Vaak krijgen we te horen dat we onszelf in bedwang moeten houden of dat we onze zelfbeheersing niet mogen verliezen. Er zijn een hoop mensen trots op het feit dat ze hun emoties voor anderen kunnen verbergen. Bij de indianen was het zelfs een vereiste. Soms is het inderdaad verstandig om onze emoties niet aan iedereen kenbaar te maken, maar er moet uiteindelijk toch een uitlaatklep voor worden gevonden. Als emoties niet geuit worden, kan dit leiden tot depressie, angst of agressie. Muziek is een algemeen geaccepteerd middel als het gaat om het uiten van emoties. Hoe vaak komt het niet voor dat we fluiten, neuriën of mee trommelen op de muziek. Dergelijke uitingen geven aan in welke stemming we zijn.
Het wereldberoemde Don KosakenChor Russland is een begrip in heel Europa. Dit professionele Russische gezelschap geeft concerten op vrijwel alle grote Europese concertpodia. Met hun nieuwste album A Russian Romance komt het koor nu naar Vlaanderen.
De zangers en muzikanten betoveren het publiek met een gevarieerde mix van zang en instrumentale werken. Russische romantische liederen worden geroemd om hun poëzie en schitterende melodieën waarin het dagelijkse leven, liefde, strijd en het verleden worden bezongen. Naast de traditionele gezangen uit het oude Rusland worden ook populaire Russische liedjes uit de jaren 60 en 70 uitgevoerd. Geniet van de typisch Russische instrumenten en traditionele militaire klederdracht.
Het koor en de muzikanten van het States Soloist Ensemble Philharmonia staan onder de bezielende leiding van de Nederlandse chefdirigent Marcel Verhoeff, onlangs onderscheiden met de Rus Prix Award 2012.
Het bezoek aan de boekenbeurs zit er weer op. Behalve pijnlijke kuiten (ze verdienen eigenlijk een beetje rust ipv de kilometers wandelen), een wat kramikkelige rug (boeken wegen zwaar), een lichte portemonnee (wat dan weer de rug verlicht) toch andermaal een leuke belevenis voor maniakken van mijn soort. Ik heb in elk geval weer een verlanglijstje kunnen opstellen tegen dat er pakjes onder de kerstboom komen. De traditionele sokken, keukenpannen, nachtlampjes .... zijn aan mij niet besteed. Geef mij een boek en mijn week is dubbel en dik geslaagd. Wat heb ik niet gedaan vandaag: het massaal aanbod van kookboeken bekeken, mij laten verleiden tot het onderschrijven van abonnementen zoals Openbaar Kunstbezit (nochtans een leuk boekje in de erfgoedserie over de markt van Sint-Niklaas), meegegaan in de hype rond 'Tinten grijs enz.'. Wat hebben we wel gedaan : voor elk van de kleinkinderen een leuk boek, zodat de microbe levend blijft. En ... andermaal vastgesteld dat het ministandje van het Centrum voor Amateurkunsten (waarbij ook Koor & Stem), zowat het zieligste is van heel de beurs. Ik heb er overigens de laatste jaren nog nooit een kat zien blijven bij stilstaan.
Om de naam van Lieven Duvosel (°Gent 1877) levendig te houden, organiseert Sint-Martens-Latem de driejaarlijkse muziekprijs met zijn naam. Duvosel componeerde talrijke fanfarestukken, liederen, symfonieën en cantates. Zijn werk wordt in binnen- en buitenland uitgevoerd en geprezen. Het meest bekend is hij om zijn Leiecyclus, een vurige, romantische ode aan de rivier die door zijn woonplaats vloeit.
De derde editie is uitgeschreven voor mannenkoren, de finale vindt plaats op zaterdag 10 november om 20.00 uur in de sporthal, Hoge Heirweg 64, Sint Martens-Latem.Toegang gratis.
Nemen deel aan de finale:
Arc Sonore uit Sint-Niklaas o.l.v. Jan Vuye
Cantarelli uit Kessel-Lo o.l.v. Phil Peeters
De Kerels uit Izegem o.l.v. Wim Berteloot
De Oudenaardse Zangvereniging o.l.v. Hand Van Canneyt
90 jaar geleden - Op vier november 1922 ontdekt de Britse archeoloog Howard Carter het graf van de Egyptische farao Toetanchamon. Bijzonder is dat de tombe nog geheel intact is. Het is, in tegenstelling tot veel andere graven, niet door grafschenners leeggeroofd. Toetanchamon was slechts 9 jaar oud toen hij farao werd en regeerde over het Egyptische rijk tussen 1345 en 1335 voor Chr. Hij overleed rond zijn twintigste. Het graf van de Toetanchamon werd gevonden in het Koningsdal in de omgeving van Luxor. In dit dal zijn ook talloze andere farao-graven gevonden.
