Alle rechten voorbehouden Een variant van deze blog is te vinden op seniorennet op het volgende adres: http://blog.seniorennet.be/tisallemaiet/
02-06-2020
Waanzin en waarheid, leven en macht
Waanzin
en waarheid, leven en macht
Volgens de klassieke
definitie ligt de kern van de waanzin in het delirium: "'Dit
woord is afgeleid van lira,
een vore; zodat deliro
letterlijk beduidt: ik begeef mij buiten de vore, buiten de rechte
weg van de rede." (...) "Dat delirium is de
noodzakelijke, maar ook afdoende voorwaarde om te kunnen zeggen dat
een zieke waanzinnig is." (2) De definitie is problematisch
omdat de pertinente vraag luidt wat dan redelijk is: vanuit het
oogpunt van de Verlichting wordt de religie waanzin, terwijl
bijvoorbeeld de katholieken van een halve eeuw geleden hier te lande
over dorpsgenoten zegden dat zij zich buiten de 'vore' of de 'voege'
begaven (i.e.: dat zij zich niet 'voegden') als zij het nalieten om
de zondagsmis in ere te houden. 'Verlichte geesten' daarentegen
geloofden niet langer precies omdat zij het geloof redeloos achtten
en derhalve waanzinnig. Allerminst een sinecure, te meer daar
bovendien het woord 'voege' verwant is met de 'voogd' die iemand
'bevoogd' of 'bevoegd' kan verklaren zodat de rede hier verbonden
wordt met de autoriteit wiens verordeningen echter niet noodzakelijk
met het redelijke samenvallen terwijl een autarch of een godheid wel
beschikt over leven en dood van zijn onderdanen en dat is macht.
Nu legde men reeds in de
oudste tijden de oorsprong van de waanzin bij de hartstochten (die
dan in het christendom nog verbonden worden met schuld): "De
mogelijkheid tot waanzin ligt in het gegeven van de hartstocht
besloten." (3) Zo bijvoorbeeld wordt de waanzin van Orpheus
na het verlies van zijn geliefde verklaard vanuit zijn hartstocht: in
de helleense mythe Orpheus en Euridice verliest Orpheus zijn
geliefde Euridice nadat zij door een adder werd gebeten; zij belandt
in de onderwereld maar Orpheus weet met zijn treurzang het medelijden
te wekken van de goden van de onderwereld en hij mag haar terughalen
op voorwaarde dat hij op de terugweg waarbij zij hem volgt, niet
achterom kijkt. Het noodlot bestaat erin dat dezelfde hartstocht
waarmee Orpheus zijn geliefde bij zich terug wil in het leven, hem
overmant en hem doet omkijken en aldus maakt dat zij voorgoed
wegglijdt naar het dodenrijk. (4) De hartstocht is redeloos maar
blijkt alsnog in staat om de harteloosheid van de doden voor heel
even ongedaan te maken. Maar dan slaat de ijskoude rede toe: zij
veroordeelt de hartstocht op grond van haar eigen tegendoelmatigheid
waarmee zij zich begeeft buiten de werkelijkheid waarin immers geen
plaats meer is voor de waanzin.
Een hartstochtelijke
liefde vormt ook het fundament van het Christendom dat om die reden
waanzin wordt genoemd terwijl gelovigen het verlangen naar het eeuwig
leven redelijk achten omdat geen redelijk mens de eeuwige dood kan
begeren. Dat betekent niets minder dan te zeggen dat als het
(christelijke) geloof redelijk of terecht is, dat dan de
werkelijkheid zoals zij er vóór het Christendom uitzag, te 'klein'
was om waar te kunnen zijn. De zogenaamde waarheid, de redelijkheid
en dus ook de waanzin lijken derhalve producten van de tijd en de
omstandigheden, wat ze op hun beurt tot waandenkbeelden maakt, maar
ook dat is niet zomaar waar. Michel Foucault schrijft: "(...)
men mag niet vergeten dat Christus gedurende zijn hele mensenbestaan
eigenlijk de waanzin heeft geëerd; hij heeft die geheiligd, evenals
het genezen gebrek, de vergeven zonde en de armoede waaraan eeuwige
rijkdommen zijn beloofd." (5)
In
De grote opsluiting,
het tweede hoofdstuk van zijn Geschiedenis van
de waanzin, beschrijft
Foucault hoe waanzinnigen geëxcommuniceerd en later ook opgesloten
werden, vooreerst om de schande te ontvluchten: schande en schaamte
ontstaan bij het openbaar worden van (al dan niet vermeende) schuld
die omdat schuld naar (al dan niet vermeende) misdaad verwijst, ook
aan het oog onttrokken wil worden. Maar wat gebeurt er dan wanneer
een (al dan niet vermeende) waanzin zoveel terrein heeft ingepalmd
dat zij om zeggens de hele mensheid beheerst, zoals dat in de
westerse wereld vele eeuwen lang het geval is geweest met het
Christendom en vandaag met de Verlichting? Wat gebeurt er wanneer een
zekere waanzin de meerderheid van de mensen achter zich krijgt in een
wereld die niet noodzakelijk democratisch hoeft te zijn aangezien het
reeds een natuurwet is dat apen apen na-apen terwijl ook de mens een
kuddedier is dat zich voegt naar de massa, dat de 'voege' of de
'vore' volgt: het reeds door anderen gemaakte spoor? Dat spoor der
voorgangers wordt overigens op meesterlijke wijze ontluisterd door
grote kunstenaars zoals Werner Herzog en bij uitstek in zijn Jeder
für sich und Gott gegen alle,
over de vondeling Kaspar Hauser die
op zijn doodsbed een visioen krijgt: de mensheid is een karavaan
waarin de ene de andere blindelings volgt, maar het is een karavaan
zonder kop of staart: het spoor is er maar het voert naar nergens.
Christus kon onschuldig
veroordeeld worden door de waanzin van het joodse volk dat de
vrijheid van een moordenaar verkoos boven die van de goddelijke
wonderdoener en de Romeinse heerser die geen schuld vond in die man,
schikte zich alsnog naar de waanzin van het volk omdat politici nu
eenmaal weten dat als puntje bij paaltje komt, de rede slechts een
voorwendsel is: zij weten dat omdat zij de kunst verstaan van de
redevoeringen die zij alleen maar houden om de waanzin van hun
machtswellust te kunnen verkappen en botvieren. Pilatus waste zijn
handen in onschuld, Nicolaï Gay schilderde Christus bij Pilatus in
het werk Quod Est Veritas? (6)
-Wat
Is Waarheid? - de oratorische vraag die de
politieker aan God voorlegt met dezelfde aanmatiging waarmee ooit de
duivel Christus op een berg in verzoeking wilde brengen en waarmee
Pilatus zijn minachting voor de waarheid en derhalve zijn verachting
voor het goddelijke uitspreekt, dat hij mét de godheid zelf ter dood
veroordeelt omdat hij zich niet tegen de waanzin kan verzetten daar
hij zijn macht eraan ontleent. Ontleent,
wel te verstaan want zijn macht duurt uiteraard niet langer dan zijn
aardse leven. Zodat de titel van het beroemde schilderij evenzeer de
oratorische vraag had kunnen zijn, door Christus gesteld aan Pilatus:
Wat Is Waanzin? Maar
Christus zweeg en Nicolaï Gay schilderde de waanzin van Pilatus.
In het westen wordt
waanzin steeds vaker gedefinieerd als de ongehoorzaamheid aan de
autoriteiten en zo komt het dat mensen zoals Julian Assange en Edward
Snowden samen met vele andere journalisten en rebellen zoals Socrates
en Giordano Bruno, die strijden voor de waarheid, waanzinnig worden
verklaard en vervolgd worden, gemarteld en gedood omdat zij ijveren
voor een waarheid die niet past in de waanzin van de wereld waarin
zij leven of leefden. Zolang de waarheid waarvan zij getuigen niet
aan het licht wordt gebracht, blijft de wereld die als waanzin
beschouwden terwijl zij een waanzin moeten verduren die zich voor de
waarheid uitgeeft.
Maar één zaak staat
vast: vooruitgang is onmogelijk zonder rebellen die bereid zijn om
daarvoor met hun leven te betalen omdat alles wat voor waarheid wil
doorgaan, dat pas kan doen middels macht, die altijd macht is over
andermans leven. Klokkenluiders, rebellen en vernieuwers dienen
immers te weerstaan
aan de macht die een leugen in het zadel houdt en die weerstand kan
allerminst fysiek zijn; de macht van de waarheid blijkt van een heel
andere orde dan deze die op aarde heerst. Misschien leven wij wel in
een tijdperk van gegeneraliseerde waanzin en misschien is dat
noodzakelijk altijd zo, misschien beperkt zich de betekenis van
waarheid tot 'nog niet achterhaalde waanzin'. Maar dat doet niets af
van het feit dat vooruitgang geheel onmogelijk is zonder mensen die
bereid zijn om daarvoor met hun leven te betalen omdat alles wat voor
waarheid wil doorgaan, dat pas kan doen middels macht, die altijd
macht is over andermans leven.
(J.B., 2 juni 2020)
Verwijzingen:
(1) Robert James,
Dictionnaire universel de médecine, Parijs 1746-1748, deel
III, p. 977, zoals geciteerd in Michel
Foucault,
Geschiedenis van de waanzin,
Boom/Amsterdam 2013 [Oorspronkelijk: Folie
et déraison. Histoire de la folie à l'âge classique,
Paris: Plon 1961], p. 123.
Toen deze laatste
woorden van George Floyd, die stierf nadat een politieagent acht
minuten lang zijn knie in de nek van de zwarte Amerikaan plantte, op
een treinstel van de NMBS verschenen, liet de treinmaatschappij
weten, zo schrijft Het Nieuwsblad, dat ze "die graffiti zo
snel mogelijk zullen verwijderen." De NMBS-woordvoerder
zei: "Een trein die op dergelijke wijze beklad is, kunnen
we zo niet laten rondrijden. We zullen ook bekijken of we de daders
kunnen traceren, maar dat is niet eenvoudig als we ze niet op
heterdaad kunnen betrappen." (1)
Toegegeven, in een
rechtsstaat moet ruimte (en tijd) gegeven worden aan onderzoek om
uitsluitsel te kunnen geven over de ware toedracht van de
gebeurtenissen. Edoch, nu videobeelden van de moord, samen met in de
media verspreide getuigenissen, de ganse wereldbevolking tot bijna
onmiddellijke toeschouwer hebben gemaakt van dit vreselijke gebeuren,
gaat elk verder uitstel uiteraard de schijn krijgen van een poging om
het kwaad weg te moffelen en, erger nog dan dat: om de schreeuw om
rechtvaardigheid de kop in te drukken.
Dat is jammer genoeg ook
wat België (bij monde van de woordvoerder van de Belgische
spoorwegmaatschappij) wil doen: het slachtoffer van een wellicht
racistische moord post mortem het zwijgen opleggen.
Onrecht is niet nieuw,
het aardse tranendal haalt daar immers zijn naam vandaan, een groot
deel van de mensheid is nog altijd slachtoffer van verdrukking in
allerlei vormen. En onrecht is erg maar nog erger is het ontzeggen
van spreekrecht aan de slachtoffers en daarvan getuigt de
geschiedenis ook: slachtoffers van onrecht wereldwijd, zijn niet uit
op wraak en bestraffing van de tenslotte meelijwekkende daders maar
zij willen wel dat het onrecht aan het licht komt en dat iedereen
ziet en weet dat er inderdaad onrecht wordt gepleegd. Het wegmoffelen
van het onrecht door het opleggen van spreekverbod aan de
slachtoffers is nog erger dan moord en daarom ook verkiezen mensen
die onrecht moeten verduren vaker de dood boven het instemmen met een
stilzwijgen. Over hun dood heen blijft immers hun kreet weerklinken
die het geweten van de mensheid op het appel roept en een openbare
rechtszaak eist en het zijn Machten die het menszijn als zodanig ver
overstijgen die ervoor zorgen dat de vrees voor de fysieke dood in
het niets verdwijnt van zodra de Waarheid geweld wordt aangedaan.
De duivelse ijver
waarmee plegers van onrecht hun verwerpelijke daden aan het licht
pogen te onttrekken, is bijzonder symptomatisch en wrede historische
taferelen getuigen daarvan: toen de nazi's in de Tweede Wereldoorlog
zagen dat de geallieerden op het punt stonden om de oorlog te winnen,
spoedden zij zich naar de massagraven om de uitgemergelde lijken op
te graven en nog in ijltempo in ovens te gaan verbranden teneinde de
sporen van de gruwel nog te kunnen uitwissen, zodat geen mens zou
weten wat aan mensen was aangedaan.
Het volstond niet voor
de moordenaars dat zij hun slachtoffers van het leven hadden benomen,
zij groeven hun lijken weer op in een poging om ook nog de waarheid
te begraven. Maar als gedoogd wordt dat de noodkreet een 'bekladding'
genoemd wordt ("Een trein die op dergelijke wijze beklad is,
kunnen we zo niet laten rondrijden")en het uitschreeuwen van onrecht een misdaad ("We zullen
ook bekijken of we de daders kunnen traceren, maar dat is niet
eenvoudig als we ze niet op heterdaad kunnen betrappen"),
dan is de Belgische staat ofwel een cultuurbarbaar ofwel
medeplichtig.
Zonder enige twijfel
wordt de massahysterie welke het huidige pandemische gebeuren
begeleidt, op duizend en één manieren te allen kante uitgebuit:
politici zien er brood in of redenen om zich te doen gelden, in de
medische sector liggen farmareuzen te wachten op hun miljarden en ook
de godsdiensten zijn er als de kippen bij om hier en daar een
graantje mee te pikken. Waar christelijk geïnspireerde auteurs hun
stem verheffen tegen idolatrie als een vorm van afgoderij, maakt de
katholieke kerk ook inzake de oorlog van de mensheid tegen de
coronapandemie van de heldenverering gretig gebruik om de grote
middelen van de zalig- en heiligverklaringen in te zetten met het oog
op de stigmatisering en de discriminatie van wereldwijd vervolgde
minderheidsgroeperingen.
In minder dan twee dagen
tijd gebruikt de kerk corona twee keer achtereenvolgens om de
mensenrechten te negeren en zelfs met de voeten te treden: de
National Catholic Reporter van
29 mei ll. meldt dat de kerk door de
coronacrisis verhinderd wordt om op te treden in de moordzaak in
Minneapolis van 25 mei ll. gepleegd door een blanke politieagent op
de zwarte George Floyd (1) terwijl de NBC
van Connecticut het op 27 mei heeft over de nakende zaligverklaring
van Michael McGivney, een priester die doorwerkte tijdens de met
corona vergelijkbare pandemie van longontsteking in 1890 - een
'voorganger' van (en indien hij bekend geweest was tevens een
voorbeeld voor) de helden in de zorgsector vandaag.
Maar een addertje onder
het gras verraadt de onfrisse dubbele agenda van het Vaticaan: in
1882 stichtte Michael McGivney immers ook de orde van de Ridders van
Columbus, (2) een inmiddels bijzonder machtige
verzekeringsmaatschappij die financiële steun verleent aan
organisaties die strijd voeren tegen onder meer contraceptie en
homohuwelijk. (3)
Onlangs kwam dezelfde
kwestie nog in het nieuws naar aanleiding van een artikel van René
Stockman over dit hete hangijzer: het hoofd van de Broeders van
liefde wereldwijd schermt opnieuw met Bijbelverzen tegen de
bevindingen in van de hedendaagse medici omtrent geslacht en gender
en hij eist dat in het katholieke onderwijs alom de wetenschappelijke
leer daaromtrent onder de mat zou worden geveegd. De reeds door
professoren waanzinnig genoemde actie van de broeder kadert in een
algemene sfeer van verrechtsing en misplaatst elitarisme waarvan ook
de in een Rooms klooster gevestigde stichting Gladiatoren
voor het Christendom van Trumps
verkiezingspropagandist Steve Bannon getuigt (met de Hongaarse
dictator Orban als een van zijn beste leerlingen van de klas) en de
opkomst van gevaarlijke conversietherapieën, gepropagandeerd in de
nieuwe, rijke extreemrechtse katholieke kringen. (4)
Vandaag
zijn er wereldwijd zo'n veertig miljoen slaven (1): zonder de
loonslaven erbij is dat nog steeds een bijzonder groot aantal maar
toch blijft het slechts een half percent van de wereldbevolking. Ooit
was dat anders en vormden de slaven een meerderheid, zoals
bijvoorbeeld in de Helleense beschaving. Voor de geschiedenis van de
slavernij raadplege men de aparte tekst: "Hoe Europa groot en
rijk werd" (2), waar verwezen wordt naar onder meer de recente
publicatie van de Zweedse historicus Dick Harrison. (3) Het onderwerp
van de onderhavige tekst betreft de hardnekkige poging van een elite
om de slavernij te veralgemenen - een aan de gang zijnde
omwenteling die rampzalig is voor het volk maar die jammer genoeg al
te dikwijls onopgemerkt blijft, terwijl de betrokken elite hiermee
niet aan haar proefstuk toe is, getuige het nog onvolprezen werk van
Michel Foucault.
