Misschien moet u eerst mijn vorig stukje, van gisteren, over "Het Belgisch Leger", eens opnieuw lezen.
Daarin heb ik enkele bedenkingen gemaakt over de, soms absurde, besparingen bij
Defensie omwille van chronisch geldgebrek. Er was geen geld meer voor een
nieuwe brandweerwagen, die nochtans broodnodig bleek toen onze dappere soldaten
een groot stuk natuurgebied in brand hadden geschoten. Er was ook geen geld voor
camerabewaking van de wapen- en munitiedepots waar Jürgen C zijn arsenaal was
komen ophalen. En dat waren maar enkele kleine voorbeeldjes.
Maar zie, wat stond onlangs te lezen op VRT NWS? Op vraag van onze minister
van Defensie, Ludivine Dedonder, heeft het leger een boodschappenlijstje
opgesteld, en blijkbaar staat er een hoop gesofisticeerd hightech gerief op de
verlanglijst.
Zoals: "Vergroten van de beoogde
kleine massa van 34 F-35's met extra multi-role platforms en trouwe wingmen
drones, zeer lange afstand raketten en kruisraketten." De eerder besliste aankoop
van 34 F-35 gevechtstoestellen is blijkbaar onvoldoende: er moeten er nog
bijkomen, en ze moeten zwaarder bewapend worden. Kostprijs per vliegtuig: 66
miljoen euro. Ik begrijp nu wel dat 34 stuks nogal weinig is, want als ze aan
hetzelfde tempo naar beneden donderen als de oude F-16's in het begin, dan
zitten we rap zonder. Maar iemand zal mij toch eens moeten uitleggen waarvoor
ons land een vloot gevechtsvliegtuigen nodig heeft.
En verder wordt ook gedacht aan: "Verticaal
opstijgende vliegtuigen, zoals de V-22 of een ander helikoptertype." Die
zouden nodig zijn voor onze "Special
Forces", omdat ze blijkbaar de bestaande, peperdure, NH-90 helikopters niet
meer kunnen gebruiken: die zijn "moeilijk
te onderhouden". (Wist men dat dan vooraf niet toen men die wou kopen?) Kostprijs
van dit nieuwe speeltje: om en bij 61 miljoen euro. Per stuk.
En uiteraard heeft ons leger ook een ultramodern "antiraketsysteem" nodig. Ons land huisvest immers de
hoofdkwartieren van zowel de NAVO als van de Europese Unie, en we hebben nu
niet eens de mogelijkheid om die strategische locaties goed te beschermen. Stel dat de Palestijnen één
van hun raketjes afschieten naar Brussel! Een mens weet maar nooit, hee...
En tenslotte: we moeten mee met de tijd, en dus moeten we ook "drones" hebben. "Ons land bestelde 4 MQ-9B of SkyGuardian drones. Die zouden worden
ingezet voor verkenningsopdrachten, in binnen- en buitenland. De vorige
regering bestelde de optie erbij om ze te bewapenen." Het idee is om die in
te zetten voor bombardementen. (Om wat waar te bombarderen?) Blijkbaar doen de Britten dat nu ook al.
Prijskaartje voor de vier stuks: 532 miljoen euro.
Daarnaast heeft defensie ook nog enkele andere aankopen op het
programma: twee nieuwe fregatten en enkele nieuwe mijnenvegers voor de Marine,
nieuwe pantservoertuigen voor de Landmacht. Alles bijeen spreken we over een
slordige 15 miljard euro.
Ik weet niet wat u hiervan denkt, maar voor mij is één ding alvast
duidelijk: hiermee is het budget helemaal opgesoupeerd, en voor een nieuwe
brandweerauto is er écht geen geld over.
Oh ja, misschien toch niet onbelangrijk: een leger heeft ook soldaten
nodig. En ook daarvan hebben wij er, naar het schijnt, véél te weinig. De oude
rotten gaan met pensioen. Of ze gaan met een arsenaal wapens op de loop. En de
jongeren hebben geen interesse. Maar als onze troepenmacht niet de capaciteit
van minstens 25.000 manschappen haalt, komen we in de problemen. Zegt onze
legertop.
Daarom zou men nu voor de aanwerving meer gaan mikken op jongeren met
een allochtone achtergrond. Ik neem aan dat men hierbij denkt aan die
werkloze hangjongeren, die uit frustratie wegens ontbrekende toekomstvooruitzichten af
en toe ergens keet gaan schoppen? Dat lijkt mij een schitterend idee. Alléén... blijkbaar
heeft men niets geleerd uit de pijnlijke ervaringen met de extreemrechts
geradicaliseerde Jürgen C. Denkt men er écht aan om nu ook de deur open te zetten
voor potentieel geradicaliseerde islamisten?
Sommige oudere lezers zullen zich misschien nog die stomme zwart-wit
slapstick filmpjes herinneren van de jaren 1920, met Buster Keaton of van "The
Keystone Cops". Of de hilarische Monty Python afleveringen. De jongeren
kennen vermoedelijk "Mister Bean"
wel, de doodernstige miskleun uit de jaren 1990.
Wat zich op 23 april in de stille Kempen heeft afgespeeld, met ons
Belgisch leger in de hoofdrol, was minstens even hilarisch. Zij het nét iets
minder voor de fauna en flora in de Noorder Kempen, en al helemaal niet voor de
omwonenden of de aanwezige toeristen.
Het verhaal speelde zich af in Brecht, een kleine gemeente in de buurt
van Hoogstraten. Ons Belgisch leger heeft daar blijkbaar een oefenterrein, en
daar worden regelmatig schietoefeningen gehouden.
(Vraag me niet wat het nut daarvan kan zijn, want de Belgische
soldaten worden nooit ingezet in een missie waarbij ze moeten kunnen schieten.
Afgezien van de para's en de luchtmacht komen ze zelfs het land nooit uit.)
Bij die oefeningen is er precies iets mis gegaan. Een vonkje uit een
vuurwapen misschien? Of een onachtzame soldaat die zijn brandende peuk op de
kurkdroge grond heeft gegooid? Niemand die het met zekerheid weet. Naar het
schijnt zouden er "fosforkogels"
gebruikt zijn: die zijn uiterst brandbaar, en mochten sowieso eigenlijk niet
gebruikt worden. Precies omwille van het mogelijke brandgevaar. Het resultaat
was in elk geval dat de heide in de fik gevlogen is, en dat er een gigantische
brand ontstaan is waardoor de wijde omgeving moest ontruimd worden: een camping
en een woonbuurt. 400 mensen moesten onverwijld hun huis achterlaten, in de
bange onzekerheid of ze hun woning bij hun terugkeer nog onbeschadigd zouden
terugvinden.
Jammer genoeg was er op het oefenterrein geen militaire brandweerwagen aanwezig. Het was nochtans écht niet de eerste keer dat de soldaten daar een
brandje gestookt hebben bij hun schietoefeningen. Maar het vuur kon de vorige
keren telkens onmiddellijk in de kiem gesmoord worden.
Dan zou een mens verwachten dat het vereiste materieel ook deze keer
voorhanden zou zijn, toch? Blijkbaar niet. Want bij dat soort schietoefeningen
met lichte wapens is er geen brandweerwagen meer voorzien, want die lichte
wapens produceren immers geen vonken: "Er werd
alleen geschoten met koperen kogels met een loden vulling. Daar zitten geen
brandbare elementen in." Zo beweerde althans de legerleiding. Dan zal het
toch die sigaret geweest zijn, zeker?
Veel verschil zou het wel niet gemaakt hebben, want "de" brandweerwagen van het leger is
kapot. Die staat al een hele tijd in panne. En helaas... de enige militairen die
het voertuig konden herstellen, zijn al vijf jaar met pensioen.
Zoiets kan toch alléén in een slapstick-filmpje? Of in een aflevering
van "FC De Kampioenen". Jammer genoeg
konden de buurtbewoners er niet om lachen.
Een klein vraagje, toch... Onze defensie heeft wél 15 miljard euro
beschikbaar om peperdure vliegtuigen te kopen, die hooguit een paar keer
werkelijk dienst zullen doen. Maar een nieuwe brandweerwagen van zo'n 280.000
euro kan er blijkbaar niet af? En een deftig systeem om de wapendepots te
beveiligen, daar was blijkbaar ook geen geld meer voor. Zoals soldaat J.C.
heeft bewezen.
Het gaat in ons Belgisch leger zoals in al onze overheidsdiensten: er
moet bespaard worden, maar men bespaart op de verkeerde dingen. Men bespaart op
kleinigheden, omdat dat gemakkelijk is. Men bespaart nooit op grote prestige
uitgaven, hoewel die meestal van erg twijfelachtig nut zijn. En de gevolgen van
die kleine besparingen laten zich soms pas veel later voelen, als men er het
minst op verdacht is.
Dat onze politici zich regelmatig, om niet te zeggen meestal, extreem
kinderachtig gedragen, dat weet ik al lang. Ik heb al enkele keren aangegeven
dat de meesten van hen niet eens het intellectueel niveau van een achtjarige lijken
te halen, en zich soms zelfs als kleuters gedragen. Ik heb daar trouwens al een
paar stukjes over geschreven. Onder andere op 05/02/2020 en op 20/05/2020.
Maar het recente optreden van de heer Joachim Coens, CD&V
voorzitter, was toch wel een dieptepunt.
De voorzitter, die zich geconfronteerd ziet met alsmaar slechtere
peilingen, voor zijn partij én voor hemzelf, dacht er goed aan te doen zich ook
eens te mengen in het "PFOS"-debat.
Al was het maar om te laten weten dat zijn partij er óók nog is, en dat er in
zijn partij óók over serieuze dingen nagedacht wordt. En wat had de heer Coens
te vertellen? Dat volgens hem de werken voor de Oosterzeel-verbinding opgeschort
moeten worden tot er volledige duidelijkheid is omtrent de gezondheidsrisico's door
de PFOS-verontreiniging.
Voor wie het verhaal niet van nabij gevolgd heeft, een korte
samenvatting. Bij de werkzaamheden voor de langverwachte Oosterweel-verbinding,
is ontdekt dat de uitgegraven grond grote hoeveelheden van het giftige en
niet-afbreekbare PFOS bevat. Die verontreiniging dateert niet van gisteren,
maar wél al van in de vorige eeuw, toen de nabijgelegen 3M-fabriek nog ongestoord PFOS mocht fabriceren en gebruiken. PFOS
was/is immers een bijzonder populaire stof omdat het vet- en vuilafstotend is.
Sinds 2002 is de productie en het gebruik van PFOS verboden, maar omdat het
spul niet op natuurlijke wijze kan afgebroken worden, blijft het voor eeuwig in
de grond zitten, en ook in het oppervlaktewater. Zo heeft het zich al zowat
overal kunnen verspreiden. Recente metingen tonen aan dat in de meeste van onze
oppervlaktewateren (beken en rivieren) de toegelaten concentratie aan PFOS ruim
overschreden wordt. En ook de bodemverontreiniging blijkt zich ondertussen al
lang niet meer te beperken tot de omgeving van de 3M-fabriek. Ook in West-Vlaanderen zijn plaatsen ontdekt waar de
bodem sterk vervuild is. En in de streek van Mechelen, enzovoort.
Het is dus in het verleden grondig fout gelopen, zó veel is wel
duidelijk. En dat er eens ernstig moet onderzocht worden hoe het zo ver is
kunnen komen, dat is ook duidelijk. Maar wat het stopzetten van de
Oosterweel-werken daar nu kan aan verhelpen, dat is voor mij een raadsel. Het
is niet door de grond daar niet verder uit te graven dat het risico verdwijnt;
het is ook niet door wél te graven dat het risico zou vergroten. In feite
hebben de Oosterweel-werken met de hele problematiek geen enkel uitstaans. De
enige link met het PFOS is dat het probleem toevallig bij die werken is
ontdekt. Hoe dan ook: de enige manier om de vervuilde bodem te saneren, is de
bovenste laag met PFOS af te graven. En dát is precies wat bij de
Oosterweel-werken gebeurt. Het lijkt me dus beter om daar zeker wél verder te
werken.
En dan is de vraag: "Waarom komt
voorzitter Coens nu toch met die suggestie op de proppen?"
Voor het antwoord moeten we zowat vier jaar terug in het verleden.
Want toen was het PFOS-probleem ook al gekend. Althans binnenskamers: de
afvalstoffenmaatschappij OVAM heeft het toen al gesignaleerd aan de bouwheer
voor de Oosterweel-werken. Maar een communicatie naar het grote publiek is er op
dat moment niet geweest. Omdat de toenmalige Vlaamse minister van Leefmilieu
dat niet opportuun achtte. En die Vlaamse minister, dat was Joke Schauvliege
van de CD&V. Net zoals alle Vlaamse ministers van Leefmilieu vóór haar ook
al uit de CD&V kwamen, en de problemen met het giftige PFOS eigenlijk ook al
bij die ministers gekend waren. Al van vóór het jaar 2002.
