Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
15-05-2011
Garantie.
Dinsdag samen met den André de Jap naar een kooienmaker gedaan. En donderdag teruggehaald. Die mens heeft alles mooi geplooid en uitgelegd hoe we te werk moeten gaan. Sympathieke gast. Ze waren daar aan een aantal oude bakken bezig. Da historiekgedoe valt blijkbaar in de smaak. En niet alleen bij oude knekers zoals de baas en den aannemer. We hebben daar machientjes gezien die waarschijnlijk het tiendubbele van de onze kosten. 'Maak je maar geen zorgen, Vroum.' Zei André. 'Ons is het echt voor de leute en ambiance. Er moet toch iemand de laatste zijn.' Voegde hij er lachend aan toe. Laatste! En de joke off the café worden. Dat èm maar oplet of hij mag zelf aan zijn kar werken. Laatste! No way.
Intussen in de garage enkele klotejobs moeten doen. De nieuwe camionetten van't fabriek vallen de één na de ander in panne. Ze kunnen opeens niet sneller dan zestig en er heeft één daardoor al een ongeval gehad. De aankoper van hen is al in't bureau geweest en de bazin moest haar beste beentje, letterlijk, voorzetten om hem gekalmeerd te krijgen. Gelukkig voor haar is het vlees zwak. Voor de bazen ja, maar niet voor mij. Ik moet van alle vijftig het onderdeel vervangen. Na de werkuren van die gasten. Alle dagen tot twee in de nacht samen met Pindar zitten klooien om er twee gedaan te krijgen. Da's vijfentwintig dagen als ik goe kan tellen. Mijn drinkgeld van gistermorgen maakte veel goed.
Gisteravond met Brigit naar een etentje van een motocrosser geweest. 't Was gene vetten. Ik kende er niemand en 't eten was koud. En de vader van die gast draaide een beetje te veel rond mijn cornet met twee bollen. Zij genoot wel van de belangstelling. We zijn niet lang gebleven.
Maandagmiddag komt de onderchef van de brandweer altijd zijn boterhammekes eten in't café. Met nen donkere Leffe. Hij weet dat ik nogal rallyminded ben en vertelde me dat hij horen waaien had dat, indien het zo droog blijft, de rally van Bocholt waar het nu aan het branden is, wel eens zou kunnen afgelast worden. Maar meer wist hij ook niet.
Toen ik gisteren in mijn pelouze bezig was stopte er een cammionet. Met blauwe strepen. De chauffeur stapte uit en kwam naar me. Was hij de weg kwijt? Vroeg ik me af.
Bleek het de verre gebuur te zijn. Hij was vriendelijk en vroeg waarom we zaterdag zo vroeg gestopt waren met de bbq. Pff, leg dat eens uit zonder in je eigen voet te schieten. Maar, ik kan niet zo goed rond de pot draaien en heb hem, voorzichtjes, de waarheid verteld. Het is nu eenmaal zo. Als ze hun blauw pakje aanhebben zijn het vijanden. In burger is het merendeel wel te vreten. Hij kon het wel verstaan, zei hij en maakte aanstalten om te vertrekken. ' Eén meer komen drinken en ons minder pakken, hé,' Zei ik nog lachtend. Hij draaide zich om en antwoorde. ' Zal ik doen Vroum, en, mag ik iets vragen?.' ' Als je miserie hebt met het één of ander, naar wie bel je dan?' Hij wachtte niet op een antwoord en klopte me vriendelijk op de schouder. Het was alsof we al jaren vrienden waren.
