Al van bij het begin van de corona-crisis heb ik me vragen gesteld omtrent de cijfers waarmee we door de media om de oren geslagen werden. Cijfers die af en toe trouwens manifest fout, en overdreven, bleken, maar de rechtzetting kwam er nadien in alle discretie en stilte.

Nu, bij deze tweede golf, heb ik weer dat zelfde onaangename gevoel: dat de media ons overdonderen met paniekerige cijfers.

Opnieuw heb ik sterk het gevoel dat die onheilspellende cijferlawine vooral als bedoeling heeft om ons te overtuigen en te motiveren om de strenge richtlijnen te volgen. Ten koste van alles. Ten koste, opnieuw, van enorm veel psychologisch en sociaal leed. Ten koste van financiële en economische catastrofes. We moeten en zullen door de zure appel heen bijten, "want de cijfers tonen dat het nodig is, dat het niet anders kan."

Wat is er dan zó anders aan dit virus, dat we er ons zo gewillig door laten gijzelen? "Het ziektebeeld is toch wel erger dan bij Influenza," zal u tegenwerpen. Dat zou kunnen, maar de paniek en hysterie is al begonnen vóór we hier bij ons of waar dan ook de ergste ziektebeelden hadden gezien. Dus dat kan het niet zijn.

Ik heb alléén een vraag: "En wat bij het volgende virus?"

03-08-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Wie belang hecht aan "politiek correcte standpunten", zou beter niet verder lezen.

Ik herinner me enkele jaren geleden de actie van de groene jongens, milieu-activisten, op de velden van genetische gemodificeerde aardappelen van de UGent in Melle. Het ging om puur vandalisme, vernielzucht: een volledig aardappelveld werd kapot getrapt en de oogst was verloren. Maar de groene jongens kwamen er mee weg, en de media rapporteerden er op een vergoelijkende manier over. Want het was immers "voor de goede zaak": de strijd tegen de verfoeide genetische manipulatie.

En als die terroristen van "Act for Climate Justice" Joke Schauvliege tot uiterste wanhoop gedreven hebben met hun sms-bombardement, een ver doorgedreven vorm van Cyber-Stalking, dan wordt dat met de mantel der liefde bedekt. Niemand is in die zaak vervolgd geweest, laat staan veroordeeld. Want het was immers "voor de goede zaak". Het is uiteindelijk Joke zélf die voor de hele heisa heeft moeten boeten omdat ze er verkeerd op gereageerd heeft.

Ook de dierenrechtenactivisten zijn al enkele keren zwaar over de schreef gegaan. Vorig jaar konden de betweters van "Animal Resistance" ongestoord een eendenkweker lastig vallen en zijn eenden de stress van hun leven bezorgen. Wat die eenden overigens niet overleefd hebben. Bovendien hebben ze tussendoor een lastercampagne (met vervalste negatieve reviews) opgezet tegen het restaurant dat eendenlever op zijn menu durfde te zetten. In de media is dat zo goed als geluidloos voorbij gegaan, en er is niemand voor die feiten vervolgd. Want ja: het was "voor de goede zaak".

En de hooligans en vandalen en geweldplegers en plunderaars die de straten de voorbije weken onveilig maakten uit boosheid om George Floyd, ook die hebben ongestoord hun gang kunnen gaan. Want "Black Lives Matter".

Ja, het is mooi als iemand wil "vechten voor de goede zaak". Maar als er grenzen overschreden worden, en al zeker als de "overtuiging" naar "fanatisme" dreigt over te hellen, dan geldt het excuus "het is voor de goede zaak" niet meer. Want dan is het uiteindelijk nog alléén dát: een excuus voor geweld, agressiviteit, vernielzucht. Ondanks de tolerantie in "politiek correcte" kringen.

02-08-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Zou het aan mij liggen, door het slaapgebrek en het vele gepieker? Of zouden ook andere mensen stilaan overvallen worden door een gevoel van ontmoediging en moedeloosheid?

Bij die eerste corona-golf waren we allemaal (of toch bijna allemaal) gemotiveerd om ons aan de strikte en strenge maatregelen te houden. Met het idee van: "Het moet nu eenmaal. En als het kan helpen, waarom niet?" De intensieve en niet-aflatende media-aandacht zorgde er trouwens voor dat we, willens nillens, doordrongen raakten van "de ernst van de situatie".

