Dat "vriendschap" zowat het
belangrijkste goed is voor een mens, daar ben ik al heel mijn leven van overtuigd.
En zie: het is recent ook wetenschappelijk bewezen. En trouwens: niet alléén is "vriendschap" op zich erg belangrijk,
ook het écht contact met je vrienden is van fundamenteel belang voor ons
mentaal welzijn. En dan hebben we het ook over "fysiek" contact: elkaar écht "lijfelijk"
kunnen ontmoeten af en toe, elkaar af en toe eens kunnen vastpakken of
knuffelen.
Helaas is dat één van die dingen die "corona" ons ontnomen heeft, of liever: de corona-maatregelen. Nu de
teugels weer wat losser mogen, kunnen we hopen op beterschap, al zal het
misschien toch nooit meer helemaal zijn "zoals
vroeger". Ik vermoed dat veel vriendschappen zich ook na de versoepelingen
zullen beperken tot het "spiritueel"
niveau; ik vrees een beetje dat veel vrienden ook na de versoepelingen "verre vrienden" zullen blijven. En
nochtans...
De heilzame effecten van "vriendschap"
zijn niet alléén gevoelsmatig, instinctief, vanzelfsprekend, ze zijn inderdaad ook
wetenschappelijk bewezen. En die effecten blijken nog sterker te zijn dan
de wetenschappers verwacht hadden. Het staat zelfs zonder meer vast dat "vriendschap" dé belangrijkste bepalende
factor is voor ons welzijn én voor onze gezondheid.
Vriendschap beschermt ons bijvoorbeeld tegen stress. Dat is gebleken
in een aantal wetenschappelijke onderzoeken. De reden hiervoor is vrij voor de
hand liggend: als we ons gesteund weten door een vriend, dan zijn we zelfzekerder
en minder gevoelig voor faalangst. Ook bij gewone, alledaagse, stressmomenten
(zoals bij een doktersbezoek, om maar iets te noemen) kan de aanwezigheid van
een vriend ons helpen om rustig te blijven, in de zekerheid dat er iemand is op
wie je kan steunen.
Vriendschap blijkt ook ons immuunsysteem te versterken, want uit
onderzoek blijkt dat contact met vrienden de aanmaak van de zogenaamde "killercellen" stimuleert, en die zijn in
zekere zin onze eerste verdediging tegen indringende virussen. Dan is het
redelijk contradictorisch dat één van de belangrijkste corona-maatregelen er
precies op gericht was om ons contact met vrienden te beperken of zelfs
onmogelijk te maken. En dát terwijl we net dán een stevig immuunsysteem nodig
hadden... Uit eerder onderzoek (naar griepvaccins, onder andere) is trouwens ook
gebleken dat het effect van vaccins véél sterker is bij mensen met goede en
stevige vriendschapsrelaties: we maken na inenting met een vaccin veel meer
antilichamen aan als we ons omringd weten door goede vrienden. Eenzaamheid
daarentegen ondermijnt ons immuunsysteem, omdat eenzaamheid chronische
ontstekingen kan veroorzaken die ons immuunsysteem uitputten en die kunnen
leiden tot ernstige aandoeningen zoals depressies of, onder andere, de ziekte
van Alzheimer. Dat verklaart wellicht ook waarom eenzame ouderen in een
woonzorgcentrum niet altijd goed beschermd worden door de vaccinaties.
Vriendschap helpt ons ook om beter te slapen. Wat trouwens de reden is
waarom veel meer mensen tijdens deze corona-periode, waarin onze sociale contacten
erg beperkt werden, last hadden van slaapproblemen, en zelfs slapeloosheid. De
oorzaak van een betere nachtrust dankzij het contact met onze vrienden, ligt
vooral in de aanmaak van "oxytocine",
het "knuffelhormoon", als we in
gezelschap van een vriend zijn. Oxytocine helpt ons lichaam om te ontspannen en
het onderdrukt de aanmaak van het stresshormon "cortisol", waardoor we vanzelf beter slapen. Vergeten we niet dat
een slechte nachtrust ons in een vicieuze cirkel kan meesleuren, en in een neerwaartse
spiraal. Want als we slecht slapen, slagen we er minder goed in om onze emoties
onder controle te houden, of om empathie te voelen. Wat nefast kan zijn voor
onze vriendschapsrelaties. Wat dan weer een negatieve invloed heeft op onze
slaap.