En dáár knelt het schoentje voor voorzitter Coens: als alles boven
gespit wordt wat in de voorbije twintig jaar is misgelopen rond de PFOS-vervuiling,
dan komt men telkens uit op een CD&V minister. Diegene die de bal laatst
aan het rollen heeft gebracht (en allicht niet helemaal zonder bijbedoelingen), is Zuhal Demir, huidig minister van Leefmilieu,
en vooraanstaand N-VA lid. Voorzitter Coens is dus zwaar geschoffeerd door de
démarche van mevrouw Demir, want al het drek riskeert op zijn partij terecht te
komen. En dus heeft de heer Coens, zoals elke kleuter zou doen, besloten zich
te wreken en het "die ander" betaald
te zetten. Die "ander", dat is dan de N-VA van Bart De Wever. En het moet nu
lukken dat het Oosterweel-dossier een pluim is die Bart De wever heel graag op
zijn hoed steekt, want het dossier is jarenlang geblokkeerd geweest tot Bart
het in beweging heeft getrokken. En Oosterweel past ook perfect in de mooie
plannen van vorig Vlaams minister van Mobiliteit, Ben Weyts... ook al van de
N-VA. Als Joachim Coens er nu zou in slagen de Oosterweel-werken te doen stil
leggen, zogezegd omwille van de gezondheidsrisico's, dan zou hij daarmee én Ben
Weyts én Bart De Wever stokken in de wielen kunnen steken, en zouden zij die
mooie verwezenlijking van hun palmares moeten schrappen.
"Als jij mij pijn doet, dan doe ik jou ook pijn. Nè!"
"De kernuitstap veegt tien jaar
klimaatbeleid in één klap weg!"
Nee, dat is géén gefrustreerde uitspraak van een nucleaire lobbyist,
het is de conclusie van een ernstige en gefundeerde studie van het Planbureau.
Het gaat dan vooral over onze CO2-uitstoot: kerncentrales stoten zo goed als
géén CO2 uit, en als die door iets anders (gascentrales, dus) moeten vervangen
worden, dan verhoogt onze CO2-uitstoot drastisch. Ik heb dat eerder al eens
aangehaald (zie mijn blog van 20/11/2020), en het Planbureau heeft dat nu zwart
op wit bevestigd.
De huidige Groene minister van Energie, Tinne Van der Straeten, ontkent dat. Uiteraard. Ze beweert dat het
beleid van de huidige regering het probleem van de hogere CO2-uitstoot al heeft
opgelost. Maar het beleid van de huidige regering, dat houdt precies in dat het
verlies van energieproductie door de kerncentrales zal opgevangen worden door
windmolens... en gascentrales. Waarbij de minister vergeet dat blijkbaar niemand
een stel windmolens in zijn achtertuin wil hebben, en dat aanvragen voor nieuwe
windmolenparken op het vasteland steevast door de "getroffen" gemeentes afgewezen worden. Los daarvan: windmolens zijn
voorlopig nog altijd niet rendabel, en gascentrales al helemaal niet. Die
moeten dus gesubsidieerd worden. En aangezien we de toegelaten normen voor CO2
na de sluiting van de kerncentrales ferm zullen overschrijden, zullen we ofwel
boetes moeten betalen, ofwel "emissierechten"
moeten kopen. (Dat komt erop neer dat landen die minder CO2 produceren dan
toegelaten, een deel van ons "overschot"
willen overnemen. Tegen betaling uiteraard.)
Hoe je het ook draait of keert: er zal véél geld nodig zijn om de
effecten van de kernuitstap te compenseren. En aangezien het uitgesloten is dat
de belastingen zouden verhogen (afgezien dan van enkele "uitzonderingen", zoals een CO2-taks of BTW stijgingen of accijnzen
op brandstof), zal dat geld van onze energie-factuur moeten komen. De dure eden
die eerder gezworen werden (dat de kernuitstap géén negatieve impact zou hebben
op onze energierekening), zijn ondertussen al weer al lang vergeten. Zoals alle
beloftes en voornemens, eigenlijk.
Maar onze overheden zijn erg creatief in het bedenken van verdoken
trucjes om ons tóch meer te doen betalen. Ze zijn ook bijzonder laf, eigenlijk,
want ze laten de energieregulatoren (VREG, CREG) de kastanjes uit het vuur
halen. De energieregulatoren die als taak hadden om de consument te beschermen
tegen de almacht van de energieleveranciers, zijn verworden tot bedenkers van
allerlei foefjes om ons méér te doen betalen. Ik vermoed trouwens dat je een
pokerkampioen moet zijn om lid te worden van de VREG, want ze verkondigen keer
op keer met een bewonderenswaardige pokerface dat hun maatregelen goed zijn
voor ons, en dat we er bij zullen winnen.
Hun eerste verzinsel was de "digitale
meter": die zou ons helpen om energie te besparen, en dus om onze factuur
te verlagen. En voor mensen met zonnepanelen zou die meter bij een redelijke "zelfconsumptie" al een winst opleveren.
Ondertussen weten we al dat dit een fabeltje is, en dat iemand met zonnepanelen
nooit beter af zal zijn door die
digitale meter. Tenzij je een (peperdure) thuisbatterij zou installeren.
Spijtig genoeg (...) heeft de Vlaamse regering bedongen dat mensen met
zonnepanelen tot vijf jaar uitstel kunnen krijgen voor die digitale meter.
Zodat maar één op de vier gezinnen met zonnepanelen de pineut geweest is. Dat
is uiteraard véél te weinig om de beoogde meerinkomsten te vergaren. Vandaar
een volgend trucje: de verlaagde distributiekosten voor exclusief nachtverbruik
worden afgeschaft. De kost voor de elektriciteit die je 's nachts verbruikt, op
een aparte teller, zal dus drastisch verhogen. Dat is vooral erg pijnlijk voor
mensen die elektrisch verwarmen, via accumulatieverwarming: de rekening voor de
verwarming zal minstens met de helft stijgen.
Maar ook dat zal nog niet volstaan, want de mensen met
accumulatieverwarming, dat is een minderheid. Dat zijn de naïevelingen die rond
de jaren negentig een huis gebouwd hebben, en toen meegegaan zijn in de
aanmoedigingen om te verwarmen met "propere",
en goedkope, elektriciteit. En dus moest de VREG/CREG nog iets méér
creativiteit aan de dag leggen. Dat is het principe van het "capaciteitstarief" geworden. Dat zit zó
ingewikkeld in mekaar, dat geen mens het nog kan volgen of achteraf zou kunnen controleren.
Dus dat is werkelijk de allermooiste vondst tot nu toe. Het komt erop neer dat
Fluvius per kwartier zal registreren hoe zwaar je het net belast (hetzij door
te verbruiken, hetzij door te produceren), en dan wordt voor elke maand het
kwartier met het hoogste verbruik bijgehouden. Van die "piek-verbruiken" wordt dan over 12 maanden het gemiddelde gemaakt,
en dat is je gemiddelde piekverbruik: "Het capaciteitstarief wordt aangerekend
op basis van de 'gemiddelde maandpiek' (kW). Deze gemiddelde maandpiek wordt
maandelijks berekend als het gemiddelde van uw 12 laatste 'maandpieken'. De
maandpiek is het hoogste kwartiervermogen (ofwel 'piekvermogen') dat u in een
maand hebt gebruikt."
En dát zal je distributietarief en netwerkkosten bepalen. Het maakt
dus niet uit hoeveel je over een hele maand verbruikt hebt, wat telt is wat je
hoogste verbruik geweest is. Stel dat je de hele dag werkt, en 's avonds na het
werk de wasmachine op zet en de droogkast, en tegelijk ook je eten kookt en
daarna de vaatwasser moet laten draaien, dan ben je zwaar de klos. Ook al heb
je voor de rest van de dag niets verbruikt. Of stel dat je zonnepanelen hebt,
en de zon schittert een hele dag aan de hemel, terwijl je op het werk bent en
dus geen verbruik hebt thuis: ook dan zal dit je duur te staan komen, want je
zal een heel hoge belasting gehad hebben door de zonne-energie, en dus een heel
hoog "piekverbruik".
Fluvius heeft hierbij trouwens nog een extraatje ingebouwd voor de
mensen die het niet breed hebben. En ook voor mensen met zonnepanelen en een
terugdraaiende teller. Mensen dus die héél erg zuinig proberen te zijn met hun
elektriciteitsverbruik, of mensen die door hun zonnepanelen netto een
nul-verbruik hebben. Fluvius gaat namelijk voor het bepalen van het capaciteitstarief
uit van een "fictief" minimum
piek-verbruik van 2,5 kW, zélfs al zou je dat in realiteit nooit bereikt
hebben.
Het grappige is dat de heren en dames van de VREG ook nu weer met een
onbewogen pokerface vertellen dat we dankzij dat "capaciteitstarief" minder zullen betalen als we verstandig elektriciteit
verbruiken: "Volgens onze voorlopige
simulaties zal ruim 60% van de gezinnen zijn distributienettarieven in 2022
zien dalen of met maximaal 10% zien toenemen ten opzichte van 2020." En ook
nu weer wéét iedereen al dat dit een leugen is, net zoals bij de digitale
meter.
De bedoeling van dit alles is, volgens de energieregulatoren, ons
ertoe aan te zetten ons verbruik meer te spreiden over een hele dag. (Alsof dat
voor iedereen zomaar zou kunnen.) Want ons elektriciteitsnet wordt nu al erg/te
zwaar belast. En dan lees ik tegelijk dat Brussel vanaf 2035 alléén nog
elektrische auto's zal toelaten. Op initiatief van, wat had u gedacht, de
Groene bestuursleden in het Brussels Gewest. Als de andere steden volgen, dan
zullen we vanaf 2035 allemaal elektrisch rijden. (Met elektriciteit van
vervuilende gascentrales... maar dat is een detail.) Wat zal betekenen dat we ons
elektriciteitsnet nog véél zwaarder zullen belasten. Waar is dan de beoogde
minder zware belasting van ons net naartoe?
Het betekent trouwens ook dat we met z'n allen een heel hoog
piekverbruik zullen hebben op het moment dat we de batterij van onze auto
moeten opladen. Waardoor ons "capaciteitstarief"
de hoogte zal in schieten.
Om een lang verhaal kort te maken: de Groene fixatie op de kernuitstap
en op de elektrische auto's, zal gigantisch veel geld kosten, en wij zullen dat
betalen. Met dank overigens aan de creatieve ideeën van de energieregulatoren.
Ik vrees dat we voortaan allemaal
lelijk zullen verschieten als we onze elektriciteitsafrekening zullen
ontvangen.
Nu Corona geen "hot topic" meer is, komen de aloude
thema's weer opduiken. Zoals de discussie over een hoofddoekenverbod.
Diegenen die al iets ouder zijn, zullen zich wellicht ook nog wel de
tijden herinneren toen zowat iedereen bij ons met een hoofddeksel rondliep op
straat: een pet, een hoed, een muts, een sjaal. Tegen de kou, of omdat het "deftig" stond, of omdat het mode was, of
gewoon voor de schoonheid. Maar de beleefdheid eiste wel dat men zijn/haar
hoofddeksel telkens zou afzetten als men met iemand anders in gesprek ging, of
als men ergens binnen kwam. In de klas, op het werk, bij een ontmoeting: altijd
werd het hoofddeksel afgenomen. Dat was een vorm van elementaire beleefdheid.
Toen, en in mijn opinie nog altijd. Hoe zou u het trouwens vinden als de man
die u in het gemeentehuis aan het loket te woord staat, een pet zou op hebben?
En eigenlijk geldt dat evengoed voor de hoofddoek: los van religieuze
bedenkingen of de discussie omtrent de noodzakelijke "neutraliteit" in een openbare functie of in een publiek gebouw.
Gewoon uit elementaire beleefdheid moet de hoofddoek afgenomen worden als men
andere mensen te woord staat, of samen in een publieke ruimte zit. Op straat
kan die gedragen worden, net als een pet of een hoed of wat dan ook, maar binnen
in een publiek gebouw en als men andere mensen moet ontmoeten, dan moet die
hoofddoek af. Punt.
Maar de voorvechters van het recht voor moslima's om een hoofddoek te
dragen, in de klas, op het kantoor, aan het loket, die blijven aandringen.
Waarbij ik me dan toch af vraag waarom diezelfde voorvechters niet harder strijden
voor de rechten van moslimvrouwen in het algemeen en tegen de achteruitstelling
van, of het geweld tegen, moslimmeisjes en -vrouwen thuis? Erg consequent zijn
ze in elk geval niet.
De recente aanleiding voor de hernieuwde discussie was onder andere de
niet-aanwerving bij de MIVB van een moslima met hoofddoek, en ook de
aanstelling tot regeringscommissaris van een dame met hoofddoek. De politiek is
daar, zoals altijd, totaal over verdeeld. De linkse, politiek-correcte,
partijen vinden dat de MIVB zich bezondigd heeft aan discriminatie en dat die
aanstelling sowieso moet kunnen; de rechtse, "conservatieve", partijen vinden dat die hoofddoek niet mag, wegens
het "neutraliteitsbeginsel". Een
zinloos dispuut volgens mij: een hoofddoek mag sowieso niet in die omstandigheden.
Net zo min als een pet of een muts.
Uiteraard komt er vanuit de meest vinnige moslim-hoek zware kritiek op
een mogelijk hoofddoekenverbod. De redenering is voorspelbaar. Ons land moet
zich aanpassen aan de zeden en religieuze opvattingen van de "nieuwe" inwoners, want "diversiteit" is belangrijk, en nodig om
vooruitgang te kunnen boeken: "Een land
dat uitsluit, kan nooit evolueren."
