Ik ben Ria Coeckelberghs, en gebruik soms ook wel de schuilnaam RiCo.
Ik ben een vrouw en woon in Houthalen-Helchteren (België) en mijn beroep is Freelancejournalist.
Ik ben geboren op 05/11/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, schrijven, fotograferen, decoreren, koken.
Elke woensdagavond keek ik naar het
consumentenprogramma VOLT op Eén, de Belgische openbare omroep. Ik zeg duidelijk KEEK want het hoeft voor
mij niet meer. De laatste tijd stoorde ik me aan de gemanipuleerde
reportages waarbij vaak appels met peren werden vergeleken om een
vooropgestelde stelling kracht bij te zetten.
Zo werd in de laatste uitzending
gezegd dat Kangenwater hetzelfde zou zijn als kraanwater. Aan het
woord was een arts die ze even uit haar praktijk hebben geplukt om
iets te verkondigen waar ze toeten noch blazen vanaf weet. Water
is water, zei ze doodleuk. Ook trok ze het feit dat water
kristallen heeft in het belachelijke. Hoog van de toren blazen zonder
enige kennis van zaken. Medische claims, onder andere dat door het drinken van
Kangen water je diabetes zou verbeteren werd door de presentator als
'gevaarlijk' bestempeld. Voor wie? Uiteraard in de eerste plaats voor
de farmaceutische industrie want die moeten dan minder insuline
produceren. Wat een schadepost! Stel je voor dat de hele bevolking
door het drinken van Kangenwater gezond zou worden. Dan komen er nog
veel meer werklozen bij, deze keer onder artsen en verplegend
personeel. De hele ziekte-industrie zakt in elkaar. Wat een
doemscenario!
De mainstream media promoten vooral het
westerse materialistisch denken. 'Out of the box' past niet in hun
plaatje. Alternatieve geneeswijzen worden vaak in een kwaad daglicht
gesteld. Hoezo alternatief? Zo zou je beter de moderne geneeskunde
kunnen noemen die slechts sinds 150 jaar bestaat. Of zoals dokter
Mark Elsen uit Heusden-Zolder het zo mooi verwoordde met 'westerse
probeerkunde'. De oosterse geneeskunde kan terugblikken op
millennia en wordt nog steeds met succes toegepast. Dat is de
oorspronkelijke geneeskunde die gebaseerd is op observatie en ondervinding, niet op kunstmatige proeven waar 'bewijs' voor dient
geleverd te worden.
Indien het 'bewijs' ontbreekt spreekt
men van het placebo-effect. So what? Staat er niet in de Bijbel: Je
geloof heeft je gered? Nog altijd wordt de geest niet betrokken
bij het lichaam dat is omgeven door verschillende energetische lagen.
In één van die lagen ontstaat ziekte die zich een weg baant naar
ons lichaam. Iemand die dit goed kan uitleggen in zijn boek is
Franklin Leers: 'De jongen die van suikerziekte genas'.
Wat is eigenlijk Kangenwater?Kangen
betekent in het Japans 'terug naar de bron'. Water is de bron van
alle leven. Een watermolecuul bestaat uit één atoom zuurstof en
twee waterstofatomen: H2O is de scheikundige formule zoals iedereen
wel weet. Waar het om draait is dat bij gezond en levend water uit een bron of
smeltwater van een gletsjer in gebieden zonder luchtverontreiniging
het water kleinere clusters heeft van 6-8 watermoleculen. Kraanwater
heeft clusters van 10-25 watermoleculen. Dat is te meten met de
moderne NMR analyse (Nucleair Magnetic Resonance). Verschillende
fysische maatregelen kunnen de clustergrootte beïnvloeden.
Turbulentie (mechanisch of magnetisch), verdamping, elektrolyse en dergelijke
kunnen de clusters openbreken en verkleinen. Druk (in pompen) en
stroming (in leidingen) doet clusters samenvoegen, vergroten en
verstarren. Het grote voordeel van kleinere clusters is dat ze de
zuuroverschotten in ons lichaam beter kunnen opruimen. Ziekte
ontstaat door verzuring. Onze hele samenleving is verzuurd. Kijk maar eens naar al die zuurpruimen, azijnpissers, chagerijnen en
pesters in je omgeving. Daar word je niet vrolijk van.
Wie wel blij wordt van Kangen water is
Annie Haels uit Hasselt: Ik drink nu bijna een jaar Kangenwater
met een pH van 9,5. Al na een maand had ik geen pijn meer in mijn
gewrichten alhoewel ik aan reuma lijd. Vóór ik begon heb ik mijn
algemene pH waarde laten meten en dat was 5,5 . Veel te zuur dus. Na
vier maanden was het gestegen naar 6,9.
Dokter Jo Linmans uit Hechtel behandelt
zijn patiënten succesvol met Kangenwater. Hij geeft ook lezingen
hierover zoals onlangs in Breda (NL) en binnenkort in Hasselt.
Het apparaat dat het water ioniseert
wordt eenvoudig op de kraan aangesloten en je kan het instellen op
vijf pH-waarden al naargelang waarvoor je het nodig hebt. Zo krijgt
basisch water een hoger zuurstofgehalte. Kraanwater heeft een pH van 7.
Een pH van 2,5 is zuur en wordt gebruikt om te ontsmetten en
te poetsen zonder schoonmaakmiddelen. Een pH van 11,5 is erg basisch en
lost olie op. Toegegeven, de prijs is even slikken: 2780 euro.
Vooralsnog maken vooral therapeuten er gebruik van. Enthousiaste
particulieren die het hebben aangeschaft stellen hun deuren open voor
vrienden en familie om uit hun vaatje te komen tappen. Proost!
Paleomeel Zelf experimenteren met de verhoudingen tussen zaden, pitten en noten om te proeven wat je lekker vindt. Minimaal een ingrediënt van elk heb je toch nodig. Er zijn legio mogelijkheden.
100 g hennepzaad 100 g lijnzaad
100 g sesamzaad 100 g pompoenpitten 100 g zonnebloempitten 100 g gemengde noten of amandelmeel/hazelnotenmeel
Alles in de keukenmachine malen tot je
een meel hebt. Doe het in een voorraadpot. Genoeg om drie keer
crackers van te maken als je een heteluchtoven hebt. Dan kan je met
twee roosters tegelijk werken.
