Dat "vriendschap" zowat het
belangrijkste goed is voor een mens, daar ben ik al heel mijn leven van overtuigd.
En zie: het is recent ook wetenschappelijk bewezen. En trouwens: niet alléén is "vriendschap" op zich erg belangrijk,
ook het écht contact met je vrienden is van fundamenteel belang voor ons
mentaal welzijn. En dan hebben we het ook over "fysiek" contact: elkaar écht "lijfelijk"
kunnen ontmoeten af en toe, elkaar af en toe eens kunnen vastpakken of
knuffelen.
Helaas is dat één van die dingen die "corona" ons ontnomen heeft, of liever: de corona-maatregelen. Nu de
teugels weer wat losser mogen, kunnen we hopen op beterschap, al zal het
misschien toch nooit meer helemaal zijn "zoals
vroeger". Ik vermoed dat veel vriendschappen zich ook na de versoepelingen
zullen beperken tot het "spiritueel"
niveau; ik vrees een beetje dat veel vrienden ook na de versoepelingen "verre vrienden" zullen blijven. En
nochtans...
De heilzame effecten van "vriendschap"
zijn niet alléén gevoelsmatig, instinctief, vanzelfsprekend, ze zijn inderdaad ook
wetenschappelijk bewezen. En die effecten blijken nog sterker te zijn dan
de wetenschappers verwacht hadden. Het staat zelfs zonder meer vast dat "vriendschap" dé belangrijkste bepalende
factor is voor ons welzijn én voor onze gezondheid.
Vriendschap beschermt ons bijvoorbeeld tegen stress. Dat is gebleken
in een aantal wetenschappelijke onderzoeken. De reden hiervoor is vrij voor de
hand liggend: als we ons gesteund weten door een vriend, dan zijn we zelfzekerder
en minder gevoelig voor faalangst. Ook bij gewone, alledaagse, stressmomenten
(zoals bij een doktersbezoek, om maar iets te noemen) kan de aanwezigheid van
een vriend ons helpen om rustig te blijven, in de zekerheid dat er iemand is op
wie je kan steunen.
Vriendschap blijkt ook ons immuunsysteem te versterken, want uit
onderzoek blijkt dat contact met vrienden de aanmaak van de zogenaamde "killercellen" stimuleert, en die zijn in
zekere zin onze eerste verdediging tegen indringende virussen. Dan is het
redelijk contradictorisch dat één van de belangrijkste corona-maatregelen er
precies op gericht was om ons contact met vrienden te beperken of zelfs
onmogelijk te maken. En dát terwijl we net dán een stevig immuunsysteem nodig
hadden... Uit eerder onderzoek (naar griepvaccins, onder andere) is trouwens ook
gebleken dat het effect van vaccins véél sterker is bij mensen met goede en
stevige vriendschapsrelaties: we maken na inenting met een vaccin veel meer
antilichamen aan als we ons omringd weten door goede vrienden. Eenzaamheid
daarentegen ondermijnt ons immuunsysteem, omdat eenzaamheid chronische
ontstekingen kan veroorzaken die ons immuunsysteem uitputten en die kunnen
leiden tot ernstige aandoeningen zoals depressies of, onder andere, de ziekte
van Alzheimer. Dat verklaart wellicht ook waarom eenzame ouderen in een
woonzorgcentrum niet altijd goed beschermd worden door de vaccinaties.
Vriendschap helpt ons ook om beter te slapen. Wat trouwens de reden is
waarom veel meer mensen tijdens deze corona-periode, waarin onze sociale contacten
erg beperkt werden, last hadden van slaapproblemen, en zelfs slapeloosheid. De
oorzaak van een betere nachtrust dankzij het contact met onze vrienden, ligt
vooral in de aanmaak van "oxytocine",
het "knuffelhormoon", als we in
gezelschap van een vriend zijn. Oxytocine helpt ons lichaam om te ontspannen en
het onderdrukt de aanmaak van het stresshormon "cortisol", waardoor we vanzelf beter slapen. Vergeten we niet dat
een slechte nachtrust ons in een vicieuze cirkel kan meesleuren, en in een neerwaartse
spiraal. Want als we slecht slapen, slagen we er minder goed in om onze emoties
onder controle te houden, of om empathie te voelen. Wat nefast kan zijn voor
onze vriendschapsrelaties. Wat dan weer een negatieve invloed heeft op onze
slaap.
Vriendschap zou, volgens de onderzoekers, eveneens een heel positieve
impact hebben op onze fysieke gezondheid. Mensen met kwaliteitsvolle relaties
blijken gezonder te zijn, en ook langer te leven. Het positieve effect van
vriendschap is volgens sommige wetenschappers zelfs sterker dan het effect van
een gezonde voeding of van lichaamsbeweging.
Kortom: een echte vriend is een kostbare schat, in alle opzichten.
Iets wat ik zelf al altijd heb volgehouden. Een schat die we moeten koesteren!
En die we hopelijk levenslang kunnen behouden. Want als we die verliezen, dan
verliezen we tegelijk een deel van onszelf. En dat gaat ook ten koste van onze
gezondheid.
Dan is het toch wel bijzonder cynisch dat onze leiders en experten
net dát als één van de belangrijkste richtlijnen voorop gesteld hebben: "Blijf weg van je vrienden!"...
Ik zat 's namiddags in onze veranda een beetje te soezen. Half
slaperig na alweer een veel te korte nacht. Ik was 's morgens vóór 6 uur al
wakker, en de slaap wilde niet meer komen. Om 7 uur ben ik dan maar opgestaan,
ook al was het een vrije dag. En dus was ik voor de rest van de dag niet écht "wakker".
Rond twee uur in de namiddag werd mijn sloom gepieker opeens verstoord
door gekletter op het dak en tegen de ruiten van onze veranda. "Vreemd" dacht ik, want ik meende op de
buienradar gezien te hebben dat er vóór vier uur geen neerslag verwacht werd.
Dat moest ik toch meteen eens checken. Ik heb dus de Buienradar opnieuw
geconsulteerd. En ja hoor: "Geen neerslag
verwacht". Ook niet in de komende drie uur. Het zou nog zeker tot vijf uur
droog blijven. Consequent was de Buienradar wél. Maar ondertussen bleef de
regen maar kletteren.
Geïntrigeerd
ben ik eens gaan zien bij de "veel gestelde
vragen" op de site, en blijkbaar was ik niet de enige die zoiets maar
vreemd vond. Want één van die "veel
gestelde" vragen was: "Hoe komt het
dat de Buienradar soms geen regen toont, maar er wel regen valt?" Omdat de
vraag duidelijk al dikwijls gesteld was, vond ik er ook een antwoord op: "De radarinstallaties zenden radargolven uit
die weerkaatsen tegen neerslagdeeltjes. Op deze manier krijgt Buienradar een
beeld met allerlei echo's te zien. Indien de neerslagdeeltjes heel klein zijn
(vooral bij motregen of fijne sneeuw), kunnen de uitgezonden radargolven deze
neerslag wel eens missen. We zien dan geen neerslag op de Buienradar, maar er
valt wel degelijk neerslag. Buienradar corrigeert dit in de Motregenradar en de
Sneeuwradar."
Wat
er op onze veranda kletterde, was zéker géén sneeuw, en ook geen motregen. Maar
goed: misschien was het een kwestie van interpretatie, en dus ben ik gaan zien
naar de Motregenradar. En wat dacht u? Geen wolkje motregen over Merelbeke te
zien.
Kortom:
ondanks een verdienstelijke poging om zich te redden, heeft de Buienradar
alweer schromelijk gefaald. Zoals eigenlijk zowat iedere keer. Ik snap nog altijd
niet waarom die app nog altijd blijft bestaan. De software achter de
voorspellingen die gepresenteerd worden op basis van radarbeelden, bevat
duidelijk méér fouten dan het reservatiesysteem voor de autokeuring. Om maar
iets te noemen. Het zou natuurlijk ook kunnen dat het oude communicatieteam van
Donald Trump er aan de touwtjes trekt, en ons dus altijd een "alternatieve realiteit" voorspiegelt.
Het
straffe is dat de beheerders van de Buienradar niet gewoon durven toegeven dat
hun voorspellingen niet betrouwbaarder zijn dan het voorspellen van de
eerstvolgende Lotto-trekking, maar dat ze zich verschuilen achter een flauwe
uitleg. Die helaas even hard de mist in gaat.
Maar
het is typisch voor deze tijd, denk ik, dat men altijd probeert om overal mee
weg te komen met een pseudo uitleg. In de hoop dat de mensen er vrede mee
zullen nemen, en niet verder zullen vragen.
Zo was er recent nog dat bombardement op een marktplein in Tigray door de Ethiopische luchtmacht.
Het Ethiopië van Nobelprijswinnaar-voor-de-vrede Abiy Ahmed, weet u wel. En ja, Tigray ligt in Ethiopië. De
bombardementen waren dus gericht tegen de eigen bevolking. Gewone burgers,
mannen, vrouwen en kinderen, die boodschappen aan het doen waren. Maar ook
hiervoor kwam het Ethiopische leger met een schaamteloze uitleg: het leger had "precisiebombardementen" uitgevoerd op de
leiders van de opstandelingen, en de operatie was een groot succes geweest. En
jawel: de precisie-aanvallen hadden alle onschuldige burgers gespaard.
Blijkbaar was die flagrant gelogen verklaring voor de wereldleiders toch even
perfect aanvaardbaar als de kromme uitleg van de Buienradar. Want er werd
verder geen ophef over gemaakt. Misschien ook wel omdat de Europese leiders te
druk bezig waren met hun verwensingen aan het adres van de Hongaarse premier Viktor Orban. Die overigens eigenlijk net
hetzelfde gedaan had als wat ze allemaal
doen: populistische maatregelen aankondigen waarmee hij de meeste inwoners naar
zijn kant kan trekken bij de eerstvolgende verkiezingen. (Waarmee ik de nieuwe wet, en een hele reeks andere eigenzinnige Hongaarse wetten, niet wil
goedpraten.)
Heb ik al eens geschreven dat onze media vooral drijven op, en zoeken
naar, "sensatie"? Ja zeker? De
belangrijkste motivatie om een artikel te publiceren, is het spektakelgehalte
ervan: als het sensationeel genoeg is, dan verschijnt het. Het maakt niet uit
of het relevant is of niet. Het maakt zelfs niet eens uit of het waar is of
niet. Het probleem voor de media is natuurlijk dat de doorsnee lezer/kijker
héél erg sensatiebelust is: bij alles wat niet spectaculair is, blijft de
belangstelling geen tien seconden hangen. En dus "moeten" de media op die trend inspelen, en mee gaan in die
ongezonde evolutie.
Zoals ik al tot in de treure toe herhaald heb: "oppervlakkigheid" is zowat de norm geworden.
Het verhaal van de spectaculaire geboorte van een tienling (!) in
Zuid-Afrika is daar een stuitend voorbeeld van.
De dame in kwestie, Gosiame
Thamara Sithole, was begin juni bevallen van een tienling: zeven jongens en
drie meisjes, na een zwangerschap van iets meer dan zeven maanden. Daarmee had
ze het vorige wereldrecord van de "meeste levend geboren kinderen" gebroken:
dat stond, tot een maand voordien, met negen baby's, op naam van een Malinese
vrouw. En om de sensatie compleet te maken: volgens de vrouw was ze op geheel
natuurlijke wijze zwanger geraakt, en niet via kunstmatige bevruchting. Of dat
fysiek zelfs maar mogelijk is, ik zou het niet weten, maar het lijkt me erg
onwaarschijnlijk.
Het verhaal stond in geuren en kleuren op de site van VRT NWS, op 9
juni. Met een foto van de hoogzwangere vrouw in gezelschap van haar man, én een
foto van een pasgeboren baby. Wat vermoedelijk zou moeten suggereren dat het
één van die 10 pasgeborenen was, al werd dat niet expliciet vermeld. En met
alle details in geuren en kleuren. Bijvoorbeeld dat er op de echo's altijd maar
acht foetussen te zien waren geweest, en dat pas bij de bevalling zelf gebleken
is dat er nog twee méér waren.
