Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
17-12-2010
Citrus.
Je bent weer bijgekomen. Doe je aan sport? Rook je? Is je zicht verslechterd? Copuleer je regelmatig? Nee dat laatste vroeg hij niet. Ik heb een hekel aan mansvolk dat aan mijn lijf komt. Yekkes. Ik heb mijn bek niet opengedaan. Zij zijn toch den doktoor? Als ik op de weegschaal sta zie ik ook dat ik verdikt ben. Zonder weegschaal ook. Sport? Het zijn hun zaken niet wat ik in mijn vrije tijd doe! Roken? Dat hij aan mijn asem riekt, de makreel. Zicht verslechtert? 'Nee, die bril is voor de show. Ik voel me Elton John. Gebuisd doktoortje. En dan dat 'niet bewegen, niet ademen gedoe'. Met mijn blote buik tegen een spel waar al vijfendertigduizend andere blote buiken tegen gestaan hebben. Yekkes. 'k Was blij dat over was.
Ze keken raar toen ik voor ik me aankleedde mijn buik afkuiste met een citroenpapiertje of twee van 't kiekenkot.
Straks met de helft van het personeel naar de medische controle. De goeie helft. Niet bewegen, niet ademen. Die kerel zegt dat in zijn slaap zeker. Zijn wijf is er wel mee. Alst èm een wijf heeft. Of wil hebben. 'k Heb zo mijn twijfels. De baas was weer niet tevreden. 'Waarom moet dat weer midden in de voormiddag zijn? Omdat zijn roodgelipte dat wil zeker? Verleden jaar heeft ze ons gevoerd en nu mag ze niet mee. En ze is pissed.
Verleden jaar. Hij wilde zeker zijn dat we, in tegenstelling tot het jaar ervoor, terugkeerden naar de garage. Was dat een misse! Na de control met z'n allen gaan aperitieven. Ten éénen een piza op de kosten van de zotte doze en s'namiddags in de dans in een gekend spel. De bazinne amuseerde zich blijkbaar en rond vijven een taxi moeten bellen. 't Ging luide, zoals we hier zeggen, toen we op 't werk kwamen.
Opzij, opzij,opzij, we hebben ongelooflijke haast.
Moet maar om negen beginnen. Gisteren tot vanmorgen gewerkt. Eén van de gasten van den aannemer, bazin's beste vriend, heeft de oprit van d'autostrade gemist. Camionet schoon gepatteeld. Moest vandaag weer kunnen rijden. Toen de kortgerokte vroeg of ik het zag zitten was mijn enige vraag 'Moet het keurbaar zijn?'. Antwoord van de aannemer die met zijn ogen uit haar décolté niet kon blijven, 'De Pool die hem zal kopen moet er zijn plang maar mee trekken' Ik had carte blanche. Mijn bazin weet dat ik mij niet ging leren kennen.
Samen met ons leercontractje en de piloot van de camionet er een patat op gegeven. Chassisbalk afgescheven van wrak dat hier buiten ligt en samen met heel de kop vervangen. Hamer en beitelwerk. Trekken en kloppen zoals in de voorhistorie. Om acht frieten met stovers van de bazin en een sixpac Jupels. En Fanta voor de kleine. Nadien ophanging gewarmd en weer toegesoudeerd. Polyester en pàte. Een lik verf en een streep routex. Tegen één uur vanmorgen kon je het niet meer zien. Dat doe ik nu eens gèren zè. 'k Heb bijna compassie met die Pool. Bijna.
Gistermiddag met de grootste tegenzin toch ééntje gaan drinken geweest. Mijn copain zit thuis van zijn werk wegens te koud en moest buiten van zijn triene. Maandag is kuisdag en hij wordt daarbij niet getolereerd. Gelukkig voor hem zou'k zo zeggen. Probleem is dat ik hem niet wil betrekken bij de aankoop van onze machine. Hij is nogal zot van het kutmerk van mijn baas en als er iets is dat niet binnenkomt is't zo'n karjot. Dus, om een lang verhaal kort te maken: vannacht om drie uur door de koude wakker geworden in mijn zetel. Scheel van de honger. Koude spaghetti naar binnen gespeeld en met kleren en al in de koffer gedoken. Zojuist opgestaan met een kater om U tegen te zeggen. Vandaag platte rust. Part time, m'n kloten.
