Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
31-03-2012
Polsky
Klop één jaar geleden is Brigit door de blauw geklakten op de bon gezwierd wegens niet gekeurde auto. Gisteren stonden dezelfde aasgieren op dezelfde plaats weer mensen te kloten. De cafébaas krijgt het aardig op zijn heupen. Cola en water drinken zit nu niet direct in de locale tradities zodat bijna iedereen na een Jup of twee pleite is. Er is echter één woord zeer belangrijk in de vorige zin: bijna.
Eén uur nadat ik op't werk mijn overall in de wasmand had gesmeten stond ik gedoucht en gekamd aan de toog. 'Vier Jup's, waard!' Copain, Dré en Karl stonden weliswaar nog met anderhalve voor zich maar het is een ongeschreven wet dat als ge binnenkomt ge de maten trakteert. De vier Polen, die bij André werken, zaten een eind verder likkebaardend naar Claudine te loeren. Die gasten dronken geen Jup's. Het mag wat straffer zijn. Vroeger bestelden ze elk één en dronken dan stiekem uit hun meegebrachte fles. Sinds de cafébaas tegen André gezegd heeft dat hij ze maar moet meenemen naar het ander café drinken ze op kosten van de Dreten. Gelukkig voor den aannemer is het slechts om de maand. Payday, weet je wel. Toen ze rond achten hun enveloppe gekregen hadden verlieten ze met nogal veel lawaai de staminee.
Acht uur. Shit. Ik moest mijn rostgelokte ophalen. Gelukkig is ze zelf niet van de stiptste en ziet ze me géren. Zegt ze toch. Nu en dan. Een kwartier later zat ik weer op mijn kruk aan de toog. Copain had plaats gespaard voor ons. Karl en André waren vertrokken. De één naar zijn lief in de Walen en de ander naar zijn stamcafé.
Brigitteke en Copain. Ooit komt het goed. Maar niet direct. Na een Jup of twee besliste ze dan maar om een kippetje te gaan eten. Copain bleef verweest achter. Ik had bijna compassie met hem.
Gisterennamiddag nieuwe remmen en uitlaat onder Karl's camionette gestoken. Hij bleef erbij, ik werk achteraan de garage en niemand ziet ons, zodat we bijna anderhalf uur over rally en andere onnozelheden gepraat hebben.
Hij had begin dit jaar in de Walen, niet ver van waar zijn lief woont, een autootje gehuurd om een paar kleine rallytjes en sprints te rijden. De prijs was zeer betaalbaar en de baas van dat spel was zeer te vreten. Goeie gast. Nu heeft deze tuner begin dit jaar beslist om ermee te kappen. Hij heeft het in het lang en breed uitgelegd op zijn site en op een Waals forum maar zaterdag is de Karl eens gaan uitvogelen wat de echte reden is. Ik zal het niet in het lang en het breed uitleggen maar het komt er eigenlijk op neer dat nogal wat rallypiloten grote klootzakken zijn. Ze hebben geen nagel om aan hun gat te krabben en verkopen alleen gebakken lucht. Eens de rally gereden is, is de portemonéé leeg en wordt de betaling van den ellentriek en nogal wat ander minder belangrijke dingen een maand opgeschoven. Dat is toch hetgeen ik er van denk als ik het verhaal hoor. Karl heeft met zijn eigen ogen de teruggestuurde aangetekende brieven gezien waarin de aanmaningen van onbetaalde facturen zaten. Meestal van herstellingen na een sortie of kapotgereden banden. De namen van die gastjes toonde hij ook. En het zijn er nogal wat. Karl is ze vergeten maar moest ik die gast zijn dan stonden ze, zoals vroeger in't café, met lippenstift op de spiegel. Nu zou dat op Facedinges en andere internetsites zijn.
Doordat hij stopt verkoopt hij zijn wagens. Er is er eentje bij waarin de Karl geïnteresseerd is. De prijs is te doen maar hij moet eerst het fiat van zijn vader hebben. Die gaat echter niet op café zodat ik geen enkele invloed of druk op de droogstoppel kan uitoefenen. 't Gaat moeilijk worden voor de piloot in spé.
Gisteren voor de verandering rond zevenen één gaan drinken. Samen met copain, wegens sluitingsdag van onze bureau, naar 't ander café getrokken. André zat aan de toog met bazinnekes vent. Mijn baas dus. Dréten deed teken om bij hen te komen zitten maar copain is daar niet zot van. Dus gingen we aan de andere kant zitten. Copain content en mijn baas ook.
