 |
|
|
| ons tweede adoptieavontuur |
|
|
| 02-11-2010 |
 aftelkalender |
|
Elke ochtend doet G. ons er meteen aan denken: "Ik mag nog een fotootje afknippen!" Hij knipt de miniatuurfoto van zijn broertje los en kiest dan een plekje uit om ze op te plakken: de kast, zijn stoel, het deksel van de knuffeldoos, ... Straks plakt heel ons huis vol. Zo wordt ons huis letterlijk vol van broertje.
Ondertussen zijn we ook echt begonnen met de laatste hand aan zijn kamertje. Het was er een puinhoop, stockage voor dozen vol kleding, speelgoed en boeken. Het rek is leeg, het bed staat weer ineen. Nu nog een fris likje verf tegen de muren en bijpassende gordijnen. De nestdrang neemt toe. Nog even...
02-11-2010, 11:56 geschreven door Inge 
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 29-10-2010 |
| Nog 25 dagen... |
Dus hoog tijd om een aftelkalender te maken. Zo wordt het voor G. wat concreter. We zeiden dat eerst alle blaadjes van de bomen moesten vallen. Dat eerst Sinterklaas nog zou langskomen. Niet dus. Eerst is papa jarig. Dan mogen we het vliegtuig opstappen.
Oh, wat kriebelt het!
29-10-2010, 08:04 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 28-10-2010 |
| Fast Forward |
Even bekomen. Vandaag telefoon gekregen van het adoptiebureau. Onze rechtbankdatum is verschoven. We worden op woensdag 24 november in Addis verwacht. Drie weken vroeger dan verwacht. Dus zal A. ook drie weken vroeger dan gehoopt thuiskomen. Ik jubel, maar had graag nog harder gejubeld. Waarom mensen die op dezelfde dag, of een weekje later een toewijzing kregen nog steeds niet weten wanneer zij op de rechtbank verwacht worden is een raadsel.
28-10-2010, 20:34 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 24-10-2010 |
| Nog 51 dagen... |
Deze week vonden we vier foto's in onze mailbox. Foto 1: A. slaapt. Een arm van een verzorgster die hem wekt. Foto 2: A. kijkt met grote ogen recht de camera in. Hij tuit zijn mondje, alsof hij wil zeggen: "Wie durft mij hier wakker te maken!". Foto 3: A. drukt zijn rechterknuistje tegen zijn wang. Denkt :" Ik wil slapen!" Foto 4: Hij draait zijn hoofd. Wendt zich af.
Het doet me denken aan de overdracht van G.. We worden zijn kamer binnengeleid. In het laatste bedje, rechts tegen de muur, ligt onze zoon te slapen. Hij beseft op dat moment niet wat hem te wachten staat. Ik wrijf zacht met mijn hand over zijn buik, bang hem te wekken. Maar dan neemt de verzorgster het van me over. Ze zegt zijn naam, hij opent zijn ogen. Ze neemt hem uit het bed. Twee grote ogen boren zich vast in de mijne.
De procedure is intussen veranderd. Over 51 dagen staan we voor de rechter in Addis. Hij zal ons bevragen. En dan volgt de uitspraak. Wij zullen A. enkele keren kunnen bezoeken. Leren kennen en aan elkaar wennen. Besnuffelen en knuffelen. Om hem dan weer in zijn tot dan toe vertrouwde omgeving achter te laten. En om de bureaucratie zijn werk te laten doen. Vijf tot tien weken later mogen we A. definitief thuisbrengen. Benieuwd hoe we die periode gaan overleven...
24-10-2010, 10:11 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 13-10-2010 |
| Nog 62 dagen... |
Ik stond net te swingen. Le serpent gaf me de energieboost die ik nodig had. En toen rinkelde mijn gsm: FIAC. Ik vluchtte weg naar het stilste plekje in huis. 15 december worden we op de rechtbank verwacht. De fles cava lag al te koelen. A. is vandaag een half jaar... Nu is het dubbel feest. Het aftellen kan beginnen...
