Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
01-06-2012
Emo
Zondagmiddag iets na énen.
'Zo vroeg terug.' De cafébaas was verwonderd ons te zien. We hadden, zelfs geen pitstop gehouden op de terugweg van de ORC rally. 'Ja, Vroum, waarom zijn we nergens gestopt?' Vroeg Copain. ' 't Is nie omdat gij niet weet dat ge te kakken gezet zijt, dat dit voor mij ook zo is.' Dacht ik, maar zei het niet. Ik was op 't randje van pised. ' Gaan we er hier gauw twee krijgen of moeten we ergens anders?' Was mijn antwoord. 'Hola, Vroum! Nie gemogen vanmorgen?' 'Brigitteke zag er daarstraks anders welgezind uit.' Gerdy de kraanman begint me serieus de keel uit te hangen. De patron had het in de gaten. 'Hierzè Vroum, tegoet van je trézebéze.' ' Ik moesten je een tote geven ook, maar 'k ga passen.' En hij zette er lachend twee bij. Een goeie cafébaas is goud waart.
Mijn gedachten zaten weer waar ze hoorden, bij m'n Cornetje en de Spaanse avond. 'Alléé santé hé, op je skéte.' Copain kapte hem bijna in één slok binnen, veegde zijn mond af en bekeek me met de meest onnozele grijns op zijn smoelke. Miste ik iets of wa?
Zondagmiddag iets na drieën.
Begin van de Spaans avond.
Douchke gepakt en licht hemdje aangedaan. Opgehaald door Cornetje en naar d'oude garage. Morticia uitgehaald en er mee naar den aannemer gereden.
Morticia. We hebben de laatste drie weken stiekem goed voortgedaan aan de prima donna. We hebben André met met hulp van baas en bazinneke uit de garage kunnen houden. Haar binnen en buiten herlakt en het interieur volledig laten herstellen in het rood leder zoals toen. Haar zwart gewaad is vervangen door het originele lichtbeige avondkleed. Ze ziet er schitterend uit. Echt.
Ik moet zeggen, toen ik de poort binnenreed en Morticia voor de deur van André zette was ik zo fier als een gieter. Den aannemer had aan weerszijden van de oprit een tent gezet en het was alsof ik een bruid afleverde. Ik kan het niet anders beschrijven.
De reactie van de bruidegom kan ik helemaal niet beschrijven. Alleen, ik ben nog nooit zo dichtgepakt door ne vent zoals toen en geneerde me toch een beetje bij de derde kus. Brigitje weende.
Na ons schijtmoment op kp één, naar de service geweest. Nie meer naar de rally gaan kijken, de leute was er af. We konden toch niet lang blijven want we moesten 's avonds naar de Spaanse avond bij den aannemer. Ze waren aan de historieks aan het werken en ik moet eerlijk zijn, er zitten juweeltjes tussen. En niet bij de 'grote' alleen.
Tegen tienen zaten we al op café. Te vroeg voor ons, maar wat wil je als er niets te doen is. We wilden eerst rechttegenover de tent en 't poduim gaan zitten maar de plastieken stoeltjes waren blijkbaar gereserveerd voor belangrijke mensen. Vanuit onze drinkplaats konden we de Limbelgische speaker horen, verstaan is een ander verhaal, en zo nog een beetje van de sfeer, of wat er nog van overschiet de laatste tijd, genieten. Toen de Snor van het poduim reed hielden we het voor bekeken. Letterlijk en figuurlijk.
Zaterdag naar de Orc rally geweest. Zoals vroeger. Copain en ik. Niet verkeerd gereden Tom was mee en op tijd toegekomen. Het was ooit anders. Om acht een programmaatje gaan kopen en een punt op kp twee, om zeker niet te laat te zijn, uitgekozen. De straatnamen stonden op het kaartje zodat ook dat geen probleem kon zijn. Tom , een Hollands wijf, wees ons de weg.
Daargekomen viel het ons op dat we al de plaats van de wereld hadden. Geen volk. Voor alle zekerheid aan de mens in zijn fluojasje gevraagd hoe en wat. 'De oude knarren rijden eerst en dan binnen een groot uur, de Wrc's.' Wist hij ons te vertellen. Nu, ik zou 'oude knarren' niet zeggen maar wij waren nu ook niet gekomen om naar oldtimers te kijken. De fluomens wees ons een mooie plek op kp één en zei dat we ruim op tijd zouden komen als we niet misreden. Goeie gast. Tom ook.
Toen we op de kp aankwamen passeerde een Porche. Op tijd dus. We placeerden ons zodat we ze konden zien starten, een paar waaiers dat hebben we in de Tac geleerd van die twee Roeselaarse potschijters en een mooie korte bocht nemen. De laatste van die oude bakken kwamen toch wel heel spectaculair door. Er zaten daar twee Fordjes bij met gestoorde piloten achter het stuur.