Ik heb er geen idee van hoe men aan dat verhaal gekomen is. En ik
begrijp al helemaal niet hoe een zichzelf respecterende nieuws-site zoiets
overneemt zonder het waarheidsgehalte te checken, of toch op z'n minst te
verifiëren of dit wel enigszins mogelijk zou kunnen zijn. Hoe dan ook: op 22
juni was er een nieuw artikel op VRT NWS met de vermelding dat het hele verhaal
verzonnen was. Géén "rechtzetting",
géén excuses voor het fake news, géén
verontschuldigingen voor de onzorgvuldige berichtgeving en het klaarblijkelijk
achteloos overnemen van een fantasieverhaal. Nee, gewoon een artikel met de
spectaculaire kop: "Tienling verzonnen".
De nieuwe versie is dat het hele verhaal door de vrouw bijeen
gefantaseerd was. Méér zelfs: ze zou niet eens zwanger geweest zijn. Er zou
alleszins geen bevalling geweest zijn. Naar het schijnt heeft ze alles uit haar
duim gezogen, en is iedereen erin getrapt. Zélfs haar man: ook die zou niet
geweten hebben wat er echt aan de hand was. En die is nu ontzettend in de war:
hij heeft, omwille van corona, zijn pasgeboren kindjes nooit te zien gekregen,
en er is ook geen enkele officiële bron die de geboorte heeft bevestigd. De
vrouw zou ondertussen trouwens opgenomen zijn in een psychiatrische instelling
wegens haar "waanideeën".
Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook dit verhaal erg ongeloofwaardig
vind. Want als die laatste versie inderdaad klopt: hoe heeft de vrouw dat dan
klaargespeeld? Je kan toch geen zwangerschap "faken"? En al zeker geen meerlingenzwangerschap. En hoe kon die
foto dan gemaakt worden van die vrouw die overduidelijk hoogzwanger was? En waar kwam dan bijvoorbeeld het detail vandaan dat er op de echo's maar acht foetussen te zien waren geweest?
Hoe dan ook: een raar verhaal, en bijzonder vergezocht. Ook nu weer.
Maar ook deze versie heeft VRT NWS zomaar klakkeloos overgenomen,
zonder enige kritische bedenking. Want al bij al: ook dit is een heel
spectaculair verhaal, zelfs nog sensationeler dan het eerste. En dát is
tenslotte waar het om gaat, niet?
Het gaat echt véél te goed met de corona-cijfers in ons land: zelfs
geen 20 ziekenhuisopnames meer per dag, en minder dan 1 op 100 testen is
positief. Ik weet het niet zeker, maar ik vermoed dat er de laatste tijd méér
mensen, en dan vooral kleine kinderen, een acute bronchitis krijgen dan
Covid-19. Het gevolg laat zich raden: de regeringen versoepelen dat het niet
mooi meer is, en de mensen worden nonchalant en onachtzaam. Alsof er geen
corona meer zou zijn. Zélfs in de dagelijkse nieuwsberichten is corona dikwijls
maar een "fait divers" meer,
nauwelijks nog goed voor een kort item van een paar minuten.
Dat maakt onze experten doodongelukkig en kregelig. Met die cijfers
kunnen zij de mensen niet meer bang maken, laat staan motiveren om zich aan de
richtlijnen te houden. Elke zichzelf respecterende expert loopt hier de muren
van op. Dit is werkelijk ontoelaatbaar. Anderhalf jaar lang heeft de wereld zo
goed als alléén om hén gedraaid, en nu interesseert het niemand meer wat ze te
zeggen hebben. Méér zelfs: men is blijkbaar al vergeten wat zij voor ons land
en voor de burgers gepresteerd hebben. Want zeg nu zelf: "De helden van de zorg"? Dat waren zij toch, als het erop aan komt:
onze experten. Maar waardering? Ho maar. Ze weigeren zelfs het ereburgerschap
(van de gemeente Willebroek) toe te kennen aan professor Marc Van Ranst!
Maar zie: er is hoop. Als het een beetje mee zit, komt corona
binnenkort toch weer op het voorplan, en zullen onze experten weer diegenen
zijn die het voor het zeggen hebben.
En die hoop, dat is de "Delta
variant". De experten zijn het pad al aan het effenen met doemberichten en
paniekerige waarschuwingen. Nu moeten ze alléén nog hopen dat hun
doemscenario's werkelijkheid zullen worden. Ze schuwen in elk geval het
alarmerende taalgebruik niet. En de media doen er uiteraard nog een flink
schepje bovenop, kwestie van het sensatie-gehalte wat op te drijven. Want geef
toe: veel spannends is er de laatste tijd in de nieuwsberichten niet meer te
lezen of te horen. Of het zou de koers en de voetbal moeten zijn. En zo komen
we aan artikelen en reportages met schreeuwerige koppen. Zoals: "Groeiende bezorgdheid om oprukkende Delta
variant!" Of: "Oppassen voor de Delta
variant in ons land!" Of: "WHO
waarschuwt voor risico op nieuwe golf in Europa!"
Want die Delta variant,
die is, volgens Britse wetenschappers, wel 50% besmettelijker dan de Alpha variant, en die was, volgens
Britse wetenschappers, al 50% besmettelijker dan de Wuhan-versie. De "Delta variant" is dus, volgens die
Britse wetenschappers, dubbel zo besmettelijk als het brave "Chinese" virus. Waardoor Delta, volgens de WHO, vermoedelijk
tegen eind augustus in Europa verantwoordelijk zal/zou zijn voor minstens 90%
van alle besmettingen. En waardoor er misschien/waarschijnlijk een nieuwe "golf" op ons af zou kunnen komen. En niet
alléén is Delta dus dubbel zo
besmettelijk als de oorspronkelijke versie, bovendien zouden ook twee keer zo
veel besmette mensen in het ziekenhuis terecht komen door Delta. Simpele wiskunde leert ons dus dat Delta vier keer zo gevaarlijk is als het
oorspronkelijke virus.
Het moge duidelijk zijn: er staan ons zware en sombere tijden te
wachten, en het huidige optimistische klimaat is volledig misplaatst. We zouden
ons beter nu al zorgen maken over de catastrofe die op ons af komt!
Maar dan begrijp ik niet waarom onze overheden toch zo soepel omgaan
met de reislust van de burgers? Ook wie nog niet (volledig) ingeënt is, kan
zonder problemen naar het buitenland vertrekken. Een negatieve corona-test
volstaat. Maar een negatieve corona-test betekent alléén dat je bij je vertrek
gezond bent, méér niet. Een negatieve corona-test beschermt je nergens tegen.
Al helemaal niet tegen die uiterst besmettelijke en gevaarlijke Delta variant !
Blijkbaar heeft men helemaal niets geleerd uit de ervaringen met de teruggekeerde
après-ski toeristen, vorig jaar in februari? De hele miserie is toen begonnen
met reizigers die uit het buitenland terugkeerden en het virus bij ons hebben
binnen gebracht. Nu spreken we over een variant die, naar het schijnt, dubbel
zo besmettelijk is, én dubbel zo ernstig. Er is geen twijfel mogelijk: een
nieuwe ramp is onafwendbaar.
We kunnen ons dus maar beter al voorbereiden op een nieuwe
lockdown in september, na de terugkeer van al die besmette, en ultra besmettelijke, toeristen.
Misschien moet u eerst mijn vorig stukje, van gisteren, over "Het Belgisch Leger", eens opnieuw lezen.
Daarin heb ik enkele bedenkingen gemaakt over de, soms absurde, besparingen bij
Defensie omwille van chronisch geldgebrek. Er was geen geld meer voor een
nieuwe brandweerwagen, die nochtans broodnodig bleek toen onze dappere soldaten
een groot stuk natuurgebied in brand hadden geschoten. Er was ook geen geld voor
camerabewaking van de wapen- en munitiedepots waar Jürgen C zijn arsenaal was
komen ophalen. En dat waren maar enkele kleine voorbeeldjes.
Maar zie, wat stond onlangs te lezen op VRT NWS? Op vraag van onze minister
van Defensie, Ludivine Dedonder, heeft het leger een boodschappenlijstje
opgesteld, en blijkbaar staat er een hoop gesofisticeerd hightech gerief op de
verlanglijst.
Zoals: "Vergroten van de beoogde
kleine massa van 34 F-35's met extra multi-role platforms en trouwe wingmen
drones, zeer lange afstand raketten en kruisraketten." De eerder besliste aankoop
van 34 F-35 gevechtstoestellen is blijkbaar onvoldoende: er moeten er nog
bijkomen, en ze moeten zwaarder bewapend worden. Kostprijs per vliegtuig: 66
miljoen euro. Ik begrijp nu wel dat 34 stuks nogal weinig is, want als ze aan
hetzelfde tempo naar beneden donderen als de oude F-16's in het begin, dan
zitten we rap zonder. Maar iemand zal mij toch eens moeten uitleggen waarvoor
ons land een vloot gevechtsvliegtuigen nodig heeft.
En verder wordt ook gedacht aan: "Verticaal
opstijgende vliegtuigen, zoals de V-22 of een ander helikoptertype." Die
zouden nodig zijn voor onze "Special
Forces", omdat ze blijkbaar de bestaande, peperdure, NH-90 helikopters niet
meer kunnen gebruiken: die zijn "moeilijk
te onderhouden". (Wist men dat dan vooraf niet toen men die wou kopen?) Kostprijs
van dit nieuwe speeltje: om en bij 61 miljoen euro. Per stuk.
En uiteraard heeft ons leger ook een ultramodern "antiraketsysteem" nodig. Ons land huisvest immers de
hoofdkwartieren van zowel de NAVO als van de Europese Unie, en we hebben nu
niet eens de mogelijkheid om die strategische locaties goed te beschermen. Stel dat de Palestijnen één
van hun raketjes afschieten naar Brussel! Een mens weet maar nooit, hee...
En tenslotte: we moeten mee met de tijd, en dus moeten we ook "drones" hebben. "Ons land bestelde 4 MQ-9B of SkyGuardian drones. Die zouden worden
ingezet voor verkenningsopdrachten, in binnen- en buitenland. De vorige
regering bestelde de optie erbij om ze te bewapenen." Het idee is om die in
te zetten voor bombardementen. (Om wat waar te bombarderen?) Blijkbaar doen de Britten dat nu ook al.
Prijskaartje voor de vier stuks: 532 miljoen euro.
Daarnaast heeft defensie ook nog enkele andere aankopen op het
programma: twee nieuwe fregatten en enkele nieuwe mijnenvegers voor de Marine,
nieuwe pantservoertuigen voor de Landmacht. Alles bijeen spreken we over een
slordige 15 miljard euro.
Ik weet niet wat u hiervan denkt, maar voor mij is één ding alvast
duidelijk: hiermee is het budget helemaal opgesoupeerd, en voor een nieuwe
brandweerauto is er écht geen geld over.
Oh ja, misschien toch niet onbelangrijk: een leger heeft ook soldaten
nodig. En ook daarvan hebben wij er, naar het schijnt, véél te weinig. De oude
rotten gaan met pensioen. Of ze gaan met een arsenaal wapens op de loop. En de
jongeren hebben geen interesse. Maar als onze troepenmacht niet de capaciteit
van minstens 25.000 manschappen haalt, komen we in de problemen. Zegt onze
legertop.
Daarom zou men nu voor de aanwerving meer gaan mikken op jongeren met
een allochtone achtergrond. Ik neem aan dat men hierbij denkt aan die
werkloze hangjongeren, die uit frustratie wegens ontbrekende toekomstvooruitzichten af
en toe ergens keet gaan schoppen? Dat lijkt mij een schitterend idee. Alléén... blijkbaar
heeft men niets geleerd uit de pijnlijke ervaringen met de extreemrechts
geradicaliseerde Jürgen C. Denkt men er écht aan om nu ook de deur open te zetten
voor potentieel geradicaliseerde islamisten?
