Ik ben er even niet. Laat een bericht achter na de piep!
Beoordeel dit blog
Ik versus TALL
Mijn verhaal
08-03-2014
we bollen rustig verder
Dag allemaal,
Veel heb ik jullie niet meer te vertellen op dit moment. Ik neem elke dag nog braaf mijn pilletjes, ook die op timing staan. In de avond komt er nog elke dag een spuitje bij in de buik. Een bloedverdunner die zorgt dat er geen bloedklonters ontstaan ergens rond of in de lever (weet het niet meer zo goed, enkel dat het af en toe brandt). Straks gaat mijn buik er uitzien als een enorme blauwe plek.
Elke dag maar genieten dat ik nog even op wandel kan en mag. Straks is het weer binnen zitten voor de komende dagen. Ik kijk er niet bepaald naar uit als ze zo'n mooi weer voorspellen. Maar de zon zie ik gelukkig elke dag verschijnen vanuit mijn kamer.
Ik ga de stamcellen niet op woensdag maar op donderdag terug krijgen (zoals ik hierboven had vermeld). Maar eerst wacht er mij nog een leuke verrassing te maandag. Ik hou jullie op de hoogte!
Vandaag is het dan toch weer begonnen, voor de laatste keer, de chemo. Om 6 u werd ik even gewekt voor het startschot te mogen geven. 1 pilletje om de 6 uur. Voor deze chemo moet ik 1 u ervoor en 1 u erachter nuchter blijven. Mijn middageten schuift op naar 13u en mijn diner zal ik pas om 19 u kunnen nuttigen. Op zich vind ik dit niet slecht, dan is het beter gespreid. Het eten krijg ik voorlopig nog binnen (gebakken vis met een portie ketchup, niet slecht). Eens de chemo zijn werk erop zit, zal het weer zwoegen en zweten zijn om iets binnen te krijgen. Ik kijk er niet echt bepaald naar uit.
Vandaag kwam Julie nog eens mee met Karolien. Ik had ze al twee dagen niet meer gezien in levende lijven. Ze gaat nl sinds kort twee dagen in de week naar een kinderdagverblijf om er toch al enig wat ritme in te krijgen. Goed voor haar maar minder voor mij. Ik ga ze deze periode wel wat minder vaker zien. Dan is er gelukkig nog altijd de technologie van vandaag, Facetime! Ze heeft immers een bedje nodig om overdag te kunnen slapen. De tijd is spijtig genoeg voorbij dat ze nog goed kon slapen in de buggy. En het slapen in de auto is ook al niet meer zo vanzelfsprekend. Dat wordt zingen geblazen, Karolien!
Het fietsen hier op de kamer heb ik ook hervat. Gisteren en vandaag toch weer een goeie 17km bijeen getrappeld. Hopelijk vind ik de goesting en de kracht om dit door te treken tot het einde van de opname.
Zo, mij rest enkel nog een pilletje om 24u en dan kan ik weer de dag afsluiten. Nog een goeie 20 te gaan.
Dit weekend ging de telefoon, er was een verbinding met het UZ in Leuven. Ja, het was weer zover. Ik werd verwacht te maandag om 14u. Tijd om de molen voor de laatste keer te laten draaien en deze keer op volle toeren. Hopelijk mag hij daarna opgeborgen worden.
Gisteren heb ik weer mijn intrek genomen op afdeling 467 en deze keer is het kamer 14, de buur van mijn vorige kamer. Een stapje dichter bij de helihaven waar ik een nog mooier uitzicht heb. De goeie kant zoals ze hier zeggen, hier schijnt gelukkig de zon heerlijk de kamer binnen (als ze al schijnt natuurlijk!). Dit alles zou mijn verblijf toch iets aangenamer moeten maken.
Eerste dag nog niet echt veel aan het handje. Een beetje installeren, nog niks van medicatie. Vandaag zijn dan toch al wel de voorbereidingen van start gegaan. Ik krijg nu ter voorbereiding pillen die eventuele epilepsie aanvallen moeten onderdrukken. Mijn volgende chemo, die start op donderdag in pilvorm, zou dit teweeg kunnen brengen. Dan is het 4 dagen pilletjes nemen en aansluitend nog 2 dagen chemo in baxtervorm. Dinsdag heb ik dan een rustdag om vervolgens woensdag mijn eigen stamcellen terug te krijgen (ooh wat heb ik ze gemist). Mijn beenmerg wordt dus weer aan diggelen geslagen en zou na 14 dagen moeten recupereren. Vanaf dan is het dus echt aftellen.
Goed nieuws voorlopig, want ik mag infuusvrij rondlopen tot zondag. Toch net iets beweeglijker om hier te verblijven. Ik merk ook dat het beter gaat als bij de vorige opname, nog weinig last van heimwee. Klaar om er stevig in te vliegen en mijn kop niet te laten hangen.
We zien wel. Misschien klap ik over een paar dagen weer anders.
