|
De meter van mijn terugdraaiende teller stond begin juni al terug op
dezelfde stand als bij de meteropname midden september vorig jaar. En de zomer
moest dan nog beginnen. Tegen de volgende opname zal mijn teller vermoedelijk
opnieuw méér dan 2000 kWh lager staan dan een jaar eerder. Wat van mij een "netto-producent" maakt: ik lever veel
meer elektriciteit aan het net dan ik verbruik.
Maar in tegenstelling met andere energieproducenten, zoals Engie of
Luminus en al die andere, word ik niet betaald voor de elektriciteit die ik
aan het net lever. Ik moet er zélf voor betalen. Omdat ik het net "belast". Ook de banken hebben dat
schitterende idee al ontdekt: er zijn banken bij wie je zélf intrest moet
betalen op het geld dat je bij hen deponeert. Ik vermoed dat de tijd niet zo
heel ver af is dat mensen die hun eigen put- of regenwater oppompen, daar óók
zullen moeten voor betalen. Omdat ze het grondwaterpeil doen zakken, of zoiets.
Het is een vreemde wereld waarin wij leven.
Maar ik mag al bij al natuurlijk niet klagen. Ik heb tenminste nog een
terugdraaiende teller, en daarmee heb ik het grote voordeel dat het niet
uitmaakt wanneer ik elektriciteit verbruik. Wij hoeven niet te wachten tot de
zon schijnt om te koken of om de vaatwasser te laten draaien, of om de kleren
te wassen en te drogen. Het komt ook goed als we dat 's avonds doen, of als het
regent, want de opgewekte energie van de zonnige dagen compenseert dat wel.
Niet zo bij iemand met een nieuwe digitale meter. Als die de energie van zijn zonnepanelen
niet verbruikt op het moment dat die panelen produceren, dan is hij dat kwijt.
Onherroepelijk. En zelfs als hij méér produceert dan verbruikt, dan nog moet
die betalen voor alle elektriciteit die hij van het net haalt, ongeacht hoeveel
hij er zelf aan geleverd heeft. Het is een vreemde wereld waarin wij leven.
En nee, ik mag niet klagen, want ik heb het nog niet moeten meemaken
dat mijn zonne-energieproductie uitgevallen is omdat het elektriciteitsnet "oververzadigd" was. Er zijn heel veel
goeie grappen te vertellen over de zonnepanelen, maar dit vind ik toch één van
de betere. Het blijkt namelijk zo te zijn dat het elektriciteitsnetwerk van
Fluvius niet opgewassen is tegen de massale energieproductie van zonnepanelen
op een zomerse dag. En dan valt je installatie gewoon uit omdat de
geproduceerde stroom nergens heen kan. Je dure installatie produceert dan niets
meer, ondanks de stralende zon. En wat je nodig hebt aan elektriciteit moet je
dus van het net halen. En er uiteraard voor betalen. Het probleem is gekend,
maar bij Fluvius ontbreekt de wil om dat te verhelpen door het openbaar
elektriciteitsnet te versterken.
De "grap" is dus deze, dat
men met alle mogelijke argumenten de mensen ertoe wil aanzetten om zonnepanelen
te installeren. Want "goed voor het
milieu" en "goed voor de portemonnee".
Maar het publiek net is daar totaal niet op voorzien. Het voorspelbare gevolg
is dus dat meer en meer mensen geconfronteerd zullen worden met een installatie
die uitvalt, zodat zowel de winst voor het milieu als die voor hun portemonnee
zal verdwijnen. Als we bovendien massaal elektrisch gaan rijden, zoals onze
overheid zou willen, dan wordt het net nóg zwaarder belast. Véél zwaarder. Waardoor de problemen
met ons elektriciteitsnet nog véél erger zullen worden.
Om maar te zeggen: "Bezint eer
gij begint" is een spreekwoord dat al lang vergeten is. Men neemt allerlei
maatregelen of men stimuleert allerlei initiatieven, maar men denkt niet verder
door over de mogelijke consequenties. Daar bestaat een woord voor: "kortzichtigheid".
En dát is vermoedelijk één van de meest kwalijke eigenschappen van
onze beleidsmakers: ze zijn ongelofelijk kortzichtig. In alles. Het kernidee is
heel dikwijls: "Weet je wat? De baten en
de winsten zijn voor nu, en we
kunnen er nu van profiteren. De
problemen zijn voor later. Voor iemand anders."
|