Eindelijk de moderne. Nr één, de Snor, kwam door zoals we van hem gewend zijn. Daarvoor ga je naar de rally. 'Nr twee is ook een serieus spel.' zei Copain. Maar in plaats van een Wrc kwam nr 5 door. En na nr 5, nr 3. En zo ging dat maar door. Copain had zijn lijstje met deelnemers al weggestoken en toen nr 35 of zoiets na nr 10 passeerde was hij helemaal de kluts kwijt. Ik ook maar ik gebaarde van niets want ik had in de mot dat een groepje gasten al een tijdje geamuseerd stond te luisteren. Copain spreekt van nature een beetje luid en als hij zich druk maakt kunt ge hem goe verstaan. 'Wat is dadde hier godverdomme? Hebben ze lotje moeten trekken of zijn ze in Oostrozebele gebuisd in wiskunde? Is dat hier een klotegedoe. Ik ga direct dat deelnemerslijstje in da wijf haar gat steken. Copain werd kregelig.
Eén van de luistervinken kon het blijkbaar niet meer aanhoren en kwam op ons toe. ' Ze starten volgens het klassement van gisteren' wist hij. Hoedadde? Gisteren? Oe wil je zeggen? 'Gisteren was er al een kp en ze rijden nu op de plaats waar ze in het klassement staan.' Expliqueerde hij en vervoegde zijn roedel.
Stonden wij weer eens voor paal. Ik had het een fractie van een seconde eerder door dan mijne maat. Alhoewel, een fractie van wat? De bende stond ons niet uit te lachen maar had toch serieus leute. Wij minder. Nie lang meer gebleven. 'Te kakken zetten.' Noemt men dat. En wij zaten op de pot.
Sinds zaterdag mag Karl zijn rallycarrière wel vergeten.
Door onze vroege aftocht uit Bocholt zat onze frigo nog stampvol met eten. De cafébaas is altijd in voor een kampvuurtje en bijhorende vette briel, dus waren we rond zevenen buiten het café de worsten en het spek op een bbq aan't bakken toen Karl's vader voorbijkwam. De mens gaat nooit op café en het verwonderde ons dan ook dat hij de parking opdraaide. Samen met zijn vrouwmens ging hij aan een tafeltje zitten en bestelde twee Leffe's. Mensen die nooit op café gaan zijn Leffe drinkers, dat weet ik uit ervaring. En van de kassierster bij Gino. Was hij uit op free food of was hij in een zotte bui? Ik zou het rap weten.
'Mijnheer Vroum, mag ik wat zeggen?' Na zijn tweede was hij op mij afgekomen en begon hij me de levieten te lezen. ' Ge moet ophouden onze Karl zijn kop zot te maken met dat rallygedoe. Ge ziet wat er van komt.' Hij kwam een stap dichter en zei. ' Ik weet dat ge in't zwart aan rallyauto's werkt en dat ge aan Karl's geld wilt zitten.' 'Ik ga daar een stokje voor steken, ik ken de weg, dat weet jij ook.' Hij draaide zich om en bestelde nog een derde.
Ik stond aan de grond genageld. Komt die arrogante wijting me daar in mijn eigenste stamcafé luidop de les spellen en bedreigen! D'r zijn er al voor minder tegen mijn wanten gelopen. Gelukkig voor hem zat er een worst op mijn bbqvork gespietst en mors ik niet met eten. Anders hing hij er aan.
Brigitteke had het in de mot en probeerde me af te leiden. Het lukte niet. Ze zei dat ik mocht kiezen; ambras hebben en een week of twee op weduwschap of gebaren dat het me niets doet. Dat lukte wel. Copain pakte de omhooggevallen gazepullenverkoper bij de schouder en troonde hem mee naar binnen.
Maar ik moest het laatste woord hebben en bestelde twee Leffe's. Ging ermee naar de boosdoener en zette ze voor hem. Ik wist dat de gierigaard ze zeker zou uitdrinken en ruzie zou hebben met zijn serpent. Alleen het gedacht al maakte me vrolijk. De rest regel ik later wel. Ik heb tijd.
Mijne Cornet met twee bollen was fier op me en heeft me gans de avond goed gesoigneerd. Eerst met spek en worst en later met worst alleen.
Gisteren, opeens een flikkekar naast mij. Of ik aan de kant wilde gaan. Zijn dat een bende wezels, die komen ook overal uitgekropen.
We waren een frigo gaan afhalen bij den Eldi en Brigitteke had haar gordels niet aan. Ze keek me met koeieogen aan en smeekte lachend voor 'merci'.
'En, waarom heeft mevrouw geen gordel aan?' De flik zag er niet echt afgetraind uit en had een vriendelijke smoel. Hij scheen zelfs te lachen.
'Omdat ze hier te veel spannen, mijnheer den agent.' Ze wees daarbij ostentatief met omgekeerde duimen op haar attributen.' De flik zag de lol er wel van in en er verscheen een brede grijns op zijn gezicht. De azijnfles die naast hem stond kon er echter niet mee lachen en vroeg op een zuur toontje; 'Heeft mevrouw dan een doktersattest?'
De Cornet gunde de flikkin geen blik.
' Ge moet toch geen doktoor zijn om te zien dat die dingen daar gespannen in zitten hé, mijnheer den agent,' De flik stond nu te lachen. ' Die gespierde stylo die naast je staat moet waarschijnlijk een kussen achter haar rug steken om niet vantussen de gordels te glijden.' De smile verminderde. Zo is ze, eens op dreef kan ze niet meer terug.
