Ik hoorde er weer een. U heeft nog een paar weken de tijd ....... Ja, ja ... om af te vallen voor de feestdagen....Word lid van ... en verlies 1 kg per week .....
Met 6 kg minder kun je je dan weer rustig overgeven aan de verlokkingen van het Kerstdiner ...
Het moet toch niet raarder worden ...
En natuurlijk kun je dan in januari gewoon weer de kilo's van de 'feestmaand' te lijf!
Soms is sober leven, zonder auto en met een bescheiden budget, helemaal zo gek nog niet. Ik winkel met een mandje, koop niet meer dan ik kan dragen ... en eet daardoor niet meer dan beter voor me is!
Lijnen begint in de winkel, wat je niet in de kast hebt ... gaat ook niet je mond in!
Het is stikdonkere nacht en in het huis zoekt een man met alle lampen aan ... naar zijn autosleutel. Zijn vriend vraagt: "weet je zeker dat ie hier in huis moet zijn?" Antwoord: "Ik liet hem buiten op het erf vallen ... maar daar is het te donker om te zoeken!"
Ach ja, misschien zoek ik soms oplossingen ook wel op de verkeerde plaats ...
Een aantal van u ontroerde mij door commentaar op mijn overweging het schrijven hier misschien wel af te bouwen....Dank!
Ik denk er over na! Fijne dag, blijf binnen of kleed je goed aan ....!
Verhalen liggen op straat ... maar soms krijg je zere voeten van het zoeken!
De titel van dit stukje is een uitspraak van Martin Bril. Hij reisde dagelijks kilometers op zoek naar kleine verhaaltjes. Het bushokje in Delfzijl, een haag in Limburg. Hij moest ... voor zijn column ... en verdiende er zijn brood mee.
Ik probeer in mijn stukjes nét een iets ander licht op de dingen te werpen en de lezer hier een glimlach te ontlokken.
En dat gaat me meer en meer moeite kosten, misschien wel omdat ik er NIET voor op reis ga en moet putten uit day to day ervaringen.
Dus denk ik dat ik mijn schrijverij hier ga afbouwen. Misschien is 10.000 pageviews wel een mooi moment om te stoppen. Nog een week of 3!
Wie nog een inspirerende link heeft ... ik houd me aanbevolen!
. Gelukkig heb ik weer zin en moed om te schrijven op de schrijfsite van dagblad Trouw. Af en toe is daar dusdanig gekrakeel en geruzie, dat de lol er van mij er weer een poosje af is en ik nog maar eens per week daar even lees. Maar van de week realiseerde ik me dat schrijven en gelezen worden, en dat merken aan commentaren, me beter doet dan narrig niet schrijven. Dus ik ben daar maar weer begonnen.
Wie weet is het voor lezers hier leuk om daar ook eens te kijken, en/of te gaan schrijven. Via www.trouw.nl/schrijf (klikken op schrijf en schrijf zelf) kom je daar. Er zijn 2 pagina's. Blogs en Poezie.
Mijn naam daar is Nadesja. De inlognaam Noelle was reeds bezet. Vandaar.
Gisteren nam mijn dochter haar hond, mijn oppashondje, mee naar haar nieuwe huis. Ze krijgt daar vandaag haar nieuwe bank en heeft een vrije dag om die op te wachten. En dus kon haar hondekind prima met haar mee. Vanavond brengt ze haar terug en weer een deel van haar spullen mee. En zo raakt mijn huis leger en dat van haar voller.
Grappig hoe de afwezigheid van een paar kilo hond voelbaar is in huis. Ik word 's nachts vaak even wakker en meestal mag de hond dan even de tuin in terwijl ik de wc bezoek. Vannacht draaide ik me gewoon om ... de hond is er toch niet.
En sliep zo maar door tot een uur of 8!
Dus uitgerust wacht ik tot de telefoon gaat en ik mag werken....!