Sommige oudere lezers zullen zich misschien nog die stomme zwart-wit
slapstick filmpjes herinneren van de jaren 1920, met Buster Keaton of van "The
Keystone Cops". Of de hilarische Monty Python afleveringen. De jongeren
kennen vermoedelijk "Mister Bean"
wel, de doodernstige miskleun uit de jaren 1990.
Wat zich op 23 april in de stille Kempen heeft afgespeeld, met ons
Belgisch leger in de hoofdrol, was minstens even hilarisch. Zij het nét iets
minder voor de fauna en flora in de Noorder Kempen, en al helemaal niet voor de
omwonenden of de aanwezige toeristen.
Het verhaal speelde zich af in Brecht, een kleine gemeente in de buurt
van Hoogstraten. Ons Belgisch leger heeft daar blijkbaar een oefenterrein, en
daar worden regelmatig schietoefeningen gehouden.
(Vraag me niet wat het nut daarvan kan zijn, want de Belgische
soldaten worden nooit ingezet in een missie waarbij ze moeten kunnen schieten.
Afgezien van de para's en de luchtmacht komen ze zelfs het land nooit uit.)
Bij die oefeningen is er precies iets mis gegaan. Een vonkje uit een
vuurwapen misschien? Of een onachtzame soldaat die zijn brandende peuk op de
kurkdroge grond heeft gegooid? Niemand die het met zekerheid weet. Naar het
schijnt zouden er "fosforkogels"
gebruikt zijn: die zijn uiterst brandbaar, en mochten sowieso eigenlijk niet
gebruikt worden. Precies omwille van het mogelijke brandgevaar. Het resultaat
was in elk geval dat de heide in de fik gevlogen is, en dat er een gigantische
brand ontstaan is waardoor de wijde omgeving moest ontruimd worden: een camping
en een woonbuurt. 400 mensen moesten onverwijld hun huis achterlaten, in de
bange onzekerheid of ze hun woning bij hun terugkeer nog onbeschadigd zouden
terugvinden.
Jammer genoeg was er op het oefenterrein geen militaire brandweerwagen aanwezig. Het was nochtans écht niet de eerste keer dat de soldaten daar een
brandje gestookt hebben bij hun schietoefeningen. Maar het vuur kon de vorige
keren telkens onmiddellijk in de kiem gesmoord worden.
Dan zou een mens verwachten dat het vereiste materieel ook deze keer
voorhanden zou zijn, toch? Blijkbaar niet. Want bij dat soort schietoefeningen
met lichte wapens is er geen brandweerwagen meer voorzien, want die lichte
wapens produceren immers geen vonken: "Er werd
alleen geschoten met koperen kogels met een loden vulling. Daar zitten geen
brandbare elementen in." Zo beweerde althans de legerleiding. Dan zal het
toch die sigaret geweest zijn, zeker?
Veel verschil zou het wel niet gemaakt hebben, want "de" brandweerwagen van het leger is
kapot. Die staat al een hele tijd in panne. En helaas... de enige militairen die
het voertuig konden herstellen, zijn al vijf jaar met pensioen.
Zoiets kan toch alléén in een slapstick-filmpje? Of in een aflevering
van "FC De Kampioenen". Jammer genoeg
konden de buurtbewoners er niet om lachen.
Een klein vraagje, toch... Onze defensie heeft wél 15 miljard euro
beschikbaar om peperdure vliegtuigen te kopen, die hooguit een paar keer
werkelijk dienst zullen doen. Maar een nieuwe brandweerwagen van zo'n 280.000
euro kan er blijkbaar niet af? En een deftig systeem om de wapendepots te
beveiligen, daar was blijkbaar ook geen geld meer voor. Zoals soldaat J.C.
heeft bewezen.
Het gaat in ons Belgisch leger zoals in al onze overheidsdiensten: er
moet bespaard worden, maar men bespaart op de verkeerde dingen. Men bespaart op
kleinigheden, omdat dat gemakkelijk is. Men bespaart nooit op grote prestige
uitgaven, hoewel die meestal van erg twijfelachtig nut zijn. En de gevolgen van
die kleine besparingen laten zich soms pas veel later voelen, als men er het
minst op verdacht is.
Een nieuwe keuken kopen, dat is een beetje zoals de trein nemen: je
hebt vooraf geen enkel idee hoe het zal lopen. Of waar je zal geraken. Of
wanneer je zal aankomen. Bij ons was dat in elk geval toch zo.
Over onze avonturen bij de keuze en aankoop van de keuken "uit het hogere segment" heb ik het al
een paar keer gehad. Maar wie dacht dat de rest van het verhaal minder "avontuurlijk" zou zijn, die vergist
zich.
Het begon al bij de afbraak van de oude keuken. Er was met de
binnenhuisarchitect héél expliciet overeen gekomen dat de muurtegels in onze
bestaande keuken moesten gespaard blijven: wij wilden die heel graag aan de
muur laten. Al was het maar omdat we het niet zagen zitten om ook nog eens een
tegelzetter én nieuwe tegels te betalen. De keuken zélf had onze spaarpot al
ferm lichter gemaakt. Die strikte instructies werden nadien nog eens bevestigd
aan en door de verantwoordelijke voor de afbraak. "So far, so good."
De donderdagmorgen arriveerden twee stoere mannen om de oude keuken af
te breken. De muurtegels kwamen ter sprake, en wij hebben herhaald dat die moesten
gespaard blijven. Maar ik moet toegeven: zich verstaanbaar maken met dat idioot
neusmondmasker op, is niet altijd evident. Misverstanden of foutief overgekomen
boodschappen zijn in die omstandigheden niet te vermijden. Om maar te zeggen: wij hoorden gedurende een paar uur ontzettend veel
lawaai in de keuken, waar die beide stoere mannen bezig waren. En af en toe klonk
het toch verdacht als brekende tegels. Maar goed: de corona-regels zijn strikt,
en wij moesten uit die mannen hun buurt blijven zolang ze bezig waren.
Toen het lawaai een paar uur later verstomd was, werden wij
uitgenodigd om het resultaat van de noeste arbeid te bekijken. En we zagen... een
compleet lege keuken. En kale muren! De mannen van de afbraak begrepen onze
ontzetting niet, want zij waren in de overtuiging geweest dat de muurtegels weg
moesten. Jammer! Maar goed, zo'n dingen gebeuren nu eenmaal. Zéker in deze
corona-tijden. Waarbij je elkaars gezichtsuitdrukking niet ziet, elkaar niet
goed verstaat door dat mondmasker, en je uit elkaars buurt moet blijven.
Daarna werden de stukken voor de nieuwe keuken geleverd. Twee andere
stoere mannen verschenen hier de vrijdag.
Helaas... de spoelbak plus kraan was er nog niet bij: die was nog niet
binnen. En ook helaas: de dampkap was er evenmin bij: nog niet geleverd door de
fabrikant. Oeps: geen dampkap en geen spoelbak? Dat kon weleens problematisch
worden. Zou het plaatsingsteam die stukken dan de volgende dinsdag meebrengen?
Dat konden de stoere mannen ons niet vertellen. Zij hebben geleverd wat ze
hadden, en zijn weer vertrokken. Dat niet alles mee was, was immers niet hun
probleem.
De dinsdag daarop stond het plaatsingsteam hier, in de vroege ochtend.
Een man en een vrouw. Ik moet zeggen: "Chapeau !".
Ik was heel erg onder de indruk. Ook nu weer klonk het lawaai in onze keuken
af en toe behoorlijk angstaanjagend, maar gezien de corona-instructies lieten
wij die noeste werkers ongemoeid. En toen ze rond vier uur lieten weten dat ze
gedaan hadden, konden we met een zucht van verlichting vaststellen dat alles
prima gedaan was. De kasten en toestellen waren tiptop geplaatst en
aangesloten, en alles was pico bello opgeruimd. Wij waren héél tevreden over
onze nieuwe keuken.
Ware het niet... dat er geen dampkap geïnstalleerd was. Uiteraard niet,
want die was nog altijd niet geleverd. Koken was er dus nog niet echt bij, want
zonder afzuigkap zou de keuken direct vol kookdampen of een baklucht hangen.
Wanneer de dampkap dan wél kon geleverd worden? Niemand die het wist,
blijkbaar.
En ware het niet... dat er geen kraan of spoelbak te bespeuren was.
Uiteraard niet, want die was nog altijd niet geleverd. Met de hand afwassen, of
water nemen om te koken of om te poetsen, was dus nog niet voor direct. Wanneer
de spoelbak annex kraan dan wél kon geleverd worden? Niemand die het wist.
En ware het niet... dat de vaatwasser niet diegene bleek te zijn die we
verwacht hadden. Geen nood: we konden die nog laten omwisselen voor het
gewenste toestel. Maar wanneer dat zou beschikbaar zijn, dat was niet geweten.
En in de tussentijd mocht de geleverde vaatwasser niet gebruikt worden, want
anders verviel de mogelijkheid tot omruiling.
Maar ze hebben wel punctueel alles genoteerd op het "plaatsingsverslag" voor de "Dienst-na-verkoop".
Jawel, we hadden onze nieuwe keuken. En die ziet er heel mooi uit.
Maar het bleef voorlopig behelpen want we konden hem niet echt gebruiken. Hoe
lang nog? Niemand die het wist.
Een week later nog altijd niet, trouwens. Mails met vragen en klachten
bleven onbeantwoord, en de vriendelijke dame aan de telefoon kon tegen de boze
klant niet veel anders zeggen dan: "Onze
excuses hiervoor, meneer!" Want wat blijkt? De "dienst-na-verkoop", die het dossier zou moeten behandelen, buigt
zich pas na veertien dagen over het "plaatsingsverslag"
(waarin melding werd gemaakt van de ontbrekende stukken). Want: "Dat is de procedure".
Hoe wij ons ondertussen moesten behelpen? Daar had de ongelukkige dame die het slachtoffer was van mijn verontwaardiging,
geen antwoord op. En hoe lang dit nog zou aanslepen, wist ze ook niet. Waarom
er een plaatsingsverslag nodig was om vast te stellen wat al bij de levering
geweten was? Ook daarop moest ze het antwoord schuldig blijven. Ik moest toch
maar een mail sturen, kreeg ik als raad. Dat ik ondertussen al drie mails
gestuurd had, zonder enige reactie, daar kon zij ook niets aan doen.
Ik heb dus opnieuw een mail gestuurd. Naar het adres dat de dame mij
doorgaf. En ik kreeg onmiddellijk een automatisch antwoord: "Door een medische ingreep ben ik momenteel
afwezig. Uw mails worden tijdens mijn afwezigheid niet gelezen. Voor dringende
zaken, gelieve te bellen naar het hoofdkantoor." Waarmee ook deze cirkel
rond was.
Een nieuwe keuken... écht wel een avontuur!
Het positieve aan het verhaal is wél dat ik me nu toch in zekere zin
een "keuken-expert" mag noemen. Als iemand
anders een nieuwe keuken zou willen kopen en laten installeren, dan kan die
altijd bij mij terecht voor advies: ik zal graag laten weten met wie je in elk
geval niet in zee moet gaan.
Dat onze politici zich regelmatig, om niet te zeggen meestal, extreem
kinderachtig gedragen, dat weet ik al lang. Ik heb al enkele keren aangegeven
dat de meesten van hen niet eens het intellectueel niveau van een achtjarige lijken
te halen, en zich soms zelfs als kleuters gedragen. Ik heb daar trouwens al een
paar stukjes over geschreven. Onder andere op 05/02/2020 en op 20/05/2020.
Maar het recente optreden van de heer Joachim Coens, CD&V
voorzitter, was toch wel een dieptepunt.
De voorzitter, die zich geconfronteerd ziet met alsmaar slechtere
peilingen, voor zijn partij én voor hemzelf, dacht er goed aan te doen zich ook
eens te mengen in het "PFOS"-debat.