De redenering is dat wij, als modern en progressief land, de "gastvrijheid" zouden moeten betonen om
onze gasten toe te laten hier te leven volgens hun eigen tradities en
gewoontes, en ook met hun eigen kledingvoorschriften. Maar dat is een mes dat
aan twee kanten snijdt, toch? Je zou ook kunnen verwachten dat mensen die naar
hier komen, die hier "te gast zijn",
voor kortere of voor langere tijd, zich aan onze zeden en gewoonten zouden
aanpassen. Als ik bij iemand op bezoek ga, dan moet ik me toch ook aan zijn/haar
huisregels aanpassen? En als ik naar een Moslimland ga, in de Arabische wereld,
mag ik me dan kleden volgens mijn eigen Westerse kledingvoorschriften? Niet
echt, hee... Als westerling moeten wij ons heel strikt houden aan de erg "preutse" kledingvoorschriften die
bijvoorbeeld in Saudi-Arabië gelden. En het is niet zo dat een vrouw ginder alléén
maar minder kans heeft op een job als ze bijvoorbeeld een "te korte" rok zou dragen, of een T-shirt die haar schouders bloot
laat. In bijvoorbeeld Saudi-Arabië zijn ze nog véél strenger: de consequenties
van "ongewenste" kledij zijn mogelijks
zware boetes, of zelfs gevangenisstraf. Zélfs in het erg "tolerante" Dubai geldt als algemene regel dat de schouders en de
knieën moeten bedekt zijn in openbare gebouwen.
Dus nee, ik vind niet dat de moslim-activisten écht het recht hebben om
te eisen dat vrouwen die hoofddoek of die chador zouden mogen dragen bij het
uitoefenen van hun werk, in een publieke functie, als ze daarbij andere mensen
moeten ontmoeten. En al helemaal niet als ze onze (Westerse) regering moeten
vertegenwoordigen.
De meter van mijn terugdraaiende teller stond begin juni al terug op
dezelfde stand als bij de meteropname midden september vorig jaar. En de zomer
moest dan nog beginnen. Tegen de volgende opname zal mijn teller vermoedelijk
opnieuw méér dan 2000 kWh lager staan dan een jaar eerder. Wat van mij een "netto-producent" maakt: ik lever veel
meer elektriciteit aan het net dan ik verbruik.
Maar in tegenstelling met andere energieproducenten, zoals Engie of
Luminus en al die andere, word ik niet betaald voor de elektriciteit die ik
aan het net lever. Ik moet er zélf voor betalen. Omdat ik het net "belast". Ook de banken hebben dat
schitterende idee al ontdekt: er zijn banken bij wie je zélf intrest moet
betalen op het geld dat je bij hen deponeert. Ik vermoed dat de tijd niet zo
heel ver af is dat mensen die hun eigen put- of regenwater oppompen, daar óók
zullen moeten voor betalen. Omdat ze het grondwaterpeil doen zakken, of zoiets.
Het is een vreemde wereld waarin wij leven.
Maar ik mag al bij al natuurlijk niet klagen. Ik heb tenminste nog een
terugdraaiende teller, en daarmee heb ik het grote voordeel dat het niet
uitmaakt wanneer ik elektriciteit verbruik. Wij hoeven niet te wachten tot de
zon schijnt om te koken of om de vaatwasser te laten draaien, of om de kleren
te wassen en te drogen. Het komt ook goed als we dat 's avonds doen, of als het
regent, want de opgewekte energie van de zonnige dagen compenseert dat wel.
Niet zo bij iemand met een nieuwe digitale meter. Als die de energie van zijn zonnepanelen
niet verbruikt op het moment dat die panelen produceren, dan is hij dat kwijt.
Onherroepelijk. En zelfs als hij méér produceert dan verbruikt, dan nog moet
die betalen voor alle elektriciteit die hij van het net haalt, ongeacht hoeveel
hij er zelf aan geleverd heeft. Het is een vreemde wereld waarin wij leven.
En nee, ik mag niet klagen, want ik heb het nog niet moeten meemaken
dat mijn zonne-energieproductie uitgevallen is omdat het elektriciteitsnet "oververzadigd" was. Er zijn heel veel
goeie grappen te vertellen over de zonnepanelen, maar dit vind ik toch één van
de betere. Het blijkt namelijk zo te zijn dat het elektriciteitsnetwerk van
Fluvius niet opgewassen is tegen de massale energieproductie van zonnepanelen
op een zomerse dag. En dan valt je installatie gewoon uit omdat de
geproduceerde stroom nergens heen kan. Je dure installatie produceert dan niets
meer, ondanks de stralende zon. En wat je nodig hebt aan elektriciteit moet je
dus van het net halen. En er uiteraard voor betalen. Het probleem is gekend,
maar bij Fluvius ontbreekt de wil om dat te verhelpen door het openbaar
elektriciteitsnet te versterken.
De "grap" is dus deze, dat
men met alle mogelijke argumenten de mensen ertoe wil aanzetten om zonnepanelen
te installeren. Want "goed voor het
milieu" en "goed voor de portemonnee".
Maar het publiek net is daar totaal niet op voorzien. Het voorspelbare gevolg
is dus dat meer en meer mensen geconfronteerd zullen worden met een installatie
die uitvalt, zodat zowel de winst voor het milieu als die voor hun portemonnee
zal verdwijnen. Als we bovendien massaal elektrisch gaan rijden, zoals onze
overheid zou willen, dan wordt het net nóg zwaarder belast. Véél zwaarder. Waardoor de problemen
met ons elektriciteitsnet nog véél erger zullen worden.
Om maar te zeggen: "Bezint eer
gij begint" is een spreekwoord dat al lang vergeten is. Men neemt allerlei
maatregelen of men stimuleert allerlei initiatieven, maar men denkt niet verder
door over de mogelijke consequenties. Daar bestaat een woord voor: "kortzichtigheid".
En dát is vermoedelijk één van de meest kwalijke eigenschappen van
onze beleidsmakers: ze zijn ongelofelijk kortzichtig. In alles. Het kernidee is
heel dikwijls: "Weet je wat? De baten en
de winsten zijn voor nu, en we
kunnen er nu van profiteren. De
problemen zijn voor later. Voor iemand anders."
Dat
ik een boontje heb voor Zuhal Demir,
Vlaams minister van Justitie en
Handhaving, Omgeving, Energie en Toerisme (bevoegdvoor het beleidsdomein
Omgeving, met uitzondering van de beleidsvelden Dierenwelzijn, Onroerend
Erfgoed en Wonen; het beleidsveld Toerisme; het beleidsveld
Bestuursrechtspraak; de justitiehuizen en het elektronisch toezicht), wil
ik niet ontkennen. Ik zou het ook niet kunnen ontkennen, na mijn enthousiaste
reactie op haar geniale vondst van het woord "planepoolen". (Zie mijn blog van 5 december 2019.)
Haar
aanpak na het "zonnepanelen débacle"
van de vorige regering, en dan in het bijzonder van Bart Somers, heeft mijn
sympathie voor haar alléén maar versterkt. Nadat het Grondwettelijk Hof de
regeling die de vorige regering voor de digitale tellers had uitgewerkt, had
afgeschoten, heeft mevrouw Demir tenminste haar best gedaan om de pijn een
beetje te verzachten. Door het toekennen van een compensatie-premie, en door de
energie-regulatoren ertoe te verplichten de dubbele aanrekening van de
distributie-tarieven terug te betalen aan de gedupeerden. Het is misschien een
pleister op een houten been, maar het is toch iets.
Nee,
mevrouw Demir is niet iemand die de zaken lang op hun beloop laat en de dingen
rustig eventjes zit aan te kijken; ze is eerder voor de "actie". In zoverre zelfs dat sommigen haar "nogal voortvarend" noemen. Het is in elk geval een dame naar mijn hart:
ze heeft temperament, ze laat zich niet afschrikken, ze laat zich niet
intimideren door de machtige lobby's, en ze zegt waar het op staat. Zo heeft ze
ook al meerdere keren haar ongezouten opinie laten horen over de Turkse
president Erdohan, wat haar (ook al
wegens haar Koerdische afkomst) een verdienstelijke plaats heeft opgeleverd op
de zwarte lijst van de Turkse inlichtingendiensten.
Dit
gezegd zijnde: ik heb wel medelijden met haar man! Als ze thuis even furieus en
temperamentvol tekeer gaat als in de politiek, dan zal haar echtgenoot héél
goed moeten kunnen incasseren...
Maar
mevrouw Demir is net iets minder geliefd bij haar collega's in de Vlaamse
regering en in het Vlaams parlement. Daar noemen ze haar "eigengereid" en "niet
collegiaal".
Wat
heeft ze dan uitgespookt om iedereen boos te maken? Ze heeft het aangedurfd te
suggereren dat het een goed idee zou zijn als een parlementaire onderzoekscommissie eens
grondig zou uitzoeken wat er fout gelopen is rond de 3M-vestiging in de buurt van Zwijndrecht. In het niet zo verre verleden
(tot 2002) werd daar "PFOS" (of "perfluoroctaansulfonaat") geproduceerd,
een goedje dat heel populair was als water- en vetafstotend middel. Maar dat ook
bijzonder giftig is, en mogelijk kankerverwekkend. Het grootste probleem met
het product is dat het niet afbreekbaar is, en dus voor "eeuwig" in de bodem blijft ophopen. Bij de graafwerken voor de "Oosterweelverbinding" is nu gebleken dat
de bodem rond de fabriek inderdaad ontzettend vervuild is met PFOS, zó erg dat het gevaarlijk wordt
voor de omwonenden. Het grondwater is er vermoedelijk erg verontreinigd, en
dus ook alles wat daar ter plaatse gekweekt en geteeld wordt: de groenten uit
de tuin, de eieren van de kippen, de melk van de koeien.
Dat
de hele zaak eens grondig uitgespit wordt, lijkt me dus méér dan nuttig. Al was
het maar om te weten hoe erg het precies is, hoe lang dit al gaande was, wie er
verantwoordelijk is, enzovoort. Bij de firma zelf doen ze ondertussen alsof hun
neus bloedt, en ze weigeren elke vorm van verantwoordelijkheid te erkennen.
Iets wat ze niet meer zouden kunnen volhouden tegenover een onderzoekscommissie.
Wie
zou er dan iets tegen zo'n onderzoek kunnen hebben?
De
rest van de Vlaamse regering, blijkbaar. Want in de schoot van die regering was
eerder afgesproken dat de hele zaak zou bekeken worden door een "opdrachthouder". U en ik weten wel wat
dit betekent: veel gepalaver om alles op de lange baan te schuiven; de hele
zaak zou in de koelkast kunnen gestopt worden tot de heisa over is. Minister
Demir wist dat ook, en zij was niet van plan om dit probleem te laten begraven
in een praatbarak. Zuhal Demir gelooft blijkbaar niet zo erg in de stelling "Eerst blabla en dan boemboem."
Maar
waarom reageren de andere regeringsleden dan zo heftig? Omdat zo'n
onderzoekscommissie weleens een paar stinkende potjes zou kunnen open maken. En
die stank zou dan op enkele collega's van de minister kunnen afgeven. Op haar
voorgangers, bijvoorbeeld: de vorige ministers van "Omgeving". Want het probleem is eigenlijk al twintig jaar gekend,
maar werd systematisch genegeerd. Die "voorgangers",
dat zijn altijd CD&V excellenties geweest, en de CD&V kan de negatieve
publiciteit op dit moment écht niet gebruiken, want ze scoren al zo slecht in
de peilingen. Of op de vorige en huidige burgemeester van Zwijndrecht. Beiden
zijn lid van Groen, dé partij bij uitstek als het gaat over ons milieu. Alléén
hebben de burgemeesters altijd héél braaf gezwegen, want de firma 3M was héél royaal in het spijzen van de
gemeentekas, en dat wilden de burgemeesters graag zó houden.
Foei,
minister Demir: het idee van een onderzoekscommissie is inderdaad héél erg
oncollegiaal !
Het
moge duidelijk zijn: Zuhal Demir is
in de fout gegaan, niet die ministers die jarenlang hebben laten betijen...
Het "Vlaams Agentschap Zorg en
Gezondheid", onder de bevoegdheid van minister Wouter Beke, heeft de
resultaten gepubliceerd van haar nieuwste onderzoek naar het "preventief gezondheidsbeleid" in de
Vlaamse scholen. De conclusies, en aanbevelingen, waren voor het overgrote deel
compleet voorspelbaar. Al zit er ook een heel verrassende aanbeveling tussen.
Waar de minister zélf het trouwens niet mee eens is.
Die meest verrassende, en ietwat controversiële, aanbeveling, is deze
dat de scholen minder aandacht moeten/mogen besteden aan drugspreventie. Nu
wordt in bijna alle scholen minstens één les besteed aan het informeren over
illegale drugs (genre cannabis, XTC, cocaïne): "Over welke drugs spreken we, wat zijn de gevaren en de risico's, wat
zijn de mogelijke gevolgen op korte en lange termijn?" Het Agentschap Zorg en Gezondheid vindt het
beter om daar niet over te spreken,
om daar niet al te veel aandacht aan te besteden. Want, zo is de redenering: "Misschien wek je op die manier wel de nieuwsgierigheid
van de jongeren en zet je hen ertoe aan om die verboden vrucht toch ook eens te
proberen?"
Dikke flauwekul, natuurlijk. Hoe naïef moet je wel niet zijn om te
geloven dat de hedendaagse jongeren buiten de school geen informatie zouden vinden
over drugs en hoe/waar die te verkrijgen zijn? Denken die onderzoekers heus dat
de kinderen pas in die ene les op school iets over drugs te horen krijgen? In
wat voor wereld leven die mannen en vrouwen? Uiteraard weten de kinderen goed
genoeg wat er allemaal te vinden is, en als ze nieuwsgierig worden om dat toch ook
eens te proberen, dan zal dat niet door die ene les op school zijn. Wat ze op
straat evenwel niet leren, dat is de negatieve kant van de zaak: de verslaving
waar je aan ten onder kan gaan, de problemen die je later zal ondervinden om
maatschappelijk nog goed te functioneren, de kostprijs en de ellende om het te
kunnen blijven betalen, de afhankelijkheid van de drugs en van je leveranciers.
