Vanochtend vertrok Nibali bis al om 8u30 richting C om met een groepje een toer van 100 km te maken richting Xavea;
Er was geen plaats op terras bij Ripoll deze morgen dus dronk ik men koffie en las men krant op terras bij het zwembad terwijl L het haar van haar benen weghaalde.
In de spaanse krant veel aandacht voor de brandschade hier in de buurt met op de eerste pagina foto van de Cala Granadella, die als één van de mooiste baaitjes van de Costa Blanca bekend staat maar er nu maar kaal bijligt nu alle groen zwartgeblakerd achterblijft.
Na de fietstocht was de opblaasbare loungezetel in het zwembad de ideale plaats o m terug op krachten te komen en na een groot bord pasta van L zijn alle reserves weer bijgetankt.
Ik maakte met X een lange wandeling vanavond want gisteren was het er niet meer van gekomen dus gingen we voor dubbele afstand vandaag wat aardig lukte want mijn stapteller klokte af op 19,73 km.
Morgenvroeg wordt er terug gefietst en daarna gaan we richting C voor de tijdrit vuelta mee te maken.
Vanmorgen bleef het rustig voor de eerste keer deze week, geen laag overvliegende vliegtuigen en heli's of sirenes;
Nochthans was er gisteravond nieuwe kleinere brandhaard ontstaan op de baan tussen A La V en Callosa en konden we de vlammenrij goed zien vanop ons terras maar omdat het al donker was leek het dichterbij dan het echt was; toch konden we het vuur horen knetteren maar omdat de brandweer er met hun autos aankon kregen ze het rond middernacht geblust.
Dus was het een geruststelling vanochtend op te staan zonder rookpluimen in de buurt en om 9 u kreeg ik al berichtje dat Th al op de bus zat naar Beni.
Nadat ik hem had opgepikt stopten we aan de Nederlandse supermercado in Albir voor wat inkopen en daarna gingen we thuis ontbijten, de rest van de ochtend waren we bezig met zijn fiets in orde te zetten zodat hij een eerste toerke kon maken tegen de middag.
Ondertussen deed ik een siestake en nadat de poolboy langskwam kon Th zijn eerste duikske doen.
Tegen 7 gingen we naar de pueblo om bij Valentino kaas en garnaalkroketten, gevolgd door lasagne of steak tartaar te gaan eten.
Terwijl we op het terras zaten te eten kwam er een lange kolonne legervoertuigen en brandweerwagens voorbij op de terugweg van de nabluswerken.
Sommige fotos zijn wel beangstigend als je ziet wat zo een vuur kan veroorzaken en we hopen allemaal hier dat het ergste nu achter de rug is
Om 8 uur vanochtend begonnen de blusvliegtuigjes en helikopters terug over te vliegen maar deze keer richting Bernia; er was een nieuwe grote brand uitgebroken dicht bij Bolulla vlak aan de Fonts de Algar watervallen en al snel vulde de vallei zich met zwarte rook, men kreeg het vuur blijkbaar niet direct onder controle want er dienden grotere vliegtuigen en het leger ingezet terwijl de rookpluimen nu ook vanover de Bernia in onze richting dreven en de eerste asresten neerdwarrelden.
De Fonts del Algar liggen in waardevol natuurgebied, dat echter zeer moeilijk bereikbaar is en daarom bleven de vliegtuigen non stop op en neer vliegen om water te gaan halen in zee vlakbij; Het duurde tot 14 u eer de zwarte rook verdween en stillaan de azuurblauwe lucht terug kwam. Na een korte pauze ging het blussen verder en het leek hier wel oorlogsgebied met de steeds terugkerende en laagvliegende blusvliegtuigen.
Volgens plaatselijke info zijn er een hondertal mensen geevacueerd in de buurt van Bolulla en is ook de enige weg richting Col des Rates afgesloten momenteel wat geen goed nieuw is voor de Vuelta die daar normaal zaterdag langskomt.
Kort na de middag ging naar Mas Y Mas en stopte even aan Mascarat om te zien hoe de watervliegtuigjes één voor één op de zee landen om water op te halen en dan terug opstijgen voor de bluswerken verder te zetten.
Erna kon het kuisen beginnen, de asresten bijeenvegen en terras en buitenmeubles met water gekuist maar het zal tijdje duren vooraleer alles verdwenen is.
Rond 19 u kreeg ik telefoon van de verhuisfirma dat Th zijn fiets was toegekomen ik C en ging ik hem afhalen, het is een copy van de driewieler van die kleine italiaanse wielrenner, maar ik kan niet op zijn naam komen, maar dan zonder motor erin.
