Heb ik al eens geschreven dat onze media vooral drijven op, en zoeken
naar, "sensatie"? Ja zeker? De
belangrijkste motivatie om een artikel te publiceren, is het spektakelgehalte
ervan: als het sensationeel genoeg is, dan verschijnt het. Het maakt niet uit
of het relevant is of niet. Het maakt zelfs niet eens uit of het waar is of
niet. Het probleem voor de media is natuurlijk dat de doorsnee lezer/kijker
héél erg sensatiebelust is: bij alles wat niet spectaculair is, blijft de
belangstelling geen tien seconden hangen. En dus "moeten" de media op die trend inspelen, en mee gaan in die
ongezonde evolutie.
Zoals ik al tot in de treure toe herhaald heb: "oppervlakkigheid" is zowat de norm geworden.
Het verhaal van de spectaculaire geboorte van een tienling (!) in
Zuid-Afrika is daar een stuitend voorbeeld van.
De dame in kwestie, Gosiame
Thamara Sithole, was begin juni bevallen van een tienling: zeven jongens en
drie meisjes, na een zwangerschap van iets meer dan zeven maanden. Daarmee had
ze het vorige wereldrecord van de "meeste levend geboren kinderen" gebroken:
dat stond, tot een maand voordien, met negen baby's, op naam van een Malinese
vrouw. En om de sensatie compleet te maken: volgens de vrouw was ze op geheel
natuurlijke wijze zwanger geraakt, en niet via kunstmatige bevruchting. Of dat
fysiek zelfs maar mogelijk is, ik zou het niet weten, maar het lijkt me erg
onwaarschijnlijk.
Het verhaal stond in geuren en kleuren op de site van VRT NWS, op 9
juni. Met een foto van de hoogzwangere vrouw in gezelschap van haar man, én een
foto van een pasgeboren baby. Wat vermoedelijk zou moeten suggereren dat het
één van die 10 pasgeborenen was, al werd dat niet expliciet vermeld. En met
alle details in geuren en kleuren. Bijvoorbeeld dat er op de echo's altijd maar
acht foetussen te zien waren geweest, en dat pas bij de bevalling zelf gebleken
is dat er nog twee méér waren.
Ik heb er geen idee van hoe men aan dat verhaal gekomen is. En ik
begrijp al helemaal niet hoe een zichzelf respecterende nieuws-site zoiets
overneemt zonder het waarheidsgehalte te checken, of toch op z'n minst te
verifiëren of dit wel enigszins mogelijk zou kunnen zijn. Hoe dan ook: op 22
juni was er een nieuw artikel op VRT NWS met de vermelding dat het hele verhaal
verzonnen was. Géén "rechtzetting",
géén excuses voor het fake news, géén
verontschuldigingen voor de onzorgvuldige berichtgeving en het klaarblijkelijk
achteloos overnemen van een fantasieverhaal. Nee, gewoon een artikel met de
spectaculaire kop: "Tienling verzonnen".
De nieuwe versie is dat het hele verhaal door de vrouw bijeen
gefantaseerd was. Méér zelfs: ze zou niet eens zwanger geweest zijn. Er zou
alleszins geen bevalling geweest zijn. Naar het schijnt heeft ze alles uit haar
duim gezogen, en is iedereen erin getrapt. Zélfs haar man: ook die zou niet
geweten hebben wat er echt aan de hand was. En die is nu ontzettend in de war:
hij heeft, omwille van corona, zijn pasgeboren kindjes nooit te zien gekregen,
en er is ook geen enkele officiële bron die de geboorte heeft bevestigd. De
vrouw zou ondertussen trouwens opgenomen zijn in een psychiatrische instelling
wegens haar "waanideeën".
Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook dit verhaal erg ongeloofwaardig
vind. Want als die laatste versie inderdaad klopt: hoe heeft de vrouw dat dan
klaargespeeld? Je kan toch geen zwangerschap "faken"? En al zeker geen meerlingenzwangerschap. En hoe kon die
foto dan gemaakt worden van die vrouw die overduidelijk hoogzwanger was? En waar kwam dan bijvoorbeeld het detail vandaan dat er op de echo's maar acht foetussen te zien waren geweest?
Hoe dan ook: een raar verhaal, en bijzonder vergezocht. Ook nu weer.
Maar ook deze versie heeft VRT NWS zomaar klakkeloos overgenomen,
zonder enige kritische bedenking. Want al bij al: ook dit is een heel
spectaculair verhaal, zelfs nog sensationeler dan het eerste. En dát is
tenslotte waar het om gaat, niet?
"'t Is weer voorbij die mooie
zomer, die zomer die begon zowat in mei. Ah, je dacht dat er geen einde aan kon
komen, maar voor je 't weet is heel die zomer al weer lang voorbij."
21 juni 2021: het begin van de "astronomische
zomer".
Het weerbericht had op die dag een heel passende kop: "Na de zonnecrème, de paraplu". We zijn
de "zomer" ingezet met regen en
onweer. Véél regen. Dagen-, zelfs wekenlang regen. Die "mooie zomer", die heeft amper twee weken geduurd. Die is niet in
mei begonnen, maar die was op 21 juni wél al voorbij. We zijn verzeild geraakt
in een "typisch Belgische zomer",
zoals dat dan genoemd wordt. Wateroverlast langs alle kanten: ondergelopen
kelders, straten die blank staan. Al zou het natuurlijk nog véél erger gekund
hebben. Zie maar wat ze in maart en april in Australië en in Indonesië hebben
meegemaakt: volledige dorpen weg gespoeld.
Ik blijf me verbazen over de reële, waarneembare effecten van de "klimaatopwarming". Of liever: over de
manier en de momenten waarop daar over bericht wordt. Je kan er gif op nemen
dat de waarschuwingen en alarmkreten al te horen zijn vanaf de eerste echte
zomerdag. Maar zodra het weer weer omslaat, wordt daar met geen woord meer over
gerept. Idem dito trouwens als het over ons grondwaterpeil en de dreigende
droogte gaat. Zodra het enkele dagen warm en droog geweest is, komen de
berichten over het tekort aan grondwater en de ramp die al dreigt voor de
zomerse oogsten. Zélfs na de kletsnatte meimaand kregen we nog waarschuwingen
te horen. De boodschap: "Goed nieuws voor
de grondwaterstanden in ons land. In drie van de vier meetpunten zijn die 'normaal' tot 'zeer hoog' voor deze tijd van het jaar." werd vergezeld van: "We starten nu met goede cijfers aan de
zomer maar een paar weken warm weer en weinig regen kan het snel weer doen
keren." (Het is net als bij de corona-cijfers: "Het gaat nu wel de goede kant uit, maar het zou snel kunnen keren als
de Delta-variant dominant zou worden." Het lijkt wel alsof het tegenwoordig
verboden is om ook eens zonder meer goed nieuws te brengen. Zonder een
bijhorende, angstaanjagende, waarschuwing.)
Het zal mij benieuwen wat de boodschap zal zijn na deze uitgeregende
start van de zomer.
Maar goed... Laat ons optimistisch blijven: misschien worden juli en
augustus toch nog mooie zomermaanden, met véél zon en lekker warme
temperaturen. Het zou goed zijn voor onze inwendige vitamine-voorraden, het zou
goed zijn voor ons humeur, het zou goed zijn voor de samenleving. Als we,
hopelijk, indien Frank Vandenbroucke het toelaat, in juli en augustus weer min of
meer "normaal" met elkaar zullen
mogen omgaan, dan zou het fijn zijn als ook aan de hemel een stralende zon ons
toelacht. Het zou ook goed zijn voor de horeca en voor het toerisme in ons
land: na het horror-jaar 2020 kunnen die wel een opsteker gebruiken.
En het zou zéker ook goed zijn voor de klimaatwaarschuwers. Want op
een dag als 21 juni 2021 staan die er maar beteuterd bij. Ze mogen nog zó veel
en zó luid roepen als ze willen, geen mens die luistert als de regen op de
ruiten klettert. Ze zitten er werkloos bij op zo'n donkere natte dagen. Ik
vrees dat ze er depressief bij gaan worden, en zich overbodig en nutteloos gaan
voelen. Wie weet beginnen ze misschien zelfs aan zichzelf te twijfelen? Nee,
dit is ook voor hen géén goede start van de zomer!
Omdat mijn hart naar Anuna en Greta uit gaat, wens ik ook voor hen
vurig dat ons nog een héél mooie, zonnige en warme zomer te wachten staat.
En dan kunnen wij op een terras met onze vrienden uitgebreid over de
dreigende opwarming discuteren. In de zekerheid dat het leven weer goed is.
(En de eigenaars van zonnepanelen met een digitale teller zullen dan
eindelijk weer hun wasmachine en droogkast kunnen gebruiken, en hun oven en
kookplaat. Gedaan met de ontberingen omwille van het ontbreken van zonne-energie !)
Het wordt een beetje potsierlijk hoe men tegenwoordig bij zowat alles
wat men zegt, het risico loopt iemand tegen de schenen te schoppen. De mensen
zijn zó lichtgeraakt en hebben zó'n lange tenen, dat je bijna altijd wel iemand "kwetst". Of liever: dat iemand zich
gekwetst voelt. Hoe langer hoe meer is niet de inhoud van wat je zegt
belangrijk, maar wél de formulering. Ik vermoed dat ook dát symptomatisch is
voor de oppervlakkigheid van de moderne "beschaving".
Zo is het ook weer prijs als het gaat over de corona-berichtgeving.
Want als we spreken over de "Zuid-Afrikaanse"
variant, dan zou dat kunnen geïnterpreteerd worden als een soort "blamage" voor Zuid Afrika: alsof het hun
schuld is, alsof zij verantwoordelijk zouden zijn voor deze mutatie. Een beetje
zoals wanneer Donald Trump het consequent had over "het Chinees virus", met de bedoeling China, en bij uitbreiding alle
Chinezen, en eigenlijk alle Aziaten, de schuld te geven voor deze pandemie.
Dat klopt natuurlijk langs geen kanten. De "Zuid-Afrikaanse" variant heet gewoon zo omdat die daar voor het
eerst opgemerkt is. Net zoals de "Britse"
variant voor het eerst in Groot Brittannië gevonden werd, maar niet
noodzakelijk daar ontstaan is, en al zeker niet de schuld zou zijn van de
Britten.
Om kort te gaan: de verwijzing naar het land waar een variant voor het
eerst gedetecteerd werd, zou, voor wie van slechte wil is, aanleiding kunnen
geven tot het "stigmatiseren" van de
inwoners van dat land. Niet doelbewust en kwaadaardig zoals bij Donald Trump,
maar toch. Het zou nooit in mijn hoofd opgekomen zijn om die link te leggen,
maar er zijn helaas genoeg mensen die dat wél zouden doen. En wie zeker en vast
een negatieve klank horen in de benaming van die verschillende varianten, dat
zijn de Wokers: die vinden immer in
alles een negatieve klank.
De Wereldgezondheidsorganisatie WHO heeft blijkbaar wel oren gehad naar
deze bedenkingen. En dus schakelen we sinds kort over op meer neutrale benamingen
voor alle gekende varianten. De keuze is op het Grieks alfabet gevallen. De
allereerste gekende variant, de Britse, wordt dus voortaan de "Alpha-variant" genoemd. De volgende was
de "Beta-variant". Ondertussen zijn
we al aan de "Delta-variant", dat is
dus de variant die we vroeger de "Indiase"
genoemd hebben. En dat zijn dan nog alléén de varianten die volgens het WHO "gevaarlijk" zijn, de zogenaamde VOC: "Variants of Concern".
