Sinister

Het "Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid", onder de bevoegdheid van minister Wouter Beke, heeft de resultaten gepubliceerd van haar nieuwste onderzoek naar het "preventief gezondheidsbeleid" in de Vlaamse scholen. De conclusies, en aanbevelingen, waren voor het overgrote deel compleet voorspelbaar. Al zit er ook een heel verrassende aanbeveling tussen. Waar de minister zélf het trouwens niet mee eens is.

Die meest verrassende, en ietwat controversiële, aanbeveling, is deze dat de scholen minder aandacht moeten/mogen besteden aan drugspreventie. Nu wordt in bijna alle scholen minstens één les besteed aan het informeren over illegale drugs (genre cannabis, XTC, cocaïne): "Over welke drugs spreken we, wat zijn de gevaren en de risico's, wat zijn de mogelijke gevolgen op korte en lange termijn?" Het Agentschap Zorg en Gezondheid vindt het beter om daar niet over te spreken, om daar niet al te veel aandacht aan te besteden. Want, zo is de redenering: "Misschien wek je op die manier wel de nieuwsgierigheid van de jongeren en zet je hen ertoe aan om die verboden vrucht toch ook eens te proberen?"

Dikke flauwekul, natuurlijk. Hoe naïef moet je wel niet zijn om te geloven dat de hedendaagse jongeren buiten de school geen informatie zouden vinden over drugs en hoe/waar die te verkrijgen zijn? Denken die onderzoekers heus dat de kinderen pas in die ene les op school iets over drugs te horen krijgen? In wat voor wereld leven die mannen en vrouwen? Uiteraard weten de kinderen goed genoeg wat er allemaal te vinden is, en als ze nieuwsgierig worden om dat toch ook eens te proberen, dan zal dat niet door die ene les op school zijn. Wat ze op straat evenwel niet leren, dat is de negatieve kant van de zaak: de verslaving waar je aan ten onder kan gaan, de problemen die je later zal ondervinden om maatschappelijk nog goed te functioneren, de kostprijs en de ellende om het te kunnen blijven betalen, de afhankelijkheid van de drugs en van je leveranciers. Het plaatje dat op straat van het druggebruik geschetst wordt, is gegarandeerd véél rooskleuriger dan de werkelijkheid. En dan is de school de ideale gelegenheid om dat beeld te corrigeren en om de andere kant van de medaille te tonen. Ik snap dus niet waarom dát zou moeten verdwijnen. (Voor die ene keer ben ik het dus met minister Beke helemaal eens.)

Het absurde aan deze boodschap van het Agentschap Zorg, is dan nog dat ze anderzijds wél vinden dat er nog méér moet ingezet worden op "rook-preventie": de kinderen kunnen niet vroeg genoeg gewaarschuwd worden tegen de kwalijke gevolgen van het roken. En dus moet ook de hele schoolomgeving rookvrij worden. De kinderen mogen hieraan meehelpen door bordjes op te hangen om het roken te verbieden, en door bijvoorbeeld tekeningen en schilderijtjes te maken met een anti-rook boodschap. Maar wacht even... Als je de kinderen zó intens confronteert met en informeert over het fenomeen "roken", gaan ze dan niet nieuwsgierig worden? Ga je hen er dan niet toe aanzetten om toch zélf eens een sigaretje te proberen? Om eens te weten waar al die heisa om draait. Ja toch? Als dat geldt voor de drugspreventie, geldt dat dan niet evengoed voor de sigaret-preventie?

Compleet voorspelbaar was dan weer een andere aanbeveling: "Het mentaal welbevinden is prioritair." Ik wist het gewoon...

De school, en bij uitbreiding de leerkrachten, moeten vooral begaan zijn met het "welbevinden" van de leerlingen. Die moeten zich vooral goed voelen op school. Er mag dus niet al te veel van de kinderen geëist worden, het mag allemaal niet te moeilijk en te lastig zijn. En ze mogen vooral niet gestraft worden: je moet er mee "in dialoog gaan".

Ze zullen misschien dom en onwetend uit hun schoolcarrière stappen, onze jongeren. En zonder enige discipline, of inzicht in de mogelijke consequenties van hun daden. (En dan zullen we allemaal weer verwonderd reageren als het nog een keer zwaar fout loopt met die jonge gasten...) Maar ze zullen zich "goed" voelen. En ze zullen ook heel gezond zijn, want de scholen plaatsen geen frisdrankautomaten meer en serveren 's middags een evenwichtige maaltijd.