|
Het gebeurt niet zo vaak, maar nu ben ik echt kwaad!
Onze Olympische atleten zullen ergens begin mei met voorrang
gevaccineerd worden tegen Covid-19. Dus nog vóór veel 65-plussers, en vóór de risicopatiënten.
De atleten vragen al heel lang om een voorkeursbehandeling, en blijkbaar hebben
onze ministers van Sport ervoor gezorgd dat ze die ook krijgen.
Het was de hoofdarts van het BOIC die voor het eerst met het idee is komen
aanzetten. Zijn belangrijkste argument was de hoge besmettingsgraad bij onze
topsporters: dat ligt om en bij 22%, wat véél hoger is dan de globale
besmettingsgraad van 8% in België. Dat er zó veel topsporters besmet raken, was
voor de dokter een argument om te pleiten voor een snelle vaccinatie. Niet
alleen is dat complete nonsens, want daarmee suggereert de dokter precies dat
die groepen die zich slecht aan de maatregelen houden, voorrang zouden moeten
krijgen bij het vaccineren. Bovendien is dat de wereld op zijn kop: het toont,
nog maar eens, dat het veel beter was geweest om ook de professionele
sportwereld in lockdown te zetten, evengoed als de andere contact- of
niet-essentiële beroepen. Des te meer omdat de professionele sporters zich, afgaande op de hoge besmettingsgraad, duidelijk niet aan de protocollen houden of
aan de beperkingen die ons, en ook hen, opgelegd zijn: ze knuffelen er nog
altijd op los, ze reizen naar het buitenland en weer terug zonder ooit in
quarantaine te gaan, ze zitten met veel te veel samen, enzovoort. Als die 22%
voor iets een aanbeveling zou zijn, dan is het wel om het hele circus een tijd
op slot te doen. Eerder dan om hen een voorkeursbehandeling te geven.
Maar het idee is ondertussen ook opgepikt door onze Olympische atleten,
zoals Nina Derwael en Jolien D'hoore. Ook zij vinden het nu nodig, en vanzelfsprekend,
dat de atleten die naar Tokyo mogen, voorrang zouden krijgen bij de
vaccinaties. Want, zeggen ze: "Anders
hebben atleten van andere landen (zoals Nederland, Polen, Duitsland) waar de topatleten wél prioritair ingeënt
worden, een groot voordeel." En, gaan ze verder: "Door een snelle vaccinatie krijgen we die mentale rust die we nodig
hebben om goed te presteren." Want zonder vaccin lopen ze het risico om op
een kwade dag positief te testen en dan worden ze huiswaarts gestuurd: einde
van de Olympische droom. Ik zou zeggen: "Neem
gewoon de nodige voorzorgen om niet besmet te raken, dan kan je ook gerust zijn."
De ministers van Sport, Ben Weyts op kop, hebben het verhaal ondertussen
ook op hun agenda gezet.De teneur is nu: "Als de
Belgische sporters het komende zomer op de Spelen uitstekend doen, leeft ook
het hele land met hen mee. Voor ons is dit een goede besteding van een zeer
klein aantal vaccins."
En verder: "Het gaat om
topsporters die zich jarenlang op dit moment hebben voorbereid. Voor hen zijn
de Olympische Spelen vaak 'a-once-in-a-lifetime-opportunity'. Met hun
prestaties en medaillekansen hebben ze een zeer groot belang voor de promotie
van de sport, en van Vlaanderen en België in het algemeen."
Als arrogant statement kan dit wel tellen, vind ik. De "helden van de zorg" hebben blijkbaar in
de geest van onze ministers al plaats moeten maken voor de "helden van de sport".
De atleten en de minister en de BOIC-arts benadrukken dat het maar om
een heel kleine groep gaat, hooguit 300 mensen, en dat dit de
vaccinatiecampagne in ons land niet of nauwelijks zal verstoren. Maar dat is
het punt niet. Het punt is dat een elitaire en bevoorrechte groep zich het
recht toe eigent om voorrang te hebben op alle anderen. Het punt is dat dit een
slag in het gezicht is van al diegenen die in spanning en angst, omdat ze, omwille van gezondheidsproblemen, grote
risico's lopen, moeten wachten op het verlossende spuitje. Het punt is ook dat als men één groep gaat "vóór trekken", er gegarandeerd andere groepen zullen opstaan met de
even (of véél meer) gerechtvaardigde eis om óók voorrang te krijgen. Zoals het
personeel in de gevangenissen, zoals het onderwijspersoneel, zoals de
kinderverzorgsters en kleuterleidster, enzovoort enzoverder.
Het spel zit nu trouwens al op de wagen: de cipiers hebben na een
stakingsdreiging eenzelfde privilege verkregen. Want als één elite-groepje het
nu toch voor elkaar kon boksen om voorrang te krijgen, dan was het hek uiteraard
helemaal van de dam. En de volgende groep die dan met harde acties kan dreigen,
zal dit als een expliciete uitnodiging beschouwen om ook voorrang te forceren.
Het is het klassieke verhaal: wie het hardst op de tafel kan kloppen, komt op
de eerste rij. (De sportcoaches zijn trouwens al aan het roepen dat ook zij prioritair moeten ingeënt worden. Uiteraard...)
|