We kunnen alléén maar hopen dat het virus stopt met muteren na 24
varianten, want dan zijn de Griekse letters op. Misschien zijn we daar rapper
dan gedacht, want het kan echt wel bijzonder vlug gaan. Ook al krijgen niet
alle mutaties een eigen naam: die eer is alléén weggelegd voor de varianten die
volgens de WHO bijzondere aandacht verdienen, en potentieel gevaarlijk kunnen worden. En zo zijn er nu wereldwijd al
meerdere in de categorie VOI: "Variants of Intrest": er is al een "Epsilon variant" ontdekt in de USA, een "Zeta variant" in Brazilië, een "Eta variant", een "Theta variant" in de Filippijnen, een "Iota variant" in de USA, en een "Kappa variant" in India. We zitten dus al tien Griekse letters ver.
Het wordt niet bepaald simpel voor de nieuwsankers, als we enkele varianten verder zijn,
want dan komen we uit op "Phi" of "Chi" of "Psi". Ik heb trouwens het gevoel dat er heel zeker een nieuwe Dan
Brown thriller zit aan te komen. Na de "Delta
Deceptie" was zijn Griekse inspiratie misschien op, en dit brengt hem wellicht op nieuwe ideeën?
De vraag is alléén: "Zijn de
Grieken hier wel blij mee?" Want het gevolg is wél dat alle varianten nu naar Griekenland verwijzen, en dan kunnen die
zich weer geschoffeerd en gestigmatiseerd voelen.
Ik heb me al dikwijls afgevraagd hoe de winkels er altijd in slagen om
elke keer opnieuw spectaculaire kortingen aan te bieden. Ik weet het wel:
meestal zetten ze vooraf hun prijs véél hoger dan nodig is voor een normale
winstmarge, en dan houden ze nog altijd genoeg winst over nadat ze de klant met
een mooie korting gelukkig gemaakt hebben.
Maar ik heb ondertussen geleerd dat het soms allemaal nét iets
gesofisticeerder en subtieler is dan dat.
Voor een simpel toestel zijn die gesofisticeerde trucjes niet
mogelijk, want daar kan er niet veel "gespeeld"
worden. Als je op een tv van 800 euro 20% korting geeft, dan betaalt de klant
640 euro. Geen discussie mogelijk. Dat het toestel oorspronkelijk maar iets van
650 euro geprijsd stond, daar staat de klant meestal wel niet bij stil. We
laten ons allemaal graag "bedriegen"
als dat ons een (vals) goed gevoel geeft...
Maar het ligt een beetje anders bij de aankoop van "samengestelde" producten, omdat men daar
kan spelen met de verschillende elementen. Bij de aankoop van een keuken,
bijvoorbeeld, om maar iets te noemen. Dan gaat het ongeveer in z'n werk zoals
hieronder beschreven.
De verkoper spiegelt de argeloze klant een "hoogwaardig" product voor, uit het "hogere segment". Maar omdat de klant terugschrikt voor de
aankoopprijs, biedt je hem, als verkoper, onmiddellijk 20% korting. Omwille van
de solden, bijvoorbeeld, of omwille van Batibouw, of weet ik veel. Als de klant
nog niet overtuigd is, en aanstalten maakt om bij de concurrentie (uit een "minder hoog segment") te gaan kijken,
bied je hem nog 10% "commerciële korting"
er bovenop. Tegen zo'n aanbod kan de klant echt geen "Nee" zeggen. Maar je hebt als verkoper ondertussen wel bijna 30%
van de oorspronkelijke prijs laten vallen. Zal je baas daar niet moeilijk over
doen? Niet dus, want die weet ook wel dat de klant uiteindelijk tóch meer zal
betalen. Want later komt het moment om de finale afwerking van het product,
bijvoorbeeld die keuken, met de klant te bespreken. Bij voorkeur door iemand
anders dan de verkoper, iemand met enig gezag,
een "specialist": een binnenhuis-architect, in het geval van die keuken. En die bespreekt met de klant het aangekocht product, en doet
heel vriendelijk een aantal suggesties om het comfort te verhogen, om de design te verbeteren, om één en ander
te optimaliseren. Het spreekt uiteraard vanzelf dat de klant wel blij is met de
nuttige suggesties, en erg gelukkig is met de voorgestelde verbeteringen. Het finale
product bevat dus de "overeengekomen"
aanpassingen, en dat is wat de klant uiteindelijk ook koopt. Resultaat van die "verbeteringen": 15% bovenop de
offerte-prijs die de klant bij de verkoper "bedongen"
had. De gulle "commerciële korting" is
hiermee volledig teniet gedaan.
Kan je zo'n praktijken "bedrog"
noemen? Niet echt, natuurlijk. Want uiteindelijk is de klant niet bedrogen. Er
is niet gelogen tegen de klant, er zijn geen onwaarheden verteld, geen valse
beloftes gedaan. Het resultaat van de aankoop, én de prijs die hij betaald
heeft, heeft de klant uiteindelijk zelf bepaald. Zij het dan op aansturen van
de winkel-expert.
Dus nee: de klant kan niet klagen dat men hem "bedrogen" heeft. Maar helemaal koosjer zijn die truken nu toch ook
weer niet. De argeloze klant wordt er eigenlijk noch min noch meer "ingeluisd". En dat geldt zowel voor die simpele aankoop, met een
recht-toe-recht-aan korting (op een prijs die vooraf opgetrokken was), als voor
de "complexe" aankoop, waar de
korting door de "noodzakelijke"
extra's verloren gaat.
Het is duidelijk zaak voor een onervaren klant om goed op zijn/haar
tellen te passen, want de valkuilen zijn talrijker dan hij/zij voor mogelijk
houdt, en soms nog véél subtieler dan het voorbeeld dat ik hier gegeven heb. En
al gun ik het de winkelier van harte om een beetje winst te maken, zeker in
deze moeilijke tijden, het zou toch van enig fatsoen getuigen als de klant daar
niet de dupe van zou moeten zijn...
Het zou een goeie quizvraag kunnen zijn: "Waarvoor staat de afkorting LGBTQIA+ ?" Ik ben benieuwd hoeveel
mensen zo voor de vuist weg het antwoord zouden kennen.
Vroeger was het simpel. Je had de "homofielen"
en je had de hetero's". De "hetero's", die waren "normaal"; de andere, die waren ofwel "ziek" ofwel "zondig". Gelukkig ligt die tijd (grotendeels) achter ons. Het maakt
nu niet zo veel meer uit. Liefde is liefde. Of je nu van een man houdt of van
een vrouw, dat is jouw keuze, en niemand heeft daar een oordeel over te vellen.
Later werd het iets complexer. Toen begon men te spreken over "holebi's": homo's, lesbiennes en biseksuelen. Al ben ik niet zo zeker of "biseksualiteit" iets met "houden van" te maken heeft, eerder met "goesting" of "lust". Maar dat is mijn persoonlijke mening. Elk doet wat hij/zij
wil, met wie hij/zij wil.
Maar blijkbaar gaat de notie "holebi"
voor een aantal mensen niet ver genoeg. Méér en meer klinkt de roep van andere
groepen die ook "respect" willen. En
zo zijn we van "holebi's" overgestapt
naar "LGBT": "lesbian, gay, bisexual & transgender". Ook de "transgenders" willen als volwaardig
aanzien worden.
Ik heb mijn mening over "transgenders"
al enkele keren geventileerd: ik begrijp dat niet. Het is een luxeprobleem,
typisch voor de huidige tijdsgeest waarbij het voor veel mensen nooit goed kan
zijn. Deze mensen zijn niet tevreden met hoe de natuur hen geschapen heeft, en
willen daar persé aan knutselen. Wat impliceert dat er na de "transitie" nog weinig "natuurlijks" meer overblijft aan een
transgender, maar blijkbaar is dat okee. Vreemd genoeg zijn die mensen héél
dikwijls bijzonder "groen"-gezind, en
héél "woke", maar dat belet hen niet
om bij zichzelf de natuur te laten vervangen door allerlei kunstmatige
elementen.
Nee, ik begrijp de drijfveren écht niet. Heel veel mensen, eigenlijk
zowat de meerderheid, zijn niet bepaald tevreden met wat de natuur hen gegeven
heeft, en voelen zich niet echt thuis in het lichaam waarin ze geboren zijn: ze
voelen zich te dik of te klein of te kaal of te slungelig of te lomp of wat nog
allemaal... Maar we accepteren het, zij het soms tegen heug en meug. Het leven is
nu eenmaal niet altijd even fair. Of om het met de Rolling Stones te zeggen: "You can't always get what you want".
Maar sommige mensen zijn blijkbaar zó erg met zichzelf begaan dat ze met die
tekortkomingen of onvolkomenheden niet kunnen leven en daar psychisch onder
lijden. Ik wil hen graag de raad geven: "Denk
wat meer aan de anderen, en wat minder aan jezelf."
"Ja maar" zal men
argumenteren, "het psychisch leed om te
moeten leven in het verkeerde lichaam, is immens groot. Iemand die dat niet
zélf hoeft door te maken, kan dat niet inschatten!" En kan/mag dus niet beoordelen
hoe reëel en zwaar de nood wel is om in "het
juiste lichaam" te kunnen verder leven. Maar dat zou ik evengoed kunnen
zeggen over mijn linkshandigheid. Iemand die niet het noodlot heeft om als
linkshandige door het leven te moeten gaan, kan onmogelijk inschatten wat de
psychische impact is. De trauma's als je als zesjarige elke dag op de knokkels
geklopt werd en het gevoel opgedrongen kreeg dat je één van de zeven
hoofdzonden had begaan, de vernedering elke keer als je mooie nieuwjaarsbrief
met pen en inkt één grote vlek werd omdat je er met je linkerhand overheen was
gegaan, de dagelijkse frustraties omdat je niet overweg kan met een standaard (rechtshandige)
blikopener of schaar of computermuis, enzovoort. Het leven van een linkshandige
is een hel en een constante vuurproef. Wat doet dat met de mentale gezondheid
van een mens, denkt u? Maar ik ken géén linkshandige die operatief of met
hormonen de transitie naar een rechtshandige als levensnoodzakelijk ziet.
Maar zie naast de "Lesbian"
en "Gay" en "Bisexual" en "Transgender"
personen, zijn er nu nog enkele andere groeperingen bij gekomen die ook hun
deel van de aandacht opeisen. Want ook "LGBT"
is blijkbaar niet "inclusief" genoeg
meer: er zijn een aantal "categorieën"
die in geen enkele van die vakjes passen. En zo komen we bij "LGBTQIA+". Daar zijn dus de Q, I en A aan
toegevoegd: "Queer", "Intersexual" en "Asexual". De "+" staat
dan voor al wat men nog zou kunnen verzinnen.
Wie dacht dat we het daarmee wel gehad hebben, die vergist zich. Echte wokers spreken al over "LGBTQQIP2SAA". Dat zou dan moeten staan voor: "lesbian, gay, bisexual, transgender, queer,
questioning, intersexual, pansexual, 2-spirited, asexual, and allies". Die "allies", dat zijn dan grosso modo de
supporters van de "queer"-gemeenschap,
waarbij "queer" een verzamelterm zou
moeten zijn voor iedereen die niet "gewoon
hetero" is.
