Gepeperd, zalvend of komisch autogezever. Deze blog leest van onder naar boven.
Vriend worden op Facebook? https://www.facebook.com/vroum.vrouumm?ref=tn_tnmn
01-05-2011
SOS Piet
Na de Monteberg evidament nog naar 't café geweest. Ik nie echt welgezind en copain in zijn nopjes. 'En? Wat hebt ge vandaag bijgeleerd?' Brigit was blijkbaar wel zeer goedgezind. 'Punt één?' Zei ze plagerig. 'Dat het niet allemaal rallyauto's zijn die je kan tegenkomen op de Monteberg' Antwoordde copain. 'Jaja'. Brigit heeft het op hem niet echt begrepen en laat dat soms ook blijken. 'En punt twee Vroum?' Ze kwam, zoals gewoonlijk, te dicht met haar attributen. 'Dat, een terrasje doen, en vroeger, nogal goed samengaan voor sommige mensen' Weer copain. De lul. Brigit voelde blijkbaar nattigheid en vroeg aan copain ' En punt drie, dan?' Ik keek de boertige loozer aan zoals hij niet gewoon is. Hij kent me en antwoordde 'Dat als èm nog een keer een ganse namiddag over jou bezig is, hij in't vervolg alleen naar de rally mag.' Brigit trapte er in, spinde gelijk een loopse kat en gaf me een smakkerd op dezelfde wang als Julie. Gelukkig had ik de sporen van de vorige goed gewist.
Copain stond ondertussen aan het eind van de toog en toonde iets op zijn gsm aan de rest van de kornuiten. Aan de grijns op hun tronie's kon ik uitmaken dat het met mij te maken had. Zal waarschijnlijk een vervolg hebben.
Gisteren tijdens de apero beslist om naar de Montebergsprint te gaan. Ik had beter in mijn broek gescheten. Het was aan copain zijn toer om te rijden en dan weet je dat je gegarandeerd een ommetoerke doet. Er zit geen Gps in zijn onnozele bak en hij vertikt het om een Tomtommeke te kopen. Hij kent België uit zijne kop, zegt èm. Nu, mij niet gelaten. Mijn tonneke zat al half vol en een uurtje rusten kon geen kwaad. Een uurtje. M'n kloten. Toen ik wakker werd was mijnheer van Ieper richting Kortrijk aan het tuffen. Is dat een blind kieken. Een klein half uurtje later arriveerden we in Dranouter. Ik dacht eerst dat we weer van datum gemist waren. Parking zat, en het terras van het café'tje op de hoek niet eens half vol. Was dat een dode bedoening.
We waren toch te laat om de eerste auto's te gaan bekijken en gingen eerst naar de servicezone. Daar was het van hetzelfde. Er werd hier en daar wel aan een auto gewerkt maar de grote helft van aanwezigen was min of meer op hun nagels aan het bijten. Van verveling. Na tweehonderd meter maakten we rechtsomkeer.
' Ook een worst?' Vroeg copain. Die ruikt worstenkramen zoals een zwijn truffels, van mijlen ver. ' Ok, en voor jou een limonade zeker?' Hij om worst en ik naar de staminee. Was de bedoeling.
'Vroumke, kende geen mensen meer?' Copain en ik draaiden ons richting terras. Daar zat ze. Mooi te wezen. Julie. Ik weet niet hoelang ik daar sprakeloos stond te poepgaaien maar 't zal te lang geweest zijn. ' Allé, zet je bij dat we een klapke kunnen doen. Gelijk vroeger.' 'Vroeger? Van waar kende gij die trien?' Copain ziet wijven als een noodzakelijk kwaad en was haar al lang vergeten. Ik ook eigenlijk. Maar niet lang. En niet helemaal.
Ik zette me bij haar en we praatten over koetjes en kalfjes tot copain met de worsten arriveerde. Ik had opeens geen zin meer in worst. Of was ik bang van de hele rotzooi op mijn hemd te smossen? Copain zette zich bij, stouwde mijn middagmaal in twee keer in het gapend hol dat bij een normaal mens 'mond' heet en veegde de mosterd en achtergebleven ajuin van zijn smoel. Nam zijn pils en kapte hem in één keer naar binnen. Zette zijn glas met te veel drama op de tafel en liet een boer die te horen was tot op de Kemmelberg. Gênanter kon niet. De lafaard. Hij stond op en zei 'We gaan naar de koers kijken zeker?'.
Julie vatte het ook en zei 'Vroumke, ik moet ook weg' Stond op en gaf me, zoals vroeger, een sensuele kus op mijn wang. Weg was ze. Mij wezenloos achterlatend met de meest boertige mens op aarde. Die stond met een brede grijns naar zijn gsm te kijken.
We zijn dan maar naar de koers gaan kijken. Waardeloos, zijn geld niet waard. Er heeft een oldtimer gewonnen voor enkele lawaai makende Jappanners. Den onzen gaat goed moeten zijn om mee te kunnen.
Ik verschoot me een bult toen ik gistermorgen in d'oude garage kwam. De Jap was weg!! Direct den aannemer gebeld en die viel ook uit de lucht. Paniek! Tot den onnozelaar enkele seconden later begon te lachen. Ze hadden hem tijdens mijn afwezigheid naar de zandstraalcharlatan gedaan. En ik mocht hem terug halen. Als ik wilde. Zei hij geveinsd onderdanig. Hij had er zijn kot in, de lamme trekhond. Hij weet dat ik een tijdje geleden een klein aanvaaringkje gehad heb met dat snertventje. Bij de zandklooier mocht je gerust van een aanvaaaaaring spreken.
Toen hij me zag komen haalde hij er zijn matrone bij. Hij was het nog niet vergeten. Nu, dat was toen en nu is nu. Je kon de blauwe plekken op zijn arm niet meer zien en ik ben niet haatdragend. Al had ik graag mijn 200 Euro teruggehad. Maar daarvoor zou ik te dicht bij zijn troela moeten komen en er doen bepaalde geruchten over dat wijf de ronde. Geruchten die ik niet wil verifiëren. Plus, ik was daar voor André.
'k Moet zeggen, het zandmanneke heeft mooi werk geleverd. Geen gaten in gespetterd zoals in mijn remorque een tijdje geleden. De kas van onze Jap was ook in veel betere staat dan mijn scheve kar en ik ben er zeker van dat den aannemer hem eerst goed heeft verwittigd.
Er is blijkbaar niet veel werk bij de baas en ik mag vandaag een beetje trainen om mijn lastechniek weer op peil te krijgen. Dat moet lukken.
't Is lastig. Meer dan een week in Dardennen geweest en vandaag weer moeten werken. Gelukkig ist einde van de maand en zagen er niet veel klanten het zitten om naar de garage te komen. Morgen mag ik aan de Jap voortdoen. Das beter dan aan die klotebakken van de baas. 't Bazinneke zag er weer pront uit. Het was net een te lang gefrituurde loempia. Bruin en heet. En veel te curieus naar onze estabattementen. Want ben met Brigit bezig geweest in de Walen. Mag het toch niet te ver laten komen.