Het plaatje dat op straat van het druggebruik geschetst wordt, is gegarandeerd
véél rooskleuriger dan de werkelijkheid. En dan is de school de ideale
gelegenheid om dat beeld te corrigeren en om de andere kant van de medaille te
tonen. Ik snap dus niet waarom dát zou moeten verdwijnen. (Voor die ene keer
ben ik het dus met minister Beke helemaal eens.)
Het absurde aan deze boodschap van het Agentschap Zorg, is dan nog dat ze anderzijds wél vinden dat er nog méér
moet ingezet worden op "rook-preventie":
de kinderen kunnen niet vroeg genoeg gewaarschuwd worden tegen de kwalijke
gevolgen van het roken. En dus moet ook de hele schoolomgeving rookvrij worden.
De kinderen mogen hieraan meehelpen door bordjes op te hangen om het roken te
verbieden, en door bijvoorbeeld tekeningen en schilderijtjes te maken met een
anti-rook boodschap. Maar wacht even... Als je de kinderen zó intens confronteert
met en informeert over het fenomeen "roken",
gaan ze dan niet nieuwsgierig worden? Ga je hen er dan niet toe aanzetten om
toch zélf eens een sigaretje te proberen? Om eens te weten waar al die heisa om
draait. Ja toch? Als dat geldt voor de drugspreventie, geldt dat dan niet
evengoed voor de sigaret-preventie?
Of oordeelt het Agentschap Zorg
misschien dat de problemen met het roken véél erger zijn dan die met drugs?
Compleet voorspelbaar was dan weer een andere aanbeveling: "Het mentaal welbevinden is prioritair."
Ik wist het gewoon...
De school, en bij uitbreiding de leerkrachten, moeten
vooral begaan zijn met het "welbevinden"
van de leerlingen. Die moeten zich vooral goed voelen op school. Er mag dus niet al te veel van de kinderen geëist worden, het mag allemaal niet te
moeilijk en te lastig zijn. En ze mogen vooral niet gestraft worden: je moet er
mee "in dialoog gaan".
Ze zullen misschien dom en onwetend uit hun schoolcarrière stappen, onze jongeren. En
zonder enige discipline, of inzicht in de mogelijke consequenties van hun daden. (En dan zullen we allemaal weer verwonderd reageren als het nog een keer zwaar fout loopt met die jonge gasten...)
Maar ze zullen zich "goed" voelen. En
ze zullen ook heel gezond zijn, want de scholen plaatsen geen
frisdrankautomaten meer en serveren 's middags een evenwichtige maaltijd.
Kwestie van de juiste prioriteiten te leggen, zeker?
Herinnert u zich nog mijn gefoeter omdat ook de Olympische sporters en
de "Rode Duivels" voorrang gekregen
hadden in de vaccinatiecampagne? Waar ik me toen vooral aan geërgerd heb, was
de "vanzelfsprekendheid" waarmee dat
algemeen, zéker in de media en in de politiek, geaccepteerd werd. In schril
contrast met de "oprechte
verontwaardiging" over mevrouw de burgemeester die zichzelf, en haar
familie en medewerkers, voorrang had gegeven. Ik begrijp nog altijd niet waarom
het ene algemeen aanvaard wordt, en het andere zwaar veroordeeld.
De argumentatie is natuurlijk dat die Rode Duivels ons land moeten vertegenwoordigen, en onze nationale
eer en trots moeten hoog houden. En dat moeten ze kunnen doen in de meest
optimale omstandigheden. En dus moeten ze voorrang krijgen en tijdig, vóór de
start van het Europees Kampioenschap, ingeënt worden. Zodat ze veilig kunnen
knuffelen als ze een doelpunt scoren en zich niet te veel hoofdbrekens moeten
maken over corona-toestanden als ze een klein feestje willen bouwen.
Ach zo...
En wat blijkt nu? Als dank voor die voorrangsregeling hebben een groot
aantal Rode Duivels "Nee" gezegd
tegen het spuitje. Kan iemand dat nog uitgelegd krijgen? Ze genieten het
privilege om zonder enig bezwaar te mogen voorkruipen, en dan zeggen ze: "Nee, niet voor mij." Zou je die gasten
niet door het sleutelgat trekken? Wat denken die wel? Wat permitteren die zich
wel? En hoe zou dat over komen bij de vele jonge mensen die hun vaccin nog
moeten krijgen en er nogal weifelend tegenover staan? Die zullen maar wat graag
naar hun "rolmodel" verwijzen, en ook "Nee" zeggen.
Ook dit is zonder veel heisa gepasseerd: géén verontwaardiging, géén
wijzende vinger. Onze "kritische"
media hebben er zich toe beperkt het woordje uitleg te noteren dat onze
nationale bondscoach wenste te verkondigen. Ik heb een poging gedaan om die
uitleg te lezen, en ik moet eerlijk toegeven dat ik er geen touw kon aan
vastknopen. En ik was niet de enige, want ook voetbalcommentator Peter Vandenbempt
vond het "een warrige uitleg". Het
komt er, denk ik, op neer dat die voetbaljongens "topsporters" zijn en allemaal een heel individuele medische
benadering nodig hebben. En dat ze voor het Europees Kampioenschap allemaal in
topconditie moeten zijn. En dan? Wat heeft dat ermee te maken?
De waarheid is dat het gaat om een bende rotverwende kleuters die
gewoon zijn om altijd en in alles hun zin te krijgen. En die bovendien schandalig
veel geld verdienen, en in de watten gelegd worden op een manier die niet meer
verantwoord is. Heeft u hun "basiskamp"
in Tubeke al eens bekeken? Elk van die voetballers heeft er een eigen,
gepersonaliseerde, kamer, met alles erop en eraan. Luxe die je zelfs in een vijfsterren
hotel niet vindt. En het hele complex is voorzien van fitness-zalen en
massage-ruimtes en zwembaden en een toprestaurant enzovoort enzoverder. Schaamteloze,
decadente luxe! En dát in tijden waarin zó veel mensen het zo moeilijk hebben.
Maar ja: zij worden de nieuwe "helden"
van het vaderland. (De vorige "helden",
die ondertussen al lang vergeten zijn, hebben het wel met héél wat minder
moeten doen...)
Aan die "heldenrol" durf ik
toch te twijfelen, en over die "topconditie"
zou ik me niet al te veel illusies maken. Zal ik eens een voorspelling wagen?
Het wordt een complete afgang, dit Europees Kampioenschap waar de Rode Duivels torenhoog favoriet zijn. Ze
zullen roemloos de aftocht moeten blazen, ze zullen met het schaamrood op de
wangen langs de achterdeur moeten wegsluipen.
En weet je: dat zou eigenlijk nog het best mogelijke scenario zijn.
Want stel dat het tóch goed zou lopen, en dat ze regelmatig zouden winnen en
het ver zouden schoppen? Dan is de ramp niet te overzien! Want dan zal er geen
rem meer staan op de voetbalsupporters, en vooral niet op hun idioot
kuddegedrag. Bij elke overwinning van de Rode
Duivels zullen we Brugse taferelen
zien: dicht opeen gedromde zatlappen die zelfs niet meer weten wat het woordje "afstand" betekent. En die, tot
overmaat van ramp, achteraf ook nog met hun zatte botten in hun auto zullen
kruipen. Bij het vorige Wereldkampioenschap was er elke keer een hoge piek in
het aantal zware ongevallen, met ernstige afloop, na een overwinning van de Rode Duivels. Voetbalsupporters en
alcohol: een dodelijke combinatie, want het klein beetje verstand dat die
hooligans nog bezitten, wordt steevast met de drank weg gespoeld.
Als we dus het aantal zware verkeersongevallen in de komende weken
beperkt willen zien, dan kunnen we alléén maar hopen dat onze Rode Duivels ondermaats presteren. Maar ik heb alle vertrouwen in onze voetbalhelden: ik ben er vrij zeker van dat ze aan die oproep
gehoor zullen geven...
Herinnert u zich nog mijn stukje, op 12 maart vorig jaar, over de
lamentabele toestand waarin ons majestueus Justitiepaleis verkeert? Zowel de
binnen- als de buitenkant waren (en zijn nog altijd) om bij te huilen. Het
gebrek aan respect voor deze belangrijke instelling en voor het prachtige
gebouw is stuitend. De reden is uiteraard niet ver te zoeken: gebrek aan
middelen. Er was, en is nog altijd, geen geld voor een volledige opknapbeurt,
binnen én buiten.
Wat het interieur en de infrastructuur binnenin betreft, is er geen
beterschap in zicht: het blijft behelpen, en hopen dat de elektrische leidingen
het houden. En dat de lampen het niet al te dikwijls begeven tijdens een
zitting.
Maar wat de buitenkant betreft is er groot nieuws: het majestueuze
Brusselse Justitiepaleis wordt gerestaureerd. Of beter gezegd: de restauratie
die lang geleden al eens gestart was, wordt weer hervat. Het gebouw staat dus
al vele lange jaren, sinds het jaar 2000, in de stellingen.
Laten we vooral niet al te vroeg victorie kraaien. Want vooraleer het
gebouw zélf kan aangepakt worden, moeten eerst nog de stellingen gerestaureerd
worden. Het zijn ondertussen bijna zélf beschermde monumenten geworden. En ze
zijn dringend aan herstelling toe. Wat dus als hilarische consequentie heeft dat
het budget dat nu eindelijk gevonden werd voor de restauratie van het
Justitiepaleis, in de eerste plaats zal moeten dienen voor de restauratie van
de stellingen. De geschatte kostprijs om de stellingen weer helemaal in orde te
brengen, is al opgelopen tot ongeveer 1,5 miljoen euro. Hopelijk blijft er
daarna nog iets over voor het gebouw zélf. Want anders blijven die stellingen
daar nog eens 20 of 30 jaar staan te vergaan. Dan mag bij een volgende
restauratiebeurt opnieuw begonnen worden met het oplappen ervan en blijft er
misschien opnieuw geen geld over voor het gebouw zelf. Tot het op een dag niets
meer zal uitmaken omdat het Justitiepaleis zodanig zal afgetakeld zijn dat er
geen herstellen meer aan is.
Dat is dus hoe hier in België met de (schaarse) middelen omgesprongen
wordt. Had men lang geleden al gedaan wat moest gedaan worden, dan waren de
kosten maar een fractie geweest van wat het nu zal worden. En dan had men een
(groot) deel van het budget niet moeten verkwisten aan de herstelling van de
stellingen.
Ons land heeft een gigantische overheidsschuld, want de uitgaven
swingen de pan uit. En tegelijk slagen we er niet in om onze wegen en bruggen
en gebouwen te onderhouden. Hoe komt dat toch?
Omdat men eindeloos lang moet overleggen en discuteren en evenwichten
zoeken, eer men zelfs maar aan iets kan beginnen (ver)bouwen. En omdat er
gigantisch veel geld verkwist wordt aan studies en onderzoeken.
En, helaas, ook en vooral, omdat er heel veel geld "blijft plakken" bij "vrienden" die ook graag een centje bij
verdienen. Zie maar naar, om een willekeurig voorbeeld te nemen, het schandaal
rond de Waalse intercommunale Publifin,
of Enodia zoals die nu heet. Een
aantal topmanagers van Nethys, de
operationele tak van Enodia, hebben
zich daar jarenlang royale vergoedingen laten uitbetalen. Voor een totaal
bedrag van om en bij 15 miljoen euro. Anderen, mindere goden, hebben duizenden
euro's opgestreken voor deelname aan adviesraden waar ze zelfs nooit bij
aanwezig waren geweest.
Het is maar één voorbeeld. Er zijn er nog talloze andere die aan het
licht gekomen zijn. En er zijn er vermoedelijk nog méér die (voorlopig nog) in
duisternis gehuld blijven.
Het gevolg van dit alles is dan, onder meer, dat er geen middelen
beschikbaar zijn om onze gebouwen te onderhouden. Of onze wegen. Of onze
bruggen.
Of om de kinderarmoede te bestrijden, bij voorbeeld.
Volgens filosoof Ignaas Devisch is het totaal verkeerd en
contraproductief om de mensen die Jürgen
C. steunen, op de sociale media of op straat, "dom" te noemen. En hij heeft gelijk. Gedeeltelijk in elk geval.
Mensen die dezelfde mening zijn toegedaan als Jürgen C., als het gaat over de corona-maatregelen en -beperkingen,
hebben recht op die mening. Véél mensen zijn het er vermoedelijk wel over eens
dat vele "vrijheid beperkende"
maatregelen er toch wel zwaar over zijn. En buiten proportie, vergeleken met de
reële dreiging. Of die mensen gelijk hebben? Ik weet het niet. Ik weet het écht
niet. Het zou kunnen, want in Zweden kon het in elk geval wél. We zullen
natuurlijk nooit weten hoe hard de epidemie in ons land zou toegeslagen hebben
zonder al die maatregelen rond lockdown, thuiswerken, afstand houden, contacten
beperken, avondklok en samenscholingsverbod. Maar als we naar de corona-cijfers
in ons land kijken, vooral dan het aantal ernstig zieken en het aantal
sterfgevallen, dan kan je je inderdaad vragen stellen over de Belgische aanpak.
