 |
|
|
| ons tweede adoptieavontuur |
|
|
| 22-06-2010 |
 Oedipus |
Zoonlief zegt dat V., een meisje uit zijn klas, verliefd is op hem. Ik vraag of hij ook verliefd is op V. "Nee, mama, ik ben dol op V.!" Even later roept hij mij, zegt dat hij iets in mijn oor moet fluisteren. Ik kom dichterbij. "Mama, ik ben verliefd op jou", fluistert hij. Ik geef hem een dikke kus en word week vanbinnen...
Onlangs zat hij met een probleem. "Mama, ik ga trouwen met M., B. én met jou. Maar dan heb ik drie handen nodig!"
Zolang er maar geen vadermoord uit voortvloeit speel ik het spel maar al te graag mee...
22-06-2010, 21:05 geschreven door Inge 
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 21-06-2010 |
| komen éten! |
Het avondmaal brengt stress met zich mee. Ik maak me op voorhand al zorgen omdat ik weet dat zoonlief weer duizend-en-één excuses uit zijn mouw zal toveren om toch maar niet te moeten eten wat ik hem voorschotel. Aardappelen negeert hij straal. Gekookt, gebakken, gepureerd, gefrituurd: het is gewoon niet zijn ding. Nu, daar maak ik me ook niet zo druk om. Aardappels zijn vullers. Vlees of vis gaat er meestal ook als zoete broodjes in. Als er maar niet te veel kauwwerk aan te pas komt. Maar dan zijn er de groenten. Vol vitaminen, mineralen, vezels, .... Zwaar onderhandelen om één broccolibloemetje of één schijfje wortel achter de kiezen te krijgen. Maar zoonlief is in de ban van de gevaarlijke dieren. Alle katachtigen, met scherpe tanden en dito klauwen genieten zijn voorkeur. Op alle momenten van de dag komen ze ter sprake. Of wordt hij één van hen. Vanavond vertelde ik hem dat tijgers en poema's en panters goed kunnen zien in het donker. Dat dat zo is omdat zij altijd wortels eten. Hap! Schijfje één naar binnen. Hap! Schijfje twee... Maar dat ze ook zo goed kunnen horen door de venkel betwijfelde hij. Na één hap liet hij de venkel voor wat hij was.
Morgen een nieuwe dag. Een nieuwe culinaire uitdaging...
21-06-2010, 19:17 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 17-06-2010 |
| eigen kleinkind eerst |
Donderdag, 16u35. Grasveld aan speeltuin. Een grootvader speelt voetbal met zijn kleinzoon. Zoonlief vraagt of hij mag meespelen. Hij vraagt het vriendelijk, is beleefd. Hij herhaalt zijn vraag, want er komt geen reactie. Géén reactie. Hij wordt compleet genegeerd. Alsof hij lucht is. Een zuchtje wind. Zoonlief komt mijn kant uit, vraagt het aan mij. Ik zeg dat hij zijn eigen bal maar moet gaan halen. B. speelt in het zand. Ze staat op en geeft haar bal. G. en B. spelen samen met de bal. Dwars door het spel van grootvader en kleinzoon heen. Twee zuchtjes wind. Twee Ethiopische zuchtjes wind. Ligt het aan mij? Diezelfde kleinzoon speelde enkele dagen geleden ook voetbal op het grasveld. Met zijn moeder. Die was maar wat blij, toen zoonlief vroeg of hij mocht meespelen. Kon zij in de schaduw op adem komen.
Arm Vlaanderen.
17-06-2010, 20:24 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 11-06-2010 |
| najaarsoffensief |
Statistisch gezien zouden we al lang een toewijzing op zak moeten hebben. Mogen hebben. Maar dit is adoptieland. En daar gelden geen statistische zekerheden. Een rechtbankzitting voor het gerechterlijk verlof is uitgesloten. Ten vroegste mogen we ons eerste ticketje richting Addis boeken voor eind september. Begin oktober. Een tweede ticketje eind november. Begin december. We hopen in ieder geval op sneeuwpret met zijn viertjes. Hoe verwachtingen steeds bijgesteld moeten worden. We hoopten op zomerpret met z'n viertjes. Zoonlief is zich al heel erg bewust van de seizoenen. Na lente komt zomer. Zomer is zwembad. Dan komt herfst. En brusje?