Recept paleocrackers
200 g paleomeel
2 eieren van ca 50 g nodig of 2
eiwitten en 1 eidooier en 1 eetlepel olijfolie 1 theelepel Himalayazout
of ander echt zout (zie :www.salsamentum.nl
)
Werkwijze Kluts de eidooier, de eiwitten en het
zout door elkaar. Voeg het meel toe. Je moet een stevig
deeg bekomen. Leg de helft van de deegbal op een vel
bakpapier. Daaroverheen een vel keukenfolie.Ga er nu met de deegroller overheen tot
je een plat deeg hebt van 2-3 millimeter. Werk de zijranden af met
een groot scherp mes. Maak inkervingen hoe groot je de crackers wilt
hebben. Na de baktijd kun je ze gemakkelijk op de juiste maat
afbreken.Op het tweede vel bakpapier kun je
vormpjes uitsteken. Ook leuk om met kinderen te doen. Bakken op 150 graden heteluchtoven. Na
15 minuten de roosters eventueel van plaats verwisselen. Het volgende
kwartier de oven 20 graden lager zetten en de crackers in de dichte
oven laten afkoelen nadat deze is uit gezet. Zo kunnen ze nog
nadrogen en worden ze extra knapperig.
Je kan ze beleggen met hartig of zoet.
Ook naturel lekker om mee te nemen als je iets te knabbelen wilt
hebben voor onderweg of bij de TV.
Bij dagelijks gebruik ben je
verzekerd van onontbeerlijke voedingsstoffen voor je lichaam. Tot de zaden behoren ook boekweit, amarant en quinoa. Het zijn geen granen. Chiazaad is een superfood uit Midden-Amerika. Maanzaad kennen we van de versiering op broodjes. Pijnboompitten worden meestal gebruikt door salades.
Heldere communicatie
levert win-win situatie op voor bedrijf en werknemer
HOUTHALEN-HELCHTEREN-
Assodem staat voor ASSinstance On Demand, met een kleine woordspeling
naar ASS (autismespectrumstoornis). Twee jaar geleden werd bij
Miriam Perrone (33) de diagnose Syndroom van Asperger gesteld. Omdat
er voor mensen met autisme lange wachtlijsten in de hulpverlening
bestaan, besloot ze om zelf een coachingbureau op te starten. Ze
geeft nu voorlichting bij bedrijven om het functioneren van een
autistisch persoon toe te lichten teneinde een optimaal werkklimaat
te bewerkstelligen.
Ik
wil graag het clichébeeld over autisme doorbreken want het is vaak
onzichtbaar, zegt Miriam.Autisme is een medische, diagnostische
kapstok, die in het dagelijks leven vooral een negatieve lading heeft
gekregen. Bij een autist begint de informatieverwerking bij de
details in plaats van bij de grote lijnen zoals bij de doorsnee-mens.
Vaak zijn het perfectionisten. Zij nemen taal letterlijk en kunnen
bijvoorbeeld grappen en uitdrukkingen, die figuurlijk bedoeld zijn,
zoals 'tussen de lijnen lezen', niet begrijpen. Toch zijn er
werknemers die op zeer hoog niveau functioneren ondanks hun
'gebruiksaanwijzing'. Volwassenen met het Asperger-syndroom lijken
sociaal competent maar zijn dat in wezen helemaal niet. Door middel
van imitatie en acteren kunnen ze het gebrek aan sociaal inzicht en
empathie verbergen. Ze spelen hun rol met zoveel overtuiging dat ze
normaal overkomen."
Beroepen
Klinisch
psycholoog Tony Attwood zegt hierover: Er is geen enkel beroep
uitgesloten voor mensen met ASS, met de juiste aanpassingen is alles
mogelijk. Het stigma is dat het alleen ICT'ers zijn. Maar in
werkelijkheid kunnen ze in alle denkbare beroepsgroepen aan het werk.
Hoe het werk is ingericht, hoe ze begeleid worden, hoe de collega's
er mee omgaan is veel meer bepalend voor het succes dan de inhoud van
het werk.
Assodem
wil iedereen, al of niet gediagnostiseerd met autisme, begeleiden.
Ook werkgevers zijn welkom. Via infosessies en consultancy wordt
duidelijk hoe men het beste kan omgaan met autisme op de werkvloer.
Als iemand het vermoeden heeft dat hij ASS heeft kan hij mij mij
terecht voor advies,legt Miriam uit. Ik denk mee met de persoon
in kwestie, geef inzicht in autisme en verwijs hem door naar een
psychotherapeut indien nodig. De meeste ziekenfondsen komen hier niet
in tussen, alhoewel sommige een beperkte vergoeding bieden. Daarnaast
heb ik een volledig openbare Facebookpagina waar iedereen mij vragen
kan stellen. Uiteraard kan dit ook anoniem via een persoonlijk
bericht.
Op dinsdag, 11 maart 2014 om
19u30 kan je komen luisteren naar glASShelder, een
lezing over autisme. Hierin
geef ik antwoord op de vraag waarom autisme meer en meer voorkomt. Of
lijkt dat alleen maar zo? Is iedereen eigenlijk een beetje
autistisch? Of toch niet? Hoe werkt een autistisch brein? En hoe
functioneert het niet? Ook is er mogelijkheid om vragen te stellen.
Iedereen is welkom! Of je nu iemand met autisme bent, iemand met
autisme kent of gewoon meer wilt weten.Wie
een saaie uiteenzetting over autisme verwacht, zou wel eens heel
verrast kunnen zijn.
Deze lezing gaat door in The Box in de
Vennestraat 127 te Genk en kadert in de 'Week van de Ondernemer'. Je auto kan je parkeren aan de Aldi.
Als je dan de trap af wandelt en de Vennestraat ingaat, bevindt The
Box zich een klein eindje verder aan je linkerkant. Inkom bedraagt
3 euro en kan je ter plaatse betalen (liefst gepast
geld).
Houd zeker mijn Facebookpagina en www.startersbazaar.be
in de gaten want er zijn die week in The Box nog
een heleboel andere interessante dingen te zien en te beleven.