De tactiek
die in de moderne tijd gebruikt wordt om van arbeiders slaven te
maken, heeft in de loop van de jaren weliswaar enkele wijzigingen
ondergaan maar bleef in essentie onveranderd. In zijn Geschiedenis
van de waanzin beschrijft
Foucault het fenomeen van de degradatie van werklieden tot slaven
omstreeks 1650. Er is dan een economische omwenteling die
werkloosheid meebrengt onder de arbeidersbevolking en de werklozen
worden verplicht om te gaan bedelen. Omstreeks die tijd is de lepra
uit Europa geweken en komen de tehuizen voor leprozen leeg te staan.
Men besluit dan om de bedelaars en de zwervers op te pakken en in die
tehuizen onder te brengen en alleen al in Frankrijk worden zo'n
65.000 zwervers geïnterneerd. De plekken waar zij opgesloten zitten,
worden 'verbeteringsgestichten' genoemd alsof de schuld van hun
werkloosheid bij de zwervers zelf lag: zij worden geculpabiliseerd
en behandeld alsof zij geen
verstand hadden. Zij krijgen onderdak en voedsel maar leven in
gevangenschap. Alras wordt gezegd dat zij op de kap leven van de
maatschappij en er wordt beslist dat zij moeten werken voor
de kost. In de praktijk werken
de geïnterneerden even hard als toen zij nog het statuut van
arbeider hadden, maar in deze nieuwe constellatie houden zij er
financieel quasi niets aan over: zij werken immers voor kost en
inwoon. Uiteraard heeft dat gevolgen voor de rest van de economie: de
goedkope arbeidskrachten die de geïnterneerden feitelijk zijn,
zorgen voor concurrentievervalsing: de fabrieken kunnen niet langer
concurreren met de gestichten: zij moeten sluiten en bijgevolg vallen
nog meer arbeiders zonder werk. Op hun beurt gaan zij bedelen, zij
zijn dus landlopers, zij worden opgepakt, geïnterneerd en verplicht
om te werken 'voor de kost'; uiteraard produceren zij goedkoper dan
de fabrieksarbeiders die opnieuw werkloos worden en op die manier
worden gestaag alle vrije en goed betaalde arbeiders omgevormd tot
geïnterneerde slaven die dwangarbeid verrichten. Het is de bedoeling
dat binnen de kortste keren de maatschappij op louter slavernij gaat
draaien. (4)
Vandaag
worden gelijkaardige scenario's alom schering en inslag, kennelijk
zonder dat de gedupeerden goed kunnen begrijpen wat er feitelijk aan
de hand is, laat staan dat zij de wantoestanden zouden kunnen
verwoorden. De economie zorgt ervoor dat op de redelijk betaalde en
de door sociale rechten beschermde arbeidsplaatsen steeds meer mensen
in de werkloosheid belanden. De werklozen belanden in de zogenaamde
'vierde wereld'; zij worden via culpabilisering weerloos gemaakt en
zij bezwijken onder de druk tot herscholing tot vormen van arbeid die
vaak ver beneden het niveau van hun opleiding liggen of van hun
aanvankelijke job. Dikwijls worden op de koop toe hun plaatsen
ingenomen door onbekwame lieden die daar neergepoot worden in een
carrousel van nepotisme en vriendjespolitiek.
Niet
alleen in de vierde wereld worden mensen aldus systematisch tot slaaf
gemaakt; in derdewereldlanden draait een vergelijkbare mallemolen: in
vroegere Oostbloklanden, in China, Vietnam, Cambodja, India en Afrika
planten gewetenloze opportunisten fabrieken neer om de bevolking daar
uit te buiten en met als enig oogmerk het eigen profijt en
deze schurken ondermijnen tegelijk de economie in hun land van herkomst.
Uitgerekend deze grootverdieners weten zich te onttrekken aan het
belastingstelsel zodat zij op de koop toe helemaal niet bijdragen aan
de slachtoffers van het sociaal stelsel van onrecht en
ontmenselijking dat zij zelf hebben gecreëerd. Deze dievenbende
investeert in de bankwereld die haar fortuin op de Kaaimaneilanden
parkeert terwijl zij bij de overheid schooit om geld en zij zal
binnenkort godbetert ook nog profiteren van de enorme schuldenberg in
het zog van de coronacrisis die immers het volk zal verplichten om
bij deze gangsters een feitelijk nooit af te betalen lening aan te
gaan. En dat laatste is dan de zogenaamde schuldslavernij.
(3) Dick
Harrison, De
geschiedenis van de slavernij van Mesopotamië tot moderne
mensenhandel,
Uitgeverij Omniboek, Utrecht 2019. (Oorspr.: Slaveriets
historia, Historiska
Media, Zweden 2015).
(4)
Michel
Foucault, Geschiedenis
van de waanzin,
Boom/Amsterdam 2013 [Oorspronkelijk: Folie
et déraison. Histoire de la folie à l'âge classique,
Paris: Plon 1961], pp. 55-72.
27-05-2020
Het geheim van de corona-pandemie
Het
geheim van de corona-pandemie
- Omsk Van
Togenbirger (OVT), wat een geluk dat we elkaar nog eens treffen: we
moeten van de gelegenheid gebruik maken nu we ons een beetje vrijer
kunnen bewegen, want morgen komt er wellicht een tweede golf, moeten
de mondmaskers weer aan en zitten we geïsoleerd...
-
OVT: Of erger nog!
- Erger dan
geïsoleerd?
-
OVT: Super-geïsoleerd! Hebt gij het nieuws nog niet gehoord? Gij
weet toch wel dat men eraan werkt om iedereen te kunnen verplichten
om een app op de telefoon te laten plaatsen?
- Ja, we hebben hier
een wereldautoriteit die daarin thuis is, zo klonk het althans op
televisie...
-
OVT: Precies!
- Een goede zaak, zo
dunkt mij toch: zo kan men het virus op de voet volgen en tijdig
ingrijpen waar nodig.
-
OVT: Het virus of de al dan niet besmette personen?
- De al dan niet
besmette personen, uiteraard...
-
OVT: En zeg mij eens: als men de mensen onderverdeelt in besmette en
niet besmette personen, schieten er dan nog anderen over?
- Het lijkt mij van
niet, neen: ik geloof dat er in die optiek geen derde soort van
mensen meer te bekennen valt... Bedoelt gij dat men met de app àlle
mensen op de voet kan volgen?
-
OVT: Kùnnen, mijn beste? Ik geloof dat men zo'n onderneming nooit
zal starten als het alleen maar de bedoeling is om alle mensen te
kunnen volgen, men zal dat gewoon doen, denkt
gij dat ook niet?
- Ja, maar nogmaals:
het lijkt mij wel een gerechtvaardigde zaak, het gaat immers om de
volksgezondheid, het is een kwestie van leven en dood: u en ik staan
daar overigens ook niet buiten. Men heeft ons bovendien beloofd dat
er geen misbruik zal gemaakt worden van de aldus verkregen data!
-
OVT: Beloofd? En wie hebben dat dan wel beloofd?
- Onze politici!
OVT:
Beloftes en politici! Ben ik achterdochtig als ik hier een kleine
kanttekening bij maak? Vergis ik mij dan als ik beweer dat er
politici bestaan die hun beloftes niet nakomen? Inderdaad, ik vergis
mij: ik moet mijzelf corrigeren en zeggen dat er helemaal geen
politici bestaan die hun beloftes wél nakomen! En als gij vindt dat
ik hier een onwaarheid vertel, geef mij dan één voorbeeld van een
politicus die doet wat hij beloofd heeft. Maar wacht niet te lang
want ik moet nog naar de wasserette met mijn maskers en de filters,
zij moeten dagelijks worden ververst...
- Ik kan u niet
direct een voorbeeld geven maar ik begrijp wel wat u bedoelt. Maar
zeg nu eens eerlijk: u kunt toch niet beweren dat het de bedoeling is
om aan alle mensen kwaad te berokkenen!
-
OVT: In geen geval! En voor een keer beweer ik zelfs niet dat het de
bedoeling is om de data te misbruiken, al kan misbruik uiteindelijk
wel een gevolg zijn van de gang van zaken, maar wellicht is
het dat alles wel waard...
- Wel, hoe ziet u de
zaken dan?
-
OVT: Hebt gij gemerkt dat na de corona-uitbraak plotseling iedereen
blijkt vergeten te zijn wat er voordien gebeurde?
- Dat is inderdaad
een feit: niemand immers spreekt nog over de gele hesjes, de
betogingen voor de redding van het Amazonewoud of de kinderprotesten
tegen de opwarming van de aarde. Ja, het klopt: iedereen blijkt
vergeten wat net voordien gebeurde...
-
OVT: En is niet net hetzelfde het geval met betrekking tot het grote
gebeuren dat voorafgaand aan de corona-affaire de hele wereld in
de ban hield?
- Wat bedoelt u?
-
OVT: Kijk, dat bedoel ik nu: gij zijt het kennelijk zelf ook
vergeten! Denk eens goed na!
- Maar... gij bedoelt
het terrorisme? Het moslimfundamentalisme? I.S.?
-
OVT: Ziet gij nu wat ik bedoel? Nu komt het terug. En zeg mij ook
eens: wat is het verband tussen het moslimterrorisme en corona?
- Is er dan een
verband?
-
OVT: Niet te diep nadenken: geef gewoon een verband aan. Wat denkt
gij spontaan als ge de twee kwesties naast elkaar legt?
- Ik denk dan... dat
het beide zaken zijn... die de hele wereld in de ban houden...
-
OVT: Precies! En hoe toevallig kan dit zijn?
- Het is geen toeval?
-
OVT: Toeval bestaat niet! Jaja, er bestaat iets dat wij toeval noemen
maar dan gaat het eigenlijk om dingen die onderling onverenigbaar
zijn of zaken waarvan het geviseerde onderlinge verband niet terzake
doet, zoals bijvoorbeeld het feit dat wij op dezelfde dag jarig zijn.
- Is dat dan zo?
-
OVT: Mijn speciale app zegt het, ja.
- Hemeltje... Maar
wat is dan wel het verband, volgens u, tussen het moslimterrorisme en
corona? Waarom zou het geen toeval zijn dat de twee...
-
OVT: Elkaar opvolgen?
-Precies...
-
OVT: Ik beweer niets maar ik geef u een hypothese ter overdenking,
goed?
- Doe maar op.
-
OVT: Zeg mij eerst eens: hoe groot was de zorg van de hele wereld
over het moslimterrorisme?
- Zeer groot, het
ging trouwens om een oorlog, en dan nog een oorlog met een
onzichtbare en dus een ongrijpbare vijand.
-
OVT: Een oorlog waarvan niemand durfde te zeggen dat men hem niet kon
winnen?
- Dat zou men wel
kunnen stellen, ja... Het stond trouwens op het punt om uit de hand
te lopen want stel eens dat men atoomwapens in handen kreeg, of
alleen nog maar iemand die ze kon maken, of chemische wapens...
-
OVT: zo ver was het al, als ik mij niet vergis!
- Zo is dat, ja...
-
OVT: En denkt u echt dat men de oorlog tegen de terreur inderdaad
niet kan winnen?
- Wel, als men niet
weet waar de vijand is en wanneer hij zal toeslaan...
-
OVT: Men kan hem dus winnen als men wél weet waar de vijand zich
bevindt en wanneer hij zal toeslaan?
- Wel... u bedoelt
toch niet dat de hele corona-epidemie opgezet werd om...
-
OVT: Om een aanvaardbare reden te vinden voor het invoeren van een
technologie waarmee men kan natrekken waar ongeacht wie zich op
ongeacht welk ogenblik bevindt!
- Maar gelooft u
dan...
-
OVT: Herinner u de aanslagen! Herinner u de paniek! Stond het niet
als een paal boven water dat men er maar moest mee leren leven, met
die fanatiekelingen die moorden voor de pret? Heeft men niet heel
Syrië plat gelegd om ze weg te krijgen? Doken ze niet telkens
opnieuw elders op? Moesten wij niet allemaal leren wennen aan de
vrees dat voortaan de gruwel op elk ogenblik en op elke plek kon
toeslaan? Was dat niet de vloek die voorgoed op de mensheid zou
rustten?
- Ja... inderdaad...
-
OVT: En dat terwijl de mensheid beschikt over de technologie om al
die lafaards op te sporen! Neen, uitgerekend die massamoordenaars
gebruiken onze technologie om aanslagen te kunnen plegen!
Wraakroepend, toch?
- Maar dan...
-
OVT: Toegegeven, de wereldleiders munten qua intelligentie nergens
boven de andere mensen uit, men zou zelfs het tegendeel kunnen
aantonen, maar als het eigen hagje in het geding is, denken zij er
misschien wel aan om mensen in te huren die wél capabel zijn om het
probleem op te lossen.
- Maar u kunt toch
zeker niet hard maken dat men een virus heeft gefabriceerd dat in
staat is om de mensheid uit te roeien... met de bedoeling om dan een
app te kunnen ontwikkelen om terroristen op te sporen!?
-
OVT: Dat beweer ik ook niet. Maar is het u al opgevallen dat menigeen
de wenkbrauwen fronst bij bijna alles wat met de zogenaamde epidemie
te maken heeft?
- Achterdocht,
complottheorieën...
-
OVT: Te beginnen met het aantal slachtoffers: virologen geven zelf
toe dat dit aantal in de lijn ligt van een gewone seizoensgriep,
nietwaar?
- Ja, maar dat is dan
te danken aan de maatregelen!
-
OVT: Maatregelen? De mondmaskers, bedoelt gij? Vergelijk dan maar
eens met de plekken waar helemaal geen maatregelen zijn: er is geen
enkel verschil te bespeuren en de waarheid in de uitspraak van Ivan
Illich wordt hier andermaal bevestigd, namelijk
"dat
artsen in de laatste honderd jaar epidemieën niet sterker beïnvloed
hebben dan priesters in vroeger tijden"
Het staat letterlijk in de inleiding tot zijn Medical
Nemesis uit
1975.
(1).
- Wel...
-
OVT: Er is dus sprake van een seizoensgriep, zou ik zeggen, maar die
wordt opgeblazen tot een heuse epidemie - wat zeg ik? Een pandemie!
En dat gebeurt nu wereldwijd, het terrorisme immers is een wereldwijd
probleem: het sprookje van de nieuwe kleren van de keizer wordt
wereldwijd voorgelezen. Het is immers geweten dat niets de neuzen zo
rap in dezelfde richting krijgt als een gemeenschappelijke vijand:
Samen tegen corona! Bijzonder onschuldig, zou ik zeggen, want
die vijand bestaat niet eens, het is louter perceptie. Toegegeven,
dat vraagt om complottheorieën, maar denk eens goed na over
wat er op het spel staat en over het ongedroomde resultaat dat dit
allemaal zal opleveren als het lukt: de overwinning op de war on
terrorism! En het lijkt nog te zullen lukken ook want iedereen is
bang!
- Inderdaad, iedereen
is bang: de versoepelingen zijn er maar de mensen blijven thuis...
-
OVT: Alleen heeft men geen rekening gehouden met een zeer belangrijke
zaak.
- Welke dan?
-
OVT: Wel, het is een zaak die helemaal nieuw is, zoals ook corona
nieuw was, maar deze zaak is zo mogelijk nog onbekender.
- Is dat dan
mogelijk?
-
OVT: Zeer zeker. Het gaat om een werkelijkheid die nog niet helemaal
doorgrond wordt door de geleerden maar die nu door de feiten zelf aan
het licht zal komen.
- Ja?
-
OVT: Als men van alle mensen op elk ogenblik weet waar ze zich
bevinden, met wie ze contact hebben, wat ze doen, dan wil dat zeggen
dat die 'men', en dat is nota bene een geheel onpersoonlijk ding,
macht heeft over iedereen.
- Dat lijkt mij wel
zeer abstract...
-
OVT: Kan ik mij voorstellen, ja. Maar abstract zal dat niet lang meer
blijven, zoals ik al zei. Hebt gij Heidegger gelezen?
- Van gehoord, ja...
-
OVT: Of gewezen minister Mark Eyskens? Die schreef daar ook over, men
zou haast denken dat hij het uitgevonden had, hij noemde het de
"vermenning".
- Ja, dat zegt mij
iets...
-
OVT: Men zegt, men doet, het wordt zo gezegd, het wordt zo gedaan,
het moet zo, het hoort zo of het hoort zo niet, het is not done.