Het idee hierachter is vermoedelijk dat een complexe afkorting meer
indruk zal maken, en dan ook meer gewicht in de schaal zal leggen? Ik vraag me
alléén af of iemand echt beter geholpen is door die opdeling in al die vakjes
en hokjes.
Ik stel trouwens
voor om ook voor ons, linkshandigen, een duizelingwekkende afkorting te
verzinnen. Maar dan één die méér inclusief is, want de afkortingen van de "LGBTQ..."-drukkingsgroepen sluiten de hetero-mensen
uit. Onze nieuwe drukkingsgroep zal "LRTOZ"
heten: "Linkshandigen, Rechtshandigen,
Tweehandigen, Onhandigen, en de mensen Zonder handen".
Wie graag
lid wil worden en mee wil strijden voor de rechten van alle handigen en onhandigen, die kan mij een mail sturen.
Eigenlijk is er niet eens zó veel verschil tussen het vrouwenvoetbal
en het mannenvoetbal. Zeker niet op het hoogste niveau. Om maar iets te noemen:
ook bij het vrouwenvoetbal wordt er na elk doelpunt, en al helemaal na elke
overwinning, uitbundig en ferm geknuffeld. Met als gevolg dat ook de
vrouwenvoetbalploegen om de zoveel tijd geplaagd zitten met een uitbraak van
Covid-19. Waardoor ze niet genoeg speelsters kunnen verzamelen om een
volwaardige ploeg op het veld te brengen. Zoals onlangs ook de
vrouwenvoetbalploeg van Anderlecht is overkomen: hun laatste twee matchen van
de competitie moesten afgelast worden wegens corona. En dát terwijl er net een "feestelijke" match gepland zou
worden, want de ploeg was op dat moment al zéker Belgisch kampioen, met een
straat voorsprong. Daarom was er bij de voorlaatste wedstrijd in het eigen
stadion een klein feestje gepland. Wat dus compleet in het water gevallen is
omdat de speelsters elkaar een corona-virus cadeau hadden gegeven.
Maar er is wel één groot verschil met het mannenvoetbal.
Over het mannenvoetbal is er zowat elke dag een item in het tv-journaal.
Of er nu écht sportief nieuws is of niet. Elke dag in het journaal, zéker op de
openbare omroep, is er wel iets dat nodig moet verteld worden over ons voetbal
of over één van onze voetballers. En elke week is er ook nog eens "Sportweekend", en dan zijn er nog de
sport-shows genre "Extra Time". En
nee, het hoeft niet eens iets te zijn dat relevant is. Dat een profvoetballer
immer vriendelijk en goedlachs is: een reportage op tv. Dat een profvoetballer
zijn kleine teen heeft gekwetst: een reportage. Dat een profvoetballer op een
avond wel vier keer heeft moeten niezen: een item in het journaal. Dag na dag
krijgen we wel iets over onze profvoetballers gepresenteerd. Tot het onze strot
uit komt.
En over het vrouwenvoetbal? Zo goed als niets. Eén keer was er een
kort item, in het Journaal of in Sportweekend. Eén keer: om te melden dat de
vrouwen van Anderlecht al zéker kampioen zijn. Voor de vierde keer op rij.
Als je dat vergelijkt met de media-aandacht voor de tweede
opeenvolgende titel van Club Brugge bij het mannenvoetbal, dan steekt dat toch
wel de ogen uit. Terwijl de prestatie van de vrouwen van Anderlecht véél
indrukwekkender was dan die van de Brugse mannen. Laten we er de cijfers eens
bij halen. In de reguliere mannencompetitie heeft Club Brugge 76 punten gehaald
op een maximum van 102, dat is een heel behoorlijke 75%. Ze hadden 24 van de 34
wedstrijden gewonnen. Ze hadden ook een heel hoog positief doelpuntensaldo van
+47, wat betekent dat ze 47 doelpunten méér gescoord dan geïncasseerd hebben.
En de Anderlecht-dames? Die hadden 17 van 18 wedstrijden gewonnen, en hadden
daarmee 51 op 54 punten behaald: dat is 94% van de punten. Hun (positief)
doelsaldo bedroeg +90: ze hadden 95 keer gescoord in die 18 wedstrijden. Geen
enkele Belgische mannenvoetbalploeg heeft hen dat ooit voor gedaan; toch niet
in de voorbije vijftig jaar.
Voor de neutrale toeschouwer is het duidelijk, lijkt mij, dat de
prestatie van de Anderlecht-vrouwen in het voorbije voetbaljaar véél indrukwekkender
is geweest dan die van de mannen van Club Brugge. En tóch was er zowat elke dag
iets in de journaals over Club Brugge of in elk geval over het Belgische
(mannen)voetbal, en héél zelden (om niet te zeggen: bijna nooit) iets over de
vrouwen.
Het punt dat ik wil maken, zal ondertussen al wel duidelijk genoeg
zijn, vermoed ik. De media hebben de mond vol over "diversiteit" en over "gelijke
kansen" en over "gendergelijkheid",
maar als puntje bij paaltje komt, blijkt dat opeens helemaal vergeten. Het
vrouwenvoetbal is evenwaardig aan de mannencompetitie, en al bij al véél
spectaculairder, maar qua aandacht en interesse vanwege de media komt die maar
op het tweede, zeg maar derde, plan.
Bij de berichtgeving over de groepsverkrachting van dat veertienjarige
meisje, had ik al mijn bedenkingen omtrent de jeugd van vandaag, en dus ook
over de toekomst van het mensdom. Dat jonge mensen, tieners, tot zoiets in
staat zijn, is ronduit beangstigend en zorgwekkend. En als je dan hoort dat er,
bij ons in België (terwijl dit toch een "beschaafd"
land zou moeten zijn), zowat om de twee dagen een meisje/vrouw het slachtoffer
is van een groepsverkrachting, dan zakt mijn hoop dat deze wereld, onze
beschaving, nog enige toekomst heeft, helemaal weg.
Maar wat daarna in het VRT-journaal verteld werd, dat was zó gruwelijk
en ziek... Daar zijn geen woorden voor!
Nee, onze Westerse "beschaving"
is geen lang leven meer beschoren. Net zoals indertijd de Griekse en daarna de
Romeinse beschaving in decadentie is ten onder gegaan, zo zal dat ook gebeuren
met onze Westerse (Europese/Noord-Amerikaanse) beschaving. We zijn op een
dieptepunt beland waar de mensheid, of liever het "mensdom", nooit meer zal
uit klauteren. Onze beschaving is in een noodlottige neerwaartse spiraal
beland, en het lijkt alsmaar rapper bergaf te gaan. En als ik eerlijk mag zijn:
als dít de toekomstige generatie is die ons moet leiden, dan heb ik liever dat
het gauw voorbij is.
Wie de bewuste reportage gemist heeft, mag zich gelukkig prijzen. En
misschien kan je dan beter niet verder lezen, want dit is té gruwelijk om te
bevatten. Want wat blijkt nu? Er bestaan op het louche sociale-media platform "Telegram" (waar ook de vrienden van Jürgen C. hun toevlucht hadden gezocht
toen ze bij Facebook niet meer welkom waren) "gesloten groepen" van jongeren die video's en foto's uitwisselen
van meisjes die zich hebben laten overhalen om aan één van die gasten
naaktbeelden van zichzelf te sturen. En dan wordt bovendien de volledige
identiteit van het slachtoffer vrij gegeven, inclusief haar telefoonnummer,
zodat iedereen de kans krijgt om die meisjes lastig te vallen en continu te
pesten en te beledigen. (Voor wie het zich herinnert: dat heet "doxing", en ik heb het daar eerder al
eens over gehad.) Soms doen die jonge gasten dat "gewoon voor de sport", soms doen ze het uit rancune omdat het
meisje in kwestie hen gedumpt had. In diezelfde groepen vragen de jongeren dan
ook naar het beruchte filmpje van die dodelijke groepsverkrachting, of van om
het even welke verkrachting. Die jonge mannen kicken er dus niet alléén op om
meisjes te vernederen, te pesten en hen het leven zuur te maken, ze kicken ook
op beelden van een verkrachting. Dit gaat werkelijk mijn bevattingsvermogen
compleet te boven.
Het is trouwens niet alléén het beschavingsniveau van de hedendaagse tienerjongens
dat alarmerend diep gezakt is, ook hun intelligentiepeil blijkt bedroevend laag
te zijn. Hun taalgebruik is zelfs minder ontwikkeld dan dat van een achtjarig
kind. Of wat dacht u van een zin als: "Heb
je die filmpje van die kerkhof shit?" Wie zo'n zin neerschrijft, is
duidelijk achterlijk. Maar ja, anders zou je wellicht ook niet mee heulen in
zo'n ziekelijke sfeer?
Het zou ook kunnen dat het bedroevende taalgebruik eerder een
aanduiding is dat het Nederlands niet de moedertaal is van die gasten, en dat veel
van die jongeren van vreemde origine zijn. Ik weet het niet zeker. Dat wordt alvast gesuggereerd
door idiote uitspraken als: "bel en app
haar kapot deze belg wilt lul
braddas". (Voor wie het zou interesseren, "braddas" is een verbastering van het Engelse "brothers".)
Ik snap trouwens helemaal niet waarom daar niet (harder) tegen op
getreden wordt? Ze hebben een team onderzoekers twee jaar voltijds laten werken
om een rechtszaak tegen Bart De Pauw te kunnen opstarten wegens "elektronische belaging" omwille van puberachtige sms'jes, maar dit laat
men gewoon passeren? Dit kan zomaar, en niemand doet iets om dit te stoppen en
die criminelen aan te klagen? Hoe veel dodelijke slachtoffers moeten die jonge lafaards nog maken? Ik begrijp er hoe langer hoe minder van...
Om maar te zeggen: ik heb het zo ongeveer wel gehad met de jeugd van
vandaag, en ik vrees het ergste voor onze toekomst !
De Chinezen hebben ondertussen ook al begrepen dat de Westerse
beschaving op haar laatste benen loopt, en ze bereiden zich voor om de
wereldhegemonie over te nemen.
De Chinese president Xi Jinping
is alvast een charmeoffensief gestart naar de buitenwereld toe, kwestie van
zijn land een beetje populairder te maken bij de rest van de wereld: "Het is nodig om internationaal meer vrienden
te maken, om te verenigen en de kring met bevriende landen voortdurend uit te
breiden om de publieke opinie te beïnvloeden." Als zij de dominante
beschaving willen worden, dan wil de Chinese leider dat graag voor iedereen
acceptabel maken zodat er niet al te veel tegenstand zou groeien. En tegelijk
heeft de Chinese regering ook beslist om de "één kind"- of recenter "twee
kind"-politiek op te geven. Voortaan mogen Chinese koppels tot drie
kinderen hebben. De bedoeling is duidelijk: de Chinese bevolking moet drastisch
groeien, zodat ze binnen enkele generaties met genoeg zullen zijn om over de
hele wereld uit te zwermen om er (hun) beschaving te brengen.
Weet je wat? Als dát het alternatief is voor onze eigen decadente en
ziekelijke "beschaving", dan is dat
voor mij prima in orde. Alles liever
dan het gebrek aan menselijkheid dat we bij ons meer en meer zien opduiken.
