 |
|
|
| ons tweede adoptieavontuur |
|
|
| 24-12-2010 |
 lijstjes |
Na de zoveelste stressdroom begin ik toch lijstjes te maken. In mijn droom had A. geen luier om bij de overdracht. En toen alles doornat was, bleek dat ik geen pampers bij had. Deze middag moest ik boodschappen doen. Naast de ingrediënten voor het kerstmenu toch ook twee pamperdozen ingeladen. Al één item dat geschrapt kan worden.
Het was toch nog spannend allemaal. Maar de erkenning is rond geraakt. We kunnen vertrekken. De vlucht werd geboekt. Nog zes keer slapen... Op de laatste dag van 2010 zullen we A. wegplukken uit zijn vertrouwde omgeving. Zal hij ons nog herkennen? Zijn schaap ligt nog steeds in ons bed...
Het huis begint weer baby uit te ademen. De speelruimte van G. wordt ingeperkt. Een box, verzorgingskussen, slabbetjes en andere baby-attributen kondigen stilaan de komst van A. aan.
Inpakken en wegwezen. Moederkloek is niet meer te houden....
24-12-2010, 21:39 geschreven door Inge 
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 22-12-2010 |
| Kerstoffensief |
Het kerstoffensief waarop we hoopten is dan toch gekomen. We kunnen al sneller afreizen. We moeten nu wel onze eigen boontjes doppen, maar dankzij familie in de luchtvaartsector wordt zo'n groepsreis organiseren kinderspel.
De plannen om met zus G. en de koning in de jacuzzi het nieuwe jaar op te wachten worden opgeborgen. Ingeruild voor het mooiste waarvan we nog amper durfden dromen...
Nu maar hopen dat de paspoorten van onze kinderen op tijd klaar zullen zijn. De laatste hindernis?
22-12-2010, 17:28 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 18-12-2010 |
| grote broer maakt plannen |
Deze ochtend aan het ontbijt zegt G. "Mama, als jij A. ziet moet je altijd lachen." Hij vraagt of het nog lang duurt voor we A. kunnen thuisbrengen. Ik durf nog geen nieuwe aftelkalender maken. Maar G. maakt wel al plannen:
- Als A. vier tanden heeft ga ik hem rijst te eten geven.
- Ik zal zijn hand wel vasthouden op het vliegtuig, mama, als het vliegtuig snel gaat rijden.
- Ik ga 's morgens als het dag is A. wakker maken.
G. wil bij Sinterklaas gaan logeren. Hij vraagt zich af of diens bed wel groot genoeg is. Hm...
18-12-2010, 19:36 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 15-12-2010 |
| the final countdown... |
We kunnen weer beginnen aftellen. Aftellen naar de thuiskomst van A. De documenten die de FCA nodig heeft voor de voorlopige erkenning werden aangevraagd en worden morgen aangetekend verstuurd. Hopelijk doen zij daar een beetje extra moeite en stomen ze alles klaar voor hun kerstvakantie aanvangt. Past wel in de kerstsfeer, niet? Een mooie goede daad stellen... Voorlopig richten we ons op 13 januari. Dat is dus nog 28 keer slapen.
15-12-2010, 21:37 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 03-12-2010 |
| HE IS YOUR SON |
Met deze woorden besluit de rechter de zitting. Het is 24 november 2010. Onze derde dag in Addis. Al twee keer brachten we een bezoekje aan A. Twee keer dat we hem konden zien, besnuffelen, knuffelen, voelen, ruiken, proeven, horen, een flesje geven, in slaap wiegen, ... Of we A. al hebben bezocht, vraagt de rechter. "It was love at first sight", zeggen we. Hoe G., die mee aanwezig is tijdens de rechtbankzitting, reageert op A. "He 's looking forward to be his big brother." En dat is allebei waar. A. is om op te eten. En G. reageert heel leuk op A.. Wil hem op schoot nemen. Aait voorzichtig over zijn hoofd. Geeft speelgoedjes aan, leest voor uit het badboekje. Zingt zijn "Alles in de wind" versie voor A.
G. en papa hebben hun allermooiste hemd aan. Mama haar deftigste jurk, een sjaal zedig om de schouders gedrapeerd. Na de zitting gaan we meteen naar A., die nu officieel ook de naam van zijn papa draagt. A. verblijft in een kamertje met zeven bedjes en vier maxi cosi's. Na onze bezoekjes leggen we hem neer waar er plaats is. De babietjes delen bedjes. Liggen voet aan voet, of zij aan zij. De allerkleinsten liggen helemaal ingebakerd. Het is warm op de kamer. Een elektrisch vuurtje brandt dag en nacht. Tijdens onze bezoekjes nemen we A. mee naar buiten. Mutsje op, handdoek om hem heen. De zon prikkelt, kriebelt. A. kijkt nieuwsgierig naar de bladeren van de koffieplant en de bananenstruik die ritselen in de wind. Waarschijnlijk de eerste keer dat hij zoiets aanschouwt, ervaart. We zetten ons neer. De grotere kinderen komen kijken, aaien A. en gaan dan weer op in hun spel. G. speelt met hen mee. Met de voetbal, de bellenblazers of de botsballen die we meebrachten. Soms zetten we ons binnen op de mat. Samen met de anderen. Fototoestellen klikken, camera's draaien. We slaan uren beeldmateriaal op om de komende periode te overbruggen. Te overleven.