Tot het opeens, totaal onverwacht, opnieuw helemaal de verkeerde kant begon op te gaan. (En weer waren de media er als de kippen bij om ons te verdrinken in angstwekkende corona-berichten.)

Ik vrees in elk geval dat de psychologische impact deze keer nog véél zwaarder zal zijn dan toen, die eerste keer. En voor veel mensen die mentaal nog niet bekomen zijn van de impact van die eerste golf, zou deze tweede keer weleens "een keer te veel" kunnen zijn.

Het is niet met elkaar te vergelijken, maar ik heb zo'n beetje dat zelfde ontmoedigde gevoel als het gaat over de grondwaterstanden in ons land.

Ik voorspel heel drukke weken en maanden voor de psychologen en psychiaters.

01-08-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Ik begon me al zorgen te maken over Donald: het is de voorbije weken onverwacht en onheilspellend stil gebleven rond zijn uitspraken en frapatsen.

Voor wie het niet helemaal gevolgd heeft: Donald heeft een nieuwe corona-specialist gevonden, en ik neem aan dat die binnenkort de fakkel zal overnemen van hoofd-viroloog Anthony Fauci. Want dat is "een fraudeur". Volgens Donald. Niemand weet waar die beschuldiging op zou kunnen slaan, en Twitter heeft de tweet dan ook binnen de kortste keren verwijderd wegens "fake". Vermoedelijk heeft Donald in een vlaag van jalousie naar "zijn Marc Van Ranst" willen uithalen omdat die betere waarderingscijfers krijgt dan Donald zelf. En dát terwijl Donald zó veel doet in de strijd tegen corona, en die dokter gewoon één van de vele medewerkers is. Ik zou ook boos zijn in Donald's plaats: het is niet eerlijk dat een ander met de pluimen zou gaan lopen die hij verdiend had!

Ik denk dat Donald inderdaad beter af zou zijn met Doctor Stella Immanuel. Die Fauci sprak hem toch altijd tegen. Dr. Immanuel heeft trouwens nog wel méér (bizarre) ideeën die Donald moeten aanspreken.

31-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Wie droomt er niet van om op den buiten te wonen? Of dan toch in elk geval ver weg van het lawaai van de stad met al die auto's, de bussen, de kakelende mensenzee.

Het is zaterdagochtend, ik wil graag een beetje langer uitslapen want ik ben elke werkdag vroeg op na een slechte nacht.

De zaterdag is voorbij gegaan zonder stilte, en heeft vooral frustratie en een geënerveerde stemming gebracht. Maar goed, dat kan gebeuren. Er moet tenslotte in de tuin gewerkt worden. We willen toch allemaal dat onze wijk netjes en proper is, niet?

We zijn weer zaterdag. Ik wil graag een beetje langer uitslapen na een werkweek met korte nachten en moeilijke dagen.

Ook deze zaterdag gaat voorbij zonder één stil moment.

De stilte van den buiten. Zalig! Wie zou het onophoudelijke lawaai en geroezemoes van de stad niet willen wisselen voor die heerlijke stilte?

Maar als ik helemaal eerlijk ben, moet ik toegeven dat ik al bij al niet kwaad ben als er buiten een beetje lawaai is. Dan heb ik minder last van het onophoudelijk gesuis en gepiep in mijn linkeroor, dat mij in de stille momenten de muren op jaagt.

30-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Wij, hier in het welvarende Westen, kijken elke dag met een bange blik naar de corona-cijfers en de impact van corona op onze gezondheid en op onze welvaart.

