Op onze trouwdag in 1965 was het weer zo zalig zonnig als vandaag. Roger pas 20 ik 18 ! jong, onervaren vol verwachting(letterlijk en figuurlijk)  in een geloofwaardige sprookjeswereld. Met vallen en opstaan , is ons bootje blijven varen doorheen de jaren . Vol heimwee kijken we naar onze trouwfotos , groepskiekjes van familie en vrienden , de meesten verdwenen voor eeuwig ...grappige en triestige anekdotes komen spontaan tersprake. Met vooruitzicht op allerheiligen gingen we naar t'kerkhof de graven van onze ouders proper maken.Lynn was mee en de begraafplaats was een mysterie voor haar. We vertelden haar wat we daar deden en wie we kwamen bezoeken, ze vond het fijn en wou al de gangen doorlopen en naar de bloemen kijken. Aragon en Bellux stonden aan de poort te wachten en samen gingen we naar het speelveld waar ze vrij konden lopen ieder op zijn tempo. S'avonds gingen we met ons drietjes op restaurant, dat gebeurd niet dikwijls want we laten de honden niet graag alleen thuis. Ze liggen hier nu alle 7 rondom ons , Lynn slaapt , de dag is voorbij ... we genieten van de mooie momenten.