03-12-2010, 09:55 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 19-11-2010 |
| Alles in de wind... |
Ken je het liedje "Alles in de wind, alles in de wind, daar loopt een schipperskind..."? G. heeft er een eigen variatie op. Eentje die me naar adem doet snakken. Zo mooi.
"Alles in de wind, alles in de wind, daar loopt een Ethiopisch kind. Alles in de wind, alles in de wind, daar loopt een Ethiopisch kind. Kom hier, A., je bent mijn broertje, je bent mijn broertje, kom hier, A., je bent mijn broertje, ja ja!"
Maar je moet het hem horen zingen. Kippenvel.
19-11-2010, 21:58 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 11-11-2010 |
| verzamelen |
De kamer van A. is plots weer een tijdelijke opslagplaats. De koffers zijn van de zolder gehaald en staan klaar om gevuld te worden. Speelgoedjes voor A.. En boekjes. Niet te veel. En vooral: afwasbaar. We nemen zijn knuffelschaap mee. Voor tijdens onze bezoekjes. We laten het nog niet achter. Het zou in een kast belanden wegens onhygiënisch. Speelgoed om achter te laten. Kleding om achter te laten. Niet enkel voor A.. Wie dus nog graag iets wil meegeven voor "het goede doel" mag dit tot uiterlijk 20 november doen. Dan gaan de koffers dicht.
11-11-2010, 17:59 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 07-11-2010 |
| schaap² |
A. kreeg een schaap. Een knuffelschaap van tante H. Het schaap ligt sinds twee nachten in ons bed. Tussen mijn boezem geklemd vannacht ontlokte het in ieder geval een bizarre droom. Hoe een ander kindje de plaats van A. in nam. Blond, met blauwe ogen, en groot. Veel te groot voor mijn draagzak. En wat een voeten! Zeker maat 38.
G. kroop deze ochtend tussen ons in. Vroeg wat schaap daar deed. We zeiden dat A. zo toch al een klein beetje dichter bij ons is. Dat zijn schaap en konijn ook in ons bed sliepen tot hij ze kreeg. Hij pakte spontaan het schaapje vast en gaf het een voorzichtig kusje op zijn snuit.
07-11-2010, 20:31 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 05-11-2010 |
| ready for take off... |
... of toch bijna. De tickets zaten gisterenavond in de mailbox. We vertrekken op zondag 21 november en zijn dinsdag 30 november weer terug. Nog met lege handen dan. Maar een hoofd en hart vol A., dat staat vast.
Zijn kamer kreeg eindelijk een likje verf. Manlief vecht nog steeds met het bed. Het vele in- en uit elkaar vijzen eist zo zijn tol.
05-11-2010, 15:57 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 02-11-2010 |
| aftelkalender |
|
Elke ochtend doet G. ons er meteen aan denken: "Ik mag nog een fotootje afknippen!" Hij knipt de miniatuurfoto van zijn broertje los en kiest dan een plekje uit om ze op te plakken: de kast, zijn stoel, het deksel van de knuffeldoos, ... Straks plakt heel ons huis vol. Zo wordt ons huis letterlijk vol van broertje.
Ondertussen zijn we ook echt begonnen met de laatste hand aan zijn kamertje. Het was er een puinhoop, stockage voor dozen vol kleding, speelgoed en boeken. Het rek is leeg, het bed staat weer ineen. Nu nog een fris likje verf tegen de muren en bijpassende gordijnen. De nestdrang neemt toe. Nog even...
02-11-2010, 11:56 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 29-10-2010 |
| Nog 25 dagen... |
Dus hoog tijd om een aftelkalender te maken. Zo wordt het voor G. wat concreter. We zeiden dat eerst alle blaadjes van de bomen moesten vallen. Dat eerst Sinterklaas nog zou langskomen. Niet dus. Eerst is papa jarig. Dan mogen we het vliegtuig opstappen.
Oh, wat kriebelt het!
29-10-2010, 08:04 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 28-10-2010 |
| Fast Forward |
Even bekomen. Vandaag telefoon gekregen van het adoptiebureau. Onze rechtbankdatum is verschoven. We worden op woensdag 24 november in Addis verwacht. Drie weken vroeger dan verwacht. Dus zal A. ook drie weken vroeger dan gehoopt thuiskomen. Ik jubel, maar had graag nog harder gejubeld. Waarom mensen die op dezelfde dag, of een weekje later een toewijzing kregen nog steeds niet weten wanneer zij op de rechtbank verwacht worden is een raadsel.