De laatste paar maanden ben ik nogal veel bij den aannemer. De dikke nekken in zijn stamcafé zijn het al gewoon dat èm bij mij aan de toog staat. Er zijn er zelfs die tegen mij komen praten. Meestal als mijne 'Cornet' mee is. De lafaards. De gesprekken kunt ge omschrijven als: Kort en bondig.
Die met André duren dan weer langer. Hij heeft het nog altijd over een oldtimer rallykar. André zit de laatste tijd veel in Frankrijk. Heeft laatst met zijn klant een rondrit met oude karren gedaan. Van 't één restaurant naar de andere bistro. Hij kan er niet over zwijgen. Is weer bezig de baas zijn kop zot te maken om een oude doos te kopen en zelf aan die toerkes te gaan meedoen. Hier bestaat dat ook zegt hij.
Verleden zaterdag, na het uitdelen van de piepers en andere handtastelijkheden, en na het consumeren van de champetter zonderden de wijven zich af. Want zo gaat dat; nodig één trezebees uit en ze wil meepraten met grote mensen. Nodig er een paar uit en ze vormen een soort mosselbank en gaan een eind verder hun ding doen. Dat wil zeggen; de rest van de Champagne soldaat maken en een paar van hun soortgenoten kielhalen.
Wij van onze kant werden getrakteerd op de verkenning van de volgende rally. De Ben had zijn reuzescherm, die laptop van hem is groter dan mijn televisie, mee. Daarop stonden filmkes van de 'specials' van de Tac rally. Door de organisatoren op het net geplaatst, notabene. Om de verboden trainingen tegen te gaan! Dat zou misschien helpen moest ge er iets op zien. Het enige dat ik zag was een zwaar bewolkte lucht en nu en dan het silhouet van een boom of een huis. En volgens het forum heeft het nie veel uitgehaald ook. Want onze nationale kampioen van de laatste jaren, die normaal nooit veel traint, is gespot op de kp's. Ik vraag mij af of ze hem gaan laten starten.
Toen ik de zoveelste 'plop' bij het openen van weer een verse fles bubbels hoorde, ging ik de score bij de cafébaas vragen. Het was al serieus uit de hand aan het lopen. Hij stelde mij gerust en zei dat ik wel nog naar de Griek zou kunnen. Ik sloeg er geen acht op maar mijne frank had toen moeten vallen........
Gisteren, zoals half Belgie, een wandelingeke gemaakt en een terraske gedaan. Alleen had dat laatste nogal veel voeten in de aarde.
We kennen ze allemaal. De oude kneker M/V, die ergens alleen twee tafeltjes in beslag neemt en zijn of haar krant of boekske begint te lezen. Die moeten ze wakker maken als de zaak sluit. Of het afgestofte koppeltje dat naast elkaar twee tafeltjes in beslag neemt en met een lege Blonde Leffe zich zit te vervelen. Ze blijven wel zitten want ze moeten nog een uur wachten op hun bus en de voorziene acht Euro is reeds gespendeerd.
Nu. Gisteren had ik al een tijdje zo'n koppeltje, mooi gekamde dertigers, in de gaten. We waren al twee keer gepasseerd op terrassenjacht en die klootzakken zaten daar nog altijd met hun opgedroogde pint. Geduld is een mooie deugd die ik helaas niet toebedeeld ben. Dus ga ik rechtover dat klotewijf zitten en neemt mijn handlangster plaats rechtover de gefrustreerde korketrekker. Het was al prijs voordat ze neer zat. Ze was gekleed in een spannende jeans en een witte blouse waarvan, zoals gewoonlijk, te veel knopen geen werk hadden.. Ik dacht dat zijn oogballen op tafel gingen vallen. Het duurde een tijdje tegen ze zich comfortafel had neergepoot en verdacht Marty Feldman ervan een stijven te krijgen. Zijn groeze waarschijnlijk ook want ze begon onwennig op haar stoel te schuifelen. Ze werd serieus pissed. Toen mijn zwoel gevooisde tegen haar spiering begon te praten was het hek helemaal van de dam. Eén minuut later sommeerde de zeikteil de sukkelaar om haar te volgen. Hij stond op een nogal ongemakkelijke manier op en volgde zijn grootste vergissing. Missie geslaagd.
Het is een truuk die we geregeld toepassen. Normaal begin ik ostentatief de Kermits uit mijn neus te peuteren maar deze keer was een cornet met twee bollen al genoeg. Moet ge ook eens proberen.
