De "sage" rond de digitale
meter voor mensen met zonnepanelen lijkt stilaan een "never ending story" te worden. Jammer genoeg wordt het verhaal er
met elke volgende aflevering niet bepaald mooier op. Wel integendeel: het wordt
alsmaar pijnlijker en schrijnender. En het neigt ook meer en meer naar complete
absurditeit.
Wat meteen de vraag doet rijzen: "Spreken
we hier over onvoorstelbare onkunde van diegenen die dit allemaal beslist
hebben? Of gaat het gewoon om arrogante onverschilligheid voor de gevolgen van
hun beslissingen?" Ik weet het niet. De beide opties zijn even erg, en even
wraakroepend, en zelfs misdadig. Dat de superslimme dames en heren van onze "energie-waakhond" niet aan het "spijtig" neveneffect van hun
beslissingen zouden gedacht hebben, laat vermoeden dat ze te dom zijn om te
helpen donderen, en dan houd ik mijn hart vast voor het toekomstig energiebeleid
in dit land. Maar dat ze er wél zouden aan gedacht hebben, en dit dus bijna
wetens en willens hebben veroorzaakt en daarmee duizenden mensen doelbewust in
de problemen gebracht hebben, is misschien nóg erger.
Voor wie het verhaal niet in detail zou gevolgd hebben...
We weten al langer dat het overgrote deel van onze energie-factuur
door de kosten en belastingen opgesoupeerd wordt, en véél minder door de prijs
van de elektriciteit op zich. Die kosten en belastingen worden vooral berekend à
rato van je verbruik: hoe méér je verbruikt, hoe hoger die kosten en bijdragen
en belastingen. Daar wrong natuurlijk het schoentje bij al die onverlaten met
zonnepanelen: door de terugdraaiende teller is hun gemeten jaarlijks verbruik
bijna nul, of zelfs negatief. Die snoodaards betalen dus ook geen kosten en
bijdragen op de elektriciteit die ze verbruiken. Om die onrechtvaardigheid
recht te zetten, werd enkele jaren geleden (in 2015) de "prosumententaks" uitgevonden: de eigenaars van zonnepanelen betalen
een "bijdrage" omdat zij met hun
geproduceerde elektriciteit het elektriciteitsnet belasten. Die prosumententaks is afhankelijk van het
maximaal vermogen van de omvormer. (Dus niet van wat de zonnepanelen werkelijk
hebben opgebracht.)
Maar het probleem is dat die prosumententaks blijkbaar het verlies aan
kosten en belastingen onvoldoende compenseert. En dus moest een andere
oplossing verzonnen worden waardoor de staat weer méér inkomsten zou krijgen.
Vandaar dus het verplichten van een digitale meter die niet meer mag
terugdraaien. Ook als je zonnepanelen hebt, vertoont je meter nu sowieso opnieuw
een positief verbruik, en dus zijn daar wél taksen en kosten op te betalen. In
ruil daarvoor wordt de prosumententaks
geschrapt.
Zo gezegd zo gedaan: vanaf 1 maart 2021 krijg je als eigenaar van
zonnepanelen een digitale meter door de neus geboord, en die mag niet meer "terugdraaien".
En wat is het "onverwachte"
gevolg?
Stel dat de jaarlijkse meteropname elk jaar in oktober gebeurde, zoals
in mijn geval. Nu werd er een bijkomende tussentijdse opname voorzien op 28
februari, omdat vanaf 1 maart de nieuwe regeling (zonder terugdraaiende teller)
ingaat. Vanaf 1 maart betaal je dus géén prosumententaks meer. Maar voor de
periode vanaf oktober tot eind februari ben je wél nog prosumententaks
verschuldigd (want je had nog een terugdraaiende teller). Plus, uiteraard, de
kosten en bijdragen die berekend worden op je gemeten verbruik. Omdat je in de
wintermaanden wél veel elektriciteit verbruikt (zéker als je met elektriciteit
of met een warmtepomp verwarmt), terwijl je zonnepanelen weinig opbrengen, heb
je bovenop die prosumententaks bijgevolg ook nog eens een flinke bijdrage voor
die kosten en taksen te betalen. Je "mag"
de staat dus in de praktijk twee keer betalen voor die periode.
Oeps! Daar hadden ze bij de VREG/CREG niet aan gedacht, en die knappe
koppen van het Grondwettelijk Hof ook niet. Brute pech voor de getroffen gezinnen...
De vraag is dus inderdaad: "Is dat nu puur
onkunde? Zijn die hoge heren écht zó stom dat ze dit niet hadden voorzien? Of
hadden ze het wél voorzien, en kon het hen gewoon niet schelen dat dit een
pijnlijk resultaat kon hebben voor veel gezinnen?"
Laten we het er maar op houden dat het géén misdadig opzet geweest is.
Zó gewetenloos zullen ze wel niet zijn, zeker? Het was dus gewoon een flater.
De zoveelste in een lange rij. Een brave werknemer in een gewoon bedrijf zou al
lang, en voor véél minder, ontslagen geweest zijn.
Eén ding is zeker: dit is het zoveelste bewijs van wat in dit land
allemaal verkeerd loopt. Jammer genoeg is het tevergeefs zoeken naar zaken die goed lopen...
|