Wil je graag aanwezig zijn, reserveer dan vooraf
via miriamperrone80@gmail.com of bel naar 0479/80 21 62."
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen) Categorie:Onderwijs Tags:Assodem, ASS, Syndroom van Asperger, The Box, Miriam Perrone
19-02-2014
De vrouw die blijft, Ann Thijssen
Na een miskraam wordt Else met haar
eentonige leven geconfronteerd. In deze verwarrende periode aanvaardt
ze het aanbod om als gouvernante te gaan werken bij een adellijke
familie op een landgoed in de buurt van Barjac in Frankrijk. Ze besluit vrij
impulsief om haar vriend, familie en veilige omgeving achter te
laten. Al snel blijkt dat het beklemmende verleden waaraan ze wil
ontsnappen mee de grens overgestoken is, nog meer dan zij vermoeden
kan. Er komt een mysterieuze band tussen haar verleden en dat van de
adellijke familie aan het licht. Gaandeweg komt Else tot inzichten
over haar verleden en wat haar te doen staat met de levens van de
mensen die haar omringen. In een adembenemend beeldende en poëtische
stijl verbindt Thijssen haar personages zoals sterrenbeelden aan de
hemel worden geformeerd. De lezer komt telkens voor verrassingen te
staan. Ze bewijst dat de levens van mensen van betekenis kunnen zijn,
zelfs na hun dood.
De Bilzense Ann Thijssen (1968) volgde een opleiding in het onderwijs maar werkt al jaren met maatschappelijk kwetsbare mensen.
De vrouw die blijft is haar debuutroman. Dankzij het posten van korte fragmenten op Twitter werd zij opgemerkt door Uitgeverij Prometheus. Het boek wordt door Knack aangekondigd
als "het belangrijkste Vlaams debuut van 2014.
Bij boekhandel De Standaard in Hasselt komt zij op zaterdag 1 maart om
15.00 uur vertellen hoe haar roman tot stand is gekomen en houdt ze een signeersessie.
Adres:
Maastrichterstraat 19. Vrije toegang. Wel inschrijven via
ks.hasselt@standaardboekhandel.be of bellen naar 011-22.75.59
Erotische verhalen voor vrouwen Met Valentijn in het vooruitzicht is dit misschien een leuk cadeau om aan jezelf te geven of te krijgen. Het betreft een crowd writing project
van vijftien bekende (o.a.Rita
Spijker en Maria Genova) en minder bekende vrouwen. De Heerlense Verena Germeraad heeft eraan meegewerkt. Vanmiddag om 12.50 uur was ze op Radio L1 te horen om het boek te promoten. Op 26 maart houdt ze een voorleessessie in de bibliotheek van de Heerlerbaan in Heerlen.
Win dit boek "Wil je kans maken op een bundel
vol zinderende erotiek?" vraagt ze. "Deze maand kun je een
exemplaar van Overgave winnen. Ik geef er in totaal drie weg. Wat moet je daarvoor doen?
Doe jij het, net als ik, ook het liefst in bed of heb jij een
andere favoriete leesplek? Laat me dit zo snel mogelijk weten. Mail jouw antwoord uiterlijk vóór 28 februari 2014
naar verenagermeraad@gmail.com De
twee leukste, origineelste inzendingen worden beloond met een vleugje
erotiek. Je krijgt ten laatste 2 maart persoonlijk bericht.
Overgave De verhalen in Overgave zijn divers. Ze
zijn erotisch, grappig, ontroerend, spannend en soms schaamteloos.
Erotische fantasieën van vrouwen, geschreven door vrouwen voor
vrouwen. De verhalen zijn met hart en ziel geschreven, wetende dat de
opbrengst ten goede komt aan de stichting Viva la Donna. Die wil de levenskwaliteit van vrouwen met kanker verbeteren. Het boek kost slechts 10 euro. Elle van Bohemen Elle
= ze/zij Bohemen = vrijgevochten personen met een
niet-traditionele levensstijl Elle is een pseudoniem waarachter
maar liefst vijftien vrouwen schuilgaan.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Boeken Tags:Verena Germeraad, Overgave, Elle van Bohemen
06-02-2014
Blijf van mijn lijfje, Annemie Struyf en Johanna Laurent
Verhalen over genitale verminking bij meisjes.
Vrijdag 7 februari van 12.00 tot 13.00 uur vindt de boekpresentatie plaats in Munt 6 te 1000 Brussel.
Vandaag was het eerste deel en volgende week is het tweede deel van de uitzending 'Via Annemie' over genitale verminking op Eén om 20.35 uur.
Johanna Laurent is de dochter van Annemie Struyf. Zij is pas
afgestudeerd als historica en journaliste.
Over het boek
'Waarom?' vraag ik aan de dochter.
'It's tradition', zucht
ze.
'Waarom?' vraag ik aan de moeder.
'It's our
culture.'
'Waarom?' vraag ik aan de vader.
'Geen enkele man wil
een onbesneden vrouw.'
'Waarom?', vraag ik aan de
besnijdster.
'Het is mijn job, het is mijn plicht.'
Tijdens de tv-opnames van haar programma Via Annemie ontdekt
Annemie Struyf dat in Kenia nog steeds massaal veel jonge meisjes op
gruwelijke wijze worden besneden. Elke dag opnieuw worden er op
afgelegen plekken honderden meisjes in vreselijke omstandigheden
verminkt.Verontwaardigd om zo veel verborgen onrecht stort
Annemie haar hart uit bij haar dochter Johanna. De pas afgestudeerde
journaliste is verbolgen, trekt op onderzoek uit in België en
ontdekt dat genitale verminking ook bij ons een taboe-onderwerp is.
Ze ontmoet meisjes en vrouwen die hun land ontvluchtten om te
ontsnappen aan de mutilatie, maar bovendien blijkt dat zelfs in het
westen jonge meisjes in het grootste geheim besneden worden...
Annemie Struyf
Annemie Struyf is journaliste, schrijfster, tv-maker en moeder van
vijf kinderen. Zij publiceerde ophefmakende reportages in
toonaangevende bladen, en sleepte op die manier heel wat
journalistieke prijzen in de wacht. Vanaf 2002 publiceert zij
verschillende bestsellers: A la limite (2002), Insjallah mevrouw
(2004) en Mijn status is positief (2005) en Ladies first & First
Ladies beheersen onafgebroken de boekentoptiens. Ook in de tv-wereld
leidt haar journalistieke talent tot hooggewaardeerde en
veelbesproken reportages.