Al was het maar om te laten weten dat zijn partij er óók nog is, en dat er in
zijn partij óók over serieuze dingen nagedacht wordt. En wat had de heer Coens
te vertellen? Dat volgens hem de werken voor de Oosterzeel-verbinding opgeschort
moeten worden tot er volledige duidelijkheid is omtrent de gezondheidsrisico's door
de PFOS-verontreiniging.
Voor wie het verhaal niet van nabij gevolgd heeft, een korte
samenvatting. Bij de werkzaamheden voor de langverwachte Oosterweel-verbinding,
is ontdekt dat de uitgegraven grond grote hoeveelheden van het giftige en
niet-afbreekbare PFOS bevat. Die verontreiniging dateert niet van gisteren,
maar wél al van in de vorige eeuw, toen de nabijgelegen 3M-fabriek nog ongestoord PFOS mocht fabriceren en gebruiken. PFOS
was/is immers een bijzonder populaire stof omdat het vet- en vuilafstotend is.
Sinds 2002 is de productie en het gebruik van PFOS verboden, maar omdat het
spul niet op natuurlijke wijze kan afgebroken worden, blijft het voor eeuwig in
de grond zitten, en ook in het oppervlaktewater. Zo heeft het zich al zowat
overal kunnen verspreiden. Recente metingen tonen aan dat in de meeste van onze
oppervlaktewateren (beken en rivieren) de toegelaten concentratie aan PFOS ruim
overschreden wordt. En ook de bodemverontreiniging blijkt zich ondertussen al
lang niet meer te beperken tot de omgeving van de 3M-fabriek. Ook in West-Vlaanderen zijn plaatsen ontdekt waar de
bodem sterk vervuild is. En in de streek van Mechelen, enzovoort.
Het is dus in het verleden grondig fout gelopen, zó veel is wel
duidelijk. En dat er eens ernstig moet onderzocht worden hoe het zo ver is
kunnen komen, dat is ook duidelijk. Maar wat het stopzetten van de
Oosterweel-werken daar nu kan aan verhelpen, dat is voor mij een raadsel. Het
is niet door de grond daar niet verder uit te graven dat het risico verdwijnt;
het is ook niet door wél te graven dat het risico zou vergroten. In feite
hebben de Oosterweel-werken met de hele problematiek geen enkel uitstaans. De
enige link met het PFOS is dat het probleem toevallig bij die werken is
ontdekt. Hoe dan ook: de enige manier om de vervuilde bodem te saneren, is de
bovenste laag met PFOS af te graven. En dát is precies wat bij de
Oosterweel-werken gebeurt. Het lijkt me dus beter om daar zeker wél verder te
werken.
En dan is de vraag: "Waarom komt
voorzitter Coens nu toch met die suggestie op de proppen?"
Voor het antwoord moeten we zowat vier jaar terug in het verleden.
Want toen was het PFOS-probleem ook al gekend. Althans binnenskamers: de
afvalstoffenmaatschappij OVAM heeft het toen al gesignaleerd aan de bouwheer
voor de Oosterweel-werken. Maar een communicatie naar het grote publiek is er op
dat moment niet geweest. Omdat de toenmalige Vlaamse minister van Leefmilieu
dat niet opportuun achtte. En die Vlaamse minister, dat was Joke Schauvliege
van de CD&V. Net zoals alle Vlaamse ministers van Leefmilieu vóór haar ook
al uit de CD&V kwamen, en de problemen met het giftige PFOS eigenlijk ook al
bij die ministers gekend waren. Al van vóór het jaar 2002.
En dáár knelt het schoentje voor voorzitter Coens: als alles boven
gespit wordt wat in de voorbije twintig jaar is misgelopen rond de PFOS-vervuiling,
dan komt men telkens uit op een CD&V minister. Diegene die de bal laatst
aan het rollen heeft gebracht (en allicht niet helemaal zonder bijbedoelingen), is Zuhal Demir, huidig minister van Leefmilieu,
en vooraanstaand N-VA lid. Voorzitter Coens is dus zwaar geschoffeerd door de
démarche van mevrouw Demir, want al het drek riskeert op zijn partij terecht te
komen. En dus heeft de heer Coens, zoals elke kleuter zou doen, besloten zich
te wreken en het "die ander" betaald
te zetten. Die "ander", dat is dan de N-VA van Bart De Wever. En het moet nu
lukken dat het Oosterweel-dossier een pluim is die Bart De wever heel graag op
zijn hoed steekt, want het dossier is jarenlang geblokkeerd geweest tot Bart
het in beweging heeft getrokken. En Oosterweel past ook perfect in de mooie
plannen van vorig Vlaams minister van Mobiliteit, Ben Weyts... ook al van de
N-VA. Als Joachim Coens er nu zou in slagen de Oosterweel-werken te doen stil
leggen, zogezegd omwille van de gezondheidsrisico's, dan zou hij daarmee én Ben
Weyts én Bart De Wever stokken in de wielen kunnen steken, en zouden zij die
mooie verwezenlijking van hun palmares moeten schrappen.
"Als jij mij pijn doet, dan doe ik jou ook pijn. Nè!"
"De kernuitstap veegt tien jaar
klimaatbeleid in één klap weg!"
Nee, dat is géén gefrustreerde uitspraak van een nucleaire lobbyist,
het is de conclusie van een ernstige en gefundeerde studie van het Planbureau.
Het gaat dan vooral over onze CO2-uitstoot: kerncentrales stoten zo goed als
géén CO2 uit, en als die door iets anders (gascentrales, dus) moeten vervangen
worden, dan verhoogt onze CO2-uitstoot drastisch. Ik heb dat eerder al eens
aangehaald (zie mijn blog van 20/11/2020), en het Planbureau heeft dat nu zwart
op wit bevestigd.
De huidige Groene minister van Energie, Tinne Van der Straeten, ontkent dat. Uiteraard. Ze beweert dat het
beleid van de huidige regering het probleem van de hogere CO2-uitstoot al heeft
opgelost. Maar het beleid van de huidige regering, dat houdt precies in dat het
verlies van energieproductie door de kerncentrales zal opgevangen worden door
windmolens... en gascentrales. Waarbij de minister vergeet dat blijkbaar niemand
een stel windmolens in zijn achtertuin wil hebben, en dat aanvragen voor nieuwe
windmolenparken op het vasteland steevast door de "getroffen" gemeentes afgewezen worden. Los daarvan: windmolens zijn
voorlopig nog altijd niet rendabel, en gascentrales al helemaal niet. Die
moeten dus gesubsidieerd worden. En aangezien we de toegelaten normen voor CO2
na de sluiting van de kerncentrales ferm zullen overschrijden, zullen we ofwel
boetes moeten betalen, ofwel "emissierechten"
moeten kopen. (Dat komt erop neer dat landen die minder CO2 produceren dan
toegelaten, een deel van ons "overschot"
willen overnemen. Tegen betaling uiteraard.)
Hoe je het ook draait of keert: er zal véél geld nodig zijn om de
effecten van de kernuitstap te compenseren. En aangezien het uitgesloten is dat
de belastingen zouden verhogen (afgezien dan van enkele "uitzonderingen", zoals een CO2-taks of BTW stijgingen of accijnzen
op brandstof), zal dat geld van onze energie-factuur moeten komen. De dure eden
die eerder gezworen werden (dat de kernuitstap géén negatieve impact zou hebben
op onze energierekening), zijn ondertussen al weer al lang vergeten. Zoals alle
beloftes en voornemens, eigenlijk.
Maar onze overheden zijn erg creatief in het bedenken van verdoken
trucjes om ons tóch meer te doen betalen. Ze zijn ook bijzonder laf, eigenlijk,
want ze laten de energieregulatoren (VREG, CREG) de kastanjes uit het vuur
halen. De energieregulatoren die als taak hadden om de consument te beschermen
tegen de almacht van de energieleveranciers, zijn verworden tot bedenkers van
allerlei foefjes om ons méér te doen betalen. Ik vermoed trouwens dat je een
pokerkampioen moet zijn om lid te worden van de VREG, want ze verkondigen keer
op keer met een bewonderenswaardige pokerface dat hun maatregelen goed zijn
voor ons, en dat we er bij zullen winnen.
Hun eerste verzinsel was de "digitale
meter": die zou ons helpen om energie te besparen, en dus om onze factuur
te verlagen. En voor mensen met zonnepanelen zou die meter bij een redelijke "zelfconsumptie" al een winst opleveren.
Ondertussen weten we al dat dit een fabeltje is, en dat iemand met zonnepanelen
nooit beter af zal zijn door die
digitale meter. Tenzij je een (peperdure) thuisbatterij zou installeren.
Spijtig genoeg (...) heeft de Vlaamse regering bedongen dat mensen met
zonnepanelen tot vijf jaar uitstel kunnen krijgen voor die digitale meter.
Zodat maar één op de vier gezinnen met zonnepanelen de pineut geweest is. Dat
is uiteraard véél te weinig om de beoogde meerinkomsten te vergaren. Vandaar
een volgend trucje: de verlaagde distributiekosten voor exclusief nachtverbruik
worden afgeschaft. De kost voor de elektriciteit die je 's nachts verbruikt, op
een aparte teller, zal dus drastisch verhogen. Dat is vooral erg pijnlijk voor
mensen die elektrisch verwarmen, via accumulatieverwarming: de rekening voor de
verwarming zal minstens met de helft stijgen.
Maar ook dat zal nog niet volstaan, want de mensen met
accumulatieverwarming, dat is een minderheid. Dat zijn de naïevelingen die rond
de jaren negentig een huis gebouwd hebben, en toen meegegaan zijn in de
aanmoedigingen om te verwarmen met "propere",
en goedkope, elektriciteit. En dus moest de VREG/CREG nog iets méér
creativiteit aan de dag leggen. Dat is het principe van het "capaciteitstarief" geworden. Dat zit zó
ingewikkeld in mekaar, dat geen mens het nog kan volgen of achteraf zou kunnen controleren.
Dus dat is werkelijk de allermooiste vondst tot nu toe. Het komt erop neer dat
Fluvius per kwartier zal registreren hoe zwaar je het net belast (hetzij door
te verbruiken, hetzij door te produceren), en dan wordt voor elke maand het
kwartier met het hoogste verbruik bijgehouden. Van die "piek-verbruiken" wordt dan over 12 maanden het gemiddelde gemaakt,
en dat is je gemiddelde piekverbruik: "Het capaciteitstarief wordt aangerekend
op basis van de 'gemiddelde maandpiek' (kW). Deze gemiddelde maandpiek wordt
maandelijks berekend als het gemiddelde van uw 12 laatste 'maandpieken'. De
maandpiek is het hoogste kwartiervermogen (ofwel 'piekvermogen') dat u in een
maand hebt gebruikt."
En dát zal je distributietarief en netwerkkosten bepalen. Het maakt
dus niet uit hoeveel je over een hele maand verbruikt hebt, wat telt is wat je
hoogste verbruik geweest is. Stel dat je de hele dag werkt, en 's avonds na het
werk de wasmachine op zet en de droogkast, en tegelijk ook je eten kookt en
daarna de vaatwasser moet laten draaien, dan ben je zwaar de klos. Ook al heb
je voor de rest van de dag niets verbruikt. Of stel dat je zonnepanelen hebt,
en de zon schittert een hele dag aan de hemel, terwijl je op het werk bent en
dus geen verbruik hebt thuis: ook dan zal dit je duur te staan komen, want je
zal een heel hoge belasting gehad hebben door de zonne-energie, en dus een heel
hoog "piekverbruik".
Fluvius heeft hierbij trouwens nog een extraatje ingebouwd voor de
mensen die het niet breed hebben. En ook voor mensen met zonnepanelen en een
terugdraaiende teller. Mensen dus die héél erg zuinig proberen te zijn met hun
elektriciteitsverbruik, of mensen die door hun zonnepanelen netto een
nul-verbruik hebben. Fluvius gaat namelijk voor het bepalen van het capaciteitstarief
uit van een "fictief" minimum
piek-verbruik van 2,5 kW, zélfs al zou je dat in realiteit nooit bereikt
hebben.
