Mijne maat heeft de manieren van een aardvark en mag zijn supermaxibestelling om onduidelijke redenen niet meer in de frituur verorberen. Op het terras mag wel. Nog net. 

Ik was al een tijdje klaar toen copain om zijn dessert ging en mijn werkgever arriveerde. 

' Ha de Vroum!' 'Het frietkot aan't leegeten?' 

Met een veel te brede smile en na een veel te joviale klop om mijn rug zetten mijn baas zich rechtover mij. De uitgekooten had wel een frisse Jup mee. 

'Ze zijn dat varken dat je maat besteld heeft aan nog het dood doen.' Grapte hij. Hij was blijkbaar goed gezind. Ik werd het minder. 

' Heb je al eens naar die bakken gekeken die ik van tnet gehaald heb?' Viel hij met de deur in huis. 

Ik had 's morgens al vluchtig rondgesnuffeld. Zaterdag, congé, en je baas komt je lastig vallen. Overuren zijn dat volgens mij. 

' Nee patron. Nog geen tijd gehad.' Hij geloofde me niet. 

' Maar om eerlijk te zijn patron, eeuuch, er zijn er twee bij waarin ge nogal gespannen zou zitten als ik da mag zeggen, patron.' 

De 'patron's' volgden mekaar nogal vlug op. Niet mijn gewoonte. Maar stel je in mijn plaats. 

Je moet eens aan je baas vertellen dat èm veel te vet is om plaats te nemen in zo'n machientje.' Zonder ontslagen te worden. Zoals verleden jaar. 

En, ik had al wat Jups geconsumeerd. Dat heeft zo het effect van waarheidsserum bij mij. 

'Ja, 'k dacht het ook. Maar bekijk het morgen of vandeweek een keer. Als je iets vind dat me zou aanstaan moet je het maar mailen, Vroum.' Je weet wat ik ongeveer moet hebben en hoeveel het mag kosten.' 

'Maar eerst bik. Ik heb honger gelijk een paard.' 

Copain was gearriveerd met de plateau collesterol. Drie Jups, een grote met stoverij en mayo voor de baas en drie bouletten plus een lookworst voor hem. 

Ik deed teken dat ik weg wilde.'Voor thuis.' Excuseerde hij zich. 

We wensten de baas 'smakelijk eten en vluchtten.

Recht naar 't café want copain z'n tuut stond daar nog. 

Aléé, nog éne. Kwamen we overeen. 

Om vijf in de namiddag herhaalde copain dit nog eens maar we zagen het onzinnige van die woorden in en stapten we op. 

Ik had twee uur om te recupereren.

't Gaat volgende week nie zijn. Rondborstige Sabinne heeft op tv gezegd dat het mooi weer zal zijn. 

Gisteravond de laatste rally pow-wow van de maand gehad. 

Benneke en zijn darling zitten voor een week of twee in't buitenland. 

Kevin wist gisteravond te vertellen dat ze over de Rally van Staden al serieus aan 't melken zijn. 

Ze zouden daar al met een volle deelnemerslijst zitten maar willen niet zeggen wie er allemaal ingeschreven is. ' Om nog enkele vedetten of locale vriendjes te laten starten.' Weet hun Roeselaarse vriend. En die kent er wat van. 'Foefelare in de hoogste graad.' zegt èm. En, de kleine garnaal is weer de dupe. 't Is overal hetzelfde. Eerst de dikke nekken en dan het plebs. 

Het enige goeie nieuws is dat de 'Fast' van de partij is. Dat klein manneke gaat al die andere 'Rallygoden' weer eens naar huis rijden. 

't Is maar goed ook. Zo kennen ze hun plaats. Al weet ik niet of ze het vatten. De uitvluchten raken op bij velen. En sommigen hebben ze al allemaal gebruikt. 

De baas is vandeweek bij me geweest in d'oude garage. Niet om me te controleren, hij had een Jup of vier mee. Gekoeld! 

Na wat rond de pot draaien begon hij over hetgeen dat hem daar bracht. 

Hij wil ook een oude tuut. Om samen met den André aan die Franse tourkes mee te doen. 

