Dag allemaal,

Ik ben een beetje laat met het bijwerken van mijn blog, maar ik had het te druk met genieten van het vieren van Kerstmis met familie en het thuis zijn. Maar ik neem nu dan maar even de tijd om mijn verhaal te vervolledigen.

Vrijdag en zaterdag waren al een goeie start voor het groeien van de witte bloedcellen. Zondag werd het alleen maar beter. Ze waren namelijk van 1500 gestegen naar 8250. Dat is al behoorlijk wat. Maar ik wist niet of er maandag dan voldoende stamcellen in het bloed zouden aanwezig zijn voor de collectie. Spannend afwachten tot maandag, Kerstmis kwam dichter en dichter. Het moest nu wel eens gaan gebeuren. Bloed maandag vroeg al afgenomen (6uur!) om op tijd het resultaat te kennen. Voor collectie moesten ze specifieke zaken onderzoeken en die konden wel een tijdje in beslag nemen. Qua witte bloedcellen zat ik maandag meer als goed, 19000 wel te verstaan. Zou dit voldoende zijn? De verpleger Kristof wist mij te vertellen dat met zo een aantal het hoogstwaarschijnlijk wel zou kunnen doorgaan. Even later kwam het verdict. Ik stond gepland om kwart voor 11. Ze kwamen me halen met bed en al. Onderweg kwam ik een professor van de aferese afdeling (waar ik mijn stamcellen ging afgeven) tegen. Ik had ongezien veel stamcellen, zo ijverig zijn ze bijna nooit. Dat komt hier wel goed en ik was al wat geruster gesteld. Ik had toch wel een beetje zenuwen. Aan een machine hangen waar je bloed wordt gefilterd. In de linkse arm werd een serieuze naald geprikt, vanaf dat moment mocht ik mijn arm niet meer plooien. Na een uur begon het al pijn te doen en ik moest nog een uur volhouden. Yep, op 2 uurtjes was het gepiept (ipv 3 à 4 uur). Ik had zoveel stamcellen dat ze er gemakkelijk uit te filteren waren. Na de collectie werd ik terug naar de kamer gebracht. Nu kon ik aftellen voor naar huis te gaan. Ik begon als een gek mijn kamer op te ruimen. Om 15 u was ik klaar. Laat de dokter en de professor nu maar rap komen om mijn ontslag te geven. Helaas, ik moest nog een poosje wachten wat serieus op mijn humeur begon te slaan. Ik wil naar huis!! Om 18u was het dan zover. De professor kwam mij nog feliciteren met mijn stamcellen (goed voor 4 transplantaties ) en een goede thuiskomst wensen. Oef! Het zit er weer op. Tijd om te kunnen gaan genieten van Kerst met mijn gezinnetje en familie. Just lovely.

Op 7 januari moet ik terug naar Leuven voor een beenmergpunctie (weeral!) om te zien of de kankercellen weg blijven. Dan wacht er mij nog in de loop van de weken nog een chemokuur van 5 dagen die ik op dagzaal zal krijgen. Hopelijk kan ik deze volgen in het ziekenhuis van Mol, dat zou al een aantal uurtjes schelen in tijd. Daarna een rustperiode tot ongeveer begin maart. Dan start de allerlaatste kuur van 4 weken waarbij ik mijn eigen stamcellen getransplanteerd zal krijgen. Maar zover denk ik nog niet vooruit, eerst even weer thuis zijn. Genieten van de dagdagelijkse dingen. Ik merk wel dat het mij nu beter afgaat als de vorige keer dat ik naar huis kwam.

Als laatste wil ik iedereen bedanken voor de steun, bezoekjes, lieve woordjes,.. die ik deze kuur weer heb mogen ontvangen. Mijn dank is groot. Nog de beste wensen voor 2014 en een goed eindejaar. Dat het allemaal veilig en gezond mag verlopen.

Op naar een gezond 2014, 2015, 2016,.. en de rest van ons leven! Laten we hopen.

Stijn

27-12-2013 om 17:40 geschreven door Stijn