Onze ouders hebben heel zeker dikwijls ontmoedigd en een beetje
bezorgd gezucht en geklaagd over "de
jeugd van tegenwoordig", toen wij nog tieners waren. Ze zullen daar
ongetwijfeld ook af en toe een gegronde reden voor gehad hebben.
Ik had diezelfde bedenking bij het verhaal over de zelfmoord van dat
veertienjarig meisje, nog niet zo lang geleden. Voor wie de voorbije weken op
Mars zou gewoond hebben, en het vreselijke verhaal niet gehoord of gelezen
heeft: het gaat over een minderjarig meisje dat door vijf tieners aangerand en
verkracht is. (Op een kerkhof, nota bene!) De vijf jonge delinquenten hebben
hun exploten bovendien gefilmd en het filmpje op de sociale media gepost. Toen
het meisje zich via het internet nog een tweede keer aangerand voelde, werd het
haar allemaal te veel, en is ze uit het leven gestapt. Wat die jonge mannen tot
moordenaars maakt, noch min noch meer. Al zullen ze daar wel nooit voor moeten
boeten.
Drie van de jongens/mannen waren minderjarig, en die zullen dus een
tijdje in een gesloten instelling moeten doorbrengen. En daarmee is voor hen de
kous af. Twee ervan waren meerderjarig, en zullen bijgevolg veroordeeld worden
wegens "verkrachting van een minderjarige, met verzwarende
omstandigheden". Dat wordt dan vermoedelijk de maximumstraf: vier of vijf
jaar. Al zou het ook wel minder kunnen zijn, want ze hebben een blanco
strafblad en het zijn nog tieners en blablabla. Het maakt ook niet zo veel uit.
Binnen hooguit vier jaar zijn ze vrij, en lopen ze weer rond, en dan kunnen ze
verder met hun leven.
Voor dat meisje is er geen verder leven meer. Voor haar is er geen
toekomst meer. En de ouders van het meisje, die moeten "levenslang" verder met dit verlies. Dit zinloos verdriet, dit wrede
verlies. En met de woede, vermoedelijk. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen
hoe je als ouder verder moet in zo'n situatie. Ik hoop nooit te moeten
ontdekken hoe je je dan als ouder voelt.
Maar goed: bij het lezen van dit trieste verhaal, was mijn eerste
bedenking: "Het gaat echt heel erg de
verkeerde kant uit met de jeugd van vandaag!" Als die jonge mannen een "staal" zijn van de doorsnee jongere, dan
houd ik mijn hart vast. Het is, vrees ik, symptomatisch voor de permissieve en oppervlakkige
tijdsgeest. Discipline telt niet meer, en mededogen ook niet meer. Jonge mensen
streven naar vlug en oppervlakkig genot, en houden nog alléén rekening met
zichzelf en met het eigenbelang. Althans, zo lijkt het toch. En al zeker bij
verhalen zoals dat van het aangerande meisje.
Mijn tweede bedenking ging over de ouders van die jongeren die zich zo
vreselijk misdragen hebben. Ik vermoed, ik hóóp, dat die ouders écht wel hun best
gedaan hebben om hun kinderen goed op te voeden. Om hen respect aan te leren voor
onze normen en waarden, om hen te leren rekening houden met anderen, om hen het
onderscheid te leren tussen goed en kwaad. En dan doen ze zoiets: ze
verkrachten een meisje, maken er een filmpje van om te kunnen opscheppen op de
sociale media, en jagen haar de dood in. Hoe voel je je dan als ouder van zo'n
dader? Kan je daar mee leven? Kan je het besef dat je schromelijk gefaald lijkt
te hebben, accepteren? Of het gevoel dat je mee verantwoordelijk bent voor de
dood van dat meisje? Want tenslotte heb jij één van die misdadigers op de
wereld gezet en opgevoed! En hoe kan je dan je kind weer onder ogen zien? Hoe
reageer je als vader of moeder als je eigen zoon een verkrachter en een
moordenaar is? Kan je nog enige ouderliefde voelen voor zo iemand? Kan je zo'n
monster na zijn straf terug in huis halen en weer normaal met elkaar om gaan?
Ik
kan me eigenlijk niet voorstellen hoe je als ouder verder moet in zo'n
situatie. En ik hoop het nooit te moeten ontdekken...
28 mei 2021: de eerste zonnige en droge lentedag van de hele maand
mei. En voilà: wat ik verwacht had, was er al. Op die allereerste mooie
lentedag sinds lang was er al direct die (voorspelbare) waarschuwing voor de
toenemende droogte door de klimaatverandering, en de melding dat de lentes bij
ons alsmaar droger worden. Ik heb met moeite de neiging kunnen onderdrukken om
mijn pc tegen de muur te kwakken toen ik dat las.
Het is toch waar, zeker! We zitten met z'n allen al wekenlang te
snakken naar een beetje échte lente, een beetje zon, een beetje warmte, een
beetje droogte. En als we dan eindelijk opgelucht konden ademhalen en ons konden
verheugen op een mooie dag en een mooi weekend, dan waren ze daar al direct met
hun domper. Al die voorbije tijd van kille plensbuien: geen woord over het
klimaat! Maar bij de eerste mooie dag waren ze daar. Alsof ze het ons niet wilden
gunnen eens een beetje blij te zijn en ons eindelijk een beetje opgelucht te
voelen. Nee, we moesten vooral ongerust zijn en deze zonnige dag als een signaal
zien dat het slecht gaat met ons klimaat.
Uiteraard zijn er weer statistieken om dat te bewijzen. Dat er andere
statistieken bestaan die aangeven dat de jaarlijkse neerslag de voorbije decennia
eerder is toegenomen, dat wordt er niet bij verteld. En dat je met statistieken
zowat alles, en dus eigenlijk niets, kan bewijzen, dat wordt ook niet vermeld.
De getoonde statistieken tonen een daling van de gemiddelde neerslag in de
lente tijdens de voorbije dertig jaar. Dat er in vroegere decennia eerder al
periodes geweest zijn waarin de curve van de gemiddelde neerslaghoeveelheid in
de lente een dalende trend vertoonde, en dat er daarna telkens een periode
volgde met een even sterk stijgende curve, dat wordt gemakshalve genegeerd.
Want dat verstoort de onheilsboodschap. De lente van 2021 past trouwens,
volgens het KMI, helemaal in het sombere plaatje: "Laat je hierbij niet misleiden door de natte meimaand die we momenteel
beleven: zelfs met mei erbij geteld zal er deze hele weerkundige lente (maart,
april en mei samen) niet echt veel meer neerslag gevallen zijn dan normaal."
Maar er is ook (een beetje) goed nieuws, volgens de statistieken. Onze
winters worden namelijk steeds natter: de curve van de gemiddelde neerslaghoeveelheid
in de winter stijgt al 40 jaar lang. Alléén is die stijging dan weer "statistisch niet significant". Terwijl
de daling van de lentecurve wél significant zou zijn. Of wat had je gedacht?
De gevolgen van de (veel te) droge lentes zouden rampzalig zijn: de
jonge takken aan de bomen, en de plantjes die precies in de lente moeten
opschieten, die hebben niet genoeg vocht en voedsel, en zijn dus kwetsbaar voor
parasieten. En de oogsten zullen mislukken omdat het zomerse watertekort niet gecompenseerd
was door de lenteregens.
Dat ons klimaat verandert, dat weten we ondertussen wel. Was het dan
écht nodig om de eerste mooie lentedag al direct te verpesten?
Ik had dit al van ver zien aankomen, en ik had dit voorspeld. Maar
weet je wat? Op die 28ste mei was mijn reactie: "Fuck de klimaatverandering! Fuck de klimaatwaarschuwers!
Vandaag en het hele weekend wil ik genieten van eindelijk een beetje zon en
eindelijk een beetje warmte!" Eindelijk kan ik weer gewoon binnenshuis
rondlopen zonder het gevoel dat ik ijsklompen heb aan de uiteinden van mijn
armen, eindelijk kunnen we onze verwarming helemaal af zetten, eindelijk kunnen
we nog eens een wandeling maken zonder ons in een dikke jas te duffelen.
Eindelijk voel ik me binnenin geleidelijk weer wat opwarmen.
Ik ben op 28 mei opgestaan met een stralend zonnetje, en ik voelde
mijn hart opzwellen van vreugde. Dat laat ik niet teniet doen door die
onheilsprofeten die ongeduldig op die allereerste mooie dag hadden zitten wachten om
al direct voor de dreigende droogte te kunnen waarschuwen.
Ik zal heel binnenkort mijn tweede carrière bij Belfius stop zetten en
(nog maar eens) met pensioen gaan. Het besef dat ik in deze tweede carrière
waarin ik halftijds aan de slag ben, bijna anderhalve dag per week voor de fiscus
werk en maar één dag voor mezelf, is té pijnlijk en ontmoedigend om zoiets te
blijven volhouden.
Maar ik heb al een nieuwe carrière op het oog. Of liever: een roeping.
Ik ga "handoplegger" worden.
Ik voel héél wat scepsis bij de lezer, en ik bemerk de kritische
bedenking dat "handoplegging" gewoon
kwakzalverij is, iets om goedgelovige zielen mee te paaien. In de stijl van: "Ieder mens heeft energiebanen in zijn
lichaam en alles is met elkaar verbonden in je lichaam, zoals alles is
verbonden op deze wereld. Als deze energiebanen tijdelijk verstoord zijn, kan
jij door middel van handoplegging, bewust jouw energie sturen naar de
ontvanger, waardoor zijn energiebanen zullen stabiliseren, en zullen genezen."
Nee dus, ik geloof ook niet zo heel erg in de helende kracht van een "handoplegging". Ik heb dan ook helemaal niet
de bedoeling de chakra's weer in balans te brengen met mijn handen. Ik heb wél
de bedoeling de koorts te verlichten van bijvoorbeeld zwaar zieke
Covid-patiënten. Want mijn handen, of toch in elk geval mijn vingers, zijn
zoiets als ijsklompen. Ik hoef mijn handen maar enkele minuten op het voorhoofd
van een koortsige zieke te leggen om zijn/haar temperatuur onmiddellijk met een
drietal graden te doen zakken.
Of anders kan ik ook een job zoeken als transporteur van het Pfizer-vaccin.
Geen nood aan super-diepvriezers om het vaccin koel te houden: ik zou de
flesjes gewoon in mijn handen kunnen vervoeren zonder dat ze door opwarming aan
kwaliteit verliezen.
Van waar die diepvrieshanden? Vooral door de voorbije winterse
lentemaanden april en mei. Eens de lente goed en wel officieel begonnen was,
begin april, heb ik bij ons thuis de accumulatie-verwarming af gezet. Kwestie
van energie en (vooral) centjes uit te sparen. Mijn verwachting was dat de
lente vanzelf wel een beetje warmte in huis zou brengen. Dat is helaas lelijk
tegen gevallen. De maand april was de koudste sinds 1986. En de maand mei is al
niet veel beter: de gemiddelde temperatuur voor mei ligt normaal rond 14°, maar dit
jaar was dat (in elk geval tot 27 mei) amper 11° Celsius. Al blijft Sabine
volhouden dat het allemaal niet zo erg is: "Het
klopt dat deze lente dus frisser is dan anders, maar zeker voor de meimaand
valt dat al bij al goed mee." Wedden dat we bij de eerstvolgende maand
waarbij de gemiddelde temperatuur 3 graden hoger ligt dan "normaal", met de
verwijzingen naar de klimaatopwarming om de oren zullen geslagen worden?
