HEET VAN DE NAALD Minja von Jungen Hoffnung was onze eerste leonberger, haar dochters Qiss-Rose, Raani en kleindochter Ufra,
onze Ysis en Zonneke, deze lieverds hebben we verloren in de loop der jaren..
Wij vergeten ze niet , allen lieten ze een spoor na van oprechte vriendschap, oprechtheid en genegenheid.
Ons dagelijks leven is goed gevuld met drie volwassen zonen, hun gezin en onze drie kleinkinderen. Onze interesse, vrije tijd en zorgen draaien zonder twijfel rond onze leonbergers . Zij maken deel uit van ons gezin en leven dicht bij ons.
Familie, vrienden, kennissen, wij nodigen U uit onze grote familie-avonturen op de column van onze blog te volgen.
29-11-2012
Lange avonden , knus allemaal samen
T'is tegenwoordig al vlug donker , de dagen veel te kort.In de late namiddag steken we de open haard aan . De dansende warme vlammen maken het gezellig maar ik word er wel melancholisch van. Mijmeringen over het voorbije jaar... het verlies van ons trouwe Bellux , bij onze vrienden overleed Aagje (zus van Aragon) en de baasjes van Emir-Brazil en Basil (zonen van Aragon) moesten ervaren hoe pijnlijk het plotselinge heengaan van hun geliefde reu was. Pasen 2012 zullen we niet snel vergeten.. Filip (hof van Eden) werd zwaar getroffen door ziekte. Tot op heden nog steeds ijverig in revalidatie , voor zijn gezin een zware dobber. Maar we kenden ook mooie momenten... 2 kleine nestjes die ons 3 reutjes en 1 teefje brachten daar zijn we wel fier en gelukkig om. Een reutje bleef bij ons en veroverde zonder moeite ons hart. Hij durft nochtans grote schelmerij uitsteken. De was drogen in de garage is een groot risico want ons manneke trekt t'een en t'ander van de draad. De kapstok in de puppy-plaats is ook geen probleem , hij haalt gewoon alles eraf en vernield leibanden en jassen . Leuk is het niet maar... t'is toch onze schat !! Gisteren tijdens een wandeling langs de velden huppelde een haas dichtbij Foliebell en Kissbis die los liepen. Een helse achtervolging dwars door de velden tot in de tuin van de huizen langs de drukke steenweg, roepen had geen zin , nauwelijks zag ik ze nog van heel ver. Met bibberende knieen liep ik terug naar de auto , toen zag ik ze gelukkiglijk terug komen , wat een opluchting , van emotie kreeg ik wel barstende hoofdpijn. Eind goed alles goed , ik was zo blij dat ze terug waren dat ze beiden een extra dikke knuffel kregen. Maar vandaag niemand vrij zonder leiband tijdens de uitstap !!