Hij had een paar foto's mee van bakken die te koop stonden. Ik heb hem er direct twee teruggegeven. Ik werk aan geen Engels oud ijzer. 

Mag alles eens op tinternet bekijken en dan mijn gedacht zeggen. Tegen m'n baas! Dat gebeurt nie vaak.

De schuld van Copain. En zijn Benny. En zijn aanstaande schoonzoon. 

We weten al een tijdje dat ons homokoppel gaat trouwen. 

We weten nu ook wanneer, zodat we die datum kunnen vrijhouden. 

We weten echter nog steeds niet wie de "Mikado" is. 

Ge ziet da niet aan die kerels. Ik heb er nog geen van de twee in een rokske gezien. Het blijft gissen. 

Deze aankondiging moest natuurlijk gevierd worden. 

Da ziet ge van hier. 

Ik zag het van ginder. 

Maar rond elven zag ik het iets minder. 

Gelukkig stond ik aan de andere kant van de omheining. En in neutraal.

Je moet eens op café gaan waar niemand je kent met een knuttel van bijna zestig, die vijf pinten kan drinken en er twintig wil achteroverslaan om stoer te doen. Ik voelde mij babysit. 

Omdat hij, zoals verleden jaar, in mijn tempo meedronk bestelde ik nu halve liters Jup. Gelukkig ben ik getraind. 

We hadden om twaalf uur met de dames afgesproken in een café niet ver van de haven. Ik had mijn gelegenheidsdrinkebroer wat kunnen intomen, hij kon de 'R' nog uitspreken, en na apero één vertrokken we voor de apero twee. 

Tegen alle verwachtingen in was het mooi weer en konden we terrassen. 

Cornetje was gekleed alsof ze in St Tropez zat en ik had een veel te spannende jeans aan. 

Haar moeder trakteerde met een kilo 'gèèrnoars' en de Jup was beter dan in 't ander café.

Roger viel in slaap en zei dat van de zon was. 

Iets na drieën 'Mussels à volonté' wezen eten. Gelukkig was Copain nie mee. Maar dat is een ander verhaal. 

Tegen halfvier kregen we de indruk dat we in Siberië zaten en vertrokken we. Brigitje kreeg koud, je kon er niet naast kijken. Wat Roger ook niet deed, de zeemlap. 

Een een half uur wandelen later met een veel te spannende jeans besloten we huiswaarts te rijden. 

Brigitje wilde niet stoppen onderweg. 'Te koud.' Zei ze. 

Strontweer.

Sinds Brigit denkt dat we een relatie hebben moet ik van tijd optreden als haar eigendom. Zoals in de congé een weekend naar haar moeder gaan. 'Om te bewijzen dat het nog dezelfden is als verleden jaar.' Zei haar ma.' 't Is een tijd anders geweest.' Voegde ze er aan toe. ' Weet ge....' 't Cornetje liet haar niet uitspreken. Ik keek gekwetst. Weer een specialleke te goed.

Verleden jaar was 't de zaterdag Bbq en de zondag apero in Blankenberge met Roger. Vandejaar viel de bbq in't water, letterlijk, en de apero stuitte aanvankelijk op een veto. Roger was verleden jaar nipt ontsnapt aan een delirium. En het was mijn schuld. Wist ik veel dat èm die voormiddag meer pinten gedronken had dan anders in een hele maand? 

't Is nochtans een geschikte kerel. Werkt voor de plaatselijke visserij en prutst in zijn vrije tijd aan een oude moto. Kan er nie over zwijgen en moet hem aan iedereen tonen. Om mij te interesseren heeft dat ding twee wielen te kort maar 't is nog altijd beter dan voetbal. En! Er staat een frigo in zijn garage. 

Twee uur naar die moto kijken later, kwam m'n ros geval ons bevelen om te komen eten. Roger had nie veel honger meer. 

Nog twee uur later vertrokken we naar de camper. De sfeer is altijd iets speciaal in zo'n ding en ik had nog iets te goed. 't Beste van de zaterdag moest nog komen.

Bad news travels fast. 

