Ik ben er even niet. Laat een bericht achter na de piep!
Beoordeel dit blog
Ik versus TALL
Mijn verhaal
07-12-2013
i'm poison
Dag allemaal,
Ik ben hier in Leuven binnen gekomen met een goeie 7000 witte bloedcellen. Vandaag de dag bedragen deze nog maar 700. Het isolatie reglement is dus weer van toepassing. Geleidelijk aan zullen ze weer op 0 komen te staan en wat er mij dan weer te wachten staat is een raadsel. Dag van dag bekijken dan maar weer. Mijn diarree is stilletjes aan het overgaan net zoals mijn misselijkheid. Ik kan met momenten weer goed eten, enkel het middageten valt me nog zwaar!
Dag 9 van mijn verblijf, bijna in de helft. Elke dag is een stap dichter bij thuiskomst, genezing, opluchting,...
Vandaag is 6 december. Ik had gehoopt dat de heilige man mij ook niet zou vergeten. Nee, hoor. Hij heeft al mijn chemo meegenomen, opdat ik dit jaar geen chemo meer moet krijgen. Een cadeau waar ik dankbaar om ben. Bij het ontbijt heeft hij wel nog een kleinigheidje achtergelaten. Bedankt lieve Sint! Nu op naar de Kerstman, die ervoor moet zorgen dat mijn witte bloedcellen weer normaal gaan staan. Hopelijk is het zonder storm deze keer.
Gisteren is er een tijd aangebroken, waarvan ik gedacht had dat hij wel ooit een keer zou komen maar nooit gehoopt had effectief daar te zijn. Julie heeft een virale infectie. Gisteren is ze langs geweest bij de dokter. Voor mijn gezondheid niet te schaden, mag ze voorlopig niet meer de kamer op. Een van de dingen waar ik dagelijks naar uitkeek, word tijdelijk van me afgenomen. Ik kan haar vanaf nu enkel nog maar bewonderen achter glas. Het geregel voor naar Leuven te komen voor Karolien wordt er niet gemakkelijker op. Maar ik weet dat zij alles weer in goede banen zal leiden. Ze heeft al laten zien welke krachten ze heeft. En hopelijk geneest Julie ook snel zodat dit weer allemaal achter de rug is.
Vandaag zijn we begonnen aan dag 6 van de chemokuur, nog 1 dag na deze te gaan en dan ben ik er vanaf van de chemo. Dan is het uitzieken en wachten tot de witte bloedcellen zich gaan herstellen. Ik heb enorm last van de misselijkheid, moet regelmatig braken en het eten krijg ik maar moeilijk binnen. Als de chemo erop zit, zou het normaal beter moeten gaan met de misselijkheid. Vandaag komt er nog bij dat ik diarree heb, ook niet echt prettig. Kortom, de chemo slaat haar slag al.
Toch een lichtpuntje gisteren, want de professor kwam mij vertellen dat ik waarschijnlijk toch met kerstavond zal thuis zijn. Daar bouw ik nu verder op, de hoop dat ik toch de gezelligheid van Kerstmis mag meemaken. Met oudjaar zou ik zeker thuis zijn. De collega professor, die mij te vrijdag te woord had gestaan, zal van mijn dossier niet zo op de hoogte zijn geweest. Maar het is natuurlijk nog geen garantie. Hoop doet leven!
Als de goesting en de spieren het toelaten, kruip ik nog even op dat stalen ros hier. Ik mis daarvoor wel mijn cortisonen, daar kon ik wel sneller en langer van gaan trappen .
 "Smile"){kind=icon}
.
