Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
24-03-2011
Vanille.
Moorslede Zondag. Part III
Na een uitgebreid ontbijtje, klaargemaakt door de stoeipoes, vertrokken we naar de eerste ronde. We kwamen laat aan en één of andere brokkenpiloot had zich van traject vergist. 'Het lag stil' zoals ze in het jargon zeggen. Ik wilde naar de start gaan toen er enkele rallywagens in tegenovergestelde richting terug naar de grote baan reden. Ze maakten gebruik van het oponthoud om hun banden en remmen extra op te warmen. Is dat niet tegen de reglementen? Zo ja, dan hadden er een paar buiten koers moeten gezet worden. En niet de minsten. Van de koers zelf ga ik hier niet veel vertellen, jullie weten daar meer van dan ik. De zachtgevleesde en ik hebben er in elk geval van genoten. Het was schitterend.
Na de middag een toertje gedaan in het servicepark. Er wordt blijkbaar nog duchtig aan de auto's gewerkt tijdens de koers. De mecaniciens van sommige teams sleutelden er vrolijk op los terwijl bij anderen, na de banden gecontroleerd te hebben, van een lekkere Jup genoten. Ik heb ook geprobeerd goeie dag te zeggen tegen verschillende piloten. Niettegenstaande de grote helft meer keek naar de 'cornet met twee bollen' die naast me liep, knikten of zeiden de meesten goeie dag terug. Sympathieke mensen, die piloten.
Na de derde ronde enkele pinten soldaat gemaakt in de Pompeschieter en moe maar tevreden met de mobilhome naar huis. Ik mocht rijden.
'Hela word è kè wakkere' Een Westvlaming stond aan de deur van onze camper te rammelen. Het was nog niet volop licht. Wat mankeerde die kerel? Brand het ergens? Moet hij pissen? Op mijn gemak mijn jeans en T-shirt aangetrokken terwijl het manneke alsmaar luider te keer ging. Ik hoorde hem ' Me gon èm zelve verzettn' zeggen toen ik de deur opende. Hij stapte kordaat op me toe, slikte, ging een stap achteruit en vroeg beleeft. ' Mijnheer, wil je de mobilhome verzetten aub want ge staat eigenlijk op onze serviceplaats en de auto zal hier binnen een half uur zijn.' Beleefde mensen die, West Vlamingen. Of is het mijn postuur? Ik heb het al gezegd, een beetje groot en niet al te mager zijn, zeg nooit dik tegen me, heeft nu en dan z'n voordelen. Na een minuut of zo, ik kwam uit een andere wereld, had ik de situatie door. De volborstige eerst wakker gemaakt en dan met een halfnaakt wijf naast me de biezen gepakt. Gelukkig was't half donker en nog weinig beweging. Moorslede begon goed.
Toen we zaterdag in de vooravond in Dadisele arriveerden waren ze onder een tent nog bezig met auto's te controleren. Ik moet zeggen, er zaten juweeltjes tussen. Sommige Fordjes kwamen zo uit de toonzaal. We zullen onze best moeten doen om onze Jap ook zo mooi te maken. Den aannemer zal zeker geen slecht figuur willen slaan. Ik had de indruk dat Brigit meer geïnteresseerd was in de mannekes die de karretjes voortduwden maar dat zal mijn verbeelding geweest zijn zeker. Eén voor één verlieten ze via het podium de tent. Van sommige machientjes maakte het molentje zo'n mooi lawaai dat ik kippevel kreeg. Het was de eerste keer dat ik naar zo een controle kwam maar het zal de laatste niet zijn. Je kunt de auto's van dicht en in alle rust bekijken. Hier kunnen we veel leren.
Een pluspunt was dat net naast de controle een versnaperingsstand stond. In de vorm van een biertap. Ik weet niet of dat overal zo is maar dat was goed bekeken van die gasten. Na achten zijn we iets gaan eten en nadien zijn we in een café beland waar het krioelde van de piloten. De Brigit was in haar nopjes en ik kon op mijn gemak enkele porties tot mij nemen. Niet te veel want ik moest nog optreden. Vermoedde ik.
We hadden onze camper in een zijstraatje gezet tussen enkele camionetten. Niet te ver, kwestie van hem vanavond nog terug te vinden. Toen we daar waren stelden we vast dat de één of andere grapjas er van die gestreepte linten rond gespannen had. Geen schade, dus we lieten ze hangen. Het was lekker warm in de mobilhome en Brigit haalde een fles bubbels uit de frigo. De nacht kon beginnen. De rest van het verhaal zijn jullie zaken niet.
'Vroumke'. 'Hebt ge geen zin om vandaag al naar Moorslede te gaan?' Zaterdagmiddag iets na acht pinten kwam Brigit tegen me leunen. Ze had juist gedaan met het poetswerk in de privé vant café en kwam me storen. Copain en ik, waren juist bezig met de plannen voor de uitbreiding van de manége. Want de paarden die we in onze Jap gaan steken zullen nogal wat plaats in nemen. Met minder dan tweehonderd nemen we geen genoegen. 't Mogen er twee-vijftig zijn ook maar we zullen haver te kort komen.
Ik werd echter afgeleid door twee mooie rondingen die tegen mijn lijf werden geduwt. ' Wa wilde zeggen Brigitje?' Copain probeerde de stoommachine af te leiden en ik vond dat niet leuk. Vreemd. 'Ewel, ik wil ook eens naar een rally gaan kijken en zou de mobilhome gebruiken en daar blijven vanavond.' Mobilhome, Brigit, overnachten. Ik voelde de tandwieltjes in mijn bovenkamer over hun toeren gaan. 'Euh, Brigit, meiske, waarom vraagt ge dat aan ik?' Ik haalde mijn best uitgestreken smoel tevoorschijn maar de tegenstoot, letterlijk en figuurlijk, was gevat.' Onnozele tuit, ge kunt het niet wegsteken dat ge me ziet zitten en moet ik hier vertellen wat ge veertien dagen geleden hebt uitgestoken met mij?' Brigit is inderdaad niet op haar tong gevallen. Ik voelde de kleur van mijn kop veranderen. ' Patron! Brengt er nog eens twee. En wat moet gij hebben Brigitje?' Copain moest opeens dringend weg.