Het grappige is dat de heren en dames van de VREG ook nu weer met een
onbewogen pokerface vertellen dat we dankzij dat "capaciteitstarief" minder zullen betalen als we verstandig elektriciteit
verbruiken: "Volgens onze voorlopige
simulaties zal ruim 60% van de gezinnen zijn distributienettarieven in 2022
zien dalen of met maximaal 10% zien toenemen ten opzichte van 2020." En ook
nu weer wéét iedereen al dat dit een leugen is, net zoals bij de digitale
meter.
De bedoeling van dit alles is, volgens de energieregulatoren, ons
ertoe aan te zetten ons verbruik meer te spreiden over een hele dag. (Alsof dat
voor iedereen zomaar zou kunnen.) Want ons elektriciteitsnet wordt nu al erg/te
zwaar belast. En dan lees ik tegelijk dat Brussel vanaf 2035 alléén nog
elektrische auto's zal toelaten. Op initiatief van, wat had u gedacht, de
Groene bestuursleden in het Brussels Gewest. Als de andere steden volgen, dan
zullen we vanaf 2035 allemaal elektrisch rijden. (Met elektriciteit van
vervuilende gascentrales... maar dat is een detail.) Wat zal betekenen dat we ons
elektriciteitsnet nog véél zwaarder zullen belasten. Waar is dan de beoogde
minder zware belasting van ons net naartoe?
Het betekent trouwens ook dat we met z'n allen een heel hoog
piekverbruik zullen hebben op het moment dat we de batterij van onze auto
moeten opladen. Waardoor ons "capaciteitstarief"
de hoogte zal in schieten.
Om een lang verhaal kort te maken: de Groene fixatie op de kernuitstap
en op de elektrische auto's, zal gigantisch veel geld kosten, en wij zullen dat
betalen. Met dank overigens aan de creatieve ideeën van de energieregulatoren.
Ik vrees dat we voortaan allemaal
lelijk zullen verschieten als we onze elektriciteitsafrekening zullen
ontvangen.
Het is mij opgevallen dat het aantal waarderingen bij mijn blogstukjes
de voorbije drie maanden beduidend lager ligt dan in de zeven à acht maanden
ervoor. Dat betekent, naar mijn gevoel, dat de appreciatie voor mijn stukjes
gezakt is. En dus dat ik niet goed bezig ben. Of toch niet meer zo goed. Het is
voor mij een signaal dat de kwaliteit van mijn stukjes achteruit gaat, en/of de
originaliteit ervan, of de relevantie. En dat kan ik niet zomaar naast me neer
leggen.
Hoe graag ik ook schrijf, en hoe veel plezier ik ook zélf beleef aan
het schrijven van blogstukjes, toch heb ik, net als iedereen, af en toe ook
wel behoefte aan een teken van waardering voor mijn creatieve scheppingen. Als
die waardering er niet is, als ik niet (meer) het gevoel heb dat mijn stukjes
graag gelezen worden en positief onthaald worden, dan blijft de motivatie om
telkens opnieuw iets nieuws te schrijven, niet overeind.
Ik wil niet (verder) afzakken tot het niveau dat het alléén nog maar "bladvulling" wordt. Daarom heb ik
besloten om voortaan af en toe een pauze in te lassen, en minder frequent een nieuwe bijdrage
voor mijn blog te plaatsen. Ik wil regelmatig wat meer tijd nemen om nieuwe
inspiratie te putten, en (vooral) om mijn stukjes beter uit te werken.
Ondertussen heb ik trouwens nog mijn handen vol aan een tweede
verhalenbundel die ik dit jaar graag zou afwerken. En verder hoop ik ook het "serieuze" boek ooit eens af te krijgen
waar ik meer dan vier jaar geleden aan begonnen ben en dat al te lang verweesd opzij
gelegen heeft.
Graag wil ik van de gelegenheid profiteren om toch nog eens reclame te
maken voor mijn eerste verhalenbundel. Voor wie die nog niet heeft, die is bij
elke online boekhandel te verkrijgen.
Bijvoorbeeld bij Bol.com, Standaardboekhandel.be, Bookspot.be,
Proxis.com:
Ik wil toch nog ook eens mijn welgemeende dank uitsturen naar mijn
enkele trouwe lezers en "fans". En
zeker voor hen die blijvend de moeite hebben gedaan om een waardering aan te
vinken: "Dankjewel !".
Nee, ik ben géén "antivaxer".
Wel integendeel: ik ben zélf al ingeënt. Twee keer zelfs. Ik ben dus "volledig beschermd" zoals dat heet. Maar
toch niet direct uit volle overtuiging. Ik wéét gewoon niet of die vaccins wel
werken? Ik weet niet zeker of die echt zó veel zouden uit halen? Ik heb me
laten vaccineren omdat het nu eenmaal "zo
hoort", omdat ik daarmee (naar het schijnt) "solidair" ben met mijn medemens. En al bij al: "Baat het niet, het schaadt ook niet."
(Hoop ik toch...)
Onze experten en onze beleidsmakers wijzen er ons op dat de cijfers
wel degelijk aantonen dat de vaccins werken: alle cijfers vertonen sinds een
paar maanden een significante "fors dalende"
trend. "Dankzij de geslaagde vaccinatiecampagne."
Ze zullen wel gelijk hebben, zeker?
Maar dan vraag ik me toch af waarom ze zo hard blijven waarschuwen
voor de mogelijkheid dat de trend toch nog zou keren, en dat we misschien wel
een volgende golf over ons gaan krijgen. Bijvoorbeeld als een grote massa
zal/zou samentroepen op een popfestival, of op een voetbalfeest. Of als de
scholen weer zullen starten in september en alle leerlingen elkaar opnieuw
fysiek zullen ontmoeten. Als men er écht zeker van is dat de vaccins "werken", vanwaar dan die angst? Vanwaar
dan de aanhoudende waarschuwingen? Tenzij ze zélf niet overtuigd zouden zijn.
Hun niet-aflatende paniekzaaierij is een slecht signaal voor wie nog twijfelt
en onzeker is. Hiermee gaan ze in elk geval niemand overtuigen om zich alsnog
te laten inenten.
"Het is allemaal de schuld van
de Delta-variant" zeggen ze. Want die is ontzettend besmettelijk en
bijzonder gevaarlijk voor wie nog maar één prik gehad heeft. En die is vooral extreem
gevaarlijk voor kwetsbare mensen, de oudjes dus. Maar wacht eens even... De
oudjes zijn bij ons allemaal al twee keer ingeënt. Als die variant gevaarlijk
is voor wie maar één prik gehad heeft, en de meest kwetsbaren hebben allemaal
al een tweede prik gehad, hoe kan die variant dan toch extra gevaarlijk zijn
voor de ouderen? Niet dus, hee! En toch... Onlangs, in mei, zijn in een
woonzorgcentrum in Nijvel na een nieuwe corona-uitbraak toch 12 mensen
gestorven. De schuld van de Delta-variant! Dat kan gebeuren, hee. Want het gaat
om "fragiele mensen", en "de Delta-variant is een lastig beestje."
Die mensen waren nochtans twee keer ingeënt, en het heeft niet geholpen. Een
echt overtuigend bewijs voor de werking van de vaccinaties is dat in elk geval
ook al niet. Al werd daar voorzichtigheidshalve héél weinig ruchtbaarheid aan
gegeven in de media.
Uiteraard wordt dan geargumenteerd dat de ontwikkelde vaccins een
effectiviteit hebben van 90 à 95%, en dus kunnen er nog altijd 5 à 10% zijn bij
wie het niet werkt. Dat zouden dan die 12 rusthuisbewoners zijn op een
populatie van 119, zeker? Die hadden gewoon brute pech, neem ik aan.
Vandaar dus de zoektocht om de effectiviteit te verbeteren, om ons
afweersysteem een "boost" te geven.
Bijvoorbeeld door te "mengen": de
tweede prik met een ander vaccin dan bij de eerste inenting. Dat zou betere
resultaten geven, denken de experten. Waarbij dus opeens de strikte richtlijnen
van de vaccin-producenten overboord zouden gegooid worden. Diezelfde strikte
richtlijnen die voor de vaccinatiecampagnes altijd "de bijbel" geweest waren, want de goede werking van die vaccins was
alléén bewezen bij correcte toepassing van die richtlijnen. En nu zouden die
opeens niet meer tellen? Nu zou het opeens okee zijn om maar één dosis
AstraZeneca te geven, en later dan een spuitje Pfizer? Of een inenting met
Moderna na het spuitje van Johnson & Johnson, dat maar 65% bescherming
biedt. (Die beperkte bescherming na één prik geldt eigenlijk voor alle vaccins.
Ik heb me altijd afgevraagd waarom ook voor dat vaccin nooit een tweede spuitje
aanbevolen werd?) Ik moet zeggen: erg overtuigend klinkt ook dit niet bepaald,
en al helemaal niet wetenschappelijk.
Of misschien hebben we allemaal gewoon een derde prik nodig? Ja, dat
zal het zijn! Het wordt in elk geval al regelmatig gesuggereerd. Om ons
afweersysteem een nieuwe boost te geven. Als bescherming tegen mogelijke andere
varianten die nóg besmettelijker zijn dan Delta.
Of die vaccins te vertrouwen zijn? Ik weet het nog altijd niet. Ik
hoop van wel. Maar wat ik wél weet, is dat ik de experten, de wetenschappers,
voor geen haar meer vertrouw. Dat is géén wetenschap, wat die bedrijven, dat is "alchemie", zoals in de donkere
Middeleeuwen. Hun "experimenten"
lijken trouwens allemaal verdacht naar éénzelfde richting te wijzen: er moet
hoe dan ook méér gevaccineerd worden.
En meer vaccineren, betekent uiteraard ook meer vaccins (ver)kopen.
"'t Is weer voorbij die mooie
zomer, die zomer die begon zowat in mei. Ah, je dacht dat er geen einde aan kon
komen, maar voor je 't weet is heel die zomer al weer lang voorbij."
21 juni 2021: het begin van de "astronomische
zomer".
Het weerbericht had op die dag een heel passende kop: "Na de zonnecrème, de paraplu". We zijn
de "zomer" ingezet met regen en
onweer. Véél regen. Dagen-, zelfs wekenlang regen. Die "mooie zomer", die heeft amper twee weken geduurd. Die is niet in
mei begonnen, maar die was op 21 juni wél al voorbij. We zijn verzeild geraakt
in een "typisch Belgische zomer",
zoals dat dan genoemd wordt. Wateroverlast langs alle kanten: ondergelopen
kelders, straten die blank staan. Al zou het natuurlijk nog véél erger gekund
hebben. Zie maar wat ze in maart en april in Australië en in Indonesië hebben
meegemaakt: volledige dorpen weg gespoeld.
Ik blijf me verbazen over de reële, waarneembare effecten van de "klimaatopwarming". Of liever: over de
manier en de momenten waarop daar over bericht wordt. Je kan er gif op nemen
dat de waarschuwingen en alarmkreten al te horen zijn vanaf de eerste echte
zomerdag. Maar zodra het weer weer omslaat, wordt daar met geen woord meer over
gerept. Idem dito trouwens als het over ons grondwaterpeil en de dreigende
droogte gaat. Zodra het enkele dagen warm en droog geweest is, komen de
berichten over het tekort aan grondwater en de ramp die al dreigt voor de
zomerse oogsten. Zélfs na de kletsnatte meimaand kregen we nog waarschuwingen
te horen. De boodschap: "Goed nieuws voor
de grondwaterstanden in ons land. In drie van de vier meetpunten zijn die 'normaal' tot 'zeer hoog' voor deze tijd van het jaar." werd vergezeld van: "We starten nu met goede cijfers aan de
zomer maar een paar weken warm weer en weinig regen kan het snel weer doen
keren." (Het is net als bij de corona-cijfers: "Het gaat nu wel de goede kant uit, maar het zou snel kunnen keren als
de Delta-variant dominant zou worden." Het lijkt wel alsof het tegenwoordig
verboden is om ook eens zonder meer goed nieuws te brengen. Zonder een
bijhorende, angstaanjagende, waarschuwing.)