GVA
24/12/'13- Media & Cultuur- Annemie Struyf begaf zich voor het
VRT-programma 'Via Annemie' al meermaals op glad ijs. In de dubbele
aflevering Blijf van mijn lijfje, trok ze naar Kenia voor een
reportage over illegale besnijdenissen. Annemie ziet hoe de vrouw die
de besnijdenissen uitvoert huizen binnenglipt en haar werk doet. Daar
zou ze naar eigen zeggen bijna vermoord zijn.
Eerst probeerden we de besnijdenissen zonder verborgen camera
te filmen. Ik zag hoe mannen die de boel met machetes in de gaten
hielden, opgehitst raakten door onze aanwezigheid. Mijn begeleider
fluisterde me toe dat ze zeiden dat ze mij gingen doden. Ik voelde
geen angst en bleef gelukkig kalm. Ik denk dat ik uiteindelijk voor
hen niet zo belangrijk was omdat ik een vrouw ben. Dat gegeven redde
mijn leven al meerdere malen in dat soort landen. (lacht)
Zij-kant
Tijdens de opnames van haar programma Via
Annemie ontdekt Annemie Struyf dat in Kenia nog steeds massaal
veel jonge meisjes op gruwelijke wijze worden besneden. Hun
schaamlippen en clitoris worden geheel en gedeeltelijk weggesneden.
Hun vagina wordt nagenoeg volledig dichtgenaaid. Zij moeten de
ingreep onder vreselijke omstandigheden ondergaan.
Annemie stortte haar hart uit bij haar
dochter Johanna. De jonge journaliste trekt verbolgen op onderzoek
uit in België en ontdekt dat genitale verminking ook bij ons
voorkomt. Het boek Blijf van mijn lijfje verzamelt de verhalen
van meisjes en vrouwen die hun land ontvluchtten om te ontsnappen aan
de verminking, van jonge meisjes die zelfs in het westen in het
grootste geheim besneden worden
Annemie Struyf schuwt controversiële
onderwerpen niet. Eerder publiceerde ze boeken over het leven van
Afghaanse vrouwen, over seropositieve mensen en over de islam.
zij-kant is
blij dat ze nu genitale verminking op een toegankelijke manier onder
de aandacht brengt. De praktijk lijkt weinig met religie te maken te
hebben, maar alles met machtsverhoudingen en scheefgetrokken
schoonheidsidealen. In onze vorming BIMBO tonen we ook de gevaren en
maatschappelijke context van verschillende vormen van body
modification.
Mijn visie
Dit gaat over geweld tegen vrouwen in de ergste vorm. Meisjes vanaf 6 jaar moeten deze gruwel ondergaan. Omdat ze later geen genot mogen kennen...
PAAL 02/02/2014- Peggy Vanbergen
(44) is de nieuwe eigenaresse van B & B Villa Nostra in de
Holststraat 25. Afgelopen weekend had ze opendeurdag. Van buiten
lijkt de wit geverfde woning op een voormalige langgevelhoeve. Aan de zijkant is er
gratis parkeerplaats voor de gasten en de tuin heeft genoeg privacy. De kamers met balkon of terras bieden een
landelijk uitzicht. De golfbaan en Paalse Plassen liggen op een
steenworp afstand, evenals het fietsroutenetwerk.
Binnen is het
verrassend ruim. Na binnenkomst ligt links de ontbijtruimte, centraal de hal
met toiletten en rechts twee gastenkamers met de namen Emocion en
Sensation. Deze heeft een sauna. Ondertussen kan je TV kijken door
een raam dat boven het bed hangt.
Boven zijn drie
nog grotere kamers die de namen Tendresse, Sentimento en Feeling
dragen. Deze laatste beschikt over een infraroodsauna. De ruimten
zijn zeer smaakvol ingericht in Long Island en cottage stijl en er
zijn natuurlijke en duurzame materialen gebruikt.
Op elke kamer
staat een Nespresso koffiezetapparaat en kan je thee zetten. Ook is
er een koelkastje en een bar aanwezig. De prijs-kwaliteitverhouding is
correct voor dit prachtige pand dat pure klasse uitstraalt. De
goedkoopste kamer kost 100 euro en de duurste 175 euro voor twee
personen per nacht.
De kamers boven
zijn drie jaar geleden ingericht, zegt Peggy. Die van beneden
zijn pas een jaar oud. Alles is gedaan door een interieurarchitecte
en dat is duidelijk te zien. Door de week mik ik op zakenlui en in
het weekend op koppels die een uitje willen.
Peggy was 11,5
jaar management assistente bij Bio Racer. Ik wilde al langer een
B & B, eigenlijk in Frankrijk, maar dit is nog beter,
glundert ze. Ik woon slechts op een kilometer afstand. Zoon Maxime
(20) is kapper en dochter Michelle (17) studeert bio-esthetiek. Wie
weet komt hun kennis hierover nog van pas voor de B & B.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen) Categorie:Recreatie Tags:B & B Villa Nostra, Bioracer
28-01-2014
In een sluier gevangen, Betty Mahmoody
Samenvatting
Als Betty na een lange vlucht
aankomt op het vliegveld van Teheran realiseert ze zich dat deze reis
een grote vergissing is. Ze kijkt naar zichzelf in de spiegel en ziet
een vrouw die op de rand van instorten balanceert. Hoe kon het
gebeuren dat ze, negenendertig jaar oud, totaal geen greep meer op
haar leven had?
De Amerikaanse Betty trouwt met de Iraanse
Moody, ze krijgen een dochtertje, Mahtob, en zijn gelukkig. Totdat ze
Moody's familie in Teheran bezoeken. Dan ontpopt Moody zich tot een
gewelddadige man en moet ze zich aan zijn grillen en strenge regels
onderwerpen. Een vakantie verandert in een hel. Anderhalf jaar lang
zit ze met de kleine Mahtob gevangen in een onbekend land, totdat ze
eindelijk iemand bereid vindt om hen het land uit te smokkelen. Het
begin van een levensgevaarlijke tocht door de bergen.