13-10-2010, 13:54 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 04-10-2010 |
| prikjes |
Met een spuit zonder naald hebben we geoefend. In het bad. Prikje in de bil, de buik, de arm. Tegen de gele koorts, de rode en de blauwe. Want die willen we niet krijgen als we broertje gaan bezoeken. En dan is het voor echt. Lang aanschuiven tijdens de vrije consultatie in het Tropisch Instituut. Maar met een koffer vol boekjes vliegt de tijd. Zoonlief wordt afgeroepen. Mama en papa volgen in zijn kielzog. Onze prikjes zijn nog in orde. Hepatitis A is levenslang. Gele koorts tien jaar. Een vriendelijke dokter legt uit wat ze gaat doen. Zoonlief luistert en kijkt, volgt gedwee haar instructies op. "Er komt een mug prikken, en jij moet het mugje wegblazen" legt ze uit. G. kijkt geboeid toe en blaast. Ook op de andere arm. Hij lacht. De dokter zegt dat zijn kleine broer trots op hem zal zijn. Dat zijn wij ook. Mama tovert een lekstok uit haar handtas. De tranentroostprijs voor tranen die er niet zijn.
04-10-2010, 21:28 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 25-09-2010 |
| droom |
Weer een stressdroom gehad. We waren in Ethiopië. Eerste ontmoeting met het broertje. Broertje sprak me aan in een volledig correcte Nederlandstalige volzin. En toen hij G. zag zei hij: "Ben jij mijn grote broer G.?" De twee vonden mekaar direct, zaten al snel als echte broers samenhorig te lachen. Maar toen was het tijd om afscheid te nemen. Ik was druk in de weer met G., en merkte pas na een tijdje dat broertje nog in de buidelzak zat bij manlief. Ik was helemaal in paniek, want broertje was officieel onze zoon nog niet! Hoe het is afgelopen weet ik niet, want even later moest ik opstaan. G. lag me te roepen: hij was bang voor de jager, en ik moest hem komen redden...
25-09-2010, 14:34 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 17-09-2010 |
| aanschuiven! |
Maandag gaat de rechtbank in Ethiopië weer open. Mevrouw A. neemt onze dossiers onder haar arm en gaat ons op de rol zetten. Een plaatsje veroveren voor de rechtbankzitting. Ik zou graag een vlieg zijn. Wat moet ik me hierbij voorstellen? Staat ze netjes in de rij? Zitten er birrs tussen de papieren? Moet ze roepen, duwen, trekken en wringen? In Ivoorkust nam de electriciteitsrekening gaan betalen al gauw een halve dag in beslag: er stonden banken opgesteld. Je nam gewoon plaats op de bank en schoof zo telkens een plekje op. Samen zuchten in de vochtige warmte van Abidjan. Geduldig. Geen gedrum. Geen geschreeuw. Ieder netjes op zijn beurt. Of is het zoals in Burundi? Een mensenchaos in het postkantoor. Waar plots een wildvreemde de papieren uit je handen rukt en ze op de toog legt. Netjes op een rij. Voor even op gaan in de chaos. Tot het jouw beurt is.
Benieuwd. Zo benieuwd! Niet enkel naar het HOE, maar vooral naar het WANNEER?
17-09-2010, 21:59 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 07-09-2010 |
| knuffels² |
G. en ik stoeien op het bed. G. heeft zichzelf helemaal verstopt onder de handdoek. Ik sluip dichterbij, overval hem met een stevige knuffel. En geef hem er nog één. "Voor broertje", zeg ik. "Ik wil broertje knuffelen en dat kan nog niet. Dus knuffel ik jou twee keer." Hij laat het zich bevallen. "Mama," vraagt hij, "wie knuffelde jij toen ik er nog niet was?" "Toen knuffelde ik papa." "En toen papa er nog niet was?" "Euh, toen knuffelde ik mezelf..."