Het verhaal gaat dat, na het openen van het graf van Toetanchamon, de deelnemers aan de expeditie van Howard Carter op mysterieuze wijze om het leven zijn gekomen
Voor hen die Rome volgend jaar zouden uitkiezen als vakantiebestemming zou ik zeggen kies begin juli. Dan gaat er andermaal het prestigieuze festival Musica Sacra door tussen 3 en 7 juli. Amateurkoren van over heel de wereld die bezig zijn met gewijde muziek, komen er samen om mekaar in vrede en vriendschap te ontmoeten. En die universaliteit mag je letterlijk nemen want het gaat niet alleen over kristelijke muziek. Hoogtepunt van het festival is iedere keer weer opnieuw een mis in de Sint Pieter. Gedeeltelijk is het een competitie, maar er zijn zoveel concerten dat je er van duizelt (of van in hogere sferen geraakt).
Traditioneel verzorgt Musica ad Nives de mis op de hoogdagen in Onze Lieve Vrouw ter Sneeuw. Sinds de herschikking van de kerk was het een beetje zoeken naar de juiste balans tussen koor en orgel: Pinksteren was een goede uitvoering maar het gebruik van het elektronisch orgel en de luidsprekers op het hoogzaal zorgde voor nogal wat (luister)problemen bij de kerkgangers. Vandaag echter konden we de mis zingen onder begeleiding van het groot orgel: een mooie uitvoering waarbij de coördinatie heel wat beter verliep. Met dank aan de zangers en de organist Rens Swart. Maar - ter voorbereiding van de kerstconcerten - had onze vriend Koen Heye gezorgd voor een camera en een monitor die het mogelijk maakten dat organist ook de visu samen werkten. Heel erg bedankt daarvoor! Dit systeem zal kunnen gebruikt worden tijdens de concerten in Borgerhout en Zelzate.
Je bent gek op de muziek van Bach en je wil deze muziek al lang eens met een gereputeerd dirigent en ensemble uitvoeren? Dat kan op Iedereen Klassiek. Deze muzikale hoogdag van de klassieke muziek vindt plaats op zaterdag 1 december in Brugge. Op die dag laten Klara, het Concertgebouw en de stad Brugge overal klassieke muziek klinken: op de ijspiste, in de fitnesszaal, in de winkels, op straat. Erik Van Nevel en zijn ensemble Currende nodigen Bachliefhebbers, koren en individuele zangers uit om samen met hen het prachtige Bachmotet Jesu meine Freude (BWV 227) uit te voeren. Vijf vocale solisten en vier instrumentisten staan ter beschikking. Je zingt aan het begin, in het midden en aan het einde, Currende doet de rest.
Volgende stukken worden samen gezongen: - openingskoraal (4v) 1. Jesu, meine Freude - slotkoraal (4v) 11. Weicht ihr Trauergeister - sopraanmelodie (1v) 7.Weg mit allen Schätzen!
De deelname aan deze en andere activiteiten van Iedereen Klassiek is gratis. Voor partituren en inschrijvingen: www.klara.be. Volg www.concertgebouw.be en www.klara.be voor meer info over Iedereen Klassiek.
Ik heb wat gewacht met mijn blogje om eventueel iets te zeggen over het optreden van het Okra-koor "Jong van Hart" uit Sint-Gillis-Waas. Mocht het optreden op niets getrokken hebben, dan had ik nog altijd zedig kunnen zwijgen. Eerst en vooral; ik was verrast door de zo grote publieke belangstelling, meer dan waar een doorsneekoor kan van dromen. Maar vooral was het een aangename ontmoeting met een dertigtal 55 + -ers (en dat op de verjaardag van hun oudste lid Albert Meul, die 89 werd vandaag). Een leuk programma, goed gebracht, voor een dankbaar publiek. Toch prettig om te zien dat zoveel van mijn oude koorleden nog jong genoeg zijn om te blijven zingen. Ik verwacht niet dat zij rondhuppelen op het podium, maar als ze nu de volgende keer ook nog een lachje op hun gezicht toveren, dan wordt hun klank nog mooier. Proficiat ook aan collega Mieke Van de Perre.
Gisteren zelfs niet tot bij mijn pc kunnen hinken. Gelukkig heeft een dirigent vooral zzijn armen en handen nodig om te zwaaien, zijn hart en verstand om te interpreteren en zijn wil om te leiden. Over sloten springen of een sprintje trekken gaat inderdaad wat moeilijker als je Abraham gezien hebt (en wees er maar zeker van die zie ik al 18 jaar). Als je dat toch probeert te doen dan laat allicht één of andere spier het afweten. Naast enige vorm van wijsheid zijn het vooral de kleine fysieke ongemakjes die met de leeftijd opduiken. Jammer genoeg heb je je onderstel niet nodig om te helpen afwassen, dus klusjes kan nog net.