Waarbij dus helemaal niemand bepaalt waarom het zo hoort en niet
anders. De trends, de modes, de paradigmata, de heersende
overtuigingen, de gebruiken, zoals de massamoord op foetussen
wereldwijd of de euthanasie van de zogenaamde progressieven: het wekt
allemaal geen enkele tegenstand meer op omdat het gedicteerd wordt
door een anonieme macht. En die macht is niet alleen anoniem, ze
heeft niet alleen geen naam, ze is ook niemand: als het al
iets is, dan is het de onpersoon bij uitstek. Zoals u zeker wel weet,
beweren de hedendaagse theologen dat de onpersoon bij uitstek niemand
minder is dan de duivel: diegene die de hele schepping weerstaat en
in het bijzonder de mensheid.
- Loopt u nu niet te
hard van stapel?
-
OVT: Wel, oordeel zelf. De app waarvan nu sprake, zal er ook komen,
wees daar maar zeker van. Zo'n unieke kans om de oorlog tegen de
onzichtbare vijand te winnen, zal men niet verkijken of laten
dwarsbomen. Maar er zal verzet opduiken. Men doet de bekende
gezichten op televisie nu zeggen dat zij wel bereid zullen zijn om
mee te werken aan het verzamelen van die data, precies omdat men
argwaan vreest: men hoopt dat de mensen die voorbeelden zullen
navolgen. Maar dat zullen ze niet doen, beslist niet. En als niet
iedereen meewerkt, valt er ook niets tegen het virus te beginnen, of
tegen het terrorisme, zo men wil. Men zal het dus moeten verplichten.
Maar ook dat is onmogelijk. Hebt gij gemerkt op welke manier men
mensen ertoe verplicht heeft om een gsm
aan te schaffen? Neen? Wel, na meer dan honderd jaar heeft men in een
mum van tijd de telefooncellen die op de hoek van elke straat te
vinden waren, doen verdwijnen. Wat dus gedaan bij rampspoed? Het was
nooit een verplichting, het is een vorm van druk en dat werkt. Maar
de mensen zullen hun telefoons thuis laten liggen, zo'n gsm met een
app erin is bijna hetzelfde als een enkelband, dat begrijpt gij toch
wel? De vrijheid! Hebt gij ook gehoord hoe een professor economie op
emiritaat de gedachte geopperd heeft dat multinationals die hun
fortuinen gaan parkeren op de Kaaimaneilanden, voortaan met de vinger
zouden moeten gewezen worden als zij weigeren om met extra
belastingen bij te dragen tot het betalen van de coronacrisis? Tot
nog toe bleven die buiten schot maar dat dreigt te veranderen: als
die miljardairs die zelf geen cent gewone belastingen willen betalen
met dit bedrog in de media komen, zal elkeen hen boycotten of dat
hoopt men toch. Moeten zij het dan hebben over vrijheid? Of gaat het
inderdaad om misdaad? En brengt men dat niet beter aan het licht?
Maar dat zal niet van een leien dakje lopen, dat geef ik u op een
blaadje! Die professor is al te optimistisch! Ik wil alleen maar
zeggen: als men echt aan de vrijheid van de mensen zit te morrelen,
komt er gewis tegenstand! Men kan misschien wel iedereen verplichten
om een app te laten plaatsen op de telefoon maar men kan niemand
ertoe verplichten om altijd die telefoon bij zich te hebben, laat
staan om er een te kopen. En dus zal men naar een andere oplossing
moeten zoeken: een chip die men wel overal bij zich draagt.
- U bedoelt toch niet
die zaken waarover godsdienstfanaten het hebben die nu almaar over de
eindtijd zeuren en over het beest uit de apocalyps, het armageddon,
het getal van het beest, het merkteken dat elkeen zal meedragen op
het voorhoofd of op de handpalm en zonder hetwelke niemand nog zal
kunnen kopen of verkopen?
-
OVT: Welneen, hoe zou iemand die de kennis hoogacht in die onzin
kunnen geloven! Ik denk veeleer aan de plaatsing van een chip op de
identiteitskaart, die elkeen allang verplicht bij zich moet dragen.
Er zijn nu electronische identiteitskaarten op komst, heb ik gehoord.
Ik sluit niet uit dat men de mensen ooit zal verplichten om zich
onderhuids een chip te laten inplanten zoals men dat trouwens ook
doet bij honden en nog andere huisdieren die men aldus met een app op
de pc kan volgen maar dat zou dan uiteraard helemaal niets te maken
hebben met die onzin uit de bijbel!
- En die onpersoon
dan, waarover u het had? Welke impakt zou dat dan hebben op de
mensen? U had het over een nog onbekend iets van grote invloed
waarmee men nu geen rekening houdt?
-
OVT: Inderdaad, een groot gevaar: het zou de verdwijning van de mens
betekenen. Hebt gij Michel Foucault gelezen? Zo eindigt zijn boek De
woorden en de dingen, als ik mij niet vergis: hij zegt dat de
mens zou verdwijnen zoals een gelaat van zand bij de grens der zee...
Dat is een bijzonder belangrijke maar ook allerminst simpele kwestie
die een behandeling apart vereist. Maar nu moet ik naar de wasserette
want 250 euro is een hele som! Tot later misschien?
- Tot later, Omsk Van
Togenbirger...
(J.B., 27 mei 2020)
Verwijzingen:
(1) Ivan
Illich, Grenzen
aan de geneeskunde. Het medisch bedrijf - een bedreiging voor de
gezondheid? Het
Wereldvenster, Baarn 1978. (Oorspronkelijke titel en uitgave: Medical
Nemesis - The Expropriation of Health,
Marion Boyars, Londen 1975), p. 21.
25-05-2020
Christus, de kerk en de armen
Christus,
de kerk en de armen
Zoals
iedereen intussen weet, doet ook de katholieke kerk zelfs helemaal
geen moeite om te verdonkeremanen dat inzake geloof en getuigenis
geen groter contrast denkbaar is dan dat tussen de parabel van de
rijke jongeling (1) en de schatkamers van de luxestaat Vaticaan (2)
en dat is zeker en vast niet te wijten aan laksheid maar veeleer aan
het feit dat de clerus als geen ander weet dat de massa allerminst
zal gehoorzamen aan schooiers maar des te meer opkijkt naar de
machtigen der aarde. De kerk doet zelfs haar uiterste best om
diegenen over wie Christus zelf verklaart dat zij en alleen zij de
hemel verdienen, effectief naar de hel te verbannen door hen uit de
mensengemeenschap buiten te sluiten terwijl zij er tegelijk ook
voor zorgt dat deze misdaad er als een weldaad gaat uitzien en zelfs
als een werk van barmhartigheid.
"Op
het ogenblik dat Hendrik IV zijn beleg van Parijs begint",
zo schrijft Michel Foucault in zijn Geschiedenis van de waanzin,
"telt de stad (die dan nog geen honderdduizend inwoners
heeft) dertigduizend bedelaars. (...) er wordt dan besloten de
leeglopers die niet opnieuw een plaats gevonden hebben in de
maatschappij, te laten verdwijnen. Een uitspraak van het parlement,
daterend uit 1606, stelt vast dat de Parijse bedelaars in het
openbaar zullen worden gegeseld, op hun schouder gebrandmerkt en dan,
kaalgeschoren, uit de stad verjaagd. (...) Het is de tijd van hetoproer van Parijs (1621), dat van Lyon (1652) en dat van Rouen
(1639)" (3). De
arbeiders zijn gedesorganiseerd, velen worden werkloos, zij verliezen
hun rechten en krijgen verenigingsverbod. Dat laatste valt moeilijk
te realiseren maar de kerk springt de staat in de verdrukking bij:
"Daarom treedt ook de kerk nu op en stelt de geheime
arbeidersgroeperingen op één lijn met 'het uitoefenen van
tovenarij'. Een besluit van de Sorbonne (van 1655) verklaart allen
die tot zulke boze gemeenschappen behoren tot 'heiligschenners' die
bovendien nog 'in doodzonde verkeren'".(4)
De kerk
hielp (en helpt) de machthebbers bij het onder de knoet houden van de
arbeiders en bij het aan hen ontzeggen van mensenrechten
avant-la-lettre. Maar hetzelfde deed zij met de arbeiders die
ingevolge de nieuwe economische structuren werkloos werden en moesten
bedelen: waar dezen tot omstreeks 1650 vrije mensen waren met een
eigen waarde omdat zij het tenslotte zijn die voor de christenen de
gelegenheid creëren tot het beoefenen van werken van barmhartigheid
en dus tot het verdienen van het hemelse geluk, werden zij nadien
opgepakt en opgesloten: deze armen werden van hun vrijheid beroofd
alsof zij misdadigers waren. Naar de bezitslozen of de machtelozen
wordt immers niet geluisterd alsof zij niet zouden beschikken over
rede en verstand en zij worden derhalve behandeld als redelozen - als
dieren - en opgesloten in tehuizen - de latere
krankzinnigengestichten. (5) Het heeft er dan alle schijn van dat de
kerk zorg draagt voor de sukkelaars terwijl zij alleen maar meewerkt
aan een proces waarbij het op de schouder brandmerken van mensen die
uit de boot vallen, vervangen wordt door stigmatisatie of het
brandmerken op de ziel en de opsluiting of de vrijheidsberoving komt
in de plaats van de verdrijving uit de stad. (6)
Anno 2020
en exact dertig jaar na de schrapping van homofilie als
geestesziekte, eist het hoofd van de katholieke psychiatrische
instellingen van de Broeders van liefde dat het vers uit Genesis (1,
27) "man en vrouw schiep Hij hen" opnieuw ernstig
genomen wordt en ook in het onderwijs de voorrang krijgt boven de
wetenschappelijke bevindingen omtrent geslacht en gender (7): homo's
dreigen opnieuw gek verklaard te worden, 'medisch' behandeld,
uitgestoten en opgesloten; alom wordt reeds teruggegrepen naar
gebedsgenezers en moordende conversietherapieën (8) en gevaarlijke
potentaten die zich uitgeven voor zogenaamde 'gladiatoren voor het
christendom' vergaderen in kloosters in de nabijheid van Rome om van
daaruit gefinancierd door extreem rechts een heuse coup voor te
bereiden met het oog op het herstel van de aloude repressieve
machtsstructuren. (9) Precies omwille van de wereldlijke macht die
zij vertegenwoordigen en die op zijn beurt de macht van de duivel
representeert, valt er weinig tegenstand te verwachten vanwege het
personeel van leken die zich wellicht met hart en ziel inzetten voor
de zwaksten maar tevens en vooral om den brode, zoals blijkt uit het
gebrek aan ook maar enig verzet ten tijde van het naziregime dat ook
in ons land de verantwoordelijken van de psychiatrische instellingen
er moeiteloos kon toe brengen om middels het vetvrije dieet mee te
werken aan een heuse massamoord. (10)
(J.B.,
25 mei 2020)
Verwijzingen:
(1)
Zie: Mattheüs
19: 16-22.
(2) Zie:
Frédéric
Martel, Sodoma. Het geheim
van het Vaticaan,
Uitgeverij
Balans, Amsterdam 2019.(Oorspr.:
Éditions Robert Laffont, Parijs 2019).
(3) Michel
Foucault, Geschiedenis van de waanzin, Boom/Amsterdam 2013
[Oorspronkelijk: Folie et déraison. Histoire de la folie à l'âge
classique, Paris: Plon 1961], pp. 64-65.
(10) Zie:
Thys,
Erik, Psychogenocide.
Psychiatrie, kunst en massamoord onder de nazi's,
Epo,
Berchem 2015, pp. 231-267.
23-05-2020
Onze wereld, een panopticum
Onze
wereld, een panopticum
Gelijktijdig
met het uitbreken van de Industriële Revolutie met zijn grenzeloze
sociale ellende werd op 15 februari 1748 in Houndsditch hartje Londen
in een rijke conservatieve Tory-familie Jeremy Bentham geboren die de
pleitbezorger werd van een moraal die haaks staat op de christelijke:
niet langer de zelfopoffering uit naastenliefde is het ideaal,
voortaan is het goede wat genot verschaft en wat nuttig is. In An
Introduction to the Principles of Morals and Legislation uit
1789 schrijft hij: "Geluk
is de aanwezigheid van maximaal genot en minimale pijn".
Of nog: "Het grootste
geluk voor het grootste aantal mensen is de basis van moraal en
wetgeving." (^)
Die
(sociale) ethiek was nieuw en contrasteerde fel met het Christendom
maar eveneens met ongeacht welke religieuze moraal die veeleer
verbonden is met het gebed of met het afsmeken van gunsten en
privileges - een praktijk die wortelt in die van het offerschap en
die ook heerst in het katholicisme dat in dat licht verschijnt als
een totaal verkracht christendom, een christendom dat naar de hand
werd gezet van de aloude joodse moraal van schuld en boete en wel in
die mate dat Christus zelf daarin als mensenoffer wordt ten tonele
gevoerd.
De
jaloerse god Jahweh vroeg aan Abraham om zijn zoon Isaak de keel over
te snijden en te offeren als bewijs van zijn liefde en trouw
("Bovenal bemin één god!")
totdat een engel gods hem dit verhinderde met de verklaring dat Hij
voortaan met een offerdier genoegen zou nemen. Tot op dat ogenblik
werden alle eerstgeborenen aan Jahweh geofferd, getuige Exodus 13:
"De Heer zei tegen Mozes: Wijd alle eerstgeborenen aan
mij; alles wat bij de Israëlieten of bij hun vee als eerste de
moederschoot verlaat behoort mij toe". Exodus
15: "Toen de farao weigerde ons te laten gaan, heeft
de Heer alle eerstgeborenen in Egypte, van de mensen en van het vee,
gedood. Daarom offer ik de Heer alle mannelijke dieren die als eerste
de moederschoot verlaten en koop ik elke eerstgeboren zoon vrij".
Het
offer - de moord - was de munt waarmee betaald werd voor de gunst van
het leven in een cultuur van de wraak - "voor wat hoort wat"
- die de basis vormt van de hedendaagse economie. Men zegt weleens
dat toen Christoffel Columbus in 1492 Amerika ontdekte, het bloed van
de kinderen geofferd in de tempel van Montezuma (Motecuhzoma II) hem
tegemoet kwam maar het is een feit dat Azteken, Maya's en Inca's
massaal hun kinderen onthoofden en het hart uitsneden in de
offerandes aan hun goden. (°) Kinderen werden ook geofferd door de
oude Grieken en door de Romeinen; de Feniciërs brachten kinderoffers
aan de god Moloch, de Hindoes aan Kali en ook de Chinezen offerden
hun kinderen en onder de Europeanen deden de Kelten en de Germanen
dat en wel tot in de 11de eeuw. En schrik nu niet: in India, Afrika
en Zuid-Amerika worden in de context van religieuze rituelen vandaag
nog steeds mensenoffers gebracht. (*)
De
moraal van Bentham klinkt menselijker dan de moraal van de oude
religies maar hij staat even ver van de Christelijke ethiek als die
van de Joden, de Azteken en al degenen bij wie rituele mensenoffers
maar ook allerlei vormen van vrijkoperij en handel aan de orde van de
dag zijn. Terwijl het Christendom het 'geven om niets' en in extremis
het lijden en sterven voor
het goed van de ander
predikt, zweren zowel de oude rituele offeraars als de moderne
dienaren van de mammon bij het doden
omwille van het eigen
voordeel. Niets heeft Christus meer tot woede gedreven dan het
handeldrijven in het huis van god.
Bentham
wordt gezien als een van de grondleggers van het utilitarisme of de
nuttigheidsmoraal - een van de meest kaduke vormen van ethiek die
ooit werden bedacht, alleen al omdat 'nut' op zich elke morele
finaliteit mist - als nut al iets met moraal te maken kón hebben.
Nut slaat noodzakelijkerwijze op nut voor mij
en bij uitbreiding via solidariteit ook op nut voor de staat waarvan
ik deel uitmaak en daarom ook kadert dat nut noodzakelijk binnen de
perken van het handeldrijven dat een afgeleide is van het systeem van
offer en gunst, volgens de wetten van het betaalverkeer dat gedekt
wordt door de wet van de wraak, die uiteindelijk berust bij het recht
van de sterkste - die blinde natuurwet welke in feite de
rechteloosheid of de morele wetteloosheid legitimeert. Niet voor
niets bekritiseerde de sociaal zeer geëngageerde schrijver Charles
Dickens doorheen zijn ganse oeuvre dit soort van nieuwe moralisten
die hij onmensen noemde omdat zij uiteindelijk alleen maar begaan
waren met het eigen gewin ten tijde van de fabrieksellende en de
kinderarbeid die de Industriële Revolutie kenmerken en de
massaproductie in een systeem van niets ontziend kapitalisme waarin
de hebzuchtige zijn medemens vertrappelt voor de gunst van de god van
het geld. Dickens was een ooggetuige van die wantoestanden en zijn
roman Hard Times wordt
nog steeds gelezen.