'Alléé mijnheer de commissaris, ik ga mee in de camionet moeten zeker? Of waar gaat ge me pakken?' Dat 'pakken' kwam er nogal speciaal uit.
De pekelteef van dienst controleerde de papieren en ik mocht ook mee naar de camionet. Om te blazen. Wat ik met glans doorstond. Een mens moet sjans hebben.
Toen de formaliteiten gedaan waren en Brigit uit de camionet stapte draaide ze zich om en vroeg ze: ' Heb ik het mis of dragen jullie elkaars kleren? ' Euch, hoedat?' Vroeg de donut. ' Wel, normaal draagt een vrouw een blouze en een vent een hemd, toch?' ' En bij jullie is dat net omgekeerd, volgens mij.' Antwoordde ze, en met een uitgestreken gezicht voegde ze er aan toe ' Maar ik kan mis zijn ook, en zijn het twee hemden.' De azijnfles gaf geen krimp.
'Brigitje, je hebt je vorig weekend toch niet laten bezwangeren door een Engelsman zeker?' Gerdy dacht dat em lollig was.
Mijne cornet had gedaan met kuisen in't privé van 't café en kwam naast me een wijntje drinken. De Gerdy heeft hetzelfde probleem als Copain indertijd. Sinds zijn Martinne de hort op is komt hij niet meer aan zijn trekken. Figuurlijk, want letterlijk heeft hij het in de hand. Weer figuurlijk. Of letterlijk?
' Nee, 'k had pech, Gerdy. De Russen waren in't land.' Loog ze. ' Maar Martinne is toch een halve dag vermist geweest. Misschien had zij wel goesting in een goeie beurt. Hoe zegt men dat dan ook alweer, Gerdy?. Komt èm nie uit je broek, staat hij toch op je boek.'
Ze dronk haar glas leeg, gaf me een veel te wulpse pieper en verdween. De Gerdy machteloos achterlatend.
Moest het een vent geweest zijn dan had ze al meer dan eens een djoef op haar muile gehad. Maar 't is nu eenmaal een wijf. Ene met ballen. Figuurlijk.
Vrijdag twee weken geleden, op 't werk, de Bazin: 'En Vroumke, gaat dat gaan, zo een weekend op weduwschap?' Ik was al een dag of twee serieus 'pissed' en stond niet open voor grapjes. Maar, 't is de bazin en over het algemeen is ze te vreten. Dus, 'Weduwschap, Bazinneke?'. De 'smile' verdween. ' Hoe heeft Brigit het niet gezegd?' 'We hebben woensdag afgesproken om dit weekend, samen met enkele vriendinnen te gaan shoppen in Londen. En gij weet dat niet????' Toen viel mijne Frank. Sorry, Euro.
Ik was de woensdagavond afgesproken om met den André, Morticia naar d'oude garage te rijden. In plaats van rechtstreeks wilde hij er een testrije van maken. Dus, eerst een testritje. André reed voor en ik volgde met de remorque. Tegen dat ze in pan zou vallen. 'k Moet zeggen: hoe langer dat we bezig zijn aan Gomez z'n gemalin, hoe meer ze me verbaast. Na een grondige 'checkup ' van George, hij kwijlde binst dat hem er aan werkte, werd ze goed bevonden voor de dienst. Ze is ongelofelijk goed bewaard. Gelijk haar naamgenote. Testritje dus.
Na een kilometer of veertig, yup veertig, stopte den aannemer aan een caféétje waar ik nog nooit geweest was. Den Dréten wel, je moest geen Sherlock zijn om dat in de gaten te hebben. Om het kort te houden; we zijn daar goed ontvangen geweest en hebben meer gedronken dan we dorst hadden. Meer zult ge van mij niet horen.
André had waarschijnlijk te veel Johnnie Wandelaars achterovergekapt want de Lancia moest op de remorqe en Bibbi mocht rijden. 't Was donderdag toen we arriveerden.
Ik had mijn gsm thuis laten liggen en keek er nog eens naar. Zes gemiste gesprekjes. Van 't Cornetje. Nie goed.
Donderdagmorgen eerste werk: bellen naar Brigitje. Geen antwoord. Tweede werk: bellen naar Brigitje. Geen antwoord. Nie goed. Later nog een paar maal geprobeerd maar ze nam niet op. Wijven kunnen koppig zijn maar de deze heeft er hard van. 'k Moet zeggen, Bibbi ook.
Terug naar de vrijdag en de Bazin.
'Ik ga ze hier direct bellen zi' De bazin moeide zich met mijn privé en ik pruttelde niet tegen. Vijf minuten later was alles vergeten en vergeven en zo komt het dat mijne Cornet en ik 's avonds de vredespijp gerookt hebben. Zij meer dan ik.
Ben altijd fan geweest van ' Willy's en Marietten'. Die mochten gelijk wie een 'Djoef op hun muil geven.' 'k Ben d'r een beetje jaloers op. Moest me weer inhouden vandaag. D'r gaat toch een wielerterrorist prijs hebben vandejaar.
