Ik ben er even niet. Laat een bericht achter na de piep!
Beoordeel dit blog
Ik versus TALL
Mijn verhaal
21-10-2013
een nieuw verslag
Dag allemaal,
Vrijdag ben ik nog eens naar Leuven gegaan voor mijn chemo. Ergens ben ik wel blij dat ik naar Leuven kan, dan weet ik ook meteen hoe het mij gesteld is. Toen ik in het ziekenhuis lag, kreeg je dagelijks een update, maar dat heb ik dus niet meer. Toch altijd wel spannend. De rit naar Leuven is niet zo goed verlopen. Beetje mijn eigen schuld. Ik was te vrijdag volgens mijn normen op tijd op gestaan, maar natuurlijk kwam ik weer in tijdsnood. Opstaan, eten wat niet zo vlot verliep, mijne pillenwinkel nog helemaal innemen wat ook enig tijd in beslag neemt en het was al bijna tijd om te vertrekken. Mijn vervoer (de schoonmoeder, dank je wel) zou elk moment kunnen binnenvallen en ik moest mij nog douchen en klaarmaken. Opgejaagd tot en met en dat heeft mij geen deugd gedaan. Eenmaal in de auto gestapt overviel mij weer de angst en opgejaagd gevoel. Hartkloppingen en beetje duizelig. Heel de rit naar Leuven heb ik gevraagd om niks te zeggen, want ik moest mij eerst kalmeren. In Leuven aangekomen was ik nog steeds angstig en had ik een gevoel van paniek. Schrik dat mij iets zou overkomen. De drukte in het ziekenhuis zou ik ook niet aankunnen. Gelukkig kwam daar de schoonmoeder met de oplossing, een kalmeerpil. Die maar rap ingenomen op de parking en dan toch maar alvast richting het daghospitaal karren. Het had effect, ik was inderdaad gekalmeerd. Raar wat zo een pil allemaal kan doen. Ik mocht direct naar een aparte kamer, kamer 271, dezelfde als die van te dinsdag (wordt dit nu mijn persoonlijke kamer?). Ik bereidde mij al voor dat ik geprikt moest worden, want de catheter zou toch geen bloed geven. Ik was gelukkig fout, hij deed het met glans. Oef! Weer een zorg minder. Rust wedergekeerd en ik was weer blij, blij dat mijn angst verdwenen was, blij dat er bloed genomen kon worden en blij dat ik seffens weer de professor even kon spreken. Die kwam even later aan met de resultaten van het bloed. Het zag er nog allemaal goed uit, mijn witte bloedcellen stonden zelfs op 16000 (reserve genoeg dus!) en ik mocht ook een deel medicatie stopzetten. Ik moest bijkomend niks meer krijgen buiten de chemo. Die zou om 13u komen maar het werd al gauw 14u30. Ok, geen probleem. Even 10 minuutjes inlopen en 10 minuutjes spoelen en ik mocht naar huis. De rit naar huis werd er veel gebabbeld, aah ja er moest nog wat ingehaald worden eh .
Het weekend werd druk met op zaterdag een verjaardagsfeestje en zondag twee feestjes. Zondag was ook de laatste dag dat ik mijn cortisonen moest innemen. Vandaag merk ik het maar al te goed want al heel de dag ben ik vermoeid. Vandaag wordt dan ook een rustdag. Nu ik weer wat heb bijgebeend met mijn blog, ga ik nog even de zetel opzoeken. Ik moet even op krachten komen want straks is het weer tijd om te koken!
Voorlopig staat er op 31 oktober nog een PET scan gepland in het UZA, die zal moeten uitwijzen of mijn gezwel tussen mijn longen volledig verdwenen is. En op 5 november moet ik terug naar Leuven voor een nieuwe beenmergpunctie (zal weer even op de tanden bijten zijn), die zal uitsluitsel moeten geven of de leukemie cellen al verminderd zijn. Tot zover ik niks meer verneem uit Leuven, ben ik weer even thuis! Hopelijk wat fitter, want ik wil nog zoveel dingen doen!
.