De
fantasieën van de rijke Bentham werden gevoed door machtswellust en
heerszucht, wantrouwen en controle over anderen en kregen bij uitstek
gestalte in zijn ontwerp van het zogenaamde 'panopticum': een
architecturaal hoogstandje dat het perfecte overzicht van de heerser
over zijn onderdanen bouwkundig realiseert. Benthams ontwerp betrof
een gevangenisgebouw (naar het voorbeeld waarvan later heel wat
gevangenissen werden ontworpen) maar uiteraard geldt de idee evenzeer
voor de architectuur van de totaal gecontroleerde maatschappij zoals
in 1984 van George
Orwell: de heerser ziet alles en allen maar de burgers zien zelfs hun
medeburgers niet en contacten zijn taboe.
De
idee werd uitgewerkt door Michel Foucault in zijn Surveiller
et punir: Naissance de la prison
uit 1975 maar ook in zijn werk over de waanzin (Folie
et déraison. Histoire de la folie à l'âge classique uit
1961) en in dat over de seksualiteit (Histoire
de la sexualité uit
1976 (deel I), 1984 (delen II en III) en 2018 (deel IV))omdat
al die thema's verband houden met macht. Zoals gezegd werd het
gevangenisgebouw het archetype van het panopticum en op die manier
verraadt de toepassing ervan op de architectuur van de maatschappij
reeds dat het panopticum van de staat een gevangenis maakt en zo is
de hedendaagse wereld in wezen exact het tegendeel van wat hij
pretendeert te zijn: in de waan van de vrijheid, de blijheid en de
diversiteit van de Verlichting, realiseert hij alleen maar een massa
van allemaal uniforme exemplaren die door verregaande overheersing en
controle volledig geketend wordt.
De nieuwe pest (vervolg 53): Divide et impera: zo werkt extreemrechts
De
nieuwe pest (vervolg 53):
Divide
et impera: zo werkt extreemrechts
Waar
zijn de miljoenen betogers wereldwijd tegen de klimaatverloedering
gebleven? De spijbelende kinderen in het zog van Greta Thunberg? Waar
zijn de gele hesjes en de opstanden in Parijs, Londen en in andere
metropolen? Wat is er gebeurd met de burgeroorlogen, de opstanden die
tot voor kort de hele wereld in de fik staken? Waar is plotseling het
verzet tegen de dictaturen? Het impact van de zogenaamde coronacrisis
is dermate groot dat iedereen ineens vergeten blijkt wat eraan
voorafging maar het effect is overduidelijk. En dat effect is
kennelijk ook gewild.
Het
begon niet toevallig in China want het sprookje over de nieuwe kleren
van de keizer dat wij in het westen toeschrijven aan de Deense
schrijver Hans Christian Andersen, moet zijn bronnen veel vroeger en
ook veel verder gaan zoeken: in het middeleeuwse Spanje was er een
versie van, met wortels bij de fabels van de Oud-Griekse dichter
Aesopus maar ook de Perzen en de Indiërs hadden eigen oudere versies
en de allereerste bron zou wel eens een sprookje over de kleren van
een Chinese keizer kunnen zijn.
Het
verhaal gaat onder meer over massahysterie, over de hype, de
collectieve zinsbegoocheling waarvan de geschiedenis talloze
voorbeelden geeft: de verschijningen van Christus onmiddellijk na
zijn dood aan tenminste vijfhonderd ooggetuigen en het zonnewonder
van Fatima in 1917 met vele duizenden toeschouwers behoren tot de
beroemdste voorbeelden maar de psychologie verhaalt ook over een vorm
van massahysterie waarbij een grote groep mensen ervan overtuigd zijn
dat zij aan eenzelfde ziekte lijden en zij blijken inderdaad ziek
terwijl een puur medische verklaring blijft ontbreken.
Het
begon niet toevallig in het land waaruit het sprookje over de nieuwe
kleren van de keizer stamt omdat daar op het ogenblik van de
corona-uitbraak een dictator aan de macht is die volgens de grote
China-kenners de mythische leider Mao Zedong naar de kroon steekt
terwijl hij moet vrezen voor opstanden onder zijn eigenste volk. De
machtige filantroop en verdediger van de open society, George Soros
(György Schwartz), vermeldt niet toevallig in zijn meest recente
brief dat hij sympathiseert met het Chinese volk omdat het gebukt
gaat onder een dictatuur waarvan het zich nu wil bevrijden. Het
internet wordt in China aan banden gelegd omdat gevreesd wordt dat
zoals voorheen gebeurde in de Noord-Afrikaanse contreien, het ook
daar tot revoluties zou kunnen leiden en tot de val van Xi Jinping.
En zo lang als er dictaturen bestaan, zo lang weten ook de dictators
wat zij moeten doen om de macht te kunnen behouden: van de Romeinse
Julius Caesar hebben wij het devies onthouden dat stamt van Philippus
II van Macedonië:divide
et impera
of: verdeel
en heers.
En hoe verdeelt men het best een volk?
Precies,
men dwingt een samenscholingsverbod af, op het internet maar ook
elders. En hoe verhindert men het best dat mensen samenscholen? Men
zorgt ervoor dat zij met elkaar niet meer kunnen spreken. De omerta
en de zwijgplicht in de kloosters en de regel raro
solus nunquam duo semper tres bestaan
al eeuwen maar pas de mondmaskers en de social
distancing
doen de dictators in spe likkebaarden: men blijkt erin geslaagd om
mensen angst aan te jagen voor elkaar van zodra zij communiceren.
Geeft gij gehoor aan wie u iets vertellen, dan riskeert gij uw eigen
leven, alleen al door het speeksel waarmee gij onvermijdelijk
gezegend wordt: andermans zever herleidt u binnen de kortste keren
tot stof en as. De televisiebeelden van de overvolle hospitalen en de
beelden van de bergen lijkkisten die aan de verslagen over de
veertiende-eeuwse pest doen denken, muilkorven ook hen voor wie
mondmaskers falen. Voortaan zijn wij elkanders vijanden, de
verdeeldheid is compleet, de dictatuur heeft nu vrij spel.
Het
bestond al in duizend vormen, in Ruanda was er de genocide naar
aanleiding van de door de Nederlandse socioloog Abram De Swaan
verklaarde hysterie over het Hutu- en het Tutsi-zijn; religies delen
sinds oudsher de wereld op in gelovigen en ongelovigen; het
nationalisme doet hetzelfde met naties - allemaal ficties waarvoor
massa's mensen hun leven veil hebben.
De
Chinese dictatuur is erin geslaagd zich te handhaven middels de hype
en niet het griepvirus dat tot nog toe wereldwijd aan 300.000 mensen
het leven kostte (terwijl de seizoensgriep jaarlijks tussen de
300.000 en de 1.000.000 slachtoffers maakt) maar de hype heeft ook de
rest van de wereld besmet. En uitgerekend die besmetting wordt in
stand gehouden door wie garen spinnen bij het plotselinge stilzwijgen
van het volk en bij de tot ieders verbazing nog steeds ongehoorde
volgzaamheid en braafheid van de miljarden aardbewoners. De dieren
weten warempel niet meer waar ze het hebben.
Ja,
het is feit, niemand kan het nog ontkennen: niet alleen het
vliegverkeer is opgeruimd: alle mensen zijn nu stil en reeds zingen
zij een toontje lager en van protesten, opstanden of betogingen tegen
wie of wat dan ook, is nergens nog een spoor. Op deze internationale
zondag voor gelijke rechten voor drommen mensen die nog wereldwijd
worden vervolgd en vermoord, speelt hier en daar alleen nog de wind
naar willekeur met enkele losse vlaggen.
(J.B.,
17 mei 2020)
16-05-2020
Internationale Dag tegen Homofobie en Transfobie - Neonazi's vandaag: zo werkt extreemrechts
Internationale
Dag tegen Homofobie en Transfobie
Neonazi's
vandaag: zo werkt extreemrechts
Extreemrechts
zijn in wezen wie voorrechten nastreven vanuit een waan van
superioriteit en dit met navenante irrationele argumenten. Tot die
drogredenen behoren in de eerste plaats gezagsargumenten en dan nog
wel verwijzingen naar het opperste gezag: het woord van god of wat
daarvoor moet doorgaan. De redenering klinkt dan zo: als
wij ons ervan onthouden om te doden, dan handelen wij zo omdat god
zelf het ons verbiedt, hij zegt namelijk in de bijbel die zijn woord
is: "Gij zult niet doden!"
Edoch,
voor hetzelfde geld stond er in de bijbel: "Gij zult doden!"
en de kers op de taart is nu dat menig goddelijk bevel ook aldus
luidt.
Om
te beginnen verwachtte Jahweh van alle voorvaderen van Abraham dat
zij hun oudste zoon de keel zouden oversnijden om hem daarna op een
brandstapel aan hem te offeren ten teken van liefde en trouw. En voor
wie dachten dat die waanzin behoort tot lang vervlogen tijden moet
hier worden aan toegevoegd dat ook hedendaagse theologen het naar hun
mening betreurenswaardige lot van de moderne mens wijten aan het feit
"dat hij niets meer heeft om voor te sterven". Van moord op
goddelijk bevel was eveneens sprake in het Requerimiento
waarmee paus Adrianus VI in 1513 de Indianen gebood zich aan zijn
goddelijk gezag te onderwerpen op straffe van verslaving of genocide.
(1) En ook met het islamfundamentalisme heeft de wereld in de
afgelopen decennia uitgebreid kennis kunnen maken.
Het
Vaticaanse document van 2 februari 2019 getiteld Male
and female He created them van
de hand van kardinaal Versaldi en aartsbisschop Zani van
de Congregatie voor de katholieke opvoeding, waarin wordt verwezen
naar de bijbel met het oog op de ontkenning van de moderne
wetenschappelijke inzichten inzake genderdysforie, doet uiteraard
denken aan de middeleeuwse standpunten van de kerk inzake de
wetenschap van de kosmologie. (2) Sterrenkundigen werden veroordeeld
of belandden op de brandstapel, zoals dat het geval was met Giordano
Bruno in het jaar 1600. Maar ook vandaag heeft de absurde houding van
de kerk verstrekkende gevolgen: het genoemde document dat een aanval
is op de moderne gender-theorie vanuit het Bijbelse vers "man en
vrouw schiep Hij hen", wil dat het katholieke onderwijs vandaag
aan haar opvoedelingen voorhoudt dat zij de wetenschappelijke
inzichten ter zake naast zich neerlegt en voortaan alleen nog bij de
bijbel zweert.
Bijzonder
verontrustend is dat ook het hoofd van de katholieke psychiatrische
instellingen, René Stockman, deze mening is toegedaan, (3) terwijl
het tevens wetenschappelijk vaststaat dat discriminatie van holebi's
en transgenders in de puberteit, depressie en andere geestesziekten
uitlokt en vaker ook zelfmoord.
Vanuit
haar superioriteitsgevoel kan extreemrechts hier ongestraft de
misdaden herhalen waarvoor destijds het nazisme werd veroordeeld
doordat dit 'in den duik' gebeurt: er zijn geen andere wapens mee
gemoeid dan macht en woorden en van de concentratiekampen waarin
mensen - kinderen nog - opgesloten worden, kunnen buitenstaanders
niet eens het bestaan vermoeden: wanneer vandaag gezegd wordt dat
mensen met hun identiteit 'uit de kast komen', dan wordt gezinspeeld
op het afschuwelijke isolement waarin homofiele kinderen destijds
belandden nadat zij vanuit katholiek medisch-pedagogische hoek te
horen kregen dat hun enige heil erin bestaan kon zich voor de rest
van de wereld levenslang onzichtbaar te maken.
De
door wetenschapslui als 'waanzinnig' bestempelde standpunten van
psychiatriehoofd René Stockman worden vandaag veroordeeld in het
wettelijke verbod op de levens verwoestende en traumatiserende
zogenaamde conversietherapieën in Malta, Spanje, Zwitserland en nu
ook in België. (4) Morgen 17 mei is de Internationale Dag tegen
Homofobie en Transfobie.
De nieuwe pest (vervolg 52): Zo werkt extreemrechts
De
nieuwe pest (vervolg 52):
Zo
werkt extreemrechts
Definities
van extreemrechts zijn er bij de vleet maar dikwijls kenmerken zij
zich door een opsomming van eigenschappen terwijl zij de kern
onaangeraakt laten. Nu zal elk grondig onderzoek uitwijzen dat de
ziel van extreemrechts een streven is naar het verwerven en het
behoud van voorrechten: mensen die getypeerd worden als extreemrechts
zijn mensen met een superioriteitsgevoel en dat gevoel moet dan hun
oordeel verantwoorden dat zij voorrang verdienen op alle anderen.
Uiteraard
doet zich onmiddellijk het probleem voor dat het hier inzake die
superioriteit allerminst gaat om een realiteit maar wel om een
gevoel:
nergens blinkt men boven anderen uit maar desalniettemin is er dat
gevoel dat men dat wel doet en uit die ongerijmdheid komen dan ook al
die irrationele argumenten voort welke slechts één doel dienen:
staven dat met het gevoel van superioriteit een werkelijkheid
overeenkomt. De ongerijmdheid moet met andere woorden worden
toegedekt.
De
argumenten van extreemrechts zijn irrationeel en houden daarom
verband met afkomst, heldendaden van verre voorouders,
uitverkorenheid van het volk waartoe men behoort, adeldom, rijkdom,
vermeende intellectuele of artistieke superioriteit, vermeende
superieure fysieke eigenschappen en noem maar op. Het staven van
louter vermeende superioriteit is onmogelijk en daarom zoekt men zijn
toevlucht tot leugens, verdraaiingen van de feiten,
geschiedenisvervalsing en ontkenning van de feiten.
Een
beroemd maar niet altijd even goed gekend voorbeeld van
rechtsextremisme - een eerste keer geheel apert en een tweede keer
verdoken - betreft de onheuse behandeling van de zwarte Amerikaanse
atleet Jesse Owens naar aanleiding van zijn vier gouden medailles op
de Olympische Spelen van Berlijn in 1936. (1) Het Olympisch Comité
verzocht Adolf Hitler, die enkel de Duitse atleten feliciteerde, om
ofwel iedereen ofwel niemand nog de hand te schudden, waarna Hitler
voor het laatste koos. Edoch, in een interview zei Owens: "Although
I wasn't invited to shake hands with Hitler, I wasn't invited to the
White House to shake hands with the President either."
De Amerikaanse presidentsverkiezingen kwamen eraan en kennelijk wilde
Owens' eigen president de stemmen van de Amerikaanse racisten niet
verliezen. (2)
Adolf
Hitler was tot zijn eigen schande een openlijke racist maar als
Franklin Roosevelt inderdaad uit opportunistische overwegingen
handelde, dan had hij voor hetzelfde geld het antiracisme gesteund -
waarmee alleen maar gezegd wil zijn dat opportunisme zo mogelijk nog
meer te schuwen is dan racisme. En hier komt de essentie inzake de
werkwijze van extreemrechts aan het oppervlak: zoals alle
leugenachtige bewegingen wordt ook extreemrechts gekenmerkt door het
feit dat het zijn activiteiten ontplooit 'in den duik'. Openheid en
transparantie zijn de aartsvijanden van de misdaad. De paradox
bestaat erin dat het pas echt ongezellig wordt waar extremisten -
althans met een deel van hun beweging - in de openbaarheid treden en
met geweld mensen doen
zwijgen die
over de nieuwe kleren van de keizer durven te zeggen dat zij die niet
kunnen zien. Waar dat het geval is, sleuren zij op straffe van
stokslagen ('fasces') de massa in de leugen mee: fascisme. Wie
weigeren om mee te liegen, worden beboet, van hun vrijheid beroofd of
vermoord.
En
zo ontstaat een maatschappij waaraan iedereen meedoet terwijl niemand
ze wil. Het gedrag van de burgers is dan niet langer hun eigen
gedrag: zij spelen toneel uit angst voor hun leven. Het vreemde spel
dat zij ten tonele voeren is in feite een scherm tegen de dood. Alom
waar mensen vreemde rituelen uitvoeren, kennelijk in alle ernst, -
zoals daar waar zij een leider aanbidden of een godheid maar ook daar
waar zij dingen doen die aan de waanzin grenzen - moet men goed
beseffen dat het niet de waanzin is die zij ernstig nemen maar wel
het eigen leven. En daar gaat de hedendaagse wereldwijde maskerade
stilaan op gelijken.
(3)
Owens' medailles werden overigens gestolen nadat het Amerikaanse
Olympisch Comité ze van hem had ontleend voor een tentoonstelling en
het waren niet de Amerikanen maar de Duitsers die hem later replica
verschaften.