Deze avond kleurde de lucht rood, waarschijnlijk van al die vlammen die hier de afgelopen dagen het nieuws overheersten.
Hopelijk kalmeert het vanaf morgen en kan TH in alle rust zijn toerkes malen op zen nieuwe stalen ros
Het was gisteren namiddag begonnen, over en weer vliegen van helikopters en blusvliegtuigen maar omdat ze richting kust vlogen en er geen rookpluimen te bespeuren waren had ik er niet veel aandacht aan geschonken en was vroeg onder de wol gekropen na het vermoeiend weekend; Nu onder de wol kruipen was er niet echt bij want ook snachts bleven de temperaturen in de buurt van de 30 graden hangen.
Toen deze ochtend vroeg het over en weer gevlieg terug begon wist ik dat er iets serieus moest aan de hand zijn en in de pueblo vertelde me van de grote branden in de buurt van Xabia (Javea) zo een 25 km hier vandaan
Blijkbaar had men er gisteren namiddag een 4 tal brandhaarden aangestoken, eerst in de buurt van Cumbre del Sol dan in Granadella en erna aan de andere kant van Javea, dus duidelijk het werk van een pyromaan die einde van de zomer wanneer het kurkdroog is had afgewacht en de hoge temperatuur tegen de 40 zondagmiddag met strakke wind waren de ideale combinatie.
Nu de gevolgen zijn niet min, tegen de 2000 bewoners dienden gevacueerd naar scholen en sporthallen, meer dan 20 huizen uitgebrand tot nu toe en verschillende urbanisaties nog in gevaar om van de grote oppervlakte natuur die verwoest werd nog maar te zwijgen. Alle beschikbare helikopters en blusvliegtuigen tussen Alicante en Valencia werd opgeroepen en ook het leger diende in te springen
De bewoners in de buurt werd aangeraden hun gasflessen thuis in het zwembad te gooien en zich uit de voeten te maken; Nu vandaag was het bijna gans de dag windstil wat het blussen zou moeten vooruithelpen, toch schat men nog gans de week nodig te hebben om alles volledig geblust te krijgen.
Op de ochtendwandeling naar de pueblo kwam ik spaans koppel tegen met mooie hond, zowat model van X maar donkerbruin met zwarte zebrastrepen en groter en steviger gebouwd; de hond liep los en de eerste begroeting verliep vriendelijk maar plots werd deze hond agressief en waren ze aan het vechten met flikkerende tanden en gegrom langs de 2 kanten; de eigenaar probeerde hem aan te lijnen maar dat lukte niet direct zodat ik besloot eerder tussen te komen en verkocht hem 2 rake trappen in de ribben en nek zodat hij de aftocht moest blazen en gekalmeerd was
Ze waren precies ni content maar ik vertelde hen dat ze veel kordater en feller moeten optreden bij zo een gedrag; X kwam er ongedeerd vanaf. Na de middag werden de eerste rookpluimen ook boven de Bernia zichtbaar
Verder veel gezwommen want bij 35 graden is het zwembad de aangenaamste plek. X deed haar siesta ondersteboven en trok zich niks aan van de overvliegende heli's en blusvliegtuigjes.
Afgelopen weekend stond in het teken van het drie daags Motorevenement in Alcossebre, een typisch spaans kustplaatske zo een 100 km boven Valencia; Hier komen overwegend spanjaarden met vakantie, er zijn verschillende grote stranden en een groot stuk van de dijk is verkeersvrij; ook veel resto en barretjes en hotels /appartementen hier naturalmente: De meeste gebouwen zijn al wat ouder maar daardoor heb je hier weinig hoge gebouwen wat het wat charmanter maakt dan de kanten van Benidorm etc.
Nadat we de sleutel van mijn appartement bij de receptie in een Hotel aan andere kant van het dorp hadden afgehaald gingen we opzoek naar ons logement; Men amigos logeren hier elk jaar in hetzelfde Hostel, maar dit is steeds lang vooraf volgeboekt dus ik had appartement geboekt er dicht tegen, enkel bleek het niet zo simpel te vinden want alle namen trekken hiep op elkaar en ik was gestopt bij Marina maar moest eigenlijk in Marino zijn; natuurlijk pasten men sleutels niet op ingangsdeur maar toen ik via kuisvrouw toch langs achter was binnengeraakt bleek ook mijn appartmentsdeur nr 204 niet open tegaan; Nochthans bevestigde de kuisvrouw mij dat dit gebouw wel degelijk Marino heette en ook in naastgelegen bar zei men dat dit juist mas maar ondertussen had ik zwembad gezien en dat zag er toch helemaal anders uit dan op fotos bij de boeking mijn appartement; gelukkig kwan ik toen klusjesman tegen die, toen hij mijn sleutels zag bevestigde dat ik in verkeerde gebouw zat en 500 meter verder moest gaan voor de appartementsblok Marino.