Neem nu Jemen, een land dat de laatste tien à vijftien jaar vermoedelijk de meeste miserie van de hele wereld over zich heen heeft gekregen. Er is de aanslepende "interne" burgeroorlog tussen de soennitische regering en de sjiitische rebellen, de Houthi's. En er zijn de bemoeienissen van Saoedi-Arabië, dat de soennieten steunt, en van Iran, dat de sjiieten steunt, waardoor het conflict geëscaleerd is tot een regionale oorlog. En dan zijn er nog de Amerikanen die Saoedi-Arabië van zwaar oorlogstuig voorzien, waarmee die van tijd tot tijd scholen en ziekenhuizen plat bombarderen. Resultaat van dat alles: er is héél weinig dat nog recht staat in Jemen, er is niets meer dat nog functioneert. Er is ook geen voedselproductie meer, en door de kapotte infrastructuur is er ook zo goed als geen transport meer mogelijk. Wat maakt dat nergens ter wereld de hongersnood zó nijpend en schrijnend is, maar dat er eigenlijk niet kan aan verholpen worden. Want landbouw is onmogelijk in een land waar om de haverklap een bommenregen neer dondert. En de hulpgoederen die massaal aangevoerd worden door hulporganisaties, geraken niet bij de mensen want er kan niets vervoerd worden.

Ook in India heeft de corona-epidemie andere, dramatische, gevolgen dan alléén maar de vele zieken.  En ook daar heeft het allemaal te maken met conflicten en aanslepende oorlogen. Of wat had u gedacht? Hier speelt het oorlogsspel zich af aan de Indisch-Chinese grens. Het gaat om een gebied dat Ladakh heet, deel van de regio Kasjmir, waar China al langer met een begerig oog naar kijkt omdat daar veel grondstoffen te rapen vallen.

Ook Brazilië is een land waar de corona-crisis niet alleen zwaar toeslaat door de ziekte zélf, maar ook door kwalijke neveneffecten die systematisch doodgezwegen worden.

En zo zou ik, helaas, nog wel even kunnen door gaan: Palestina, Soedan, Venezuela, enzovoort.

29-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Daar waar mijn stappenteller ondertussen mijn allerbeste vriend geworden is, want hij staat altijd met een complimentje klaar en hij heeft al die tijd tot mijn exclusieve bubbel behoord, is mijn weegschaal dat dus allerminst. Ook de laatste keer heeft die me weer met een boze blik verweten dat mijn BMI boven de 25 ligt, en dat ik dus "niet goed bezig" ben.

Wat ik in ieder geval zou moeten laten, zijn mijn nachtelijke vreetbuien.

En wat ik zeker méér zou moeten doen, is: bewegen.

28-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Ik moet het eerlijk bekennen: ik heb het virus Sars-CoV-2 schromelijk onderschat. Maar ik kan als verontschuldiging aanvoeren dat ik niet de enige was. Ook Wouter Beke gaf onlangs in het parlement toe dat niemand had kunnen voorzien dat dit virus zó hard zou toeslaan: "We hebben ons aanvankelijk collectief mispakt in de aard en de snelheid van het virus en de impact ervan."

Zowat alle voorspellingen of veronderstellingen, gebaseerd op onze kennis van andere corona-virussen (zoals MERS en SARS), zijn trouwens fout gebleken.

Maar het moet gezegd: het succes van dit virus is niet alléén zijn eigen verdienste. De mens heeft er zelf ook schuld aan.

Voorlopig is de stand van deze match 1-0 in het voordeel van het virus. (Of ondertussen eerder al 2-0, vrees ik.)

Al zit het er dik in dat het lepe virus desnoods nog een andere truc uit de mouw zal schudden.

27-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Ik wil graag eens een waarschuwing uitsturen voor jonge en/of toekomstige ouders: het is een vreselijk ondankbare job, en je zal gegarandeerd tekortschieten. Waarmee zich dan ook meteen de vraag stelt: "Zou je er wel aan beginnen?"

Oh jawel, er zullen momenten komen, later, véél later, als je kind volwassen zal zijn, waarbij je met een zeker gevoel van trots zal kunnen denken: "Zie, dat is mijn kind, en kijk eens wat hij/zij bereikt heeft!" En dan kan je even de illusie koesteren dat je daar als ouder een verdienste aan (gehad) hebt. Maar dan zijn er ook die momenten waarop je kind je verwijt dat je hem/haar onheus behandeld hebt, tekort gedaan hebt, overdreven streng en onrechtvaardig opgevoed hebt. Die momenten komen bijzonder hard aan, en maken dat je aan jezelf gaat twijfelen: "Heb ik als ouder écht compleet gefaald?"