Op de laatste dingen na zijn de meeste spullen met mijn dochter verhuisd. De Ikea kastjes staan voor 90% in elkaar. Ik vind dat toch altijd intelligentietesten ... waar ik niet altijd bij de eerste keer voor slaag.
Maar op een of andere manier lukt het altijd weer.
Toch verzucht ik steeds vaker: was ik maar of had ik maar een handige man ... !
Haar volgende verhuizing zal waarschijnlijk ooit pas zijn als ze met de man van haar dromen gaat samenwonen. Dan kan HIJ mooi de kasten sjouwen en in elkaar prutsen! Voor deze ronde vind ik zelf dat ik weer een mama-kan-en doet-het toch maar- oorkonde heb verdiend. Gelukkig doe ik het overwegend wel met liefde en plezier!
Fijne zondag!
Noelle
PS: en mijn computer is weer wonderbaarlijk aan de praat! I count my blessings!
Ik ben dol op mijn computer ... zolang hij het doet...
Al dagen geeft hij aan zich niet lekker te voelen ... en ik deed wat ik kon: schijfopruiming, defragmentatie, aan- en weer uitzetten ... En dat hielp allemaal ... tot gisterenmiddag. Niets meer ... Scherm op zwart ...
En dan krijg ikna een aantal uren afkickverschijnselen, dus vanmorgen haalde ik mijn oude laptop uit de mottenballen ... Maar die herkent mijn huidige modem niet ...
Net belde mijn dochter, en invoelend als zij is, bood zij het gebruik van HAAR nieuwe laptop aan.
U bent weer op de hoogte. Ik kan wel via mijn mobieltje mailen en telefoneren. Dus alleen op de wereld hoef ik me niet voelen. Maar wanneer ik gewoon weer alles dagelijks kan ... ik weet het nog even niet. Dus als u hier geen bericht zou vinden ... dan weet u hoe het komt! Mijn computer is ziek, of dood?
Heeeeeeeeeeeel af en toe dan ben ik mijn eigen kraamverzorgster. Het deel dat poetst! Vandaag heb ik zo'n bevlieging en daar ga ik dan met graagte in mee. De fles amonia is leeg en alle vette vingers zijn van alle deuren en deurtjes, de stofzuigerzak mag wel weer geleegd, er zijn schone lakens op het bed......Kortom: ik ben weer dik tevreden met mezelf en met mijn huisje.
Vanavond komt een heel dierbare vriendin een nachtje slapen. Ze weet al lang dat ik een rommelkont ben en ze houdt toch van me. Dus daarvoor hoefde ik niet te zoeven...... Toch helpt het wel hoor, de wetenschap dat vreemde ogen ook verder kijken dan het werkdeel van mijn huis, waar het wel altijd spic en span is....
Zondag waren we voor de tweede keer in drie weken bij Ikea. Voor de laatste dingen ... voor het huisje van mijn dochter.
Aan het eind van de shopsessie bleef ik met de karren met dozen met kastjes achter op de inlaadstrook, in afwachting van de op te halen auto. Aan weerszijden waren stellen met spullen van een omvang, waarvan ik dacht ... hoe kan dat in hemelsnaam allemaal in die auto... De mannen namen het voortouw. Eén meneer besloot, met zijn papa-mes, tot het verwijderen van de verpakkingsdozen en propte de spullen passend in de auto. Hij had alleen weinig plaats meer voor zichzelf op de bestuurdersplaats...
Het andere stel moest, na een prachtige vertoning, uiteindelijk besluiten toch maar de bezorgdienst van Ikea in te schakelen. Het achterlaten van de kinderen, die 2 stoelen achterin bezet hielden, was het alternatief geweest ... maar ja, dat is ook zo wat!
Het woonwarenhuis is zo slim om een lift naar de klantenservice direct te verbinden met de inlaadstrook. Bij niet passen kun je teruggeven, ruilen of transport regelen ...
Bij gebrek aan een dagelijkse man heb ik mijn hulpeloosheid in de loop van de jaren af moeten leren ... en had van te voren de capaciteit van de MINI opgemeten. De gekochte kastjes pasten, maar bleken wel zwaar om de trap op te krijgen ... Het is weer gelukt ... Ik ben tenslotte de mamma die een paard kan tillen!
