uitkijkt, zijn o.m.
Vr.
23/8 (21.00 u) in Sint Paulus: het Huelgasensemble o.l.v. Paul Van Nevel met
Tallis 40-stemmig motet Spem in alium, en twee ontdekkingen uit het
Tudor-tijdperk: Vlaming Derrick Gerarde en de Italiaan Alfonso Ferrabosco.
Za.
24/8 (10.00 u) : wandeling op het Eilandje voor de Young Artists Presentation waarbij
heel beloftevolle jonge ensembles gepresenteerd worden die zich toeleggen op
oude muziek en historische uitvoeringspraktijk.
Zo.
25/8: de Tallis Scholars en Psallentes brengen in verschillende concerten de
Engelse liturgie in beeld.
Ma.26/8
(20.00 u): Sint Paulus: het veel gelauwerde Stile Antico presenteert onder de
titel Heavenly melodies een mix van psalmen en motetten als ode aan de
vriendschap tussen Thomas Tallis en William Byrd.
Wo.28/8
(20.00 u) in AMUZ: het Ricercar Consort. Op de pupiter: The Tears and Lamentations of a Sorrowful Soul,
een verzameling liederen van William Byrd, Thomas Weelkes en andere uitblinkers
van Elizabeths Chapel Royal.
Wo. 28/8 (22.15)
: Sint Paulus: Paul Van Nevel
en zijn Huelgas Ensemble hebben een patent op nocturnes vol kippenvelmomenten
in de St.-Pauluskerk. Niet te missen in festivaleditie 2013: hun interpretatie
van de lamentaties van Robert White en Alfonso Ferrabosco!
Maar
dit is slechts een kleine greep uit het programma van deze festivaleditie. Voor
het volledige schitterend programma kan je best naar de website www.amuz.be.
Augustus is de maand waarin wij ons gewoonlijk aan een zangweek wagen, maar is ook het moment dat Europa Cantat al zijn programma voor het volgende jaar bekend maakt. In afwachting van het grote feest in 2015 in Pecs (Hongarije), kunnen we ons volgend jaar al opwarmen hetzij in Briançon (19-26 juli) met hetzij de Chichester Psalms van Leonard Bernstein, hetzij Dixit Dominus van Vivaldi. We kunnen ook naar Tarragona (19-27 juli) waar we zouden kunnen gaan voor een atelier "Duitse romantiek" en een gezamenlijk project met de Sint Nikolaascantate van Benjamin Britten. Daarnaast is er nog Alpe Adria Cantat, maar dat valt al wat laat in de vakantie (24-31 augustus). Dromen mag, tijdig plannen moet. Voor zover ik het bekeken heb moet de eerste aanbetaling al voor eind maart.
De blogpauze is voorbij: een nieuwe computer brengt soelaas. Uiteraard is er heel wat nieuws. De deelname aan de Choralies in Vaison-la-Romaine is niet van het minste. Wij waren er met een leuke groep uit 3 koren en hebben heel wat afgezongen. Verdeeld over 4 ateliers studeerden we en voerden wij respectievelijk uit: de Kroningsmis van Mozart, Carmina Burana van Orff, Requiem van Gabriel Faure en toppers van Simon en Garfunkel. Reis- en andere commentaren volgen wel de volgende dagen.
Gratis hoeft niet minderwaardig te zijn. Het tegendeel wordt iedere maand bewezen in één van de interessantste musea van Antwerpen: het Vleeshuis. Elke laatste woensdag van de maand kan je op deze locatie een gratis topconcert meemaken. Dat start om 15.00 uur. De uitvoerders zijn meestal jonge, bijna afgestudeerde of beginnende professionele musici uit binnen- en buitenland. Zij bespelen een hele waaier van oude muziekinstrumenten, waaronder soms vergeten instrumenten die je waarschijnlijk nog nooit gehoord hebt.
Laat je verrassen, maar zorg dat je er op tijd bij bent; Het aantal plaatsen is beperkt.
Als je morgen eventjes de klauwende leeuwen wil laten rusten dan kan ik je een gratis concert aanbevelen in de Sint Pauluskerk in Antwerpen. Om 15 uur treedt daar het Morley Academy Senior Choir uit Leeds op let als hoofdmoot het Requiem van Fauré, en daarnaast werken van Rutter, Palestrina en Aston. Verademing in één van de mooiste Antwerpse kerken.