En ja, het is een ondankbare job.

Al wil ik toch met een positieve bedenking eindigen. Je kinderen hebben je hard nodig. Ze hebben je nodig als ze klein zijn. Maar, al laten ze het niet meer expliciet merken, ze hebben je ook nog altijd nodig als ze volwassen zijn. En, al bij al, dat geeft een heel warm en fijn gevoel.

Dus ja, als je mij zou vragen: "Zou ik er dan wel aan beginnen?", dan zou ik zeggen: "Als het dát is wat je wil. Maar het is op eigen risico! En je moet wel tegen een stootje kunnen."

Cat Stevens heeft trouwens een mooi liedje geschreven over vader-zoon spanningen. Maar het zou evengoed over moeder en dochter kunnen gaan:

Bijlagen:
https://www.youtube.com/watch?v=yERildSsWxM   

Ik blijf me erover verbazen hoe in een maatschappij waar zó veel belangrijke problemen om aandacht schreeuwen, er toch nog altijd tijd en ruimte en energie besteed wordt aan "problemen" die er geen zijn.

Onlangs heeft de Nederlandse regering beslist dat er geen geslachtsaanduiding meer zal vermeld worden op de (nieuwe) identiteitskaarten. In België is die er wél nog. Maar in België kan je wél kiezen voor "X" bij de aanduiding van je geslacht, in plaats van de standaard "M" of "V". En je kan het ook laten aanpassen als je het gevoel hebt dat dit niet meer klopt met je "genderidentiteit". Dat kan goed van pas komen als er bijvoorbeeld "M" staat, terwijl je binnenin het gevoel hebt dat die "M" misschien toch niet helemaal goed aanvoelt. Dan kan je naar het gemeentehuis gaan, en vragen om daar een "X" van te maken. Als je er enige tijd later van overtuigd raakt dat het écht wel een "V" moet zijn, dan kan je vragen om de aanduiding nog eens aan te passen. En, je weet maar nooit, misschien voelt het na enige tijd inwendig toch niet meer als "vrouw", en dan laat je er maar weer "X" op zetten of "M". Het kan allemaal. Maar hoe soepel dit ook lijkt, het kost je elke keer wel 20 euro voor een nieuwe elektronische identiteitskaart. De kosten kunnen op die manier aardig oplopen. Vandaar dat de Nederlandse aanpak véél vriendelijker is voor wie twijfelt aan zijn/haar "gender": als er niets vermeld wordt, dan zit je altijd goed.

Niet te verwonderen dat de "belangenverenigingen" (wie dat ook mogen zijn) enthousiast reageren op de Nederlandse beslissing. "Want het is geweldig nieuws voor mensen die dag in, dag uit problemen ondervinden van die categorie geslacht op hun identiteitsbewijs."

Ik moet eerlijk bekennen: "Ik snap de hele gender-problematiek niet erg goed."

Maar wie voortdurend met de anderen bezig is, wie afleiding en voldoening vindt in zijn/haar werk en bezigheden, die heeft geen tijd om te lopen piekeren over zijn "genderidentiteit". En wie moet vechten om het hoofd boven water te houden of om een gezin te onderhouden, die heeft andere zorgen dan zijn of haar "sekse".

25-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Hoe formuleerde onze favoriete Bekende Viroloog het ook al weer?

Het probleem is misschien niet zo zeer dat er géén dirigent is, maar eerder dat er te véél dirigenten zijn. Want België is, dat is ondertussen wel duidelijk, hét land bij uitstek waar de dirigenten elkaar voor de voeten lopen. En dan heb ik het niet alleen over die 8 ministers plus 1 staatssecretaris die hun zegje moeten doen over onze gezondheidszorg. Het gevolg is hoe dan ook dat het orkest een ware kakofonie ten gehore brengt. Over de mondmaskers, over de reizen naar het buitenland, over de contactopsporing.