Ik hoor net dat een afspraak die ik morgen zou hebben, en waar ik me erg op verheugd had, niet door gaat. Normaal gesproken heb ik een "eerst zien, dan geloven ... en er is alleen maar NU houding" en ben ik niet zo van de voorpret. Dat voorkomt teleurstelling ... Maar deze keer had ik de voorpret wel toegelaten en heb het daar leuk mee gemaakt in mijn fantasie. Tot mijn verbazing valt de teleurstelling mee ... De voorpret heb ik in ieder geval gehad ...
Een groot deel van hoe je het leven ervaart zit in je eigen hoofd ... in je eigen hart ... Ik maak mijn eigen hemel of mijn eigen hel! Ik weet het zo langzamerhand wel.
En wie weet, werk ik morgen een volle dag. Voor de rekeningen van de nieuwe maand, zou dat erggggggg goed zijn ..... !
Wat heerlijk ... het was al licht om 7 uur... Dankzij de wintertijd. Als vroege vogel miste ik dat de afgelopen weken. Ik heb minder moeite met 's avonds vroeg donker dan met 's morgens laat licht!
Ik denk altijd dat ik een zon-mens ben, maar misschien ben ik wel een licht mens.
In het kader van het bestrijden van de herfstblues is dit een aardige die ik niet zelf had kunnen bedenken, maar die ik nu wel opmerk! Dinsdag een kwartiertje zonnebank ... dat mag ook een wintertijd gewoonte worden, zo eens in de 3 weken.
En als ik dan ook nog voldoende kan/mag werken ... dan loop ik helemaal weer swingend door het leven!
Sta eens stil bij uw lichtpuntjes ... en probeer ze te vangen!
Het zijn 'grootse' dingen waar ik me dagelijks van realiseer dat ze niet vanzelfsprekend zijn. Mijn gezondheid is mijn grote rijkdom... Ik kan zonder hulpmiddelen lopen, mezelf aan en uit kleden, ik ben gezegend met het vermogen goed, herstellend te slapen en mijn darmen werken prima!
Door mijn werk met hele oude mensen weet ik dat er 3 dingen overblijven die belangrijk zijn: heb ik lekker gegeten, heb ik goed geslapen en kan ik poepen... Heel banaal, heel basaal .... Als je het aantal zelfzorg medicijnen die er te koop zijn bekijkt dan zijn er veel middeltjes te koop om je stoelgang te beinvloeden ... én om je te helpen slapen ... Dus kennelijk zijn er veel mensen op die onderdelen niet helemaal tevreden ...
Voetmassage beinvloedt je hele lichaam maar werkt heel goed bij klachten op het gebied van m.n. slaap en stoelgang ... Gun jezelf regelmatig de luxe van een voetenbad, masseer je eigen voeten regelmatig. Begin bij je rechtervoet en wrijf van je tenen naar de hielen. Als je je hand knokkelt voelt dat erg prettig. Daarna wrijf je met lange streken de lijn vanaf de grote teen langs de binnenkant richting je enkel. Onder de nagel van je grote teen bevindt zich het slaappunt .... Na een minuut of 5 neem je je andere voet ...
Heb je een lief, doe hem/haar dan eens het genoegen van een ontspannende voetstreling ... Als je geluk hebt dan is de ander tot wederdienst bereid!
Ben je vandaag een dagje bewust van je voeten ... verwen ze ... ze dragen je de wereld door......!
Het geef het toe ... ik ben verslavingsgevoelig. Ik rook al jaren ... Drank heb ik onder controle door mijzelf maximaal 2 biertjes per dag toe te staan ... en daarmee bereik ik al direct het gevoel dat het drinken van drank lekker maakt. Maar computerspelletjes ... vullen de laatste week een deel van mijn dagen. En stiekem geniet ik er van ... Fladderende vogeltjes, springende draakjes, schuivende munten. Ik kan er uren mee zoet zijn.