Het zal mij benieuwen wat de boodschap zal zijn na deze uitgeregende
start van de zomer.
Maar goed... Laat ons optimistisch blijven: misschien worden juli en
augustus toch nog mooie zomermaanden, met véél zon en lekker warme
temperaturen. Het zou goed zijn voor onze inwendige vitamine-voorraden, het zou
goed zijn voor ons humeur, het zou goed zijn voor de samenleving. Als we,
hopelijk, indien Frank Vandenbroucke het toelaat, in juli en augustus weer min of
meer "normaal" met elkaar zullen
mogen omgaan, dan zou het fijn zijn als ook aan de hemel een stralende zon ons
toelacht. Het zou ook goed zijn voor de horeca en voor het toerisme in ons
land: na het horror-jaar 2020 kunnen die wel een opsteker gebruiken.
En het zou zéker ook goed zijn voor de klimaatwaarschuwers. Want op
een dag als 21 juni 2021 staan die er maar beteuterd bij. Ze mogen nog zó veel
en zó luid roepen als ze willen, geen mens die luistert als de regen op de
ruiten klettert. Ze zitten er werkloos bij op zo'n donkere natte dagen. Ik
vrees dat ze er depressief bij gaan worden, en zich overbodig en nutteloos gaan
voelen. Wie weet beginnen ze misschien zelfs aan zichzelf te twijfelen? Nee,
dit is ook voor hen géén goede start van de zomer!
Omdat mijn hart naar Anuna en Greta uit gaat, wens ik ook voor hen
vurig dat ons nog een héél mooie, zonnige en warme zomer te wachten staat.
En dan kunnen wij op een terras met onze vrienden uitgebreid over de
dreigende opwarming discuteren. In de zekerheid dat het leven weer goed is.
(En de eigenaars van zonnepanelen met een digitale teller zullen dan
eindelijk weer hun wasmachine en droogkast kunnen gebruiken, en hun oven en
kookplaat. Gedaan met de ontberingen omwille van het ontbreken van zonne-energie !)
Ik vind persoonlijk dat er té veel en té gemakkelijk met de vinger
gewezen wordt naar de katholieke kerk. Alsof er in geen enkele andere religie
of geloofsgemeenschap mistoestanden bestaan en gruwelijkheden gebeurd zijn.
Maar dat betekent niet dat ik doof en blind ben voor dingen die echt zwaar fout
lopen.
Bij het lezen van het volgende bericht zijn mijn tenen in elk geval
gaan krullen: "In de Verenigde Staten
ijveren een aantal bisschoppen ervoor om de communie niet langer toe te dienen
aan 'pro-choice' politici, zoals president Joe Biden." (Voor wie de regels
van de katholieke kerk niet goed kent: "Uitsluiting
van gelovigen van het ontvangen van de sacramenten is alleen mogelijk als
gevolg van excommunicatie, staat van publieke zonde (in bepaalde gevallen) en
ketterij." Iemand uitsluiten van het sacrament van de Eucharistie is dus
een heel zware sanctie.)
Die "pro-choice" politici,
dat zijn politici die voorstander zijn van de bestaande federale richtlijnen
omtrent abortus in Amerika. De conservatieve politici, vooral dan in het
Republikeinse kamp, willen het recht op abortus in de Verenigde Staten heel
sterk inperken. Zo zou abortus na de zesde week al niet meer toegestaan worden,
en ook het recht op abortus bij een zwangerschap na verkrachting zou weer
geschrapt worden. De kans is groot dat die conservatieve strekking haar slag
zal thuis halen, want de uiteindelijke stem ligt op federaal niveau bij het
Hooggerechtshof, waar Donald Trump nog rap-rap voor een conservatieve meerderheid heeft gezorgd in de laatste weken van
zijn presidentschap.
En nu heeft de Amerikaanse katholieke kerk zich ook met de zaak
gemoeid. Ik ben géén pleitbezorger van abortus, maar ik vind het wel bijzonder
grof dat de katholieke bisschoppen in Amerika iedereen die het recht op abortus
durft te verdedigen, zouden willen uitsluiten en "verketteren". Het is bijzonder grof, maar het is vooral ontzettend
hypocriet. Want diezelfde Amerikaanse bisschoppen hebben geen enkel probleem
met de (republikeinse) politici die de vrije wapendracht verdedigen en op die
manier mee verantwoordelijk zijn voor de ontstellende tol die vuurwapens in de
VSA eisen. In 2019 waren dat er méér dan 15.000, of zowat 41 per dag. Dat een
snotneus zonder enig probleem een semi-automatisch wapen mag kopen én mag
gebruiken om een slachting aan te richten in een school, dat is prima in orde
voor de Amerikaanse bisschoppen. Maar dat een meisje het na een incestueuze
verkrachting niet wil meemaken dat ze daar levenslang mee geconfronteerd wordt,
dat kan absoluut niet door de beugel.
Iedereen mag daarover denken wat hij/zij wil, maar ik vind dat het
toppunt van hypocrisie.
Dezelfde hypocrisie valt trouwens ook te bespeuren bij het nieuws over
die talloze vermoorde indianenkinderen in Canada. Voor wie het niet gevolgd
heeft: de Canadese katholieke kerk had het op zich genomen om de kinderen van
de inheemse bevolking, de "wilden",
bij hun ouders weg te halen om hen beschaving en "het ware geloof" bij te brengen. (Een beetje zoals de Europese
missionarissen ook in de Afrikaanse kolonies gedaan hebben.) Wat er precies met
die kinderen gebeurd is, en of ze veel "beschaving"
gezien hebben, niemand die het weet. Vast staat dat er héél veel van die
kinderen spoorloos "verdwenen" zijn.
En onlangs heeft men in een massagraf meer dan 200 kinderlijkjes terug
gevonden. Allemaal het slachtoffer van de "bekeringsdrift"
van de paters en de nonnen, zullen we maar zeggen. De Canadese premier heeft al
opheldering en bijkomende uitleg geëist van de katholieke kerk. En het lijkt
mij niet onlogisch dat de schuldigen zouden opgespoord worden, en dat de kerk
als instituut op z'n minst excuses zou aanbieden aan de nabestaanden.
Paus Franciscus heeft ondertussen al gereageerd. Hij heeft gezegd dat
het hem "triestig" maakt. Maar
excuses werden niet uitgesproken...
Ook de houding van de katholieke kerk tegenover de homo-gemeenschap is
op z'n minst "dubbelzinnig" te
noemen. Volgens de katholieke gezagsdragers, de "Romeinse Curie", is de boodschap: "Homoseksualiteit blijft een 'ongerijmdheid', en holebi's kunnen niet
trouwen voor de kerk." Maar daar is dus flink wat tegenkanting tegen
gekomen binnen de kerk zelf. In elk geval hier in België, tot op het niveau van
de Belgische bisschoppen. En zelfs binnen het Vaticaan: één van de meest
invloedrijke kardinalen is het openlijk oneens met het onwrikbare standpunt
tegenover holebi's, en omdat hij geen gehoor krijgt, heeft hij zelfs ontslag genomen.
Ik ben niet helemaal zeker, maar ik denk niet dat "hypocrisie" strookt met de katholieke
leer. Heeft Jezus trouwens indertijd de Schriftgeleerden niet voor "huichelaars" uitgescholden? Het lijkt
erop dat ze weer helemaal terug zijn.
Het was echt ontroerend, de eensgezindheid van de NATO-bondgenoten in
hun afwijzing van de gemeenschappelijke aartsvijand China omwille van de schending
van de mensenrechten aldaar. Met name de onmenselijke behandeling van de Oeigoeren.
De Oeigoeren zijn van oorsprong een Turks volk dat in het Noordwesten
van China woont. Blijkbaar heeft de Chinese overheid het op zich genomen om die
Moslim-barbaren (en mogelijke geradicaliseerde terroristen) "her op te voeden". Een beetje zoals wij "de zwartjes" in Afrika hebben willen
bekeren tot het ware geloof en de echte beschaving. Volgens rapporten van
Amnesty International en andere mensenrechtenorganisaties gaat de Chinese
overheid hierbij bijzonder "drastisch"
te werk. Er is sprake van fysieke en psychologische mishandeling in de
detentiecentra, en van gedwongen sterilisatie om ervoor te zorgen dat de
bevolkingsgroep niet verder zou aangroeien.
Die eensgezinde agressieve veroordeling, op vraag van president Joe Biden, was inderdaad
heel bijzonder. Vooral omdat ook Tayyip Erdogan
mee zat rond de tafel van de strenge rechters. Als er nu één land is dat
uitblinkt in het schenden van de mensenrechten, dan is het wel het Turkije van
Erdogan. Vooral de Koerden ondervinden nog dagelijks aan den lijve wat het is
om een ongewenste bevolkingsgroep te zijn in het Ottomaanse rijk. Zij worden
zonder veel pardon in de gevangenis gegooid, of erger.
Of laten we het anders eens over de oorspronkelijke inheemse bevolking
van de USA zélf hebben: de Indianen. De manier waarop die bevolkingsgroep in
het land van Joe Biden behandeld werd en wordt, is hemeltergend: bedrogen,
uitgebuit, afgeslacht, gediscrimineerd. Daar kunnen de Chinezen nog iets van
leren. Ik vind het trouwens nog altijd verbijsterend hoe deze schande, deze onvervalste
genocide, zomaar kon en kan gebeuren zonder dat ook maar iemand daar
bedenkingen bij heeft, laat staan beschuldigingen. De hele wereld staat er bij
en kijkt ernaar, maar niemand heeft het lef om er zelfs maar één woordje van
kritiek over uit te spreken.
De harde kritiek tegen China, op het hoogste niveau, staat trouwens
ook in schril contrast met de lankmoedigheid tegenover de militaire
machthebbers in Myanmar. Daar gaat
het niet over discriminatie of "dwangarbeid",
maar wel om een onvervalste genocide op de Rohingya.
Er is even wat protest geweest aan het adres van premier Aung San Suu Kyi. Maar die heeft dat over haar kant (moeten) laten
gaan omdat zij in de praktijk toch niets in de pap te brokken had. En daarna:
volkomen stilte, een vergeten probleem.
Om maar te zeggen: het excuus van de mensenrechtenschendingen om met
z'n allen met een beschuldigende vinger naar China te wijzen, is precies wat
het woord zegt: een "excuus", een
smoesje. De échte reden voor de gecoördineerde aanval op China is natuurlijk
dat het land véél te machtig en véél te sterk dreigt te worden. China is goed
op weg om de Verenigde Staten voorbij te steken als economische grootmacht, en
dat kunnen de Amerikanen uiteraard nooit toestaan. China is ook goed op weg om
de hele wereld vér vooruit te zijn als het gaat over technologische
ontwikkelingen, bijvoorbeeld bij alles wat met 5G te maken heeft, en dat is een
blaam die de Amerikanen nooit over hun kant zullen laten gaan. China is over de
hele wereld projecten aan het opzetten, zodat ze in heel veel landen voet aan
de grond krijgen, en daardoor verwerven ze een ontoelaatbare wereldwijde
invloed. Chinees kapitaal is overal erg actief om te investeren in onder andere
Europese bedrijven en projecten: denk maar aan Volvo, of de haven van Piraeus
in Griekenland. Op die manier wringen ze zich binnenkort in een positie van
onmisbaarheid en ultieme beslissingsbevoegdheid. Ook als het gaat over
ontwikkelingssamenwerking vullen de Chinezen trouwens alle leemtes op die de Westerse
koloniale mogendheden hebben achtergelaten. Het hele Afrikaanse continent
wordt stilaan een Chinees "win-gebied".
Dáár draait het uiteindelijk allemaal om: China is goed op weg om de
belangrijkste en meest invloedrijke natie in de wereld te worden. En dát moet
kost wat kost vermeden worden. Vandaar de intense en gezamenlijke campagne om
China op alle mogelijke gebieden te ondermijnen en in diskrediet te
brengen. Dat hiervoor de mensenrechten als schaamlapje gebruikt worden, is de hypocrisie ten top, en zélfs behoorlijk cynisch.