11-06-2010, 23:08 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 23-05-2010 |
| Haile Gebre Selassie |
Hij leerde zijn volk lopen. Of het heeft altijd goed kunnen lopen. De laatste dagen bewijst ook G. dat zijn benen goed kunnen lopen. Beter dan zijn oren kunnen luisteren.
dag 1: Ik haal G. van school. Hij loopt voorop. Ik vraag hem te wachten aan de boom, zoals elke dag. Maar die dag heeft G. andere plannen. Hij zet het op een rennen. Als ik STOP roep en achter hem aanloop, denkt hij dat ik een spel wil spelen. Als een jonge hond rent hij dartel verder. Tot ik hem vastgrijp. Dit is géén spel, G...
dag 2: Ik sta aan de bankautomaat, vraag zoonlief even dicht bij mama te blijven staan en klem hem preventief wat tussen mijn benen. G. wringt zich los. Vervelend, de briefjes komen net uit de automaat. Kiezen voor geld of (het leven van) je kind. Ik neem snel de briefjes en bankkaart en ren achter hem aan. Hij draait net het hoekje om, een parking op. Ik dwing hem een hand te geven en stap met een tegenspartelend kind naar de auto. Nogmaals: dit is echt géén spel!
dag 3: We maken ons klaar om te vertrekken. G. heeft geen zin meer om op ons te wachten en doet de voordeur open. Doet het poortje naar de stoep open. Rent weg op de stoep. Ik ren hem achterna, roep dat dit géén spel is. G. loopt gewoon door. Heeft de hoek van de straat reeds bereikt. Loopt gewoon door, de straat over. Ik gil zowat de hele buurt bijeen en G. valt, ligt languit op de straat. Gelukkig valt er in de verste verte geen auto te bespeuren. Hij krijst nu op zijn beurt zowat de hele buurt bijeen. Elleboog en knie geschaafd. Onze harten bonzen om ter snelst... Echt waar, dit is géén spel...
Hopelijk blijft het nu bij deze laatste keer. Ik probeer mijn conditie graag op een minder stresserende manier op peil te houden.
23-05-2010, 18:14 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 18-05-2010 |
| back to baby... |
Soms wordt G. weer baby. Meestal na het bad. Of na een lastige dag. Vandaag had hij een lekker dwarse dag. Zo'n dag waarop mama alles vijf keer moet vragen of zeggen. Zo'n als-dan dag. Zo'n dag waarop mama haar geduld wat verliest... Na het kalmerende oliebad wikkel ik hem in een grote handdoek. Hij vraagt of ik hem wil vasthouden als een baby. Ik til hem voorzichtig op en hij begint onmiddellijk babygeluidjes te maken. Ik neem hem mee naar onze kamer. Nestel me op het bed. Vraag wat baby wil. Krijg enkel babygeluidjes als antwoord dus begin wat te wiegen en te neuriën zoals ik in de beginperiode met hem deed. Hij sluit zijn ogen en geniet. Ik voel zijn lijfje ontspannen. Alle dwarsheid verdampt. Boosheid ebt weg.
18-05-2010, 22:03 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 14-05-2010 |
| Toon Tellegen |
Meester Inspireerder. In de dierenverhalen van Toon Tellegen is er altijd wel één of ander dier jarig. En laat dit nu net de twee favorieten van zoonlief zijn: dieren én jarig zijn. Elke dag ontpop ik me tot verhalenfluisteraar. Een oorfluisterverhaaltje voor het slapengaan. Een dier is jarig, nodigt zijn vriendjes uit, versiert het bos (of de savanne, of de zee), krijgt cadeautjes en er wordt ook altijd taart gegeten. Met hopen! Leeuw is jarig, krijgt een bloemenkroon van Tijger en een stapel pannenkoeken van Giraf. Ook de Blauwe Kreeft (die dus écht bestaat en we bij elk zoobezoek moeten gaan bekijken) is al jarig geweest. Kreeg een stapel viskoekjes van de zeepaardjes. En hoe de kwallen de zee mooi versierden. Het leuke aan dit soort verhalen is dat je ze altijd en overal kan vertellen. Zoonlief geeft een voorzet en ik schop de bal binnen. Of omgekeerd. Ook als we in de file staan. "Mama, vertel nog eens van Leeuw die jarig is"... En voor we het goed en wel doorhebben zijn we op onze bestemming. Héérlijk, toch?