Het maakt eigenlijk ook niet uit of die mensen gelijk zouden hebben of
niet. Het is hun mening, en ze hebben daar recht op. En ze hebben het recht om
daar dan ook voor uit te komen. Dat maakt hen niet automatisch "dom", verre van.
Maar het is een ander verhaal als ze de heer Jürgen C. gaan ophemelen en hem als een held gaan voorstellen. "Hij heeft nog niets verkeerd gedaan."
zegt men vergoelijkend. Hij heeft natuurlijk wél iets verkeerd gedaan: hij
heeft een lading oorlogstuig gestolen. En het zou bijzonder naïef zijn te
geloven dat hij daar geen kwaadaardige plannen mee had. Wie dus
steunbetuigingen blijft uiten voor de plannen van Jürgen C., is volgens mij wél "dom".
En wie mee huilt in de roep om Marc Van
Ranst en de andere verfoeide virologen te vermoorden, die is wél "dom". Wat filosoof Devisch daar ook moge
over denken.
Het moet nu wel toegegeven worden dat professor Van Ranst er alles aan doet om olie op het vuur te gooien
en de gemoederen op tijd en stond nog wat méér te verhitten. De professor is
een ruziestoker die de polemiek opzoekt en die er niet voor terugschrikt mensen te provoceren of te schofferen. Vermoedelijk vooral om de kick en de
aandacht die hij daardoor krijgt. Het zou al veel helpen om weer een serene
sfeer te creëren, als de professor er het zwijgen zou toe doen en zich zou
beperken tot wetenschappelijk gefundeerde uitspraken. Maar dat lukt hem
blijkbaar niet. Ik vermoed dat de man er een diabolisch plezier in vindt om
ruzie te maken, met de bedoeling zijn "tegenstander"
af te kraken.
Zo was er niet zo lang geleden zijn "twitter-ruzie" met de Nederlandse stichting "Viruswaarheid", waarbij de professor het nodig vond om de
voorzitter van die stichting met zo veel woorden een "onbenul" te noemen, van wie de kennis niet eens de achterkant van
een postzegel zou vullen. Zo'n beweringen helpen niet. Ze brengen geen rust, en
overtuigen niemand. Ze wakkeren de frustraties en wraakgevoelens alléén maar
aan.
Meer recent heeft hij de aanhang van Jürgen C. ook nog eens extra uitgedaagd door lid te worden van de
groep "Als 1 man achter Jürgen", en
de leden van die groep voor achterlijke idioten uit te maken: "Niveau nihil, maar ja, wat hadden we
verwacht van een groepje terroristenondersteunders." Waarom hij het in zijn hoofd heeft gekregen om dat te doen, is mij een compleet raadsel. Het ging om een relatief
besloten groep, op een alternatief sociale mediakanaal "Telegram". Hij had het ook perfect kunnen negeren, en dan had het
brede publiek er zelfs niet eens over gehoord. Maar niet dus: hij vond het
nodig om een beetje te stoken. Zelfs al gaf hij zélf toe dat zoiets "niet slim" was. Als de professor een
doodswens heeft, dan is hij in elk geval goed bezig. Het probleem is helaas dat
ook de andere virologen, die evengoed het gezicht zijn van de
corona-paniekboodschappen, mee het slachtoffer dreigen te worden van de
gevoelens van woede en vernedering die Marc Van Ranst aan het opstoken is. Ook
zij voelen zich ondertussen bedreigd, en ik vermoed dat de dreiging reëel is.
Met dank, voor een groot stuk, aan professor
Van Ranst.
Tussendoor heeft die trouwens ook nog eens de tijd gevonden om een
twitter-ruzie uit te vechten met Siegfried Bracke. Een al even zinloze en
non-productieve ruzie als die met "Viruswaarheid",
trouwens. Een beschamende wederzijdse scheldpartij. En waarom? Wat heeft hij
daar mee te winnen? Wat heeft iemand daar mee te winnen? Ik vraag me trouwens
af of de professor nog wel de tijd heeft om iets nuttigs en zinvols te doen,
naast zijn drukke activiteiten op de sociale media? (Hij lijkt Donald Trump wel...)
Als ik Marc Van Ranst dus toch één goede raad mag geven: "Blijf weg van de sociale media, en doe
gewoon uw werk." Dat zal véél nuttiger en zinvoller zijn, en iedereen zal
er baat bij hebben. Dat is trouwens ook wat onze federale coronacommissaris suggereert: "Virologen zijn experten op basis van hun
wetenschappelijke kennis. Ze moeten zeer duidelijk zijn wanneer ze spreken over
hun vakgebied en ze moeten terughoudend zijn op vlak van hun algemene
commentaren over de samenleving."
Onze regeringen zijn de voorbije corona-maanden bijzonder gul geweest
met allerlei steunmaatregelen en financiële compensaties. Zoals bijvoorbeeld de
premies voor de horeca, of de maatregelen voor tijdelijke werkloosheid, of de
steun aan de event-sector en de kappers, of de Vlaamse tussenkomst in de
energiefactuur voor wie tijdelijk werkloos was, enzovoort...
Helaas heeft dat wel een enorm gat geslagen in de begrotingen van die
vrijgevige regeringen. En nu komt de pijnlijke realiteit piepen: dat gat moet
gedicht worden. En liefst zo snel mogelijk. Veel mirakeloplossingen bestaan daar helaas niet voor. Er kan bespaard worden op de uitgaven. En, wat stukken
eenvoudiger is, er kunnen nieuwe inkomsten gezocht worden.
Allemaal goed en wel. Maar bij mij moeten ze het écht niet meer komen
halen! Ik heb de voorbije jaren ruim mijn bijdrage geleverd, zou ik denken. Ik
ben namelijk zo stom geweest om na mijn pensionering toch nog (deeltijds) te
werken. Kwestie van mijn vroegere collega's een handje toe te steken, en
tegelijk een centje bij te verdienen bovenop mijn matig pensioen. Dat is helaas
heel erg tegengevallen: bij de afrekening van mijn personenbelasting blijkt
elke keer dat ik een stuk minder dan de helft van mijn bruto wedde over houd. Ik
voel me meer en meer een melkkoe voor de overheid. Werken na je pensionering?
Duidelijk géén goed idee.
Maar ik zal me maar beter niet al te veel illusies maken over waar ze het geld gaan zoeken, zeker?
Het "gat" in de begroting
bedraagt, voor alle overheden samen, naar schatting 36 miljard euro. Dat is
ongeveer 7,5 % van ons bbp, terwijl het eigenlijk minder dan 3% had moeten
zijn. De bedoeling is om dat tekort tegen 2024 terug te dringen tot die beoogde
3%. Dat betekent dat er elk jaar minstens 5 miljard van dat gat moet weggewerkt
worden. Door hogere belastingen, dus.
Bij de Rerum Novarum
viering, op 13 mei, was er vanuit de christelijke arbeidersbeweging een sterk
pleidooi om die nieuwe inkomsten te halen bij de grote ondernemingen, bij de
multinationals. Het voorbeeld werd gegeven van de webwinkel Amazon, die vorig jaar een recordomzet
boekte van 44 miljard euro, en in Europa nul
euro belastingen heeft betaald. Het voorbeeld is inderdaad flagrant, en
laat een erg bittere smaak achter bij iedereen die zich blauw betaalt aan de fiscus.
Maar jammer genoeg zal het voorstel van de ACV-voorzitter weinig gehoor
krijgen. Het is nu eenmaal zo dat die grote multinationals zo goed als
onaantastbaar zijn. De Europese commissie heeft geprobeerd om 250 miljoen euro
aan belastingen te eisen van Amazon, maar dat is op een fiasco uitgedraaid.
Dan maar een "vermogensbelasting"
misschien? Het ACV stelt een "solidariteitspremie"
van 1% voor op vermogens van méér dan 1 miljoen euro. Ook dat zal hoogstwaarschijnlijk
bij een wensdroom blijven.
Wat zal het dan wel worden? Vermoedelijk een verhoging van de BTW op
een aantal "luxeproducten", waardoor
onze winkelkar nóg een stukje duurder zal worden. Een CO2-taks heel zeker ook,
want dat kan verkocht worden als een "groene"
maatregel. Ook de accijnzen op bijvoorbeeld alcohol kunnen nog omhoog, zodat ook
de enthousiaste terras-gangers en horeca-bezoekers hun deel zullen betalen. En uiteraard ook de
accijnzen op diesel en benzine, zogezegd om de elektrische auto te promoten.
En aan de successierechten
valt heel zeker eveneens nog wat meer te verdienen. Hoe schandalig dat eigenlijk
ook is! Een mens probeert tijdens zijn leven een beetje bijeen te sparen voor
de nakomelingen. Wat voor de meeste mensen al niet meevalt, want een groot deel
van wat je verdient wordt onmiddellijk weg belast, en dus schiet er niet zo
veel over. En op dát wat je dan toch hebt kunnen sparen en wat je voor je
kinderen en/of kleinkinderen hebt kunnen nalaten, moeten zij ook nog eens
belastingen betalen! En die successierechten
kunnen serieus oplopen: als je er in geslaagd bent om méér dan 250.000 euro
bijeen te sprokkelen voor je kinderen (of je hebt een eigen huis kunnen verwerven,
dat je aan je kinderen kan nalaten), dan betalen die daar 27% successierechten
op.
Niet alléén ben ik dus méér dan de helft van mijn wedde kwijt zodra ik
die gekregen heb, en moet ik nog eens 21% BTW betalen op het grootste deel van
wat ik met het overschot van mijn loon wil kopen, daarbovenop riskeren mijn
kinderen nóg eens bijna een derde kwijt te spelen van wat ik desondanks toch
nog heb kunnen sparen.
Maar Amazon, of Apple en aanverwanten, die mogen hun inkomsten geheel
en al behouden. Zij zullen niet diegenen zijn die de lege schatkisten zullen
vullen.
In het vooruitzicht van de internationale socialistische feestdag, 1
mei, moest "corona" in die laatste
dagen van april toch even wijken voor de perikelen rond het mislukte "loonoverleg" tussen de ondernemers en de
vakbonden.
Voor wie het allemaal niet van nabij gevolgd heeft, even een korte
samenvatting.
Onze Belgische ondernemers klagen al jaren steen en been over de
loodzware loonlast in ons land. De loonkost ligt in België inderdaad onredelijk hoog,
zélfs vergeleken met onze buurlanden, wat de concurrentiepositie van onze
ondernemers ondermijnt. (Het gaat hier, voor alle duidelijkheid, over de
bruto-loonlast. Niet over het nettoloon dat op de bankrekening van de
werknemers terecht komt. Want dát is niet bepaald overdreven voor de meesten.)
Om hier iets aan te doen, heeft onze regering, enige tijd geleden al, de "loonnorm" bedacht: de (bruto) lonen mogen in
België niet sneller meer stijgen dan in de omringende landen. In tegenstelling
tot de meeste andere landen, kennen wij de "automatische
indexaanpassing" van onze lonen. Wat betekent dat de Belgische lonen (en uitkeringen) "vanzelf" jaar na jaar stijgen, zelfs
zonder aan de werknemers een loonsverhoging toe te kennen. Het afschaffen van
de indexering van onze lonen komt regelmatig op de onderhandelingstafel bij een
zoveelste regeringsvorming, maar er is toch niemand die daar écht durft aan te
raken. Wat niet wil zeggen dat er niet aan gemorreld wordt, van tijd tot tijd.
Zo werken we nu al enkele jaren met de "gezondheidsindex",
waarbij de prijsstijgingen van een hoop dingen niet meer mee tellen. Resultaat
is in elk geval dat de kostprijs van een winkelkar sneller stijgt dan het loon van de gewone mensen.
Door die automatische indexering stijgen onze lonen vanzelf zowat even
sterk als de lonen in andere landen waar de werknemers een loonsopslag moeten
afdwingen. Het gevolg is dus dat er, binnen de vastgelegde loonnorm, bovenop die indexaanpassing zo goed als géén ruimte is
voor een loonsverhoging. Om precies te zijn: er is een bijkomende opslag van
0,4 procent mogelijk, gespreid over de komende twee jaar.
De vakbonden steigeren hierbij, en eisen véél meer. Zéker omdat
bepaalde ondernemingen, bepaalde "sectoren"
(zoals de farma-industrie), in deze corona-tijden enorme winsten gemaakt
hebben. (AstraZeneca bijvoorbeeld heeft vorig jaar de nettowinst zien verdubbelen!) De vakbonden vinden het
fundamenteel oneerlijk dat de werknemers zouden moeten inbinden, terwijl de ondernemers
ongeziene winsten binnen rijven. En dus kwam het idee naar boven om bovenop de "loonnorm" een soort "eenmalige premie" te voorzien voor de
werknemers, zodat ook zij van de corona-winsten zouden kunnen mee genieten. De
ondernemers konden zich daar in vinden. Maar dan alléén in die sectoren die inderdaad
winst gemaakt hebben, niet in die ondernemingen die onder de crisis geleden hebben.
(Je kan van een ondernemer bij wie het water aan de lippen staat, niet
verwachten dat die zijn werknemers opslag of een premie zou geven.) Dat idee was
echter onaanvaardbaar voor de vakbonden, want die verdedigen het principe van "solidariteit" onder werknemers: het kan
voor de vakbonden niet dat een werknemer in de farma-industrie een "bonus" zou krijgen en een werknemer in
de horeca, om maar iets te noemen, dan weer niet. En dus zouden alle werknemers
zo'n premie moeten krijgen. Wat voor de ondernemers dan weer totaal uitgesloten
was.
