Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
09-01-2011
Bijtjes.
Na ons avontuurtje vandeweek hebben we besloten om het over een andere boeg te gooien. We gaan geen rallykot kopen. We hebben al duizend kilometer rond gereden en ofwel zijn ze te duur of is het van bedriegt de boel. Goendag als dat mijn collega-rallypiloten worden. Dan word ik liever imker. Of glasblazer, je verbrandt je mond misschien wel eens, maar niet je gat. En ik zit niet graag op blaren.
We hebben gisteravond onze plannen uitvoerig besproken in het café. Uitvoerig besproeit ook. Ik moet straks eens naar mijn maat bellen om te weten wat. En hoe. En wanneer.
Godmiljaar! Ik begin een heel ander idéé te krijgen van rallymensen. Wij, mijne copain en iemand die wel wat van rally afweet en dat autootje kent, en ik, werden eergisteren aanzien als de grootste dommekloten die er op deze aardkluit rondlopen. Die garagist was nog te doen maar de eigenaar en copiloot van dat stukje verdriet dacht dat hij ons alles kon wijsmaken. Ik zag direct dat er aan gewerkt was. Er lagen andere wielen op, de zetels waren dezelfde niet en de boite was vervangen. Toen ik hem erop wees dat er een andere versnellingsbak in zat ontkende hij in alle talen. Zelfs toen ik hem toonde dat ik, op aanraden van de mens die mee was, alle onderdelen gemerkt had probeerde hij het nog te ontkennen. De garagist kwam hem te hulp en zei dat hij waarschijnlijk de verkeerde boite er in geplaatst had toen hij de ambreyage verving. 'Hoe die was toch goed toen ik kwam kijken?' Ik was pas binnen en al kregelig. Geen goed teken. Zij kenden me niet. Nog niet. De zetels waren ook vervangen en die klootzak zei dat we zo overeengekomen waren. Toen hij bleef volhouden is mijne maat tussen ons komen staan. Hij kent me. Ik wilde daar geen minuut meer blijven en blies de deal af. Begon dat ettertje mij en mijn maten niet te beledigen zeker. Zo van ' Dat wil rallyrijden en heeft geen Euro in zijn zak' en ' Ze waren beter in hun boerenhol gebleven, de achterlijken' en nog iets over puisten. Ik ben rustig op hem toegestapt en hem beleefd de hand gedrukt. Gedrukt is een understatement. Hij zal in de eerste dagen geen stilo moeten hanteren. Nu kent hij me wel.
'k Ga vandaag eindelijk om mijn rallykotje gaan. Denk ik. Zojuist met die garagist gebeld en het staat daar zoals ik het achter gelaten heb. Zegt èm. Straks de remorque van 't werk halen, moet toch gans de week doppen, en mijne copain uit zijn lijden verlossen. Gisteren gevraagd of hij mee kon. Hij kan altijd mee, als hij maar van thuis weg is. Heeft me in't café, ik genees rap, wel de puiten uit mijn neus gevraagd maar ik heb niets losgelaten. Ben benieuwd hoe hij gaat reageren.
Goe noene. Juist uit mijn bed. Drie dagen perte total. En nie vant zuipen! De griep zegt den doktoor.
Ik moet het maar weten. Op één januari moet ik persé naar het café. Gaan nieuwjaren. Gratis aperitieven en een hoop gefrituurde hapjes naar binnen werken. En een bricet (aansteker, voor de Nederlandstaligen) als cadeau. Moest het enkel dat zijn dan zou het geen probleem zijn. Maar al de wijven die binnenzijn willen pieperen. De deze met de meest stinkende adem het eerst. Jèckes. En na den énén als ze teut beginnen te worden, nog een keer. Tegen drieën zitten we in de dans en om zessen wandelt Bibi in bloot bovenlijf naar huis. Wroed van coleire. Mirza, ze heet eigenlijk Patsy, heeft met haar zatte kloten mijn mouw van mijn zondags hemd gescheurd en ik heb het naar haar kop gesmeten. Ze kan een nieuw betalen, de magere tienke. Nadien nog teruggeweest, met nieuw hemd, en voor Brigit gezorgd. Heel den avond. Te veel gezweet zeker? 'Met mijn gat bloot gelegen.' Zegt de kleine. Ze moest het een keer weten.......