Mijn recensie
Zomer 1994- Ik krijg het boek te leen van mijn nicht Mieke die twee jaar ouder is dan mij. Ze vindt dat ik het ook moet lezen. Met ons gezin ga ik op vakantie en neem het mee. Vanaf de eerste pagina's grijpt het me bij de keel. Het leest als een thriller maar het is bittere realiteit. Een vrije westerse vrouw komt terecht in een vijandige omgeving waar ze continu bewaakt wordt door de familieleden van haar man. Geestelijke en lichamelijke mishandeling zijn aan de orde van de dag. Ik heb zo te doen met Betty dat ik het boek halverwege sluit en niet meer verder kan lezen. Ik beslis dat ik de rest bewaar voor thuis zodat ik nog van mijn vakantie kan genieten.
Het is twintig jaar geleden dat ik dit boek heb gelezen maar haar verhaal blijft levendig in mijn herinnering. Het heeft een onuitwisbare indruk op mij nagelaten. Bloedstollend wat deze vrouw heeft moeten doorstaan! Zal ze ooit uit deze nachtmerrie ontwaken? Betty's gevoelens slaan om van verbijstering naar paniek en woede tot alleen nog haat overblijft. Ze wil kost wat kost aan deze gruwel ontsnappen en zet een doelgerichte strategie uit. Vluchten is de enige weg. Uit liefde voor haar kind verricht ze bovenmenselijke inspanningen en maakt ze talrijke ontberingen mee. Deze vrouw is een heldin.
De schaduw van mijn vader
Nu heeft haar dochter Mahtob het vervolg geschreven in 'De schaduw van mijn vader'. Bij het uitpakken van verhuisdozen vindt Mahtob een oud album met foto's gemaakt door haar vader. Hoe anders zou haar leven verlopen zijn als ze niet met haar moeder had weten te vluchten uit Iran?
Recensie redactie bol.com
De moeder van de schrijfster, de
Amerikaanse Betty Mahmoody, schreef de internationale, verfilmde
bestseller 'Not without my daughter' over haar gedwongen verblijf in
Iran en de vlucht met haar dochter Mahtob. Dit is het verhaal van
Mahtob (1979) zelf. Mahtob en haar ouders gaan in augustus 1984 voor
twee weken op vakantie naar Iran, het land waar haar vader Moody
vandaan komt. Maar Moody besluit om niet meer terug te keren naar
Amerika en hij houdt Mahtob en Betty in gijzeling. Begin 1986 weten
ze te ontsnappen en keren naar Amerika terug. Hier leven ze jarenlang
in angst voor vergelding van Moody. Betty en Moody zijn niet
gescheiden en hij zou Mahtob mee kunnen nemen naar Iran. Als het boek
van haar moeder een internationale bestseller wordt, reizen Mahtob en
Betty de hele wereld af. Mahtob, die met een grote tegenslag te maken
krijgt als bij haar de auto-immuunziekte lupus wordt geconstateerd,
is altijd op haar hoede voor haar vader. Moody overlijdt in 2009. Hij
heeft dan nog geprobeerd om in contact te komen met Mahtob. Voor haar
is hij echter al overleden op de dag waarop hij haar en Betty zei dat
ze niet terug mochten gaan naar Amerika. Vlot geschreven persoonlijk
relaas waarin Mahtob vertelt hoe ze in staat was haar trauma te
overwinnen en nu een normaal leven kan leiden.
Benodigdheden voor 2 personen: - 4 varkenswangetjes - peper en zout - braadvet - 1 maggiblokje - 1 grof gesneden ui - 1 wortel in plakjes - 1 schijfje knolselder in staafjes - 1 laurierblad - takje tijm - 1 dl water - 1 dl donker bier - mosterd of azijn Bereiding: - Kruid de varkenswangetjes en bak ze aan in de pan. Haal ze eruit en smoor de ui glazig. Doe er de wortel en de knolselder bij. Giet het vocht in de pan samen met het maggiblokje, het laurierblad en de tijm. Leg de wangetjes erbij en laat het ruim 1,5 uur stoven. Breng op smaak met een beetje mosterd of azijn. - Lekker met opgebakken aardappelen en witloofsalade.
LEUVEN- 23/10/2013- Getuigenissen van bijzondere mensen Dit boek kreeg ik van mijn tante Monique toen we in 'Het Geheim' een afspraak hadden. Zij had het weer gekregen van een oom van de schrijfster. Anne Bovyn (40) is verpleegkundige en freelance journaliste in West-Vlaanderen. Ze heeft het boek in eigen beheer uitgegeven omdat ze niet wilde dat er iets aan de teksten en foto's zou veranderd worden. Twaalf totaal verschillende mensen vertellen hun verhaal in dit boek. Het meest inspirerende vond ik dat van journaliste JennieVanlerberghe (67) die erg begaan is met het lot van vrouwen over de hele wereld. Als kind al had ze een groot gevoel voor rechtvaardigheid en ze vond het niet juist dat haar broers nooit een hand hoefden uit te steken in het huishouden. "Vrouwen zijn geen meid, geen serveuses", zegt ze. "Als je een beroep hebt geleerd kun je zelf geld binnen brengen en dat dwingt respect af. Het draagt bij tot zelfrespect en een gevoel van eigenwaarde. Dat is wat vrouwen over de hele wereld nodig hebben: RESPECT. Haar werk bracht haar naar Kroatië, Bosnië en Afghanistan waar ze met de ellendige situatie van vrouwen werd geconfronteerd. 'Mothers for Peace' is de organisatie van Jennie die zeker nog tot 2014 actief blijft in Afghanistan. "Dat vrouwen daar niemand zijn, zit er duizend jaar ingebakken. Een opstandig vrouwtje uit Ieper zal dat niet veranderen", besluit ze.
Het boek is te bestellen bij : anne.bovyn1@telenet.be 0032-474-77 17 91
Bedperikelen Mijn nachtrust is er tijdelijk vandoor. Na vijftien jaar is hij plots
vertrokken. Mèt het leeggelopen waterbed. Een maand lang mag ik matrassen
uitproberen. Na korte nachten op een plank- lijkt het wel- ben ik suf en
lusteloos, heb ik rugpijn en zie donkere kringen onder mijn ogen. Ik wil
mijn zachte bed terug !