De kleurcodes op de site van Buitenlandse zaken waren en zijn een lachertje. Ik vermoed dat ze in het buitenland ondertussen niet meer bijkomen van het gieren over dit staaltje absurde humor. Al kunnen ze in Zweden wellicht minder lachen. Want Zweden kleurde tot voor kort volledig rood. (Dat is trouwens lang de enige constante gebleven in al die verwarring.) Geen mens die begreep waarom, want Zweden kent niet méér vastgestelde besmettingen per dag dan België, en bovendien gaat het dan over de (enkele) grote steden met een dichte populatie. De besmettingsgraad in Lapland is vermoedelijk wel tot 100 keer lager dan bij ons, of het zou moeten zijn dat al die rendieren daar besmet zijn. Wat dan weer de vraag meebrengt of de Kerstman bij ons zal binnen mogen, ergens vanaf oktober? Wellicht is dát de reden waarom Zweden opeens, als bij toverslag, oranje geworden is.

En ja, die mondmaskers? De vrijdagmorgen was er nog de boodschap dat er geen "epidemiologische reden" was om mondmaskers te verplichten in een winkel, vermits dat zelfs tijdens het hoogtepunt van de epidemie niet gevraagd was. Bovendien was/is zo'n verplichting "niet afdwingbaar", poneerde Maggie, want "je kan toch niet bij elke winkel een politieman zetten". Ook volgens onze premier was een verplichting (nog) niet aan de orde, en zou daar pas "op de volgende veiligheidsraad" over gesproken worden. Onderwerp afgesloten, dus.

Een belangrijk wapen in de strijd tegen een nieuwe grote uitbraak, is onze "contactopsporing". Helaas, om nog eens onze BV te citeren: "Ook hier twijfel ik niet aan de goede bedoelingen, maar het moet wel nu op punt staan en niet eind augustus. Dit moet performanter. Het moet beter kunnen. Dit is niet zo moeilijk als een man naar de maan schieten."

Tja, als iedereen een ander liedje blijft zingen of spelen, dan weten de mensen die moeten luisteren het ook niet meer. En dan doen ze zomaar wat.

24-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Wie mijn blog geregeld leest, weet dat ik een warme sympathie koester voor Wouterke. En daarom bloedt mijn hart nu hij zo hard onder vuur ligt.

Eerst waren er de verwijten dat hij de woonzorgcentra in de steek had gelaten, daarna kwam de vaudeville omtrent de foutieve test-kits, en dan de chaos rond de versoepelingen van de bezoekregels. En nu krijgt hij weer de volle laag omdat de contactopsporing werkelijk langs geen kanten functioneert.

Maar goed: Wouter Beke dus. De man heeft het niet verdiend om zó geschoffeerd en vernederd te worden. Het is hem aan te zien dat hij er zwaar onder lijdt, en eigenlijk denk ik dat het voor zijn eigen welzijn beter zou zijn om er spoedig de brui aan te geven. De situatie is heel ongezond op dit ogenblik, en de kritiek is ongenadig genoeg om iemand te breken. Of de kritiek misschien toch een beetje terecht zou kunnen zijn, laat ik in het midden. Maar aan de luidruchtige critici in de oppositie wil ik toch zeggen: "De beste stuurlui staan aan wal."

Dan was Joke toch méér te beklagen, want zij had haar ministerpost opgedrongen gekregen. Willens nillens. Joke was minister van "Omgeving en Natuur, én Landbouw".

Ook Jo had gelijk toen hij met tranen in de ogen en een snik in zijn stem verkondigde dat hij "unfair" behandeld was.

Een mens zou zich gaan afvragen wat iemand in godsnaam kan bezielen om minister te willen worden: een echte hondenstiel !

23-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

We hebben het in ons gezin zeker honderden keren gespeeld, "Duizend Kilometer". Toen de kinderen nog op de lagere school zaten. En zelfs later ook nog, toen ze al twintigers waren. Iedereen vond het leuk om te spelen, en in tegenstelling tot veel gezelschapsspellen leidde dit zelden tot de klassieke ruzie omdat iemand misschien vals had gespeeld of omdat iemand zich in het spel speciaal geviseerd had gevoeld. Ja, het was, en is, erg leuk, "Duizend Kilometer".

"Blijf in uw kot!"

Al komt die "vrijheid" er voor veel mensen in eerste instantie op neer dat ze urenlang in een metalen kooi van zowat twee op anderhalve meter opgesloten zitten en uitlaatgassen inademen.