14-05-2020
De nieuwe pest (vervolg 51): Complotten rond corona
De
nieuwe pest (vervolg 51):
Complotten
rond corona
Soms
betekent het maken van een tekst het zalven en bedekken van lelijk
ontstoken wonden en soms is dat het openrijten ervan maar zijn
bestaan wordt althans met betrekking tot de onderhavige kwesties
enkel gerechtvaardigd door de mate waarin hij waarheid aan het licht
brengt en zeker hier is dat geen sinecure. Er wordt namelijk gezegd
dat omtrent de uitbraak van het nieuwe coronavirus heel wat
complottheorieën de ronde doen: covid-19 wordt ervaren als een kwaad
en bij het zoeken of het gissen naar de oorsprong van dat kwaad,
zouden sommigen daar (kwade) bedoelingen achter zien of zelfs
samenzweringen veeleer dan een natuurlijke noodlottigheid. Soms, zo
zegt men, bestaat het kwaad in de ontkenning van het geopperde kwaad
en de waarschuwing voor een gevaar mist dan haar doel en dit ongeacht
het al dan niet bestaan van dat gevaar. In vroegere tijden werden
ongelovigen die de hel een verzinsel noemden, afgestraft terwijl
vandaag steeds vaker de betrokken theologie wegens indoctrinatie en
manipulatie van de massa wordt terecht gewezen. Het is geen
eeuwigheid geleden dat de ketters ervan beschuldigd werden samen te
zweren en vandaag is dat de clerus maar of de hel inderdaad een
realiteit is, blijft voor velen een open vraag. Daarom ook wordt elk
al dan niet vermeend complot vergezeld van zijn 'tegencomplot' en
kent elk complotdenken een 'tegencomplotdenken', wat de volstrekte
zinledigheid van het denken in die termen aan het licht brengt.
Iemand ervan beschuldigen een complotdenker te zijn, voegt maar
weinig toe aan het verwijt dat hij ongelijk heeft en heel wat
terechte kritiek wordt met de dooddoener 'complottheorie' terzijde
geschoven: het is een louter welles-nietesspel.
Doet
de ketter aan complotdenken waar hij een complot van de kerk tegen
haar gelovigen meent te ontwaren in de theorie van de zondeval die
verhaalt over een complot van de duivel tegen de mens of ligt het
complot inderdaad bij de theologen? Moet men complotdenker zijn om te
vrezen dat achter de hedendaagse bedelarij in onze grootsteden
georganiseerde misdaad schuilgaat of smeden zij die dit ontkennen een
complot tegen het establishment of, nog een stapje verder: is het
establishment dan geen samenzwering? Is men paranoïde als men
vermoedt of zelfs weet dat menselijke motieven en drijfveren vaak
diametraal tegenover elkaar staan en dat aldus politici die beweren
zich te engageren voor de samenleving steeds vaker slechts het eigen
gewin beogen? Is de vrees voor de vervalsing van onderzoeksresultaten
onterecht als men weet dat zij tot stand komen middels sponsoring
door belanghebbenden of complotteren zij die dermate achterdochtig
zijn dat zij dit durven te veronderstellen tegen de vrije
samenleving?
Edoch,
de cruciale vraag is niet deze naar het bestaan van slechte
bedoelingen of van samenzweringen want als die inderdaad bestaan,
zijn ze sowieso onkenbaar omdat ze zich verschuilen - de kwestie die
ertoe doet, is deze van de principiële openheid
van het handelen, wat betekent dat men moet kunnen verantwoorden wat
men doet en waarom.
Het
kan geen punt zijn dat iemands ware motieven zouden kunnen
verschillen van de door hem opgegeven beweegredenen zolang zijn
argumentatie maar consistent blijft: contradicties brengen bedrog
sowieso aan het licht en daarom ook moet in de eerste plaats de
transparantie
van
het handelen gerespecteerd worden. Het kunnen vermoeden van kwade
bedoelingen, samenzweringen of verborgen strategieën is allerminst
verboden, het is daarentegen voorzichtig en derhalve wenselijk zolang
dat vermoeden maar niet verwisseld wordt met de zekerheid - terwijl
daar waar keuzevrijheid bestaat, men best het zekere voor het
onzekere neemt, al zijn hier gebeurlijk ook nog delicate kwesties
in het geding zoals die van het mogelijk beschamen van bestaand
vertrouwen. Bedreigende situaties moeten vermeden worden, ook al zijn
de angst voor het gevaar en het gevaar zelf even verschillend als de
dag en de nacht. Angst is een slechte leermeester, wat wil zeggen dat
geloof en kennis verschillende zaken zijn maar omdat de kennis nooit
volkomen is, blijft de deur best op een kier staan voor het geval men
zich vergist, zodat men zich te allen tijde kan redden uit het
zinkende schip van een universum dat plotseling blijkt te drijven op
een leugen of een vergissing. Zo kan het definitief uitsluiten van de
gedachte aan een mogelijk complot, hoe 'ondenkbaar' ook, aan mensen
het leven kosten of zelf aan ganse volkeren: de laatste getuigen van
de holocaust konden zich niet indenken dat het de bedoeling was dat
zij nooit meer terug zouden keren; alleen zij die het 'ondenkbare'
durfden te denken, deden een ontsnappingspoging die soms ook lukte en
waren aldus in staat om ons deze vreemdsoortige waarheid te
openbaren: soms is de waarheid ondenkbaar en wat men voor
vanzelfsprekend houdt, volstrekt onmogelijk en het bezit van dit
vreemde weten is dan even kostbaar als het leven zelf. Maar terwijl
over kennis dikwijls wordt gezegd dat zij makkelijk is om te dragen,
is dit vreemde weten wel een zware last.
Een
kritische benadering van de realiteit is altijd verkieslijker dan een
naïeve kijk maar dikwijls ook moeilijker omdat sluwe propaganda zich
niet slechts beperkt tot het aanprijzen van zekere producten: zij
probeert ook om degenen die zich niet bereid tonen om de al te zoete
koek te slikken, te demoniseren. De stigmatisering van de kritische
consument tot 'complotdenker' behoort tot het register van steeds
driester wordende afstraffingen van wie zich nog durven te verzetten
tegen het geweld van het kapitaal dat van haar slachtoffers nog
slechts de onderwerping en de verslaving duldt. Het is unfair om een
nomenclatuur uit de psychiatrie als methode van afschrikking aan te
wenden binnen een domein dat met gezondheidszorg geen uitstaans heeft
maar wel alles met de binding van kwetsbare klanten, met platte
commerce, winstbejag en verschalking. Als ik een goed produceer dan
mag ik de bedoeling hebben om het ook in mijn eigen voordeel aan te
wenden door er winst mee te maken maar heel anders liggen de kaarten
als ik met het oog op gewin een goed aan anderen onthoud want dat is
chantage.
De
kritische benadering van het maatschappelijke instrumentarium door
Ivan Illich sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw, werpt licht
op een hoger goed dan datgene wat zich tot nog toe als het beste
presenteerde en dat is ook wat elk eerlijk product doet op een open
markt met ruimte voor bevraging. Illich wijst niet op een complot
achter de auto-industrie die immobiel maakt, het onderwijs dat
onwetend maakt of de verziekende gezondheidszorg want geen van alle
hebben ze de bedoeling
om ons immobiel, dom of ziek te maken ofschoon ze dat wel degelijk
doen. Als er al sprake moet zijn van een samenzwering dan geschiedt
die allerminst tussen mensen maar gaat het veeleer om een feitelijk
doch onbedoeld conglomeraat van wetenschap, techniek en kapitaal
zoals reeds door Herbert Marcuse aangegeven. En uiteraard spelen
binnen dit bestel van abstracte instituties, menselijke of dierlijke
drijfveren zoals hebzucht, angst en overmoed onvermijdelijk een niet
altijd even duidelijke of wenselijke rol maar zij worden niet
nagestreefd, zij zijn veeleer 'bijwerkingen'.
Evenzo
zit er wellicht helemaal geen complot achter het uitbreken van een
epidemie noch achter het navenante opduiken van opportunisten van
allerlei slag die in hun sluwheid de hysterie van de massa, ontstaan
uit het onverwachte van de situatie, aanwenden om onder de dekmantel
van hulp en zorg hun slag te kunnen slaan. Toch blijft het raadzaam
om de mogelijkheid van bedrog niet zomaar uit te sluiten omdat de
geschiedenis aantoont dat ondanks het weinig benijdenswaardige lot
dat elk bedrog sowieso te wachten staat, het zich desalniettemin even
hardnekkig lijkt te blijven reproduceren als de onwetendheid die het
bij haar slachtoffers teweegbrengt.
Het
complotdenken heeft iets primitief omdat het verwant is met het
religieuze denken dat immers voor elk voorval veeleer naar een
begrijpelijke reden zoekt of naar een bewuste verwekker dan naar een
toevallige oorzaak of een natuurlijke bron; het is niet in staat om
gebeurtenissen als toevalligheden te beschouwen omdat het redeneert
in termen van offer en verdienste, schuld en boete, goed en kwaad.
Het is immers niet makkelijk om aan te nemen dat er geen goede reden
bestaat voor wat tenslotte wordt ervaren als een straf omdat dit
meebrengt dat men het onrecht moet beamen, dat men zich moet
neerleggen bij tegenslag en dat men derhalve ook het goede niet
altijd verdienen kan want aldus onttrekt ons eigenste lot zich aan
bijna alles wat wij maar kunnen wensen en willen. Het complotdenken
is daarom een zich tegen beter weten in onderdompelen in een
werkelijkheid die weliswaar aantrekkelijk oogt maar die uiteindelijk
geen poot heeft om op te staan. Minder aantrekkelijk doch
verstandiger maar vooral ook eerlijker is het om de realiteit onder
ogen te willen zien en dat is tenslotte ook de grondslag van elk
denken dat veeleer wetenschappelijk is dan vroom. Edoch, de macht
over de natuur welke wij nastreven omdat wij daartoe door het
zelfbehoud gedreven worden, verkrijgen wij nimmer zonder eerst die
kniebuiging te maken voor de wetten die haar dirigeren omdat die
'macht' niets anders is dan een volgzaamheid aan deze wetten. Op die
manier ook kan een 'overwinning' op het nieuwe virus slechts
betekenen dat wij het bestaan van dit ding ten volle accepteren, dat
wij er als het ware gaan mee tafelen zoals wij dat met een partner
doen en dat wij gehoor geven aan de eisen die het 'wezen' (in feite:
de natuur) stelt, precies zoals mensen dat doen in de oudste verhalen
waarin zij onderhandelen met vampieren zoals zij ook onderhandelen
met de goden aan wie zij vele offers brengen.
Omdat
natuurwetten helemaal geen mededogen kennen, zich jenseits
von Gut und Böse situeren
of volslagen blind zijn voor ethiek, zijn de gedragsregels door
virologen voorgesteld en door politici voorgeschreven om het nieuwe
coronavirus in de tang te nemen, dat ook. Permissiviteit jegens hen
die geloven deze regels niet te moeten respecteren, betekent daarom
principieel niets minder dan het verlenen van toegang tot het leven
aan de dood. Maar het probleem dat zich bij de gelegenheid van de
coronacrisis voordoet, heeft maar voor een stuk te maken met dit
inzicht: ingevolge de welig tierende corruptie, de vriendjespolitiek
met de navenante aanwezigheid van ambitieuze en opportunistische
drommen van onbekwame lui op de grootverdienerspostjes, gekoppeld aan
de straffeloosheid jegens al dat machtsmisbruik, staat een allang
aanslepende en door de beleidsmakers sterk onderschatte
vertrouwenscrisis
de goede gang van zaken heden in de weg terwijl het volk dat daarvan
de dupe is, daarvoor niet één keer maar drie keer wordt gestraft:
een eerste keer door het wanbeleid van de politici; een tweede keer
door de epidemie zelf en een derde keer door de hoge boetes die men
terecht niet zozeer aanvoelt als een bestraffing voor gevaarlijk
gedrag maar als een onheuse terechtwijzing van een volstrekt
gerechtvaardigd wantrouwen in de huidige politici. Onze politici
dienen te beseffen dat zij hun vertrouwen hebben verspeeld; dat dit
geen kleinigheid is, mag blijken uit de ernst van de gevolgen
daarvan die zich in de huidige crisis tonen in de vorm van niet meer
te tellen mensenlevens en de arrogantie van sommige gezagsdragers is
dermate absurd dat zij hun gesneuvelden niet zozeer blijken te zien
als een last die drukt op hun geweten maar als een pluim op hun hoed.
Andermaal:
het volk wordt gestraft door de hoge boetes die men terecht niet
zozeer aanvoelt als een bestraffing voor gevaarlijk gedrag maar als
een onheuse terechtwijzing van een volstrekt gerechtvaardigd
wantrouwen in de huidige politici en om die reden ruiken die boetes
inderdaad naar achterbaks fascisme. Als dan op de koop toe het panel
van de nieuwe prelaten van op hun televisiemonopoliekansel
verkondigen dat 'de mensen' enkel nog mogen luisteren naar het
officiële nieuws, leggen zij de basis voor niets minder dan een
burgeroorlog die, van zodra de bodem van de voedselvoorraadschuren in
zicht komt, over de ganse aarde woeden zal.
(J.B.,
14 mei 2020)
07-05-2020
De nieuwe pest (vervolg 50): Exorcisme en Corona
De
nieuwe pest (vervolg 50):
Exorcisme en Corona
Als
een vrouw moeder wordt, dan houdt de katholieke kerk haar voor dat
haar kind helemaal niet oké is: uw kind, mevrouw, is van de duivel,
zo zegt de kerk. Meer bepaald is het door uw eigen zonde met het
kwaad besmet. U kunt het niet zien maar wij, ingewijden, zien het des
te beter: de ziel van uw kind is zo zwart als roet en als u niets
onderneemt, wacht uw kind de eeuwige dood in het vuur van de hel. En
dat is warempel uw verantwoordelijkheid. Maar er is een remedie: u
moet uw kind zo spoedig mogelijk laten dopen. Het doopsel maakt de
ziel weer gaaf; het doopsel grift een onuitwisbaar merkteken in de
ziel. Voor wie het nog niet wisten: het doopsel is een
duiveluitdrijving.
Spoedt
zich de moeder met haar pasgeborene naar de kerk alwaar een exorcist
haar opwacht om aldaar in het plechtige bijzijn van getuigen in het
wit de rituelen uit te voeren en de Latijnse formules uit te spreken
welke de Satan (in de Bijbel geïdentificeerd met een giftige slang)
verjagen zullen en pas dan is het kind veilig, wat wil zeggen dat het
gerust kan sterven: na zijn dood zal het immers niet langer aan de
duivel toebehoren, het is gewis gered!
En
de moeder doet wat de kerk van haar verlangt, zij is immers
gewetensvol en denkt: met zijn kind kan men maar beter zeker spelen
en baat het niet, dan schaadt het ook niet. En de vader sluit zich
braafjes bij de moeder aan: zij meent het goed, zo sust hij, het is
gewoon traditie en wat water kan geen kwaad.
Maar
intussen werden zij gelovigen, uiteraard omwille van het kind, en
gaan zij naar de mis, belijden zij een kannibalistische
mysteriegodsdienst en gehoorzamen zij aan het gezag van een stokoude,
gemijterde en gekazuifelde paus die vanuit het mysterieuze,
ontoegankelijke en schatrijke Vaticaan in Rome al tweeduizend jaar
lang de wereldpolitiek naar zijn wit gehandschoende hand zet.
Intussen zijn zij radertjes geworden van een blindelings
gehoorzamende en perfect geordende massa die op bevel bidt en zingt
maar voor hetzelfde geld naar het front trekt, in oorlogen die enkel
lafaards schuwen, gesteund door de god van het enige ware geloof. Wie
nota bene deze feiten miskennen, loochenen de wereldgeschiedenis van
de jongste tweeduizend jaar.
Maar
het geloof is nu verouderd, de mensen krijgen er lucht van dat heren
onder hoge, glinsterende hoeden hen dingen op de mouw hebben gespeld
om met hun centen aan de haal te kunnen gaan. Het geloof dient nu
vervangen, de hoge burgerij zendt haar telgen niet langer naar de
seminaries, voortaan moeten zij zich onderscheiden aan gerenommeerde
universiteiten. De titel van Eerwaarde klinkt niet langer eerbaar,
men moet nu Dokter, Doctor of Professor op zijn naambord hebben staan
om nog ontzag te kunnen inboezemen, uit te kunnen pakken met zijn
goocheltrucs en inkomgeld te kunnen vragen. De heilig hostie, product
van het verbond tussen hemel en aarde, conglomeraat van alle
kosmische krachten en concentraat van levenselixir, bewaard in de
sacristie - de apotheek van god - om genuttigd te worden door de
zondevrije en gelouterde belijder, doet het godbetert niet meer: zij
werd vervangen door de pil waarbij men zich de woorden van de
honderdman herinnert: "...en ik zal weer gezond worden". De
pil, zij krijgt warempel alle ziektekiemen klein en overwint de dood,
precies zoals de heilige hostie placht te doen in vroegere tijden.