Uiteindelijk lukte het dan toch om de juiste poort te vinden die toegang gaf tot de blokken Marino genaamd, redelijk gedateerd, 2 verdiepingen hoog maar wel netjes en origineel; Binnen was het duidelijk dat men hier de laatste 30 jaar niks veranderd heeft maar geen nood want alles werkte wat ik nodig had, gelukkig was ik alleen want het bed was maar 1.5 lang en ook het extra stapelbed was eerder een dwergformaatje.
De eerste avond eindigden we in El Arenal, een bekend paella resto hier en het was inderdaad zeer lekker; de muziek was niet zo geweldig dus we gingen niet te laat slapen.
Zaterdagmorgen had ik wel zin in bezoekje aan het 30 km verder gelegen Peniscola en vertrokken we rond 11 u; Dit badplaatsje is vooral bekend om zijn oud gedeelte dat op rots die in de zee uitsteekt gebouwd werd met bovenop het Castillo del Papa Luna, blijkbaar één of andere paus die hier ooit woonde wat uitzonderlijk is want normaal verblijven die in Rome. Sommigen vergelijken het beetje met de Mont St Michel maar das wat overroepen. Het oude stadsgedeelte was wel tof met veel kleine keien straatjes en witte huisjes, winkeltjes etc, enkel ging het overal nogal steil omhoog en zijn mijn amigos niet van de sportiefsten; Maar het uitzicht boven aan de castillo maakte veel goed en uiteindelijk waren ze toch blij dat ze in de hitte mee naar boven waren geklauterd; We aten er sardientjes en pulpo op de BBQ en gingen terug naar ons appartement voor de onvermijdelijke siesta.
In de vooravond was er gezamelijke rit geprogrammeerd maar dat lieten we paseren, er waren 2000 motos opgedaagd dus file rijden doen we liever niet maar voor de grote pan schapenvlees met patatjes wouden we wel aanschuiven enkel duurde het tot 22 u eer alles klaar was maar we hadden tafeltje onder de bomen gevonden dus daar was het uit te houden bij 30 grados bij een zeebriesje.
Normaal kan je hier zondagochtend ook nog grote Bocadillo eten en worden er 2 grote panne paella gemaakt in de namiddag maar omdat men 37 graden voorspelde vandaag besloten we na de ochtendkoffie toch al maar huiswaarts te keren.
Rond 14u30 konden we thuis in het zwembad springen en siestake doen; X en L waren blij me terug te zien maar X besloot de eerste 5 minuten toch wat te smoelen maar toen ik haar balletje bovenhaalde ging ze non stop kwispelen tot savonds
Vandaag overwegend rustdagje ingelast alvorens we morgen voor 3 daagse naar Alcossebre vertrekken.
We gingen wel naar Mercadona om voorraadje in te slagen zodat L kan overleven tot maandag en passeerden nog aan een gebouwtje waar ze allerlei cursussen aanbieden voor volwassenen om info te vragen want L had interesse in cursus kleren maken.
Morgenvroeg om 10 u vertrekken we naar de Harley bijeenkomst zo een 50 km boven Valencia waar we in appartament verblijven tot zondag.
Er is geen internet dus volgend verslagske zal even op zich laten wachten.
Op deze laatste dag van de maand deden we het rustig aan, de temperatuur was wat gezakt tot 30 graden dus het voelde wat frisser aan en X kreeg op de terugweg van de pueblo nog is een zotte bui en beet in haar lijn alsof ze een slang had gevangen die ze moest doodschudden.
Na de korte siesta want de poolboy kwam langs om 15u30 ging ik richting Mel Customs want één van men kofferbakken van men Harley ging niet goed meer dicht; ik had er al twee tal keer naar gekeken maar vond nergens een mogelijk probleem.
Een handige harry kan ik mezelf zeker niet noemen dus was externe hulp raadzaam
In de garage had Mario het al na 2 min gefixt, er was een rubbertje dat dient om schokken te dempen van het kofferdeksel van zijn plaats geschoven waardoor slot niet goed meer dicht klapte; Ik dronk een glas en maakte een plas in het naastgelegen cafe Overdrive en reed via Polop nog efkes richting Guadelest om wat van de uitzichten te genieten.