14-05-2010, 22:38 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 29-04-2010 |
| geuren & kleuren |
Ik heb een jurk aan. Een afdanker van mijn zus. G. snuffelt aan mijn jurk. "Hmm, mama, jouw kleedje ruikt naar tante G.!" Ik kijk hem verbaasd aan, zeg dat de jurk vroeger van tante G. was. Haar geur zit er dus nog helemaal in. Onlangs duwde G. een deksel van een tupperwarepot onder mijn neus. "Mama, ruik! Dat ruikt naar moeke!" Het was inderdaad een deksel van een pot van haar, en ja, ik snoof de geur van haar kasten op. G. zit altijd overal aan te snuffelen en te snuiven. Vooral als hij komt helpen in de keuken. Daarstraks mijn laatste restje Ethiopische kardemom fijngestampt in de vijzel. Hij stond na afloop intens aan de stamper te snuffelen. Ruikt hij iets van zijn prille begin? De keuken van mama Afrika?
Ik ben heel benieuwd wat de geurexplosie bij hem teweeg zal brengen als hij mee afreist naar Ethiopië...
29-04-2010, 21:15 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 27-04-2010 |
| Ethiopische trots |
|
We zijn in de speeltuin. G. zit op de schommel en ik duw. "Kijk, mama, mijn voeten raken de wolken!" In het zand naast de schommel spelen enkele kinderen. Een meisje kijkt op. Kijkt naar G., kijkt naar mij en vraagt: "Mevrouw, is dat jouw kindje?". Ik bevestig. "Dat is raar, mevrouw. Jij bent wit en hij is bruin." Ik knik. "Ah, misschien is zijn papa zwart!" "Nee", antwoord ik, "die is ook wit." En dan roept G., vanop zijn schommel: "Ik kom uit Ethiopië!" Hij blinkt van trots. Ik ook. Hij vervolgt "Ik ben mama haar zoon!"
27-04-2010, 19:40 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 23-04-2010 |
| 23 april 2007 |
Flashback... Drie jaar geleden, kwart voor 12. Mijn gsm rinkelt: ROH. Ik kijk mijn klas aan, zeg dat dit waarschijnlijk echt wel een heel belangrijk telefoontje is en neem op. Er is een zoon voor ons: G. Ik schrijf alle details op een stukje papier dat op mijn bureau rondslingert. Ik haak in, kijk voor me en stamel: "ik ben zonet mama geworden..." De klas trakteert me spontaan op een warm applaus. Een traan rolt over mijn wang. Ik blijf onwezenlijk voor me uitstaren. Tot K., een Poolse jongen zegt: "mevrouw, wij nu studie!" Ik knik instemmend. De klas staat op en gaat naar buiten. Ik bel mijn man. Bel terug naar ROH. Twee dagen later ondertekenen we "het aanvaardingscontract".
Nu. 23 april 2010. Stilte... Stiekem (maar toch wel net iets te hard) had een beetje hoop zich in mij genesteld... De hoop op een telefoontje. Niet van ROH maar van fiac. De hoop op het brusje dat op ons wacht. Het zou zo mooi zijn. Wereldboekendag. Ons nieuwe verhaal, dat vandaag zou starten.
Maar wat niet is kan nog komen. Zal nog komen.
Nog een ietsiepietsie geduld!
...
23-04-2010, 20:23 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 16-04-2010 |
| zoektocht |
G. zit op mijn schoot. Af en toe neemt hij een hap van zijn boterham. "Weet je, mama, ik zou graag eens op de schoot van papa Afrika zitten. De échte papa Afrika, mama. Kan dat?" Ik slik de brok die spontaan opwelt in mijn keel weer weg en zeg dat ik dat heel goed begrijp, dat hij graag eens op zijn schoot wil zitten. Maar dat het wel heel moeilijk zal zijn om papa Afrika te vinden. Dat er heel veel mensen wonen in Ethiopië en we niet weten waar papa Afrika precies woont.