22-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Zou ik de enige zijn die er zich over verwondert dat er in de maand juli zó veel "nationale feestdagen" zijn? Of heeft u zich daar ook al vragen over gesteld?

We kennen allemaal 4 juli (Independence Day in de USA: herdenking van de onafhankelijkheidsverklaring in 1776). Dan is er 11 juli (Vlaamse feestdag: herdenking van de Guldensporenslag in 1302), 14 juli (Franse nationale feestdag: herdenking van het begin van de revolutie in 1789), en 21 juli (nationale feestdag in België: eedaflegging van Leopold I in 1831).

Dat kan écht geen toeval zijn.

Of zou het toch eerder te maken hebben met de "Dag van het Sprookje" op 7 juli?

21-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Ik had me voorgenomen om af en toe ook eens een soort "portret" te presenteren van iemand uit de muziekwereld voor wie ik veel bewondering heb omdat hij/zij erg door het noodlot getroffen is geweest, maar ons dan toch troost en warmte en vreugde heeft gebracht met mooie muziek.

De Playing For Change Foundation ondersteunt muziekeducatieprogramma's voor kinderen in gebieden met rijke culturele tradities maar met erg beperkte economische middelen. De programma's zijn gratis voor kinderen, en verzorgen lessen in zang, dans, instrumenten en muziektheorie. Voor velen is het de eerste en enige mogelijkheid om muziek te leren. Voor sommigen is het zelfs sowieso hun eerste kans om naar school te gaan.

Playing for Change is ontstaan ​​vanuit de overtuiging dat muziek de kracht heeft (en geeft) om mensen met elkaar te verbinden, ongeacht hun verschillen. Het is in 2005 begonnen bij een kleine groep filmmakers met een droom om een ​​film te creëren die zou draaien rond de muziek van de straat. Ze zijn de wereld rond gereisd met een mobiele opnamestudio om muzikanten te filmen en hun muziek op te nemen, op de plaatsen waar ze woonden. Terwijl ze de wereld rondreisden om te filmen en op te nemen, leerden zij de muziek en de mensen kennen van elke gemeenschap die ze bezochten. En ze wilden iets teruggeven aan de muzikanten die zoveel met hen hadden gedeeld.

In 2007 werd de Playing for Change Foundation opgericht als een non-profit organisatie om positieve verandering te creëren door middel van muziek- en kunsteducatie. In het afgelopen decennium hebben ze 15 muziekscholen opgericht in 11 landen, vooral ontwikkelingslanden. Met muziek als instrument voor onderwijs én sociale verandering. Die 15 muziekprogramma's zijn gestart in Bangladesh, Brazilië, Ghana, Mali, Nepal, Rwanda, Zuid-Afrika, Marokko, Mexico, Argentinië en Thailand. Elke week volgen nu al meer dan 2000 jongeren gratis muzieklessen. Allemaal gegeven door gekwalificeerde lokale leraren.

De naam van de organisatie verwijst naar de straatmuzikanten waarmee het allemaal begonnen is: de straatmuzikanten die een optreden ten beste geven voor wat kleingeld ("change"). Maar tegelijk verwijst het ook naar de meer ambitieuze doelstellingen: doorheen de muziek proberen reële verandering ("change") te bewerkstelligen.

De voornaamste principes van de organisatie zijn:

- Lokaal leiderschap verzekeren: de programma's worden geleid en bevestigd door lokale dorps- en gemeenschapsleiders.

Wie graag meer wil weten, kan terecht op:

https://playingforchange.org/

En wie graag wil horen wat dit als resultaat oplevert: dit is hoe "One Love" van Bob Marley klinkt als de hele wereld mee zingt.