Uitverkochte zaal op eerste Schrijf!evenement van Boekschrijven.nl
UTRECHT-04/01/2014- Het eerste
schrijverssymposium Schrijf!2014 van Boekschrijven.nl is een groot
succes. Place to be: een sfeervolle oude kerk met de naam
'Zaalverhuur7' in de Boothstraat. 185 deelnemers worden verwelkomd
met een gratis kop koffie of thee. Daarna zoekt iedereen een zitplaats
uit in de Grote Zaal die volstaat met rijen stoelen voor het podium.
Ik neem plaats op de tweede rij uiterst links, naast een jonge
mannelijke collega.
Koen van Huijgevoort is
oprichter van Boekschrijven.nl en uitgever van Cursusschrijven.nl.
Als organisator mag hij de spits af bijten met de keynote: Willen
schrijven.Waar gaat het bij het schrijven om?
Schrijven als passie of om te willen publiceren? Daar moet het
publiek over nadenken.
Schrijver en schrijfcoach David Mulder
geeft het seminar: Eerste pagina van jouw boek. Hij legt uit hoe het schrijfproces
verloopt en demonstreert hoe ontdekkend schrijven werkt. David wil enkele onderwerpen horen en
kiest dan voor het café waar een verlegen man zit. Samen bouwen we aan de eerste regels en
alinea's. De locatie, het personage, het thema en de situatie
begint te leven. De deelnemers hebben er schik in.
De rondbuikige Nanda Huneman- in blijde
verwachting- wil ons laten ontdekken wát we willen schrijven. We
moeten onze schrijfwens serieus nemen en tot actie overgaan. Daarvoor
is lef en ondernemingszin nodig. We maken een verlanglijstje- nee
niet voor Kerst en visualiseren wat we over precies een jaar
willen gerealiseerd hebben. Daarvoor schrijven we een verhaal met een
terugblik op het jaar 2014. Wat voor schrijver willen we zijn? Bedenk
een metafoor. Het realistische brein is altijd in
conflict met het droombrein. Dat moeten we dus uitschakelen. We maken een plan van aanpak met
haalbare doelen.
Schrijfwedstrijd
Tussendoor wordt de winnaar van de
schrijfwedstrijd bekend gemaakt. Opdracht was een jeugdverhaal met
500 woorden te schrijven. De gelukkige is Edy van de Midde die zijn
verhaal mag komen voorlezen. Ik moest gewoon even plassen,
klinkt het verontschuldigend. Hij vertelt over een tor die hij in de
pisbak bijna had weggeschoten met zijn straal. Hij mocht op veel bijval rekenen
en nam de gewonnen schrijfcursus blij in ontvangst.
Acquirerend redacteur bij Uitgeverij
Nijgh & Van Ditmar, Willemijn Tillmans somt de do's en dont's op
bij het toesturen van je manuscript. Voeg een synopsis bij. Ook de
context is belangrijk zoals je schrijfverleden en of je beroepsmatig
schrijft. De beoordeling van het manuscript laat enkele maanden op
zich wachten omdat ze heel veel toegezonden krijgt. Ga dan niet
tussendoor bellen of mailen.
Revolutionair is de twee jaar geleden
gelanceerde crowdfundingwebsite TenPages.com. De auteur plaatst de
eerste tien bladzijden van zijn boek online en laat het door lezers
beoordelen. Die kunnen dan aandelen van vijf euro per stuk kopen. De
auteur krijgt vier maanden de tijd om 2000 aandelen te verkopen. Het
is wel van belang om daarna de juiste uitgever te zoeken. Alle
aandeelhouders krijgen in het boek een eervolle vermelding.
Inez Risseeuw helpt ons over de
schrijfdrempel heen. We moeten non-stop tien minuten schrijven en
telkens als we afgeleid worden door een negatieve gedachte die meteen
noteren. De foute personages of bedenkingen worden verder uitgewerkt.
Debutanten
Dan
is het tijd voor de drie debutanten van TenPages.com: Ria Schopman, Gerard
van De Schootbrugge (Gerard Espunt) en Brenda Beukering. De Hagenese Ria Schopman
kende ik al van Facebook en Schrijverspunt.nl. Leuk om haar nu eens in
het echt te ontmoeten. Haar eerste boek 'Alea' komt uit in maart bij
uitgeverij De Brouwerij/brainbooks. Het is een psychologische roman
over een meisje dat naar een eiland vlucht.
Gerard Espunt uit Hilversum heeft het
spannende jongensboek 'Zwerg' geschreven en uitgegeven bij
kinderboekenuitgeverij 'De Vier Windstreken'. Archeologie en
bijzondere vondsten die hij vroeger met zijn zoon deed, vormden de
aanzet tot het verhaal.
Voor Brenda Beukering heb ik
buitengewone interesse omdat zij een autobiografisch relaas heeft
geschreven. In 2007 wordt zij plotsklaps weduwe en blijft achter met
twee kleine kinderen. Twee jaar na het overlijden van mijn man heb
ik mijn dagboek hierover in verhaalvorm gegoten, zegt ze. 'De binnenkant van verdriet' zag een half jaar geleden het levenslicht bij Uitgeverij van Brug.
Party
Tijd om op het nieuwe jaar te klinken
en te netwerken. Ik heb nader kennis gemaakt met mijn buurman Reda
Aitihda uit Breda die ook freelance journalist blijkt te zijn.
Mijn buurvrouw Rianne Uijtdewillegen
uit Roosendaal kende ik al van Facebook. Zij wil eveneens haar
familiekroniek schrijven. Bij de schrijfwedstrijd behaalde ze een
vierde plaats met 'Sneeuw en chocolademelk'.
De vrouw die voor mij zit heet Ishwari en is de
pleegdochter van journalist en schrijver Van Teylingen. Zij wil
autobiografische elementen verwerken in een roman.
Ria Schopman stelt me voor aan Krista
van der Hulst die haar chicklit 'Dwaze dates en echte liefde' in
februari gepubliceerd ziet bij Uitgeverij Zilverspoor. De Utrechtse behaalde
de vijfde plaats bij de schrijfwedstrijd met 'De vlucht'.
