Dag allemaal,

Is het al weer zo laat? De tijd vliegt voorbij, zeker in goed gezelschap!

Gisteren ben ik voor het eerst terug op controle geweest in Leuven sinds ik vorige week het pand had verlaten. Ik was enorm benieuwd hoe dat mijn toestand gesteld was. Mooi op tijd gearriveerd op the place to be, inschrijven en dan maar plaats nemen in een volle wachtzaal. Niet leuk, maar het duurde gelukkig niet lang of ‘meneer Van Vlierden’ werd geroepen. Oh meevaller. Het verbandje van de katheter vervangen, serieus wat werk aan (aangekoekt bloed) en dan de sluizen open voor bloed af te tappen. De verpleegster kon geen kamer aanbieden, dus werden we verwezen naar de ligzetels, ook niet slecht. Een half uur later dook er plots wel een kamer op. Netjes, het is toch altijd aangenamer om even apart te kunnen liggen dan in de massa. Dokter en professor over de vloer gehad. Alles zag er goed uit, ik had de week goed overbrugd. Ik zou enkel een zakje bloed en twee zakjes bloedplaatjes moeten bij krijgen. Oplapwerk voor gevorderden. Mijn witte bloedcellen kwamen van 1000 bij vertrek en stonden nu rond de 1900, wat ook niet slecht is. Deze zouden ook niet verder meer gaan zakken.

Tegen de trouw zaterdag zou ik normaal ‘opperbest’ moeten zijn. Goed nieuws dus. Mocht ik tegen donderdag weer vermoeid geraken, dan kon ik nog altijd vrijdag langskomen voor weer een oplapbeurt. Niet te zot doen deze week  dan maar. Slecht gestart daarmee, vandaag geen enkele keer op de zetel gelegen of gerust. In de weer geweest met papierwerk en kokkerellen voor hoogstaand bezoek (en nu nog bloggen ook!). En dat ging allemaal vrij goed, ik ben een beetje herboren na die vermoeide week. Het zal waarschijnlijk zo een tijdje zijn van ups and downs.

Een goeie nachtrust zal weer wonderen doen, zodat ik weer wat energie heb om achter Julie aan te gaan. Hopelijk red ik het tot zaterdag!

Stijn