't Is ook al een tijdje geleden dat ge je rijbewijs gehaald hebt, zeker?' Ik stond in de stock naar de verschillende afsluitingen te gapen toen Staf me aansprak. Ik draaide me om hem van antwoord te dienen, ben nu eenmaal licht geraakt, toen ik me bedacht. Staf is de oude baas van de stock en helemaal gene slechte. 

' Je hebt zo één vandoen, Vroum.' Hij wees op één van de duurste exemplaren. ' Ze verkopen als koekebroodjes sinds ze aant café staan. Als er nu nog iemand de eerste van de rij een draai geeft, heeft de cafébaas in de laatste twee jaar een volledig nieuwe afsluiting van zijn klanten gehad. Goeie truuk dadde.' 

Mijn interesse was gewekt. Als er nog cafégasten de boel daar in de vernieling hebben gereden wilde ik dat graag weten. Da zou van pas komen bij mijn verdediging.

' I am from Barcelona. I know nothing.' Staf imiteerde Manuel uit die klotefeuilleton van vroeger. 

'Wie gaat die boel plaatsen, Vroum?' Vroeg hij zonder op mijn antwoord te wachten. 'Gij toch niet. Je gaat daar voor lul staan. Iedereen gaat op je poten staan kijken met een Jup in hun hand terwijl jij aan het klooien bent. Want jij zult dat niet geplaatst krijgen. 't Is gene bougie indraaien hé?.

Hij stond me daar met zijn gerimpelde breedsmoelmkikkergrijns een beetje uit te lachen. Ik bleef cool. Gelukkig. 

'Weet je wat Vroum? Betaal Dominiek vijftig Euro en mij een Duvel of drie en we zorgen ervoor dat het spel tegen vanavond geplaceerd is. Je moet je van niets aantrekken. Hier, geef dit af aan de kassa. Wij brengen de boel mee.' 

Een half uur later nipte ik, drie dagen overuren lichter, aan mijn eerste Jup van de dag. 't Was nen zuurderen dan ik verwachtte. Gelukkig waren de volgende van betere kwaliteit.

Dat waren de laatste woorden van de cafébaas tegen mij gisteravond. 

Effe recapituleren.  

Gistermiddag om elf samenscholing in de toonzaal. Baas en bazin spelen voor één keer garson en serveuse. Iedereen moet aanwezig zijn en blijven tot half één. Ze maken met iedereen een praatje en het komt niet op een Jup. 

Is het om hun geweten te sussen of omdat ze blij zijn dat ze onze smoel voor drie weken niet zien, ik weet het niet. We zijn betaald tot drie uur, dus mij hoor je niet klagen. 

In plaats van flesjes waren het dit jaar blikjes. Zeer tot ongenoegen van Anton. Onze gekwelde mechanieker heeft een hazelip en bij iedere slok uit een blik vloeit het bier langs zijn wangen. 'k Weet het, je mag er niet mee lachen, maar er zijn zo veel dingen waarmee je niet mag lachen. En! Hij zegt ook maar 'Vroum' als ik er bij ben. 

Hij heet eigenlijk Antoine en corrigeert iedereen die 'Toane of Anton' tegen hem zegt. Ik heb het een keer bijgehouden. Echt niet te doen. En niemand die hem 'Antoine' noemt. 

Ben één van de eersten weggegaan. De potschijters en de verkoper blijven het langst. Gatlikkers en bazenpoepers heb je overal. Gelukkig trappen mijn bazin en haar compagnon niet in die meesmuilerij. 

Het kan niet zo slecht gaan in de garagebuseness want ze hadden nog voor een verrassing gezorgd. In plaats van 'éne met esp of éne met kees' was het bbq in 't café. En een vat!

'k Zal 't geweten hebben. 

 Nu eerst naar de stock met een gedeelte van mijn congégeld en de schade gaan herstellen. D' eerste Jup's van de apero zullen zure zijn.

'k Zal 't zeggen Walter!' Bibbi is weer de klos. 

Nu, de klos is een beetje overdreven. Ik heb 'carte blanche' zoals de Antwerpenaars zeggen. En! Een lapdinges. 

Vandeweek van al de autootjes, samen met de gasten die ermee rijden, de mankementen en onderhoudsgegevens gaan opslaan. 'k Moet zeggen, er zitten daar serieuze dikke nekken tussen. Ze denken dat, omdat ze met een plastron naar hun werk gaan, de mens in een overall een achterlijke aap is. Ze weten echter niet dat hun 'Fleetmanager' , een bazenpoeper eerste klas, mij gevraagd heeft om een beschrijving van de staat van hun karretjes te rapporteren. 

De normale gasten kregen op mijn lapdinges een geel bolletje, de kerels die ik goed kon verdragen een groen en de dikke nekken een blauw. 

'k Ga zeggen, ik haat blauw. 

De rally van Staden is nog meer dan een maand van hier en 't is weeral spel. 

Ze gaan nu de inschrijvingen geheim houden. 

Zo kunnen ze meer manipuleren, zegt de Kevin. Nu gaat er niemand zien wie ingeschreven is en wie niet. Alle 'would be' vedetten gaan deze keer wel aan de start staan. Een paar klojo's in een klein karretje zullen wel de dupe zijn. 

't Is Kevin die het zegt. 

k wist niet wat 'klojo's' waren. Nu wel. Gastjes die Staden niet zullen rijden. 

Vandaag nog een beetje gaan opruimen en om elf boeken toe. En mondje open. De Jup staat al koel. Eerst om elf apero op 't werk en om twaalf in 't café, bokes met paté en andere toespijs, overgoten met een vat godendrank. 'Op kosten van de firma.' Zei de baas. ' Firma's' verbeterde de bazin en klopte op zijn rug. Ze komen goed overeen sinds ze uit elkaar zijn.

Ik had hem horen discuteren tegen de baas en mijn naam was een paar keer gevallen. Niet echt de naam die ik van mijn moeder kreeg maar uit de beschrijving kon ik toch uitmaken dat het over mij moest gaan. 

Ik ben uitleg gaan vragen. De baas zei dat ik moest verdwijnen. Gerdy zei dat hij me nog wel zou vinden. Ik heb gezegd waar ik een uur later zou zijn. Zo waren we alledrie aan het woord geweest en moest hij niet zoeken. 

Gerdy kwam binnen, dus. Ging aan de toog staan en bestelde er één. Ik zette er twee tegen. Hij verstond er zich niet aan. Ik wel. Het kan er van af. Uren genoeg gemaakt aan z'n kar. 

Na Ieper is er betrekkelijk weinig op de rallysitekes gekomen. We hebben ze met ons klubke eens in de gaten gehouden en hebben er een soort klassement van gemaakt. Allemaal copy-paste, zegt Kevin. Onze meningen waren verdeeld. 

Er is er daar één die zijn helm en zijn gareel kwijt is. 2000 euro, mijn kloten. En dat laat hij zomaar slingeren om op café te gaan. Zo heb ik het toch begrepen. Ik vrees dat hij het niet meer terug ziet. 

Vandaag word weer een sombere dag. André heeft gebeld of ik ten tienen niet kan komen helpen om Mortitia op te laden. De Italiaanse is volledig afgewerkt en hij doet ze mee naar zijn stekje in France. Dat is al de tweede die vertrekt. Gelukkig is ze niet verkocht. Hij gaat er ginder mee rijden zegt èm. 

De eerste rally waar we naartoe gaan is de vijftiende augustus. Ik weet nie over wat we het zullen hebben tijdens de apero straks.

Gelukkig zijn er twee mekaniekers elders gaan werken anders hadden er twee aan de dop gestaan. 

Baas en bazinneke lopen niet erg gelukkig rond. ''t Is als afgesneden met een mes.' Heeft de bazin laatst tegen Brigit gezegd. De verkoper verdient de choko op zijn bookes nie meer. 

Als ik in d' oude garage bezig ben, zoals vandeweek, mag hij naar de keuring. Zo kan hij ook een pintje gaan pakken zonder dat zijn vergissing het weet. 

Niet dat het een slechte kerel is maar ik heb toch altijd een beetje leedvermaak als de plastronnekes het moeilijk hebben. Ze moeten in het algemeen maar niet zo neerbuigend doen over de 'vuile vingernagels'.

Ieper heeft me verleden week kunnen bekoren. Ik ben nog altijd niet stapelverliefd op die naaimachientjes maar in handen van de Fast en zijn collega's zijn ze het zien waard. Als er echter mindere goden aan het stuur zitten begin ik algauw te geeuwen. Geef mij maar een WRC of zelfs een goeie oude Groep A. 

Een paar met een voortrekker gezien die toch nen hoed verdienen. 'Chapeau' dus. Alleen den dezen die nu in de Belgische kleuren rondrijdt moet zich geen illusies maken. 'He's good, but not that good.' Die van verleden jaar is beter. 

Doordat ik het allemaal vroeg moe ben is Copain en de twee trouwers een kp of drie alleen gaan bekijken. Ik kan me wel enkele uren bezighouden met naar de service te kijken. En naar de mooi teefkes. 

Onze piloot zien toekomen met een kappotte chargebuze. 't Duurde nogal tegen dat èm er goed onder zat. 

Bij de Fast was er ook iets dat wrong. Het machien heeft heel de tijd aan de borst gelegen. Dat lapdinges wil ik zeggen. Niet veel tevreden gezichten gezien, daar op dat moment. Of 't waren die van de onnozele kiekens die van boven stonden te kijken. Maar wisten die veel. Dat het gratis drank was, ja maar voor de rest? 

Ook nooit zoveel menskes met zo'n lintje om hun nek gezien. Ge moet bijna een 'speciale' zijn om er geen om je nek te hebben. Ik had er geen om. 

Vrijdag avond in de plaatselijke 'marollencafé' geweest. 't Boerenhol. Op de Leet aan 't tweede service. Schitterend cliënteel. Ook eens doen. 

Zojuist op dat forum gelezen dat onze underdog een andere tuut gaat moeten zoeken. En dat de Pat zijn geld alweer op is. Die mannen weten er toch veel van zulle. Man man, waar halen ze die informatie. Ik ben daar jaloers op. 

Als er iemand van jullie weet waar de drie C' in de titel voor staan, krijg die een cadeau. 

Tip: het heeft met ' Vuile vingernagels' te maken.

De tickets: duur, maar goed besteed. 

De frieten: niet geproefd. Na Wervik weet ik wel beter. Copain volhardt in de boosheid. 

De Vip's: alomtegenwoordig. 

De Fast: Fast. 

De Peugeot: niet fast genoeg. 

De winnaar: verdient. 

Die autootjes: Gilletjes Mach zeven. 

De markt: indrukwekkend en stampvol. 

Die waar we voor supporteren: uitgereden, op cruise control. 

De Fast: wrong car, zoals die hierboven. 

Copain: twintig worsten in twee dagen. 

Ik: de SAS en Bockor komen m' oren uit. 

De lul's: nog altijd dezelfden. 

De toeschouwers: Meer dan op vijf voetbalwedstrijden en geen vechtpartijtje. 

De flikken: Ik ben gene slechte tegengekomen.. 

De Historiek's: 't zal voor volgend jaar zijn. 

Rally: d'enige microbe die ik koester.

Gisteravond nog een uurke naar 't café geweest. Om de smaak van de Sas-pils te verjagen. Alle uitvluchten zijn goed. 

Gerdy getrakteerde me een Jup en na een minuut of vijf had hij de courage om het te vragen. 

'Hoe zou ik da weten? En ik spreek nie over 't werk op café, da weet ge toch. Bel naar de baas' 

'Ik heb gebeld en hij zei dat gij hem vermaakt en dat ik het aan jou moest vragen.' Zijn toontje veranderde. 

'Patron, zet er hier nog eens twee.' ' Luister hier Gerdy. Ik kom naar hier om te genieten van een frisse en niet om over het werk te lullen. Ik word daar niet voor betaald!' Mijn toontje veranderde ook. 

'Aach! Daar is èm.' 

'Mijnheer gaat morgen voor twee dagen de hort op en in plaats van een keer naar zijn keppe te gaan zit hij hier te konkelfoezen met de grootste playboy van het gewest.' 'Hebt ge raad nodig misschien Vroumke?' 

Het cornetje had met één zin drie resultaten. De grimmige sfeer weggetoverd, Gerdy rond haar vinger gedraaid en bibbi in de verlegenheid gebracht. Aan honderd procent scoren, noemen ze dat.

Ze was in een goeie bui en trakteerde ons nog eens toen ze met de bazin aan't praten was. Dronk haar Tubort uit en kwam naar me. ' Vroumke, ik ben om zevenenhalf thuis. Nie vergeten hé.' Ik kreeg nen wulpse kus, een wreef van de twee Madonna's en een stijve. 

Opeens. 'Gerdy, ik moet naar de stock voor de bazin. Moet ik niets meebrengen voor jou?' Gerdy keek raar en ik nog raarder. 

'Eeuch , wat zou gij moeten meebrengen voor mij, Brigit?' Hij keek in mijn richting. Nogal schichtig. 

'Velospelden misschien, zodat je zondagse broek niet in de ketting draait zondag.' 

Zoals ik zei, scoren aan honderd procent. Mijn avond was al goed. En hij moest nog beginnen. 

Straks nog een uurtje of drie aan de sukkelaar zijn tuut gaan werken. Maar hij zal niet klaar zijn tegen 't weekend. Hij zal velospelden kunnen gebruiken.

We waren redelijk vroeg ter plaatse en maakten een wandelinkske in de servicestraat. De meesten waren hun auto nog aan het lossen. Geholpen met éne die zijn Opel naast de oprijplaten ging rijden en helpen duwen met een mecanicien die in de steek gelaten was door de gekleurde pakjes. Ze zouden de pot op kunnen van mij. 

Voordat we op het parcours gingen eerst de lokale Jup gaan proeven. Een beetje 'zerp' maar toch te vreten. Drinken, bedoel ik. 

Op de test-kp krioelde het van het volk. Als er in 't weekend ook zo veel is gaat dat serieuze problemen geven. We gaan de camper thuis laten, peisk.

Rond ten negenen weer naar de service geweest. Worsten gegeten en erzatsbier gedronken. Aan de praat geraakt met een serviceman en weer iets wijzer geworden. In ons geval is dat niet moeilijk. 'k Ben nog nooit iemand tegengekomen die er minder van kende of wij. Volgens onze bron is de grote helft van die koten die gisteren aan 't spelen waren zo conform als een olifant met vleugels. 

Het viel me ook op dat er veel met problemen zaten. Een paar dagen voor de grootste afspraak van het jaar zou dat toch niet mogen. Ik ga toch eens mijn talent moeten te gelde maken. Maar ik ben hier te serieus bezig. 

Misschien gaat het nog lukken voor den aannemer. Hij heeft zeker een uur staan praten tegen gasten die met een 'platte kever' rijden. 'Te duur om te huren.' zei hij toen hij bij ons kwam zitten achter het podium. Hij trakteerde met pinten en worst. Blijven kijken naar de gekleurde pakjes in hun lawaaimakende machientjes die aan het podium passeerden. Nog enkele pinten soldaat gemaakt en nog een gedeelte van een varken naar binnen gespeeld terwij André over zijn plannen sprak. Toen we opstapten ging Copain nog twee van die zwijnedarms halen. Toen ik zei dat ik er geen meer moest hebben keek hij raar. 'Op dieet misschien?' Dreten moest lachen met de vraatzucht van mijne beste vriend. 'Niet te veel scheten laten in de auto hé, manneke.' en weg waren wij. Morgen van'tzelfde.

Gistermorgen met lange tanden naar 't werk. Zoals altijd als ik op verlof ga, laten ze de rare werkskes staan en bibi kan de boel opkuisen. Het was deze keer niet anders. Met één groot verschil. De Gerdy heeft in't weekend zijn machien een wreef gegeven. De lange tanden veranderden in een big smile. De lamme trekhond zit in 't café altijd tegen Bigit te zeiken. Nu is't mijn toer. Hij is zondag tegen een container geknald, de container gaf geen krimp, en van piekens gebaard. Met zijn gemonsacreerde tuut tot aan de garage gesukkeld, en hem daar zo'n beetje weggemoffeld. De klakken noemen dat vluchtmisdrijf. Ik noem dat sjans, alléé voor mij toch. Bazinneke zei dat ik toch niet te veel mocht overdrijven. Ik ga er geen rekening mee houden. 

Vanavond gaan copain, Dré en ik naar de oude bakken kijken. Ze mogen trainen nie ver van bachten de kupe. 't Is daar ieder jaar wreed te doen, naar't schijnt. Den aannemer rijdt, das meegenomen. 'Ik wil die karretjes eens van dicht zien.' zei hij toen hij vroeg of we meegingen. Z'n tronie stond op 'onschuldig'. Den aannemer heeft weer een verborgen agenda volgens mij. 

Vanmorgen reeds twee uurkes depanage gedaan. Nu bokes naar binnen spelen en om negen travail.

We waren in de derde ronde naar de eerste kp gereden om te gaan kijken naar de Historiek's. We stonden volgens ons, perfect op tijd en wachtten op nr 301, een Porche. En toen passeerde het Peugootje. Niemand van onze collega-toeschouwers scheen verrast te zijn door zijn passage. Raar. Wij begrepen er de 'buk's zijn kloten' van. Maar we bleven stil. We hadden ons in de ORC rally immens belachelijk gemaakt en gebaarden van 'piekenaas'. Zeker geen commentaar geven was hier de boodschap. Blijven kijken alsof er niets aan de hand was. 

We zijn 't maar laat te weet gekomen hoe de vork in de steel zat.

Tussen de kp's in, naar het podium geweest. Niet zonder Wervik twee maal te zijn rond gereden en een blitz-bezoek aan Frankrijk te hebben gebracht. We hadden dat beter verzwegen in 't café. 

't Was de eerste rally dit jaar dat ik me amuseerde. Een hele poos in het service rondgelopen en nergens een snak of een beet gehad. Iedereen was blijkbaar welgezind. Alle drie de kp's bekeken, de vijftien Euro moest besteedt worden, en enkele lokale staminees bezocht. Mooie rally gezien en op tijd thuis gekomen. Schitterende dag. 

Alleen die godverdomse slechte, dure frieten zijn me niet bevallen.

Enkele bemerkingen. 

De inkom:15.00 Euro, zelfs voor één kp. Crisis? 

De frieten: Waardeloos. En duur. 

De Fast: Fast. 

De WRC's: Moeten beter onderhouden worden. Ze mogen anders eens tot hier komen. Grapje. 

De historiek's: Conform? 

De flikken: Hadden vrijaf. 

De 'would be' vedetten: Hebben het laten afweten. Weeral. 

Het podium: Onvindbaar. 

De frieten: Smijten nog op. 

De lul's: Zoals gewoonlijk, gastjes met kapjes aan hun sweeterke. 

De historiek's: Oerend hard. 

De Fast: ET. 

De amateur-rallyrijder: Amuseerde zich te pletter. 

Copain en Bibbi: Ook 

De Jup's: Smaakten. 

De frieten: Niet 

De Rally: Laten we het niet verkloten. 

Vandaag: Afkicken. 

En nog iets. 

De Fast: Grote mijnheer, dat klein ventje.

Om drie met half-natte grondverf naar de garage gereden en me laten terugvoeren van de baas. 

Hem vriendelijk, 't blijft de baas, 't één en 't ander aan zijn verstand gebracht: 

Dat ik die klotewerken die zijn ander personeel niet kan of wil uitvoeren eigenlijk wel graag doe. 

Maar dat hij in het vervolg bepaalde mensen uit mijn omgeving houden tijdens die werken. 

Zoals gepensioneerden zonder tijd. Ik krijg de krul als ik zo'n exemplaar tegenkom. 

En arrogante zakken gelijk Jordan die neerkijken op werkvolk. Hij mag blij zijn dat hij werk krijgt van de Dréten of hij was al lang failliet, de zelfstandige van mijn kloten. 

En gasten met veel nep-blingbling en een nieuwe grote kar op de poef. Armoedzaaiers met een grote muil. Jammer dat ik er nie mag op kloppen. 

En nog een paar andere soorten maar daar zouden jullie kunnen bijhoren en ik wil niemand tegen het hoofd stoten. 

De baas heeft de ganse rit zijn bakkes niet opengedaan maar toen hij me afzette zei hij, ''k Ga tegen je bazin zeggen dat ze er rekening mee moet houden, Vroum. Tot morgen dan?' 

Ik. ' Helaas wel.' 

Hij keek me schuin aan met een vreemd lachje op zijn tronie.  

En nu: een welverdiende Jup. Jups eigenlijk.

Komen ze vanmorgen vragen of ik in d'oude garage de camionet van Jorden wil herstellen. Hij was zondagmiddag ietwat te enthousiast thuisgekomen en daarbij de zijkant van zijn werkpaard een goei wreef gegeven. Zijn wederhelft, eigenlijk zijn wederdriekwart, was de zaterdag in twee gevallen en hij was de, nu nog, gelukkige eigenaar geworden van een nazaat. Zijn matrone is nogal een bazig schepsel en hij wilde het akefietje verborgen houden. En betaalbaar. Dus, niets nieuwe deur en zijpaneel. Hamer en slijpmachien, polyester en wrijfmachien. Rot en vele, zeiden ze bij mij thuis. Ik ben begonnen om half negen en speciaal doorgewerkt in de namiddag. 't Regende en ik kon drinkgeld verdienen. Vandaar. 

Gans de zijkant was beletterd met logo, adres, www-dinges en nog wa schoon tekeningskes van truwelen. Het was namiddag tegen dat die rommel verwijderd was en mijn poten deden zeer alsof ik honderd kokosnoten verpulverd had. Dat doe ik dus nooit meer. Nee ik heb het niet over die noten.

Komt die halfgestoven staal prei rond drie niet binnen zeker. Draait rond het karreke en heeft het lef om te vragen hoe het komt dat ik nog maar zo ver sta! 

' Euch, Jorden, sorry maar ik ben vanmiddag ingedommeld na het eten van mijn bokes.' Ik bleef cool. 

' Ge gaat toch doorwerken om dat in te halen, zeker Vroum.' Er stond geen vraagteken na zijn zin. 

'Vanzeneigens, Jorden.' Maar eerst ga ik naar huis om een tukske te doen om er goed tegen te kunnen vanavond.' 

Hij was nog aan het nadenken over wat ik zei toen ik de deur achter mij dichtsloeg. En sloot. 

Naar de bureau gereden, een serieuze klap gedaan met de baas en hem bij het voortgaan verteld dat de zeiker nog in de garage zat. Nog een telefoontje had van de baas. Niet opgenomen.

't Bazinneke is hier een kwartier weg en ik mag morgen weer beginnen.

De baas: 'Hoelang is het geleden dat ge hebt laten bijvullen? Of controleren?' 

De klant: 'Oe, bijvullen? Waar bijvullen?' Ik weet niet of da bij ons alleen in de garage is of dat het bij andere merken ook zo is. Maar hier valt het wel op. Een groot gedeelte van ons cliënteel is, als het over hun auto gaat, puutonnozel. Ze peinzen dat met de maandelijkse betaling aan de bank, hun vehikel blijft rijden totdat èm afbetaald is. Als ze dan de kosten van nazicht en herstel te weten komen hebben de helft van die idioten geen airco meer van doen. 'We gebruiken dat toch niet veel.' of 'We kopen volgend jaar toch nen anderen' Zijn de meest gebruikte leugens. 

Enkele afgekeurde caravans mogen herstellen ook. ' Het is allejaar hetzelfde, Vroem. Hoe komt dat toch?'  'Moest je een garage huren voor dat spel in plaats van te laten overwinteren in je hof onder een zeil zou je dat niet tegenkomen Roger,' 'Maar je gierege téve wil daar geen geld aan geven hé?' Dat laatste was binnenkamers. 

Roger, een ongelukkige mens sedert dat hij op pensioen is. Kwam vroeger regelmatig in't café maar moet nu heel den tijd optrekken met zijn tienke. Gaat dit jaar naar Lourdes. Ik vraag mij af wat hij zal wensen als hij daar een kaars opsteekt. 

Ik zou het wel weten in zijn plaats