Nie veel goesting om hier te krabbelen de laatste tijd. Stof genoeg anders. Morticia houdt me bezig. En nog tal van dingen. Maar geen goesting. Punten gescoord en er verloren. En nie in scrabble. Te veel Jup en te weinig lichaamsbeweging. Ik spreek niet van joggen. En geen goesting om hier nog lang te zitten. Jammergenoeg doe ik het graag.
Tot morgen.
Verleden maandag lag ik maar juist in mijn nest toen mijn telefoon ging. 't Bazinneke. 'Of ik nuchter genoeg was om een depanazeke te doen.' Pokkewijf. Kwartier later was ik present. Bloednuchter.
' De Valeer is aan de kanten van Kortrijk in een gracht gesukkeld en de flikken willen hem niet laten rijden.' Bazinneke zat naast me in de camion en ze rook naar de brousse. Niet dat ik al in Congo geweest ben. Maar ze heeft zo'n beetje de manieren van een jachtluipaard en ruikt altijd speciaal. Gelukkig is ze mijn bazin. En moet ik mijn manieren houden.
Maar we dwalen af.
De Valeer dus. Dien kerel heeft nog in de loopgraven gevochten, denk ik. Zijn wijf ligt al veertien dagen in het ziekenhuis en mijnheer had het in zijn kop gestoken om naar de hoeren te gaan. In de tachtig en naar de hoeren. 'k Hoop dat mij ook overkomt. Maar dat terzijde.
Toen we in dat flikkenkot kwamen stormde de Valeer op ons af. Nu ja, stormde. Hij was nogal opgenaaid, om een treffend woord te gebruiken, en zou, moest hij honderd jaar jonger geweest zijn, die klakkemannen wel eens mores geleerd hebben. De blauwgestreepten hadden hem anders wel in de watten gelegd. Zijn auto meegebracht naar de bureau en hem een pot of twee koffie gegeven. Hij was niet dronken volgens hen maar vanwege zijn opgenaaidheid wilden ze hem niet verder laten rijden. Er werd geen pv gemaakt ook. Waren 't goeie of luie flikken?
'En Valeer' vroeg de bazin. ' Hebt ge er nog éne bezwangerd met je sterk zaad?' ' Pff, twee dure coupkes en è keer over haar bil gewreven.' Lachte hij. ' De volgende keer moet ik drie pillen pakken in plaats van twee.' Bazinneke keek verwonderd naar me. 'Twee Viagra's, Valeer? Kom we gaan je gauw naar huis voeren voordat ge een attack krijgt.' 'Nee, 'k ga valium nemen zeker.' En met een vette knipoog naar mij ' Vroum, ga jij maar met de camion, je bazin gaat me wel naar huis voeren met mijn auto.'
'De Pat staat aan de leiding en onze man vijfde.' De Ben was al gans de avond bezig met zijn internetdinges. Het was al goe laat toen hij bij ons kwam zitten. De oude garde was weer present. Gelijk vroeger zat heel de bende rond een paar tafels en werd er getrakteerd alsof er 's anderendaags geen meer zouden zijn. Wat een auto niet kan teweegbrengen.
Gisteren rond zessen was de halve meute nog bij mij thuis, in de garage. De meestergast van André was vroeg uit Frankrijk vertrokken en was om vier uur bij mij toegekomen met Morticia, want zo noem ik zijn nieuwe liefde. Een kwartier later was den Dréten en mijn baas er ook. Ik had al eens rond de remork gelopen en moest toegeven dat de Lancia er anders nogal goed bewaard uit zag. Morticia eigenlijk ook als ge 't zo bekijkt.
Ik dacht dat we met zijn vieren de kar in de garage gingen duwen maar André kroop er met nogal wat show in en startte de bak. Van den eerste keer in gang! 'k Moet toegeven, ik had me al een beetje verkneukeld en voorbereidt om commentaar te geven, maar moest inbinden. De zescylinder maakte een mooi lawaai. Niet zoals de naaimachinetjes van nu, maar een zwaar doeng doeng doeng dat tot diep in je maag gaat. Ouwe ratten weten wat ik bedoel. Toen ze van de trailer was zag ze er kleiner uit dan ik gedacht had. En lager. En, euuh, mooier. In't echt was ze heel anders dan op de foto's die Dré me getoond had. Maar ze blijft Morticia.
We leven in het gsm tijdperk en in geen tijd stond mijn voorhof en garage vol. Was mijn bak Jupiler en de twee andere die we bijhaalden, leeg, en zal er vandezomer een grote bruine vlek in mijn gazon zijn. Na meer dan twee uur lieten ze me achter met lege blikjes en lege Jupflessen. En met Morticia.
Voor ik de garage sloot heb ik haar toch eens gestreeld. Hopelijk is Gomez niet jaloers.