Vriendschap zou, volgens de onderzoekers, eveneens een heel positieve
impact hebben op onze fysieke gezondheid. Mensen met kwaliteitsvolle relaties
blijken gezonder te zijn, en ook langer te leven. Het positieve effect van
vriendschap is volgens sommige wetenschappers zelfs sterker dan het effect van
een gezonde voeding of van lichaamsbeweging.
Kortom: een echte vriend is een kostbare schat, in alle opzichten.
Iets wat ik zelf al altijd heb volgehouden. Een schat die we moeten koesteren!
En die we hopelijk levenslang kunnen behouden. Want als we die verliezen, dan
verliezen we tegelijk een deel van onszelf. En dat gaat ook ten koste van onze
gezondheid.
Dan is het toch wel bijzonder cynisch dat onze leiders en experten
net dát als één van de belangrijkste richtlijnen voorop gesteld hebben: "Blijf weg van je vrienden!"...
Ik zat 's namiddags in onze veranda een beetje te soezen. Half
slaperig na alweer een veel te korte nacht. Ik was 's morgens vóór 6 uur al
wakker, en de slaap wilde niet meer komen. Om 7 uur ben ik dan maar opgestaan,
ook al was het een vrije dag. En dus was ik voor de rest van de dag niet écht "wakker".
Rond twee uur in de namiddag werd mijn sloom gepieker opeens verstoord
door gekletter op het dak en tegen de ruiten van onze veranda. "Vreemd" dacht ik, want ik meende op de
buienradar gezien te hebben dat er vóór vier uur geen neerslag verwacht werd.
Dat moest ik toch meteen eens checken. Ik heb dus de Buienradar opnieuw
geconsulteerd. En ja hoor: "Geen neerslag
verwacht". Ook niet in de komende drie uur. Het zou nog zeker tot vijf uur
droog blijven. Consequent was de Buienradar wél. Maar ondertussen bleef de
regen maar kletteren.
Geïntrigeerd
ben ik eens gaan zien bij de "veel gestelde
vragen" op de site, en blijkbaar was ik niet de enige die zoiets maar
vreemd vond. Want één van die "veel
gestelde" vragen was: "Hoe komt het
dat de Buienradar soms geen regen toont, maar er wel regen valt?" Omdat de
vraag duidelijk al dikwijls gesteld was, vond ik er ook een antwoord op: "De radarinstallaties zenden radargolven uit
die weerkaatsen tegen neerslagdeeltjes. Op deze manier krijgt Buienradar een
beeld met allerlei echo's te zien. Indien de neerslagdeeltjes heel klein zijn
(vooral bij motregen of fijne sneeuw), kunnen de uitgezonden radargolven deze
neerslag wel eens missen. We zien dan geen neerslag op de Buienradar, maar er
valt wel degelijk neerslag. Buienradar corrigeert dit in de Motregenradar en de
Sneeuwradar."
Wat
er op onze veranda kletterde, was zéker géén sneeuw, en ook geen motregen. Maar
goed: misschien was het een kwestie van interpretatie, en dus ben ik gaan zien
naar de Motregenradar. En wat dacht u? Geen wolkje motregen over Merelbeke te
zien.
Kortom:
ondanks een verdienstelijke poging om zich te redden, heeft de Buienradar
alweer schromelijk gefaald. Zoals eigenlijk zowat iedere keer. Ik snap nog altijd
niet waarom die app nog altijd blijft bestaan. De software achter de
voorspellingen die gepresenteerd worden op basis van radarbeelden, bevat
duidelijk méér fouten dan het reservatiesysteem voor de autokeuring. Om maar
iets te noemen. Het zou natuurlijk ook kunnen dat het oude communicatieteam van
Donald Trump er aan de touwtjes trekt, en ons dus altijd een "alternatieve realiteit" voorspiegelt.
Het
straffe is dat de beheerders van de Buienradar niet gewoon durven toegeven dat
hun voorspellingen niet betrouwbaarder zijn dan het voorspellen van de
eerstvolgende Lotto-trekking, maar dat ze zich verschuilen achter een flauwe
uitleg. Die helaas even hard de mist in gaat.
Maar
het is typisch voor deze tijd, denk ik, dat men altijd probeert om overal mee
weg te komen met een pseudo uitleg. In de hoop dat de mensen er vrede mee
zullen nemen, en niet verder zullen vragen.
Zo was er recent nog dat bombardement op een marktplein in Tigray door de Ethiopische luchtmacht.