Niemand zal het in zijn/haar hoofd halen om te zeggen dat het "al bij al goed mee valt".
Hoe dan ook: het resultaat van die onderkoelde maanden april en mei,
is dus dat mijn handen nu uiterst geschikt zijn om koortsige voorhoofden te
verkoelen. Ik probeer dat een beetje te beperken door de dagverwarming af en
toe op te zetten. Die verbruikt toch stroom die mijn zonnepanelen leveren, dus
dat kan geen kwaad; het is zelfs goed voor mijn "zelfverbruik". Maar er zijn grenzen, natuurlijk: ik kan het écht
niet maken om de hele dag die verwarming te laten blazen en er tegenaan te
staan plakken, toch? Dus probeer ik dat te beperken, en verdraag voor het
grootste deel van de dag lijdzaam mijn licht bevroren vingers.
Die ik nu kan inzetten voor de goede zaak. Als er dus iemand is die
lijdt onder een hevige koorts: stuur mij een berichtje, en ik kom af. Instant
afkoeling gegarandeerd!
Als men het in ons land heeft over "koning voetbal", dan mag dat letterlijk genomen worden. Niet alléén
mogen de profvoetballers zélf véél meer dan u en ik, bovendien mogen ook de
voetbalsupporters duidelijk méér dan de gewone burger.
Keren we eerst even terug naar 1 april: het Ter Kamerenbos.
Enkele duizenden rebelse onverlaten verzamelen in het Ter Kamerenbos
voor een soort "vreedzame"
bijeenkomst tegen de corona-maatregelen en (vooral) tegen de inperkingen van
onze bewegingsvrijheid en de bemoeizucht van de overheid onder het mom van de
strijd tegen de corona-pandemie.
Hoe het afgelopen is, is welbekend. De politie kwam in groten getale
opzetten, en de parkbezoekers werden dringend verzocht het bos te verlaten en
de corona-richtlijnen na te leven. Toen ze daar niet goedschiks op wilden ingaan, werden de grote middelen ingezet: het waterkanon, traangasgranaten, pepperspray,
charges met paarden. Ongehoorzame jongeren werden omver geblazen door het
waterkanon of omver gelopen door de chargerende paarden.
Iedereen reageerde vol verontwaardiging op de onverantwoordelijkheid
van die corona-opstandelingen en we waren het er allemaal over eens dat de
harde aanpak en het viriele politieoptreden volledig terecht was geweest. Want
de ziekenhuizen lagen nog altijd overvol, en de zorgsector snakte naar adem. En
die bende hooligans zou er heel zeker verantwoordelijk voor zijn dat de cijfers
weer zouden stijgen, want ze zouden elkaar besmetten, en daarna hun familie:
hun ouders, hun kwetsbare grootouders. Schandalig gewoon!
En onze regering verdedigde eensgezind het politieoptreden, en
veroordeelde het ontoelaatbare gedrag van die misdadige jongeren met klem.
Minister Verlinden reageerde fel: "De uit
de hand gelopen aprilgrap in het Ter Kamerenbos is een kaakslag voor al die
mensen die hun best doen om de coronamaatregelen te respecteren." En de
Brusselse burgemeester deed ook zijn duit in het zakje: "We kunnen niet tolereren dat duizenden mensen samenkomen terwijl het
virus nog zo aan het verspreiden is."
En dan op 23 mei: de kampioenenviering van Club Brugge, onze nationale
voetbaltrots.
Enkele duizenden brave voetbalsupporters verzamelen op een plein bij
het Brugse voetbalstadion. Dicht opeen gepakt, zonder de nodige afstand te
bewaren, meestal ook zonder mondmasker, met véél te veel samen. "Een schande!" zal u zeggen. "De zorgsector schreeuwt om verlichting!"
zal u opwerpen. "Egoïstisch gedrag van
onverantwoordelijke hooligans die hun ouders en grootouders zullen besmetten!"
zal u uitroepen.
Hoe reageert de politie deze keer? Die laat gewoon begaan. Want
tenslotte: "Je kunt het niet dragen van
een mondmasker niet bestrijden met een waterkanon of een matrak."
Wacht even... is dat niet precies wat op 1 april gebeurd is, en wat volgens iedereen
nodig en terecht was?
En hoe reageren de overheden? Niet. Die laten gewoon begaan en
verkiezen er het zwijgen toe te doen.
En het risico op besmettingen dan? Dat is er nu blijkbaar niet. De
Brugse commissaris neemt het in elk geval erg licht op: "Als er na gisterenavond een aantal mensen corona hebben opgelopen, dan
zullen ze twee weken uitzieken en hebben ze tijd om na te denken of ze bij die
viering wel verstandig zijn geweest." Bij voetbalsupporters is er
blijkbaar geen enkel gevaar dat ze anderen zullen besmetten.
Moeten ze dan niet op z'n minst gestraft worden voor het niet
respecteren van de richtlijnen? Uit principe, en net als ieder ander. Moeten ze
niet veroordeeld worden wegens het toedienen van "een kaakslag voor al die mensen die hun best doen om de
coronamaatregelen te respecteren"? Blijkbaar niet. De Brugse
politiecommissaris is erg tolerant: "Ze
hebben zich een heel coronajaar bijzonder gedisciplineerd gedragen en dan heb
ik dus ook enig begrip voor de uitlaatklep van donderdag en zeker van
gisteren." Juist ja: ze hadden zich voorheen goed gedragen, en daarom
mochten ze nu helemaal uit de bol gaan. Dat zegt ook voetballer Ruud Vormer: "Mensen hebben een uitlaatklep nodig. Ze doen
dit op deze manier en dat begrijp ik volkomen." Een mooi excuus. Maar
blijkbaar was dat niet geldig bij de Ter Kamerenbos bijeenkomst.
Vreemd toch, vindt u ook niet? En nee, ik wil nu niet suggereren dat
we maar meteen een volgend "La Boum"
evenement ook moeten toelaten, of dat we alle richtlijnen omtrent social distancing
en de beperking van het aantal mensen op een bijeenkomst overboord mogen gooien.
Maar ik vind wél dat men consequent moet zijn, en géén twee verschillende maten
en gewichten mag hanteren. Als "La Boum"
fout was en krachtdadig moest beëindigd worden, dan gold dat evengoed voor het
feestje van de Club Brugge-supporters.
VRT-voetbalcommentator Peter Vandenbempt vindt het ook "onverdedigbaar", wat op die
kampioenenviering gebeurd is: "Supporters
komen massaal op straat, lopen door elkaar zonder mondmasker, dat kan je niet
uitleggen aan of verdedigen tegenover mensen die al een heel jaar de
maatregelen opvolgen of aan horeca-uitbaters die geen plexiglas mogen
gebruiken, ik zeg maar wat. Dat is elke keer opnieuw een klap in het gezicht
van heel wat mensen." Maar hij voegt eraan toe: "Maar het is te makkelijk om het voetbal en de supporters te
stigmatiseren. Het is de mens in de maatschappij die er blijkbaar genoeg van
heeft."
Hij is fout: dit is wél typisch aan het voetbal en aan de
voetbalsupporters.
Het is typisch aan het voetbal, dat ook hier weer véél meer mag dan om
het even in welke andere sector. Het voetbal, en de voetballers, komen overal
mee weg. Terwijl voor de rest de hele event-sector platgelegd werd, en alle
contactberoepen verboden werden, mocht het profvoetbal gewoon doorgaan. Ondanks
het onuitroeibare knuffelgedrag op het veld. En dan te bedenken dat onze
premier ervoor pleit om onze voetballers prioritair in te enten, kwestie van
hen nog eens te belonen voor hun ontoelaatbaar gedrag...
En ja, het is typisch aan de voetbalsupporter. Zodra die in de buurt
van een voetbalstadion komt, verliest die alle voeling met het "gezond verstand" en laat die zich nog
uitsluitend leiden door laag-bij-de-grondse instincten. Hoe je het ook draait
of keert, de gemiddelde voetbalsupporter heeft de intelligentie van een verwende
twaalfjarige.
Het zal mij benieuwen hoe de overheid en de politie zullen reageren als
er nog eens enkele honderden jongeren zullen verzamelen in het Ter Kamerenbos...
Je bent van gegoede afkomst, en
je bent heel intelligent. En dus krijg je de kans om hogere studies aan te
vatten. Dat gaat héél erg goed, en je studeert af als kinderarts. Met je
diploma kan je binnen de kortste keren terecht in het plaatselijke ziekenhuis.
Ondertussen heb je ook een lief meisje leren kennen, en zodra je een beetje
gesetteld bent en een mooi huis hebt kunnen verwerven, volgt het huwelijk. En
in de volgende jaren ook drie mooie en schattige kinderen. Het leven is goed,
het leven kan niet beter zijn.
Ware het niet dat je van
Koerdische afkomst bent en in Turkije woont, alwaar president Tayyip Erdogan
niet op de Koerden gesteld is. En op een fatale dag loopt het mis: de president
heeft een zoveelste zuiveringsactie opgestart om de Koerdische "terroristen"
uit te schakelen, en Turkse militairen verschijnen aan je deur. Je slaagt er
nipt in te ontsnappen, en je hebt geen andere keuze dan het land te
ontvluchten, want je bent opgejaagd wild. Je vrouw en kinderen moet je
achterlaten; gelukkig kunnen die bij haar ouders terecht. Dat zijn "ware"
Turken, en die worden door Erdogan met rust gelaten.
Je beseft dat je wellicht nooit
meer naar Turkije terug kan; toch niet zolang Erdogan er de baas is. Je besluit
naar Europa te vluchten, ook al kost je dat zowat alle spaarcentjes die je in
de voorbije jaren had verzameld. Omdat je gehoord hebt dat België nood heeft
aan gezondheidswerkers, besluit je om in België asiel aan te vragen en er een
nieuw leven op te bouwen. Je hoopt heel spoedig je vrouw en kinderen te kunnen
laten over komen, zodra je in je nieuwe vaderland je draai gevonden hebt.
Gezien de situatie van de
Koerden in Turkije krijg je zonder al te veel problemen asiel in België, en je
kan aan je nieuwe leven beginnen. Helaas heb je geen enkel bewijs van je
vaardigheden: je diploma heb je in de haastige vlucht niet meegenomen, en alle
documenten op jouw naam worden door de Turkse regering geblokkeerd. Zo doen ze
dat met terroristen. Je kan dus in geen enkel ziekenhuis als kinderarts aan de
slag, en ook een privépraktijk zit er niet in zonder diploma. Omdat je niet
blijvend van het OCMW afhankelijk wil zijn, zoek je dan maar ander werk. Om het
even welk werk. Al is de keuze niet erg uitgebreid voor iemand die geen enkel "geldig"
diploma heeft. Gelukkig kan je via de VDAB wel aan de slag aan de lopende band
in een autofabriek. Het is zwaar werk, maar het verdient wel goed. Zodat je op
zoek kan naar een mooie huurwoning waar je met je gezin kan wonen zodra die
overgevlogen zijn. De zoektocht naar een huis verloopt erg moeizaam, omwille
van je vreemd klinkende naam, maar uiteindelijk vind je toch iets. En je laat
je gezin naar België over komen.
