 |
|
|
| ons tweede adoptieavontuur |
|
|
| 15-05-2011 |
 Hoor je me? |
A. kan gillen. Eerst klonk het als een flinke kreet. Nu als een oorverdovende gil. Hij doet het onaangekondigd. Zomaar, voor de lol. Vooral hij heeft er plezier in. Hij gilt: hoor je me? Zie je me? En dan lacht hij. En nu: G. gilt met hem mee. Alsof A.'s gillen hem een vrijgeleide geeft het ook op een gillen te zetten. Om ter hardst. Ik heb geen decibelmeter in huis. Mijn oren zeggen dat het meer dan luid genoeg is.
Vroeger (lees: nog niet zo heel erg lang geleden) zette ik het ook vaak op een gillen. Als iets me te veel werd. Maar ik deed het alleen. En in openlucht. Gillen lucht op. Ik laat A. lekker ventileren. Hopelijk glijdt zo stilaan alle spanning die nog in zijn lijfje zit, die nog zo aan hem kleeft, van hem af...
15-05-2011, 22:11 geschreven door Inge 
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 04-05-2011 |
| keizer G. for president! |
Flash Back. Addis Abeba, november 2010. We reden met het busje Entoto Mountain op en bezochten er het paleis van Menelik II. G. ging helemaal mee in het verhaal van de keizer. Schrok zich een hoedje in het museum. Een oude man zat gehuld in een warme deken op een stoel en glimlachte breed. G. fluisterde "of dat misschien de keizer was"... Hij kon zijn ogen niet afhouden van de man. Besloot toen om zelf keizer te worden. Keizer van Ethiopië.
Een paar dagen geleden somde hij op wat hij allemaal wil worden. Naast piloot, rijmpjesman en jongleur herinnerde ik hem aan zijn belofte keizer van Ethiopië te worden. G. wil geen keizer meer worden. Geen keizer, maar president. Ik zei dat hij alvast zijn Amhaars moest oefenen. In één adem zei hij: "Banana juice, fruit bowl, selam, awo, ajdelem, ameseginalehu". Dat laatste klonk toch zo. Ongeveer.
04-05-2011, 20:11 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 19-04-2011 |
| zandmannetje |
We zijn aan zee. G. leeft zich helemaal uit. Met zijn netje gaat hij op zoek naar beesten in het water. Komt trots de opgeviste kwallen laten zien. Graaft forten en bouwt kastelen. Zoekt schelpen. Is op bekend terrein. A. kijkt zijn ogen uit. De zee. Het water. Het ritmisch geluid van golven op het strand. Het is allemaal nieuw voor hem. Het zand. Ik doe een beetje strand in een potje met gaatjes. Het fijne zand sijpelt korrel voor korrel door zijn handjes. Hij kijkt. Voelt. Betast de korrels. Stopt wat zand in zijn mond. Proeft. Hij kijkt en brabbelt. Ervaart. Groeit. Ik zit erbij en kijk ernaar. En geniet.
19-04-2011, 22:22 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 05-04-2011 |
| negeer neger |
"Kijk, daar heb je dat schattig babietje weer," zegt een mama enthousiast tegen haar dochter. Ze lopen net achter ons, A. zit in de tri cotti, G. loopt naast me. Ik draai me even om, glimlach. "Ja, ze is dol op baby's. En ze speelt zo graag met negerpopjes." Zucht. Weg glimlach. Negeren. Négeren. Hoe komt het dat mijn maag altijd omdraait als ik het woord "neger" hoor? Ligt het aan mij? Ben ik overgevoelig geworden?
05-04-2011, 20:38 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 25-03-2011 |
| united colors |
H. wil met G. trouwen, en G. ziet dat ook wel zitten. "Maar dan moet ik wel eerst bruin worden", zegt H. op de achterbank in de auto. Ik vraag haar waarom. "Om met G. te kunnen trouwen, hé!" Ze vraagt zich af hoe ze zo bruin kan worden. Veel in de zon zitten? En hoe het dan moet met haar blonde haren. Haar broer J. springt bij: "Je kan je haar ook verven. En je lichaam ook." Ik zeg dat dat allemaal niet nodig is om met elkaar te kunnen trouwen. Dat blanke en bruine en zwarte mensen gewoon met elkaar kunnen trouwen als ze dat willen. Als ze mekaar maar graag zien. "Maar twee bruine mensen kunnen toch niet met elkaar trouwen?" zegt G. Ik bevestig dat dit wel kan. Dat huidskleur er niet toe doet. Hij fantaseert er lustig op los. Over rode en groene mensen, of mensen die rood zijn aan de ene kant, en wit aan de andere.