Het Ethiopië van Nobelprijswinnaar-voor-de-vrede Abiy Ahmed, weet u wel. En ja, Tigray ligt in Ethiopië. De
bombardementen waren dus gericht tegen de eigen bevolking. Gewone burgers,
mannen, vrouwen en kinderen, die boodschappen aan het doen waren. Maar ook
hiervoor kwam het Ethiopische leger met een schaamteloze uitleg: het leger had "precisiebombardementen" uitgevoerd op de
leiders van de opstandelingen, en de operatie was een groot succes geweest. En
jawel: de precisie-aanvallen hadden alle onschuldige burgers gespaard.
Blijkbaar was die flagrant gelogen verklaring voor de wereldleiders toch even
perfect aanvaardbaar als de kromme uitleg van de Buienradar. Want er werd
verder geen ophef over gemaakt. Misschien ook wel omdat de Europese leiders te
druk bezig waren met hun verwensingen aan het adres van de Hongaarse premier Viktor Orban. Die overigens eigenlijk net
hetzelfde gedaan had als wat ze allemaal
doen: populistische maatregelen aankondigen waarmee hij de meeste inwoners naar
zijn kant kan trekken bij de eerstvolgende verkiezingen. (Waarmee ik de nieuwe wet, en een hele reeks andere eigenzinnige Hongaarse wetten, niet wil
goedpraten.)
Heb ik al eens geschreven dat onze media vooral drijven op, en zoeken
naar, "sensatie"? Ja zeker? De
belangrijkste motivatie om een artikel te publiceren, is het spektakelgehalte
ervan: als het sensationeel genoeg is, dan verschijnt het. Het maakt niet uit
of het relevant is of niet. Het maakt zelfs niet eens uit of het waar is of
niet. Het probleem voor de media is natuurlijk dat de doorsnee lezer/kijker
héél erg sensatiebelust is: bij alles wat niet spectaculair is, blijft de
belangstelling geen tien seconden hangen. En dus "moeten" de media op die trend inspelen, en mee gaan in die
ongezonde evolutie.
Zoals ik al tot in de treure toe herhaald heb: "oppervlakkigheid" is zowat de norm geworden.
Het verhaal van de spectaculaire geboorte van een tienling (!) in
Zuid-Afrika is daar een stuitend voorbeeld van.
De dame in kwestie, Gosiame
Thamara Sithole, was begin juni bevallen van een tienling: zeven jongens en
drie meisjes, na een zwangerschap van iets meer dan zeven maanden. Daarmee had
ze het vorige wereldrecord van de "meeste levend geboren kinderen" gebroken:
dat stond, tot een maand voordien, met negen baby's, op naam van een Malinese
vrouw. En om de sensatie compleet te maken: volgens de vrouw was ze op geheel
natuurlijke wijze zwanger geraakt, en niet via kunstmatige bevruchting. Of dat
fysiek zelfs maar mogelijk is, ik zou het niet weten, maar het lijkt me erg
onwaarschijnlijk.
Het verhaal stond in geuren en kleuren op de site van VRT NWS, op 9
juni. Met een foto van de hoogzwangere vrouw in gezelschap van haar man, én een
foto van een pasgeboren baby. Wat vermoedelijk zou moeten suggereren dat het
één van die 10 pasgeborenen was, al werd dat niet expliciet vermeld. En met
alle details in geuren en kleuren. Bijvoorbeeld dat er op de echo's altijd maar
acht foetussen te zien waren geweest, en dat pas bij de bevalling zelf gebleken
is dat er nog twee méér waren.
Ik heb er geen idee van hoe men aan dat verhaal gekomen is. En ik
begrijp al helemaal niet hoe een zichzelf respecterende nieuws-site zoiets
overneemt zonder het waarheidsgehalte te checken, of toch op z'n minst te
verifiëren of dit wel enigszins mogelijk zou kunnen zijn. Hoe dan ook: op 22
juni was er een nieuw artikel op VRT NWS met de vermelding dat het hele verhaal
verzonnen was. Géén "rechtzetting",
géén excuses voor het fake news, géén
verontschuldigingen voor de onzorgvuldige berichtgeving en het klaarblijkelijk
achteloos overnemen van een fantasieverhaal. Nee, gewoon een artikel met de
spectaculaire kop: "Tienling verzonnen".