Gisteren startte in Brugge reeds voor de 16e keer de Zomerweek van de Internationale Bachdagen, de koorweek voor koorzangers en -dirigenten. Maar liefst 74 (!) deelnemers dompelen zich weer een hele week onder in koormuziek, om het dan op het einde van de week uit te voeren in een Slotconcert met orkest.
Op zaterdag 13 juli om 16u gaat het Toonmoment door voor de 9 dirigenten die deelnemen aan de cursus. Zij brengen met de kleinere koren (gemengd koor, dameskoor) de werken die ze gedurende de week ingestudeerd hebben en worden daarbij beoordeeld door een jury. Toegang gratis.
Op zondag 14 juli om 17u gaat dan het Slotconcert door. Het koor zingt dan samen werk van A.Vivaldi, G.F. Händel en natuurlijk van J.S. Bach, gesteund door het orkest Collegium de Dunis en onder leiding van dirigenten Patrick Peire, Ludo Claesen en Ignace Thevelein, soliste Sarah Peire en orgelbegeleiding Jan Vuye. Kaartjes aan de deur kosten 15, in voorverkoop 12.
Geen hond die het intereseert, maar mijn vakantie ziet er ongeveer zo uit: *weekje met 5 kleinkinderen aan de zee (is dan wel een heel actieve vakantie) * uitblazen van het vorige weekje * ff tussendoor een zangavondje op 25 juli * 10 dagen naar Vaison-la-Romaine om te gaan zingen met duizenden anderen en een paar leuke vrienden * feestje bouwen op 10 augustus * dromen van een nieuw koorseizoen.
Vakantie komt van het Latijnse vacare, dat vrij zijn van, leeg zijn, betekent. De soort Latijnse werkwoorden waartoe het behoort, duidt vaak een (intensieve) activiteit aan; iemand doet wat. Iemand beminnen bijvoorbeeld heet in het Latijn amare, iemand prijzen heet laudare. De woordenboekbetekenis van vacare duidt echter meer een toestand aan. Je bent vrij van allerlei verplichtingen, je bent verlost van allerlei getob en gepieker over bijvoorbeeld Krijg ik het wel af?. Maar je mag om eerder genoemde reden het Latijnse werkwoord ook vertalen met een actievere variant: het wordt dan leegmaken. En deze vertaling past beter bij de geestestoestand van de fase die aan het leeg zijn vooraf gaat. Alvorens je op een bepaald moment leeg bent in de vakantie, echt vrij bent dus, moet je ervoor gezorgd hebben dat je leeg geraakt bent.
Je ontkomt er dus niet aan: je zult moeten afkicken van je werk of je dagelijkse routine. Ga die leegte van de eerste vakantieweek onbevangen tegemoet, waar je ook bent. Zie het horror vacui van je tijdelijke maar gelukkig wel doorbetaalde werkeloosheid onder ogen en ga door de tunnel van het niets heen. Ik garandeer je: aan het eind ervan gloort het licht en wacht je een oase van enkele weken welverdiende rust.
De bassen van KORILE hebben hun reputatie van ongeëvenaarde feestjesbouwers gisterenavond bij de afsluiting van het werkjaar weer alle eer aangedaan. Ik ga de lezers van deze blog niet laten kwijlen door het te hebben over het aperitief met de kippenboutjes, het aspergesoepje, de zalm met asperges als voorgerecht, de BBQ met worstjes, kip, kalkoen, hespenspek en tournedos, noch over het ijs met chocolade.
Veeleer vermelden wij de buitenaardse zangprestaties van het bassenkoor die de zaal in lichterlaaie zetten. Hun toonvastheid oogstte bij iedereen applaus.
Dat alles verdient een bloemetje, een kus van de juffrouw en ingevolge de tekst van hun lied twee rijen vooruit zodat in het vervolg tijdens de repetities alle vleselijke verlokkingen van de baan zijn.
Voor wie de Berichten van Koor & Stem niet volgt/kan volgen::
Zorg snel voor je 'Ticket to ride' voor de volgende repertoiredag: op 28 september komen de sixties naar AMUZ! Dan introduceert Tijs Krammer (NL) de mooiste koorbewerkingen uit het repertoire van The Beatles: fellere nummers als Lady Madonna naast rustige songs als She's leaving home en Blackbird en het gemoedelijke When I'm sixty-four. We werken zowel aan bewerkingen voor SATB als SAB.