Brenda Beukerink, wiens boek ik al heb
aangeschaft, signeert het voor mij en ik beloof het eerst te lezen
alvorens ik contact opneem voor een interview. Haar thuisbasis ligt in Amstelveen.
De boekenmarkt wordt druk bezocht. Ook
ik kan me weer niet inhouden en verlaat met de Schrijfbijbel in de
hand de kerk, terug richting zuiden.
Fotoreportage: op mijn Facebookpagina: https://www.facebook.com/riacoeckelberghs
Links: ikzelf Rechts: Ria Schopman
Vlnr: presentatrice Geerteke van Lierop, Ria Schopman, Gerard van De Schootbrugge( Gerard Espunt) en Brenda Beukering.
DRIEKONINGEN- Een nieuw jaar met nieuwe kansen. Schrijven zal mijn grootste drijfveer zijn en blijven. Van krant naar tijdschrift naar boek. Ik evolueer en groei. Kom steeds dichter bij mezelf. En dat voelt goed.
Toplijsten Bloggen.be: September 2013: eerste plaats categorie Columns Oktober 2013 : tweede plaats categorie Literatuur November 2013 : eerste plaats categorie Publiciteit/Media
Miriam Perrone schrijft eerste roman 'Ik zal leven'
HOUTHALEN- 15/11/2013- Miriam
Perrone (33) werd in 2004 op een ochtend wakker met een verhaal in
haar hoofd. Ze ging aan haar computer zitten schrijven en hield pas
na 11 uur op. Het leek op een filmscript dat zich afspeelde tijdens
de Tweede wereldoorlog. Ze is er voor naar Dachau gereisd om de
historische feiten te verifiëren. Als beginnend auteur vond ze het
beter om er een roman van te maken en heeft ze het herschreven.
Het
verhaal gaat over een echtpaar dat aan de Bodensee woont, een meer op
de grens van Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland, vertelt Miriam.
Tijdens een boottochtje met hun dochtertje Céleste (3) op het meer
steekt er een hevige storm op. De boot kapseist en Linde, de vrouw
van Patrick slaat over boord. De zoektocht van enkele dagen levert
niets op. De politie denkt dat zijn vrouw verdronken is. Ze wordt dan
ook dood verklaard. Wat hij niet weet is dat Linde in Duitsland aanspoelt en op het strand door een visser wordt gevonden. Ze heeft een
flinke hoofdwond en is haar geheugen kwijt. Na een jaar begint Linde
er een nieuw leven als Sarah Neue. Negen
jaar later in 1945 ontmoet ze haar man weer maar ze herkent hem niet.
Patrick, die dan kampcommandant is, laat haar arresteren omdat haar
papieren niet in orde zijn en omdat ze een joodse naam heeft. Dit is
de enige manier om haar bij zich te hebben.
Achtergrond
Ik
heb heel wat opzoekwerk gedaan, geschiedenisboeken gelezen en
documentaires bekeken.
De
historische feiten zijn correct maar de personages zijn verzonnen.
Met een fotograaf en enkele modellen ben ik naar Dachau gereisd om
alles op foto vast te leggen voor mijn boek. Miriam
is Belgische met Italiaanse roots, zoals zovelen hier in de
mijnstreek. Van opleiding is ze docente Nederlands en geschiedenis
en geeft les aan een middelbare school.
Ik
werk voor een uitzendbureau. Daarnaast ben ik bezig met een eigen
bedrijf op te starten. Het heet Assodem en verleent administratieve
diensten op maat. Ik geef ook lezingen bij bedrijven over autisme.
Elk bedrijf heeft wel zo iemand in dienst. Zelf heb ik een
autismespectrumstoornis. Ik wijs hun erop hoe je het beste met autisme kunt omgaan. Het levert voor werkgever en werknemer een
win-winsituatie op.
Als
kind schreef ik al graag sprookjes en verhaaltjes. Nu ligt er een
manuscript in de la waar ik niet aan verder ben gegaan vanwege mijn
drukke werkzaamheden. Onlangs heb ik nog een tweede bachelordiploma
gehaald in avondonderwijs.
Het
weekend besteed ik het liefst aan mijn twee dochters (6 en 4) en
mijn man."
Het
boek is in eigen beheer uitgegeven en kost 15 euro.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Boeken Tags:Miriam Perrone, Ik zal leven
06-12-2013
Zelfportret
HASSELT- 05/12/2013- Spiegeltje
spiegeltje aan de wand...Tijdens de zevende les mochten we onszelf
eens goed bekijken. Daarvoor had onze docente op iedere tafel een
spiegeltje in tegelvorm neergelegd.
Eerst leest ze ons voor uit 'Dagboek
van een dichter'. Bij Leonard Nolens is elke alinea een verhaaltje.
In 'Laat alle deuren op een kier' neemt hij in het gedicht 'Roes'
afstand van zichzelf door in de derde persoon enkelvoud te schrijven.
Al onze uiterlijke kenmerken moeten we
opschrijven, niet alleen van ons gezicht maar van ons hele lichaam.
Met of zonder kleren? vraagt Staf. Ik wist dat die vraag zou
komen!, lacht Ingeborg. Dat mag je zelf bepalen. Gegniffel
in de klas.
Daarna keren we ons naar binnen en
beschrijven de karaktereigenschappen, ook de eventueel
tegenstrijdige. Wat vind je belangrijk in je leven? Is dat je beroep?
Hoe drukt zich dat uit? Wat is de kern van jouw identiteit? Wat is
jouw leidraad? Waar sta je nu voor? Wat zijn je dromen, wensen en
verlangens? Wat voel je als je naar jezelf kijkt? dicteert
Ingeborg ons de vragen.
We mogen een totaal portret schetsen of
een deel ervan uitvergroten. Ik kies voor het laatste, terwijl de
rest van de klas het op het eerste houdt. Enige voorwaarde is dat het
over het NU gaat en niet over het verleden.
Hendrik merkt op dat je in Het
Stadsmus-het stadsmuseum- in Hasselt in verschillende spiegels kunt
kijken en er dan steeds anders uitziet. Hij schrijft zijn verhaal in
de wij-vorm. Hendrik en zijn spiegelbeeld zijn aan het woord.