Terug thuis maakten we ons klaar voor nieuwe wandeling naar de pueblo, met L deze keer want er stond bezoekje aan Resto Ripoll geprogrammeerd vanavond.
In de avond wandelde ik met X nog is langs het bos tot dat het donker werd, zo stond er toch weer 14 km op de stapteller vandaag.
Het was wat bewolkter vandaag en het leek ook wat frisser te gaan worden dus nam ik de verf potten en borstels bij de hand in een poging de schilderwerken in de slaapkamer boven verder te zetten.
Maar al snel ging de temperatuur terug naar de dertig en was het weer zeer vochtig waardoor je zweet voordat je het weet; Ik had evengoed binnen in een sauna kunnen gaan schilderen maar eenmaal begonnen besloot ik toch maar verder te doen todat mijn verf op was; Men hemd en short waren volledig doorweekt, het leek wel of ik in het zwembad was gevallen en het moet al van in de jaren 90 geleden zijn dat ik nog zo hard heb gezweet tijdens het werken. Dit is dus niet voor herhaling vatbaar maar gelukkig zijn de muren nu gedaan met de vochtwerende verf; wel zal het nodig zijn een twee tal dagen in het appartement te slapen wegens de straffe geur van de verf.
X vond al dat schilderen maar niks en ligt wat te mokken op het terras
Omdat ik toch al vuil was deed ik nog wat verder en demonteerde ik de arm van automatische poort die was afgebroken tijdens de laatste storm en herstelde ik de stop voor de poort in het midden van de oprit.
Nadien was een douchke welverdiend en een duikske ook, voor de avondwandeling was men energietank maar matig gevuld dus deed ik een kleine lus door het bos met X
Er blijven wolken voorbijdrijven en de toppen van de Puig Campana priemen erdoor vanavond
Zowel tijdens de heen als terugweg naar de pueblo deze ochtend geen levende ziel tegengekomen en ook bij ripoll op het terras waren in men hoekje alle tafeltjes vrij; zalig de rust die nu is teruggekeerd.
Het was zweten en zwemmen geblazen vandaag, + 35 grados en zeer vochtig.
Met de auto naar Mercadona gegaan zodat we vuilzakken konden wegkieperen in de containers want de resten van L's ogbono soep begonnen te serieus te stinken binnen.
We passeerden langs de centro de salud om L te laten inschrijven maar de verantwoordelijke (trabajadora social) was nog gans de week met verlof; Onderweg terug naar de auto zag ik bordje met waarschuwing dat als je de hondenpoep van je viervoeter niet opruimt hier je de niet zo malse boeten van 3.000 euritos mag afdokken. Van een duur kakse gesproken...
L maakte na de middag al een groot bord pasta voor me klaar zodat ik erna een heerlijke siesta kon volmaken.
Voor de avondwandeling gingen we via het kerkhofje door de urbanisatie naast de golf en rond 20u15 zagen we het zonneke verdwijnen achter de bergen.
De dagteller tikt af op ruim 15 km en voorlopig 80 lengtes want ik ga er straks nog 20 bijdoen om aan 100 te komen.
Vanaf vrijdag hebben we 3 dagen verlof, dat gaat is deugd doen, ik ga nl met 2 amigos met de Harey naar event in Alcossebre boven Valencia.
Deze ochtend waren ze aan het jagen in de bossen van de urbanisatie voor ons dus deed ik het ochtendwandelingske met X maar langs de baan;
Daarna ging het richting Puerto Senso waar we hadden afgesproken om 10 u met paar andere bikers voor ons zondagsritje.
In Albir was er een motor evenment en we gingen daar een kijkje nemen; rond 13 u keerde ik terug, het was warm en vochtig en een duikje in het zwembad leek me een goed plan.
X misrekende zich in een poging haar balletje te vangen en ging ook kopje onder in de pool maar geraakte er deze keer, voor de eerste keer, volledig op eigen krachten terug uit via de trapjes.
Omdat ik s nachts tamelijk lang had wakker gegelegen van de muziek van één of ander otreden in de pueblo of van het avondeten dat op men maag lag had ik nood aan de lange siesta.
Daarna maakten we een lange avondwandeling langs Ravanell zodat ook vandaag de stapteller juist boven men daggemiddelde van 13.55 km uitkwam.
Nu is het weer stillaan tijd om schaapjes te gaan tellen
Zaterdag dus na bezoekje aan de pueblo ging ik met de scoot richting Xalo voor de mercadillo / rastro aldaar; Men Belgische amigos waren van de partij, Letty haar gekneusde ribben zijn nog altijd heel pijnlijkvan het partyongeval van vorige zaterdag maar haar gebit was gelijmd en blauwe plekken waren al iets minder blauw. Ook Marie stond er om haar spulletjes te verkopen, zelf is ze op zoek naar andere auto want haar hond heeft de veiligheidsgordels doorgebeten en ook naar andere woning want de eignaar wil zelf komen in zijn huis wonen en zij moet als huurster voor eind september er al uit.