Mijn Italiaans droom zal niet doorgaan. Niks te maken met zaterdag. Ofwel te duur ofwel te vort. Ik ben er nog niet uit. Ik ga geen spel kopen dat reeds rally's gereden heeft en thentgetjoold is. Ik ben in de laatste weken veel te weten gekomen over te koop staande rallykoten. De verkopers zijn over het algemeen zo betrouwbaar als sommige bisschoppen bij dreumesen. Van sommigen zie je letterlijk de Eurotekens in hun ogen. Nee ik ga er zelf één maken. Maar wuk vor één? Alleszins een kot waarvan er niet te veel van rondlopen. Ik wil niet met het honderste Kadettje rond rijden. Skoon autootje, maar ben ze een beetje beugezien. Deze namiddag ga ik nog eens een poginkje doen. Een Japannertje.
Wijven. De dag dat ik ze versta, valt Pasen op een maandag. En hebben we een regering. Vrijdagavond nog naar de coiffeur geweest. Coiffeuse eigenlijk. Zoals doktores en tantiste. Geen venten aan mijn lichaam. Coiffeuse dus. Kwestie van mooi te blinken voor mijn aanstaande. Want dat dacht ik toch. Ik liep op wolkjes. Ze had me 's middags opgebeld. Of ik zaterdag tegen drie uur in het Mamoetcenter van Roeselare kon zijn. Aan die winkel.Een date. Een echte. Ik had over enkele weken een slechte ervaring in dat groot olifantgedoe en vertrok vroeg. Om halftwee stond ik al aan te schuiven. Om kwart voor drie was ik ter plaatse. Rotplek. Ik zat in de spiegel de binnenkant van mijn neus te controleren op eventuele puiten toen ze op mijn ruit klopte. Dat begon al goed. 'Groooote klasse' moet ze gedacht hebben. Of had ze het niet gezien? Ze gebaarde in elk geval van piekenaas. 'Ik herkende eerst je auto niet met die rode bumper. Een ongevalletje gehad? ' Nee, onnozele trut, ik heb er een rooie opgezet voor de leute.' Ik was nogal opgefokt door dat neusincident. Gelukkig dacht ik het maar en antwoordde normaal. 'Ja, moeten uitwijken in de sneeuw voor een kat.' Ik had evengoed 'Plectosaurius' kunnen zeggen. Want zeg nu zelf, hoeveel katten zie je in de sneeuw de straat oversteken? Die beesten zijn slimmer dan dat. Ze lachte lief en deed alsof ze het geloofde. Zo'n schoon wijf en mij mee uit vragen. In de tearoom kwam ze naast me zitten. 'Om naar buiten te kunnen kijken'. Loog ze. In tegenstelling tot de vorige keer vlotte het gesprek, dat ik aan jullie neus niet zal hangen, dit maal wel. Alles ging goed tot ik begon over mijn rallyproject. De gelukzalige schijn die ik al gans de namiddag op haar wondermooi gezicht had gezien, verdween. Toen ik voorzichtjes peilde naar het waarom, antwoordde ze ' Wil je de rekening vragen? Ik ben al laat.' We betaalden, ik kreeg een kus op mijn wang en ze verdween. Were van dadde! Tien seconden later was ze daar terug. ' Ik bel je woensdagnamiddag, goed?' Ze lachte weer. Nog een kus. En weg was ze. Een kwartier later zat ik, nog steeds aan mijn stoel genageld, naar de garson te staren. 'Mag ik afruimen of drinkt mijnheer nog iets?' ' Euuch.....welk merk van pils hebt ge hier?'