25-03-2011, 09:53 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 20-03-2011 |
| lachen |
A. is een lachebek. Hartenveroveraar. Wordt 's morgens vrolijk brabbelend wakker en schenkt zijn mooiste glimlach aan wie hem uit zijn bedje plukt. Brabbelt vrolijk verder in het grote bed tussen papa en mama tot het tijd is om op te staan. Moet zijn plaats soms afstaan aan grote broer, die plots ook terug op de zachte buik van mama, of op de sterke schouder van papa wil liggen. Lacht als zijn flesje op is. Lacht als hij in bad gaat. Spettert vrolijk. Lacht als hij het bad weer uit gaat. Lacht als hij in de zachte handdoek wordt gedraaid. Lacht als zijn lijfje lekker wordt ingesmeerd en gemasseerd. Lacht en tatert op zijn speelmat, in de box, in zijn grote stoel aan tafel. En zo loopt iedereen hier in huis tegenwoordig te lachen. Van 's morgens tot 's avonds. Lachen is aanstekelijk. Een glimlach, een schaterlach. A. bezit ze allemaal. En schenkt ze weg.
20-03-2011, 21:03 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 20-02-2011 |
| handen |
A. had enkel zijn handen als speelgoed. Toen we hem pas leerden kennen zat hij vaak zijn vingers en handen aandachtig te bestuderen. Vingers spreiden, handen tot vuist samenballen, handen draaien voor zijn neus. Intussen heeft hij ontdekt dat die handen nog zoveel meer kunnen. Grijpen. Dingen naar zijn mond brengen. Trekken. Vooral aan mama's haar. Zwaaien. Op tafel kloppen. Muziek maken door zijn hand tegen zijn mond te kloppen terwijl hij een geluidje maakt. Draaien, terwijl we het bijhorende handjesdraaienkoekenbakkenvlaaienlied uit volle borst zingen. Klappen. Applaus voor zichzelf. Voor de kunstjes van grote broer.
20-02-2011, 12:54 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 18-02-2011 |
| echo |
A. produceert geluiden. Van grommen tot gillen. Hij test zijn stem. Zijn stemvolume. Hij kijkt wat er gebeurt. Hij lacht om sommige geluiden die hij maakt. Of schrikt om de hardheid ervan. Hij beseft dat wij reageren op zijn geluiden. A. reproduceert geluiden. Het wordt een echt pingpongspel. Een "ah" - "ah". Een "eh" - "eh". Oergeluiden die niet in tekst of vorm gegoten kunnen worden. Het is zijn eerste ontdekking van taal. Als hij experimenteert met "mamamamama" glunder ik. "Zie je wel," zeg ik, "hij weet al goed wie ik ben!"
18-02-2011, 15:50 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 09-02-2011 |
| en ondertussen... |
A. groeit en bloeit. Vandaag precies één maand geleden zette hij voet aan land. Via mijn voeten dan, want hij zat veilig en knus weggestoken in mijn tri cotti. Een maand later en A. is:
- enkele centimeters groter en honderden grammen zwaarder. Zijn melkmenu is intussen aangevuld met groenten- en fruitpapjes die hij zich zeer goed laat smaken.
- enkele vaardigheden rijker. A. houdt zijn hoofd flink recht, valt niet meer plat op zijn neus als hij op zijn buik ligt maar duwt zich stevig af, meer zelfs: hij rolt van buik naar rug, maar nog niet terug. Hij stampt met zijn voeten, wipt met zijn poepje.
- tand één baant zich een weg door zijn tandvlees. Onderaan. Het kopje is reeds zichtbaar.
Hij lacht, giert, tatert, ontdekt, geniet. En wij genieten mee...
09-02-2011, 21:00 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 29-01-2011 |
| koorddansen |
De eerste weken was het hier koorddansen. Evenwicht zoeken en behouden. Vooral voor G., die erg moest wennen aan zijn nieuwe status als grote broer, en soms wel erg gekke toeren deed om aandacht te vragen. Vooral op momenten dat alle aandacht naar A. ging, omdat die een moeilijk moment had, of een propere pamper nodig had, of een flesje dronk. G. viel van zijn fiets, beet op zijn tong, zette het op een gillen, kroop op veel te hoge stoelen en ontvreemde koekjes uit de kast. Hij heeft de koord zelf weggezwierd. Hij weet nu dat er G. tijd is, en A. tijd, maar vooral veel broertjestijd. Hij helpt, speelt en animeert. Elke avond mag A. even mee in het bed van grote broer. G. gniffelt, pakt de hand van zijn kleine broer vast. Fluistert geheimpjes in zijn oor. A. kijkt rond, met grote ogen, en geniet van alle aandacht...