Het leven is goed, het leven kan
niet beter zijn. Ook al heb je het niet erg breed met dat ene inkomen. Gelukkig
wordt er nu van je wedde veel minder aan roerende voorheffing afgehouden, want
je hebt vier personen ten laste en dat maakt dat je véél minder belastingen
moet betalen.
Maar dan valt de afrekening van
de belastingen in je bus. En je merkt tot je ontzetting dat je gigantisch veel
moet opleggen. Want je staat bij de overheid bekend als alleenstaande, en je
wordt ook als zodanig belast: je hebt geen enkele persoon ten laste. In paniek
zoek je hulp en vraag je om informatie om te begrijpen hoe zoiets mogelijk is.
En inderdaad: de Belgische overheid heeft geen enkel bewijs van je huwelijk, en
al evenmin van je vaderschap. Voor de Belgische overheid ben je niet getrouwd,
en heb je geen kinderen. Alle documenten daarover liggen in Turkije, en de
Turkse autoriteiten weigeren in te gaan op elke vraag om de nodige papieren
door te sturen. Want je bent een terrorist.
Dan kan je alléén nog hopen op
de hulp van een idealistische vrijwilliger in België. Die kan je misschien helpen om via het CGVS, het "Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen" toch aan de nodige
papieren en bewijsstukken te raken. Dat is in elk geval waar het CGVS voor
opgericht werd in 1988: "Het CGVS levert ook documenten van burgerlijke stand
af aan erkende vluchtelingen en staatlozen."
Met een beetje meeval komt het
uiteindelijk voor jou weer in orde. Omdat je op iemand gebotst bent die zich jouw lot wil aantrekken. En ook omdat je ook zelf behoorlijk geletterd
bent, en je toch een woordje Frans en Engels spreekt. Maar je beseft maar al
te goed dat heel veel van je lotgenoten minder geluk hebben, en (soms
letterlijk) in de kou blijven.
Het is voor ons, Belgen, moeilijk voor te stellen, maar dit is géén
verzinsel. Dat is de realiteit in deze verknipte wereld van dictators en moordenaars
van het eigen volk. Het zou ook ons kunnen overkomen. Het hád ook ons kunnen
overkomen, waren we geboren geweest in Turkije, of in Myanmar, of in Irak, of
in Venezuela, of in Palestina, ...
En dan zouden ook wij hopen een nieuw leven te kunnen opbouwen in een
land dat ons fair en correct zou behandelen. En dat we niet het slachtoffer
zouden zijn van een starre bureaucratie en absurde regels.
Ik snap die eigenaars van zonnepanelen echt niet! Altijd maar zagen en
klagen omdat ze een digitale meter mogen installeren. En erover jammeren hoeveel
verlies ze daardoor zullen lijden...
Terwijl iedereen toch weet dat het tegendeel waar is: door die
digitale meter kunnen ze nét heel veel winst maken! Dat heeft de VREG ons
zonneklaar uitgelegd, en dat heeft energie-expert Koen Vanthournout nog eens
haarfijn uit de doeken gedaan op de site van VRTNWS (https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2021/05/17/zonnepanelen-op-je-dak-zo-verbruik-je-zo-veel-mogelijk-je-eigen/). Het enige wat je daarvoor
hoeft te doen, is je "zelfverbruik" verhogen. Bij een zelfverbruik van amper
80% maak je al een heel mooie winst met die digitale teller.
Waarop wachten de zonnepaneel-eigenaars eigenlijk? Stop met neuten en
verhoog je zelfverbruik! Hoe moeilijk kan dat nu zijn?
Op de site van Engie geeft energie-expert Paul D. ook nog wat tips mee voor de eigenaars van zonnepanelen.
(Grappig dat de naam van de heer D. niet volledig vermeld wordt in het
artikel. Dat is bij verdachten van een misdaad ook zo. Zoals bij de heer "Jürgen C.", van wie de volledige naam
pas vrijgegeven werd toen er geen twijfel meer bestond omtrent zijn
kwaadaardige bedoelingen.)
Tip 1: Laat je huishoudtoestellen (vaatwasser, wasmachine, droogkast)
draaien tussen 12 en 15u. Niet iedereen is thuis op dat moment, maar dat is
gemakkelijk te regelen als je huishoudapparaten een programmeerfunctie hebben.
De oplossing is dus simpel: koop gewoon een nieuwe, moderne, programmeerbare
vaatwasser en wasmachine en droogkast. Dat kost je amper 2 à 3 duizend euro. Je
moet dan natuurlijk ook nog een nieuwe smartphone kopen om je toestellen vanop
afstand te kunnen laten opstarten, maar dat kost je ook niet méér dan duizend
euro.
Het is nu wel waar dat het niet helemaal zonder gevaar is als je die
toestellen laat draaien terwijl je niet thuis bent: als je een lek hebt, kom je
thuis in een huis dat onder water staat; als er een kortsluiting zou optreden
kom je misschien thuis in een woning die afgebrand is. Maar dat zijn details.
Tip 2: Je warmwater boiler overdag aanzetten. Als je er al eentje hebt
op nachttarief kan je die bij de Kringwinkel afzetten en een nieuwe kopen die
je badwater overdag kan opwarmen. Voor een goeie 500 euro heb je er al eentje.
Tip 3: Een thuisbatterij gebruiken om de energie van je zonnepanelen
op te slaan. Daarmee verhoog je je zelfverbruik gemakkelijk tot 80%. Je kan al
een thuisbatterij krijgen voor amper 4 à 5 duizend euro. Erg lang gaan die wel niet mee. Maar dan hoef je na enkele jaren gewoon
maar nieuwe te kopen, toch?
Tip 4: Koppel je zonnepanelen aan een warmtepomp. Je hebt al een
warmtepompinstallatie voor 7 à 10.000 euro. En dat is een erg duurzame
energiebron. Okee, dan heb je wel alléén energie voor je verwarming als de zon
schijnt (en je die verwarming eigenlijk niet nodig hebt), maar we gaan niet moeilijk doen.
Tip 5: Koop een elektrische auto en installeer je eigen oplaadpunt. Die
elektrische auto heb je al voor een slordige 50.000 euro, en een laadpunt kost
maar 1.000 à 2.000 euro.
Dat helpt je zelfverbruik natuurlijk alléén als je de auto overdag
oplaadt, en niet 's nachts. Wat betekent dat je die auto vooral 's nachts moet
gebruiken en hem overdag thuis moet laten staan om op te laden. Als je dan de
pech hebt dat de zon niet schijnt terwijl je auto aan het opladen is, dan
riskeer je wel een heel hoog piekverbruik waar je extra duur voor zal betalen
volgens de nieuwe VREG-tarieven. Maar we gaan niet vitten. En de vraag of ons
elektriciteitsnet dat allemaal aankan, negeren we ook maar meteen. We kunnen
altijd stroom invoeren uit Frankrijk: die hebben kerncentrales staan en dus
stroom op overschot.
Alles bij elkaar heb je wel al gauw een kleine 70.000 euro nodig. Maar
meer niet. Een peulschil, toch? Waar wachten de zonnepaneel-klagers dan op?
"En wat als ik dat geld niet
heb?" vraag je. Tja... dan heb je pech, zeker? Dan is een hoog zelfverbruik
niet voor jou weggelegd. Of anders kan je nog altijd gaan lenen bij onze
vriendin, Mevrouw Leemans.
Ik weet het niet helemaal zeker, maar ik heb toch sterk de indruk dat
die mooie tips voor een hoger zelfverbruik, en dus voor een hoger rendement van
je zonnepanelen en een grotere winst uit die digitale meter, vooral haalbaar
zijn voor de welgestelden onder ons. Wie het financieel minder breed heeft, die
is de pineut. Maar daar horen de heren en dames van de VREG, of de energie-experten, allicht niet bij...
Dat ik een kleinzerige koukleum ben, dat is alom bekend. En daarom ook
ben ik eigenlijk best wel blij met de opwarming
van de aarde. Al valt het dezer dagen, in april en mei, nogal moeilijk om te
geloven dat onze planeet inderdaad aan het opwarmen is.
Het KMI geeft de volgende info omtrent een "gemiddelde" aprilmaand: "In
Ukkel liggen de normale waarden voor de daggemiddelden van de
maximumtemperatuur tussen 14 en 15°C. Nochtans komen ook temperaturen van meer
dan 20 graden tamelijk vaak (3 à 5 keer) voor." En hoe was april 2021? De
gemiddelde maximumtemperatuur bleef steken op 11,8 °C, en op de enige "warme" dag kwam het kwik niet hoger dan
21,0 °C. In een normaal jaar is er in april hooguit nog 1 vriesdag, in 2021
waren dat er 6. April was in meer dan 35 jaar niet meer zó koud geweest.
Over de "gemiddelde" meimaand
zegt het KMI: "Tijdens de maand mei
kunnen we reeds van de lente genieten. In Ukkel bedraagt de gemiddelde
dagtemperatuur reeds gemiddeld 2 tot 3 dagen méér dan 25°C. De maandelijkse
normalen van de maximumtemperatuur bedragen 17 tot 18°C in Laag- en
Midden-België. De normale maandelijkse waarde voor het neerslagtotaal varieert
in ons land tussen 50 mm en 100 mm en het regent gemiddeld een dag op twee.
Gemiddeld is de maand mei de zonnigste maand van het jaar: in Ukkel bedraagt de
gemiddelde zonneschijnduur 201 uur." En mei 2021? We moeten het stellen met
hooguit 14 à 16 °C, en van die 25° kunnen we alléén maar dromen. En het regent zowat elke dag.
Na een koude april, beleven
we nu ook een erg koude en kletsnatte mei. Ik zal het maar eerlijk toegeven:
dit begint zwaar op mijn humeur te werken. Ik baal ervan dat ik nog elke dag
de verwarming moet opzetten, maar het alternatief is dat ik binnen in huis rondloop met dikke wanten en een warme sjaal...
Jammer genoeg lijkt de Buienradar iets te veel naar Anuna De Wever geluisterd te hebben, en
blijft die koppig vasthouden aan het idee van een opgewarmde aarde. Dus geeft
de buienradar constant meldingen van opklaringen en zonnige perioden, ook/zélfs
als het regent. En aangezien ik nog altijd blindelings op de buienradar betrouw,
heb ik keer op keer prijs als ik voor mijn boodschappen wacht tot het moment
dat er volgens de buienradar brede opklaringen zijn. Geef toe: hoe moeilijk kan
het zijn om voor het eerstkomende uur te voorspellen of er al dan niet neerslag
zal vallen? Dat de weersvoorspelling op een termijn van twee weken erg onzeker
is, en meer weg heeft van een gok dan van wetenschap, daar kan ik inkomen. Maar
dat een weersvoorspeller niet eens kan detecteren dat er een regenbui naar
beneden valt op het moment zélf dat het aan het regenen is, dat valt moeilijk
te begrijpen. Tenzij het natuurlijk de bedoeling zou zijn om iedereen elke keer
opnieuw op het verkeerde been te zetten?
