 |
|
|
| ons tweede adoptieavontuur |
|
|
| 20-10-2008 |
 mama en papa Afrika |
Er staan twee beelden in onze huiskamer. Twee beelden uit Afrika, ik vermoed Congo. Een beeld van een man en een vrouw, elk iets meer dan een meter hoog. Ze staan daar al van voor de komst van G.. Toen waren het gewoon twee houten beelden van een man en een vrouw. Maar G. vond ze wel indrukwekkend. Hij kroop er naar toe, gluurde naar hen vanuit zijn ooghoeken. Toen hij begon te stappen stapte hij naar hen toe. Toen hij begon te spreken sprak hij hen aan. We noemden hen papa en mama Afrika. Intussen maken zij echt wel deel uit van zijn leven. Hij gaat hen begroeten. Aanraken. Vastpakken. Voor ons zijn dit aangrijpende momenten. Voor hem is dit een spel. Papa Afrika houdt G.'s windmolentje vast. Mama Afrika doet G.'s jasje aan. Soms wil hij ze mee op zijn speelmat. Hij weet nu dat mama en papa Afrika niet kunnen zitten. Dat ze alleen maar kunnen staan, dat ze standbeelden zijn. Mama en papa Afrika staan in een hoek naast het raam. G. maakt zich zorgen. "Mama papa Afrika hoek staan?" Nee, lieve schat, ze staan daar gewoon. We zijn niet boos op hen.
20-10-2008, 00:00 geschreven door Inge 
|
|
|
|
|
| 16-10-2008 |
| meisje |
G. wil een meisje. Een zusje dus. We zaten gisteren gezellig te kletsen in de zetel, ik kon het niet laten weer eens over brusje te beginnen. G. kon het ook niet laten weer te zeggen dat hij zijn zusje zal opeten. Als antwoord heb ik een hapje uit zijn buik genomen. En uit zijn arm, zijn wang, zijn tenen, ... tot er geen stukje G. meer overbleef.
16-10-2008, 08:53 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 04-10-2008 |
| La vie en rose... |
G. deed het weer. Elke ochtend trekt hij zijn sokkenschuif open en kiest er roze en paarse sokken uit. In die sokkenschuif zit een bontgekleurd voorraadje sokken, waar andere kindervoeten zijn uitgegroeid. Wie deze roze sokken heeft gedragen weet ik niet, maar ze zijn G.'s absolute favoriet. Het is me tot nog toe gelukt om mijn keuze op te dringen. Behalve deze ochtend. Zaterdag, dus geen gehaast maar alle tijd van de wereld. Het werden de paarse, want daar staat ook nog een roze bloem op. De roze heb ik stiekem in mijn sokkenschuif gestoken. Als brusje een zusje is mag zij ze dragen.
04-10-2008, 14:37 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 03-10-2008 |
| De trein der traagheid... |
Welkom aan boord!
Op zolder staat nog een faxtoestel. Moest even nadenken hoe dit weeral werkt. Ik heb het afschrift doorgefaxt naar K&G zodat zij ons dossier kunnen overmaken aan fiac. Dan met fiac gebeld om een afspraak te maken. Ik wil snel op de bal spelen, maar ken blijkbaar de spelregels niet. Nu moet eerst de postbode zijn werk doen. Ons dossier wordt nl. aangetekend naar hen opgestuurd. En dan kunnen we een afspraak maken. In november staan nog enkele plaatsjes open. November? Ja, november. Het gaat goed vooruit, mevrouw. Stilte.
Ik wapperde gisteren met het afschrift voor G.'s neus: "Kijk, G.! Dit papiertje vertelt dat we een broertje of zusje gaan krijgen!" "Broertje opeten." G. blijft bij zijn standpunt. Hij is zelf ook wel om op te eten...
03-10-2008, 09:45 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 02-10-2008 |
| Toeval? |
"Postbode, ik ben niet thuis. Doe de post maar in deze zak. Dank." Dit briefje plakte ik deze morgen aan de voordeur, omdat ik nogal veel en grote poststukken verwachtte. Deze zak, die ik in de gauwte uit een hoop zakken viste, bleek een zak uit Ethiopië te zijn. Een supermarktzak. En laat nu net vandaag, tussen alle postpakken in, een brief van de jeugdrechtbank zitten. Het afschrift van het geschiktheidsvonnis! Snel naar K&G gebeld maar achter het net gevist. Hopelijk geeft er morgen wel iemand thuis, zodat we nog voor het weekend de volgende stap in de procedure kunnen zetten: een afspraak maken met het adoptiebureau.