"De meeste dromen zijn bedrog.
Maar als ik wakker word, dan droom ik nog."
Ik heb het onlangs op een heel pijnlijke manier mogen ondervinden.
Ik slaap héél slecht, de laatste tijd. Komt het door de werkstress? Of
eerder door de stress omwille van de verwachte nieuwe keuken? Of is het de
onzekerheid naar aanleiding van de nakende (hernieuwde) pensionering? Of zijn
het de gewone zorgen om de kinderen en de kleinkinderen? Ik zou het niet weten.
Wat het ook is, het resultaat is hetzelfde: ik slaap slecht!
Mijn doorsnee avond/nacht ziet er dan ook bijna altijd hetzelfde uit.
Vanaf zowat halfelf of kwart voor elf heb ik "het rijk alléén", en dan kan ik voorzien in een uurtje totale
ontspanning. Een lekker glaasje Pineau, en YouTube op mijn pc. De laatste tijd
is dat bijna altijd het "Concert for
George" uit 2002. Dat is een herdenkingsconcert, georganiseerd door Eric Clapton ter gelegenheid van de
eerste verjaardag van het overlijden van ex-Beatle George Harrison. Het is een prachtig concert, en ik was er graag
bij geweest. Er komt een plejade van artiesten zijn opwachting maken, gevierde
muzikanten die anders nooit hadden samen gespeeld op één en hetzelfde concert.
Het is ontroerend, hartverwarmend en bij moment ook wel grappig. Ik kan het
iedereen aanraden.
Een glaasje en mooie muziek... Wat kan er méér ontspannend werken?
Helaas: bij mij helpt het héél weinig. Na nog een preventieve Paracetamol, omdat ik vooraf weet dat
mijn linkerknie zal gaan opspelen zodra ik in bed lig, stap ik tegen halftwaalf
of kwart voor twaalf naar bed. Waar ik daarna quasi onmiddellijk als een gek
lig te woelen. En ja, het duurt niet eens erg lang eer mijn artrose-knie zich
pijnlijk laat voelen. Wat maakt dat ik bijna elke nacht rond één uur alweer op
sta. En een zeldzame keer nóg een klein glaasje drink, in de hoop daarna
helemaal van de wereld weg te zijn. Soms neem ik er dan nog een pijnstiller
bovenop, want die knie jaagt mij ondertussen de muren op.
Die volgende nieuwe poging is helaas, meestal, even weinig succesvol:
rond kwart na twee sta ik alweer beneden. Eventjes toch. Lang genoeg om de
afkeer voor dat bed (die ondertussen steevast opgekomen is) weer te laten
wegzakken.
De derde keer is, gelukkig maar, meestal de goede keer, en dan komt de
slaap eindelijk toch. In elk geval tot ongeveer vijf uur, halfzes. In de week
lig ik daarna naar de wekker te staren tot die kwart voor zeven aangeeft en ik
mag/moet opstaan. Op mijn vrije dagen probeer ik toch opnieuw in slaap te
raken. En dan komen de dromen. De meest bizarre en onverklaarbare dromen, die vermoedelijk
aangeven dat mijn hersenen ook 's nachts nog altijd in overdrive bezig zijn.
Bij één van die dromen is het dus goed fout gelopen. Wat ik precies
gedroomd heb, dat weet ik niet meer. Alléén dat ik ergens van een helling naar
beneden aan het lopen of rijden of rollen was, en ik zag geen manier om te
stoppen. Mijn angst voor afdalingen is legendarisch. (Voor wie het zou
interesseren: dat heet "bathmofobie".)
Het is dus niet zo vreemd dat ik over zo'n dingen droom, vermoed ik. In elk
geval: ik kon, in mijn droom, mijn evenwicht niet meer bewaren bij het
neerwaarts stuntelen, en ik ben gevallen... Ook in het echt: uit mijn bed. Met
een harde klap pardoes op de grond gekwakt, 70 cm dieper! Met als resultaat een
pijnlijke voet, een pijnlijke elleboog, en vooral een ferme blauwe plek op mijn
linkerknie.
Nee, deze droom was géén bedrog. Ook toen ik wakker werd, tuimelend
naast mijn bed, was de pijn van de val in mijn dromen nog altijd héél reëel en
écht. Dit was heus géén bedrog. En dat heb ik nog enkele dagen lang mogen
blijven ondervinden.
Al heb ik de volgende dag wel bedacht dat ik ontzettend veel geluk
moet gehad hebben dat ik met mijn hoofd niet tegen de hoek van het nachtkastje
gebotst ben, want dan had ik het vermoedelijk niet meer kunnen navertellen. Het
lijkt wel een wonder. Waarbij ik me dan ga afvragen of ik misschien gewoon
gedroomd heb dat ik uit mijn bed gedonderd ben? Een droom over een droom? Al is
mijn pijnlijke blauwe knie wel héél reëel.
Misschien droom ik binnenkort ook eens een fijne droom? En misschien
blijft ook die dan nog altijd even reëel voelbaar en zichtbaar als ik wakker
word? Een mens kan maar hopen, toch?
Als ik écht een héél mooie droom zou mogen kiezen, dan zou het er één
zijn waarbij ik tegen middernacht gewoon in slaap val en de hele nacht door zou
slapen. Dát zou nog eens een wonderlijke ervaring zijn!
De vaccinatiecampagne draait op volle toeren, en "het virus" lijkt eindelijk op de terugweg. "Bij het nekvel gegrepen", zoals Steven Van Gucht zou zeggen. Of dat
vanzelf zou gekomen zijn, door het "seizoenseffect",
of door de massale vaccinatie, of door een combinatie van de beide factoren,
dat laat ik in het midden.
De mensen beginnen stilaan weer te dromen van "het oude normaal", de terugkeer naar vroeger: de menselijke
contacten, de fysieke warmte, de knuffels en omhelzingen, de zichtbare (en niet
langer achter een mondmasker weggestopte) emoties op onze gezicht, ...
Maar zie: daar zijn de experten alweer met de opgegeven vinger. Want
de "Delta variant" is op komst! In
ons land vertegenwoordigt die voorlopig nog maar zo'n 6% van alle besmettingen,
maar hij is "sterk in opmars, en zou
tegen eind juli dominant kunnen worden". In het Verenigd Koninkrijk zou die
variant nu al dominant zijn, en verantwoordelijk voor een spectaculaire en
angstaanjagende toename van het aantal besmettingen. In zoverre zelfs dat ze de
eerder aangekondigde versoepelingen al meteen met een maand uitgesteld hebben.
Er is toch iets vreemds aan de hand met die "Delta variant": die zou tot 40% méér besmettelijk zijn dan de "Alpha variant", waarvan indertijd ook al
beweerd werd dat die tussen 30 en 70% meer besmettelijk was dan het
oorspronkelijke "Wuhan virus". Raar
toch: dat met die "Alpha variant"
bleek achteraf, nadat iedereen voldoende schrik aangejaagd was, héél erg
mee te vallen. En nu is er weer een nieuwe variant, die "veel besmettelijker" is. En "de
cijfers" bewijzen dat ook: op 18 juni waren er in het Verenigd Koninkrijk 10.476
nieuwe besmettingen, en dat cijfer lijkt al enige tijd te stijgen.
Marc Van Ranst heeft zelf ooit publiekelijk toegegeven dat hij de
mensen opzettelijk angst heeft willen aanjagen. Omdat angst de beste drijfveer
is om mensen te motiveren om strenge maatregelen op te volgen. En dé ideale
manier om die angst op te wekken en levendig te houden, is (volgens Marc Van
Ranst) dagelijks met "cijfers" naar
buiten te komen en vol te houden hoe ernstig de situatie is. Zoals inderdaad al
van dag 1 gebeurd is bij de Covid-epidemie. Iets wat men bijvoorbeeld nooit bij
een griepepidemie gedaan heeft...
En nu, nu de druk van de ketel lijkt en de mensen lakser worden, moet
de angst misschien opnieuw aangewakkerd worden. Bijvoorbeeld door een doemscenario
rond de "Delta variant": 10.476
nieuwe besmettingen op één dag in het Verenigd Koninkrijk! Niemand die er bij
stil staat dat we het hier hebben over een land met méér dan 68 miljoen
inwoners. We hebben het dus over iets méér dan 1,5 nieuwe besmettingen per 10.000
inwoners. Tot voor enkele dagen was dat bij ons ook nog het geval. En wat men
er al helemaal niet bij vertelt, is dat er in het VK op diezelfde 18 juni amper
11 mensen aan Covid overleden zijn. Niet bepaald alarmerend, lijkt mij. (Want
ook bij ons waren er op diezelfde dag 7 overlijdens.) En een indicatie dat deze
nieuwe variant al bij al wellicht niet zo dodelijk is.
Er is trouwens nog méér dat vreemd is met die "Delta variant": de symptomen lijken totaal niet op die van het
corona-virus zoals wij dat kennen. Uit een Britse studie blijkt: "De symptomen van de Deltavariant, die eerst
ontdekt werd in India, hebben meer weg van een 'zware verkoudheid'.
Onderzoekers van het King's College London stellen dat hoofdpijn, keelpijn en
een loopneus de meest voorkomende symptomen zijn van een besmetting met de
Deltavariant van het coronavirus." En dan denk ik meteen aan het aloude
cliché: "If it looks like a duck, swims
like a duck, and quacks like a duck, then it probably is a duck." Als het alle kenmerken heeft van een "gewone seizoensverkoudheid", dan is het misschien ook een gewone, zij het
ferme, verkoudheid? En is alle paniek en alle tumult compleet overbodig en
zinloos?
Maar geef toe: het helpt natuurlijk wel om de
angst/motivatie erin te houden als er nog altijd dramatische cijfers
of mogelijke doemscenario's gepresenteerd kunnen worden.
Het wordt een beetje potsierlijk hoe men tegenwoordig bij zowat alles
wat men zegt, het risico loopt iemand tegen de schenen te schoppen. De mensen
zijn zó lichtgeraakt en hebben zó'n lange tenen, dat je bijna altijd wel iemand "kwetst". Of liever: dat iemand zich
gekwetst voelt. Hoe langer hoe meer is niet de inhoud van wat je zegt
belangrijk, maar wél de formulering. Ik vermoed dat ook dát symptomatisch is
voor de oppervlakkigheid van de moderne "beschaving".
Zo is het ook weer prijs als het gaat over de corona-berichtgeving.
Want als we spreken over de "Zuid-Afrikaanse"
variant, dan zou dat kunnen geïnterpreteerd worden als een soort "blamage" voor Zuid Afrika: alsof het hun
schuld is, alsof zij verantwoordelijk zouden zijn voor deze mutatie. Een beetje
zoals wanneer Donald Trump het consequent had over "het Chinees virus", met de bedoeling China, en bij uitbreiding alle
Chinezen, en eigenlijk alle Aziaten, de schuld te geven voor deze pandemie.
Dat klopt natuurlijk langs geen kanten. De "Zuid-Afrikaanse" variant heet gewoon zo omdat die daar voor het
eerst opgemerkt is. Net zoals de "Britse"
variant voor het eerst in Groot Brittannië gevonden werd, maar niet
noodzakelijk daar ontstaan is, en al zeker niet de schuld zou zijn van de
Britten.
Om kort te gaan: de verwijzing naar het land waar een variant voor het
eerst gedetecteerd werd, zou, voor wie van slechte wil is, aanleiding kunnen
geven tot het "stigmatiseren" van de
inwoners van dat land. Niet doelbewust en kwaadaardig zoals bij Donald Trump,
maar toch. Het zou nooit in mijn hoofd opgekomen zijn om die link te leggen,
maar er zijn helaas genoeg mensen die dat wél zouden doen. En wie zeker en vast
een negatieve klank horen in de benaming van die verschillende varianten, dat
zijn de Wokers: die vinden immer in
alles een negatieve klank.