Resultaat van dat mislukt overleg: de regering moet zélf de loonnorm opleggen. Dat wil zeggen: plus
0,4 procent loonsverhoging, gespreid over twee jaar. Voor iedereen. En géén
eenmalige premies. Voor niemand.
Klein probleempje voor onze Vivaldi-regering: de socialisten maken
daar deel van uit, en die "verdedigen de
kleine man". Wat betekent: zij voelen de boze hete adem van de vakbonden,
en méér nog van de extreem-linkse partijen, in de nek, en kunnen zich dus niet
permitteren om die verfoeide loonnorm op te leggen. Zij vinden, uiteraard, ook
dat de werknemers recht hebben op méér. Want die "0,4 procent", dat is een lachertje.
Waarbij ik meteen al de bedenking heb dat de mensen die het met een
uitkering moeten stellen (gepensioneerden, werklozen, zieken, gehandicapten),
sowieso tevreden moeten zijn met de indexaanpassing. Die krijgen er géén "loonsverhoging" bovenop, zélfs geen 0,4
procent. De fameuze "solidariteit"
waar de vakbonden mee schermen, strekt zich blijkbaar alléén uit over diegenen
die aan het werk zijn; al de anderen vallen daar buiten. Het argument van de solidariteit lijkt mij dus een beetje
kaduuk en hypocriet. Waarom zouden de werknemers op méér inkomensverhoging
recht hebben dan bijvoorbeeld iemand die langdurig ziek is?
Het klopt niet, hee...
Maar goed: 1 mei naderde, en de vakbonden zouden van zich laten horen. De linkse partijen moesten dus gespierde toespraken bedenken. En dus kwam wonderboy Conner Rousseau met de
stelling dat de aandeelhouders van onze ondernemingen dan ook geen "dividend" mogen krijgen. De aloude egoïstische
stelling: "Als ik niets krijg, dan een
ander ook niet!"
Helaas kan niemand een onderneming verbieden om een dividend uit te
keren aan de aandeelhouders. De heer Rousseau, ondertussen nagepraat door zowat
alle socialistische kopstukken, verkondigde dus zomaar wat loze prietpraat. "Plat populisme", sneerde zijn beste
vriend, en coalitiepartner, Georges-Louis Bouchez met zijn gekende tact.
Los daarvan. Bad Boy Conner
is hierbij wel vergeten dat alle politici ons al jarenlang aanmoedigen om te
beleggen in de Belgische ondernemingen, onder andere via pensioensparen.
Kwestie van de eigen economie te steunen en op die manier ook de werkgelegenheid
te stimuleren. En aangezien ons spaarboekje toch niets opbrengt, leek dat een
aantrekkelijke suggestie. Maar al die brave burgers, die hun spaarcentjes in de
Belgische ondernemingen gestopt hebben, dat zijn ook "aandeelhouders". Het zijn diezelfde noeste werknemers aan wie de
socialist Rousseau nu dat beetje extra, in de vorm van een dividend, wil
ontzeggen.
In zijn ijver om met een "1-mei
verworvenheid" te kunnen pronken (of liever: om niet té veel kiezers te
verliezen aan de extreem linkse concurrent PVDA), is Conner goed bezig iedereen een stukje armer te maken, dus
ook de werknemers die hij zogezegd wil verdedigen.
Ik wil nog eens terugkomen op het blogstukje dat ik op 10 februari
geschreven heb, naar aanleiding van de "hetze"
vanuit de media, in het bijzonder de VRT, tegen Vlaams parlementslid Sihame El Kaouakibi.
Die campagne is daarna driftig voortgezet door de media: er was
de voorbije weken zowat elke dag een giftig stukje met nieuwe "onthullingen". En de hetze is
ondertussen ook overgenomen door de collega-politici van mevrouw El Kaouakibi, haar partijgenoten en
vroegere vrienden in de eerste plaats.
Dat de politici haar compleet laten vallen, en haar "en passant" ook nog eens een mes in de
rug steken, dat is niet zo verwonderlijk. Het is niet fraai, het is zelfs "degoutant", maar het is niet
verwonderlijk. Mevrouw El Kaouakibi
is een "lepra-verstotene", en niemand
wil met zo iemand geassocieerd worden. Ook diegenen niet die haar binnen
gehaald hebben in de partij, die met haar hebben staan pronken op de foto, die
erover hebben staan pochen hoe ze dit "wit
konijn" hebben ontdekt. Ook die mannen willen niets meer met haar te maken
hebben. Want nu is ze een smet op hun eigen "onberispelijke" reputatie. Het is ook, en vooral, de perfecte
bliksemafleider: als de mensen zich verdiepen in de wandaden van mevrouw El Kaouakibi, dan gaan ze (hopelijk)
niet dieper graven naar mogelijke malversaties bij anderen. (Zo zijn de mensen
nu eenmaal. Het principe van de hulpeloze gladiator die aan stukken wordt
gescheurd in de arena, is nog even actueel als tweeduizend jaar geleden: de
massa smult ervan, met het verstand op nul, en gaat verder niet moeilijk doen.)
Dat die "malversaties" er wel
degelijk ook zijn bij de andere politici, daar bestaat geen twijfel over. Wat
mevrouw El Kaouakibi ook moge misdaan
hebben, ze is daarin zeker niet alléén. Ze is heel waarschijnlijk zelfs niet
eens de ergste. Wat maakt dat de houding van haar collega's niet alleen degoutant is, maar zelfs ronduit
hypocriet. Het wordt echter allemaal zorgvuldig met de mantel der liefde
bedekt. Kwestie van alle potjes gedekt te houden. Mevrouw El Kaouakibi had de pech dat een aantal jaloerse en/of
zich-tekort-gedaan-voelende bestuursleden van haar organisatie naar de pers
zijn gestapt om hun gram te halen. Dát potje kon helaas niet langer gedekt
blijven, en dus hebben de andere politici gekozen voor de vlucht vooruit: ze
zijn allemaal samen op mevrouw El
Kaouakibi gaan schieten, in de hoop dat ze daarmee zelf buiten schot zouden
blijven.
Heeft mevrouw El Kaouakibi
gesjoemeld? Ik weet het niet. Waarschijnlijk wel. (Net zoals al die anderen.) Ze
lijkt in elk geval bijzonder slordig geweest te zijn met haar boekhouding, en
vermoedelijk heeft ze er meer dan eens "de
kantjes afgelopen" en is ze erg creatief geweest met haar budgetten.
Maar wat er allemaal in de pers verschenen is, en wat haar collega's
zonder schroom navertellen, lijkt toch behoorlijk overdreven. En nauwelijks op
enig waarheidsgehalte gecontroleerd. Wat, dacht ik, toch de allereerste
vereiste is bij eerlijke en objectieve verslaggeving? Onze media, de VRT
voorop, hebben zich hierbij verlaagd tot riooljournalistiek. Om het even wát
werd gepubliceerd, op basis van niet-geverifieerde uitlatingen. En dat allemaal
in een onblusbare drang naar sensatie.
Zo was er het verhaal over de "verdachte"
aangroei van de onroerende bezittingen van het parlementslid: haar vermogen in
vastgoed zou de voorbije paar jaar spectaculair gestegen zijn met zowat 2,5
miljoen euro. Daar moest wel een reukje aan zitten, niet? Blijkt nu dat zij voor
de aankoop van die eigendommen gewoon een lening is aangegaan bij de bank,
zoals iedereen. De suggestie dat zij dat vastgoed kon verwerven door haar
gesjoemel en door zelfverrijking op de kap van haar organisaties, blijkt nu
nergens op gebaseerd te zijn. "Fake news",
dus. Maar niemand, ook de VRT niet, lijkt geneigd om zich voor die flater te
excuseren. Ook het verhaal over 450.000 euro aan facturen voor privé-aankopen
die ze met publiek geld zou betaald hebben, kon de toets met de feiten niet
doorstaan. En hoe de onthullingen over de 50.000 euro die ze van Open VLD
ontvangen had voor haar verkiezingscampagne konden uitdraaien op een
beschuldiging aan haar adres, is mij ook een raadsel: het is niet dat ze dat
geld gestolen had...
Dat mevrouw El Kaouakibi
fouten heeft gemaakt en de grens tussen privé- en professionele geldstromen
niet altijd even zorgvuldig heeft getrokken, dat lijkt wel duidelijk. Maar
daarom heeft ze die haatcampagne nog niet verdiend. Niemand verdient zo'n
haatcampagne. Niemand verdient het om doelbewust kapot gemaakt te worden. En
dát is precies wat nu al maandenlang gaande is: mevrouw El Kaouakibi wordt systematisch en grondig kapot gemaakt. Ze is
door de media en door de politici al lang schuldig bevonden en veroordeeld, nog
vóór er zelfs maar een gerechtelijk onderzoek gestart is. Als het ooit tot een
rechtszaak komt, dan heeft ze geen schijn van kans meer. Ze is publiek
veroordeeld, daar is niets meer aan te veranderen. (Het "grappige" is nog wel dat de VRT die
stelling zondermeer ook zélf overneemt, zonder de schuldbewuste bedenking te
maken dat het precies de openbare omroep is die dat proces publiekelijk gevoerd
heeft.)
Mevrouw El Kaouakibi wordt
niet alleen politiek en sociaal kapot gemaakt, ze wordt evengoed ook fysiek "vermoord". En het is "de perfecte moord", want niemand zal
ervoor veroordeeld of aangeklaagd worden. De moordaanslag wordt dan ook erg
subtiel uitgevoerd. Beetje bij beetje: een messteek af en toe, een slag onder
de gordel. Ondertussen is mevrouw El
Kaouakibi er inderdaad al mentaal compleet onderdoor gegaan: door de
aanhoudende haatcampagne is ze psychisch bezweken en zit ze nu al een hele tijd
thuis: ziek, en dus werkonbekwaam. Wat voor een aantal van haar collega's de
ideale gelegenheid was voor een laatste nekslag: het verwijt dat mevrouw El Kaouakibi nog altijd haar
parlementaire wedde ontvangt, terwijl ze thuis in ziekenverlof zit. Strikt
genomen klopt het "verwijt"
natuurlijk wel: iedere werknemer die langdurig ziek is, ontvangt na enige tijd
geen wedde meer, of toch veel minder, en moet betaald worden door de ziekenkas.
Mevrouw El Kaouakibi dus ook. Maar
het getuigt toch wel van een buitengewoon cynisme om er eerst zélf mee voor te
zorgen dat iemand zwaar ziek wordt, en daarna te eisen dat die zieke niet
langer zou betaald worden.
Het is een bedroevend, en zelfs misselijk makend, schouwspel dat door
de politiek én door de media opgevoerd wordt. En van een bijzonder laag niveau.
Het is vooral de hypocrisie ten top.
Ik ben benieuwd wie de schuld zal krijgen als dit geval van cyberpesten uiteindelijk fataal zou aflopen...
Het gebeurt niet zo vaak, maar nu ben ik echt kwaad!
Onze Olympische atleten zullen ergens begin mei met voorrang
gevaccineerd worden tegen Covid-19. Dus nog vóór veel 65-plussers, en vóór de risicopatiënten.
De atleten vragen al heel lang om een voorkeursbehandeling, en blijkbaar hebben
onze ministers van Sport ervoor gezorgd dat ze die ook krijgen.
Het was de hoofdarts van het BOIC die voor het eerst met het idee is komen
aanzetten. Zijn belangrijkste argument was de hoge besmettingsgraad bij onze
topsporters: dat ligt om en bij 22%, wat véél hoger is dan de globale
besmettingsgraad van 8% in België. Dat er zó veel topsporters besmet raken, was
voor de dokter een argument om te pleiten voor een snelle vaccinatie. Niet
alleen is dat complete nonsens, want daarmee suggereert de dokter precies dat
die groepen die zich slecht aan de maatregelen houden, voorrang zouden moeten
krijgen bij het vaccineren. Bovendien is dat de wereld op zijn kop: het toont,
nog maar eens, dat het veel beter was geweest om ook de professionele
sportwereld in lockdown te zetten, evengoed als de andere contact- of
niet-essentiële beroepen. Des te meer omdat de professionele sporters zich, afgaande op de hoge besmettingsgraad, duidelijk niet aan de protocollen houden of
aan de beperkingen die ons, en ook hen, opgelegd zijn: ze knuffelen er nog
altijd op los, ze reizen naar het buitenland en weer terug zonder ooit in
quarantaine te gaan, ze zitten met veel te veel samen, enzovoort. Als die 22%
voor iets een aanbeveling zou zijn, dan is het wel om het hele circus een tijd
op slot te doen. Eerder dan om hen een voorkeursbehandeling te geven.
Maar het idee is ondertussen ook opgepikt door onze Olympische atleten,
zoals Nina Derwael en Jolien D'hoore. Ook zij vinden het nu nodig, en vanzelfsprekend,
dat de atleten die naar Tokyo mogen, voorrang zouden krijgen bij de
vaccinaties. Want, zeggen ze: "Anders
hebben atleten van andere landen (zoals Nederland, Polen, Duitsland) waar de topatleten wél prioritair ingeënt
worden, een groot voordeel." En, gaan ze verder: "Door een snelle vaccinatie krijgen we die mentale rust die we nodig
hebben om goed te presteren." Want zonder vaccin lopen ze het risico om op
een kwade dag positief te testen en dan worden ze huiswaarts gestuurd: einde
van de Olympische droom. Ik zou zeggen: "Neem
gewoon de nodige voorzorgen om niet besmet te raken, dan kan je ook gerust zijn."