https://www.youtube.com/watch?v=4xjPODksI08

One love, one heart
Let's get together and feel all right
Hear the children crying (One love)
Hear the children crying (One heart)
Sayin': "Give thanks and praise to the Lord and I will feel all right"
Sayin: "Let's get together and feel all right"
Whoa, whoa, whoa, whoa
Let them all pass all their dirty remarks (one love)
There is one question I'd really love to ask (one heart)
Is there a place for the hopeless sinner
Who has hurt all mankind just to save his own?
Believe me
One love, one heart
Let's get together and feel all right
As it was in the beginning (one love)
So shall it be in the end (one heart)
Alright, give thanks and praise to the Lord and I will feel all right
Let's get together and feel all right
One more thing
Let's get together to fight this Holy Armageddon (one love)
So when the Man comes there will be no, no doom (one song)
Have pity on those whose chances grow thinner
There ain't no hiding place from the Father of Creation
Sayin' one love, one heart
Let's get together and feel all right
I'm pleading to mankind (one love)
Oh, Lord (one heart) whoa
Give thanks and praise to the Lord and I will feel all right
Let's get together and feel all right

Bijlagen:
https://playingforchange.org/   
https://www.youtube.com/watch?v=4xjPODksI08   

Ik heb een vreselijke hekel aan mensen die altijd in het centrum van de belangstelling willen staan, en die zichzelf ontzettend graag horen praten. Heel mijn "afweersysteem" wordt door dat soort mensen geactiveerd: ik word prikkelbaar, onverdraagzaam, geïrriteerd. Eigenlijk een beetje zoals bij zoemende muggen die mij 's nachts uit de slaap houden en die ik ervan verdenk het juiste moment af te wachten om mij een ferme steek te geven. (Waarop ik dan, zoals ik al eens verteld heb, hyper-allergisch reageer en een ferme bult voel opkomen op de gestoken plek.)

Gelukkig laat dit soort irritante mensen mij 's nachts met rust, en gelukkig ook zijn ze al bij al vrij ongevaarlijk. Dit in tegenstelling tot de muggen.

Het beste is natuurlijk om ervoor te zorgen dat je niet door een mug gestoken wordt. Een "muggenbeet" is sowieso vervelend, zelfs als het gaat om een onschuldige Europese mug of een geïmporteerde agressieve (en hopelijk onbesmette) Tijgermug.

De meest effectieve manier om aan muggenbeten te ontsnappen, is nog altijd het gezelschap van iemand die muggen aantrekt en op wiens bloed de mug verlekkerd is. Muggen voelen zich vooral aangetrokken door het melkzuur in ons zweet en ze ruiken onze aanwezigheid ook door de koolstofdioxide die we uitademen. Als je dus een rustige nacht wil, ga dan naar bed met iemand die net voor het slapengaan ferm gesport heeft: die ademt zwaarder en zal meer koolstofdioxide uitademen, en tegelijk ook meer zweet met verrukkelijk melkzuur produceren. Hij of zij zal 's morgens overdekt zijn met muggenbeten, maar jou zullen ze niet benaderen.

Maar wat zou ik mogen klagen, al bij al? Voorlopig blijft het effect van een muggenbeet beperkt tot een ferme bubbel die na 24 uur al verdwenen is. De dag dat tropische muggensoorten ook bij ons zullen kunnen gedijen, en ziektes zoals Dengue of Chikungunia of Zika, of zelfs Malaria, hier ingang vinden, hebben we pas écht een probleem!

19-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Sommige klimaatactivisten (diegenen die iets meer onderlegd zijn in de materie en niet zomaar wat slogans schreeuwen) waarschuwen voor het dramatisch negatief effect van de klimaatverandering op de biodiversiteit van het leven op aarde. Veel soorten riskeren te verdwijnen; op relatief korte tijd uit te sterven. En de aanwijzingen zijn er inderdaad, duidelijk. Volgens het IUCN (International Union for the Conservation of Nature) zijn minstens 32.000 diersoorten met uitsterven bedreigd, en zowat iedereen is het erover eens dat dit een ernstige onderschatting is. Het grootste gevaar voor die soorten is echter niet zozeer het klimaat, maar wél de niet te stillen honger en ongebreidelde veroveringsdrang van de mens. We jagen op zeldzame diersoorten voor voedsel of voor hun pels, en we dringen in sneltempo hun habitat binnen zodat ze geen kant meer op kunnen. (En halen onszelf daarmee dodelijke virussen op de hals.)