Ingeborg is onder de indruk van onze
schrijfsels. Thuis mogen we het verder uitwerken.
Onze docente leest voor uit het boek
'De ontembare vrouw' van Clarissa Pinkola Estès dat gaat over de
vrouwelijke intuïtie.
Daarna mogen we ons nachtverhaal een
andere wending geven door er fictie van te maken. We leveren ons schilderij in dat we thuis hebben gemaakt.
We zijn nu over de helft van de tweede
lessenreeks. Het einde komt in zicht en dat bezorgt iedereen een
weemoedig gevoel. Er wordt een balletje opgegooid of we toch niet bij
elkaar kunnen blijven komen en zo een schrijfclub vormen.
Ingeborg raadt ons alvast het boek 'The Artist's Way' van Julia Cameron aan om alles
uit ons schrijftalent te halen. Het is de bijbel voor kunstenaars.
Bij Bol.com vond ik de volgende uitleg:
Julia Cameron beschrijft in haar werkboek The Artist's Way een
praktische methode om in twaalf weken de verschillende blokkades die
onze creatieve vermogens in de weg staan, op te heffen. Gevoelens van
bijvoorbeeld angst, jaloezie, schuld en jezelf in de weg zitten, kun je
zo omvormen tot positieve gevoelens van veiligheid, kracht, integriteit,
zelfbescherming en hoop. Een waardevolle en inmiddels wereldwijd door
velen beproefde methode om (weer) in contact te komen met je eigen
creativiteit.
De mens is doorgaans geblokkeerd in zijn creativiteit; daar gaat de
auteur van dit boek in elk geval van uit. Wat zij geschreven heeft, is
een twaalfweekse cursus om de creativiteit in jezelf terug te vinden en
los te maken. De twee basisingrediënten hierbij zijn de
'ochtendpagina's' (een dagelijks bij te houden dagboek) en de
'kunstenaarsafspraakjes' (het inplannen van tijd voor jezelf en je
creatieve uitingen). Het boek gaat over veel meer dan alleen je
creativiteit (her)vinden. Het is een verhaal van bewustwording en
autogene training, verpakt in stimulerende hoofdstukken vol met aanzet
tot zelfonderzoek en gelardeerd met - bijna op elke pagina - spreuken en
gezegdes van bekende mensen uit heden en verleden. Geen gemakkelijke
kost en zeker niet geschikt om achter elkaar uit te lezen, maar dat is
ook niet de opzet van dit boek. Met literatuuropgave.
Het is elf uur 's avonds. Mijn
nachtdienst op de afdeling Chirurgie in het ziekenhuis begint. Ik was
er al een kwartier eerder om mijn uniform aan te trekken en het
rapport door te lezen. Wat heeft ons afdelingshoofd toch een
vreselijk handschrift. Hadden we toen maar al een computer. Samen met
mijn collega proberen we de zinnen te ontcijferen. Als alles
duidelijk is wensen we de collega's van de avonddienst een goede
thuiskomst.
Wij beginnen aan onze eerste ronde.
Gewapend met een zaklamp en een bloeddrukmeter starten we in de meest
afgelegen kamer. De slapende patiënten observeren we goed. Wie nog
wakker is informeren we naar hun toestand. Sommigen hebben pijn en
vragen naar een pijnstiller in de vorm van een tablet of zetpil. Een
injectie wordt alleen direct na de operatie gegeven. De pas geopereerden hangen met hun arm
aan een infuus en daarvan controleren we de druppelsnelheid . Als de
zak met fysiologisch zout of plasma leeg is moet die op tijd
gewisseld worden. Er mag absoluut geen lucht in de slang komen want
dan is er kans op een luchtembolie.
Als we patiënten hun bloeddruk moeten
meten maken we hen wakker. Bij hersenletsel is het heel belangrijk
om de pupilreactie te controleren. Dat doen we door met een fel
lampje van zeer dichtbij in hun ogen te schijnen. Wonden inspecteren
we op nabloedingen en vervangen het verband zo nodig. Kamer na kamer
komt aan de beurt.
Opeens hoor ik een alarmsignaal af
gaan. Ik kijk in de gang en zie een rode lamp branden boven een kamer
verderop in de gang. Ik ren erheen. Eerst zet ik de rode alarmbel uit
die meteen rechts om de hoek zit en druk de groene aanwezigheidsknop
in. Ik zie een gezette mevrouw languit op
haar buik op de grond liggen. Haar kamergenote heeft op de bel
gedrukt want ze kan zelf ook niet uit bed.
De gevallen patiënte zet haar
handpalmen onder haar schouders en probeert overeind te komen. Ik
kniel naast haar neer en kijk in haar gezicht. Waar hebt u pijn?
vraag ik haar. Ze kijkt me een beetje verdwaasd aan en zegt: Ik
wou alleen even naar het toilet. Gelukkig, ze is bij haar
positieven. Dat ze op zijn minst een paar blauwe plekken van haar val
overhoudt, daar ben ik van overtuigd.
Ik help haar op een stoel te gaan
zitten en vraag hoe ze zich voelt. Een beetje slap en een droge
mond. Voor ik met haar naar het toilet ga neem ik eerst haar
bloeddruk op die aan de lage kant is. De polssnelheid is te hoog. Die
gegevens zijn normaal in zo'n situatie. U bent waarschijnlijk
flauw gevallen. Ik breng u naar bed en geef u een glas water,
spreek ik haar geruststellend toe. Ondertussen is mijn collega bij
mij gearriveerd en praten we nog even met de twee dames. Als alles
verder in orde blijkt zetten we onze tocht voort. We maken er een
melding van in het rapport. De nachthoofdzuster van alle afdelingen
noemen we heel plastisch 'zwerfhoofd '. Ook bij haar melden we het
voorval.
Elke twee uur doen we de ronde. Om drie
uur drinken we met de collega's van de ernaast gelegen afdeling
Orthopedie samen koffie in de gemeenschappelijke keuken. Het is een
moeilijk tijdstip, voor mij toch. De slaap begint me te
overmeesteren. Sloten koffie heb ik nodig en goed sterk. Ik lach mijn
vermoeidheid weg bij het horen van amusante verhalen. Zo helpen ze
mij over het dode punt heen.
