Als ik gewoon alleen in mijn eigen huis woon heb ik weinig last van eenzaamheid. Ik noem mijn staat van zijn alleenzaam en leef daar goed mee. Natuurlijk is het heerlijk als er eens iemand komt eten, of mee gaat naar een museum of theater, maar mijn 'modus' is tevreden alleenzaam ... meestal....
Als mijn dochter weer eens een poosje in huis woont, zoals de laatste weken .... dan ga ik dingen van verwachten ... van HAAR! En als zij wat anders wil dan ik verwacht ... dan slaat het gevoel van eenzaamheid toe ... en kost het me een halve avond om mezelf weer bij de haren om hoog te trekken ...
Tegelijkertijd ben ik blij dat ze me niet de hele tijd loopt te pleasen ... en gewoon haar eigen plan trekt. Wat kan een mens last hebben van 'dubbele' gevoelens.
Maar als de problemen niet groter worden dan dit ... dan zijn ze behapbaar en overzichtelijk. En deel ik ze, met een glimlach...