De nieuwe versie is dat het hele verhaal door de vrouw bijeen
gefantaseerd was. Méér zelfs: ze zou niet eens zwanger geweest zijn. Er zou
alleszins geen bevalling geweest zijn. Naar het schijnt heeft ze alles uit haar
duim gezogen, en is iedereen erin getrapt. Zélfs haar man: ook die zou niet
geweten hebben wat er echt aan de hand was. En die is nu ontzettend in de war:
hij heeft, omwille van corona, zijn pasgeboren kindjes nooit te zien gekregen,
en er is ook geen enkele officiële bron die de geboorte heeft bevestigd. De
vrouw zou ondertussen trouwens opgenomen zijn in een psychiatrische instelling
wegens haar "waanideeën".
Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook dit verhaal erg ongeloofwaardig
vind. Want als die laatste versie inderdaad klopt: hoe heeft de vrouw dat dan
klaargespeeld? Je kan toch geen zwangerschap "faken"? En al zeker geen meerlingenzwangerschap. En hoe kon die
foto dan gemaakt worden van die vrouw die overduidelijk hoogzwanger was? En waar kwam dan bijvoorbeeld het detail vandaan dat er op de echo's maar acht foetussen te zien waren geweest?
Hoe dan ook: een raar verhaal, en bijzonder vergezocht. Ook nu weer.
Maar ook deze versie heeft VRT NWS zomaar klakkeloos overgenomen,
zonder enige kritische bedenking. Want al bij al: ook dit is een heel
spectaculair verhaal, zelfs nog sensationeler dan het eerste. En dát is
tenslotte waar het om gaat, niet?
Het gaat echt véél te goed met de corona-cijfers in ons land: zelfs
geen 20 ziekenhuisopnames meer per dag, en minder dan 1 op 100 testen is
positief. Ik weet het niet zeker, maar ik vermoed dat er de laatste tijd méér
mensen, en dan vooral kleine kinderen, een acute bronchitis krijgen dan
Covid-19. Het gevolg laat zich raden: de regeringen versoepelen dat het niet
mooi meer is, en de mensen worden nonchalant en onachtzaam. Alsof er geen
corona meer zou zijn. Zélfs in de dagelijkse nieuwsberichten is corona dikwijls
maar een "fait divers" meer,
nauwelijks nog goed voor een kort item van een paar minuten.
Dat maakt onze experten doodongelukkig en kregelig. Met die cijfers
kunnen zij de mensen niet meer bang maken, laat staan motiveren om zich aan de
richtlijnen te houden. Elke zichzelf respecterende expert loopt hier de muren
van op. Dit is werkelijk ontoelaatbaar. Anderhalf jaar lang heeft de wereld zo
goed als alléén om hén gedraaid, en nu interesseert het niemand meer wat ze te
zeggen hebben. Méér zelfs: men is blijkbaar al vergeten wat zij voor ons land
en voor de burgers gepresteerd hebben. Want zeg nu zelf: "De helden van de zorg"? Dat waren zij toch, als het erop aan komt:
onze experten. Maar waardering? Ho maar. Ze weigeren zelfs het ereburgerschap
(van de gemeente Willebroek) toe te kennen aan professor Marc Van Ranst!
Maar zie: er is hoop. Als het een beetje mee zit, komt corona
binnenkort toch weer op het voorplan, en zullen onze experten weer diegenen
zijn die het voor het zeggen hebben.
En die hoop, dat is de "Delta
variant". De experten zijn het pad al aan het effenen met doemberichten en
paniekerige waarschuwingen. Nu moeten ze alléén nog hopen dat hun
doemscenario's werkelijkheid zullen worden. Ze schuwen in elk geval het
alarmerende taalgebruik niet. En de media doen er uiteraard nog een flink
schepje bovenop, kwestie van het sensatie-gehalte wat op te drijven. Want geef
toe: veel spannends is er de laatste tijd in de nieuwsberichten niet meer te
lezen of te horen. Of het zou de koers en de voetbal moeten zijn. En zo komen
we aan artikelen en reportages met schreeuwerige koppen. Zoals: "Groeiende bezorgdheid om oprukkende Delta
variant!" Of: "Oppassen voor de Delta
variant in ons land!" Of: "WHO
waarschuwt voor risico op nieuwe golf in Europa!"
Want die Delta variant,
die is, volgens Britse wetenschappers, wel 50% besmettelijker dan de Alpha variant, en die was, volgens
Britse wetenschappers, al 50% besmettelijker dan de Wuhan-versie. De "Delta variant" is dus, volgens die
Britse wetenschappers, dubbel zo besmettelijk als het brave "Chinese" virus. Waardoor Delta, volgens de WHO, vermoedelijk
tegen eind augustus in Europa verantwoordelijk zal/zou zijn voor minstens 90%
van alle besmettingen. En waardoor er misschien/waarschijnlijk een nieuwe "golf" op ons af zou kunnen komen. En niet
alléén is Delta dus dubbel zo
besmettelijk als de oorspronkelijke versie, bovendien zouden ook twee keer zo
veel besmette mensen in het ziekenhuis terecht komen door Delta. Simpele wiskunde leert ons dus dat Delta vier keer zo gevaarlijk is als het
oorspronkelijke virus.
Het moge duidelijk zijn: er staan ons zware en sombere tijden te
wachten, en het huidige optimistische klimaat is volledig misplaatst. We zouden
ons beter nu al zorgen maken over de catastrofe die op ons af komt!
Maar dan begrijp ik niet waarom onze overheden toch zo soepel omgaan
met de reislust van de burgers? Ook wie nog niet (volledig) ingeënt is, kan
zonder problemen naar het buitenland vertrekken. Een negatieve corona-test
volstaat. Maar een negatieve corona-test betekent alléén dat je bij je vertrek
gezond bent, méér niet. Een negatieve corona-test beschermt je nergens tegen.
Al helemaal niet tegen die uiterst besmettelijke en gevaarlijke Delta variant !
Blijkbaar heeft men helemaal niets geleerd uit de ervaringen met de teruggekeerde
après-ski toeristen, vorig jaar in februari? De hele miserie is toen begonnen
met reizigers die uit het buitenland terugkeerden en het virus bij ons hebben
binnen gebracht. Nu spreken we over een variant die, naar het schijnt, dubbel
zo besmettelijk is, én dubbel zo ernstig. Er is geen twijfel mogelijk: een
nieuwe ramp is onafwendbaar.
We kunnen ons dus maar beter al voorbereiden op een nieuwe
lockdown in september, na de terugkeer van al die besmette, en ultra besmettelijke, toeristen.
Misschien moet u eerst mijn vorig stukje, van gisteren, over "Het Belgisch Leger", eens opnieuw lezen.
Daarin heb ik enkele bedenkingen gemaakt over de, soms absurde, besparingen bij
Defensie omwille van chronisch geldgebrek. Er was geen geld meer voor een
nieuwe brandweerwagen, die nochtans broodnodig bleek toen onze dappere soldaten
een groot stuk natuurgebied in brand hadden geschoten. Er was ook geen geld voor
camerabewaking van de wapen- en munitiedepots waar Jürgen C zijn arsenaal was
komen ophalen. En dat waren maar enkele kleine voorbeeldjes.
Maar zie, wat stond onlangs te lezen op VRT NWS? Op vraag van onze minister
van Defensie, Ludivine Dedonder, heeft het leger een boodschappenlijstje
opgesteld, en blijkbaar staat er een hoop gesofisticeerd hightech gerief op de
verlanglijst.
Zoals: "Vergroten van de beoogde
kleine massa van 34 F-35's met extra multi-role platforms en trouwe wingmen
drones, zeer lange afstand raketten en kruisraketten." De eerder besliste aankoop
van 34 F-35 gevechtstoestellen is blijkbaar onvoldoende: er moeten er nog
bijkomen, en ze moeten zwaarder bewapend worden. Kostprijs per vliegtuig: 66
miljoen euro. Ik begrijp nu wel dat 34 stuks nogal weinig is, want als ze aan
hetzelfde tempo naar beneden donderen als de oude F-16's in het begin, dan
zitten we rap zonder. Maar iemand zal mij toch eens moeten uitleggen waarvoor
ons land een vloot gevechtsvliegtuigen nodig heeft.
En verder wordt ook gedacht aan: "Verticaal
opstijgende vliegtuigen, zoals de V-22 of een ander helikoptertype." Die
zouden nodig zijn voor onze "Special
Forces", omdat ze blijkbaar de bestaande, peperdure, NH-90 helikopters niet
meer kunnen gebruiken: die zijn "moeilijk
te onderhouden". (Wist men dat dan vooraf niet toen men die wou kopen?) Kostprijs
van dit nieuwe speeltje: om en bij 61 miljoen euro. Per stuk.
En uiteraard heeft ons leger ook een ultramodern "antiraketsysteem" nodig. Ons land huisvest immers de
hoofdkwartieren van zowel de NAVO als van de Europese Unie, en we hebben nu
niet eens de mogelijkheid om die strategische locaties goed te beschermen. Stel dat de Palestijnen één
van hun raketjes afschieten naar Brussel! Een mens weet maar nooit, hee...
En tenslotte: we moeten mee met de tijd, en dus moeten we ook "drones" hebben. "Ons land bestelde 4 MQ-9B of SkyGuardian drones. Die zouden worden
ingezet voor verkenningsopdrachten, in binnen- en buitenland. De vorige
regering bestelde de optie erbij om ze te bewapenen." Het idee is om die in
te zetten voor bombardementen. (Om wat waar te bombarderen?) Blijkbaar doen de Britten dat nu ook al.
Prijskaartje voor de vier stuks: 532 miljoen euro.
Daarnaast heeft defensie ook nog enkele andere aankopen op het
programma: twee nieuwe fregatten en enkele nieuwe mijnenvegers voor de Marine,
nieuwe pantservoertuigen voor de Landmacht. Alles bijeen spreken we over een
slordige 15 miljard euro.
Ik weet niet wat u hiervan denkt, maar voor mij is één ding alvast
duidelijk: hiermee is het budget helemaal opgesoupeerd, en voor een nieuwe
brandweerauto is er écht geen geld over.
Oh ja, misschien toch niet onbelangrijk: een leger heeft ook soldaten
nodig. En ook daarvan hebben wij er, naar het schijnt, véél te weinig. De oude
rotten gaan met pensioen. Of ze gaan met een arsenaal wapens op de loop. En de
jongeren hebben geen interesse. Maar als onze troepenmacht niet de capaciteit
van minstens 25.000 manschappen haalt, komen we in de problemen. Zegt onze
legertop.
Daarom zou men nu voor de aanwerving meer gaan mikken op jongeren met
een allochtone achtergrond. Ik neem aan dat men hierbij denkt aan die
werkloze hangjongeren, die uit frustratie wegens ontbrekende toekomstvooruitzichten af
en toe ergens keet gaan schoppen? Dat lijkt mij een schitterend idee. Alléén... blijkbaar
heeft men niets geleerd uit de pijnlijke ervaringen met de extreemrechts
geradicaliseerde Jürgen C. Denkt men er écht aan om nu ook de deur open te zetten
voor potentieel geradicaliseerde islamisten?
Sommige oudere lezers zullen zich misschien nog die stomme zwart-wit
slapstick filmpjes herinneren van de jaren 1920, met Buster Keaton of van "The
Keystone Cops". Of de hilarische Monty Python afleveringen. De jongeren
kennen vermoedelijk "Mister Bean"
wel, de doodernstige miskleun uit de jaren 1990.
Wat zich op 23 april in de stille Kempen heeft afgespeeld, met ons
Belgisch leger in de hoofdrol, was minstens even hilarisch. Zij het nét iets
minder voor de fauna en flora in de Noorder Kempen, en al helemaal niet voor de
omwonenden of de aanwezige toeristen.
Het verhaal speelde zich af in Brecht, een kleine gemeente in de buurt
van Hoogstraten. Ons Belgisch leger heeft daar blijkbaar een oefenterrein, en
daar worden regelmatig schietoefeningen gehouden.
(Vraag me niet wat het nut daarvan kan zijn, want de Belgische
soldaten worden nooit ingezet in een missie waarbij ze moeten kunnen schieten.
Afgezien van de para's en de luchtmacht komen ze zelfs het land nooit uit.)
Bij die oefeningen is er precies iets mis gegaan. Een vonkje uit een
vuurwapen misschien? Of een onachtzame soldaat die zijn brandende peuk op de
kurkdroge grond heeft gegooid? Niemand die het met zekerheid weet. Naar het
schijnt zouden er "fosforkogels"
gebruikt zijn: die zijn uiterst brandbaar, en mochten sowieso eigenlijk niet
gebruikt worden. Precies omwille van het mogelijke brandgevaar. Het resultaat
was in elk geval dat de heide in de fik gevlogen is, en dat er een gigantische
brand ontstaan is waardoor de wijde omgeving moest ontruimd worden: een camping
en een woonbuurt. 400 mensen moesten onverwijld hun huis achterlaten, in de
bange onzekerheid of ze hun woning bij hun terugkeer nog onbeschadigd zouden
terugvinden.
Jammer genoeg was er op het oefenterrein geen militaire brandweerwagen aanwezig. Het was nochtans écht niet de eerste keer dat de soldaten daar een
brandje gestookt hebben bij hun schietoefeningen. Maar het vuur kon de vorige
keren telkens onmiddellijk in de kiem gesmoord worden.