Op de terugweg naar huis reed ik langs de Bernia en sloeg wegje in waar ik pijl zag staan van een ezeltjes aziel. Het wegje slingerde zich een 3 tal kilometer omhoog en zo kwam ik ook voorbij de zeer mooie caseria Mirador, een klein hotel / Bed & Brekfeast dat hier verscholen ligt in alle rust. Op het einde kwam ik dan aan de Refugio de burros waar op een binnenpleintje wat stallen staan met mooie ezeltjes in alle kleuren en groottes. Er verblijven hier een massa ezels dus voelde ik mij goed thuis; je kan er hier zelfs eentje adopteren en sponseren, of een bijdrage leveren om stallen bij te bouwen of werkmateriaal aan te kopen; De uitbaters zijn duitsers en de meeste sponsors ook zo te zien aan de fotos die aan de stallen hangen.
Ik reed verder over de top van de Bernia en tijdens de afdaling zag ik een niet onaardig gelegen finca te koop staan; deze volledig gerestaureerde beauty kan je al voor 1.5 miljoen Euritos op de kop tikken als je dit zou willen; Ik vond persoonlijk het zwembad wat aan de kleine kant.
Na de siesta en het zwemmen hadden we beide grote honger, waarschijnlijk ook omdat ik weeral vergeten was men cornetto te eten; Maar niet getreurd om 19 u gingen we richting pueblo maar deze keer niet naar Ripoll maar probeerden we een ander restoke uit met de wat verwijfd Italiaans klinkende naam Valentino.
Dit resto wordt uitgebaat door Belgen dus zeer tegen mijn principes dat we hier komen eten maar de Belgen die ik in de ochtend bij Ripoll tijdens de koffie telkens ontmoet haden mij nieuwschierig gemaakt door te verklappen dat ze er lekkere huisgemaakte garnaalkroketten hadden en dat hun specialiteit steak tartaar is.
Dus wou ik dit wel is uitproberen met als gevolg dat we op terras zaten met enkel maar Belgen rondom want je kan hier ook Vol au vent en ander Belgische streekgerechten eten. Het was er niet slecht vond ik maar L haar pasta sloeg tegen dus hier komen we niet zo snel meer terug ook al omdat ik weeral 42 armer was ondertussen.
Toen we thuis kwamen was het al donker en was X teleurgesteld dat er geen wandelingske meer af kon. We zullen dat morgen na het motorritje dan proberen goed te maken
Tussen mijn ochtend en avondwandeling stond er niet veel op het programma; gelezen, gecomputerd, gezwommen en gesietaat, dat was het zowat.
Mijn rug is wat beter dus koos ik als de avondwandeling de stevige klim naar de hoog gelegen, wat oudere urb. Alhama, ik was hier al verschillende keren met de auto gepasseerd maar nog niet eerder tevoet.
In het begin staan hier een paar tamelijk grote appartementsblokken, erna wat ouderwetse minder goed onderhouden villas en hogerop wat nieuwere kasten waar je bijna enkel geraakt met 4 x4 aan de slechte staat van de weg ernaartoe te zien.
Ze hebben prachtig uitzicht van C tot A maar je mag hier geen hoogtevrees hebben als je uit je vensters kijkt. De ganse tijd werden we vergezeld door de mooie ondergaande zon; iets minder mooi is een lager gelegen woning, combinatie van zwitsers Chalet met spaanse villa en vind ik met voorsprong het lelijkste gedrocht uit de buurt.
Ons kilometer tellerke kwam vanduig uit op 11.69 km netjes in lijn met men daggemiddelde van 11.45 km en de verdiepingen meter topte op 59 vandaag wat ruim boven het gemiddelde van 44 is; daarentegen bleef mijn zwemtellerke steken op 70 lengtes.
Als ik goed geteld heb moet het nu bijna tijd zijn om te gaan slapen.
Na de ochtendwandeling richting pueblo gingen we naar C omdat er nog wat ingredienten ontbraken om L toe te laten nog is Ogbono soep te koken; Enkel kon ik mijn autosleutels maar niet vinden zodat we de reservesleutel nodig hadden om te kunnen vertrekken. Bij de marokaanse carneria en de Mercadona vonden we alles en keerden we terug huiswaarts;
Ik voelde dat het motoritje van gisteren geen goed had gedaan aan mijn rugske dus deed ik het verder kalm aan vandaag, toen L aan het koken sloeg zette ik wel alle mogelijke ramen open want de geur was niet te harden en de verdere zoektocht naar mijn autosleutels bleef zonder resultaat.