29-01-2011, 20:56 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 27-01-2011 |
| Welkom in uw gemeente! Deel 2. Hoe A. eindelijk ingeschreven raakte. |
Met de vertaling op zak teen ik opnieuw naar het gemeentehuis. Dit keer om klokslag 9u30. Ik stap de ruimte als eerste binnen en zoek meteen oogcontact met meneer. Hij knikt en wenkt me. Met opgeheven hoofd stap ik met een grote boog om het bureau van en met mevrouw van waar komt dat heen. Ik overhandig alle documenten en mag enkele dagen later alles komen ophalen.
A. is ingeschreven. Heeft zijn eerste pasje. Krijgt 25 euro als welkomstgeschenk. Nu kan hij ook ingeschreven worden in het ziekenfonds. En dan is het geloop hopelijk voorbij. A. ondergaat het heel gelaten. Maxi cosi in, uit, tri cotti in, uit... Steeds met de glimlach.
27-01-2011, 13:22 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 20-01-2011 |
| piloot |
G. wil piloot worden. Het vliegen was een geweldige ervaring. 4 nachtvluchten op korte tijd, en G. bleef telkens wakker tot we boven de wolken vlogen. Werd op de eerste vlucht even wakker, vroeg "zijn we nog steeds aan 't vliegen?" en legde zijn hoofd weer gerustgesteld op mijn schoot toen ik knikte. We vroegen op elke vlucht of we even tot in de cockpit mochten, of toch even een glimp van de piloot mochten opvangen. Maar dat kon blijkbaar niet. Ook al keek G. vol verwachting op naar de stewardess en toonde zijn allerliefste glimlach.
We hadden ter voorbereiding het boek "Op reis met het vliegtuig" gelezen. Elke stap in de lange reis doorgenomen. Hij pakt het boek nu nog regelmatig vast. Leest het voor aan broertje. En wijst mij op een fout: "Mama, wie zijn dat?" "Die met zijn pet is de piloot en die mevrouw is de stewardess." "Nee, mama. Dat is niet waar. De piloot is bruin! Piloten zijn bruin!" We vlogen 4 keer met Ethiopian Airlines. Het heeft zijn perceptie duidelijk beïnvloed.
Ik ben de verkeerstoren. G. is de piloot. Soms is zijn step het vliegtuig, soms zijn fiets. Ik gids hem naar de startbaan. Hij zegt "ready for take off", laat zijn motoren bulderen en racet door het huis. Of zijn vork verandert in een vliegtuig: een straaljager ("mama, ik wil volgende keer met de straaljager naar Ethiopië"), een cargovliegtuig, een dubbeldekker, een zweefvliegtuig. Allemaal brengen ze het eten naar de landingsbaan, zijn mond.
Nu wil hij naar China vliegen. Zouden we het overwegen, een brusje uit China?
20-01-2011, 10:05 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 12-01-2011 |
| Home sweet home... |
A. is veilig in zijn nieuwe nestje geland. Hij doet het fantastisch! Onderzoekt zijn nieuwe omgeving met een nieuwsgierige blik, is vrolijk, eet en drinkt goed, ... Grote broer G. is dol op zijn broertje. Hij leest voor, zingt, vertelt, stelt zich aan tot A. de slappe lach krijgt, helpt flesjes geven, houdt handjes vast tijdens het verschonen, ... Hij heeft het wel een beetje moeilijk zijn plekje te vinden in deze nieuwe gezinssituatie. De afgelopen dagen bleef hij nog thuis om zelf wat op adem te komen, bij te slapen. Met hangende pootjes ging hij terug naar school. Straks komt mama met kleine broer naar school. Met een cadeautje voor zijn vrienden.