Ik kijk naar de regen, zie de bomen waaien en bedenk dat ik niet écht noodzakelijk de deur uit hoef. Gelukkig houdt de hond ook niet van regen.
En zo kom ik, als ik niet werk, de dagen door, de dagen die mijn herfstblues maken. Ik leg me er maar bij neer en vertrouw er op dat er 'vanzelf' een moment komt dat ik weer blijer zal zijn dan de grondtoon die ik nu voel ...
Maar als er iemand toevallig een vacature weet voor een masseuse in een mooi hotel op een warm en zonnig eiland ... ik houd me aanbevolen!
Wat kan een klein huis een boel bouwstof verzamelen. En als je dan denkt: weg is toch weg en dan blijft het wel weg ... nou dan vergis je je.
Totdat we een speciaal reinigingsmiddel om cementsluier te verwijderen kochten ... het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. Niet dat het met 1 keer poetsen helemaal schoon was, maar met 2 keer toch wel.
Goed gereedschap is het halve werk.
En thuis gekomen gingen de kleren in de was en mijn lijf in bad ... en dan zie je in het leeggelopen bad ... dat er een boel stof gewoon mee op reis is gegaan! In ieder geval woont het niet meer op de vloer- en muurtegels in Zwolle.
Vandaag heet The Present ... en dat betekent cadeau!
Via onderstaande link komt u bij een pps die ik gisteren van iemand kreeg. Positieve boodschap ... met als nadeel een oproep om hem door te sturen naar 5 mensen ... op straffe van ... Daar word ik altijd een beetje opstandig van ... Maar als u hem hier leest ... dan geldt dat vast niet! Ik hoop dat u er met een glimlach naar kijkt!
Als ik gewoon alleen in mijn eigen huis woon heb ik weinig last van eenzaamheid. Ik noem mijn staat van zijn alleenzaam en leef daar goed mee. Natuurlijk is het heerlijk als er eens iemand komt eten, of mee gaat naar een museum of theater, maar mijn 'modus' is tevreden alleenzaam ... meestal....
Als mijn dochter weer eens een poosje in huis woont, zoals de laatste weken .... dan ga ik dingen van verwachten ... van HAAR! En als zij wat anders wil dan ik verwacht ... dan slaat het gevoel van eenzaamheid toe ... en kost het me een halve avond om mezelf weer bij de haren om hoog te trekken ...
Tegelijkertijd ben ik blij dat ze me niet de hele tijd loopt te pleasen ... en gewoon haar eigen plan trekt. Wat kan een mens last hebben van 'dubbele' gevoelens.
Maar als de problemen niet groter worden dan dit ... dan zijn ze behapbaar en overzichtelijk. En deel ik ze, met een glimlach...
Ik schrijf hier het makkelijkst als het allemaal goed met me gaat. Natuurlijk. Net als iedereen zeg ik liever: het gaat super... dan ach ... het kan beter...
Al jaren heb ik last van de herfst. Ik ben een zon-mens. Ik zie de verkleurende bomen, de paddenstoelen ... maar blijf er moeite mee houden. De beste winter van mijn leven bracht ik in Afrika door!
Gisteren was ik bij Ikea. Mijn dochter shopte zich voor 250 euro gelukkiger aan erg nuttige dingen voor haar nieuwe huis. Wat word ik moe van 6 uur in een drukke, verleidende winkel. Wat zie ik veel mensen die ik NIET zou willen zijn ... en de meeste dingen die te koop zijn ... zou ik voor niets nog niet mee willen nemen.
Daarom is het extra leuk dat we de spullen vonden die wél mooi, nuttig en betaalbaar zijn. En na een nacht goed slapen doen mijn voeten ook weer gewoon mee. Gelukkig wel.
Via de onderstaande link komt u bij een nieuw blog van iemand die al 10 jaar op Kreta woont en werkt. Hij schreef mij gisteren een complimenterend mailtje en wie weet vindt u zijn verhaaltjes ook wel leuk om te lezen!