En onze weermannen/weervrouw? Die verkondigen nog elk dag met de
glimlach dat het "de komende dagen 'iets
te koud' zal zijn voor de tijd van het jaar", maar ze nemen het woord "klimaatverandering" voorlopig niet in de
mond. Dat zal ongetwijfeld wél gebeuren zodra we de eerste echt warme dag te
verwerken krijgen.
Evengoed voorspellen onze weermensen met diezelfde glimlach dat het
nog maar eens dagen naeen zal blijven regenen. Maar bij de eerste droge dag
krijgen we gegarandeerd waarschuwingen voorgeschoteld omtrent de "te lage" grondwaterstand en de dreigende
droogte in de zomer. De mooiste grap kwam trouwens van Frank Deboosere: "Het regent nu al een tijdje, maar daarmee is
ons grondwaterpeil nog niet gered: het regent te hard."
Vandaag eens een aflevering met een update van een vorig blog-stukje: over de vaccinatie-voorrang voor
onze Olympische sporters.
Daar is nu de vraag nog bij gekomen om de spelers van onze nationale
voetbalploeg eveneens voorrang te geven. Ik begrijp het dus niet. Er is geen enkel objectief criterium om hen
eerder te vaccineren: het zijn allemaal gezonde jonge mensen, het zijn géén
risicopatiënten. (Behalve dan dat ze zich niet aan de regels houden en er nog
altijd na elk doelpunt driftig op los knuffelen...) En tóch is er niemand die
daar enige bedenking of een kritische vraag bij stelt.
Wat in schril contrast staat met de hetze die in de media ontketend
werd tegen de ietwat wereldvreemde burgemeester van Sint-Truiden. Akkoord dat
de vrouw zich te vroeg heeft laten inenten, lang vóór het haar beurt was, en
dat dit allesbehalve "voorbeeldig"
was. Maar vanwaar die mediacampagne?
Het doet me denken aan die andere haatcampagne vanuit de media, tegen
de "creatieve" zakenvrouw El
Kaouakibi. Ik vermoed dat het sensatiegehalte van dat verhaal stilaan uitgeput
raakte, en dus moesten de media op zoek naar een nieuw slachtoffer, naar een
nieuw sappig verhaal. En dat werd dus de vaccinatie-voorrang van mevrouw de
burgemeester. Mevrouw Heeren heeft ondertussen trouwens de twijfelachtige eer
om op de site van VRT NWS ook al een volledig hoofdstuk veroverd te hebben, met
een hele reeks artikelen: het zijn er ondertussen al zeven. Nog even doorbijten
en ze zal mevrouw El Kaouakibi evenaren.
Ondertussen heeft mevrouw de burgemeester zélf al klacht ingediend
omwille van "schending van het medisch
beroepsgeheim". Dat is behoorlijk vergezocht, als je het mij vraagt, want
erg veel "geheim" is daar niet aan en
het is niet bepaald "gevoelige informatie".
Maar de bedoeling van mevrouw Heeren was vooral om op die manier te weten te
komen wie de informatie omtrent haar voortijdige vaccinatie naar de pers gelekt
heeft. Justitie is daarop een onderzoek gestart, en ze hebben onder andere de
journalist die het nieuws naar buiten gebracht heeft, aan de tand gevoeld. De "Vlaamse Vereniging van Journalisten" is
verontwaardigd en heeft het over een "misstap
van justitie en politie". Meer zelfs: "Wanneer
politici via een klacht met burgerlijke partijstelling het gerecht inschakelen
om journalisten de mond te snoeren, dan is de democratie in het gevaar."
Het is waar dat het nogal kleinzerig was van mevrouw de burgemeester
om persé te willen uitvissen wie haar "verraden"
heeft. Maar om dan meteen te roepen dat "onze
democratie in gevaar" is, dat is er toch vér over. Dat heet "van een mug een olifant maken". Maar ja:
de journalistieke vrijheid is heilig, en daar mag niet aan getornd worden. Ook
niet als de journalisten, en de media in het algemeen, als enige bedoeling
hebben iemand kapot te maken. Dat is heel goed gelukt bij mevrouw El Kaouakibi,
en dat zal ook heel goed lukken bij mevrouw Heeren.
Wat was trouwens de toegevoegde waarde van die "onthullingen"? Wie is daarbij gebaat? (Afgezien dan van de
journalist die met het verhaal in de belangstelling is gekomen, en die nu een
mooi staaltje onderzoeksjournalistiek aan zijn CV kan toevoegen.) We weten
dankzij het journalistieke speurwerk dat mevrouw de burgemeester lichtjes
egoïstisch is geweest en zich bezondigd heeft aan "zelfbediening". (Althans: we weten het eigenlijk niet, we lezen het
alleen maar in de media. Haar eigen versie klinkt veel onschuldiger.) En dan? Hoeveel mensen hebben daar schade door
ondervonden? Hoe erg was dit voor het algemeen welzijn? Er zouden een tiental
mensen "voor gekropen" zijn in dit
geval van "vaccinatiecorruptie"
(kwestie van alles nog sensationeler te laten klinken), en daardoor zouden
(allemaal in de erg voorwaardelijke wijs) een tiental Truienaren een dag langer
op hun vaccin hebben moeten wachten.
Als we dáár zwaar moeten aan tillen, wat dan te denken van het prioritair
vaccineren van onze sporters? Waarbij het gaat het om enkele honderden mensen die voor hun beurt ingeënt
werden/worden, en dus (in de logica van de hetze tegen mevrouw de burgemeester) enkele
honderden anderen die een dag langer hebben moeten wachten? Maar in onze
kritische media: compleet en totaal stilzwijgen over die vaccinatie-voorrang.
Daar lijkt dan weer helemaal niets fout mee te zijn.
Wie nog altijd vindt dat de journalisten consequent en rechtlijnig en
objectief zijn, die mag nu zijn/haar hand op steken...
Dan doe je als ouder nog zó hard je best om je kinderen goed op te
voeden: om hen te laten opgroeien met het besef van de juiste waarden en morele
standaarden. Om achteraf te ontdekken dat je volkomen gefaald hebt: je hebt hen
groot gebracht met foute ideeën, met slechte rolmodellen, met ontoelaatbare
voorbeelden!
Want je hebt hen in hun kindertijd naar Disney-tekenfilms laten
kijken...
Vijfentwintig jaar geleden wisten we dat nog niet, maar nu is er geen discussie meer over:
Disney-tekenfilms zetten aan tot racisme en rassendiscriminatie! Wij hebben
onze kinderen daar laten naar kijken, en hebben dus, samen met miljoenen andere
ouders, een generatie racisten gekweekt.
Althans, dat is wat politiek correcte pedagogen ons heden ten dage
voorhouden.
Want de Disney-tekenfilms van weleer zaten vol "racistische" elementen. Zoals de Aziatische kat met spleetogen in "De Aristokatten". Of de Indianen in "Peter Pan", die "roodhuiden" genoemd werden. Of de zwarte kraaien in "Dumbo", van wie de teksten zowaar door
blanke acteurs ingesproken werden. Of de luie apenkoning Louie in "Het Junglebook".
Ik zou zeggen: kies zelf maar een film uit, en ga op zoek. Als je écht
je best doet, zal je overal, in elke film of in elk boek, wel iets vinden waar
je een negatieve interpretatie bij kan verzinnen. Ik vermoed heel sterk dat er
mensen zijn die daar hun beroep, of hun roeping, van gemaakt hebben.
En wat nog erger is: we hebben onze zonen laten opgroeien tot
vrouwenhaters, tot potentiële verkrachters. Want we hebben seksuele intimidatie
verheerlijkt en als iets positiefs voorgesteld!
Althans, dat is wat politiek correcte denkers ons heden ten dage ook voorhouden.
Het ophef is ontstaan omwille van een nieuwe attractie in het pretpark
Disneyland Californië. De attractie draait rond Sneeuwwitje, en is geheel en al
onschuldig. Maar de fanatieke "Woke"-aanhangers
menen in de kus waarmee de prins Sneeuwwitje, na de fatale appel, weer tot leven wekt, een daad van
seksuele agressie te zien: de prins heeft haar immers op de mond gekust zonder
dat zij daar toestemming voor had gegeven! Volgens die "Woke"-extremisten zou Sneeuwwitje die agressieve prins dus moeten
en kunnen aanklagen. Herinner u de #MeToo
beweging.
Wat de prins gedaan heeft, kan absoluut niet door de beugel, en hij
zou daar zwaar voor moeten gestraft worden. En dat zoiets dan uitgerekend als
een "happy end" wordt voorgesteld in
de film, én openlijk wordt getoond in het pretpark, dát is er echt wel over.
Hoe kunnen die Disney-verantwoordelijken zó fout zijn in deze tijden waarin
vrouwonvriendelijkheid en seksuele agressie met klem wordt afgekeurd?
Ik weet niet wat u daarvan denkt, maar mij lijkt het dat je echt wel
een zieke en perverse geest moet hebben om in de onschuldige, levenwekkende kus
van de prins een daad van seksuele agressie te zien. Er is niemand die bij het zien
van de bewuste scène ooit ook maar enige ongezonde bijgedachte heeft gehad. De
kinderen niet, hun ouders niet. Maar blijkbaar zijn er mensen die daar nu wél een
foute daad in ontdekken: een verheerlijking van seksuele intimidatie, het
aanzetten tot agressie tegenover vrouwen. Dat zegt volgens mij méér over die
critici dan over de gewraakte scène zelf: het geeft aan dat die mensen een
ziekelijke obsessie hebben voor foute gedachten. Het lijkt me dat vooral dát
soort mensen neigen naar datgene waar ze luidkeels tegen fulmineren. Ik zou zo
iemand in elk geval niet in de buurt van mijn kleindochter willen zien!
Ik heb het al enkele keren aangehaald: er is iets serieus mis met die
politiek correcte denkers, die Wokers.
Zij menen in alles een fout te ontdekken tegen het politiek correcte denken.
Ook waar niemand anders een ongezonde gedachte kan bespeuren, zien zij een
zware overtreding tegen hun morele waarden. Het resultaat is wel dat zij zowat
alles "lelijk" maken, ook wat verder
voor iedereen "mooi" is en altijd "mooi" geweest is. Zélfs een
levensreddende kus.
Ik verwacht dat ze binnenkort tot het besluit gaan komen dat ook
mond-op-mond beademing een vorm van ongewenste intimiteit is, want het
slachtoffer heeft daar géén toestemming voor gegeven! En dus moet dat voortaan verboden
worden, toch?
Als u mij zou vragen wat de gemakkelijkste job ter wereld zou kunnen
zijn, dan zou ik nu, begin mei, gokken op "weerman"
of "weervrouw".
Zeg nu zelf... De voorbije maand april was de koudste aprilmaand in 35
jaar, en de eerste weken van mei zijn ook al niet om over naar huis te
schrijven. Als 2021 gemiddeld een "normaal"
jaar zal moeten worden, dan volgt hieruit logischerwijze dat die bar koude weken
zullen gecompenseerd worden door een lange warme periode. Hiervoor hoef je geen
hogere studies gedaan te hebben.
Ik durf dus te voorspellen dat ons vanaf eind mei een lange periode te
wachten staat met véél zon en hoge temperaturen. Voilà! Zo "moeilijk" is dat dus, het weer
voorspellen.