Daarstraks aan tafel zei G. dat hij er niet was. Ik vroeg waar hij dan wel was. "In Ethiopië. In het huisje bij mijn broertje en bij het broertje van de meisjes." Ik wou dat ik daar ook was... Nog even. Nog éven!
07-09-2010, 19:46 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 03-09-2010 |
| de dakloos en de gieter |
"Mama, wie heeft ons huis gemaakt?" vraagt G. tijdens het avondeten. "De metser en de loodgieter, de dakwerker, de electricien en de schrijnwerker" som ik op. "Wat heeft de electricien gemaakt?" "De elektriciteit." "Welke tijd is dat?" "Hm, dat is geen tijd. Hij heeft het stopcontact gemaakt enzo." "Moeten alle auto's dan stoppen in de file?" ... "Mama, wat eten de dakloos en de gieter nu?"
Misschien moet ik dan toch maar even Bob de Bouwer introduceren...
03-09-2010, 20:12 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
|
| babyblues... |
Het is officieel: ik heb de babyblues... Broertjes foto is mijn nieuwe screensaver op de pc. Zijn foto plakt ook op de kast. En op zijn slaapkamerdeur. Hij zit in mijn agenda. Op elk moment van de dag -en de nacht- kom ik hem tegen. Hij is op mijn netvlies gebrand. Laat me niet meer los. Nooit meer...
G. stelt elke dag vragen, is oprecht geïnteresseerd. Probeert in te schatten hoe groot zijn broertje is. Wat hij al allemaal kan, of zal kunnen als hij thuis is. Hoe hij zijn broertje zal vasthouden. En knuffelen. Voorlopig knuffelen we zijn foto. G. geeft een aaitje en een kusje voor het slapengaan. Met een zachte glimlach om zijn lippen.
03-09-2010, 09:12 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 14-08-2010 |
| Kirikou |
G. kijkt graag naar Kirikou. Hij is vooral erg geboeid door de scène waarin Kirikou aan Karaba vraagt hem te kussen, en hij spontaan begint te groeien. Hij speelt de scène graag na. Hij als Kirikou, en ik mag Karaba zijn. Als het aan G. ligt is hij morgen al 20. Kirikou verwijdert eerst de doorn die Karaba kwelt en haar tot heks heeft gemaakt en dat doet haar een kreet van pijn uitstoten. G. kijkt me aan en vraagt: "Mama, ben jij groter dan de pijn van Karaba of is de pijn van Karaba groter dan jou?" Als hij nog eens een film wil zien zet ik Molletje wel op...
14-08-2010, 00:00 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 28-07-2010 |
| bijna jarig... |
Zoonlief is bijna jarig. Elke ochtend vraagt hij: "Ben ik nu vier, mama?" "Nee, schat." En dan vertel ik hoeveel nachtjes hij nog moet slapen. Vorig jaar wilde hij een gitaar. Een groene. Hij kreeg een rode. Deze keer wil hij een step. Een echte. Zijn wens zal in vervulling gaan...
Manlief zegt dat we telefoon zullen krijgen op zoonlief's verjaardag. Hij is degene die echt geduldig is. Die kan wachten. Of toch, het wachten zeer geduldig ondergaat. Hij houdt mij op de grond. Sust en troost als het me te veel wordt. En doet dan plots uitspraken als deze. Hopelijk las hij het in de sterren. Het zal hier knallen...
28-07-2010, 10:59 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 16-07-2010 |
| plasticine |
G. speelt met plasticine. Hij neemt het potje met zwart. Rolt het geheel uit tot een worstje. Neemt de schaar. "Kijk, mama, dit is zusje. Ik knip haar hoofd er af!". "Oei oei", zeg ik. Te verbouwereerd om iets anders te zeggen. "Mama, dat is maar doen-alsof, hoor!" "Oef.", zeg ik.
16-07-2010, 14:27 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
|
|
|
|