Zaterdagmorgen kreeg ik nogal vroeg een berichtje van den André. Nogal vroeg voor bibbi dus. Ik had de avond voordien op mijn eentje, Cornetje was bij haar moeder en Copain was er op uit, nog een kroegentochtje gemaakt. Carl tegengekomen in 't ander café en samen zijn verdriet verdronken. En hij had veel verdriet. Zijn lief was lesbisch geworden. Of iets in dien aard. Rond éénen zag hij het al weer een beetje zitten. Unlike me. Ik zag helemaal niets meer. Of toch heel weinig. Mijn eerste werk 's morgens was dan ook een toerke rond mijn tuut lopen. Nie voor de fysiek maar op builencontrole.
Berichtje dus. ' Zijt ge thuis?'
Ik ' Thuis wel'.
Kwartier later was den aannemer daar. 'Vroumke, een Lancia Flaminia Superlegera, kende da? Ik heb het twee keer moeten vragen want nooit van gehoord. 't Is van voor mijn tijd ook. Fier als een gieter toonde hij mij enkele foto's van een aartslelijk ding. Ik hield mijn klep dicht. ' Mag ik hem hier zetten totdat de oude garage weer leeg is, Vroum?' ' We gaan er een nieuwe van maken.' ' Als ge wilt natuurlijk.' Den André is altijd vriendelijk. En hij betaald goed. ' Vaneigens André. Wanneer hebt ge hem?' Ze brengen hem vrijdag mee van de traveau in Frankrijk.
Enkele koetjes, JB-tjes en kalfjes later was den aannemer weg.
Ik heb nog een halfuur naar die foto's zitten kijken. Dat gedrocht werd er niet mooier op.
Vrijdag, na de computerlessen van de Ben, naar de locale biertent geweest. 't Was al geleden van de Zondag, dus zouden ze kunnen denken dat ik ziek was. Na vier uur komen de stormtroepen binnen. Je hebt er van soorten. Gasten die de ganse week hun kloten afgedraaid hebben en dan haastig een pint of drie achteroverkappen, ondertussen twintig maal op hun horloge kijkend, omdat hun wijf het niet mag weten. Lozers. Er zijn er ook die om half twaalf niet meer weten waar ze wonen. Iedere week. Lozers. De meesten zijn daar echter niet om pinten te drinken alleen. Nee. Na een week moeten ze, onder het nuttigen van een glas, de fabriek of het bedrijf waar ze werken terug op de rails zetten. Hoe langer ze blijven zitten hoe drastischer maatregelen ze zouden treffen. Zij zijn feitelijk de ruggegraat van het bedrijf en houden het dan ook recht. Het ergste is: ze menen het! Lozers eerste klas.
Wij van onze kant houden ons bezig met nuttiger zaken. Drinken, vrouwen, auto's en drinken. Toen Copain, veel later, gewassen en geschoren binnenkwam kon de wekelijkse rallyvergadering beginnen. Niet da't echt een vergadering is. We hadden het er verleden week al over gehad. We gaan niet naar de Wallonie. De rally's komen te vlug na elkaar. De mazout begint veel te kosten en het is, volgens ons, de minst mooie.
We gaan, zoals de piloten, ons budget sparen voor een andere verre rally.
Ik weet nog altijd niet waarom Copain zo uitgedost was. Hij gaf geen uitleg en ik vertikte het om te vragen. Hij zou kunnen denken dat ik 'curieus' ben.
'Te vele pornofilmkes gedouwnloud, hé manneke.' Mijne Cornet stond achter me toen de Benny die gevleugelde woorden uitsprak. De lamme trekhond. Ze duwde met haar attributen in mijn rug. 'Is da waar Vroumke? Gaat ge vreemd met Russische troelas?' De Ben was me voor. ' 't Is geen waar hoor, Brigitje. De Vroum is daar te dom voor. Als hij al iets opslaat is het per ongeluk. Zoals dat hier.' Een reklaamfilmke van een soort Jupiler. Hij dacht waarschijnlijk dat èm er twee voor niets zou krijgen. Mijn rossegekrulde wreef nog een paar keer met de 'overtuigers' tegen me. Maar nu aan de voorkant. ' 't Is al goed Benny, 'k ga hem vanavond een keer afpeigeren zodat èm geen Matroushka meer kan zien.' Ze draaide zich om en ging voort. Zonder kus. De téve. En liegebeest. We waren niet samen die avond. Ik zag dat afpeigeren anders wel zitten.
Dat was verleden vrijdag. Zoals ge al kunt raden weer met pc panne gezeten. De Benny, die in't geniep al een jaar computerlessen volgt is me komen helpen. En me een beetje wegwijs gemaakt in de wondere wereld van Fb, dat gelul met dat vogeltje en nog een paar andere inlogtruuken. Als da maar goed komt.
Ik ben de rest van de week thuis en hoop hier een beetje nieuws van verleden week te kunnen posten
'Vroum, ga je nu mee of niet?' Copain moest weten of we voor de tweede dag op rij naar Dranouter zouden gaan.
Ik was er nog niet uit. Ik kon kiezen. Een namiddagje verkleumd autootjes kijken of een verwenkoffietje bij mijn roodharig knuffeldier. De pralienen bij die koffie zijn serieuze soldaten, zulle. En nie van chokolat.