In het begin van dit blog maakte ik stukjes met oefeningen van de dingen waarvan ik denk dat ze met elkaar MIJ helpen om een meer tevreden mens te zijn. Als ik er wel eens met mensen over praat dat is het onderwerp VERGEVEN een moeilijke. Ik snap dat wel. Ik heb er minstens 50 jaar over gedaan om het te leren en heb me er zelfs jaren tegen verzet. Ik kon al misselijk worden bij het idee ... Omdat lang niet iedereen die hier af en toe leest dat al vanaf het begin doet en ik de eerste 60 stukjes uit het archief haalde en bundelde tot een boekje (en mijn dochter weer eens gelijk heeft ... dat hier lezen wat anders is dan bestellen .... ) vat ik de oefening vergeven nog eens samen.
Ik las de oefening ooit in een boekje, deed hem, en geef hem graag door.
Je weet dat je een brief gaat maken die NOOIT iemand zal lezen ... Gewoon met pen en papier... want als je klaar bent met de brief en hem herlezen hebt ... dan ga je hem verbranden ...
Het gegeven dat NOOIT iemand het gaat lezen maakt op een wonderbaarlijke manier vrij en schaamteloos. Je hoeft je niet te bekommeren om taal-schrijf-spelfouten. Je schrijft alle teleurstelling, boosheid, ergernis, wrok, onzekerheid van je af door het op te schrijven.
De ontdekking die ik deed was dat als je boos bent vanwege fouten van een ander, meestal heb je dat gevoel als een ander niet aan JOUW verwachtingen voldeed, je ook boos bent op jezelf. Omdat je er in mee gegaan bent, niet eerder voor jezelf bent opgekomen.
In het proces van vergeven en loslaten kom je, als je geluk hebt, ook op het punt dat je je zelf gaat vergeven. Voor alles! En dat maakt je vrijer en blijer.
Vergeven doe je niet voor een ander, vergeven door je voor jezelf. Het doet er zelfs niet eens toe of die ander het weet. De ander kan zelfs al dood zijn ...
Ruim af en toe je hart eens op. Het lucht op!
Op de link klikkend vind je een al eerder hier geplaatst you tube filmpje. IK vind het nog steeds een mooie!
Gisteren zag ik mijn dochter de hypotheekakte voor haar huis tekenen en de sleutels in ontvangst nemen. Ik barst dan bijna van moedertrots ... Ze doet het toch maar. Niet even. Weloverwogen, concensieus.
Alle mannen die we in haar huisje aantroffen kende ze al. Ze is al weken nu en dan in het huis om te onderhandelen en afspraken te maken. Met de installateur, de keukenmeneer, de schilder, de verkoper.
Na de overdracht bleek te keuken niet helemaal te passen. Het huisje heeft schuinlopende muren en dat was niet berekend bij het tekenen van de keuken.
Dus de afdekplaat, die ook als eetbar zou dienen is verkleind en nu zal er een apart eettafeltje moeten komen. Misschien wel zo'n bartafel. Gelukkig heb ik de beloofde Kwantumkrukjes nog niet écht gekocht....
Ja, ook of misschien juist wel in een klein huisje kom je onverwachte uitdagingen tegen. Of op te lossen problemen ... het is maar hoe je ze wilt noemen.
Ik ben er van overtuigd dat ze het met goede materialen, meedenkende werklieden, en haar goede smaak weet in te richten als een mooi, thuisvoelend paleisje. Ik ben niet zo maar een trotse moeder.... ze kan echt wat!
Vandaag ga ik, als trotse moeder, mee naar Zwolle. Mijn dochter tekent vandaag voor huis en hypotheek ... Een mijlpaal in groot groeien. Het kopen van een eerste huis. Daarna gaan we feestelijk taartjes eten en kijken hoe de keuken past in haar huis. Al met al een spannende dag.
Ik wens u een mooie dag. Het lijkt nog redelijk weer ...
!