Gelukkig stond er beetje wind zodat er frisse lucht binnen kwam en na de zoveelste zwembeurt besloot ik toch nog maar is mijn heuptasje te checken waar ik normaal mijn sleutels in bewaar maar waar ik al 3 keer eerder in keek vandaag en niets had gevonden.
Straf dat ik deze keer mijn sleutels wel aantrof, in een zijzakje aan de binnenkant zaten ze dus dat is opgelost, met alle stress was ik zowaar vergeten mijn cornetto te eten na de siesta.
Voor de avondwandeling ging ik met X langs het bospadje omhoog, althans dat was het plan maar toen ik bij het begin een 20 tal meter ver in de uitgedroogde bedding was zag ik iets bewegen onder een struik; het was een hondje dat daar achtergelaten was en men had met rotsblok geprobeerd het de kop in te slagen waardoor het daar halfdood nog wat lag te spartelen; ik heb even getwijfeld wat te doen maar maakte toch maar rechtsomkeer, hier kon geen hulp meer baten.
Ik wandelde langs de urbanisatie hogerop terug huiswaarts en kwam gelukkig heel wat andere honden tegen die met hun baasje ook op wandel waren; één ervan was forse stafford terrier die blijkbaar Bruce heette en sinds 4 tal weken werd geadopeerd uit asiel door koppel van rond de dertig; we lieten X wat spelen met Bruce want de meeste andere honden waren bang van zijn indrukwekkende verschijning vertelde zijn spaans baasje me; hij vond het wel raar dat zijn hond nu al bijna een maand lang nog geen enkele keer geblaft had.
Morgen weeral de laatste werkdag van de week, de tijd vliegt snel, gebruik hem wel
Vandaag had ik een ritje gepland richting binnenland voorbij de Sierra d'Aitana, bij een vorige passage reed ik er door grappig bergdorpje en dit wou ik wel is van dichterbij gaan bekijken.
Alcoleja is de naam, 740 hoog en verscholen achter de bergtoppen van de Aitana; er zijn 191 inwoners en zoals in wel meer kleine bergdorpjes hier is er een smalle hoofdstraat waar amper een auto kan paseren en paar nog kleinere zijstraatjes; één ervan had zelfs een naam die mijn aandacht trok want trok nogal op men eigen achternaam nl de Carrer de Sant Xoxim.
Nadat ik men Harleyke een plaats in de schaduw had bezorgd ging ik tevoet op verkenning.
Op het binnenplein hadden de oudere dorpelingen verzamelen geblazen, allemaal mannen trouwens; er staat nog een toren uit het jaar 1788 en buiten een bar of 2 is hier niets te beleven of het zou moeten zijn dat binnen in de moderne farmacia enige opwinding te vinden is. Augustus is de feestmaand bij uitstek hier dus hingen er nog overal kleurige slingers; In de winter kan hier anders stevig spoken getuige een fotoke dat ik vond met metershoge sneeuw in de steegjes.
Onderweg naar de Puerto de Tudons kom je voorbij mooie valleien met veel terrassen zo ver je maar kan zien; ik nam een andere weg dan vorige keer want ook de vuelta zal hier 2 x passeren in september langs telkens een andere route; de asfalt lag er hier zeer slecht bij, gebarsten door de vele boomwortels etc dus als men hierlangs naar beneden gaat rijden zullen er wel enkele kennis maken met de spaanse ondergrond.
Via een tussenstop in cafe Overdrive arriveerde ik om 15u30 terug thuis, hoog tijd voor aan de siesta te beginnen.
Savonds ging ik in de fereteria nog nieuwe flexibel kopen voor douche buiten en deed ik boswandelingske met X. Daarna plantjes water gegeven en nog laatste duikske placeren.
Na de ochtendwandeling naar de pueblo met X ging ik erna tegen de middag nog is terug met L; we moesten namelijk in het gemeenthuis (ayuntamiento) zijn van A La V, nu gemeenthuis is een groot woord voor dit gebouwtje waar men een 3 tal afdelingen combineert onder 1 dak; op het gelijkvloers is er een medische dienst waar paar huisdokters van de spaanse seguridad social zitten en op het eerste en tweede verdiep vind je de bibliotheek met een buroke waar de vriendelijke mevrouw de job van bibliothecaris en loketbediende dienst bevolking combineert. We lieten L haar "padron" zijnd ebewijs van inschrijving in het bevolkingsregister hier vernieuwen want deze was vervallen ondertussen.
