Gisteravond nog een uurke naar 't café geweest. Om de smaak van de Sas-pils te verjagen. Alle uitvluchten zijn goed. 

Gerdy getrakteerde me een Jup en na een minuut of vijf had hij de courage om het te vragen. 

'Hoe zou ik da weten? En ik spreek nie over 't werk op café, da weet ge toch. Bel naar de baas' 

'Ik heb gebeld en hij zei dat gij hem vermaakt en dat ik het aan jou moest vragen.' Zijn toontje veranderde. 

'Patron, zet er hier nog eens twee.' ' Luister hier Gerdy. Ik kom naar hier om te genieten van een frisse en niet om over het werk te lullen. Ik word daar niet voor betaald!' Mijn toontje veranderde ook. 

'Aach! Daar is èm.' 

'Mijnheer gaat morgen voor twee dagen de hort op en in plaats van een keer naar zijn keppe te gaan zit hij hier te konkelfoezen met de grootste playboy van het gewest.' 'Hebt ge raad nodig misschien Vroumke?' 

Het cornetje had met één zin drie resultaten. De grimmige sfeer weggetoverd, Gerdy rond haar vinger gedraaid en bibbi in de verlegenheid gebracht. Aan honderd procent scoren, noemen ze dat.

Ze was in een goeie bui en trakteerde ons nog eens toen ze met de bazin aan't praten was. Dronk haar Tubort uit en kwam naar me. ' Vroumke, ik ben om zevenenhalf thuis. Nie vergeten hé.' Ik kreeg nen wulpse kus, een wreef van de twee Madonna's en een stijve. 

Opeens. 'Gerdy, ik moet naar de stock voor de bazin. Moet ik niets meebrengen voor jou?' Gerdy keek raar en ik nog raarder. 

'Eeuch , wat zou gij moeten meebrengen voor mij, Brigit?' Hij keek in mijn richting. Nogal schichtig. 

'Velospelden misschien, zodat je zondagse broek niet in de ketting draait zondag.' 

Zoals ik zei, scoren aan honderd procent. Mijn avond was al goed. En hij moest nog beginnen. 

Straks nog een uurtje of drie aan de sukkelaar zijn tuut gaan werken. Maar hij zal niet klaar zijn tegen 't weekend. Hij zal velospelden kunnen gebruiken.