Wordt
vandaag een vrouw moeder, dan houdt de medische wetenschap haar voor:
uw kind, mevrouw, is ter dood veroordeeld. En dat is een gevolg van
de ongehoorzaamheid van de mensen aan de opgelegde reglementen voor
de volksgezondheid: uw kind is door uw eigen fouten met het kwaad
besmet. U kunt het niet zien maar wij, ingewijden, zien het des te
beter: de kernen van de cellen van uw kind zijn gecorrumpeerd met gif
('gif' in het Latijn is 'virus') en als u niets onderneemt, zal uw
kind ziek worden, helse pijnen lijden en al heel gauw zult u uw
oogappel verliezen. En dat is warempel uw eigenste
verantwoordelijkheid. Maar klaag niet want wij hebben een remedie: u
moet uw kind zo spoedig mogelijk laten inenten. De vaccinatie maakt
de lichaamscellen gaaf; het vaccin grift een onuitwisbaar merkteken
in het lijf. En voor wie het nog niet wisten: de vaccinatie is een
virusuitdrijving.
Spoedt
zich de moeder met haar boorling naar de kliniek alwaar een
gehandschoende arts haar opwacht om aldaar de rituelen uit te voeren
volgens de formules van de farmacie welke de ziekte gaan verjagen en
pas dan is het kind veilig: het zal niet sterven aan het virus, het
is gered!
En
de moeder doet wat de dokter van haar vraagt, zij is immers
gewetensvol en denkt: met zijn kind kan men maar beter zeker spelen
en baat het niet, dan schaadt het ook niet. En de vader sluit zich
braafjes bij de moeder aan: zij meent het goed, zo sust hij, het is
gewoon traditie en een spuitje met wat water kan geen kwaad.
Edoch,
intussen werden zij gelovigen, uiteraard omwille van het kind, en
lopen zij met de regelmaat van de klok bij de huisarts binnen, zij
laten zich soigneren in klinieken, zij onderwerpen zich aan
handelingen van topdokters die zij niet verstaan en die nog
onbegrijpelijker worden door al het Latijn in de nomenclatuur en zij
gehoorzamen aan het gezag van ingewijden in witte uniformen die
statige klinieken bevolken en hoge titels voeren, die mensenlijven
opensnijden, organen transplanteren en ziekenkassen pluimen welke ad
infinitum gespijzigd
worden door massa's anonieme arme drommels die dagelijks om half vijf
in de ochtendmist staan te wachten op hun boemeltreintje naar het
werk totdat zij zevenenzestig zijn. Ja, die bijwerkingen nemen wij er
zonder protesteren bij.
Zo
hoort het eigenlijk in de krant te staan:
Het
leven is niet langer gratis. Vanaf vandaag is het lichaam van alle
mensen die geboren worden, ingevolge virus of gif corrupt. Reeds na
een korte wijle sterft men een gewisse dood. Precies zoals de planten
die niet bespoten worden met het vergif van Monsanto. Inderdaad,
vanaf vandaag moet men zijn leven kopen. Een prikje vrijwaart een
mens voor zeven maanden tegen een gewisse dood en uiteraard kost een
vaccin veel geld, het leven immers was altijd al onbetaalbaar, of wat
had u gedacht? Maar in dat perspectief is heel veel geld een prikje.
Telkens na zeven maanden kunt u verlengen met de betaalkaart. Doen! -
zo bent u weer voor een hele tijd gerust.
(J.B.,
7 mei 2020)
06-05-2020
De nieuwe pest (vervolg 49): De strijd tegen het Kwaad
De
nieuwe pest (vervolg 49):
De
strijd tegen het Kwaad
Niets
nieuws onder de zon: de maatregelen tegen het nieuwe coronavirus zijn
een van de talloze vormen van strijd tegen datgene wat wij 'het
kwaad' noemen en in wezen onderscheidt zich de strijd tegen dit virus
in niets van onder meer de strijd tegen het vuilnis (wat de job is
van schoonmakers), de strijd tegen de onwetendheid (de job van
leraren), de strijd tegen de honger (gevoerd door landbouwers maar
bijvoorbeeld ook door economen en politici), de strijd tegen de
tijdnood en die tegen de dood. Al die gevechten maar dan expliciet
het laatst genoemde worden gestreden door al wat leeft en daarom gaat
het telkenmale over de strijd van het leven tegen het
levenseinde of de dood - het kwaad dat, zoals onmiskenbaar blijkt,
inherent is aan het leven - dat uiteraard als het goede wordt
beschouwd.
Vanzelfsprekend,
zo zou men geneigd zijn te zeggen maar tezelfdertijd is het dan toch
ook een beetje ongemakkelijk als men uiteindelijk niet meer anders
kan doen dan toegeven dat er geen leven is zonder levenseinde en
derhalve geen goed zonder kwaad, zodat zich het paradoxale probleem
voordoet dat het kwaad voortkomt uit het goede om de heel eenvoudige
reden dat het goede nooit kan blijven duren, dat het altijd en overal
begrensd is en dat die grens het kwaad zelf is. Wij willen leven en
altijd blijven verder leven, ofschoon wij aldus onvermijdelijk immer
dichter komen bij de dood waarvoor wij wegvluchten als voor de pest.
Geheel onvermijdelijk rent alles wat leeft, zijn dood in de armen en
tegelijk kan niemand ontkennen dat leven in feite altijd een gevecht
is tegen de dood. Wat leeft, wil bewegen maar wat beweegt, wordt moe
en wat moe wordt, wil rusten maar wat in totale rust verkeert, is al
dood.
Iedereen
wil oud worden maar niemand wil het zijn. Het verlangen van al wat
leeft, bestaat in het bevredigen van het levensverlangen zelf; het
uitvoeren van de levenswil die, zonder het zelf te weten, de wil is
om te sterven en die daarom blind is: de levenden geloven het leven
zelf tegemoet te lopen maar het leven als zodanig houdt wie leven
voor de gek en schenkt hen exact datgene wat zij tot elke prijs
willen vermijden. Het goede brengt zonder het zelf te willen maar ook
zonder het te weten, de dood voort en zo is het leven de moeder van
de dood, het goede de vader van het kwaad - het kwaad en de dood zijn
de kinderen van het goede leven.
De
paradox is zo oud als het mensdom zelf of althans bestaat hij
wellicht zo lang als er culturen bestaan, als hij niet al de kern
zelf uitmaakt van de cultuur - wat ongetwijfeld het geval is met
betrekking tot de Helleense cultuur waarvan wordt aangenomen dat die
de bakermat is van onze huidige beschaving. Samen met het Christendom
dan, dat deze paradox miskent of tenminste: het Christendom wijt het
bestaan van deze vreemde draai in al het bestaande aan een zonde van
de mens en houdt ons voor dat er oorspronkelijk helemaal geen dood
was en geen kwaad, wat voor ons, mensen, die nochtans kennelijk
geheel onwetend ons eigen einde tegemoet rennen, volstrekt
onbegrijpelijk is. En met dit laatste is dan een nieuwe paradox
geboren die deze van de kennis is: wij handelen tegen beter weten in
maar wij weten helemaal niet wat dit weten inhoudt: is het de kennis
van de onvermijdelijke eindigheid der dingen of is het daarentegen
het besef van een verloren eeuwigheid, een verloren paradijs?
Hoe
dan ook willen zowel diegenen die zweren bij de Griekse tragedie en
bij de wetenschap die hand in hand daarmee geboren werd, als diegenen
die zich christenen achten, dat paradijs herstellen: de laatst
genoemden middels allerlei toverformules (offers en gebeden), de
eerst genoemden via de wetenschappen en dat zijn dan met betrekking
tot corona vooral de geneeskunde, de epidemiologie en de virologie.
En
zo zien wij hoe uit de strijd van het leven tegen de dood, een nieuwe
strijd ontstaat die een strijd is om het strijdmiddel: blijft ons de
kerk van Rome leren hoe wij onvermurwbaar paternosters moeten blijven
bidden of trekken de geleerden die destijds op brandstapels
belandden, heden aan het langste eind?
Maar
het verbod op religieuze samenkomsten dat uit het contactverbod
volgt, is een groter probleem dan vandaag wordt erkend omdat religie
in wezen contact is
en ons ook voorhoudt dat contact de essentie en het doel is van het
leven, terwijl de medici die aan het andere eind van het zeel
trekken, contact afzweren als een mogelijke verwekker van de dood,
die immers dreigt van zodra het contact dat voor het leven zorgt, mét
het virus ook de dreiging van het absolute kwaad van de dood in het
levende lijf naar binnen brengt. De maatregelen tegen corona doen
zich voor als tijdelijk en voorlopig, alsof zij helemaal geen kwaad
kunnen betekenen voor het leven zelf, terwijl zij in feite de ultieme
rituelen zijn waarmee een volstrekt nieuw geloof of, eerder nog, een
gloednieuwe god wordt ingevoerd en ook aanbeden, die de god van het
hiernumaals is, de god die (ofschoon hij voor zichzelf een
uitzondering maakt) de eeuwigheid heeft afgezworen en een leven
voorstelt dat men alleen maar rekken kan, waarna het onherroepelijk
wordt beëindigd.
De
nieuwe god voor wie het pad reeds werd geëffend door de mammon die
met het persoonlijke bezit de eerste stap gezet heeft naar de
vernietiging van het samenzijn in de deconstructie ervan in
individuele compartimenten en die aldus reeds een serieuze slag
toebracht aan de eenheid van de mensheid welke de essentie van
religie is - die nieuwe god dreigt mét het samenzijn de mens zelf te
vernielen en dit alles geschiedt onder het voorwendsel van een -
bedrieglijk voorlopige - levensreddende verandering van het gedrag,
de normen en de waarden. Terwijl met het principe van het
persoonlijke bezit of dus met de invoer van het geld, de leden van
het mensdom reeds geestelijk werden verdeeld, zal de fysieke
scheiding van alle mensen onderling voor de dood zelf van de mensheid
zorgen. Geen contact zal nog mogelijk zijn dan via de gloednieuwe
dictatuur: zij zal het nieuwe kwaad zijn dat elke vereniging in de
weg zal staan, het blijvende obstakel voor communicatie of
buiten-zichzelf-treding, verheffing, exaltatie of extase. Uitgerekend
zij die zich naar voren heeft geschoven om de dreiging van het kwaad
te gaan bestrijden, blijkt het allermeest te vrezen virus dat de
mensheid aantast. Dit virus infecteert het brein van elke cel van de
mensheid - en dat wil zeggen: elke mens - om in hem haar eigen
software in te planten zodat hij zich niet langer op de mensheid
richt maar voortaan enkel blindelings doet wat de dictator van hem
eist die gehoorzaamheid beloont met een lang en pijnloos maar ook
geheel ontzield want contactloos bestaan en die ongehoorzaamheid
bestraft met boetes, virusziekten en de dood. Gehoorzaamheid is
instemming met het offer van de inenting aan deze nieuwe god in ruil
waarvoor althans zeer tijdelijk de toegang tot de wereld wordt
gekocht. Ongehoorzaamheid is volharding in de wetenschap dat het
leven heilig is, niet te koop en onontvreemdbaar.
En
is de strijd tegen het kwaad die dan gestreden wordt, dan niet de
eigenlijke strijd: de strijd van het Leven tegen de Dood?
De nieuwe pest (vervolg 48): Hoe corona het katholicisme op de helling zet
De
nieuwe pest (vervolg 48):
Hoe
corona het katholicisme op de helling zet
In
tijden van coronagekte leest men in de kranten over de uit de States
overgewaaide drive-ins: drive-in cinema's, drive-in supermarkten en
nu ook drive-in biechtstoelen. In verre landen weliswaar maar in
feite is het echt niet om mee te lachen want als die social
distancing
of eender wat de biecht onmogelijk maakt, verliest de katholieke kerk
haar reden van bestaan en kan om het even welke belastingbetaler van
een land dat aan die kerk subsidies toekent, eisen dat die financiële
aderlating ophoudt.
Velen
van de jongste generaties zullen bij het vernemen van die
aankondiging de wenkbrauwen fronsen omdat de kennis ook op dat vlak
achterwege blijft maar de bestaansreden van de kerk ligt in het feit
dat zij als staatsgodsdienst of dan toch als door de staat erkende
godsdienst een soort van verzekeringsmaatschappij vormt voor het
postpensioen van de burger.
Het
postpensioen is de termijn die na ('post') het pensioen komt, de
tijdspanne die volgt op die van het pensioen en omdat het pensioen
loopt tot de dood van de gepensioneerde, betreft het hier de
eeuwigheid en dat is gewis niet niks.
Hoezo?
- zouden de niet langer ingewijden vragen. Welnu, het katholieke
geloof leert, in het kort, dat de mens geschapen is als een
onsterfelijk wezen dat door eigen zonde sterfelijk werd en dat
derhalve de tussenkomst van een redder nodig heeft om alsnog de
eeuwigheid terug te kunnen winnen. Die redder kwam 2020 jaar geleden
op aarde als Jezus van Nazareth die zich de zoon van God liet noemen,
om die zonde van de mens die veel te groot was voor vergeving, uit te
boeten in zijn plaats en zo zijn onsterfelijkheid te herstellen. Dit
goddelijke offer ligt overigens aan de basis van de grootste
kunstwerken aller tijden zoals de passies van Johann Sebastian Bach.
Een
voorwaarde is wel dat wie aldus gered willen worden van de eeuwige
dood, ook echt geloven, wat inhoudt dat zij gehoorzaam zijn aan
zekere geboden zoals door de kerk geopenbaard. Een onmogelijke opgave
weliswaar omdat geen mens zonder zonde is en precies daarom heeft
Christus zijn macht om zonden kwijt te schelden overgedragen aan zijn
apostelen en in de eerste plaats aan zijn plaatsvervanger Petrus, de
eerste paus, die deze macht, die nota bene de sleutel is tot het
koninkrijk der hemelen, delegeerde aan de bisschoppen en aan de hele
clerus. Wie zondigen, verliezen het recht op eeuwig leven maar door
hun zonde te belijden in het sacrament van de biecht, kunnen zij
absolutie krijgen en dat recht terugwinnen en dit zo dikwijls als zij
dat nodig achten.
En
zo zijn er voorbeelden bij de vleet van historische figuren die een
leven lang hebben gemoord en gebrand om dan op hun sterfbed na het
opbiechten van al die gruwel, van een priester absolutie te ontvangen
en 'zo recht als een sikkel' ten hemel te varen. Of dat is alvast wat
de katholieke kerk voorhoudt te geloven - een verzekeringspolis die
kan tellen.
Omdat
onwetendheid omtrent de zaken des geloof zich heeft verspreid zoals
een ware pandemie, dient hierbij ook nog verduidelijkt te worden dat
het sacrament van de biecht traditioneel plaatsheeft in een
biechtstoel: een vaak met fraai beeldhouwwerk in hout omkaderd meubel
waarin men kan gaan zitten of knielen en waarin zich de biechteling
en de priester elk in een andere ruimte bevinden, half verduisterd
omwille van de onherkenbaarheid, en gescheiden door een houten plaat
met kleine gaatjes om de overdracht van de stemgeluiden maar helaas
ook die van het coronavirus mogelijk te maken.
Het
kon weliswaar veel eenvoudiger dan met een drive-in, als men maar
gedacht had aan de nieuwe technologie van de telefonie en de
elektronische spraakoverdracht, zo zullen mensen van deze tijd
opmerken. Edoch, dan hebben zij helemaal geen rekening gehouden met
de voorwaarde van de geheimhouding die essentieel is voor de biecht
omdat het daar in wezen een gesprek betreft tussen de zondaar en zijn
redder - Christus zelf, wiens plaats door het bestaan van dit heilig
sacrament kan ingenomen worden door de priester. In de dialoog tussen
het schepsel en zijn Schepper is luistervinken uitgesloten en de zaak
is nu dat de hoogtechnologische spullen waarvan sprake zeer vatbaar
zijn voor corruptie zodat geheimhouding niet langer kan verzekerd
worden of gezien de toestand van de wereld zelfs helemaal uitgesloten
is, waardoor de biecht zijn geldigheid verliest. En, eens te meer, de
kerk haar reden van bestaan.
Dat
hete hangijzer hangt de machtigste religie aller tijden overigens al
langer boven het hoofd want sinds het schandaal van het
kindermisbruik is de staat van de kerk gaan eisen dat zij dergelijke
aan haar opgebiechte misdaden voortaan op haar beurt moet gaan
'opbiechten' en wel bij het gerecht. Maar als zij dat doet, erkent
zij uiteraard meteen dat de wereld niet bestuurd wordt door de
Schepper van hemel en aarde (of althans door zijn délégués) maar
door de wereldheerser die het in het evangelie op een hoge berg
zonder enige tegenspraak van zijn broer Christus had over zijn rijk
dat hij Hem in ruil voor een simpele kniebuiging schenken zou. Nog
ter verduidelijking: iedereen weet dat in het Oudtestamentische boek
Job,
Satan wordt genoemd als een van de zonen van God.
