Sinister

Herinnert u zich nog mijn stukje, op 12 maart vorig jaar, over de lamentabele toestand waarin ons majestueus Justitiepaleis verkeert? Zowel de binnen- als de buitenkant waren (en zijn nog altijd) om bij te huilen. Het gebrek aan respect voor deze belangrijke instelling en voor het prachtige gebouw is stuitend. De reden is uiteraard niet ver te zoeken: gebrek aan middelen. Er was, en is nog altijd, geen geld voor een volledige opknapbeurt, binnen én buiten.

Wat het interieur en de infrastructuur binnenin betreft, is er geen beterschap in zicht: het blijft behelpen, en hopen dat de elektrische leidingen het houden. En dat de lampen het niet al te dikwijls begeven tijdens een zitting.

Maar wat de buitenkant betreft is er groot nieuws: het majestueuze Brusselse Justitiepaleis wordt gerestaureerd. Of beter gezegd: de restauratie die lang geleden al eens gestart was, wordt weer hervat. Het gebouw staat dus al vele lange jaren, sinds het jaar 2000, in de stellingen.

Laten we vooral niet al te vroeg victorie kraaien. Want vooraleer het gebouw zélf kan aangepakt worden, moeten eerst nog de stellingen gerestaureerd worden. Het zijn ondertussen bijna zélf beschermde monumenten geworden. En ze zijn dringend aan herstelling toe. Wat dus als hilarische consequentie heeft dat het budget dat nu eindelijk gevonden werd voor de restauratie van het Justitiepaleis, in de eerste plaats zal moeten dienen voor de restauratie van de stellingen. De geschatte kostprijs om de stellingen weer helemaal in orde te brengen, is al opgelopen tot ongeveer 1,5 miljoen euro. Hopelijk blijft er daarna nog iets over voor het gebouw zélf. Want anders blijven die stellingen daar nog eens 20 of 30 jaar staan te vergaan. Dan mag bij een volgende restauratiebeurt opnieuw begonnen worden met het oplappen ervan en blijft er misschien opnieuw geen geld over voor het gebouw zelf. Tot het op een dag niets meer zal uitmaken omdat het Justitiepaleis zodanig zal afgetakeld zijn dat er geen herstellen meer aan is.

Dat is dus hoe hier in België met de (schaarse) middelen omgesprongen wordt. Had men lang geleden al gedaan wat moest gedaan worden, dan waren de kosten maar een fractie geweest van wat het nu zal worden. En dan had men een (groot) deel van het budget niet moeten verkwisten aan de herstelling van de stellingen.

Ons land heeft een gigantische overheidsschuld, want de uitgaven swingen de pan uit. En tegelijk slagen we er niet in om onze wegen en bruggen en gebouwen te onderhouden. Hoe komt dat toch?

Omdat men eindeloos lang moet overleggen en discuteren en evenwichten zoeken, eer men zelfs maar aan iets kan beginnen (ver)bouwen. En omdat er gigantisch veel geld verkwist wordt aan studies en onderzoeken.

En, helaas, ook en vooral, omdat er heel veel geld "blijft plakken" bij "vrienden" die ook graag een centje bij verdienen. Zie maar naar, om een willekeurig voorbeeld te nemen, het schandaal rond de Waalse intercommunale Publifin, of Enodia zoals die nu heet. Een aantal topmanagers van Nethys, de operationele tak van Enodia, hebben zich daar jarenlang royale vergoedingen laten uitbetalen. Voor een totaal bedrag van om en bij 15 miljoen euro. Anderen, mindere goden, hebben duizenden euro's opgestreken voor deelname aan adviesraden waar ze zelfs nooit bij aanwezig waren geweest.

Het gevolg van dit alles is dan, onder meer, dat er geen middelen beschikbaar zijn om onze gebouwen te onderhouden. Of onze wegen. Of onze bruggen.