We zijn in de drie koren klaar met de ruwe versie van het kerstprogramma. Als het een beetje goed zit, zouden we allemaal elk van de liederen moeten kunnen zingen, tenzij je natuurlijk repetities gemist hebt en er een zwart gat is ontstaan. We hebben nu vier weken om alles te gaan verfijnen. Dan komen we daarna op 6 december samen in Borgerhout (Onze Lieve Vrouw ter Sneeuw, Laar) om 20 uur en kijken we hoe het geheel mixt. Ht is bovendien een gelegenheid voor de twee andere koren om kennis te maken met de verrassende akoestiek van deze kerk. Op 13 december houden we dan generale repetitie in Hombeek (ook weer om 20 uur). Ik hoop natuurlijk dat we met een groot aantal zangers zijn. Tegelijkertijd nodig ik zangers en sympathisanten uit voor de hoogmis van Allerhgeiligen (11.15) die Musica ad Nives verzorgt. Aan het orgel zal Rens Swart (Ndl) ons die dag begeleiden.
In de abdijkerk van Mariënlof in Borgloon vindt op 10 november a.s. om 20.00 uur een uitzonderlijk concert plaats ter herdenking van Henry Dumont (geboren in Borgloon in het jaar 1600). Na een tijd in Maastricht gewoond en gewerkt te hebben, wordt Henry Dumont kapelmeester en componist aan de Notre Dame te Parijs, "maître de la Chapelle Royale" en "maître de musique de la reine". Het ensemble Capella Nova o.l.v. Marleen Reynders stelde een programma samen rond zijn "Grands Motets" en brengt zo een concert met een grote culturele erfgoedbetekenis, niet in het minst voor Borgloon.
Halloween komt er aan. Voor kinderen allicht een leuke spannende vervanging van het vroeger Drie Koningen zingen. Ik denk met veel plezier terug aan de echte halloweens in Ierland en in de USA. Vooral in Amerika kennen ze er wat van. En een speciaal iets is de combinatie van Halloween en het feest voor het einde van het orkaanseizoen in het zuiden. Op de Keys (de eilandjes ten zuiden van Florida) wordt er dagen lang voorbereid op het evenement van het jaar: stoeten die doen denken aan carnaval met praalwagens vol met opgewonden mensen. Voor de toeschouwers komt het er op aan zoveel mogelijk parels te vangen die de mensen op de wagen werpen als je ... je bovenlijf ontbloot. En wees gerust: jong en oud,; man en vrouw doen er aan mee. In de daarop volgende nacht hoor je overal de kreten van schrik of ... En de kinderen ... die veroveren ondertussen hun snoepgoed.
Bij de voorbereiding van onze kerstconcerten, werden er vragen gesteld bij de 2 teksten die in het programma zitten. Laat mij eens met een omcirkelende beweging er naar toe gaan. Stel je voor dat bij de moslims het Suikerfeest gevierd wordt maar dat kritische mensen zeggen dat een verwijzing naar het Boek niet op zijn plaats is. Welnu, Kerstmis heeft maar één reden van bestaan, namelijk het herdenken van de geboorte van de figuur van Jezus. Als je dan ook nog een concert wil geven in een kerk, en het programma opvult met religieuze kerstmuziek uit vijf eeuwen, dan moet je niet doen alsof het om een willekeurig consumptiefeest gaat, waar alleen de lichtjes en een verdwaalde santaclaus op een rendier ronddwalen. Zoals je de Mattheuspassie alleen maar kan zien als een groots muzikaal Bijbelverhaal, zo kan je een detgelijk kerstconcert ook alleen maar binnen een religieuze duiding plaatsen, tot spijt van wie het benijdt.
De afrekening die je van SABAM mag verwachten bij een concert, is voor mij zo ondoorgrondelijk als het meer Loch Ness. Ik wil nu toch eens graag de proef op de som nemen (en zeg dus niet dat ik het niet op voorhand gezegd heb). Binnenkort hebben we drie kerstconcerten: zelfde programma, zelfde uitvoerders, zelfde soort locatie (drie kerken), zelfde aantal toehoorders verwacht. Als elk van die drie koren die deelnemen hun aangifte doen bij SABAM dan ben ik toch eens benieuwd of we ook dezelfde aanslag zullen krijgen. Zo ja, dan ben ik natuurlijk niks wijzer, zo neen, dan beloof ik nu al dat er str... aan de knikker zal zitten.
Nauwelijks te bevroeden, tweehonderdduizend kliks op een blog, die niks beoogt, reflectie is op dagdagelijkse dingen, die soms plaagt en prikkelt, soms alleen maar afficheert. Een kleine bijdrage in het verbonden-zijn met elkaar.