Wat ik ook al kan voorspellen, is dat de term "klimaatverandering" of "opwarming
van de aarde" al heel spoedig zal vallen na een goeie week vroegzomer met
temperaturen "boven het langjarig
gemiddelde". En dat zal er ook wel mee te maken hebben. Al blijft het heel
merkwaardig dat er over de "klimaatverandering"
niet gerept werd tijdens de voorbije winterse aprilmaand. Heeft de "klimaatverandering" een pauze van zo'n
zes weken ingelast misschien? Of zou het eerder zijn omdat je aan de mensen
niet uitgelegd krijgt dat de aarde aan een fikse opwarming bezig is, terwijl de
perenbloesems kapot vriezen? Het is in die omstandigheden niet simpel om de
discussie met een klimaatontkenner aan te gaan, vrees ik. En dus is het
wellicht wijzer er gewoon het zwijgen toe te doen.
Het is ook erg menselijk, natuurlijk, dat we een standpunt bij
voorkeur verdedigen op momenten dat we argumenten te over hebben om ons gelijk
te bewijzen, en dat we het onderwerp liever niet ter sprake brengen als sommige
feiten ons lijken tegen te spreken...
Wat heel zeker ook na enkele hete dagen in de actualiteit zal komen,
is het dreigend tekort aan drinkwater en het alarmerend lage grondwaterpeil
door de extreme droogte. En wat is de standaard verklaring voor "extremen"? Juist: de klimaatverandering.
Nu wil het toeval dat ik in een artikel van het KMI, over de
klimaatverandering in België, het volgende gelezen heb: "Tussen het midden van de 19de eeuw (rond 1850) en de 3 laatste decennia
is de hoeveelheid jaarlijkse neerslag in België met zo'n 9% toegenomen."
Het regent de laatste dertig jaar een heel stuk méér dan pakweg honderd jaar
geleden in plaats van minder.
Het is dus niet zo dat de klimaatverandering
of de "opwarming van de aarde" schuld
zou hebben aan ons lage grondwaterpeil en zomers watertekort. Het heeft wél
alles te maken met ons toegenomen waterverbruik, zowel in de industrie als in
de gezinnen. En het heeft te maken met de Vlaamse bouwwoede waardoor er zo goed
als geen doorlaatbare grond meer overblijft waar het regenwater kan
doorsijpelen.
Hoe dan ook: we mogen ons aan een lange hete periode verwachten, en de
verwijzingen naar de opwarming van de aarde zal niet ontbreken. En die is er
ook, want in datzelfde artikel van het KMI staat eveneens: "Zo observeert het KMI sinds 1890 een stijging van de gemiddelde
jaartemperatuur met 1,9 °C." Daar valt niet naast te kijken.
Maar ik zou het toch eerlijker vinden van onze weermannen/vrouw om het
onderwerp "klimaatverandering" niet
te beperken tot die zomerse, uitzonderlijk warme dagen. Zélfs al valt het op
andere dagen moeilijk uit te leggen aan de gewone mens.
Ik heb een nieuwe mijlpaal bereikt in mijn leven! Althans toch volgens
de stappenteller op mijn smartphone. Ik heb, met mijn gsm op zak, van Boston
naar Philadelphia gestapt: 450 km ver.
Vooraleer u nu steil achterover valt in stomme verbazing omdat ik
nooit iets gezegd heb over mijn wandeltocht in het verre Amerika, of verontwaardigd inde pen wil kruipen om mij erop te wijzen dat
dit ongetwijfeld een niet-essentiële verplaatsing naar het buitenland is
geweest: nee, ik ben niet op reis getrokken voor een wandeltocht van Boston
naar Philadelphia. Mijn pedometer vertelt mij dat, met een grote smile en met een bruisend compliment. Ik
ben daar uiteraard erg blij om. Hij heeft wel heel erg veel fantasie, mijn
stappenteller; hij heeft dat verhaal compleet verzonnen. Maar je hoort mij niet
klagen. Want al bij al: zó dikwijls krijg ik nu ook geen complimentjes!
Maar niet dus: ik ben niet van Boston naar Philadelphia gestapt. Ik
ben sowieso niet direct happig om naar Philadelphia te gaan. Want daar is het
dezer dagen helemaal mis. De sfeer is er de laatste tijd niet bepaald gezellig.
Het is daar, óók daar, compleet fout gelopen nadat een man door de
politie was doodgeschoten, eind oktober vorig jaar. De man liep gewapend met
een mes langs de straten, en weigerde zijn wapen te laten vallen toen de
politie hem dat opdroeg. Omdat hij zich (volgens de politie) bedreigend
gedroeg, hebben twee politieagenten hem neergeschoten. En hij is aan zijn
verwondingen overleden. Volgens de familie van de man had hij psychische
problemen, en vormde hij eigenlijk niet eens een écht gevaar voor de mensen op
straat, noch voor de politieagenten. Iets wat natuurlijk achteraf niet meer kan
geverifieerd worden. Jammer genoeg.
Het jammerlijke toeval, of misschien was dat helemaal géén toeval, wil
dat de man zwart was: een Afro-Amerikaan. Wat onvermijdelijk deed terug denken
aan de dood van George Floyd, amper vijf maanden eerder. Waardoor de emoties
onmiddellijk hoog zijn gaan oplaaien: opnieuw een zwarte Amerikaan die was
omgekomen door "onnodig"
politiegeweld.
Of het politiegeweld in dit geval gerechtvaardigd was of niet, ik weet
het niet. Niemand weet het. Feit is wel dat er relatief gezien véél meer
zwarten sterven door een politiekogel dan blanken (maar misschien begaan de
Afro-Amerikanen ook meer zware misdaden dan blanken?). Feit is ook dat er dezer
dagen weinig nodig is om het vuur aan de lont te steken in Amerika.
Hoe dan ook: de "black lives
matter" beweging had een nieuw elan gevonden. En Philadelphia werd een
belegerde stad nadat de eerste vreedzame betogingen tegen het politiegeweld
binnen de kortste keren op rellen en straatgevechten zijn uitgedraaid. Wat
voorspelbaar was. Want elke "vreedzame"
betoging, weze het voor "black lives
matter", of voor het klimaat, of tegen sociale ongelijkheid, of tegen de
corona-maatregelen, wordt onverbiddelijk gekaapt door een bende hooligans. Professionele
relschoppers, provocateurs, macho ruziezoekers, anarchisten. Elke "vreedzame betoging" wordt op die manier onvermijdelijk
een straatgevecht. Een oorlog tegen de politie. Die dan, jammer genoeg, keihard
en gestresseerd tegen de provocatie reageert. Waardoor er ook onschuldige
slachtoffers vallen. En waardoor de boodschap van de betogers helemaal verloren
gaat in de media-aandacht voor de sensationele beelden van het geweld.
Misschien moet iemand toch eens het idee uitwerken om een cursus te
organiseren over hoe je een vreedzame betoging zou moeten opzetten waarbij je de
relschoppers er totaal buiten kan houden?
In elk geval: in Philadelphia is het, zoals in heel veel Amerikaanse
steden, sinds die ongelukkige nacht van 27 oktober 2020 zowat elke dag (en
nacht) onrustig. Het is er niet meer veilig, het is er nooit meer kalm. De stad
is een sluimerende vulkaan die elk moment opnieuw kan uitbarsten.
En dus blijf ik daar weg. Ook al beweert mijn stappenteller dat ik van
Boston naar Philadelphia gestapt ben, ik ben er nooit geweest, en ik ben ook
niet van plan er ooit naartoe te gaan.
Ik ben wel erg benieuwd wat de volgende mijlpaal zou zijn die mijn pedometer
voor mij in petto heeft?
Ik weet niet of u op de hoogte bent van de hoogst originele
campagne-slogan voor deze mooie meimaand? Het is dus: "Maai mei niet", wat eigenlijk een oproep is om ons gazon een hele
maand welig te laten tieren.
Of zoals de wereldberoemde Sam Gooris het lang geleden al formuleerde: "Laat het gras maar groeien." Al
vermoed ik dat de motieven van Sammeke niet echt ecologisch van aard waren,
maar eerder te maken hadden met zijn luie natuur. Ik vraag me trouwens af of
Sam Gooris wel wist dat het liedje waarvoor hij dus die onnozele Nederlandstalige
tekst vertolkte, eigenlijk een héél ernstig lied was. Een aanklacht tegen de
apartheid in Zuid-Afrika: "Give me Hope,
Joanna".
"Well Jo'anna she runs a country
She runs in Durban and the Transvaal
She makes a few of her people happy
She don't care about the rest at all
She's got a system they call apartheid
It keeps a brother in subjection
But maybe pressure will make Jo'anna see
How everybody could live as one."
Maar goed: "maai mei niet".
Het gaat trouwens verder dan alléén maar de grasmaaier een maand op stal te houden. De bedoeling is om ons gazon die hele tijd gewoon helemaal met rust te
laten, de totale vrijheid te geven.
Volgens de groene initiatiefnemers zal zoiets wonderen doen voor onze
biodiversiteit. Allerlei plantjes en bloemetjes zullen tussen de grassprietjes
van ons anders zo monotone gazon komen piepen, en dat zal massaal veel insecten
aantrekken. En die zullen dan op hun beurt een ongekend feestmaal vormen voor
allerlei vogelsoorten die het in onze streken anders ver voor bekeken hadden
gehouden. En de insecten zouden zorgen voor de verspreiding van stuifmeel en
voor de bevruchting van onze fruitbomen en tomatenplantjes enzovoort. Om het
met de woorden van tv-tuinier Wim Liebaert te zeggen: "Je gras laten groeien is dus met andere
woorden goed voor de biodiversiteit. Bestuivers zoals bijen en vlinders vinden
sneller voedsel, en water verdampt minder snel uit de bodem dan wanneer gras te
kort is. Langer gras is beter bestand tegen droogte en hitte."
Kortom: terug naar het paradijs. Een heerlijk vooruitzicht, is het niet?
Een geniaal idee.
Let op: ik ben helemaal vóór. Ik ben sowieso al geen liefhebber van al
dat gezwoeg in de tuin. Ik ben zeker géén fanatiek voorstander van een piekfijn
gazon dat op een biljartlaken lijkt. En ik zou de stilte wel waarderen als we
een maand lang niet meer dagelijks gestoord zouden worden door ergens een grasmaaier
in de buurt, of een kantboordsnijder, of een heggenschaar van zwaar kaliber.
Rust en stilte zouden mijn deel zijn, vier weken lang!
Ware het niet dat ik mijn gazon nadien nooit meer op orde krijg, na een
maand wildgroei. De paardenbloemen die van die vrijheid zullen profiteren, die
zijn onuitroeibaar en die zullen voor altijd hun plaatsje opgeëist hebben in
ons gazon. En hun pluisjes zullen elk jaar opnieuw met de wind meegevoerd
worden naar alle tuinen in de wijde omgeving. Waarop de buren mij met een boze
blik zullen komen verwijten dat ik ook hun gazon naar de knoppen heb geholpen.
En ware het niet dat ons gazon eigenlijk nu al een toonbeeld van
biodiversiteit is. De grassprietjes zijn nu al in de minderheid, en ons gazon
heeft méér kleur dan een doorsnee boeket: witte madeliefjes, gele
boterbloempjes en allerlei andere (hardnekkige) plantjes die wij "onkruid" noemen en waarvan ik de naam
niet eens ken.
Maar als het alléén van mij zou afhangen, ja hoor: "Laat het gras maar groeien..."