Nu is het wel niet de eerste keer dat dieren en diersoorten massaal uitgestorven zijn. En al die vorige keren had de mens er totaal niets mee te maken, want we waren nog niet eens op het toneel verschenen. Maar het lijkt er toch op dat het tempo waarmee diersoorten de voorbije 20 à 30 jaar aan het verdwijnen zijn, véél hoger ligt dan die keren uit lang vervlogen tijden.

Men vermoedt dat er in de voorbije 500 miljoen jaar zeker vijf periodes geweest zijn waarbij 75 tot zelfs 90 procent van alle soorten verdwenen is.

De waarschuwing die hierbij hoort, is dat wij mensen, als we niet attenter worden voor de Aarde en haar wankel evenwicht, misschien wel de trigger kunnen zijn voor een zesde massa-extinctie. Dat is een "verdienste" die we toch best zouden vermijden.

Als wij inderdaad een groot deel van het leven op Aarde zouden kapot maken, en misschien onszelf erbij, dan is de kans reëel dat er na ons wel nieuwe populaties zullen verschijnen en de Aarde veroveren. Misschien gaan die dan iets verstandiger en omzichtiger met de natuur om?

18-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Ik sta nog altijd versteld over de (inter)nationale uitstraling van mijn blog. Het streelt mijn ijdelheid dat belangrijke en wijze mensen, overal ter wereld, mijn goede raad ter harte nemen en zich wat grondiger verdiepen in mijn bedenkingen. Zij het dan eigenlijk te laat om goed te zijn.

Zo is er bijvoorbeeld de fameuze sprinkhanenplaag die onder andere Kenia teistert.

En zo waren er mijn opmerkingen omtrent het immense en schrijnende leed in de woonzorgcentra. Niet zozeer door de vele besmettingen maar wél door de isolatie en de eenzaamheid.

Iedereen waarschuwt ervoor dat er een tweede corona-golf zit aan te komen.

17-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Het gaat van kwaad naar erger met die beeldenstormers!

En tóch zijn er blijkbaar mensen die het niet begrepen hebben. Erger nog: mensen die zelfs een standbeeld van Donald zélf, of van Melania, in brand durven steken. Op 4 juli dan nog!

Het "standbeeld" van Donald was maar een wankel bouwsel, een beetje zoals Donald zelf, en erg kunstzinnig of waardevol was het niet. Het is trouwens geen lang leven beschoren geweest, want het stond er nog maar pas toen het in de vlammen verslonden werd.

Het moet gezegd: het loopt niet voor alle immigranten zo vlot.

Ja, dus: er valt wat te zeggen voor een standbeeld dat de discussie rond de immigratie in de USA zou doen opflakkeren. Maar helaas: Melania is van haar sokkel gehaald, wegens té erg verbrand.

16-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove  

Wie al enige tijd mijn blog aan het lezen is, herinnert zich ongetwijfeld nog mijn belangstelling voor dat lommerrijke stukje tuin van mijn buren, en mijn voornemen om dat in te palmen. Omdat ik het graag wilde hebben, en omdat het een aanlokkelijk stukje is. Gewoon omdat ik vond dat ik er "recht" op had.

Wie de internationale politiek een beetje volgt, weet dat Bibi ook mijn blog gelezen heeft, en gedacht moet hebben: "Dat is nog eens een idee, zie!" En dus heeft hij in het recente Israëlische regeerakkoord met Benny afgesproken dat ze vanaf 1 juli 2020 een stukje van de tuin van hun buren zouden "annexeren". (Bibi & Benny, het klinkt als een clownsduo, maar geen van beiden is echt grappig.)

Maar laat ons misschien even terugkeren in de geschiedenis, naar het begin van het tuin-dispuut.

Tussendoor zijn de Israëli, ondanks alle internationale protesten en ondanks vele resoluties in de schoot van de Verenigde Naties, ijverig verder gegaan met het bouwen van "nederzettingen" op de Westelijke Jordaanoever. Zodat in het gebied de facto bijna méér Joden dan Palestijnen wonen.

Als je dus je zinnen gezet hebt op een stukje tuin van je buurman, dan hoef je alléén aan Donald te vragen om een vredesplan uit te werken. Het helpt ook als je verkondigt dat het lapje grond je door Jahweh beloofd werd.

15-07-2020 om 00:00 geschreven door Eric_Kerkhove