(J.B.,
4 mei 2020)
30-04-2020
De nieuwe pest (vervolg 47): Ziekenzorg en ziekten-industrie
De
nieuwe pest (vervolg 47):
Ziekenzorg
en ziekten-industrie
De
uitdrukking dat men zijn ogen niet kan geloven, moet helaas dikwijls
heel letterlijk genomen worden: mensen reageren vaak zeer furieus op
wantoestanden maar rampen kunnen ook echt te groot zijn voor het
menselijke bevattingsvermogen en in die gevallen blijven reacties
vreemd genoeg gewoon uit.
Tot
de dingen die het voorstellingsvermogen te boven gaan, behoren
feitelijke genociden, gepleegd door de superrijken: het weigeren van
de toegang tot Europa aan miljoenen oorlogsvluchtelingen en het
onderbrengen ervan in concentratiekampen in Turkije. De moord op
dertigduizend mensen, meestal kinderen, met het wapen van de honger -
wel te verstaan: elke dag opnieuw dertigduizend. De massamoord op
ongeboren kinderen welke vandaag alom wordt beschouwd als een
mensenrecht.
Geheel
onvoorstelbaar voor velen is het feit dat de top van de
gezondheidszorg - alom ter wereld de caritatieve instelling bij
uitstek - gedomineerd blijkt door een industrie die vooral bekommerd
blijkt om het eigen gewin. In plaats van zorg te dragen voor de aan
hen toevertrouwde psychiatrische patiënten, werkte onder de nazi's
in Vlaanderen het medische corps zonder protest mee aan hun massale
uitroeiing en dit gebeurde middels de verkapte en feilloze
moordmethode van het vetvrije dieet. (1)
De
gezondheidszorg wordt gedomineerd door de farmaceutische industrie
die in de top van de meest winstgevende bedrijven van het land op de
allereerste plaats staat. Ziekenzorg werd sinds jaar en dag
verdrongen door klantenwerving en als puntje bij paaltje komt, blijkt
het van geen belang of de pillen genezen of ziek maken, zoals
bijvoorbeeld blijkt uit de softenonhistorie.
Op
7 augustus 2015 overleed op de leeftijd van 101 jaar de Canadese
fysicus Frances Oldham Kelsey die werkzaam was voor de Amerikaanse
FDA en die bekend werd omdat zij verhinderde dat het kalmeermiddel
Thalidomide, met als bekendste merknaam Softenon, in Amerika
slachtoffers zou kunnen maken: zij bewees de schadelijkheid ervan in
1961. Wereldwijd zijn er vele duizenden Softenonkinderen of kinderen
die geboren werden met misvormde ledematen (focomelie) als gevolg van
de toediening van dit medicijn aan hun moeder tijdens de
zwangerschap. Het
eerste slachtoffer - een kind dat geboren werd zonder oren - viel op
25 december 1956 maar het middel bleef op de markt tot eind 1961. De
producent van Softenon, Chemie Grünenthal, probeerde de waarheid te
verdoezelen maar onderzoeksjournalist Morton Mintz van The
Washington Post
bracht alles naar buiten in 1962. Pas in 2012 excuseerde Chemie
Grünenthal zich voor de aangerichte schade, nadat het medicijn
opnieuw op de markt kwam, onder meer als middel tegen kanker. (2)
Dat
een economie die winst als hoogste goed in het vaandel draagt,
gespeend is van ethiek, spreekt vanzelf maar bij het inbedden van de
gezondheidszorg binnen een dergelijke economie, is het onvermijdelijk
dat de zorgethiek door het winstbejag geheel wordt opgeslorpt en
geperverteerd: de zogenaamde gezondheidsindustrie maakt massaal
mensen ziek om hen daarop geneesmiddelen te kunnen verkopen en daar
grove winsten uit te slaan. Of dat ook met het coronavirus het geval
is, zal nog moeten blijken maar alvast is het zo dat farmareuzen zich
reeds in de handen wrijven.
Het
is hoe dan ook een feit dat in fel contrast met de kloosterzusters
van amper enkele decennia geleden die onbezoldigd en vaak ten koste
van de eigen gezondheid in hospitalen werkzaam waren en van wie de
huidige verzorgers en verplegers met hun slopende job en met hun
minimumloontje nauwelijks verschillen, een industrie bloeit die op de
kap van zieken én verzorgers gigantische winsten boekt. De greep van
deze industrie op dokters, verplegers en andere ziekenzorgers kan
tegengehouden worden door gewetensvolle ziekenzorgers aan de top
zoals toentertijd Frances Oldham Kelsey maar de geschiedenis toont
helaas ook gevallen van het omgekeerde en de intussen courant
geworden moorden op de klokkenluiders maken de strijd tegen dit kwaad
er niet gemakkelijker op. Wellicht kan alleen de inplanting van een
heel andere economie een oplossing brengen maar voor het aan banden
leggen van de hebzucht zal meer nodig zijn dan alleen maar een
vrijblijvende ethiek.
(J.B.,
30 april 2020)
Verwijzingen:
(1)
Thys,
Erik, Psychogenocide.
Psychiatrie, kunst en massamoord onder de nazi's,
Epo, Berchem 2015, pp. 231-267.
Een
goede commerçant is een zeer verstandig man, al kan het ook een
vrouw zijn, en die zegt: wie een product wil slijten, moet ervoor
zorgen dat er een behoefte aan is. Hij moet dus eerst de behoefte
creëren en pas daarna krijgt hij zijn product verkocht. Intussen
weten wij ook dat onze economie draait dankzij gecreëerde behoeften
die dan ook nog eens voor het overgrote deel overbodig zijn. Maar de
behoeftebevrediging is dat dikwijls niet - ja, zo complex wordt het
wel op den duur. Neem nu de auto.
De
auto is een vervoermiddel waarmee in korte tijd grote afstanden
kunnen worden overbrugd. Maar wie auto's wil verkopen, moet ervoor
zorgen dat hij eerst afstanden schept, of beter nog: hij moet mensen
in tijdnood brengen. Doet hij dat niet, dan krijgt hij zijn auto's
niet aan de straatstenen verkocht: mensen die tijd zat hebben, lopen
te voet. Alleen de haastigen onder ons geloven dat zij gebaat zijn
met de aanschaf van een gemotoriseerd voertuig. Maar zelfs dat is een
illusie. Vijftig jaar geleden berekende Ivan Illich dat een auto aan
Jan Modaal meer tijd kost dan dat hij hem tijd bespaart. Maar dat
allemaal tussen haakjes want het zijn zaken die ons veel te ver van
huis brengen.
Vandaag
kopen wij instrumenten waarvan de levensduur de wettelijke
garantietermijn (en in België is dat twee jaar) nauwelijks
overschrijdt: slijtage is een in de marktproducten ingebouwde
behoefte aan vervanging of vernieuwing van het product. Men koopt
producten die door het feit dat zij binnen de twee jaar versleten
zijn, de behoefte creëren om ze opnieuw te kopen. Met het product
koopt men tevens de behoefte aan een tweede, een derde en zo voort.
Toen
vijfentwintig jaar geleden de eerste computers op de markt kwamen en
het internet werd ontwikkeld, bestonden er geen computervirussen. En
op een dag waren ze er, plotseling, als uit het niets. Het leek wel
alsof ergens op niet te achterhalen locaties criminelen aan het werk
waren met de bedoeling het internetverkeer te verstoren.
Onzin
uiteraard want ook criminelen werken niet gratis - bij
uitstek
criminelen werken niet gratis. Dat is wat de student ons vertelde die
het eerste antivirusprogramma op onze PC kwam installeren en voor de
slechte verstaander, zo voegde hij eraan toe: vanzelfsprekend zijn
het de producenten van antivirusprogramma's die de virussen maken en
verspreiden want alleen zij hebben daar baat bij. Zij zijn gewiekste
commerçanten, zij creëren de behoefte aan veiligheid, met andere
woorden: zij creëren het gevaar. De slotenmaker is de boef, de
leerkracht maakt onwetend en de pastoor zelf fabriceert de duivel.
En
ik herinnerde mij een verhaal dat nu honderd jaar oud moet zijn, een
verhaal van mijn grootvader zaliger die tandpijn had en naar de
tandarts wilde. Maar zijn vader gaf hem de goede raad: jongen, doe
dat niet, want tandartsen zijn rijkelui en eerlijke mensen worden
niet rijk: als ge gaat, zal hij eerst uw goede tanden trekken en ge
zult nog een keer moeten gaan voor uw slechte! Had ik maar naar mijn
vader geluisterd! - zo vertelde mij mijn grootvader zaliger en hij
ging met zijn vingers in zijn mond en haalde het eruit en toonde het
mij: zijn vals gebit. Daarop zegde hij nog iets, uiteraard geheel
onverstaanbaar, en wij moesten erom lachen maar het is niet om te
lachen als ze u zo bij den bok zetten, zoals ze dat in vroeger tijden
zegden, toen de mensen nog wisten hoezeer een bok kon stinken.
Wie
vertrouwt nog zijn garagist? Een motor is een ingewikkeld ding en
niet iedereen heeft daar verstand van. En vertrouwen is een heel mooi
woord. Edoch: Erst
kommt das Fressen und dann kommt die Moral.
Ook de garagist is een welvarend man. De auto, de koersfiets, de
diepvriezer, de stofzuiger, de wasmachine, de computer. En wat zegde
Ivan Illich over de geneeskunde? De man schreef een boek met als
titel: Medical
Nemesis. The expropriation of health. Vrij
vertaald: De
geneeskunde als rivaal. Over de ontvreemding van onze gezondheid.
Anders
uitgedrukt: De
ziekmakende werking van de geneeskunde. En
men ziet het al aankomen: de producenten van vaccins en de
fabrikanten van de virussen zijn ook hier agenten van een en dezelfde
commerce.
Jawel,
de zevenentachtigjarige Nobelprijswinnaar Geneeskunde, de man die het
aidsvirus ontdekte - men moet het maar doen! -, de onderzoeker die
borg staat voor zijn bevindingen, ook als anderen die associëren met
kwakzalverij - hij heeft wellicht gelijk wanneer hij beweert dat het
nieuwe coronavirus een menselijk fabricaat is. Hij kan het weten, hij
was levenslang getrouwd met virussen, zij waren zijn gasten, zijn
leermeesters, zijn gezellen, een lang leven lang.
En
de man vertelde tijdens het interview van 16 april hoe groot die druk
wel is die uitgaat van alle mogelijke belanghebbenden. De druk om de
waarheid ongezegd te laten want alleen een 'judas' spreekt de
waarheid in die hoge kringen van beroepsbedriegers en van
mensenfoppers. Edoch, gedenk dit: de hoge ouderdom is een zegen voor
wie de waarheid willen zeggen. Kijk, de farmaceutische industrie
wrijft zich al in de handen, zij hebben het over miljarden en wie zal
hen tegenspreken, ze hebben nu het ganse mensdom bij de lurven.
Luc
Montagnier steekt andermaal zijn nek uit. Ik geloof dat wat hij zegt
- die man die niets meer te verliezen heeft en alles reeds gewonnen -
de waarheid is en niets dan de waarheid. SARS-CoV-2
of het virus dat covid-19 veroorzaakt, is een maaksel van de
farmaceutische industrie. De behoefte aan een vaccin is er bij al wie
besmet zijn of het kunnen worden, en uitgerekend geen mens op aarde
is niet in dat geval! Bovendien, alsof dit nog niet volstond: de
houdbaarheidstermijn van het vaccin, zo liet men het ons reeds
doorschemeren, zal niet veel meer bedragen dan een zestal maanden.
Dan keert het gevaar terug, met andere woorden: de behoefte aan
veiligheid, welke een nieuwe vaccinatie onvermijdelijk maakt. En van
die kostelijke grap zal het mensdom zo te horen nog de eerste jaren
niet verlost zijn. Ja, een goede commerçant is een zeer gewiekst
man. Een man die niet tevreden is met een Toyota Corolla.
(J.B.,
28 april 2020)
De nieuwe pest (vervolg 45): Coronagolven
De nieuwe pest (vervolg 45):
Coronagolven
In
een toestand van evenwicht vindt geen verandering plaats. (1) Wordt
het evenwicht verstoord, dan kan die verstoring zich voortplanten in
de ruimte als een golf of als een trilling. (2) (3) Dit kan
betrekking hebben op maatschappelijk, psychologisch, economisch,
natuurkundig of scheikundig vlak. (1)
De
zevenentachtigjarige Franse viroloog Luc Montagnier, gewezen
professor aan het Parijse Pasteurinstituut waar hij van 1972 tot 2000
het virale kankeronderzoek leidde, gewezen directeur van het
nationaal centrum voor wetenschappelijk onderzoek en gewezen
professor aan de Universiteit van New York, die voor zijn ontdekking
van het aidsvirus in 2008 de Nobelprijs voor de Geneeskunde ontving,
verklaarde in een televisie-interview van 16 april 2020 op de Franse
zender CNews
dat SARS-CoV-2
of het virus dat covid-19 veroorzaakt, niet natuurlijk is maar van
menselijke makelij: het virus zou afkomstig zijn uit een laboratorium
in Wuhan en het zou stukjes bevatten van het HIV
dat aids
veroorzaakt. (4)
Professor
Montagnier veroorzaakte al vaker controverse en zette ook kwaad bloed
bij het medisch corps, vooral voor zijn verdediging in 1988 van de
these van Jacques Benveniste dat water een geheugen zou hebben - een
these die de waarde moest aantonen van homeopathie die zoals bekend
door het gros der academici voor kwakzalverij wordt gehouden.
Bovendien is Montagnier ook tegenstander van verplichte vaccinaties
omdat die volgens zijn onderzoek de toekomstige generaties beetje bij
beetje zouden vergiftigen. (4) In het televisie-interview van 16
april 2020 bracht de Nobelprijswinnaar Geneeskunde de uitbraak van
covid-19 tevens in verband met de activiteit van elektromagnetische
golven. (5)
Er
bestaat momenteel een forse tegenkanting vanwege een deel van de
wetenschappelijke wereld tegen de invoer van het mobiele netwerk van
de vijfde generatie ('5G') dat een veel krachtiger straling
produceert dan de huidige draadloze communicatienetwerken terwijl
onbewezen blijft dat die stralingsdosis vrij is van
gezondheidsrisico's. Een groep van meer dan 180 wetenschappers uit 35
landen hebben in september 2017 de Europese commissie gewaarschuwd
voor de mogelijke gevaren van 5G
voor de volksgezondheid. (6) Sommigen gaan nog verder en suggereren
een verband tussen 5G
en de corona-epidemie waarbij het vermoeden wordt geuit dat de hoge
stralingsdosis het menselijke immuunsysteem tilt doet slaan met als
gevolg een (wereldwijde) dodelijke ziekte waarvan de ware oorsprong
om economische redenen verborgen moet blijven en derhalve valselijk
wordt toegeschreven aan een virus: de corona-pandemie bestaat niet
maar is een verkapping van een nieuwe stralingsziekte veroorzaakt
door 5G.
Waar
het evenwicht verstoord wordt, kan een golf ontstaan of een trilling
maar ook het omgekeerde bestaat: een golf of een trilling kunnen een
evenwichtstoestand verstoren en dit zou wel eens het geval kunnen
zijn met de werking van de sterke elektromagnetische golven van 5G
op ons immuunsysteem, op de activiteit van virussen in ons
immuunsysteem of nog anderszins. En het probleem dat zich nu stelt is
het volgende.
Terwijl
de voorzichtigheid gebiedt om handelingen niet te stellen totdat
bewezen is dat zij ongevaarlijk
zijn, perverteert de ongeremde zucht naar geld en macht van sommigen
dit principe tot het bijzonder gevaarlijke principe dat handelingen
toelaatbaar zijn zolang hun gevaar
onbewezen is. Het ligt voor de hand dat men de straat niet mag
oversteken zolang men zich er niet van verzekerd heeft dat er geen
auto komt aangereden maar in hun pervers winstbejag willen figuren
zoals Elon Musk en aanverwante mega-economen de straat oversteken
zolang het onbewezen blijft dat er wel een auto komt aangereden. Of
beter: zij willen dat wij
de
straat oversteken van zodra zij
beweren dat de onveiligheid daarvan onbewezen is.