Dan zou een mens verwachten dat het vereiste materieel ook deze keer
voorhanden zou zijn, toch? Blijkbaar niet. Want bij dat soort schietoefeningen
met lichte wapens is er geen brandweerwagen meer voorzien, want die lichte
wapens produceren immers geen vonken: "Er werd
alleen geschoten met koperen kogels met een loden vulling. Daar zitten geen
brandbare elementen in." Zo beweerde althans de legerleiding. Dan zal het
toch die sigaret geweest zijn, zeker?
Veel verschil zou het wel niet gemaakt hebben, want "de" brandweerwagen van het leger is
kapot. Die staat al een hele tijd in panne. En helaas... de enige militairen die
het voertuig konden herstellen, zijn al vijf jaar met pensioen.
Zoiets kan toch alléén in een slapstick-filmpje? Of in een aflevering
van "FC De Kampioenen". Jammer genoeg
konden de buurtbewoners er niet om lachen.
Een klein vraagje, toch... Onze defensie heeft wél 15 miljard euro
beschikbaar om peperdure vliegtuigen te kopen, die hooguit een paar keer
werkelijk dienst zullen doen. Maar een nieuwe brandweerwagen van zo'n 280.000
euro kan er blijkbaar niet af? En een deftig systeem om de wapendepots te
beveiligen, daar was blijkbaar ook geen geld meer voor. Zoals soldaat J.C.
heeft bewezen.
Het gaat in ons Belgisch leger zoals in al onze overheidsdiensten: er
moet bespaard worden, maar men bespaart op de verkeerde dingen. Men bespaart op
kleinigheden, omdat dat gemakkelijk is. Men bespaart nooit op grote prestige
uitgaven, hoewel die meestal van erg twijfelachtig nut zijn. En de gevolgen van
die kleine besparingen laten zich soms pas veel later voelen, als men er het
minst op verdacht is.
Een nieuwe keuken kopen, dat is een beetje zoals de trein nemen: je
hebt vooraf geen enkel idee hoe het zal lopen. Of waar je zal geraken. Of
wanneer je zal aankomen. Bij ons was dat in elk geval toch zo.
Over onze avonturen bij de keuze en aankoop van de keuken "uit het hogere segment" heb ik het al
een paar keer gehad. Maar wie dacht dat de rest van het verhaal minder "avontuurlijk" zou zijn, die vergist
zich.
Het begon al bij de afbraak van de oude keuken. Er was met de
binnenhuisarchitect héél expliciet overeen gekomen dat de muurtegels in onze
bestaande keuken moesten gespaard blijven: wij wilden die heel graag aan de
muur laten. Al was het maar omdat we het niet zagen zitten om ook nog eens een
tegelzetter én nieuwe tegels te betalen. De keuken zélf had onze spaarpot al
ferm lichter gemaakt. Die strikte instructies werden nadien nog eens bevestigd
aan en door de verantwoordelijke voor de afbraak. "So far, so good."
De donderdagmorgen arriveerden twee stoere mannen om de oude keuken af
te breken. De muurtegels kwamen ter sprake, en wij hebben herhaald dat die moesten
gespaard blijven. Maar ik moet toegeven: zich verstaanbaar maken met dat idioot
neusmondmasker op, is niet altijd evident. Misverstanden of foutief overgekomen
boodschappen zijn in die omstandigheden niet te vermijden. Om maar te zeggen: wij hoorden gedurende een paar uur ontzettend veel
lawaai in de keuken, waar die beide stoere mannen bezig waren. En af en toe klonk
het toch verdacht als brekende tegels. Maar goed: de corona-regels zijn strikt,
en wij moesten uit die mannen hun buurt blijven zolang ze bezig waren.
Toen het lawaai een paar uur later verstomd was, werden wij
uitgenodigd om het resultaat van de noeste arbeid te bekijken. En we zagen... een
compleet lege keuken. En kale muren! De mannen van de afbraak begrepen onze
ontzetting niet, want zij waren in de overtuiging geweest dat de muurtegels weg
moesten. Jammer! Maar goed, zo'n dingen gebeuren nu eenmaal. Zéker in deze
corona-tijden. Waarbij je elkaars gezichtsuitdrukking niet ziet, elkaar niet
goed verstaat door dat mondmasker, en je uit elkaars buurt moet blijven.
Daarna werden de stukken voor de nieuwe keuken geleverd. Twee andere
stoere mannen verschenen hier de vrijdag.