02-10-2008, 19:13 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 24-09-2008 |
| geduld |
Mevrouwtje Ongeduld heeft net naar de griffie van de jeugdrechtbank gebeld. Of het vonnis nu effectief is uitgesproken en wanneer we een afschrift mogen verwachten. Met "dat zal nog even duren" kunnen ze me echt niet wandelen sturen. Momenteel zijn ze bezig die van 15/9 te 'verwerken', die van 17/9 zijn eind deze week aan de beurt. In de loop van volgende week mogen we het afschrift verwachten. En dan kunnen we een afspraak maken... We hebben ons ei inmiddels gelegd: het zal FIAC worden. Benieuwd wanneer we bij hen op intake kunnen...
24-09-2008, 08:45 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 20-09-2008 |
| postbode in zicht? |
Nog steeds geen afschrift van het vonnis in de brievenbus. En nog steeds geen ei gelegd: met wie gaan we in zee?
Wordt vervolgd...
20-09-2008, 21:29 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 07-09-2008 |
| bezoekje FIAC |
Afgelopen vrijdag naar Geel getuft. Het regende en we kwamen te laat (we kwamen niet te laat door de regen maar door een inschattingsfout). Het lijkt alsof het altijd regent als wij naar een adoptiedienst rijden. En het lijkt ook alsof wij steeds te laat komen. We strompelden binnen terwijl we ons glimlachend verontschuldigden. Het betoog was maar net begonnen. Na een vrij algemene voorstelling van alle landen werd ingezoomd op Ethiopië. We spitsten onze oren... De procedure is redelijk gelijklopend aan die bij Ray of Hope. We hebben nog niet beslist met wie we in zee gaan. De wachtlijst bij ROH is nog zeker tot december gesloten...
Nu moeten we wachten tot we het afschrift van het vonnis hebben. Dan moeten we K&G op de hoogte brengen van onze keuze (ROH of FIAC) en pas dan kunnen we een afspraak maken om op intake te gaan...
Adoptie is een lang parcours met heel veel administratieve stapjes. We huppelen dapper verder!
P.S. Toen ik vrijdag in al mijn enthousiasme aan G. vroeg of hij een zusje of broertje uit Ethiopië wilde zei hij: "zusje eten!" en begon smakelijk te lachen.
07-09-2008, 10:08 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 04-09-2008 |
| werkende moeder |
Het valt me zwaar. Erg zwaar... Na 14 maanden intens samenzijn, dobberen op het ritme van G., weinig tot geen verplichtingen, werd onlangs het roer drastisch omgegooid. Race tegen de klok; het wreekt zich. Niks zo erg als je kind moeten wakker maken. Bovendien rest er geen tijd voor uitgebreide knuffels, boekjes lezen of rollebollen op het bed. Met als gevolg: G. gijzelt me. Weigert zich aan te kleden tot hij even heeft mogen "mama liggen". Op dat moment staat de tijd stil. Onze harten bonken tegen elkaar. Onze ritmes gaan in elkaar over. En dan kleedt hij zich aan en gaat gewillig mee naar de crèche. G. heeft het er anders wel naar zijn zin. F. is zijn favoriete verzorgster. Hoe honingzoet hij haar naam uitspreekt, ik word haast jaloers!
Ik mag de uren niet tellen. De uren dat ik van een wakker kind kan genieten. Maar het zijn wel uren om te koesteren. Alles mag staan dansen, mama is beschikbaar. Samen boekjes lezen, zingen, kleuren, voetballen in de tuin, naar de "bootilatorrrr" gaan kijken, ...
Ach. Loslaten. Eerst heel goed vastpakken, hechten, om dan te leren loslaten.
04-09-2008, 21:42 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
| 02-09-2008 |
| rechtbank 2 |
Eén minuut. Een recordrechtbankzitting? Of de champagne al koud stond, vroeg de rechter. Nee, maar nu wel. Op 17 september volgt het vonnis. En dan? Op intake!
Na de recordrechtbankzitting even gaan bekomen in den entrepot du Congo, met een glaasje witte wijn en een biertje...
02-09-2008, 14:08 geschreven door Inge
|
|
|
|
|
|
|
|
|