Eigenlijk doe ik het niet zo graag: missen gaan spelen in verschillende kerken. Maar je moet je dienstbaar opstellen en parochies soms uit de nood helpen. (Tussen haakjes, spoedig herstel, Christophe). En kerkorganisten worden stilaan in de buitenparochies een zeldzaam ras. Maar soms is er een leuk moment. Zo had ik vandaag een Sint Gillis Waas een mooi weerzien met mensen die ik 18 jaar lang mocht dirigeren in wat toe nog heette het Sint Gregoriuskoor. De groep die er vandaag stond was een pietebeetje ouder geworden, maar nog altijd muzikaal actief. En zoals in het scheppingsverhaal: ik zag dat het goed was met het huidige Jong van Hart. Voortdoen zou ik zeggen, het houd he inderdaad jong.
Op 19 oktober 1943 stierf Camille Claudel, een vrouw die een getormenteerd leven had meegemaakt. Op 18-jarige leeftijd kwam zij in contact met de dan 42-jarige Auguste Rodin, de grote Franse beeldhouwer van die époque. Rodin was erg gecharmeerd van Camille en van haar talent en vroeg of zij zijn leerlinge wilde worden. Na enige tijd was zijn niet alleen meer zijn leerlinge maar ook zijn rechterhand, muze en maitresse geworden. Tien jaar later besloot zij zelfstandig te gaan werken omdat ze met Rodin samen niet genoeg tijd en energie had voor haar eigen creativiteit. Camilles ergernis over Rodin sloeg langzaam om in haat en ze wilde niets meer met hem en zijn wereld te maken hebben. Ze ging zich isoleren, werd achterdochtig en wantrouwde steeds meer mensen. Haar broer Paul Claudel, dichter en diplomaat, besloot dat het zwarte schaap van de familie, zijn zus Camille, het best naar een psychiatrische instellingen kon omdat zij paranoïde zou zijn. Op maandag 13 maart werd zij overmeesterd in haar atelier om voor de rest van haar leven achter de tralies te verdwijnen. Paul schreef ondertussen in zijn dagboek dat hij een goede daad had verricht en dat het niet aan vrouwen is omgeniaal te zijn. En inderdaad hoe geniaal zien we in het Musée Rodin in Parijs, waar Camille opnieuw verenigd is met haar grote liefde.
Elk koor heeft een bestuur (vermoed ik). En bij zo een bestuur hoort de regelmatige bestuursvergadering, zij het dat de een al wat enthousiaster is in het bijeen komen dan de ander. Als het goed is hebben vergaderingen een doel. Voor sommigen mag dat lijken op een gezellige bijeenkomst waar wat gefreewheeld wordt aan de hand van dingen die te maken hebben met het koor. Ikzelf heb 30 jaar doorgebracht in een job waar vergaderen één van mijn hoofdbezigheden was. Waarschijnlijk komt het daardoor dat ik graag heb dat er efficiënt gewerkt wordt. Bovendien mag ik mij verheugen in ongeveer drie bestuursvergaderingen per maand. Wat mij vrolijk zou maken is het op voorhand krijgen van een agenda, die niet alleen de te bespreken punten opsomt, maar tegelijk ook in het kort de probleemstelling van elk punt bevat. Desgevallend worden er belangrijke stukken als bijlage bijgevoegd. Maar nog belangrijker is dat er tijdens de vergadering heel alert genoteerd wordt, wat is afgesproken. Elk agendapunt moet aanleiding geven tot het noteren van drie vragen: wat doen we?, wie doet het?, wanneer moet het gedaan zijn? Dat is de kern van elk verslag van een vergadering. Bovendien moeten alle punten die besproken werden ook in het verslag terug te vinden zijn, kwestie van later ons geheugen te kunnen opfrissen. Ikzelf heb altijd het maken van verslagen een heel moeilijke opdracht gevonden, waarbij ik gelukkig geholpen werd door alerte medevergaderaars.
In het kader van onze 3 kerstconcerten zoeken wij naar sponsors zodat we financieel niet voor een wat minder succes komen te staan. Elk van de koren houdt zijn eigen opbrengst natuurlijk in zijn kas. Hoe meer hoe beter, want koken kost geld. Bovendien is het een beetje een test om te zien hoe stevig de koren verankerd zijn in hun gemeenschap. Voorlopig is KORILE de kampioen, maar we hebben nog even tijd. Ik heb ondervonden dat, één keer dat je de smaak te pakken hebt, het nog leuk is ook om sympathisanten binnen te rijven. En natuurlijk wordt de echte test de verkoop van de toegangskaarten. Voor een volle kerk zingen is namelijk veel leuker dan - hoe mooi je ook presteert - de lege stoelen laten genieten.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