Helaas... de spoelbak plus kraan was er nog niet bij: die was nog niet
binnen. En ook helaas: de dampkap was er evenmin bij: nog niet geleverd door de
fabrikant. Oeps: geen dampkap en geen spoelbak? Dat kon weleens problematisch
worden. Zou het plaatsingsteam die stukken dan de volgende dinsdag meebrengen?
Dat konden de stoere mannen ons niet vertellen. Zij hebben geleverd wat ze
hadden, en zijn weer vertrokken. Dat niet alles mee was, was immers niet hun
probleem.
De dinsdag daarop stond het plaatsingsteam hier, in de vroege ochtend.
Een man en een vrouw. Ik moet zeggen: "Chapeau !".
Ik was heel erg onder de indruk. Ook nu weer klonk het lawaai in onze keuken
af en toe behoorlijk angstaanjagend, maar gezien de corona-instructies lieten
wij die noeste werkers ongemoeid. En toen ze rond vier uur lieten weten dat ze
gedaan hadden, konden we met een zucht van verlichting vaststellen dat alles
prima gedaan was. De kasten en toestellen waren tiptop geplaatst en
aangesloten, en alles was pico bello opgeruimd. Wij waren héél tevreden over
onze nieuwe keuken.
Ware het niet... dat er geen dampkap geïnstalleerd was. Uiteraard niet,
want die was nog altijd niet geleverd. Koken was er dus nog niet echt bij, want
zonder afzuigkap zou de keuken direct vol kookdampen of een baklucht hangen.
Wanneer de dampkap dan wél kon geleverd worden? Niemand die het wist,
blijkbaar.
En ware het niet... dat er geen kraan of spoelbak te bespeuren was.
Uiteraard niet, want die was nog altijd niet geleverd. Met de hand afwassen, of
water nemen om te koken of om te poetsen, was dus nog niet voor direct. Wanneer
de spoelbak annex kraan dan wél kon geleverd worden? Niemand die het wist.
En ware het niet... dat de vaatwasser niet diegene bleek te zijn die we
verwacht hadden. Geen nood: we konden die nog laten omwisselen voor het
gewenste toestel. Maar wanneer dat zou beschikbaar zijn, dat was niet geweten.
En in de tussentijd mocht de geleverde vaatwasser niet gebruikt worden, want
anders verviel de mogelijkheid tot omruiling.
Maar ze hebben wel punctueel alles genoteerd op het "plaatsingsverslag" voor de "Dienst-na-verkoop".
Jawel, we hadden onze nieuwe keuken. En die ziet er heel mooi uit.
Maar het bleef voorlopig behelpen want we konden hem niet echt gebruiken. Hoe
lang nog? Niemand die het wist.
Een week later nog altijd niet, trouwens. Mails met vragen en klachten
bleven onbeantwoord, en de vriendelijke dame aan de telefoon kon tegen de boze
klant niet veel anders zeggen dan: "Onze
excuses hiervoor, meneer!" Want wat blijkt? De "dienst-na-verkoop", die het dossier zou moeten behandelen, buigt
zich pas na veertien dagen over het "plaatsingsverslag"
(waarin melding werd gemaakt van de ontbrekende stukken). Want: "Dat is de procedure".
Hoe wij ons ondertussen moesten behelpen? Daar had de ongelukkige dame die het slachtoffer was van mijn verontwaardiging,
geen antwoord op. En hoe lang dit nog zou aanslepen, wist ze ook niet. Waarom
er een plaatsingsverslag nodig was om vast te stellen wat al bij de levering
geweten was? Ook daarop moest ze het antwoord schuldig blijven. Ik moest toch
maar een mail sturen, kreeg ik als raad. Dat ik ondertussen al drie mails
gestuurd had, zonder enige reactie, daar kon zij ook niets aan doen.
Ik heb dus opnieuw een mail gestuurd. Naar het adres dat de dame mij
doorgaf. En ik kreeg onmiddellijk een automatisch antwoord: "Door een medische ingreep ben ik momenteel
afwezig. Uw mails worden tijdens mijn afwezigheid niet gelezen. Voor dringende
zaken, gelieve te bellen naar het hoofdkantoor." Waarmee ook deze cirkel
rond was.
Een nieuwe keuken... écht wel een avontuur!
Het positieve aan het verhaal is wél dat ik me nu toch in zekere zin
een "keuken-expert" mag noemen. Als iemand
anders een nieuwe keuken zou willen kopen en laten installeren, dan kan die
altijd bij mij terecht voor advies: ik zal graag laten weten met wie je in elk
geval niet in zee moet gaan.