De Wereldgezondheidsorganisatie WHO heeft blijkbaar wel oren gehad naar
deze bedenkingen. En dus schakelen we sinds kort over op meer neutrale benamingen
voor alle gekende varianten. De keuze is op het Grieks alfabet gevallen. De
allereerste gekende variant, de Britse, wordt dus voortaan de "Alpha-variant" genoemd. De volgende was
de "Beta-variant". Ondertussen zijn
we al aan de "Delta-variant", dat is
dus de variant die we vroeger de "Indiase"
genoemd hebben. En dat zijn dan nog alléén de varianten die volgens het WHO "gevaarlijk" zijn, de zogenaamde VOC: "Variants of Concern".
We kunnen alléén maar hopen dat het virus stopt met muteren na 24
varianten, want dan zijn de Griekse letters op. Misschien zijn we daar rapper
dan gedacht, want het kan echt wel bijzonder vlug gaan. Ook al krijgen niet
alle mutaties een eigen naam: die eer is alléén weggelegd voor de varianten die
volgens de WHO bijzondere aandacht verdienen, en potentieel gevaarlijk kunnen worden. En zo zijn er nu wereldwijd al
meerdere in de categorie VOI: "Variants of Intrest": er is al een "Epsilon variant" ontdekt in de USA, een "Zeta variant" in Brazilië, een "Eta variant", een "Theta variant" in de Filippijnen, een "Iota variant" in de USA, en een "Kappa variant" in India. We zitten dus al tien Griekse letters ver.
Het wordt niet bepaald simpel voor de nieuwsankers, als we enkele varianten verder zijn,
want dan komen we uit op "Phi" of "Chi" of "Psi". Ik heb trouwens het gevoel dat er heel zeker een nieuwe Dan
Brown thriller zit aan te komen. Na de "Delta
Deceptie" was zijn Griekse inspiratie misschien op, en dit brengt hem wellicht op nieuwe ideeën?
De vraag is alléén: "Zijn de
Grieken hier wel blij mee?" Want het gevolg is wél dat alle varianten nu naar Griekenland verwijzen, en dan kunnen die
zich weer geschoffeerd en gestigmatiseerd voelen.
Dat "seksueel geweld"
bijzonder ernstig te nemen is, en in de scherpste bewoordingen moet veroordeeld
worden, daar is zowat iedereen het over is. En dat het probleem de laatste tijd
alsmaar erger lijkt te worden, dat is ook duidelijk. Al is het natuurlijk niet
helemaal zeker of dat betekent dat er nu méér seksueel geweld is dan vroeger, dan wel of het alleen
maar méér gerapporteerd en gemeld wordt.
Al zijn er een aantal redenen en oorzaken die erop zouden kunnen
wijzen dat het nu inderdaad écht wel méér gebeurt. De corona-maatregelen hebben
duidelijk een heel kwalijk effect gehad. En er is de lakse opvoeding die
tegenwoordig meer en meer de regel lijkt te worden, zodat de jongeren geen
discipline meer kennen, geen grenzen, geen onderscheid meer tussen goed en
kwaad. En dan zijn er zeker ook de effecten van multi-culturaliteit: ook bij
ons leven meer en meer mensen die uit een cultuur komen waar seksueel of ander
geweld, zeker tegen vrouwen en tegen homo's, "normaal" is.
Maar bij een artikel met de sensationele kop "Twee op de drie Belgen ooit slachtoffer van seksueel geweld" heb ik
toch even de wenkbrauwen moeten fronsen. Dat seksueel geweld méér voor komt dan
we denken of dan we horen, dat geloof ik best. Maar "twee op de drie Belgen"? En bij de vrouwen zou het zelfs 81% zijn:
vier op vijf vrouwen zijn, volgens die studie, in hun leven al minstens één
keer het slachtoffer geweest van seksueel geweld. Dat lijkt me toch erg
onwaarschijnlijk. Dit ruikt ontzettend naar sensatiezucht bij de media.
Als dit inderdaad de realiteit weerspiegelt, dan is mijn gekende vrees
dat deze beschaving op haar einde loopt, hiermee alléén maar nog versterkt. Als
we in een "beschaafde" wereld leven
waarin maar één vrouw op vijf veilig is voor seksuele agressie, dan mag deze "beschaving" voor mijn part héél snel
voorbij zijn!
Maar veel hang natuurlijk af van de definitie van "seksueel geweld". In het onderzoek waar
dit artikel naar verwijst, is de term héél ruim geïnterpreteerd: "Het gaat over alle mogelijke vormen van
ongewenst seksueel gedrag. Dat kan gaan van seksueel getinte opmerkingen,
gedwongen worden je uit te kleden tot aanrakingen en verkrachting."
Maar dan nog: het gaat in alle gevallen uitsluitend om "ongewenst"
gedrag. Zelfs een "brave" aanraking
is fout als die ongewenst is, zelfs een "grappige"
opmerking is fout als die ongewenst is. Laat dat duidelijk zijn. Maar we spreken dus
niet over een troostende knuffel of een vriendschappelijke zoen; die vallen
daar, voor zover ik weet, niet onder.
Als het inderdaad alléén maar over "ongewenst" gedrag gaat, dan heb ik toch mijn twijfels over de
resultaten van het onderzoek. Zou het kunnen dat de enquête enigszins "gestuurd" werd? Als je de gepaste vragen
stelt op de gepaste manier, dan is er een grote kans dat je de antwoorden
krijgt die je wil krijgen. Ik vermoed dan ook, maar ik heb daar geen enkel "bewijs" voor, dat veel "incidenten" pas a posteriori het etiket "seksueel geweld" gekregen hebben,
vooral dan door de gewijzigde tijdsgeest. In veel gevallen zal het "incident" op het moment zelf misschien
helemaal niet als "ongewenst" of als "een agressie" aangevoeld geweest
zijn, maar wordt het nu, achteraf, wél zo benoemd omdat het bewustzijn helemaal
anders geworden is.
Wat in het bijzonder ook nog opvalt in de resultaten van het
onderzoek, is het hoge slachtoffergehalte binnen de "LGBTQIA+"-gemeenschap. Daar zou het zelfs gaan om ongeveer 80%:
vier van de vijf mensen die zich tot de "LGBTQIA+"-gemeenschap
rekenen, beweren al het slachtoffer geweest te zijn van seksueel geweld.
Waarbij ik me toch af vraag of die mensen niet gewoon véél meer "lichtgeraakt" zijn dan de hetero's, en
zich véél rapper aangevallen voelen? Maar ook hier heb ik geen enkel bewijs
voor.
Hoe dan ook: als de plaag
van seksueel geweld inderdaad zó wijdverbreid is, dan lijkt mij de boodschap van
een sexuologe, ook al op de site van VRTNWS, dat er in de les "seksuele opvoeding" véél meer aandacht
moet zijn voor het "seksueel genot",
niet echt aangewezen. Dat "seks"
altijd automatisch "seksueel genot"
betekent, is een soort vrijgeleide voor plegers van seksueel geweld: ze hebben
immers altijd het excuus dat ook het slachtoffer er, per definitie, héél zeker "genot" bij heeft gehad. En dus is
het dan wel okee...
Nee, wat de jongeren vandaag nodig hebben, is niet een les in het nastreven
van "seksueel genot", maar wél een
les in het "(h)erkennen van grenzen":
grenzen leren stellen, grenzen leren accepteren. En zo komen we eigenlijk weer
terug bij het begin van mijn stukje: de opvoeding van de hedendaagse jongeren.
Als we onze Westerse beschaving nog een kans willen geven, dan moeten we
dringend opnieuw werk maken van het aanbrengen van strikte normen en waarden, en het
aanleren van respect voor de (integriteit van de) ander.
Ik heb me al dikwijls afgevraagd hoe de winkels er altijd in slagen om
elke keer opnieuw spectaculaire kortingen aan te bieden. Ik weet het wel:
meestal zetten ze vooraf hun prijs véél hoger dan nodig is voor een normale
winstmarge, en dan houden ze nog altijd genoeg winst over nadat ze de klant met
een mooie korting gelukkig gemaakt hebben.
Maar ik heb ondertussen geleerd dat het soms allemaal nét iets
gesofisticeerder en subtieler is dan dat.
Voor een simpel toestel zijn die gesofisticeerde trucjes niet
mogelijk, want daar kan er niet veel "gespeeld"
worden. Als je op een tv van 800 euro 20% korting geeft, dan betaalt de klant
640 euro. Geen discussie mogelijk. Dat het toestel oorspronkelijk maar iets van
650 euro geprijsd stond, daar staat de klant meestal wel niet bij stil. We
laten ons allemaal graag "bedriegen"
als dat ons een (vals) goed gevoel geeft...
Maar het ligt een beetje anders bij de aankoop van "samengestelde" producten, omdat men daar
kan spelen met de verschillende elementen. Bij de aankoop van een keuken,
bijvoorbeeld, om maar iets te noemen. Dan gaat het ongeveer in z'n werk zoals
hieronder beschreven.
De verkoper spiegelt de argeloze klant een "hoogwaardig" product voor, uit het "hogere segment". Maar omdat de klant terugschrikt voor de
aankoopprijs, biedt je hem, als verkoper, onmiddellijk 20% korting. Omwille van
de solden, bijvoorbeeld, of omwille van Batibouw, of weet ik veel. Als de klant
nog niet overtuigd is, en aanstalten maakt om bij de concurrentie (uit een "minder hoog segment") te gaan kijken,
bied je hem nog 10% "commerciële korting"
er bovenop. Tegen zo'n aanbod kan de klant echt geen "Nee" zeggen. Maar je hebt als verkoper ondertussen wel bijna 30%
van de oorspronkelijke prijs laten vallen. Zal je baas daar niet moeilijk over
doen? Niet dus, want die weet ook wel dat de klant uiteindelijk tóch meer zal
betalen. Want later komt het moment om de finale afwerking van het product,
bijvoorbeeld die keuken, met de klant te bespreken. Bij voorkeur door iemand
anders dan de verkoper, iemand met enig gezag,
een "specialist": een binnenhuis-architect, in het geval van die keuken. En die bespreekt met de klant het aangekocht product, en doet
heel vriendelijk een aantal suggesties om het comfort te verhogen, om de design te verbeteren, om één en ander
te optimaliseren. Het spreekt uiteraard vanzelf dat de klant wel blij is met de
nuttige suggesties, en erg gelukkig is met de voorgestelde verbeteringen. Het finale
product bevat dus de "overeengekomen"
aanpassingen, en dat is wat de klant uiteindelijk ook koopt. Resultaat van die "verbeteringen": 15% bovenop de
offerte-prijs die de klant bij de verkoper "bedongen"
had. De gulle "commerciële korting" is
hiermee volledig teniet gedaan.
Kan je zo'n praktijken "bedrog"
noemen? Niet echt, natuurlijk. Want uiteindelijk is de klant niet bedrogen. Er
is niet gelogen tegen de klant, er zijn geen onwaarheden verteld, geen valse
beloftes gedaan. Het resultaat van de aankoop, én de prijs die hij betaald
heeft, heeft de klant uiteindelijk zelf bepaald. Zij het dan op aansturen van
de winkel-expert.
Dus nee: de klant kan niet klagen dat men hem "bedrogen" heeft. Maar helemaal koosjer zijn die truken nu toch ook
weer niet. De argeloze klant wordt er eigenlijk noch min noch meer "ingeluisd". En dat geldt zowel voor die simpele aankoop, met een
recht-toe-recht-aan korting (op een prijs die vooraf opgetrokken was), als voor
de "complexe" aankoop, waar de
korting door de "noodzakelijke"
extra's verloren gaat.
Het is duidelijk zaak voor een onervaren klant om goed op zijn/haar
tellen te passen, want de valkuilen zijn talrijker dan hij/zij voor mogelijk
houdt, en soms nog véél subtieler dan het voorbeeld dat ik hier gegeven heb. En
al gun ik het de winkelier van harte om een beetje winst te maken, zeker in
deze moeilijke tijden, het zou toch van enig fatsoen getuigen als de klant daar
niet de dupe van zou moeten zijn...