Ze zag waarschijnlijk stoom uit mijn oren komen of mijn geile blik zal me verraden hebben. Bazinneke hakte de knoop door. 'Weet je wat Vroumke, zet ons af in Ieper. Wij gaan ietske eten en een wandelingeke maken. Bel als je ons komt ophalen.' Brigitje kwam een beetje dichter staan en toonde wat ik zou missen. De téve. We reden met de Bazin haar kar. We kunnen makkelijk met zessen in en de mazout is gratis.
Aan de start staan kijken en veel te dure Jup's uit een flesje staan drinken. Opeens, regen. Geen paraplu mee vaneigens. Weer twee, de kindjes stonden aan de andere kant, Jup's gaan halen. Schoon weer. Me zenuwachtig gemaakt tegen een bende jonge gasten met een kap over hun hoofd omdat ze hun rommel gewoon in de weide smeten. Schone passage van een donkerblauwe BMW. En van een bleekeblauwe. De Snor die niet doorkwam. Twee veel te dure Jup's. De Snor die een kwartier later toch doorkwam. Eén met een oude bak tegen de balloo's zien kwakken. De Jup's waren weer uit. Copain had het eer in de gaten. In de ene hand een Jup en in de andere een braadworst. De kleintjes die startten. Respect. Ik zou 't nie kunnen. Maar 't zien nie waard. Sorry. Een klak mosterd op mijn schoenen. Gelukkig. Anders was't op mijn vest. Gefoeterd tegen een kereltje dat m'n lege fles kwam schooien. Tien cent is tien cent. In ons geval, meer dan een euro. Dat zijn vader gaat werken. Blijkbaar weer schone passage van de BMW. Niets van gezien. Stond te pissen. In't passeren weer dure Jup's gekocht.. De Snor kan het nog. Eind tweede ronde. Ik hielt het voor bekeken. De anderen ook. Ze waren mee met mij.
De wijven gaan ophalen in Ieper. Allebei goe gezind. Bazinneke had getrakteerd met bubbels. Niet per glas zo te zien. En wij maar verkleumd dure Jup's staan drinken. Klotenamiddag.
Zaterdag een leutige apero onderbroken en met volle goesting naar de achterkant van de Kemmelberg getrokken. 't Was aan mijn toer om te rijden dus we hebben geen honderd keer moeten stoppen en terugkeren of de weg vragen. Copain hielt zich stil. Het homokoppel zat gans de weg naar hun televisie te kijken. Laptop eigenlijk. Ze zijn waarschijnlijk de bruidsjurk aan het kiezen. Zou er één van de twee, ik weet nog altijd niet wie, in het wit trouwen?
'Daarvoor geef ik geen vijftien euro zulle.' Was mijn eerste volzin na de Benny zijn uitleg. De tweede was: 'Madammeke geef er hier eens vier.' Ik en copain waren het eerste cafeetje ingedoken en hadden de jonkies op inlichtingenjacht gestuurd. Wegens dorst en te koud. En nog iets. Toen we aan de kerk van Dranouter kwamen dachten we dat we van datum gemist waren. Het zou de eerste keer niet zijn.
En jawel, we waren wel van datum gemist. Maar nie veel. De Benny, tegenwoordig een computerdeskundige, had over het hoofd gezien dat ze van dag gewisseld waren. De zaterdag was nu voor de Engelsen en de zondag voor de inboorlingen. En Engelsen liepen daar ook nie veel. Ze hadden nogal wat locale krijgers moeten halen om aan 35 auto's te geraken. Verleden week zo'n Engelsman zien rondtuffen in een WRC en geen zin om er zo vijftien te zien passeren. Benny en Kevin zijn toch een rit gaan bekijken. Copain en ik zijn een braadworst gaan eten en die doorgespoeld met een aanzienlijke hoeveelheid Jup.
Kevin mocht rijden in het weerkeren. Mijne maat en ik mochten achteraan op de laptop kijken. Nee niet naar bruidsjurken.
Gisteren en vandaag nog eens een auto op de oude manier hersteld. Op de richtbank. 'n Oude bak van achttien jaar. Met die nieuwe van bakpapier gemaakte stukken verdriet moet ge dat nie meer proberen. Van de minste duw da ze krijgen zien ze eruit als de wasdraad van Martha van hier rechtover. Haar flanellen onderbroeken zijn in die karren wel vervangen door gebruikte airbags. Kutauto's zijn het tegenwoordig.
Werkje uitgevoerd in d' oude garage. Dan weet ik het wel. Goe voor 't drinkgeld. Gisteren vroeg begonnen en, wegens sluitingsdag van mijn kantoor, laat gestopt. Vandaag vroeg begonnen en vroeg gestopt. Vanwege administratie. Op de achterkant van een bierkaartje mijn uren noteren is ook papierwerk. Toch?
