Ik ben er even niet. Laat een bericht achter na de piep!
Beoordeel dit blog
Ik versus TALL
Mijn verhaal
13-11-2013
zo gaat ie goed...
Dag allemaal,
Mijn korte kuur zit er al weer bijna op. Zo vind ik het niet erg om naar Leuven te komen. Ik zie dit maar weer als een kennismaking voor wat mij binnenkort te wachten staat. En het staat me wel aan. Ik krijg nog steeds goed de dag gevuld en de verpleging is nog geen haar veranderd. Dus die 3,5 week zullen ook wel weer voorbij vliegen. Don't worry, be happy!
Gisteren dus chemo gehad die 4 uur heeft ingelopen, een specialeke, want de meeste loopt maar een half uur of een uur. Vandaag dan pillen gekregen om tot een bepaalde waarde te zakken. Sebiet om half 10 wordt mijn bloed nog eens genomen en dan gaan ze kijken of ze de dosis moeten verhogen of niet. Als ik de juiste waarde heb bereikt (vraag me niet waarover ze het hebben), dan mag ik naar huis, normaal gezien morgen in de namiddag.
De hometrainer heeft ook al liggen loeren, maar ik maak er een rustetappe van, in de tour de france doen ze dat toch ook. Maar volgende rit ben ik er weer bij, als ik maar geen blessures oploop tegen dan. Kei hard gaan, ik wil als eerste over de streep!
Vanmorgen toen de dokter langskwam, heb ik het nog eens nagevraagd ivm mijn beenmerg. En inderdaad, ik heb geen leukemie cellen meer dus op dit moment ben ik al een beetje 'gezond'. De bedoeling is wel om heel de behandeling nog uit te zitten, wat wel logisch is. Maar toch, ik vind het een geweldig gevoel.
Zo, ik ga mij nog ontspannen met een zak chips en een filmpje. Geniet van jullie avond.
Dinsdag terug naar Leuven voor de check-up en de gevreesde beenmergpunctie. Ik moest er om half 10 zijn en de beenmergpunctie zou doorgaan om 13u. Bij aankomst op daghospitaal kreeg ik meteen een mooi kamertje voor mij alleen. Bloed afnemen voor controle en de dokter kwam ook even langs voor nog wat op mijn lijf te timmeren en horen of er niks abnormaals aanwezig was. Alles in orde, juist hetzelfde voor mijn bloed. Dat begint al goed. Voor de beenmergpunctie liep het iets minder vlot. De professor zou het komen fixen, maar die zat blijkbaar op congres. Oei, wat nu gezongen. Even overleg met de andere professor in huis en het was wel nodig dat die beenmergpunctie die dag zou moeten plaatsvinden. Afspraak verlegd naar 15u20, pff en wetende dat ik al van half 10 daar was. Slaap kindje slaap, dat wist ik maar al te goed. 15u kwamen ze me al roepen, ik mocht al naar het kamertje, daar waar de naald weer een gaatje in mijn lijf ging prikken. Met taxi schoonmoeder in de rolstoel was ik er in no time. Even op de tanden bijten en we waren er weer vanaf. Toch geen plezant onderzoek, maar wel nodig. Het zal in ieder geval niet de laatste keer zijn. Tijd om naar huis te gaan. Ze hadden mij gezegd dat ik vrijdag telefoon mocht verwachten, dan zullen ze u vertellen wanneer ik weer opgenomen moest worden.
Vrijdag in spanning maar weer afwachten. Geen telefoon. Karolien werd er een beetje vervelend van en spoorde mij aan om zelf maar te bellen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik stond er op voor te dinsdag maar niks was zeker, ze moesten nog bevestiging krijgen van de prof. Ze maakten me duidelijk dat ik zeker zelf gebeld zal worden. Ok, ik wacht wel. Vrijdag niks meer gehoord, zaterdag niks meer gehoord en zondag had ik 4 oproepen gemist van een onbekend nummer en niks ingesproken. Zou het Leuven zijn geweest? Maar dan hadden ze zeker wel iets ingesproken.
Maandag ging voorbij zonder een telefoontje uit Leuven. Dan toch niet dinsdag terug naar Leuven? Dinsdag ochtend, rustig nog aan het genieten van een laat ontbijt (11u), de telefoon! Meneer Van Vlierden, we hadden u al verwacht om 9u, waar blijft u? Niet te geloven, er was iets mis gegaan in de communicatie. Snel maar een valiesje maken en zien dat we in Leuven zijn. We gingen er vanuit dat ik weer voor 4 weken vast zou zitten hier maar nee hoor. De professor kwam al snel op de kamer met weer wat goed nieuws. Ik zou 1 chemo krijgen, die nu aan het inlopen is en dan zou ik donderdag weer naar huis mogen. Joepie, wat een meevaller. Deze korte kuur had ik al uit het oog verloren. Dan ben ik weer 8 dagen thuis en daarna is het wel weer voor 4 weken. Dan kan ik mij daar alvast op voorbereiden de volgende keer.
Verder had hij ook nog de resultaten van de pet-scan en de beenmergpunctie. Allebei met een verrassend goed resultaat. Op de pet-scan was niks meer te zien, alles normaal, het gezwel was verdwenen. En in mijn beenmerg konden ze geen slechte cellen meer vinden. Dubbel goed nieuws, het kan weer niet stuk. De eerste kuur heeft duidelijk haar vruchten al afgeworpen. Weer een stap dichter bij de genezing. En met deze positieve noot eindig ik weer in schoonheid.