12-01-2011, 09:30 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 29-12-2010 |
| kraamvogel |
De kerstman bracht me centen onder de kerstboom. Centen om een draagdoek te kopen. Ik trek naar de kraamvogel maar sta voor een gesloten deur. De dochter poetst, en is zo vriendelijk mijn smeekbedes te aanhoren. Ze belt haar moeder, die ons via de telefoon wegwijs maakt doorheen de verschillende systemen. Ik weet wat ik wil: een tri cotti. Toen we G. gingen halen heb ik er eentje gehuurd. Nu wil ik er eentje kopen. A. is kleiner, en zal nog meer gedragen worden. En dit is een gebruiksvriendelijk systeem. Moeder legt alles haarfijn uit aan dochter, via de telefoon. Dochter trekt en vouwt en puft en zweet. Ik probeer mijn hoofd door een toch wel erg smalle koker te wringen. Voel en weet dat er iets niet klopt, maar ben vergeten hoe het ook alweer moet. Ik neem de telefoon van haar over. Moeder legt alles aan mij uit. Veel te ingewikkeld, want het is zo vanzelfsprekend. In een handomdraai zit de tri cotti om me heen, met de zandpop om mee te oefenen erin. Op dit filmpje bekijk ik nog eens hoe het moet. Voor het jaar om is heb ik mijn eigen filmpje gemaakt. Zonder pop. Met A.
29-12-2010, 23:14 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 24-12-2010 |
| lijstjes |
Na de zoveelste stressdroom begin ik toch lijstjes te maken. In mijn droom had A. geen luier om bij de overdracht. En toen alles doornat was, bleek dat ik geen pampers bij had. Deze middag moest ik boodschappen doen. Naast de ingrediënten voor het kerstmenu toch ook twee pamperdozen ingeladen. Al één item dat geschrapt kan worden.
Het was toch nog spannend allemaal. Maar de erkenning is rond geraakt. We kunnen vertrekken. De vlucht werd geboekt. Nog zes keer slapen... Op de laatste dag van 2010 zullen we A. wegplukken uit zijn vertrouwde omgeving. Zal hij ons nog herkennen? Zijn schaap ligt nog steeds in ons bed...
Het huis begint weer baby uit te ademen. De speelruimte van G. wordt ingeperkt. Een box, verzorgingskussen, slabbetjes en andere baby-attributen kondigen stilaan de komst van A. aan.
Inpakken en wegwezen. Moederkloek is niet meer te houden....
24-12-2010, 21:39 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 18-12-2010 |
| grote broer maakt plannen |
Deze ochtend aan het ontbijt zegt G. "Mama, als jij A. ziet moet je altijd lachen." Hij vraagt of het nog lang duurt voor we A. kunnen thuisbrengen. Ik durf nog geen nieuwe aftelkalender maken. Maar G. maakt wel al plannen:
- Als A. vier tanden heeft ga ik hem rijst te eten geven.
- Ik zal zijn hand wel vasthouden op het vliegtuig, mama, als het vliegtuig snel gaat rijden.
- Ik ga 's morgens als het dag is A. wakker maken.
G. wil bij Sinterklaas gaan logeren. Hij vraagt zich af of diens bed wel groot genoeg is. Hm...
18-12-2010, 19:36 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 19-11-2010 |
| Alles in de wind... |
Ken je het liedje "Alles in de wind, alles in de wind, daar loopt een schipperskind..."? G. heeft er een eigen variatie op. Eentje die me naar adem doet snakken. Zo mooi.
"Alles in de wind, alles in de wind, daar loopt een Ethiopisch kind. Alles in de wind, alles in de wind, daar loopt een Ethiopisch kind. Kom hier, A., je bent mijn broertje, je bent mijn broertje, kom hier, A., je bent mijn broertje, ja ja!"
Maar je moet het hem horen zingen. Kippenvel.
19-11-2010, 21:58 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
| 11-11-2010 |
| verzamelen |
De kamer van A. is plots weer een tijdelijke opslagplaats. De koffers zijn van de zolder gehaald en staan klaar om gevuld te worden. Speelgoedjes voor A.. En boekjes. Niet te veel. En vooral: afwasbaar. We nemen zijn knuffelschaap mee. Voor tijdens onze bezoekjes. We laten het nog niet achter. Het zou in een kast belanden wegens onhygiënisch. Speelgoed om achter te laten. Kleding om achter te laten. Niet enkel voor A.. Wie dus nog graag iets wil meegeven voor "het goede doel" mag dit tot uiterlijk 20 november doen. Dan gaan de koffers dicht.
11-11-2010, 17:59 geschreven door Inge
|
|
|
Categorie:het leven zoals het is
|
|
|
|
|
|
