Ik ben er even niet. Laat een bericht achter na de piep!
Beoordeel dit blog
Ik versus TALL
Mijn verhaal
17-07-2016
alles geven!
Dag allemaal,
De week zit er weeral op. Ik heb mij goed kunnen bezighouden
dankzij bezoek en spelende kinderen. Van vermoeidheid was amper sprake, als dit
vaak zo gaat gebeuren dan kan ik tenminste thuis nog het één en ander
verrichten.
Enorm toegeleefd naar gisteren, de trouwdag van mijn zusje.
Ik had mij al heel de week goed gevoeld dus zaterdag zou geen uitzondering
mogen zijn. In inderdaad, zoals ik al eerder geschreven had, ik hoopte dat ik opperbest
zou zijn. En daar kwam ik toch aardig in de buurt. Een enorme leuke dag gehad,
mijn zus en schoonbroer zien stralen tijdens hun trouwdag met als hoogtepunt
het avondfeest. Bijna heel de avond heb ik op de dansvloer gestaan, blijven
gaan zolang het gaat. Even alle miserie vergeten, genieten van het samenzijn,
de sfeer en goede vibes. Hier en daar kwamen ze wel vragen hoe het met me ging
en ik heb zo toch wat mensen kunnen geruststellen. Ik moest voldoende rusten
zeiden ze tegen mij maar daar had ik gisteren geen tijd voor . Ik ben blij dat
ik er bij was en dat ik heel goed heb kunnen meedoen. Deze ochtend was het
andere koek! Mijn benen had ik precies achter gelaten op de dansvloer. Geleidelijk
aan kwam alles goed en nu wel voldoende gerust. Kortom: topdag geweest!
Morgen is het weer richting Leuven voor een bloedcontrole.
Ik hoop dan ook wat meer te weten over een eventuele donor van broer of zus.
Duimen maar. Ik krijg ook heel veel reacties van mensen die zich hebben
geregistreerd op de site van stamceldonor. Dat doet me enorm deugd. Zo kunnen
ze niet alleen mij helpen maar ook zoveel andere zieke mensen. Hartverwarmend.
Is het al weer zo laat? De tijd vliegt voorbij, zeker in
goed gezelschap!
Gisteren ben ik voor het eerst terug op controle geweest in
Leuven sinds ik vorige week het pand had verlaten. Ik was enorm benieuwd hoe
dat mijn toestand gesteld was. Mooi op tijd gearriveerd op the place to be,
inschrijven en dan maar plaats nemen in een volle wachtzaal. Niet leuk, maar
het duurde gelukkig niet lang of meneer Van Vlierden werd geroepen. Oh
meevaller. Het verbandje van de katheter vervangen, serieus wat werk aan
(aangekoekt bloed) en dan de sluizen open voor bloed af te tappen. De
verpleegster kon geen kamer aanbieden, dus werden we verwezen naar de
ligzetels, ook niet slecht. Een half uur later dook er plots wel een kamer op.
Netjes, het is toch altijd aangenamer om even apart te kunnen liggen dan in de
massa. Dokter en professor over de vloer gehad. Alles zag er goed uit, ik had
de week goed overbrugd. Ik zou enkel een zakje bloed en twee zakjes bloedplaatjes
moeten bij krijgen. Oplapwerk voor gevorderden. Mijn witte bloedcellen kwamen
van 1000 bij vertrek en stonden nu rond de 1900, wat ook niet slecht is. Deze
zouden ook niet verder meer gaan zakken.
Tegen de trouw zaterdag zou ik normaal opperbest moeten
zijn. Goed nieuws dus. Mocht ik tegen donderdag weer vermoeid geraken, dan kon
ik nog altijd vrijdag langskomen voor weer een oplapbeurt. Niet te zot doen
deze weekdan maar. Slecht gestart
daarmee, vandaag geen enkele keer op de zetel gelegen of gerust. In de weer
geweest met papierwerk en kokkerellen voor hoogstaand bezoek (en nu nog bloggen
ook!). En dat ging allemaal vrij goed, ik ben een beetje herboren na die
vermoeide week. Het zal waarschijnlijk zo een tijdje zijn van ups and downs.
Een goeie nachtrust zal weer wonderen doen, zodat ik weer
wat energie heb om achter Julie aan te gaan. Hopelijk red ik het tot zaterdag!
. Ik ben blij dat
ik er bij was en dat ik heel goed heb kunnen meedoen. Deze ochtend was het
andere koek! Mijn benen had ik precies achter gelaten op de dansvloer. Geleidelijk
aan kwam alles goed en nu wel voldoende gerust. Kortom: topdag geweest!