Of
de elektromagnetische golven van de nieuwe 5G-netwerken
de nieuwe coronaziekte veroorzaken, blijft een open vraag maar dat
een of andere 'klap' een maatschappelijke golf en zelfs een tsunami
veroorzaakt heeft, staat intussen buiten kijf: de hele wereld is in
de ban van een pandemie en van een angstvallige dagelijkse telling
van het aantal doden en geen mens blijkt nog in staat om de
veroorzaakte deining te doen ophouden. De situatie doet denken aan de
algemene en rampzalige paniek die uitbreekt in een cinemazaal nadat
iemand heeft geroepen dat het brandt: er ontstaat een chaos die niet
te stoppen is, de redelijkheid maakt plaats voor doodsangst,
geruchten worden voor waar gehouden, kortom: de rust van het
evenwicht is verstoord en een onrust die zichzelf in stand lijkt te
houden richt alom vernielingen aan waarvan het einde maar niet in
zicht komt.
De nieuwe pest (vervolg 44): De tellers die tellen en de tellers die niet tellen
De
nieuwe pest (vervolg 44):
De
tellers die tellen en de tellers die niet tellen
Vandaag
27 april 2020, na vier maanden nieuwe coronagriep en kennelijk al
ruim voorbij de piek, staat de teller op 206.000 doden wereldwijd.
(1) Gesteld dat de mensen aan corona blijven sneuvelen aan dit tempo,
zullen dat er ongeveer 600.000 per jaar zijn - wereldwijd. Waarvan
het merendeel hoogbejaarden met onderliggende aandoeningen die ook
zonder corona veroordeeld waren om in de komende weken of maanden te
overlijden. Dit aantal coronadoden verschilt dan in geen enkel
opzicht van het slachtofferaantal van de jaarlijkse seizoensgriep
dat ligt tussen 290.000 en 650.000. (2)
Een
eerste vraag die rijst is uiteraard die naar de zin van de nooit
geziene en bijzonder rampzalige veiligheidsmaatregelen: waarom werden
die nooit eerder getroffen en dit jaar ineens wel? Het antwoord laat
op zich wachten. Een tweede vraag is deze naar het uitblijven van
veiligheidsmaatregelen met betrekking tot ziekten en rampen waarvan
het jaarlijkse slachtofferaantal een groot veelvoud is van het aantal
doden die deze griep maakt en dan niet zozeer bij hoogbejaarden met
onderliggende aandoeningen en met een nog zeer geringe
levensverwachting maar bij jonge mensen en kinderen die nog aan het
prille begin staan van het leven.
Enkele
feiten: jaarlijks vallen wereldwijd 1,35 miljoen verkeersdoden; 9,6
miljoen kankerdoden en 17,77 miljoen doden door hart- en vaatziekten
(31,8 percent van alle sterfgevallen) en dat zijn er een pak meer dan
de 206.000 coronadoden van dit jaar. (3)
Op
te merken valt dat voor de jaarlijks 1,35 miljoen verkeersdoden -
meestal jonge mensen en kinderen - het verkeer niet wordt stilgelegd.
Meer nog: er is nauwelijks controle van automobilisten aan zebrapaden
en de boetes blijven achterwege, wat verklaart dat het merendeel van
de automobilisten gewoon doorrijden aan zebrapaden en geen voorrang
verlenen aan voetgangers. De veiligheid voor zwakke weggebruikers
blijkt nu eenmaal geen prioriteit en voetpaden en fietspaden
ontbreken zowat overal.
Jaarlijks
vallen wereldwijd 4,2 tot 4,5 miljoen doden ingevolge fijn stof
(lees: uitlaatgassen ingevolge vooral het autoverkeer) en dat zijn er
meer dan als gevolg van roken. (4)
Maar
de hypocrisie bereikt een climax in het volgende feit. Wereldwijd
sterven elke
dag
24.000 mensen door honger en dat zijn er jaarlijks bijna tien
miljoen. (5) Voor deze 10 miljoen mensenlevens wordt de economie
helemaal niet stilgelegd, laat staan dat zij zou inleveren. Het
tegendeel is het geval: de harde waarheid luidt dat onze economie
teert
op
deze jaarlijks tien miljoen hongerdoden. Deze tien miljoen mensen
worden elk jaar letterlijk opgeofferd aan onze economie. Onze
economie kost met andere woorden alleen al door de honger die zij
veroorzaakt tien miljoen mensenlevens per jaar. Maar die teller is
voor de gloednieuwe religie van deze tijd kennelijk van geen tel. Het
tijdperk van het gouden kalf heeft zich gesetteld.
Er
wordt gezegd dat de pandemie of wat daarvoor moet doorgaan door
sommigen te baat genomen wordt om de massa weer in het gareel te
krijgen nadat allerlei emancipaties de greep op het volk onmogelijk
hadden gemaakt. Maar hoe kan men ook weten dat dit inderdaad het
geval is? Hoe kan men weten dat de stoute beweringen over een aan de
gang zijnde machtsgreep (gepleegd door een zekere elite op 'het
volk') ook waar zijn?
Iedereen
zal het er over eens zijn dat wie mensen aan zich wil onderwerpen,
het bevel moet voeren en er moet voor zorgen dat hij gehoorzaamd
wordt. Iedereen weet ook dat de enige garantie voor dat laatste erin
bestaat te tonen dat men de sterkere is. Maar wat is dan precies het
verschil tussen een normale democratische regering en een dictatuur?
Want beide bevelen ze en willen ze gehoorzaamd worden. Het antwoord
is onthutsend.
In
een democratie en in een rechtsstaat worden de verordeningen
uiteraard door het volk zelf beslist of tenminste dan toch door de
vertegenwoordigers van het volk in het parlement en het bestaan van
een van de politiek onafhankelijke instantie - het gerecht -
garandeert ook dat die regels afdwingbaar zijn. Maar de grond van
deze constellatie is dat democratische wetten in principe redelijk
zijn, wat wil zeggen dat zij tot stand komen door openbaar
overleg
met redelijke argumenten waarbij erover gewaakt wordt dat genomen
beslissingen het algemeen
welzijn
dienen. Zo bijvoorbeeld wordt beslist om de maximum snelheid in de
bebouwde kom te bepalen op 50 km per uur nadat men overeengekomen is
op grond van openbaar gemaakt onderzoek dat dit daar inderdaad de
veiligste manier is om zich te verplaatsen. Uitgerekend de
(principieel controleerbare) juistheid en de betrouwbaarheid van die
bepaling maken dat ieder weldenkend mens zich ook zonder
tegenpruttelen aan die regel zal houden. Niemand kan die regel
onredelijk noemen; niemand kan op een geloofwaardige manier de
stelling verdedigen dat die regel dictatoriaal is of dat hij
onterecht de vrijheid van de burger zou beperken - andermaal: omdat
men eerst heeft ingezien dat deze algemene vrijheidsbeperking
noodzakelijk
is voor de algemene veiligheid. Het gaat om een redelijk overleg
onder het volk inzake het nemen van een beslissing over de kosten en
de baten van welbepaalde in te voeren wetten. En nogmaals: het tot
stand komen van democratische wetten gebeurt via algemeen overleg en
met redelijke argumenten. Het enige minpunt bestaat erin dat een
stemming (een kwantificering van aanvankelijk louter kwalitatieve
argumenten) helaas onvermijdelijk is; het ware immers beter indien
iederéén het eens kon worden over wat te doen in functie van het
algemeen belang en indien er dus geen enkele tegenstem was maar
politieke rationaliteit is nu eenmaal geen wiskunde.
Bij
een niet-democratische besluitvorming komt er uiteraard geen
parlement kijken en bestaat geen (normale) rechtspraak maar dikwijls
wordt via allerlei procedures verdoezeld dat een schijnparlement de
plaats van het parlement heeft ingenomen of dat men te maken krijgt
met schijnrechtspraak. In geval van nood is het soms niet anders
mogelijk dan dat een noodregering gevormd wordt en dat noodregels
ingevoerd worden: waar totaal onverwacht de algemene veiligheid op
het spel komt te staan, zal even onverwacht de vrijheid aan banden
moeten worden gelegd en omdat gezondheid in de eerste plaats een zaak
is van veiligheid, kan men bij een pandemie niet anders verwachten
dan dat de vrijheid ook drastisch wordt ingeperkt. Maar de vraag weze
nu herhaald: hoe verzekert men zich ervan dat de stoute beweringen
over een aan de gang zijnde machtsgreep waar zijn? En het antwoord op
die prangende vraag wordt pas kenbaar als men de onderliggende
verantwoording voor de betrokken handelwijzen als zodanig belicht.
Zoals
gezegd bestaat de basis voor de democratische wetten in hun
redelijkheid en hun openbaarheid: principieel kan iedereen nagaan hoe
de wetten tot stand kwamen, of iedereen daarin zijn zegje heeft gehad
en of alles in redelijkheid is verlopen. En in een dictatuur is dat
pertinent niet
zo. Een dictator kan het er wel doen op lijken dat de beslissingen
door het volk genomen worden, dat ze redelijk zijn en noodzakelijk,
maar geen enkele dictator kan verbergen dat zijn wetten onredelijk
zijn als ze dat inderdaad zijn omdat geen enkele mens, en derhalve
ook geen dictator, boven de rede staat. En nu komt het onthutsende
van de hele zaak.
Dictators
doen als puntje bij paaltje komt ook geen moeite om te verbergen dat
wat zij eisen, onredelijk is: zij eisen een bepaald gedrag en durft
iemand het aan om te vragen naar de reden, dan vertikken zij het om
zich te verantwoorden; hun antwoord bestaat uit een boete of een
andere straf die zich herhaalt totdat de betrokkene ophoudt naar de
verantwoording te vragen.
Elke
dictatuur overleeft bij de gratie van de onderwerping. Van
onderwerping is sprake waar mensen bevelen uitvoeren,
verbodsbepalingen aanvaarden of belijdenissen afleggen die indruisen
tegen de redelijkheid. En precies aan het feit dat mensen redeloze
regels volgen, weet
een dictator ook dat hij hen onderworpen heeft. Hij zou dit niet weten
wanneer de regels redelijk waren omdat in dat geval de twijfel
bestond dat de regels gevolgd werden omwille van hun redelijkheid.
Maar waar de regels helemaal geen redelijke grondslag hebben, zullen
alleen diegenen ze volgen die zich er (blind) aan onderwerpen -
mensen die daarentegen het recht en de rede hoogachten, zullen
ertegen in opstand komen.
De
mens is een complex wezen: enerzijds zijn wij geneigd om te geloven
dat het volstrekt onmogelijk is om tegen beter weten in te handelen
maar anderzijds doen wij dat wel voortdurend terwijl wij dat onbewust
beschouwen als een soort van noodzakelijk kwaad. Zoals wij kunnen
liegen terwijl wij de waarheid kennen (en de kennis van de waarheid
is een noodzaak voor de mogelijkheid van het liegen), zo ook kunnen
wij een geloof belijden terwijl wij heel goed weten dat de
geloofspunten in kwestie je reinste onzin zijn. In de beide gevallen
handelen wij tegen beter weten in omdat wij nu eenmaal moeten
overleven terwijl op de achtergrond het vers uit de Driestuiversopera
van Bertolt Brecht weerklinkt: Erst
kommt das Fressen, dann kommt die Moral.
Een
aan een religie onderworpen volk (en 'religie' betekent ook
'overgave') belijdt in de zondagsmis te geloven in de hemel, het
vagevuur, de hel, alle heiligen, duivelen en engelen en het systeem
van de aflaten, maar geen zinnig mens in de hele kerk gelooft dat ook
werkelijk en de kerkleiding weet
dat ook. Maar de kerkleiding verlangt zelfs niet dat het volk
gelooft wat zij het voorhouden; het enige wat zij verlangen is dat
het volk zich gedraagt
overeenkomstig
dat geloof. Als de kerk predikt dat men een aflaat (een
strafvermindering in het vagevuur na de dood) kan bekomen middels een
gift aan de kerk, dan is het de kerk eender of diegene die deze
aflaat effectief betaalt, ook gelooft in de werking ervan; dat er
betaald wordt en dat de kerk het geld ontvangt, is het enige wat zij
kan controleren maar tegelijk is dat ook het enige wat voor haar van
tel is. Met andere woorden is het de kerk erom te doen dat het volk
betaalt en of het dat doet vanuit een echt of een voorgewend geloof,
is dan allang geen punt meer.
Het
dictatoriale van de hele kwestie schuilt hierin dat dit handeltje in
één enkele richting gaat: voor de kerk volstaat het niet dat iemand
echt spijt heeft van zijn zonden, zij vergeeft ze aan de biechteling
van zodra deze zijn geloof belijdt door met echt geld te betalen; de
biechteling van zijn kant heeft zich daarentegen helemaal geen vragen
te stellen over het feit of zijn zonden dan wel echt vergeven zijn:
hij dient dit te geloven zonder meer. De kerk eist garanties van de
gelovige terwijl de gelovige geen garanties kan eisen van de kerk: de
machthebber wantrouwt de onderworpene maar eist tegelijk zijn
vertrouwen. Waar
iemand een ander blind vertrouwt zonder hetzelfde van de tegenpartij
te verlangen, is zonder enige twijfel sprake van onderwerping.
De
hele kwestie moet nu duidelijk zijn: de vraag of de huidige al dan
niet vermeende pandemie door sommigen wordt aangegrepen voor een
machtsgreep, kan bevestigend beantwoord worden van zodra men kan
waarnemen dat regels en wetten worden gesteld die geen redelijke
grondslag hebben. En dat is nu bij uitstek het geval waar het regels
betreft op grond van voorgewende
kennis. Van voorgewende kennis is zonder enige twijfel sprake waar de
stellingnamen tegenover de realiteit welke de gedragsregels zou
moeten verantwoorden, divers zijn en elkaar tegenspreken. Bondiger
uitgedrukt: inconsistenties binnen de perceptie van de realiteit,
maakt deze perceptie vals en ontkracht uiteraard de betekenis of de
zin van de gedragsregels die op grond daarvan worden uitgevaardigd.
Om
het met een simpel concreet voorbeeld te zeggen: waar sommige medici
beweren dat het dragen van mondmaskers tegen covid-19-besmetting
zinloos is terwijl andere medici beweren dat mondmaskers meer kwaad
doen dan goed en waar men alsnog besluit tot een wet die het dragen
van mondmaskers verplicht, ontbreekt elke redelijke grondslag voor
die wet en zal het afdwingen ervan niet anders interpreteerbaar zijn
dan als de manifestatie van een dictatuur.
En
nu is het inderdaad zo dat de standpunten van de verantwoordelijke
beleidsmakers én van de wetenschappers omtrent de al dan niet
vermeende pandemie op velerlei vlak onderling zeer grondig uiteen
lopen: het geldt voor de zin van het dragen van mondmaskers maar ook
voor de zin van social
distancing waarvan
zelfs niemand weet of deze regel zelfs niet geheel tegendoelmatig is;
het geldt voor zowat alles wat over het virus gezegd wordt omdat de
kennis ontbreekt zodat het volk zich moet onderwerpen aan regels
zonder gronden, wat erop neerkomt dat wij zomaar moeten aanvaarden
het proefkonijn te zijn van wetenschappers en beleidsmakers wiens
onderling tegenstrijdige en derhalve onmogelijk correcte meningen
slechts getuigen van twee zaken: ten eerste is dat een volstrekte
onbekwaamheid en ten tweede een volstrekte immoraliteit. Wat betreft
dat laatste, weze het verduidelijkt dat de immoraliteit hier bestaat
in het voorwenden van kennis of dus in het kennelijke onvermogen om
publiekelijk toe te geven dat men omtrent zaken van levensbelang
onwetend
is. Vandaar volgt hier voor de derde keer in deze artikelenreeks eenzelfde
citaat uit het werk van Ivan Illich met een uitspraak over deze kwestie:
"Een
bestudering van de evolutie van ziektepatronen levert als bewijs op
dat artsen in de laatste honderd jaar epidemieën niet sterker
beïnvloed hebben dan priesters in vroeger tijden. Epidemieën kwamen
en gingen, door beiden verwenst, maar door geen van beiden beïnvloed.
Ze zijn even ongevoelig voor de rituelen die in medische klinieken
uitgevoerd worden, als voor die welke bij religieuze altaren
gebruikelijk waren. Het is wellicht nuttig een bespreking van de
toekomst van de gezondheidszorg met de erkenning van dit feit te
beginnen."
(1)
(J.B.,
26 april 2020)
Verwijzingen:
(1)
Ivan Illich, Grenzen
aan de geneeskunde. Het medisch bedrijf - een bedreiging voor de
gezondheid? Het
Wereldvenster, Baarn 1978. (Oorspronkelijke titel en uitgave: Medical
Nemesis - The Expropriation of Health,
Marion Boyars, Londen 1975), p. 21.
Strijders voor eerlijke landbouw worden gecriminaliseerd terwijl aan het licht komt dat genetisch gemanipuleerde gewassen een gevaarlijk virus bevatten - zie:
