Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
17-04-2011
RACB
Toen ik zaterdagmorgen om kwart voor tien aan de oude garage toekwam stonden er al twee gasten te wachten. De één kende ik, het was een werknemer van den aannemer. Toen we naar binnen gingen vroeg de ander of hij direct mocht beginnen. Bleek het iemand te zijn die bij een groot autoruitenbedrijf werkte en de ruiten van de Jappen kwam uithalen. Hij haalde zijn camionette die hij achter de hoek had gezet en vroeg me de poort weer toe te doen. Zoals altijd was den André een beetje te laat en tegen dan had de ruitenman van onze Jap de ruiten er al uit. Zonder breken, want dat was de bedoeling. Samen met André was de lokale loodgieter binnengekomen. Ze hadden in de week een bezoek gebracht aan een specialist in het maken van een kooi voor rallywagens en waren er van overtuigd dat we dat zelf ook konden. Nu ik kan wel lassen maar zo goed nu ook weer niet. Was ook niet nodig, bleek vijf minuten later. De gast die binnenkwam werkte als lasser in Antwerpen bij een chemiereus. Tegen half elf waren daar al tien mannen aanwezig. Waaronder degene, met een blauw hemdje aan waarop een kenteken van één of andere klub, die me het homologatiedinges moest uitleggen. Hij zag er nogal belangrijk uit. Van waar kent den André al die mensen? Dat was het enige dat ik me afvroeg.
Terwijl den aannemer met iedereen een praatje maakte begon mijn vriend de homologatiemeester aan de uitleg. Na tien zinnen met, voor mij, bullschit, deed ik hem ophouden. ' Hé, André, komt è keer als ge wilt' Ik had een beter voorstel. ' Moest ik nu eens, iedere keer dat we iets doen jouw vriend hier eens opbellen met het probleem van de dag. Is dat geen beter idéé? Ik heb het gevoel dat hij het hier moeilijker voorstelt dan het is.' Je zag dat zo veel eerlijkheid er te veel aan was voor die klunten zoetekoeke. De op zijn pik getrapte pseudo-specialist wilde iets zeggen maar den André was hem voor.' Dat zal geen probleem zijn zeker. Of wel?' De laatste twee woorden waren in een ander toontje. ' 't Zal wel niet zeker.' Het enthousiasme droop er niet af. 'Met den dienen zouden we wel eens miserie kunnen hebben.' Zei ik later tegen mijn rallybaas. ' Ik ben zeker van niet, Vroum.' Grijnsde de aangesprokene.
Tegen half twaalf was alles gedaan dat gedaan moest zijn en alles gezegd wat gezegd moest zijn. Gelukkig want ik had al een droge keel. Mijn biologische klok weet exact wanneer het apero-time is. Toen ik zei dat ik geen zin had om weer naar het dikkenekkencafé te trekken moest André lachen. 'Dan ga ik daar eens trakteren zeker?' Met gans de bende, zonder het ficheventje, blijven plakken tot goed in de namiddag.
De Jap is volledig gestript. Enkel de ruiten moest ik laten zitten van den aannemer. 'k Had hem van heel de week niet gezien. Gisteren dan een berichtje of ik om zeven in zijn stamcafé kon zijn. Dus, ikke en copain om zeven present bij de dikke nekken. Om acht is hij daar eindelijk en komt recht naar ons. 'Aaa de Vroum, de rijksten van heel 't café' Ik kreeg het zowat. Was hij aan treiten misschien? Hij had sjans dat ik er nog maar vier achterovergekapt had. Ik was meteen kregelig. Hij moet het gezien hebben want hij voegde er lachent aan toe ' E-wel, gij zijt hier den enigsten die zijn auto zelf betaald heeft. Al die blinkende bakken op de parking zijn van hun baas of van de bank.' Tegelijkertijd keek hij naar enkele gasten aan de toog. Enkele van die HuschPuppies waren duidelijk gegeneerd. Den André, ik zou er geen vijand van willen zijn.
Hij gaf me een soort farde en zei ' Vroum, dat is de homologatieboek of zoiets. Alles wat we aan de auto veranderen moet daarin staan.' Ik bladerde in dat spel en verstond er den honds zijn kloten van. De helft in't Japans en donkere copies van foto's van onderdelen die ik niet eens wist dat ze in een auto gebruikt worden. Hij verloste me uit mijn lijden ' Ik weet het Vroum, morgen komt er iemand om het een beetje uit te leggen naar de garage. Rond tienen is dat ok? Vaneigens is dat ok.
We bleven nog een tijdje praten over hetgeen we vandeweek gedaan hadden maar toen mijn baas en bazinneke binnenkwamen verloor hij de controle. Geen rallytalk meer. Ik vroeg de rekening maar zoals ik gehoopt had, zei mijn rallybaas deze op de zijne te zetten.
De bodem was gelegd en copain en ik vertrokken naar ons eigen stamcafé. Toen we daar binnen waren kwam Brigit met opgestoken joekels tegen me staan. Met zwoele stem vroeg ze 'Zijn we hier te min geworden of is er meer aan de hand' Ik dacht ' Zit er een banaan in mijn broek of ben ik hier een spier aan het verrekken?' maar zei het niet. De grijns op mijn kop maakte haar nog nieuwsgieriger. Ik gebaarde van krommenaas en bestelde er drie. Copain ging aan de toog staan en liet mij met haar achter.
Je zou je'n duim in je gat breken. Een jaar geleden rijd er een wielerterrorist tegen mijn auto toen ik een file invoegde. De bende straatvervuilers hadden het fietspad verlaten om over te steken. Eén van die kornuiten reed blijkbaar nog niet lang zonder steunwieltjes en knalde tegen mijn auto. Direct ambras met die veelgekleurde idioten. Geen paniek, Vroum was nuchter, dus de flikken gebeld. Toen die toekwamen direct gemeld dat den denen die tegen mijn kar was gereden nogal naar de drank stonk. Van een ander zou ik het niet doen maar van die charlatans wel. Die mannen drinken meer Leffe's dan ze kilometers doen en terroriseren alle andere weggebruikers. De klakkemannen deden voor een keer hun werk en het klein Boontje mocht zijn wijf bellen om achter hem te komen. Vroum met alles in orde en met een goed gevoel naar het café. Nu meer dan een jaar later kreeg ik bericht dat het gedeelde schuld was. Geen van beiden had schade maar ik ben niet akkoord. Naar de verzekeraar geweest en daar horen zeggen dat er niets aan te doen is. Zoals ik zei; het is om je duim in je gat te breken. Lafaards. Als ik nog zo'n gekleurde spiering tegenkom moet hij serieus opletten.