De ministers van Sport, Ben Weyts op kop, hebben het verhaal ondertussen
ook op hun agenda gezet.De teneur is nu: "Als de
Belgische sporters het komende zomer op de Spelen uitstekend doen, leeft ook
het hele land met hen mee. Voor ons is dit een goede besteding van een zeer
klein aantal vaccins."
En verder: "Het gaat om
topsporters die zich jarenlang op dit moment hebben voorbereid. Voor hen zijn
de Olympische Spelen vaak 'a-once-in-a-lifetime-opportunity'. Met hun
prestaties en medaillekansen hebben ze een zeer groot belang voor de promotie
van de sport, en van Vlaanderen en België in het algemeen."
Als arrogant statement kan dit wel tellen, vind ik. De "helden van de zorg" hebben blijkbaar in
de geest van onze ministers al plaats moeten maken voor de "helden van de sport".
De atleten en de minister en de BOIC-arts benadrukken dat het maar om
een heel kleine groep gaat, hooguit 300 mensen, en dat dit de
vaccinatiecampagne in ons land niet of nauwelijks zal verstoren. Maar dat is
het punt niet. Het punt is dat een elitaire en bevoorrechte groep zich het
recht toe eigent om voorrang te hebben op alle anderen. Het punt is dat dit een
slag in het gezicht is van al diegenen die in spanning en angst, omdat ze, omwille van gezondheidsproblemen, grote
risico's lopen, moeten wachten op het verlossende spuitje. Het punt is ook dat als men één groep gaat "vóór trekken", er gegarandeerd andere groepen zullen opstaan met de
even (of véél meer) gerechtvaardigde eis om óók voorrang te krijgen. Zoals het
personeel in de gevangenissen, zoals het onderwijspersoneel, zoals de
kinderverzorgsters en kleuterleidster, enzovoort enzoverder.
Het spel zit nu trouwens al op de wagen: de cipiers hebben na een
stakingsdreiging eenzelfde privilege verkregen. Want als één elite-groepje het
nu toch voor elkaar kon boksen om voorrang te krijgen, dan was het hek uiteraard
helemaal van de dam. En de volgende groep die dan met harde acties kan dreigen,
zal dit als een expliciete uitnodiging beschouwen om ook voorrang te forceren.
Het is het klassieke verhaal: wie het hardst op de tafel kan kloppen, komt op
de eerste rij. (De sportcoaches zijn trouwens al aan het roepen dat ook zij prioritair moeten ingeënt worden. Uiteraard...)
Is iemand van jullie al in het spoorwegstation van Luik (Liège Guillemins) geweest? Een prachtig
gebouw, een architecturaal hoogstandje! Dat zal wel één en ander gekost hebben,
vermoed ik. Wie zou dat dan betaald hebben? NMBS of Infrabel? Ik weet het eigenlijk
niet. Ik weet wel dat de beide organisaties zwaar verlieslatend zijn, en alléén
met subsidies kunnen overleven.
Wij hebben dat dus betaald: u en ik. Al heeft niemand ons vooraf
gevraagd of wij wel bereid waren ons geld uit te geven aan zo'n prestigieus
gebouw. De journalisten van De Tijd
hebben het uitgezocht. En hoeveel hebben wij betaald, dacht u? 610 miljoen
euro, naar het schijnt. Nét iets méér dan de 150 miljoen euro die
oorspronkelijk begroot waren geweest.
Ook het station van Antwerpen-Centraal is een parel geworden. Echt
fenomenaal! Het Amerikaanse weekblad "Newsweek"
heeft het zelfs op plaats 4 gezet van de mooiste spoorwegstations ter wereld.
Het heeft dan ook genoeg gekost, méér nog dan dat van Luik: 1,6 miljard euro
voor het hele project. En ook dát hebben wij mogen betalen, u en ik. Want de
spoorwegmaatschappijen hebben geen geld.
Het station van Brugge is ook helemaal gerenoveerd. En Brussel-Noord
ook. Het kan niet op!
Dan kon Gent niet achterblijven, toch? Vandaar: het "Project Gent Sint-Pieters" dus. Geen
volledig nieuw futuristisch station zoals dat van Luik, maar wel een grondige
renovatie van het bestaande station en van de gehele stationsomgeving.
Helaas is ook hierbij weer het budget compleet ontspoord: eind 2020
lag de kostprijs van de werken al zowat 20 miljoen euro boven het voorziene
budget, en volgens het Rekenhof zou de totale kostprijs (voorlopig) op 85
miljoen euro uitkomen in plaats van de geraamde 58 miljoen. Daarom ook had de
NMBS besloten om het te houden bij een "afgeslankte
versie": alléén de perrons 8 tot 12 zouden volledig vernieuwd en overkapt
worden, en de rest zou het moeten stellen met een beperkte opknapbeurt en een
globale overkapping. Maar dat was buiten de burgemeester van Gent gerekend,
want die vond dat er voor het drukste station van Vlaanderen toch wel een
inspanning mocht gedaan worden om het station de uitstraling te geven die het
verdient.
En dus is er nu toch een "Fase 2"
voorzien, waarbij de sporen 7 tot en met 1 zouden aangepakt worden. Die fase
zou moeten starten in het derde kwartaal van 2021. Tenminste als de
onderhandelingsprocedure voor de Openbare Aanbesteding niet al te lang meer zal
aanslepen. Die fase zou nog eens vijf à zes jaar moeten duren. Tegen eind 2026
zou het station dan volledig "afgewerkt"
zijn, zij het in een meer bescheiden versie dan het oorspronkelijk project. Dat
is amper 20 jaar na de start. Het record van de Sagrada Familia in Barcelona zal dus niet gebroken worden: ook voor
dat kunstwerk wordt de voltooiing verwacht in 2026, maar daar zijn ze al iets
langer bezig. Het zal mij wel benieuwen wat het finale prijskaartje dan zal geworden zijn...
Het moge duidelijk zijn: de NMBS/Infrabel gaat op een bijzonder
spaarzame manier met ons belastinggeld om, en daar kunnen we alléén maar blij
om zijn. Bij wijze van afsluiter wil ik dat graag illustreren met dit kleine
weetje dat grotendeels aan de media-aandacht is ontsnapt... Het station van
Bergen (of Mons) wordt op dit moment ook vernieuwd. De werken hadden eigenlijk
in 2015 moeten afgerond zijn, maar nu wordt eerder gemikt op 2023. Maar het zal
dan ook een echt architecturaal kunstwerk worden, net zoals dat van Luik. Door
al die vertragingen is de kostprijs, ook hier, wel een klein beetje opgelopen.
Vermoedelijk zal het finale budget ergens rond 324 miljoen euro draaien,
terwijl de oorspronkelijke schatting eerder 170 miljoen was.Dat het station
van Mons op een weekdag minder dan 10.000 opstappende reizigers heeft, terwijl
dat er bijvoorbeeld in Gent Sint-Pieters meer dan 55.000 zijn, geeft aan dit
verhaal toch wel een zekere absurde klank. Maar er is natuurlijk een geheel
logische verklaring voor: Mons is de stad van PS-kopstuk en ex-premier Elio Di Rupo.
De "sage" rond de digitale
meter voor mensen met zonnepanelen lijkt stilaan een "never ending story" te worden. Jammer genoeg wordt het verhaal er
met elke volgende aflevering niet bepaald mooier op. Wel integendeel: het wordt
alsmaar pijnlijker en schrijnender. En het neigt ook meer en meer naar complete
absurditeit.
Wat meteen de vraag doet rijzen: "Spreken
we hier over onvoorstelbare onkunde van diegenen die dit allemaal beslist
hebben? Of gaat het gewoon om arrogante onverschilligheid voor de gevolgen van
hun beslissingen?" Ik weet het niet. De beide opties zijn even erg, en even
wraakroepend, en zelfs misdadig. Dat de superslimme dames en heren van onze "energie-waakhond" niet aan het "spijtig" neveneffect van hun
beslissingen zouden gedacht hebben, laat vermoeden dat ze te dom zijn om te
helpen donderen, en dan houd ik mijn hart vast voor het toekomstig energiebeleid
in dit land. Maar dat ze er wél zouden aan gedacht hebben, en dit dus bijna
wetens en willens hebben veroorzaakt en daarmee duizenden mensen doelbewust in
de problemen gebracht hebben, is misschien nóg erger.
Voor wie het verhaal niet in detail zou gevolgd hebben...
We weten al langer dat het overgrote deel van onze energie-factuur
door de kosten en belastingen opgesoupeerd wordt, en véél minder door de prijs
van de elektriciteit op zich. Die kosten en belastingen worden vooral berekend à
rato van je verbruik: hoe méér je verbruikt, hoe hoger die kosten en bijdragen
en belastingen. Daar wrong natuurlijk het schoentje bij al die onverlaten met
zonnepanelen: door de terugdraaiende teller is hun gemeten jaarlijks verbruik
bijna nul, of zelfs negatief. Die snoodaards betalen dus ook geen kosten en
bijdragen op de elektriciteit die ze verbruiken. Om die onrechtvaardigheid
recht te zetten, werd enkele jaren geleden (in 2015) de "prosumententaks" uitgevonden: de eigenaars van zonnepanelen betalen
een "bijdrage" omdat zij met hun
geproduceerde elektriciteit het elektriciteitsnet belasten. Die prosumententaks is afhankelijk van het
maximaal vermogen van de omvormer. (Dus niet van wat de zonnepanelen werkelijk
hebben opgebracht.)
Maar het probleem is dat die prosumententaks blijkbaar het verlies aan
kosten en belastingen onvoldoende compenseert. En dus moest een andere
oplossing verzonnen worden waardoor de staat weer méér inkomsten zou krijgen.
Vandaar dus het verplichten van een digitale meter die niet meer mag
terugdraaien. Ook als je zonnepanelen hebt, vertoont je meter nu sowieso opnieuw
een positief verbruik, en dus zijn daar wél taksen en kosten op te betalen. In
ruil daarvoor wordt de prosumententaks
geschrapt.
Zo gezegd zo gedaan: vanaf 1 maart 2021 krijg je als eigenaar van
zonnepanelen een digitale meter door de neus geboord, en die mag niet meer "terugdraaien".
En wat is het "onverwachte"
gevolg?
Stel dat de jaarlijkse meteropname elk jaar in oktober gebeurde, zoals
in mijn geval. Nu werd er een bijkomende tussentijdse opname voorzien op 28
februari, omdat vanaf 1 maart de nieuwe regeling (zonder terugdraaiende teller)
ingaat. Vanaf 1 maart betaal je dus géén prosumententaks meer. Maar voor de
periode vanaf oktober tot eind februari ben je wél nog prosumententaks
verschuldigd (want je had nog een terugdraaiende teller). Plus, uiteraard, de
kosten en bijdragen die berekend worden op je gemeten verbruik. Omdat je in de
wintermaanden wél veel elektriciteit verbruikt (zéker als je met elektriciteit
of met een warmtepomp verwarmt), terwijl je zonnepanelen weinig opbrengen, heb
je bovenop die prosumententaks bijgevolg ook nog eens een flinke bijdrage voor
die kosten en taksen te betalen. Je "mag"
de staat dus in de praktijk twee keer betalen voor die periode.
Oeps! Daar hadden ze bij de VREG/CREG niet aan gedacht, en die knappe
koppen van het Grondwettelijk Hof ook niet. Brute pech voor de getroffen gezinnen...
De vraag is dus inderdaad: "Is dat nu puur
onkunde? Zijn die hoge heren écht zó stom dat ze dit niet hadden voorzien? Of
hadden ze het wél voorzien, en kon het hen gewoon niet schelen dat dit een
pijnlijk resultaat kon hebben voor veel gezinnen?"
Laten we het er maar op houden dat het géén misdadig opzet geweest is.
Zó gewetenloos zullen ze wel niet zijn, zeker? Het was dus gewoon een flater.
De zoveelste in een lange rij. Een brave werknemer in een gewoon bedrijf zou al
lang, en voor véél minder, ontslagen geweest zijn.
Eén ding is zeker: dit is het zoveelste bewijs van wat in dit land
allemaal verkeerd loopt. Jammer genoeg is het tevergeefs zoeken naar zaken die goed lopen...
Ik had gedacht dat de soap rond de digitale meter voor eigenaars van
zonnepanelen nu wel voorbij zou zijn, maar helaas: de VREG heeft besloten er
nog een paar nieuwe afleveringen aan toe te voegen. Nog even en dit sleept
langer aan dan "Thuis"...
Voor wie de vorige afleveringen zou gemist hebben, dit is het verhaal.
Enkele jaren geleden heeft de energieregulator
(die verondersteld wordt de belangen van de consumenten inzake energie te
verdedigen) beslist dat we allemaal mee moesten met de vooruitgang, en dat we
dus allemaal onze analoge elektriciteitsmeter zouden moeten laten vervangen
door een digitaal exemplaar. Het ogenschijnlijke "nadeel" aan die digitale teller was dat die niet achteruit kan draaien
zoals de oude analoge meters. Voor eigenaars van zonnepanelen is dat een ferme
streep door de rekening, en dus heeft de Vlaamse regering in volle
verkiezingskoorts inderhaast beslist dat ook die digitale meter nog "virtueel" achteruit zou tellen voor de
volgende vijftien jaar. Het idee was dat vijftien jaar wel zou moeten volstaan
om de investering terug te winnen. Daarop is de energieregulator naar het Grondwettelijk Hof gestapt met de bizarre
klacht dat die regeling van de Vlaamse Regering "discriminerend" was tegenover zij die géén zonnepanelen hebben. En
het Grondwettelijk Hof heeft de voorgestelde regeling van de Vlaamse regering
naar de vuilbak verwezen (met als voornaamste argument dat die zich op het
terrein van de federale regering had gewaagd). Onze nieuwe minister voor Energie, Zuhal Demir, heeft daarop een soort
compensatie voorgesteld waarbij de eigenaars van zonnepanelen die een digitale
meter door de neus geboord hadden gekregen, een kleine tegemoetkoming zouden ontvangen
om het verlies aan rendement van hun installatie voor een deel goed te maken. Bovendien
zouden eigenaars van zonnepanelen die wél nog altijd een analoge meter hadden,
de installatie van de digitale teller mogen laten uitstellen tot 2025.