Copain moet van heel de week nie werken en had de grens tussen serieus klappen en zeveren al overschreden doen ik in't café toekwam. Nu, voor mij geen probleem. Wij hebben nogal veel conversaties in de tweede toestand. En we begrijpen elkaar. Opeens zegt èm: 'Ga je mee naar de Monteberg?' Ik antwoordde niet direct wegens nie veel zin. 'Kan je weer gans de namiddag een terrasje doen met die troela van verleden jaar.' De klootzak. Waarom doet èm dat toch? Ik had zin op zijn grijns te kloppen. De cafébaas was twee meter genaderd, wat wilde zeggen dat hij iets gehoord had. En hij kan zijn muil niet houden. Ik bestelde er nog twee en copain begon over Tielt. De lamme trekhond. Toen de patron op veilige afstand was haalde hij zijn gsm boven en toonde hij me de foto van verleden jaar toen Julie me een kus gaf. De godverdomse verrader. Hij zag me van kleur veranderen en duwde op de 'delete' knop. ' Ik heb het aan niemand gezegd of getoond, Vroemke. Op mijn communiezieltje.' Hij klopte me op de schouder en bestelde er twee. Terwijl we nog met een volle in onze hand stonden. 'Case closed.' Daarvoor zijn we vrienden.
Morgen nog een dag gaan klooien en het is weer weekend. En Monteberg. Zou Julie daar zijn?
Zaterdag tussen de kp's ook naar de service geweest. Het viel me op dat er zo veel jongskes en meiskes wielen aan het verleggen waren. En ruiten kuisen. En in de weg lopen ook.
Nu, het is schitterend dat de jonge gasten interesse vertonen om tijdens het weekend aan rallywagens te werken. Het viel me echter op dat bij bepaalde teams de geroutineerde en ervaren mecanicien in de minderheid was of zelfs ontbrak.
Ook opgevallen: het grote aantal flikken in actie. Groot in aantal maar klein van gestalte. Ik heb er toch enkele gezien die zonder laddertje niet op hun moto raakten. Enkele keren moeten lachen toen ik zo'n klein ventje met een reuzegrote oranje helm zag lopen. Precies 'alliennekes' uit een tweederangs siencefictionfilm.
Scheel van de dorst in de hallen een pint gaan drinken. Ik tegen de dienstdoende bierverkoper. 'Twee pinten.' Hij tegen mij 'Heb je stongs?' Ik 'Wat voor beesten?' Hij ' Je moet eerst stongs kopen' Bleek het 'Jetons' te zijn. Kunnen ze niet met bonnekes werken? Dat verstaat iederéén.
Tijdens het consumeren van de te kleine Jupkes naar het spektakel op het podium gekeken. Na de service rijden alle piloten over het podium om geïnterviewd te worden. Toch degene die de speaker kende had ik de indruk. Of zij die hem verstonden. Want diene gast stond daar in een soort Limbubelgisch in zijn micro te brabbelen. Het zal wel weer aan mij liggen maar ik versta er de bukszijnkloten van. Niets, of toch nie veel, dus. Het grote deel van de aanwezigen verstond hem blijkbaar wel want ze gooiden niet met tomaten. En ik had geen tomaten bij. Nu, diene mens deed zijn best en er is geen betere heb ik mij laten vertellen. 'Hij gaat zelfs in Nederland rally's gaan commentariëren' Zei één van de twee Roeselnarenaars. Nogal wiedes: daar verstaan ze hem. Of doen ze toch alsof.
Toen ik zaterdagavond mijn zakken leegmaakte zat er nog een jeton van de TAC in. Dat zegt, voor mensen die me kennen, genoeg.
's Morgens om twintig voor acht stonden we op kp één te wachten op de eerste wagens. 'We' waren met zes. Benny en Kevin hadden op de schakedown kennis gemaakt met een paar West Vlamingen die nogal op de hoogte waren van het rallymilieu. Ze hadden voorgesteld om hen te volgen tijdens de rally. Achteraf gezien was dat een goeie beslissing. Voor het eerst zijn we op geen enkele kp te laat gekomen of misreden. Copain had het er een beetje moeilijk mee want het was vroeger zijn taak om ons te leiden.
Het 'smuukte', Westvlaams voor motregende, 'Ze gaan op eieren rijden' zei de één. 'Je moet weten dat 99% van die kerels zonder verzekering rijdt en dat sommige van die auto's meer waard zijn dan het huis waarin ze wonen.' Dat laatste wilde ik wel geloven maar dat van die verzekering kon er bij mij niet in. Bleek dat het niet om de groene kaart ging maar om een bijkomende polis voor de schade aan de koersauto. Prijzenplaatje volgens de mensen van Roeselare: tussen de tweeduizendvijfhonderd en vijftienduizend. Euro's, geen franken.
De eerste passage moest ik hen wel gelijk geven. Buiten onze nationale Fred en de 'Incredibele Pat' was er niemand die 'attaqueerde'. Attaqueerde want, buiten een hele hoop 'inside information' zijn we ook ingewijd geworden in het rallyvocabulaire. Zoals, en dit vind ik een mooie,: 'In een strik leggen.' Dat wil zeggen 'plooien, ofte, in de prak rijden'. En nogal wat, maar ik ga jullie daar nie mee lastig vallen. 't Is hier geen schooltje. Zoals zaterdag. Die gasten moeten ons als volslagen idioten gezien hebben.