28-10-2010, 20:34 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 24-10-2010 |
| Nog 51 dagen... |
Deze week vonden we vier foto's in onze mailbox. Foto 1: A. slaapt. Een arm van een verzorgster die hem wekt. Foto 2: A. kijkt met grote ogen recht de camera in. Hij tuit zijn mondje, alsof hij wil zeggen: "Wie durft mij hier wakker te maken!". Foto 3: A. drukt zijn rechterknuistje tegen zijn wang. Denkt :" Ik wil slapen!" Foto 4: Hij draait zijn hoofd. Wendt zich af.
Het doet me denken aan de overdracht van G.. We worden zijn kamer binnengeleid. In het laatste bedje, rechts tegen de muur, ligt onze zoon te slapen. Hij beseft op dat moment niet wat hem te wachten staat. Ik wrijf zacht met mijn hand over zijn buik, bang hem te wekken. Maar dan neemt de verzorgster het van me over. Ze zegt zijn naam, hij opent zijn ogen. Ze neemt hem uit het bed. Twee grote ogen boren zich vast in de mijne.
De procedure is intussen veranderd. Over 51 dagen staan we voor de rechter in Addis. Hij zal ons bevragen. En dan volgt de uitspraak. Wij zullen A. enkele keren kunnen bezoeken. Leren kennen en aan elkaar wennen. Besnuffelen en knuffelen. Om hem dan weer in zijn tot dan toe vertrouwde omgeving achter te laten. En om de bureaucratie zijn werk te laten doen. Vijf tot tien weken later mogen we A. definitief thuisbrengen. Benieuwd hoe we die periode gaan overleven...
24-10-2010, 10:11 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 13-10-2010 |
| Nog 62 dagen... |
Ik stond net te swingen. Le serpent gaf me de energieboost die ik nodig had. En toen rinkelde mijn gsm: FIAC. Ik vluchtte weg naar het stilste plekje in huis. 15 december worden we op de rechtbank verwacht. De fles cava lag al te koelen. A. is vandaag een half jaar... Nu is het dubbel feest. Het aftellen kan beginnen...
13-10-2010, 13:54 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:nieuws
|
|
| 04-10-2010 |
| prikjes |
Met een spuit zonder naald hebben we geoefend. In het bad. Prikje in de bil, de buik, de arm. Tegen de gele koorts, de rode en de blauwe. Want die willen we niet krijgen als we broertje gaan bezoeken. En dan is het voor echt. Lang aanschuiven tijdens de vrije consultatie in het Tropisch Instituut. Maar met een koffer vol boekjes vliegt de tijd. Zoonlief wordt afgeroepen. Mama en papa volgen in zijn kielzog. Onze prikjes zijn nog in orde. Hepatitis A is levenslang. Gele koorts tien jaar. Een vriendelijke dokter legt uit wat ze gaat doen. Zoonlief luistert en kijkt, volgt gedwee haar instructies op. "Er komt een mug prikken, en jij moet het mugje wegblazen" legt ze uit. G. kijkt geboeid toe en blaast. Ook op de andere arm. Hij lacht. De dokter zegt dat zijn kleine broer trots op hem zal zijn. Dat zijn wij ook. Mama tovert een lekstok uit haar handtas. De tranentroostprijs voor tranen die er niet zijn.
04-10-2010, 21:28 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 25-09-2010 |
| droom |
Weer een stressdroom gehad. We waren in Ethiopië. Eerste ontmoeting met het broertje. Broertje sprak me aan in een volledig correcte Nederlandstalige volzin. En toen hij G. zag zei hij: "Ben jij mijn grote broer G.?" De twee vonden mekaar direct, zaten al snel als echte broers samenhorig te lachen. Maar toen was het tijd om afscheid te nemen. Ik was druk in de weer met G., en merkte pas na een tijdje dat broertje nog in de buidelzak zat bij manlief. Ik was helemaal in paniek, want broertje was officieel onze zoon nog niet! Hoe het is afgelopen weet ik niet, want even later moest ik opstaan. G. lag me te roepen: hij was bang voor de jager, en ik moest hem komen redden...
25-09-2010, 14:34 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 17-09-2010 |
| aanschuiven! |
Maandag gaat de rechtbank in Ethiopië weer open. Mevrouw A. neemt onze dossiers onder haar arm en gaat ons op de rol zetten. Een plaatsje veroveren voor de rechtbankzitting. Ik zou graag een vlieg zijn. Wat moet ik me hierbij voorstellen? Staat ze netjes in de rij? Zitten er birrs tussen de papieren? Moet ze roepen, duwen, trekken en wringen? In Ivoorkust nam de electriciteitsrekening gaan betalen al gauw een halve dag in beslag: er stonden banken opgesteld. Je nam gewoon plaats op de bank en schoof zo telkens een plekje op. Samen zuchten in de vochtige warmte van Abidjan. Geduldig. Geen gedrum. Geen geschreeuw. Ieder netjes op zijn beurt. Of is het zoals in Burundi? Een mensenchaos in het postkantoor. Waar plots een wildvreemde de papieren uit je handen rukt en ze op de toog legt. Netjes op een rij. Voor even op gaan in de chaos. Tot het jouw beurt is.
Benieuwd. Zo benieuwd! Niet enkel naar het HOE, maar vooral naar het WANNEER?
17-09-2010, 21:59 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
|
|
|
|