Verder zalig weertje vandaag met 30 graden en beetje wind terwijl ik in de krant lees dat men in Belgie al een hitteplan gaat lanceren omdat het later deze week ook paar dagen tegen de 30 wordt, wel wel wel
Omdat ik vond dat mijn zilvergrijze manen wel een knipbeurt konden verdragen ging ik naar A met de scoot waar het meest antieke kapsalon uit de buurt te vinden is maar hier dien je tenminste geen afspraak te maken of lang te wachten.
Het salon wordt gerund door 3 al op rijpere leeftijd gekomen caballeros allen uitgedost in lichtblauwe schort en ze maken kwistig gebruik van de stijve borstel om de haartjes van je gezicht te vegen; met een modern kapsel zul je hier niet buitenstappen maar op 10 minuten was ik voor 12 helemaal gepluimd.
Op de terugweg passeerde ik nog even langs de Ermita san Vincent op de weg naar La N waar het witte kerkje er mooi bijstaat maar waarom men hier vlakbij een reuze sloep heeft neergezet is mij een raadsel.
Nog een kleine avondwandeling met X want het begint steeds vroeger donker te worden en nu nog is is de pool duiken.
Vandaag onderweg naar en in de pueblo verschillende nieuwe gezichten tegengekomen, waarschijnlijk is de laatste troep vakantiegangers aangekomen; het begint te korten en we kunnen bijna terug in alle rust overal geraken.
Sir David geraakt enkel nog met de auto ergens, heeft zijn knie weer bezeerd bij het padel spelen en staat voor terras bij Ripoll op zen vaste parkeerplaats.
Verder niet veel uitgespookt vandaag, wasmachientje gedraaid, 2 beeldjes van plaatst veranderd, krant gelezen, muziek luisteren, siesta, zwemmen, ronddobberen, praatje gemaakt met Mick enz dat is een al meer dan gevuld programma genoeg.
X probeerde nog is uit hoe het aanvoelt als schoothondje door het leven te gaan en voor de avondwandeling nam ik ze mee bergop naar Urb Ravanell zodat mijn dagteller ruim boven de 10 km uitkwam.
Ik maakte ook mailbox nog is leeg en zoals gewoonlijk enkel post voor weet ik veel wie allemaal, naast mijn vast klant W. Jackson krijg ik nu ook post voor Mrs Fitzgerald.
Zaterdag om 17 u werden we verwacht op de zomer BBQ van de Real Bikers; er was eigenlijk een rivierkreeftenfestijn gepland zoals dit in Zweden blijkbaar een gewoonte is tijdens de maand augustus;
Men gaat eersts s nachts de rivierkreeften vangen door met pillichten in het water te schijnen en zo de nieuwschierige beestjes te lokken en te vangen; de volgende dag worden ze dan kllargemaakt en met de nodige vodka shots binnengespeeld.
Onze zweedse gastheren Ziggy en Nina wonen in Callossa in het laatste huis van een doodlopend straatje; van hun garage hebben ze half werkruimte gemaakt om aan de motos te kunnen werken, half zomerverblijf voor als het te warm wordt boven.
De vanuit Zweden geimporteerde rivierkreeftjes zagen er smakelijk uit maar veel vlees zit er niet aan en daarom had men veiligheidshalve ook pak gemarineerde gambas klaar die wel zeer lekker waren; dit alles met het nodige alcohol overgoten zorgde ervoor dat de temperaturen opliepen: Suzy, de zweedse 64 jaar jonge bikster dook als eerste, met kleren en al, in de pool, enkel had ze zich beerje misrekend en haar sierduik in het ondiepe gedeelte gedaan waardoor ze met haar kin tegen de bodem knalde wat het eerste bloederige tafereel opleverde; Met de nodige plakkers en tape kon ze wat bekomen en opdrogen waarna het de beurt was aan de Noormannen en Zweden om hun 200 jaar oude oorlog te doen heropflakkeren in een poging mekaar in het zwembad te duwen; Maar ze hadden Letty, het vrouwtje van mijn Belgische amigo niet zien staan en zij werd omvergekwakt tegen de betonnen boord van het zwembad waardoor haar vals gebit gebroken werd om van de dikke lip, knie en gekneusde ribben en blauwe plekken nog maar te zwijgen; de noormannen kwamen er vanaf met een gekneusde teen en de vikings met krassen op armen en knieen. De avond kon nietmeer stuk dat was wel duidelijk.