Toen we aan de volgende kp, weer op tijd, stonden te wachten passeerde een grote bende doorwinterde, zo zagen ze er toch uit, rallysupporters en enkele groetten onze gelegenheidscompagnons. Promt begon één ervan tegen de Benny. 'Die en die daar reden vroeger ook.' 'Den eersten moet nog kweet nie hoeveel aan zijne verhuurder na een sortie en de ander ligt in proces met de gast die aan zijn rallyauto werkte. Dat ze hun kop nog durven tonen' Ik werdt er een beetje mottig van. Die twee waren geen rallygasten maar roddeltantes. Ik verzette me een eind en zei copain dat we de rally verder alleen zouden volgen. Hij wilde echter niet. Waarschijnlijk bang van te misrijden. Ik protesteerde niet. Dat was al geen goed teken.
Het was iets harder gaan 'smuuken' en de rijstijl van het overgroot aantal piloten was er niet op verbeterd. Zelfs die waar we weer, wegens gebrek aan 'undercat' voor supporteren leek met een ei onder zijn voet te rijden. Wij dachten dat het met Pasen te maken had. Later hoorden we dat zijn ruit aan de binnenkant 'bedoomde'. W Vl voor bewasemde' Om een lang verhaal te vermijden: we zijn op een zestal kp's gaan kijken en ik heb geen 'kippevelmomentje gehad'. Buiten de twee maestro's, een Waal in een oude WRC en nog twee, voor mij, nobele onbekenden, is er niemand die echt tot op de limiet ging. Onze poulain begon in het tweede gedeelte serieus te trappen. Hij werd uiteindelijk 'Best off the rest'.
De rest van mijn tjoolnamiddag is voor deze week.
Er is echter iets raars aan de hand. Voor de tweede maal op rij verveelde ik mij tijdens een rally. Vandaar die jeton.
Benny en zijn aanstaande zijn al van woensdagnamiddag in Tielt. Ze hebben de camper van Brigit gevraagd en gekregen. 'Op voorwaarde dat er geen sperma en andere liefdessappen aan het plafond plakt.' Zei ze, met een brede grijns, toen ze de sleutels gaf. 'Andere liefdessappen?' Vroeg de cafébazin met een dwaze blik. ' 't Zijn twee venten hé' antwoordde de Cornet ' waar denkt ge dat ze hem steken? In elkaars oor? Ik ben al meer beschaamd geweest sinds ik bij da wijf ben dan in de rest van mijn leven. Gelukkig kan de Benny tegen een stootje.
Ze zijn naar de Shakedown gaan kijken geweest. En mooie foto's getrokken. Tot 's avonds laat in de koude staan voor een paar auto's te zien passeren. Want ze waren er niet allemaal. Die waar we verleden jaar, vandejaar eigenlijk nog een beetje, voor supporterden was er ook niet.
Ze zijn gek.
De copain wist gisteren te vertellen dat ze vanavond naar de technische keuring gaan.
Klop één jaar geleden is Brigit door de blauw geklakten op de bon gezwierd wegens niet gekeurde auto. Gisteren stonden dezelfde aasgieren op dezelfde plaats weer mensen te kloten. De cafébaas krijgt het aardig op zijn heupen. Cola en water drinken zit nu niet direct in de locale tradities zodat bijna iedereen na een Jup of twee pleite is. Er is echter één woord zeer belangrijk in de vorige zin: bijna.
Eén uur nadat ik op't werk mijn overall in de wasmand had gesmeten stond ik gedoucht en gekamd aan de toog. 'Vier Jup's, waard!' Copain, Dré en Karl stonden weliswaar nog met anderhalve voor zich maar het is een ongeschreven wet dat als ge binnenkomt ge de maten trakteert. De vier Polen, die bij André werken, zaten een eind verder likkebaardend naar Claudine te loeren. Die gasten dronken geen Jup's. Het mag wat straffer zijn. Vroeger bestelden ze elk één en dronken dan stiekem uit hun meegebrachte fles. Sinds de cafébaas tegen André gezegd heeft dat hij ze maar moet meenemen naar het ander café drinken ze op kosten van de Dreten. Gelukkig voor den aannemer is het slechts om de maand. Payday, weet je wel. Toen ze rond achten hun enveloppe gekregen hadden verlieten ze met nogal veel lawaai de staminee.
Acht uur. Shit. Ik moest mijn rostgelokte ophalen. Gelukkig is ze zelf niet van de stiptste en ziet ze me géren. Zegt ze toch. Nu en dan. Een kwartier later zat ik weer op mijn kruk aan de toog. Copain had plaats gespaard voor ons. Karl en André waren vertrokken. De één naar zijn lief in de Walen en de ander naar zijn stamcafé.
Brigitteke en Copain. Ooit komt het goed. Maar niet direct. Na een Jup of twee besliste ze dan maar om een kippetje te gaan eten. Copain bleef verweest achter. Ik had bijna compassie met hem.
'Vroum, ga je nu mee of niet?' Copain moest weten of we voor de tweede dag op rij naar Dranouter zouden gaan.
Ik was er nog niet uit. Ik kon kiezen. Een namiddagje verkleumd autootjes kijken of een verwenkoffietje bij mijn roodharig knuffeldier. De pralienen bij die koffie zijn serieuze soldaten, zulle. En nie van chokolat.