Het is bij dat laatste voorstel dat de VREG nu opnieuw bezwaren heeft.
Want het is "onrechtvaardig"
tegenover diegenen die wél al een digitale meter hebben: "Volgens de VREG zou de groep mensen met een analoge teller bevoordeeld
kunnen worden in het plan van Demir."
Ik moet zeggen: ik heb onmiddellijk op de kalender gekeken toen ik dat
las, want ik was ervan overtuigd dat dit een aprilgrap was! Nee dus: de
kalender gaf niet 1 april aan, maar wel 4 maart. Het was blijkbaar géén grap,
maar bittere ernst.
En nu ben ik helemaal de draad kwijt. Ik volg niet meer, ik begrijp
het niet. Vermoedelijk ligt het aan mij, ik ben niet slim genoeg.
Waarschijnlijk hebben die mannen en vrouwen van de VREG allemaal een IQ in de
buurt van 140, en daar kan ik écht niet aan tippen.
Misschien begrijpt u het wél?
Het zit als volgt...
Bij de aankondiging van de invoering van die digitale meters was de
boodschap van de energieregulator dat
dit voor de consumenten een héél goede zaak zou zijn, en dat eigenaars van
zonnepanelen er zelfs hun voordeel mee zouden doen. Want de (extravagant hoge) "prosumententaks" zou wegvallen, en
met een beetje moeite zou je door "zelfconsumptie"
de jaarlijkse energiefactuur serieus kunnen verlichten. Kortom: "Zeker doen!" Want goed voor onze
portemonnee.
Maar nu is de boodschap van de VREG
opeens dat het oneerlijk is als de overschakeling naar de digitale meter zou
kunnen uitgesteld worden, want dan worden zij die wél al een digitale meter
hebben, zwaar benadeeld tegenover zij die hun analoge teller nog enkele jaren
mogen houden.
En bij die boodschap hebben ze mij verloren... Hoe kunnen de gezinnen
die al een digitale meter hebben, benadeeld zijn? Vermits die digitale meter immers
beter is voor hun portemonnee. Die gezinnen zijn juist bevoordeeld in plaats
van benadeeld! Althans volgens de oorspronkelijke argumentatie van de VREG.
Aangezien de VREG nu exact
het tegenovergestelde beweert als indertijd, hebben ze toen gelogen. Of anders
verzinnen ze nu zomaar iets, zonder verder nadenken, om toch maar opnieuw dwars
te kunnen liggen? Of de beide?
In
elk geval: mij moeten ze nog altijd eens uitleggen hoe dat werkt met die "zelfconsumptie" als je overdag, of in
het weekend, niet thuis bent. Of als je op reis bent? Of als je 's avonds en in
de winter elektriciteit nodig hebt voor je verwarming (al dan niet met een
duurzame warmtepomp)?
Volgens de VREG hoeft je "zelfconsumptie" niet eens zó hoog te
liggen om al winst te maken. Althans, dat was de boodschap toen we nog allemaal
van het voordeel van die digitale meter moesten overtuigd worden. Ze hadden
toen zelfs een "simulator" ontwikkeld
waarmee je zélf kon bepalen vanaf welk percentage "zelfconsumptie" je winst begon te maken. Ik wou dat nu graag nog
eens checken, om te weten hoe het werkelijk zit. Maar helaas... ze hebben die
simulator offline gehaald: "De simulator
digitale meter is niet langer beschikbaar." (Zie https://simulatordigitalemeter.vreg.be)
Je kan dus niet meer zélf uitzoeken hoe groot je "zelfconsumptie" moet zijn.
Dat zal wel puur toevallig zijn,
zeker, dat dit net nu gebeurt? Nu ze opeens zélf beweren dat diegenen met een digitale
meter benadeeld zijn...
Zouden ze niet eens stoppen met ons als achterlijke idioten te
behandelen? En er eerlijk voor uit komen waar het écht om draait? Want dé
bedoeling is al bij al erg simpel: de belastinginkomsten op ons energieverbruik
moeten zo hoog mogelijk gehouden worden. En daar is die terugdraaiende teller
nefast voor.
Ik ben echt héél blij dat het "Overlegcomité"
bevolkt wordt door een stel verstandige mannen en vrouwen. Zo kan ik er met een
gerust hart op rekenen dat de juiste beslissingen genomen worden door mensen die
hun, en onze, prioriteiten kennen.
Zo hebben ze lang geleden al beslist dat alle profsportcompetities
gewoon konden en moesten blijven doorgaan. Ook toen voor de rest ongeveer alles
dicht moest en alles stopgezet werd. Alle evenementen werden verboden, en alle
buitenactiviteiten met méér dan vier personen mochten niet meer. Maar de
profsporten ontsnapten aan de ban.
Een héél wijze beslissing, want die profsportcompetities, die zijn werkelijk
van vitaal belang voor ons mentaal welzijn. Eigenlijk kan ik me niet voorstellen
dat er iets anders zou kunnen zijn dat maar enigszins diezelfde positieve
impact heeft (gehad) op onze samenleving. Dat we elkaar niet mogen opzoeken,
dat we niet naar een concert mogen, dat we niet op café of op restaurant mogen
gaan, ... Wel ja, dat is spijtig. Maar het is draaglijk zolang de profsporters
maar verder aan de slag mogen blijven. Is het niet?
Er zijn trouwens ook helemaal geen risico's aan verbonden, dus waarom
zou je dat moeten verbieden? Alles verloopt immers volledig corona-proof, iedereen
houdt zich perfect aan de voorschriften en strikte protocollen.
Ja, ik weet het wel: zowat de voltallige technische staf van Club
Brugge is onlangs besmet geraakt, en bijna de helft van hun spelerskern. En ondertussen
eigenlijk bijna elke profvoetballer in België... Maar dat is maar een detail.
En ja, ik weet het wel: de fanatieke supporters staan met honderden
samen gedrumd aan het stadion of aan het oefenveld van deze of gene profclub,
en negeren daarbij flagrant het samenscholingsverbod dat voor u en mij wél
geldt zodra we een voet buiten zetten... Maar dat is maar een detail.
En ja, ik heb ook die beelden gezien van Kuurne-Brussel-Kuurne, en de massa wielerliefhebbers die in de
straten van Kortrijk rijen dik stonden te drummen om een glimp van hun favoriete
coureur te zien voorbij flitsen... Maar dat is maar een detail. Zolang die
onverantwoorde jongeren maar niet met méér dan vier gaan samen "troepen" in het park.
Nee hoor, er kan geen twijfel over bestaan: het was overduidelijk een
goede en wijze beslissing om de profsporten te laten doorgaan. Het heeft ons
allen héél veel deugd gedaan, en het is allemaal vlekkeloos en zonder risico's
verlopen.
Ik heb dus het volste vertrouwen in de beslissingen die na rijp
overleg door het "Overlegcomité"
genomen worden. Zo ook de beslissing om vanaf 1 maart de "niet-medische contactberoepen" weer te laten openen.
Heel België zat al maandenlang te snakken naar het moment dat we weer
naar de schoonheidsspecialiste konden gaan, en héél België zat wanhopig te
wachten tot we onze nieuwe tattoo zouden kunnen laten zetten. Zo'n dingen zijn
echt van fundamenteel belang voor ons welzijn en voor onze mentale gezondheid.
Dat we niet met een paar vrienden mogen afspreken om op een terrasje
iets te drinken, tot daar nog aan toe. Dat we niet met vijf kameraden samen in
het park mogen wandelen, dat nemen we er graag bij: het is voor de goede zaak.
Maar dat je de naam van je nieuw lief niet eens op je bil zou mogen
tatoeëren, dat was echt wel té veel gevraagd. En aan die schrijnende toestand
heeft het "Overlegcomité" dus vorige week in zijn
wijsheid een einde gemaakt. Ik weet niet hoe we het anders nog al die moeilijke
maanden zouden volgehouden hebben...
Er is toch iets wat ik totaal niet kan begrijpen bij die discussie
rond het afschaffen van de "terugdraaiende
teller".
Nu ja, er is véél wat ik er niet aan begrijp.
Of liever: ik begrijp het maar al te goed. Door al die "foefelaars" met hun zonnepanelen en
terugdraaiende tellers, riskeert de staat heel veel inkomsten mis te lopen.
Want zoals we allemaal weten: op elke kilowattuur elektriciteit die we
verbruiken, gaat ongeveer 70 % van wat op onze factuur komt, naar de staat.
Onder andere om de riante zitpenningen te betalen van de leden van de VREG en
CREG. Als onze teller bij de meteropname geen cijfer vooruit gegaan is, betalen
we geen energie, en dus ook geen vergoedingen voor die CREG-mannen en -vrouwen,
hee...
Een mens zou al voor minder rare kronkels maken, niet?
Maar waar ik het nu over wou hebben, is over de wonderbaarlijke
boodschap dat de mensen die hun woonst verwarmen met een "warmtepomp" het hardst geraakt zijn door het afschaffen van die
terugdraaiende teller. Het blijkt namelijk zo te zijn dat zo'n warmtepomp héél
veel elektriciteit opslokt: "Een
warmtepomp is een toestel dat gebruik maakt van omgevings- of grondwarmte om
warmte te genereren om je huis te verwarmen. Het is een heel duurzame manier
van verwarmen, maar verbruikt wel heel wat elektriciteit." Daarom werd de
installatie van een warmtepomp altijd gecombineerd met zonnepanelen. Wat die
warmtepomp in de winter aan elektriciteit verbruikt, wordt dan in de zomer
gecompenseerd door de eigen productie van elektriciteit door de zonnepanelen.
Maar zonder terugdraaiende teller valt dat hele snode plannetje natuurlijk in
het water. Als de meter niet meer terug telt, gaat de overproductie in de
zomer gewoon verloren, en draait de teller driftig vooruit als de warmtepompen in
de winter aan de slag moeten. Dat wordt een pijnlijke afrekening!
Wat ik hierbij niet goed begrijp, is dat de installatie van een
warmtepomp beschouwd wordt als een "duurzame"
investering. Energievriendelijk, en dus heel goed voor de EPC-waarde van je
huis. Maar mijn elektrische accumulatieverwarming, die ook nogal veel
elektriciteit verbruikt, is dan weer verboden. Want niet "duurzaam". En dus nefast voor de EPC-waarde van mijn huis. Kan
iemand mij uitleggen wat het verschil is tussen een warmtepomp, die veel elektriciteit
verbruikt, en mijn elektrische accumulatieverwarming, die ook veel
elektriciteit verbruikt? Op welke manier is een warmtepomp dan "duurzaam"? Ik begrijp het niet.
Maar goed: we moeten blijkbaar massaal overschakelen naar verwarming
met een warmtepomp. Mazoutketels mogen niet meer, en gasverwarming mag
binnenkort ook niet meer. Want gebruik van "fossiele
brandstof" om ons huis te verwarmen is totaal uit den boze.
Okee: allemaal een warmtepomp dus. Die véél elektriciteit verbruikt.
En niet te vergeten: ook allemaal een elektrische auto, want ook onze
mobiliteit moet duurzaam worden. Resultaat:
we zullen met z'n allen in de nabije toekomst véél meer elektriciteit
verbruiken dan we nu al doen. Want zo wil onze regering het immers. Zo willen
de groene jongens het.
Alléén... Voor wie het al vergeten zou zijn: België wil af van de
nucleaire energie, en dus moeten alle kerncentrales ten laatste tegen 2025
dicht. Dat was een cruciaal programmapunt van de Groene coalitiepartners in
onze federale regering. En bijgevolg heeft Engie beslist om niet meer in hun
kerncentrales te investeren. Ze hebben de energie-switch gemaakt zoals
onze regering dat gewild had: ze zullen vooral investeren in windenergie. En in
(CO2-vervuilende) gascentrales.
Elk beetje kan helpen, zullen ze bij Engie gedacht hebben. En dus
hebben ze besloten om ook in Ternat een paar windturbines neer te planten,
ergens op een industriezone. Maar helaas... Of wat had u gedacht? Protest van de
buurtbewoners, en dus een negatief advies van de gemeente. Geen windturbines in
Ternat.
Elke beetje kan helpen, zullen ze bij Engie gedacht hebben. En dus
zouden ze samen met BASF een grote gascentrale bouwen in Antwerpen, in het
havengebied. Een centrale van 850 MW. Dat is het equivalent van de twee oudste
kerncentrales samen. Een flinke stap in de compensatie van het verlies door de
sluiting van onze kerncentrales. Maar helaas... BASF wil zich nu ook een "CO2-neutraal" imago aanmeten tegen 2030,
en dan past een gascentrale niet meer in het plaatje. Geen grote gascentrale in Antwerpen.
Ik heb zo het idee dat elektriciteit een schaars goed zal worden. En dat we het in de winter erg koud gaan krijgen vanaf
2025. (Gelukkig is er de opwarming van ons klimaat...) En ik vermoed dat we veel meer met de fiets en veel minder met de auto
gaan moeten rijden.