Een dilemma. Nu de sporen nog redelijk vers zijn lijkt het logisch de zoektocht nu al te starten. Maar het is niet aan ons om dit in gang te zetten. G. moet dit zelf kunnen beslissen. Later. Het is zijn zoektocht. Niet de onze.
16-04-2010, 20:14 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 12-04-2010 |
| Kortjakje is Ethiopisch! |
We bezochten een tijd terug een fototentoonstelling in het Antwerpse Zuiderpershuis. Papa bladert nu samen met G. in het fotoboek van de Ethiopische Aïda Muluneh. Hij toont een foto van een van de kerken van Lalibela. Zoonlief knikt en zegt vol overtuiging: "dat is de kerk van Kortjakje!" Hij ziet ook een 'prinster'. Als ik vraag wat dat is zegt hij "dat is een hele hele grote ridder."
Tegenwoordig staat er ook een dagelijks knuffelsessie met mama en papa Afrika op het menu. Zoonlief heeft intussen de hoogte van de standbeelden bereikt en daarmee zijn angst overwonnen. Hij geeft ze een kus en een knuffel. Heel voorzichtig, zacht en teder. Het geeft mij mijn dagelijkse portie kippenvel.
12-04-2010, 20:48 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 06-04-2010 |
| adoptieblues... |
Er hangt weer vanalles in de lucht. Vanalles, behalve toewijzingen. Dossiers worden blijkbaar zowel in Ethiopië als in België binnenstebuiten gekeerd. Dat is uiteraard toe te juichen. Elke adoptieouder wil zijn kind recht in de ogen kunnen zien, en blijven zien. Geen gesjoemel, geen gefoefel. Maar dat brengt natuurlijk met zich mee dat er aan beide kanten langer gewacht moet worden: kinderen in het weeshuis en hun nagelbijtende toekomstige ouders die meubels verschuiven en blijven verschuiven, en filosoferen over kamerkleurkeuzes. Veel blauw, denk ik. Bleu. Blue. Van de adoptieblues...
06-04-2010, 21:55 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 02-04-2010 |
| Oja, chocola! |
"Ik heb het mes niet in de chocopot gestoken, mama." Zoonlief kijkt me strak aan. Het mes hangt helemaal vol choco. Zijn vingers ook. Een prachtige snor en baard omringen zijn mond. Ik probeer een lach en de drang om hem af te likken te onderdrukken.
02-04-2010, 14:14 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 29-03-2010 |
| Roodkapje |
Zoonlief snuift de dampen van de aerosol op. Mama en papa zingen de volle acht minuten vol. Het lied van Roodkapje moet een tweede maal gezongen worden. Mama relativeert het einde ('Nu is Roodkapje gevangen, 't is te laat...'). "Roodkapje wordt gered door de jager hoor lieve schat! De jager snijdt de buik van de wolf open." G. begint hartstochtelijk te huilen. "Ik wil niet dat de jager komt! Ik wil niet dat de jager de buik van de wolf opensnijdt!" Luide snikken, diep gesnuif. De aerosol dampt gewoon verder...
29-03-2010, 21:04 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 19-03-2010 |
| zolder |
Zoonlief brengt het weekend door bij moeke en opa. Mama en papa bijten zich vast in de rommel op zolder. De start van de lente is de ideale drijfveer om ramen en deuren wagenwijd open te zetten en alles wat al jaren stof staat te vergaren meedogenloos naar buiten te kieperen. Ik heb er zin in...
De toewijzingen laten op zich wachten. De tweede kinderkamer ook. Maar na dit weekend wordt alles anders...
19-03-2010, 17:02 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 07-03-2010 |
| schat |
"Mama..."
"Ja, schat?"
"Nee, ik ben jouw schat niet!"
"Oh nee?"
"Nee, papa is jouw schat."
"En wie ben jij dan?"
"Ik ben gewoon een kind."
"Ok, kind. Maar je bent ook mijn schat. Mama heeft twee schatten: jij én papa. En binnenkort komt er nog een schat bij. Jouw broertje of zusje. Dan ben jij de grote broer."
"Word ik grote broer? Ben ik dan een broer?"
stilte
"Broertje of zusje mag in mijn kleine bed slapen."
07-03-2010, 20:20 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
|
|
|
|