Toen er sommigen naar een optreden in cafe Overdrive wouden vertrekken vond ik het toch een beter idee om huiswaarts te keren; Uiteindelijk diende Suzy nog naar het ziekenhuis te rijden voor haakjes.
Vandaag zondag was dus recuperatiedagje, toch kuiste ik de terassen thuis en op appartement in C zodat het woestijnzand weg was en omdat het overwegend bewolkt was had ik niet veel zin in baantjes trekken.
Savonds haalde we nog pizza af en deed ik toerke met X zodat we morgen weeral fris zijn voor een nieuwe werkweek :)
Vanochtend stond voor het terras bij Ripoll de spierwitte Mercedes 500 cabrio met nr plaat uit Monaco geparkeerd dus Sir David was terug van enkele dagen weggeweest en X begroette haar engelse vriend uitbundig.
Terug thuis maakten we het boodschappenlijstje af en gingen naar de Mercadona, het lijkt erop dat de drukte wat afneemt, zowel onderweg, op de parking als in de supermercado was het kalmer.
Vooral veel drank gekocht want het is nog altijd zweten geblazen tijdens de warme en vochtige dagen; Normaal hadden we uitstapje en wandeling naar A gepland maar omdat L haar buik rare geluiden maakte, waarschijnlijk toch wegens de afrikaanse slakken, besloten we thuis te blijven.
S avonds ging ik met X langs mijn favoriete bospad richting pueblo en via de cementerio hogerop door de urbanisatie daar waar we rond 8u30 nog de mooie kleuren van de ondergaande zon konden meepikken.
Morgen hebben we BBQ met de biker friends, een zweeds koppel heeft iedereen bij hun thuis uitgenodigd. We worden al om 5 uur verwacht voor een zweedse specialiteit, rivierkrab rechtstreeks uit scandinavie geimporteerd
Na de ochtendwandeling vertrok ik met de scoot richting C in een poging de deur appartement open te krijgen; ik had me voorzien van de nodige attributen zoals daar zijn: haarspelden, paperclips, ijzerendraad enz. om het gevecht aan te gaan met de veiligheidsdeur en slot.
Op het eerste gezicht een ongelijke strijd maar toch slaagde ik erin om binnen de 1 minuut de deur te openen; de details hoe ik dit heb klaargespeeld ga ik hier niet uit de doeken doen. Het was wel een opluchting dat er geen slotenmaker en extra kosten aan te pasten kwamen dus trakteerde ik mezelf op een McDo menuutje. Daarna passeerde ik nog even bij men Belgische amigos op de rommelmarkt, ze waren al aan het inladen want er was zo goed als geen kat; iedereen verkiest het strand en zee momenteel
Terug heet en vochtig weer vandaag dus zwemmen en relaxen en balletjes weggooien maar X krijgt er maar niet genoeg van.
Dan maar stevige avondwandeling gemaakt, omhoog via pad naar Fort de Bernia en via klein tibetaans wandelpaadje dat ik onlangs ontdekte afgedaald tot in Urb. Ravanell
Volgens de km teller van men Iphone vandaag 16.47 Km afgestapt dus das ni slecht maar mijn zwemtellertje bleef op 70 hangen of het zou moeten zijn dat ik er straks nog is induik voor de laatste baantjes te trekken.
Vannacht rond 2u30 thuisgekomen, L haar bus vanuit V was 10 minuten vroeger dan voorzien toegekomen en ze stond me op te wachten met haar shopping bag volgeladen met african foodstuff; Zo kocht er milkpowder, malta, red oil, white gari, okro etc. maar het meest was ze in haar nopjes met de african snail (slak) die ze onverhoopt had kunnen kopen. Deze beestjes van rond de 25 cm groot waren wel diepgevroren en niet meer levend zoals ze in Africa verkocht worden den zijn ginder een delicatesse en worden ook gebruikt als schoonheids behandeling door ze over uw gezicht te laten kruipen.
De komende 2 dagen ga ik dus ergens anders gaan uit eten.
Vandaag schoot de temperatuur terug omhoog en haalden we de 35 grados dus waren zware inspanningen uit den boze; . baantjes zwemmen en lange siesta lukte nog wel. X week niet van mijn zijde steeds één en al aandacht voor haar balletje(s)
En in de vooravond wandelingske met L en X voorbij de villa waar de vele Alaskan Malamutes ons staan op te wachten.
Daarna nog wat genieten van de mooie kleuren van de zonsondergang op het terras en straks nog laatste 30 lengtes zwemmen zodat ik aan mijn 100 stuks geraak.
