|
Daar waar mijn stappenteller ondertussen mijn allerbeste vriend
geworden is, want hij staat altijd met een complimentje klaar en hij heeft al
die tijd tot mijn exclusieve bubbel behoord, is mijn weegschaal dat dus
allerminst. Ook de laatste keer heeft die me weer met een boze blik verweten
dat mijn BMI boven de 25 ligt, en dat ik dus "niet goed bezig" ben.
Het is niet dat mijn weegschaal ongelijk heeft, maar ze zou dat toch
een beetje vriendelijk mogen zeggen. En ze hoeft mij dat ook niet de hele tijd
onder de neus te wrijven: ik weet zélf ook wel dat ik "niet goed bezig" ben. En ik wéét ook wat ik anders zou moeten doen.
Maar ja, tussen "weten" dat je iets
zou moeten doen of laten, en dan ook effectief die stap zetten, dat is nog een
heel verschil. Er is nu eenmaal onze zwakheid, onze luiheid, onze drukke
bezigheden. En de vele mogelijke excuses.
Wat ik in ieder geval zou moeten laten,
zijn mijn nachtelijke vreetbuien.
Door het vele gepieker raak ik 's avonds niet in slaap, en dan gebeurt
het weleens dat ik midden in de nacht (één of meerdere keren) opsta. Mijn
huisarts heeft mij dat ook zo aangeraden: "Als je na een half uur nog niet slaapt, dan sta je best op en doe iets
om je gedachten te verzetten. Het haalt je uit de negatieve spiraal van
ergernis en voorkomt dat je slaapkamer negatieve associaties oproept. En
probeer het opnieuw zodra je voelt dat je moe wordt." Diezelfde raad lees
ik trouwens op zowat elke site met tips en raadgevingen voor de slechte slaper.
Als ik die raad écht tot in de puntjes zou opvolgen, dan slaap ik
helemaal niet meer. Want ik lig nooit binnen het half uur in slaap, en zou dus
elke nacht om de haverklap na dertig slapeloze minuten weer moeten opstaan. Ik
mag me doodmoe voelen op het moment dat ik (weer) naar bed ga, zodra ik neerlig
verdwijnt de slaperigheid en begint het gepeins. Dus nee, ik sta niet na een
half uurtje al weer beneden. Ik probeer zo lang mogelijk vol te houden, en
dikwijls lukt het na een uur of twee wél.
Maar als het niet lukt, dan sta ik op, en dan eet ik iets. Om één of
andere reden slaapt mijn gevoel tot "matiging"
in die nachtelijke uren wél al, en dus schrok ik werkelijk van alles en nog wat
naar binnen wegens een onverzadigbaar hongergevoel.
De volgende dag wordt dat afgestraft door een boze reactie van mijn
weegschaal.
En wat ik zeker méér zou moeten doen,
is: bewegen.
Dat probeer ik écht wel, en meestal kom ik daar ook aan toe. Als het
weer tenminste een beetje mee wil: ik heb zon nodig om buiten te komen. Als het
regent of als het te koud is, dan blijf ik binnen in de gezellige warmte. Want
ik ben een echte "koukleum".
Daarbij reken ik vooral op de "Buienradar"
om mij te adviseren wanneer het moment daar is om mijn stoute schoenen aan te
trekken. In een tijd van fake news op
het internet, is het een verademing dat er zoiets is als de Buienradar: op die kan ik met volstrekte
zekerheid vertrouwen. Het gebeurt héél zelden dat de Buienradar mij bedriegt of teleurstelt. Als de Buienradar mij zegt: "Er
wordt de volgende drie uur geen neerslag verwacht", dan wéét ik bijna 100%
zeker dat het wél zal regenen of op z'n minst miezeren. Ik kan daar echt volledig
op rekenen. Er zijn weinig meteo-apps waar ik me zó blind op durf te verlaten
als op de Buienradar.
Af en toe test ik toch nog eens om zeker te zijn. Door bijvoorbeeld de
app te checken op het moment dat het overduidelijk aan het miezeren is. En dan
kan ik gerustgesteld op mijn computerscherm lezen wat ik verwacht had: dat er "op dit moment géén neerslag valt".
Nee, de Buienradar bedriegt mij nooit. Het is een goed gevoel dat er
nog zekerheden zijn in deze onbetrouwbare wereld!
|