Een vereniging houdt er normaliter een bestuur op na. Het woord zegt het al: een groepje mensen die stuurt. Uit mijn jarenlange ervaring niet alleen in vrije tijd maar ook professioneel heb ik ondertussen geleerd dat er voetklemmen en schietgeweren op hun weg kunnen liggen. Het eerste gevaar is dat een bestuur denkt dat ze alles zelf moeten doen. Van de betalingen tot het afwassen van de lege kopjes koffie. Dit heeft natuurlijk niks meer met besturen te maken. Veel beter is het om in een bestuur te kijken wat er moet gebeuren en dan bij zijn leden of medewerkers mensen te zoeken of aan te duiden die hiervoor gaan instaan. Een bestuur dat alles zelf doet overbelast zichzelf en frustreert de andere mensen die zich graag willen inzetten. Tweede gevaar: samenhangend met het hierboven vermelde: het bestuur wordt nodeloos uitgebreid met een aantal koppen. Normaliter zijn de volgende functies meer dan voldoende: een voorzitter, een secretaris, een penningmeester, een manager (inhoudelijke leiding) eventueel ngo één lid. Vooral in een kleine vereniging dreigt het gevaar het bestuur zo groot te maken dat er bijna twee groepen ontstaan: bestuursleden en tweederangsleden. Het is bovendien niet gek om een externe bestuurder op te nemen (zelfs grote bedrijven doen dit), die met zijn ervaring een nieuw licht op bestuurszaken werpt. Derde gevaar: omwille van één of andere traditie komt men nodeloos samen. Bij gebrek aan beters vervalt men dan maar weer in de eerste zonde en houdt men zich bezig met details die niet ter zake doen. Een goede agenda, strikte opvolging van afgesproken punten en een verslaggeving waar alle besproken punten duidelijk aan bod komen zijn essentieel.
Ter Looveren maakte vandaag kennis met Antwerpen 'inside'. Start aan het MAS met zijn impressionant uitzicht op de Scheldestad, binnenlopen in het diamantpaviljoen en een korte blik op de zilverschatten uit de Empiretijd. Daarna een ongewone blik op een oud beroep in de oude havenbuurt, waarbij de wandeling langs de Villa Tinto voor sommigen een openbaring werd. Genieten van de lunch in De Sinjoor en dan op stap met een enthousiaste stadsgids die ons middels de wandeling "Versteende Glorie" langs Steen, Vleeshuis, Sint Pauluskerk naar de Carolus Borromaeuskerk en de kathedraal loodste. Eindigen in het Elfde Gebod in de schaduw van de Onze Lieve Vrouwkathedraal. Mooie afsluiter van het zangseizoen 2012-2013.
Op 22 juni 1832 bood zich op het Milanese conservatorium een 18-jarige jongeman aan om zich te laten inschrijven. Na een kort examen was het oordeel duidelijk: Giuseppe Verdi werd afgewezen. De boerenkinkel Verdi zo noemde hij zichzelf wel eens zou het niet vergeten. Toen het bestuur van de instelling later zijn naam aan het conservatorium wilde geven als eerbetoon, weigerde hij. Toen wilden ze me niet, welnu, nu kunnen ze me niet meer krijgen.
Nochtans was de beslissing van de toenmalige directie niet zo verwonderlijk. Het conservatorium had geen plaats voor nieuwe leerlingen en men beschikte maar over één piano voor alle leerlingen klavier. Verdi, die uit Parma kwam, was bovendien officieel en vreemdeling (Italië was nog niet ééngemaakt). Daarbij kwam dat hij de leeftijdsgrens had overschreden, want normaal moesten de leerlingen op hun veertiende beginnen. Pianoleraar Angeleri vond bovendien dat hij drastisch wat aan zijn handen moest veranderen, wat wellicht op die leeftijd niet meer zou lukken. De heren waren het er wel over eens dat hij misschien een belovend componist was met heel wat verbeelding, als hij tenminste aan zijn contrapunt zou werken. Maar, sprak maëstro Piantanida, hij zal wel erg middelmatig blijven.
Geen grote woorden, gewoon genieten van heerlijke muziek met één van mijn lievelingscomponisten. Händel's Ode aan Queen Anne, laatste koningin uit het huis Stuart met de aria Eternal source of Light Divine. Droom maar mee met mij.
Enkele dagen geleden brachten we hulde aan Miel Cools, die decennia geleden ons leerde luisteren en ons ontroerde met liedjes als de Zeven Zwanen. In Nederland is - bijna uit het niets - tijdens de wedstrijd voor de beste singer-songwriter een jongedame opgedoken die luistert naar de naam MAAIKE OUBOTER. Met haar liedje " Dat ik je mis " (over de dood van haar ouders) ontroerde ze jury en publiek en schiet als en komeet in de toplijsten in Nederland en België omhoog.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
