Ik ben er even niet. Laat een bericht achter na de piep!
Beoordeel dit blog
Ik versus TALL
Mijn verhaal
21-12-2013
leuke verjaardag op kamer 715
Dag allemaal,
Hetgeen wat ik enkel maar kon hopen, is vandaag uitgekomen en dit nog wel op mijn verjaardag! Mijn witte bloedcellen hebben meer dan hun best gedaan en zich vermenigvuldigd met zo maar liefst 1500 stuks. Dit betekent dat mijn dochter eindelijk weer in de kamer mag en dat ik weer van de kamer kan. Heerlijk om terug mijn dochter te kunnen vastpakken en te knuffelen. Ik heb er enorm van genoten. Zo een mooi verjaardagsgeschenk, het kon niet beter. Karolien en al de rest van de familie, kameraden, kennissen,.. hebben er voor gezorgd dat ik vandaag toch een mooie verjaardag heb kunnen vieren. Zelfs de verpleging heeft mijn kamer versierd met vlaggetjes en heb zelfs nog een mooie kaart van de afdeling mogen ontvangen. Mijn dagje kon niet meer stuk.
Ik ben benieuwd wat morgen de dag zal brengen. Hoeveel zullen ze weer gestegen zijn? Ik heb vanavond dan ook een dubbele dosis groeifactor gekregen. Dat zal gaan knallen vannacht .
De antibiotica is dan toch gestopt. Ik mag dus weer vrij rondlopen zonder infuus, nog een klein verjaardagskadootje. Wat is het toch leuk om te verjaren. Maar volgend jaar toch liefst niet meer in een ziekenhuis. Daar wordt aan gewerkt.
Elke dag was het afwachten op goed nieuws. Vanmorgen kwam de verpleegster en de dokter mij feliciteren. Inderdaad, mijn witte bloedcellen zijn weer in de maak. Een klein leger is opgestaan, 200 cellen groot! Het begin is weer gemaakt. Nu zou het wel eens snel kunnen gaan aangezien ik die groeifactoren krijg. De professor kwam deze middag ook nog even langs. De kans wordt groter dat ik met kerstavond thuis zal zijn. Het collecteren van de stamcellen staat gepland voor maandag of dinsdag. Hopelijk stijgen ze snel, zodat ik rap weer naar huis kan, dat Julie weer op de kamer mag en dat ik nog eens van de kamer mag! Het zal een hele opluchting zijn. Ik zit nu al 12 dagen echt opgesloten. Maar nu is het einde in zicht gelukkig.
Ik heb wel een goed parcours afgelegd zonder al te veel obstakels. Het enige dat mij is overkomen is de aft in de mond en vorige zaterdag heb ik voor de eerste keer koorts gemaakt. Dit was gelukkig maar van korte duur want in de ochtend was mijn temperatuur al weer gezakt. Hierdoor krijg ik nu wel elke dag antibiotica toegediend tot het einde van de kuur. Ik mag van geluk spreken dat het zo goed is gelopen, niet niks als je zonder immuunsysteem rondloopt. Laten we hopen dit tot een goed einde te brengen. Mijn kerstwens is gekend!
In mijn vorige blog was ik nog aan het zeggen dat het fijn was om zonder infuus rond te lopen. De vrijdag de 13de zal er wel voor iets tussen hebben gezeten want in de avond kwamen ze weer opzetten met een infuus. Medicatie die gestart werd voor de behandeling van mijn aft (het was toch gelukkig geen blaasje) en voor het voorkomen van de blaasjes. Ondertussen ben ik het wel weer gewoon om met mijn paal rond te lopen.
De stand van zaken in de witte bloedcellen is nog steeds ongewijzigd. Ik sta nog altijd zo goed als op 0. De dokter vertelde mij dat ze hoopt dat het eind van deze week ze weer gaan stijgen. Gevolg is natuurlijk dat ik nog altijd niet van de kamer mag en dat Julie bij voorzorg ook nog niet binnen mag. Dan maar flink zijn en nog even doorbijten, hoe moeilijk het ook is. Toch blijf ik hopen op een mirakel en dat ze sneller gaan stijgen. Tijdens deze periode mogen er wel eens mirakels zijn, niet?
. 
